FEUILLETON. Voop mij alleen* BIJ V0BSS1L ar 16 ct. ct. v. er* Woensdag 23liHö"?TlMrTo. 276. 8inn enla n d. TTq *1 4 VZ i XI Xijt/A/lZIOll y VAlA\lU«i. AAA AA l AA T V UIC1 TA* BI J it »E n. 5.5 18. lt. m et er >r it. s er te es 5. en R, je R. >- e. UIT DE PERS. De Kamer Candida tu ur-Fruy tier. We lezen in de N. Z. Crt. Nu „Zelandia" liet bericht van het be danken mn den lieer P. Fr,uytier voor een verder Kamerlidmaatschap1 pp de pu blieke markt heeft gebracht, ineenen wij daarover ook iets te mioetPn mededetelleru Dato 8 Novembter j.l. richtte de heer Fruytier van 's-Gravenhage uit een brief aan het Bestuur van den. Bond vian R|. K. Kiesvere^nigingien in den Rijksfcies- kring Middelburg1, waarin hiji als zijn ,uit- drukkelijk verlangen ®e kennen gaf, dat er bij de eandidaatstelling in de Kies- verjdenigingen niet meer pp hem zou ge stemd worden. Het woordje „niet" was onderstreept. De eenige indruk dien dit schrijden maken kon, was, dpt de heer Fruytier zich als candidaat terug trpk en geen nieuw mandaat meer wenschte te aanvalaixten. Toen het Bondsbestuur dit schrijven in zijn vergadering van 15 Nov. j.l. behandfefdp pm daarnaar de gedragslijn vast te stellen vpor de kiesvereenigin- gen die reeds vergaderd hadden pf nog veiigafieren moesten, ontving het vain een der leden de mondelinge mededjefeling1, dat de heer Fruytier de zaken nog eens wilde aanzien, nog eens wilde zien hoe de candid|ajatstelhng verliep, ter- wijl hij zich blteef beschikbaar stell®n'. Deze meüPdPeling bracht het Bestuur in een moeilijk parket Feitelijk behoefd©! met deze mondelinge mededej&ling, door geen enkel schriftelijk woord van den R. K. Kiesvereniging te Temeuzen on- geteekPnde circulaires zijn verspreid tier aanbeveling der cahdidjatuur-Fruytiep Jr Wij laten die geruchten voor wat zij zijn, weigeren ze vporhands te geloovehL De heer P. Fruytiei- is een veel tei scherpzinnig man, om' niet te weten, dat een Kamertpandaat geen familiestuk is, dat van vader op zoon overgaat, maar het eigendom der kiezers, die het bij vrije keuze aan den waardigs ten oondidajat toevertrouwen. Laat echter de hjeer Fruytier aan alle verdere gehuchten den ipas afsnijden door een onomwonden verklaring, hpe hjij wenscht te handellen met zijn mandaat^ aan het Bestuur van den Prov. Bond v|an R. K. Kiesv.ere®nigingen in Zeeland. Dat is het officieel® fichtaam waarmede de heer Fruytier als Kamerlid heeft te re kenen, wijl het den verbindingsschakel! vormt tusschen de kiezers en den ge kozene. Wij1 hebben vertrouwen genoeg in de rechtschjaipienheid van den heer Fruytier pin aan te nemen, dat hij' lipt Bestuur van den R. K. Kieskring Mid- delburg niet langer in het onzekere zal lalen. KUNST EN WETENSCHAPPEN. Das Paradis und die Peri. Dinsdag a.s. met 'de alg. repetitie op den voorafgiaanden Maandjagavond zal de zanjgyerjeen. T. O. en U. alhier een uitvoering' geven vten het bovenge noemde werk van Schumann, dat sedert het Mei-concert van 1905 hier niet meer werd gehoord. Eten enkele herinnen ag| aan den aard ervan is hier dus' wel op haar plaats. De sterk-jg|ekleurde Ooistersche roman tiek die de bekoring1 is van „Paradise and the Peri" van den Engelschen dich ter Thomas Moore, heeft blijkbaar Schu mann ertoe bewogen een vertaling van dat werk door zijn muziek nog krachtiger te kleuren. Schumann, de romanticus, mioest wel wordfen aangetrokken door deze fantaste van Ooistersche motieven. Het oorspronkelijk Englelsche gedicht is heeleniaal niet opgebouwd in een drama - tischen vorm, zelfs niet in den vorm1 v.an den gpbruikelijjken oratorium- of Cantate tekst met wisseling van sprekend-optre dende figuijen. Het is eenvoudig een ver haal. Toch heeft Schumann die indeeling heer Fruytier bevestigd, geen rekening in hoofdzaken onveranderd tot grond- te houden. Toch deed het dit pit sla,g van zijn werk gemlaakt. En dat was respect vpor den heer F. en zoo werd j mogelijk omd(at er genoeg dramatische staande die vergadering e^n collectief j kracilt zit in de Verschillende episoden, schrijven opgemaakt (en door alle ia,ati- j van dit veriiaal 't Vertelt v,an een Peri, wezigte bestuursleden ,onderteekj&nd),, een luchtgeest uit 't Perzische volksgeloof. waarin op even heusch|en als weiwillen- den wij hadJden h|aast gezegd „eerbie digen" toon |den heer Fruytier werd verzocht, nu teens duidelijk zijn hou ding tegenover het Bondsbestuur te be palen door een onomwjonden verklaring, dat hij zijn tegenwoordig manjdaat als Ka merlid al dan niet wenschte neder te leggen bij het einöe der huidige wet gevende period®. Dit schrijven werd nog denzelfden; avond, onmiddellijk na de vergadering, door een der heUi-en v,an liet Bestuur mee naar Den Haaig genomen om het den heer Fruytier, die in de Residen. tie vertoefde, te overhandigen. Op dit officieel schrijven van hpt Bondsbestuur is tot op het op|genblik dat wij dit schrijven hjedeninorgen 22 November nog geen antwoord 'ontvan gen. Inmiddels giajan !de geruchten h(pn gang. Want tegenover de medpdeeling^ van „Zelandia", dat de -heer Fruytier voor een candidjatuur heeft bedankt, wprdt ons van andere zijde voor zeker verteld, dat de heer Fruytier zich. wel' candidaat zal laten stellen en dan hoopt, dat zijn zoon, de heer L. Fruytier, num mer twee van dp lijst wordt, om, na op nieuw gekozen te zijn, na korteren of Langfenen tijd ten gunste van zij'n zoon te bedanken. Ook moet voor dien zoion ondjehhands sterk geageerd worden en zouden b.v. vóór de vergadering van de Door André Cotthis. Geautoriseerde vertaling van .W. E, P. een soort fee. goedhartig, mJaar niet toe gelaten lot hjet Eden van den hemel. Maar haar verlangen om ook het eeuwige geluk binnen de poorten van het Eden deelachlig te worden, is zoo groot dat ze tracht te voldoen aan den strengen, daarvoor in het Boek van h'et Noodlot ge stelden leis'ch: de gpye te brengen dis hel dierbaarst is aan dien Hemel. In d.ie Inleiding hfeeft al dadelijk de musicus kleuren voor zijn muziek: de ly rische klacht van de Peri, de hemelsche klanken uil het Edjen, de strenge bood schap van. den Engel. En ieder van die daarop volgende 'ge deelten door Schumann's muziek nog scherper onderscheiden dan in 't gedicht gaf hem die gfelegenheid bot Weer eeni igeheei ander toonbeeld. In het ejerste dieel een fantasie-beeld van de wilde krijgsbenden van den tyran Gazan, den mohamedaanschjen veroveraar van Voor-Indië, die het weelderig land verwoest, zijn bevolking vertrapt. En uit djat beeld van vernielende kracht komt dan één mioanent naar voren: de helden moed van pen jongeling uit het land, die den tyrap probeert te dooden, maar, zelf is slachtoffer valt. Voelt jgje hoe dat alles reeds een muzikale kleur kan krijgen? En als dan de Peri mjeent dat de laatste drop pel van dat voor de vrijhJeid vergoten heldenbiofed de gave kan zijn, die haar den Hemjel zial openen, dan versterkt Schumann haar loflied daarop door pen breed opgezet grootsch koolr, dat in zijn geweldig tojenemtende kracht een zegje!-' 2'an,g wordt van vaderlandsliefde. De gave was echter niet voldoende. De Peri daalt wjaer naar do aarde, nJaar dlo Nijlbrun waar Schumiann een zang; van NijJgeesten inschakelde, die Móore niet kenndfe en die trouwens niet tot-'het 'meest indrukwekkende van het muziek werk' behoort. Maar dan volgt een van de aangrijpend ste orkestrale schilderingen uit h,et werk: de vrpeselijke stilte van het door pest ge teisterde Egypteen daarna een prachtig brok SchumamTsche lyriek in een kwar tel der solo-stemmen, doordrongen van medelijden. Hel' is daar, in die lomigteving, dat de Peri haar doel mteent te vinden in de zelf opoffering van een meisje, troostend haar door pest aangetasten geliefde, tot zij sa nten in eikaars armjm den eeuwigen slaap ingtian. Een prachtig koor als. grafzang over dat twefetal besluit deze episode', waarin Schumann zich in zijn volle kracht als de Zangter der liefde heeft kun - nen geven. Maar ook de laatste zucht van die zelf opofferende ziel, door de Peri omhoog gebracht naai" de poort van hiet Eden waaruit het gezang der Houri's hjaar te gen klinkt ii niet 'genoeg om' haar die poor t te doen opfenen, en diep tele urge, iteld (in de muziek uitgesproken in een treffende aria) daalt ze weer naar de aar de af', waar ze nu terecht komt in Syrië. Een verbaas de vraag vaju zuster-peri's leidt haar met af van hiet djoel. Ze blijft zoeken. En zie vindt dat in een tafereel' van roerende '.teejdiprhei'dhpt bjeteld. van een knaap die mioe van 't spelen tusschen de bloemen ligt. Bij dat 'kind voert net toeval een man, wien alle misdaden op 't gezicht staan geschreven. Juist als hij dw staat roept de vesper, het kind rijst op, en bidt in kinderlijkte reinheid. En tie mlan wordt bij het kijkjen naar dat kind diep bewogen; er ontwaakt in zijn zon dig gemoed herinneringen aan den tijd dat hij zelf rein en jong! was. Het zijn de tranen van berouw dooi den man gestort, die door de peri pip- gevangen, en naar het Eden gevoerd, haar de poorten openen. De glorie-zang waar mee zij dien laatsten tocht doet, met het zich. daarbij aansluitend verwlelkomings- koor, is een schitterend sLot van hejt werk, waarin dit vluchtig; overzicht slechts enk|ele djer meest treffende pun ten heeft aangestipt. Schumiann's werk heeft in zoover iets geheel afzonderlijks, dat zijn solo-partijen eigenlijk een reeks van lieder(e|n, zijN Aan de solisten 'd|e taak om de melodische bekoring' daarvan tot werking te brengen. Hel zijn ditmaal: sopraan Mia Pel ten burg, Haarlem; alt Tine Brèdius—Heskes, Zut- phen; tenor Louis van Tulder, Den Haag; bas dr. H. v. d. K., Middelburg. De befgieleid|ing zal geschieden door eenj volledig orkest, en dé teiding! is in han den van den hieer Joh. H. Cai'o, voor wien dit, na den Herdenkingsavond ge-wijd aan (den he(er Cleuver, de eerste uitvoering der zangvjerpjeniging zal zijn. 3). natuurlijkmaar later hadden ze toch niet zoo gemeen hoeven te zijin. Ja, later!.... want zie Je... Toen G.ui- charde ter wereld zou komen, zijh we samen naar Parijs ^legjaian.... om het schan daal... iedereen wist het.... en we konden niet meèr in de streek blijven... Mijn moeder was woedend. Zij zo.u mij', geloof ik, toch wel bij zich, gehouden hpbben, omdat ik Itet kwaad)... i ei 't,,eZ1C was maSer en afgetobd, j met een Landgrgues, had bedreven en iu)q hom. tl™6 ■Aar dunnetjes langsi Landargues, jullie kunt niet begrijpen, °°g®nblik was hoe die in onze streek van gewicht zijn',... dip Vb ^'en helderên blik, I Maar mijn vader kon ltet mij! niet verge, dprliil-e n' r «nuï mo®-1 ven.... Een meisje, dat een opvoeding hWv s een ukJe j had gehad als 'de mijne, dat ontwikkeld blauw, een lelsj gioen soms, v.an een was en dameslnanieren geleerd had,..." onbepaalde, men zou zeggten aarzelende, j Mama" zei G ui ch arde toen zit zwpec were' Verlep\y f°°saS eiaal| hpele lie^;en zij hield haar nog steeds omklemd als wezen Was 1^ Wat scheen haar gezichtreen kind en lierkoosde zacht haar wahg jpng, toen zij a-an liaar liefde van vroegierj „mijn lief, klein moesiei" terugdacht „Ja, zie jullie, zoo ging het mijn klein. tjes.... Jullie weet, ik was de dochter van een schrijnwerker, wel een kunste naar, en een man die reel van boeken hield en een mt'ester was in het her stellen van oude nteubeis met van die gedraaide pao ten en fijn beeldhouwwerk, ®aar toch een werkman, en nog wel een vroegpi j „mijn lief, klein moesje. „O kind!.... als je wist... de schaamte, hoe die je pijn kan doen, zooi hPvig als wanneer je je snijdt, 0f je brandt, allben, het gaat met over. Toen zijn wij! in Pa rijs gekomen, eerst in een kamertje, bij na armoedig. Georges had geen „ent aan aan zijn ouders willen wagen, omdat ze te veel jpeiijks over mij' enover- hete gezegd haidden... Hij' heeft hard gewerkt werkman, die maar twee knechts er op j maar hij kende alleen maar de groe na hield. En Georges was mijnheer Geor- j ven en hoe je een honderd werklui mo|e)d ges Landai-flUes. de tweede zoon van dp 5 rpfreprp.-. \ron nietf tl'ie of var - wrij. Dat sites he6ft hjiji igepro mee mgsenomen was, dat was ook heel beerd. Maar Jiij verdiende niet veel. Ein. Natuurk u{n dig G e z e Is c h a p. Prof. dr. H. J. Jordan uit Utrecht over: Natuurwetenschap', wijsbegeerte en ge loof in den tijd van Haeckel en in onzen tijd. In den tijd 'vóór de ontdekkingen van Lavoisier en anderen geloiofde men aan een strenge afscheiding tusschen de d)oode en de levende stof, welke laat-' ste hare werkingen aan een geheimzin nige „levenskracht" dankte. In alles wat leefde werkte deze wonderbare kracht en daarbij stond nog de mensch op> een afzonderlijke plaats, afgescheiden van de dieren. De planten- en diereh1- siojorten waren allen mét oiifverainder- lijke eigenschappen geschapen, waarbij overgangen in elkaar tot de onmoge lijkheden behojorden. Toen dolor de ohderzloekingen van La voisier de standvastige temperatuur van delijk op een winter waren >vij te onge lukkig. Toen heeft hjij aan zijn moeften geschreven. Zij antwoordde.- Als jejaf- ziel van je rechten op mijb nalatensch|ap, die je niet verdient, en als ik nooit meer iets van je hoef te hoorCn, wil ik je wel honderdduizend francs geren.... Na tuurlijk heeft lifij1 pveral' van afgezien'^... denk eens, honderdduizend francst..."' „Ja maar toch...." begon Guicharde die practisch van aiard was. „Oje hadt mjaar eens moeten zien hoe we er aan toe waren.... Door die hon derdduizend francs zijn we etp pan maanden heel gelukkig geweest. Genrgjeb zei tegen meik zal een mooie zaak zien te vinden, wagr ik als compagnon in kan kamen. Ik kan niet ondeifgescliikte zijh. Daar ben ik niet voor in de wiejg gP. lqgd.... maar als ptalroon, dat zul je zien... En hij. heeft de zaak ook @evonden, maar 't was geen goed® zaali en de honderd duizend francs waren bijna naar de maan geweest. De helft ervan is nog gered kunnen worden; maar we hebben zóó'n angst geliad, zóó'n vreeselijke angst, dat we niets meer wilden wagen. We heb ben het geld in staatsfondsen belegd' om rustig te kunnen zijn en je .vader heeft toen bij1 Marpdau dat baantje van kassier gekregen, waar hij' nteer don twin- jaar gebleven is, tot a,an z^jn dood fcoe(..." We kenden wel enkele van die bijizon- derjh'ed.en, maar vandaag lip orden wij' ze weer aan, alsof alles onbekend voor ions was en Wè luisterden ntet een dhoevigte. het menschelijk lichaam bleek doior vpr- branding, op dezelfde wijze als bij de djoode stof, tot stand te komen, en pok de andere chemische werkingen in het organisme in reageerbuisjes en retolrten konden wiorden nagedaan, ja, zelfs in 1828 een organische stof van het menschelijk lichaam uit doode stof werd nagemaakt, kwam de kentering io de toenmalige opvatting en begon hej levenswonder zijn aureool te verliezen. Men begon te drolomen van de moge lijkheid een levend wezen, misschien,' zelfs een mensch in een retort te be reiden uit doode stof. Darwin's ontdekking van de 'aanpas- singsevolptiieleérde „struggle for life"- tlieforie, kwam in de plaats van Lin naeus' opvatting betreffend6 de standvas tigheid der siojoften en dit alles ^e zamen bracht Haeckel tot zijn leer van de mo gelijkheid pm uit een droppel dood eiwit, een meneer, langs lïjpjeh van geleidelijk heid, toestaande in de combinatie en, differentiaties van cellen, tot de fortnatie van de hoogere dieren en zelfs van den mensch te komen, zijin „natürlichje Schöpfung Geschjchté" komt in de plaats van de -opvatting in het Bijbèlsche schep pingsverhaal. Het levenswonder heeft uitgeldiend; alles geschiedt ook in het leven langs de draden van oorzakelijk heid, volgens de natuurwetten, die ook in de doode stof heerschen Hel leven is eenvtoudig een episode in de ontwikkeling vfln dein chaos van den nevel van Klant en Lapi'ace naar een vol genden chaos'.. Haecltel heeft zijin wetenschap zeer g|e- pjopuljariseerd en heeft den stoot gege ven tot de oplwekking van den monis- tenbond waarvan vooral niet vakmenschen lid waren. De nieuwere Ibesehojuwingen hebben 'gjei- leerd, dat, mocht 't al 'piogelijk zijin, dat 't eens gelukt de 30 amonozuren van het doode eiwit na te maken, dan toch njog veel raadselachtige werkingen van de levensverrichtingen overblijven en moch ten deze ook etens' uit het report te voor schijn konten, dan toch de geestelijke functie, bestaande in doelbewust hande len, denken, voortbrengen van kunst producten door hét genie, jn 't kort het hoogste, dat hej; mens'chelijke leven waarde geeft, nog steeds op. een verkla ring volgens de causale wetten dér doode stof wacht. De levende wezens vlormen deden een zinvjo, 1 geheel. De draden van liet causale weefsel Van wat in het leven geschiedt, vormen een patroon. De causale werking "heeft plaats in doelmatig bijeengebrachte voorwaarden die tezamen de levensfunctie vormen.. Als men een wilde een uurwerk ver toont, noemt hij dit, een wfoti'der. Men kan zijn gelotof aan dat wonder vernietigen door hem dte raderen te laten zien, na het uit elkaar gehaald te hebben, mahr daarmee is het uurwerk vernield en al leen de geest van de horlogemaker kan er weer een uurwerk, een zinvol ge heel van maken.. Haeckel heeft het niet verder gebracht, dan het uit elkaar halen volgens die dra den van de oorzakelijkheid. In de ontwikkeling vap het leven echter werkt een plan naast de natuurkundige iop;rzakelijkheid. -Waar de bioloog ophoudt kan de wijs geer de materie, die ook nfofg de religieu zen mensch voljdlpende kan geven tot beschouwingen, die hem boven de stof vepheffenovernemen. In de wetenschap' heeft Haeckels leer uitgediend, maai" zijn beschouwingen heb ben grooten invloed uitgeoefend vooral Op enkele politieke richtingen, waarbij ook dikwijls meer aandacht aan 'de in dividuen in de maatschappij wordt ge wijd dan aan het organisch geheel. Met groote aandacht hebben die aan wezigen de uiteenzettingen van den be kwamen spreker gevolgd, dje dit moei lijke onderwerp op zeer bloeiende en bevattelijke wijze wist yoor tie dragen. Uijt het dankbare applaus bleek wel djat allen hadden genoten. eNDEfiWUS, Lezing S. Brftjjidsma over het onderwijs. Over de onderwijs-paragraaf ia hei ont- werp-progrgm van Actie van het Cen traal Comité der Anti-Rev., hield de heer S. Brandsmaschoolopziener, Maandag avond een lezing vooi* dje A. R. Kiesveree- niging „Nederland en Oranje" alhier. Na een uiteenzetting van dfen huidigen toestand op oöderwijsgebied door d« nieuwe onderwijswet, zei spr., met een verwijzing naar de enorme kosten, heel goed den wanhoopskreet om bezuiniging, ook op. het terrein van onderwijs, te be grijpen. Er dient bezuinigd, zegt het onjjwerp- program, 'maar het voegt er aan toe „teen en ander met handhaving van dé vrijheid van het onderwijs." Spr. vindt het geluk kig dat deze clau&ulte volgt. Z. i. heeft de bijz. school al een doel van haaV vrijheid ingeboet. Jammer, dat d© gemeenten niej werden uitgeschakeld, zooals dr. Kuy- per .ook lang reeds had vtofergestaan, daf de Bijz. school ö;o1i niet heeft een eigen sclh'o|olt(oezicht, "dat aan ziooveel voor waarden moet voldjoen. Als knellende be paling voelt spr. den gesteldten eisch, dat per week minstens 22 uur aan de ge wone vakken moet wprden hesteed„ waar door zjoo licht het Bijbelsch onderwijs in het gedi'ang Itomt. Spr. laakt die han delingen van den raad van Middelburg), die geen geldten toestond voor den bouw van een lokaal eener bijzojnfclere Scfeoiolj niettegenstaande de \Wej het gebied. Als spr. tot de bezuiniging komt, dienj) i. niet de weg ingtesla'gBn, dien het onf werp' Stopwet beoogt. Hej; doet spreke* geniotegen, dat uit het vioforlpppig ver slag blijkt, dat tal van Kaimerledeh be zwaar hebben tegen déze Wet, omdat ze de vrijheid aanrandt. Bezuinigd kan wor den op andere -wijze. Zote kan volgens de bestaande wet fe gemakkelijk een school gesplitst in een jlongens- en eea meisjesschool.. Ook gaat het te gemakke lijk U. L. O. schooltjes op te richten. Spr. zou het aantal leerlingen, dat dtaarvoo» wordt vereisdht, willen verhoogd zien. Eveneens acht hij het aantal kinderenda' nopdig is, iomykot löprichtingl vim een nieu we school te kimnen geraken te gering. Ook kan Óp' het VerhipIgiopilerwijs heel wat bezuinigd. Spr. ontmoette inrichtin gen, waar 6 leerlingen niominaal ston den ingeschreven, waar 15 uur per week werd les gegeven en waar bij beztoek -van het scbojolt'oezicht 1 leerling ean- wezig was. Voor de instelling van bet 7de Fer- jaar voelt spr. wel, maai" de schatten, die nooidig zullen zijn vioipt" den. "bouw 4 van nieuwe lokalen dpe.n hem schrikken. Het onderwijs in lichamelijke otefenin- gen acht spr. vooral vpoh tie kinderen van het platte land van niet zoo grootte beteeken is, dat het ctfe enorme kostten voor aan te leggen terreinen rechtvaar digt. Als spr. komt tot het punt financielele gelijkstelling van het middelbaar, gymna siaal en hooger onderwij's, sttelt b|ij: in h®t licht, dial de rijks- en gemeentelijke H. B. S. vele zijn, dte Chr. daarentegen wei nig. Hij zou het van groot belang achtten, dat ook Zeeltend een Chr. H. B. S. had. "Wel is er een nieuwe Wet op komst, maar ook daarin knelt de bepaling, dat het schoolgeld op de Chr. H. B. S. niet min der mlaig zijn dan op de andere. Het Hoo ger onderwijs ontvangt volgens spr. nog te weinig subsidie. Hij wijst in dit ver band op den treurig|en toestand van hel gebouw der Vrije Universiteit, waar col lege gegeven wordt in lokalen, die geens zins aan rechtmatige eischen voldoen. Bij de gedachtenwisseling wordt door djexi heer Weedia gewezen op de ve.éï' gun stiger oondjtie, waarin d|e rijkskweek school verkeert, wat het uitreiken van beurzen betreft, boven de Chr. kweek school. Zoo kunnen vopr de rijkskweek school in vier jaar tijd 00 a 80 beurzen verleend, terwijl de Chr. kweekschool er gespannen verwondering naai" dat niéuwe verjhaal G ui cl) arde vrpeg met zachte stem: „En moeder... uw huwelijk d|an?...." „Dat was zoo" antwoordde zijl. „Mijtn vader lag toen op sterven. Hij. wild6 mijl niet weerzien 6n dat was een groot verdriet voor meGeorges hiji was zoo zacht, en misscbjen ook wat vreesach tig, zooals ik! Georges hoigpte altijd, dat zijn moeder Üifem vergeven zou en toestemming tot oïis' h uwelijk zou Jgte vent Omdat hij' een goed® opvoeding had ge- had, vomld lijij het iets ontzettends, di® toestemming niét te hebbenHiji zei het miji en ik kon het ook wel begrij pen. Maar hij' zag tenslotte wel in, dat zij' hem h,aa,r he$e leven lang zou" blijven verachtten en dat hater toorn tegen 'hem niet graoier kon worden. Nadat we er lang over jjesproken hadden, zijh we toen op een dag naar het stadhjuis en naar de kerk gegaan, zonder er iemand iets van te zeggen. In Parijs werd ik toch .al ma dame Landargues genoemd, ^.us er ver. andeijde niets; mlaaJ" herinner je je wel, Guicharde, het was dien morgen, toen wij- hij' onze thuiskomst die mooie pop met dat rose jurkje voor je meebrach ten en er als dessert een taart was met geslagen room en geconfijte vriich- ten(" „Ja zeker," zei G.uicharde, ik weet het no|g heel jgoed Ik was zoo' rilij' O, daarvoor was die taart en die jmp',... Als je klein bent, begj?jp je dat «atmir- fijk niet." Moeder ging rechtop in haai" leunstoel zitten en keek door h'et raam oagr de leelïjke grjjize daken en de grauwe tocht, die hier en daar een plekje Wauw 'begon te rertoonen( „Zoo was het, zie j.ut lie, zoo was hpt" herhaalde zij nog eens. „Begrijp jullie nu, kleintjes, waarom ik je zoo héb opgevoed Twe6 uur 's morgens waren jullie op een schooltje in d® Ij'u'urt. Ik bracht er je zelf hpen en kwam je wetek haten. Jullie leprden er genoeg:, wpht ik wilde niet, dat jullie werk zo,ud6n doen, waardoor je uit mijn nabrjheid mjoest gaanO neen, daarvoor had ik te veel angst! In al die huizen, waar jonge meisjes aan 't w«a-k zijh, op al die bureaux, daar zie je telkens weer, dat mijn geschiedenis zich herhaalt. Neen,, neen, dat wilde ik niet. Ik had nog lie ver, dat jullie niets verdienden. Ik bleef nog liever in onze armoe, als ik jullie maal" bij me had, altijd.En dat ik jullie iheel streng hteb opgevoed, dat ik pveral bang voor was^ voor vriendinnen, voor boeken, voor liet toonee]) vóór wan delen pp straat, en dat jullie je dikwijls hebt vei-vöpld, och, jé begrijpt nu wel, dat jie daarom maar niet boos op lm* moet zijh (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1921 | | pagina 5