FEUILLETON,
aumssn
Se in mei den
Buitenland,
Yrites 30 Sept. 1831 go 230.
Binnenland.
YA.N DE-
TAN
EEN BOETREDE VAN PROF.
BOLiLAND.
rechtvaardig om te gun met de onhe-
Siiedene, den GoSjL En 't vrijzinnig! Joden-
d|om is in «nder opzicht hetzelfde.
Zeker, zloo zei spr. vergoelijkend, de
Joden hebben ook hun deugden; hijgeeft
dit toe, want spr. staat hier niet ajs een
JoHienvijand. In ons land merkt mén wei
nig van wat de Joden eigenlijk zijn.
Maiar ons land houdt de élite der Joden
in. Zij zijn veel beter dan die daarbuiten.
Veel Joden zullen met schrik het hier
gesprokene hooren, onschuldig aan dit
aliej uls zij hier zijn. Zij voelen zich
echter reed» als van vreemden huize.
In andere landen voelt men het wel,
dat de Joden in ono. maatschappelijk or
ganise onzekerheid en verkettering te
weeg brengen.
Spieker herhaalt dan ook: Denk aan
de Joodsche macht met haar ontrea-
idérende ontwrichtende doeleinden. Te»
(midden «van anderen, in wier midden de
Jood geen piëteit heeft te gevoelen, is
hij om wentelaar, vredevernietigend. Rus
land vernietijgendj, heeft hejt Jodendom4
daar als quasi-com'muiiisme niets anders
[gebracht dian ontreddering. Nig(t ,/egti
spr. dit, omdat hij zooveel voelde voor
het Tsalrisime. Maar behalve in Rusland,
heeft het Jodendom ook verderf ge
bracht in de Dionaulanden en in Duitsch-
land.
GED. STATEN EN DE BADHUIZEN
TE AMSTERDAM.
Het door den raad van Amsterdam
op voorstel van wethouder de Mirandla
aangenomen plan tot stichting van -ze
ven badhuizen (kjosten bijna 1.5 millioen
te verdeelen over vier 'Jaar) is iiiet
door Ged. Staten van N. Holland goed
gekeurd, lomdat de dekking niet zou
zijn aangewezen.
B. en W. zouden, volgens Het Volk,
thans voornemens zijn voor te stellën,
zzich voor 't oogenblik te bepalen tot
Overneming van het badhuis Sparta,
en tot den houw van één badhuis in
Prof. Bolland is na zijn ernstige ziekte
▼oor het eerst weer als spreker opgetre
den in het klein auditorium van de imi-
▼arsiteit te Leid|en, met een r|edé ovér 'dé
teekenen des tijd®.
Hij heeft daarin met zijn van ouds be
kende felheid hlarde dingen gezegd, ten
eerste over dé democratie. Als voorbeeld
een aanhaling (Uit 't verslag der rede in de
Ni R. Crt.
De teekenen des tijd® zijn m wezen
de gevolgen der stelselmatig eenzijdig
doorgedreven democratie. In de mid dei-i
eeuwen waren de monarchen de middel
punten van de organische samenwerking
Zij zeiven zijn met onze vermolmde be
schaving naar beneden gehaald, na de
ontwrichting der rhaafcchappij en heit
staatsbankroet, beide laajtsten een gevolg
▼6n het gewetenloos drijven der socia-
Hiten en oomtaunisten, en ,wnt ons land
betreft, ook dfoor de verdwaasde tóhris-»
«.Lelijke regeeringl zelve, die door -grovje
géldverkwis ting en sociale wetten veel
op hoor igeweten heeft. Alles wordt ge
daan voor het volk, waaronder Wordt
verdaan het jg'rooite deel der stedelingen
Zorgeloos leeft cüt deel van den arbeidUilenburg, kosten f225.000,
van anderen, van de landarbeiders. Alst
anorganische massa is het van de orgjani-
stue massa een ondankbaar en lui over
blijfsel, 'zonder plichtsgevoel en gemeen
schapszin, djat graag weinig doet en dajt
weinige, als het zonder toezicht gebeurt,
graag zoo slecht mogelijk. Veel wordt er
onder dit volk gesproken over reactie en
het is voor <3&t deel der maattschappij,
dit de geidverkwis ting1 Idioor onze re-
geermg op zulk een groote schaal plaats
vindt De kerkelijke partijen mjajken door
haar scboolbouw deze geld verkwisting
n-jgi Maar glrooter. Zorgeloos verdoet de
de arbeider alles wat hij verdient aan
weelde, omdat hij weet, in geval van
•werkloosheid of ziekte, alles van anderen,
to kunnen opeischen. Den staajt, die de
geest is van de natie zelf, wordlt heF
m ost gegund). In de stad ontluikt welis-
dé fceschav'njg, maar verdort zij evenzeer.
De sdliaomtelooshe'di neemt toe. Verma
ningen helpen niet meer. In zijn eigen
huis .men denke maar aan de dienstbo
den, heeft men tegenwoordig zijn vijan
den. Het voorkomen der samenleving! is
fcpndsch geworden. Een beschaving', wel
ke zoo is vervuild, moet door zel'fverkan-
kerins' a|an haar eind komen. In de laatste
Tr me rede laat de chx-istelijke regéeriag
ome geëerbiedigde Koningin een wo o rd
meespreken, om vooral en boven alles de
zuinigheid te betrachten. De regeering
voegt er echter niet bij, dat zij' zelve aan
de malaise van thans heeft meegewerkt,
djeels door de hoioge kjosten voor den on-
7,'nnigen scboolbouw. Allereerst onze mi
nister van arbeid heeft, als democraat,
diezen «slechten boesitand geschapen, daar
bij geholpen door den minister van on-
|U]erwijs. De kerk der middeleeuwen, zij
mag nu koketteeren met democratie, zij
zal d., ar aan ten «gronde glaan.
MR. TREUR EN 'T GEORG. OVERLEG.
Volgens de „Res'b." heeft mr. Treub
aan den minister van Justitie den
wensch te kennen gegjeven, als voor
zitter der Centrale Commissie van Ge
organiseerd overleg in ambtenaars zaken
heen te gaan.
De heer Treub' zou voornemens zijb,
lom eerst de voorgenomen reorganisatie
van het georganiseerd overleg onder
zijn leiding tot stand te brengen.
De desbetreffende adviezen ziijh in-
gekjoimen op die van prof. Diepenhorst na.
ONDERWIJS.
der schoot om het hoofd het hem toeltioj*
rnend gezag te ontnemen, althans te on
dermijnen.
Voorts geven zij uitdrukking aan hun
diepe verontwaardiging over de wijze,
waarop de Raad van Beroep speelt met
de verantwoordelijkheid, die op hem
rust; en constateeren zij' met droefheid,,
dat gezien deze beslissing de redhtsi-
zekerheid van ld en bijzonderen onderwij
zer bij den Raad van Beroep niet veilig isi.
o
Schoolgeld vervol «g endje rW|ijis.
Gedeputeerde 'Staten van Zeeland heb
ben tot den Minister van Onderwijs, Kun
sten en Wetenschappen de vraag gericht,
iof het minim'um-bedrag van het school
geld, vermeld in art. 64 «dier Lager-onder-
wijswet 1920, ook geldt voor het ver-
vplgojndlerwijs.
De Minister heeft daarop onder dagtee-
kening van 13 September 1921 het
volgende geantwoord.
„Art. 50 der L. O.-wet 1878 werd van
toepassing geacht op het herhaling|s|on
derwijs, omdat art. 47 dier wet onder
de kosten, waarin de gemeente voorziet,
ook de uitgaven voor het herhalingson-
derwijs rangschikte. Gelijke redeneering
geldt ten aanzien van de artikelen 55,
juncto art. 62 en volgende dhr L. O.
wet 1920 met betrekking tot her ver
volgonderwijs.
„In (overeenstemming met den minis
ter van Binnenlandsche Zaken ben ik
van meening, dat het schoolgeld van
dat onderwijs mitsdien is 'te regelen
met inachtneming van art. 62 en van de
daarop volgende artikelen, voor zoovér
deze niet uitsluitend van toepassing zijn
pip het gewone en op hef U. L. O. Tot
deze laatste bepalingen behooren art.
63, le lid, en art. 64, le lid, die vfoor
het vervolgonderwijs huiten toepassing
mloeten blijven."
In art. 63, le lid, (zloo voegt het Hand.
er aan toe) is bepaald diat het school
geld voor scholen, bestemd voor gewoon
Onderwijs, en voor scholen, bestemd
voor vervolgonderwijs, afzonderlijk wordt
geregeld, en in jart 64, le lid, diat Vóór
voor scholen, bestemd voor gewoon
onderwijs, het schoolgeld völgpnS «die
laagste klasse van heffing 'ten minste
Vijf cents per leerling en per week be
draagt, de vacantiën inbegrepen. "Uit 's
ministers antwtoord vplgt dus dat voor
het schoolgeld van vervol gpjnderwijs dït
minimum niet geldt.
den arbeider wordt dus feitelijk <een uur
rust Ontnomen.
Golden de motieven die geleid hebben
tot invoering van den zomertijd, ook
thans nog, dan zou de tuinbouw zich
schade en ongerief willen getroosten,
doch die motieven bestaan niet meer;
hel Voordeel van den zomertijd weegt
althans niet op tegen het nadeel, dat in
land- en tuinbouw wordt ondervonden;
Aan de „Ned." heeft het lid der Twee
de Kamer, de heer Weitkam'p, het Vol
gende meegedeeld inzak» den zomertijd:
„Melkveehouders en in het algemeen
zij, die hun producten 's miorgens op
tijd. in de steden mloeten leveren, onder
vinden van bedjoelden maatregel last en
Ongerief. De meening der hoeren dien
aangaande, ook in de nabijheid; der ste
den, loopt echter uiteen.
Meer dan eens kon schrijver dezes dit
Pip vergaderingen constateeren.
Het meerendeel der b|oier©n staat, naar
het mij wil voorkomen, koud tegenover
den zomertijd, zeer wiaarschijlnlijk om
dat de bedrijven zich, met pf zonder de
(onderhavige regeling, toch altijd aanpas
ten aan den zonnetijd.
Door de landarbeiders wiordt in vele
streken (in plaats van zooals gebruikelijk
van zes lot zes) gewerkt van zeven tot
zeven.
In het algemeen gesproken schijnt 't
dat de door het inVoeren van den zomer
tijd verkregen besparing van Vuur en
licht, ten behoeve der geheeie maat
schappij, ruimschoots opweegt tegen den
'individueelen last van dien Zomertijd on
dervonden.
De in allen toonaard door hijkans
iedereen, zeer terecht, aangeprezen zui
nigheid, zal ill het vervpl(g nog wel'
meerderen last en ongerief veroorzaken.
Men moet dat aandurven."
In het tweede deel heeft hij, naar aan
leiding van de ontreddering 'd|er Euro-
peesc.be samenleving, zich scherp uitgela
ten over het internationale J o
die n d O' m. waaraan hij de ontreddering!
weet.
Bij het te 's-Gravenhage gehouden
examen voor adj. Ooimlmies hij! die Hy
potheken aan het Kadaster, slajagde dp
heer A. J. de Kam alhier.
Te Amsterdam! slaagde Voor het
prop. examen geneeskunde mejuffrouw
K. F. Middelburg a Ir.
Naar de Standaard verneemt, heeft
de heer J. C. iWirtz Czn. tegen 1 Januari
1922 eervol ontslag gevraagd als inspec
teur van het lager onderwijl® in de in
spectie Winschoten.
o—
Een ont:slagkwestie.
Aan het hoofd der Chr. scool te Hen
gelo (Ov.), de «heer H. Breek'veldt, waz
ontslag gegeven. De betrokkene «heeft
zich daarop gewend tot den Raad van Be
roep en «deze heeft thans het ontslag) be
vestigd.
Over deze zaak is een vergadering ge
houden, van voorstanders van het Chr.
onderwijs, die nu een door 80 personen'
oiiderfefekjetode motie aan de pers t®r
publicatie gaf.
In deze motie werd, naar we aan «de
Standaard ontleenen, "gewezen op „de
We vermoeden dat het daartegen pro- onwaardige wij'ze" waarop het ontslag ge-
tester zn\ redenen »3ip»v«n wo-rrf- w-o.rrff vp.rklanrirl id.it h«p-
Hij haalde uit de Talfnloed allerlei uit
spraken aan, waaruit zou blijken, d!at den
rechlzinnigen Joden wordt geleerd zeer
geven werd; wordt verklaard flat dit be
stuur in kleinigheden heftig opkomend
voor eigen gezag, zich niet heeft ontzien
samen te werken met het hulppersoneel'
door Douglas Valentine
Geautoriseerde vertaling van .W. E. P.
(Nadruk verboden).
22).
Hij snauwde venijnig. Deze man begon
mij belang in te boezemen. De snelle
Overgang van zijn stemmingen boeide mij;
nu eens was hij' de vriendelijke denker,
dan de feulponsche bluffer, dan weer
de verpersoonlijkte mlof. Toen hij de
kamer doorliinkle iom zijn sigarenkoker
van den schooi*;leeflunantel te halen,
nam' ik hem' eens op. Hij was een enor
me kerel, niet zoozeer door lengte, die
heneden liet middelmatige was, als dioor
zijn geweldigen omvang. De breedte van
zijn schouders was butiengewoon, en
hoewel zijn dikke buik en de witte
paffigheid van zijn gezicht getuigden van
een zittend leven, was hij toch blijk
baar een man van Ongewone kracht. Zijn
armen vooral waTen niet in Overeenstem
ming met zijn gestalte, en waren zóó
lang, dat zijn handen, wanneer hij rechtj-
pip« stond, langs zijn zijden neerhingeij
i als de pooten van een reuzenaap. Alles
hij elkaar genomen, was er bepaald iets
aapachtigs in zijn verschijning,...: zijn
stompe neus met de harige, wijdopen-
staande neusgaten, en de behaardheid
van den man, zijn borstelige wenkbrau
wen, de plukjes zWart haar op zijn kaak
beenderen en Op den rug van zijn grapte,
spsde-vjoirmige handen. En in zijn
'oogen, die donker beneden de ruige
wenkbrauwen lagen, lag een uitdrukking,
die sprak van aanvallen v|an aap-achtige
wtoede onberekenbaar en woest.
Hij gaf mlij een sigaar, die zjooals hij
j gezegd had, uitstekend wes en begon
na een teug wijn genomen te hebben,
j te spreken..
i „Ik hen een eenvoudig mian, Herr Dok-
tpir," zei hij, en ik houd van eenvoudige
taal. Daarpm zal ik o.ok heel eenvoudig
met u spreken. Toen het bleek, dat de
'persoon, dien ik nu niet verder behoef
te noemen, zéér Wenschte, dat een zeke
re .brief teruggevpriïten werd, verwacht Le
ik natuurlijk, diat ik, die een onovertrof
fen meester ben in dergelijke zaken,
VERKEERSWEZEN, POST EN
TELEGRAFIE.
Aan de telefoniste 2e. klasse E.
M. D«. .Westra te Vlissmgen ijs, pp haar
vtei'zI'Oek, mét ingang van 16 Octjoher
1921, eervol ontslag verleend.
LANDBOUW.
Zeimertijd in den Tuin
bouw'.
Het Centraal Bestuur van den Neder-
landschen Tuinblouw Raad heeft in zijn
jongste zitting besloten zich andermaal
tot den Minister van Binnenlandsche Za
ken te wenden met het dringend' verzoek
te bevorderen, dat de zomertijd gehand-
haafd blijft en niet weder wordt ver
drongen doior een regeling gedurende de
zomermaandendie gelijk staat met een
verkorting van den arbeidstijd, waarvan
de tuinbouw zeer veel schade ondervindt
Wanneer, ten gevolge van den veran
derden tijd, de arbeid des morgens fei
telijk een uur vroeger aanvangt, wordt
daarvan in de groentepcultuur, in d|e
fruitteelt, in de boomkweekerij', in de
«zaadteelt en in de bloemisterij nadeej
en s'elhade ondervonden. Bij! elke teelt zijin
de bezwaren verschillend dpch zij! -wor
den pVeral gevoeld. Zij dirukken de pro
ductie en maken de voortbrengselen daar
door duurder.
Bij zonnetijd valt de rustperiodle In
den middiag gedurende het warmste deel
van den dag, bij zomertijd daarentegen!
mloeten de arbeiders het werk juist op
het warm'st van den dag hervatten. Te
genover het verlies van een uur des
mprgens slaat geen winst van een uur
des avonds, aangezien toefi reedjsl ge
werkt wordt zoolang dat mogelijk is. Aan
BRIEF UI,T DE VOLKENBDNDSSTAD.
(Part. correspondentie).
IV.
De derde week der Tweedfi#
Volken bonds vergadering.
Genève, 24 Sept. 1921
De plechti|g|e opening der Tweed® Vol-
kenbondsvergadering, 'de PresidentsVer.
kiezinig en de algemeen® be sehpiuwinfljbn
over het beleid van den Raad waren de
voornaamste feiten uit de eerst» w®p(k
De verkiezing' van de rechters van hjet
Internationaal Gerechtshof was de over
(heers,chende gebeurtenis uit d® twje(ddé
week. De derde week d®r Volk^nbondst
vergadering was voornamelijk aan het
humaniaire werk glewijd, aan de toelating
van nieuwe leden tpt den Bond en aan
het geschil tusschen Polen en Lithauen.
Wanneer ik hier spreek over het werk
der «Vergadering, dan denk ik aan d)e
werkzaamheden der voltallige vergade-
ring, die in de Salie de la Reformation
iederen voormiddag bijéénkomt. Daar
naast heeft men echter des namiddags de
commissievergaderingen in het Palais
des Nations, het gebouw van het Volken
bondssecre tariaatwaar de besluiten der
vollalligo vergadering worden voorbereid.
Deze commissie^vergaderingen, die thans
alle zonder uitzonderingl ook in het open
baar worden gehouden, zijd voor den
eenigszins deskundigen toehoorder in den
regel veel interessanter. Daar d® in d|e|
ciomimissie behandelde onderwerpen ech
ter alle te zijner tijd ook in de Salie de la
Reformation aan de orde komen, wil ik
mij van een speciale bespreking' daarvan
onthouden.
Voorzitter van Karnebeek opende deze
week de voltallige vergadering mPt ®»n
ikorte rede, waarin hij! er op wees, ho®
thans voor de Tweede Volkenbondsvert-
gladering een nieuwe period® was' aange
broken die van de daad. Na de langdu
rige algpmeene beschouwingen ov®r Iget
jaarrapport van Volkenbondsraad en Vol
kenhonds secretariaat was de tijd giekomen
voor de verwezenlijking der uitgedrukt®
wensohen. Wat in de commissies was
voorbereid, moest thans door de vergade
ring bekrachtigd worden,
Deze eerste we®k d®r dadl^n was hoofd
zakelijk aan het humanitaire werk van
in het bijzonder, waar het die van den
persoon in kweslie betreft 'belast zou
j wlorden met de opdracht. Ik was het,
die de bewerker van dien diefslal in
een Engelsen interneeringskamp ont
dekte; ik was het, die hem' overhaalde
onze voorwaarden ïn te willigen; ik
was hel, die ten slotte de plaats aan
wees, waar het document verborgen
m'oest worden,..'., dat alles, let wei,
zonder een voet' in Engeland te zeilen."
Mijn 'gedachten vlogen lerog naar de
drie stukjes papier in hun linnen om-
j hulsel, het doorgescheurde vignet, het
gr.oofe spichtige, rechtopstaande schrift.
Ik had die hand moeten herkennen. Ik
had die dikwijls genoeg -gezien op som
mige portretten, die een eereplaats inna
men in de huiskamer bij Consistorialrat
v-cn May burg in Bonn.
„Ik had dus de eerste rechten", ver
volgde Klompvoet, „om beiast te worden
met de belangrijke taak oml het documenji
te gaan halen en liet aan den schrijver
terug te geven. Maar mynheer had haast;
mijnheer is altijd haastig gebakerdhij
kon niet wachten tot die oude trekschuit
▼an een Klompvoet zjjn pionnen klaar had
om in Engeland Ie komen, zich van het
document meester te maken en wéér uit
het land te komen. Dus werd Bernstorff
in den arm' genomen, het hoofd van een
gezantschap, d|at den Duitschen gé hei-
men dienst tot een aanfluiting voor de
heele wereld heeft gemaakt, een gezant,
die zich zijn particuliere papieren djoor
'n gewlonen zakkenroller in den onder-
grondschen spoprweg liet ontfutselen,
en gek genoeg was om de meest waar
devolle documenten dloor een ezel van
een militairen attché naar huis te laten
brengen, die zich den heel en bjoe! liet
afnemen door zop'n verwenschten Engel-
schen dpmanebeamlbte in FaTmbuth! Dat
was de man, die xnliji moest vervangen!
„Bernstjorff werd dus verzocht een van
zijn vertrpnwde dienaren naar Engeland
te zenden met alle mfogelïjke voorzorgen,
iom mijn werk te doen. Ü'werd gekozen
en ik maak ,u mlijn dompliment, dat u1 uW
Opdracht vervulde op èen wijze, die ge
heel niel lijkt op de gewone manier van
handelen van de hjo|dien van dien mijn
heer.
„Maar, miijh waarde Dpktor,rul
uw glas nog eens. Die sigaar ig goed, is
het niet? Ik dacht, dat u wel r«n een <#**-
de sigaai' ziOMd* houidenZopsli ik
den Volkenbond (gewijd. Zeker, de Vol
kenbond is vooral opgericht, om de heer
schappij' van het Reel in de internatiioi-
nale betrekkingen te .rzekehen én diaais-
door een toestand van duurzamen vredo
met ontwapening te scheppen. Maar naast
dit hoofddoel heeft cie Vol'kenbondj ook
de taak der internationale samentevinjg
te organiseeren en intci-national® rampen
te verzachten. Juist door de Staten op
humanitair jgebied tot samenwerking te
brengen en voortdurend hen van de fei
telijke solidariteit van belangen te overtui
gen, kan een g eesfesgeziiirliheid in dB) rér-
schillënde landen aongéi. veekt wordbn
waardoor men ook tot em - '.:e nu. -
regelen in de richting van imc-raw o-nate
verplichte rechtspraak en ontwapening
zal kunnen overgaan. Daarom is ook de
zoogenaamde „secundaire" taak van den
Volkenbond op humanitair gebied voor
het verwezenlijken der „primaire" taak,
de vredeshandhaving', een noodwendig
heid.
Gelukkig toonde de Volkenhonds verga
dering; deze week weder pit in t» ziep.
Al werd bij de algfemeene besciliOiUwingen
pok door de gëdelëgtejerden van Canada
en Australië op zelfbeperking) aangedron
gen, opdat de Volkenbond zijh groot
hoofddoel niet uit het oog; verlieze, dplor,
te veel krachten aan htfmanitair werk
te versnipperen en daardoor, de Bonds
leden op ihooge kosten te drij!ven, in de
praktijk meenen de gedteljeigoélrdén dér
Britsche Dominions het zoo kwaad niet.
Allés, wat deze week weid voorg®st®ld,
heeft pok hun s tem: verkreg|en.
Wanneer men spreekt van dez® taak
van den Bond, rijzen twee figuren uit de
vergadering onmiddellijk in onzen geest
naar voren: de N o o rdpoolrei z iger-dipljot-
maat Fridtjof Niansen ,uit Noorwegen ea
de oiud-president van den Zwitser&chen
Bond Gustave Ador, voorzitter van het
Internationaal Roode Kruis Comité. Door
het werk dezer beide mannen, die elkan
ders Lroiuwe bondgénooten en medehel
pers zijn, is het den Volkenbond getukt
ongeveer 400.000 krijgsgevangenen uit
Westelijk Europa uit Rusland terug) to
voeren en ze aan hun land en familie
terugl te géven. Dpor, hen is het gelukt de
typhus in Polen s uccesvol te bestrijden
en aan de Poolscjh-Russische grens een
stelsel' van quarantainemaatregplen op te
richten, waardoor voorkomen is, dat rree-
selijke ziekten als cholera, enz., die dn
Rusland heersehen, ook "in Polen binnen
dringen en zich vandaar uit wellicht oyer
geheel West-Europa verspreiden. Do
Tweede Volkenhondsvergjadering heeft
niet nagelaten Nonsen en Ador hulde
voor het voortreffelijke menschlievendel
werk, dat zij verricht hebben, te be tui
gen en heeft hun verzocht met deze da
den, waar noodig( voort te gaan.
Een nieuwe laak op humanitair terrein
zal door den Volkenbond ter hand wor
den genomen. In Turkije worden ongé-
veer 300.000 vrouwen en kinderen, van
Grieksche en Armenische afkomst en gé-
durende den oorlog! naar Turkije getrans
porteerd, in Turksehe opvoedingsgestich
ten of, wat nog' erger is, in 'harems opg|e-
sloten gehouden. De Roemeensche dich
teres Helène Vagaresoo, die voor dit doel
deel van de Roemeensdh© delegatie .uit
maakte, heeft een ontroerende beschrij
ving; over het lot .dezer ongélukkigje we
zens gegeven. De Volkenbondsvergadering)
heeft besloten een Hoqg»n Commissaris
van den Volkenbond te Konstantinopel' te
benoemen, die trachten zal de t®rug|lei-
ding dezer v(rpuwen en kinderen naar hun
woonplaatsen te bevorderen. Zooge
naamde „Onzijdige Tehuizen" zullen
voorts in Turkije g|esticht worden, waa*
den bevrijden personen, die menigmaal
in het geheel niet me®r weten vanwaar
zij afkomstig zijn (dit is inderdaad een on
derdeel dezer Turksehe „opvoeding"
voorloopig huisvesting en verpleging zal
worden gegeven.
Is ook de regeling der mandaten niet
een onderwerp van humanitairen aard?
Men kan /het veilig) beweren. Wann®er
men bedenkt, dat in vorigie jaren de in
boorlingen van veroverde koloniale be
zittingen slechts als voorwerpen mn
winstbejag voor den veroveraar golden,
is er een reusachtige humanitaire voor
uitgang vast te stellen, nu de Volkéué
bond de beginselen vastgesteld heeft, vol
gens welke de bevolking der veroverd,®
al zeide, u werd van het begin af aan
gehandicapt. Tioen de plaats bereikte,
die in uw instructies aangegeven was,
viondt u slechts het halve document. D®
sluwe dief had het in tweeën ge.sneiifea
om' zicli van het geld te verzekeren voor
hij zich van de goederen ontdeed.Zij
wistqn natuurlijk niet, dat Klompvoet,
de taude trekschuit, die le oud is voor
zijn werk, van dit alles op de hoogte
was en zijh plannen dienovereenkomstig
had gemaakt. Maar ten slotte moesten
ze mij toch laten halen. „Die 'beste
{Klompvoet", Jouwe kerel", sluwe
o ude vos" en hoe ze me '01 meen noem
den zou naar Engeland oversteken en
de tweede helft bemachtigen, terwijl
graaf Bernstorff's aardige jongeman uit
Amerika in Rotterdaim' zou wachten, tjoj-
dal Herr Dr. Grundt zou aankomen «n
hem de andere helft zou geven.
„Maar graaf Bernstorffs jon#e mau
doet niets van dat alles. Hij wil nietf
te maken hebben mei ,,den ouden vos".
Hij wacht niet pp hem1. Hij gaat met fceu
Eiigélschman, die zich in zgk» zokéa
mengt tójh lpt inoge een les zijn ftrx-
allenj die zich met anderman» zöjkóo
betnpeien eo gaa t *r ran deer naaf
