NIËMËYËR's
STER-TABAK
Buitenland,
S ROOKEN
SPAREN
Overal verkrijgbaar.
verschillende; beruchten..
apotheken.
zwijgen is goed.
is
bi] het gebruik van
Roode Ster
60 ct. p
'|2 pond
Gele
50
Groene
40
Zwarte
35
engelsche brieven.
zich in den trein een dmadLo.oze lamp-
zender ..De draadjLopze trillingen wor
den opgevangen dpor langs de spoorlijn
gespannen draden en verdier gaat alles
over den draadj.
De proeven moeten zoo volkomen zijn
geslaagd, dat aan die practische invoering
van het stelsel op grpótere schaal niets
in den weg staat.
DE SLUIS VAN CREVEfCOEUR.
Inzake het gebeurde met de keersluis
bij het fort Crcvecoeur onder Engelen,
vernam het „Hbl.":
Van een bezwijken van de keersluis is
geen sprjaike, er spoelde bodenizand en
een groot stuk van de fundeering weg.
De sluis bij Crcvecoeur is [geplaatst in
het afwateringskanaal, dat de Maas en
de (gekanaliseerde Dieze verbindt. Het
formate Piezepeil' is 1.90 M., de sluis'
houdt den Dieze-waterstand op d(e ver-
eischte hoogte, alsook de Zuid-Wille uisi-
vaart, die in de Dieze uitmondt. Reecjjs'
Maandagmorgen te zeven uur werd den
waterstaat-opzichter G. Huhers meege
deeld, dat er ondier het linkertalud van
de sluis door water uit de Dieze in die
Maasrichting liep. Toen is onmiddellijk
[getracht dat gat me^ zandzakken te stop"
pen. Dat heeft de instorting van hep an
dere igedeplle van het talud wat ver
traagd, doch niet voorkomen. Dinsdagt"
hvond omstreeks acht uur .stortte de
rechterhoek der fundeering in, met on
geveer 100 kub. meter zand. Het Dieze-
waler baande zich daarna met gnoote
kracht een weg, onder de sluismuren
door. De stand van het Diezewater zakte
onrustbarend, de Dieze liep leeg en de
£ui'd-Wi 1 lemsvaart voor Den Bosch tot
pan sluis Nul (0), die men nog intijds
had kunnen sluiten. Er waren in dat ka~
naalgledeel'te van Den Bosch gelukkig niet
veel schepen. De schippers en sleejp-
bootkapiteins werden gewaarschuwd en
zochten, teneinae net omslaan der sche
pen le voorkomen, ligplaats in het min
den vgn het kanaa|. Afvarende sdhepep
en booten worden niet door sluis 0
geschut, ze moeten er blijven liggen tot
de niet honderd man, ondjer leiding der
waterstaatsamfblenaren Lodder en Hu
hers, uitgevoerde herstellingen 'klaar zijn.
Met de sluis bemoeien de lteidérs van
hel werk zidh voorloopig piet, Zij laten,
ongeveer honderd meter boven d© Sluis,
een dam leggen in het uilwaterings'kanaal
die hel verloop van het Diezewater moet
'keeyen. Eerst lals dat gehikt is en de Die
ze en de Zuid-Willemsvaart weer bevaar
baar zijn, zai ook |aan dam worden gelegd
op eenigen aftand 'beneden He sluis. Na
drooglegging van, dat kanaalgedeelte zal
de oorzaak van liet (gebeurde kunnen won
den nagegaan.
Donderdag meldde de Prov. N. R.
en 's-H. Courant, dat de herstellingjstwerk-
zaamheden met voortvarendheid ter hand
gjenomen, snel vorderen. Ploegen van 50
man hebben dag en nacht doorgewerkt
met het vullfeu van zandzakken. Men is
nu zoover gevorderd dat men dacht, dien
middag den dam boven wjatfer te krij
gen, waardoor Ide Dieze weer van dfa Maas
is afgesloten en het peil langzaam zal
stïjigen.. Dit wordt als een buitengewone
prestatie beschouwd. De diepte Ii0'clr> daar
ter plaatse is nog pl.m. 1.80 M. Onophou
delijk wiorden zakken zand in het water
geworpen. Duizenden zakken zijn daar
voor reeds gebruikt. Wanneer alles mee
loopt zal vermoedelijk nog voor het einde
idezer week het wjater zoodanig) gestegen
zijn dal in elk geval de vieze bodem1 be
dekt is..
Donderdagmiddag 4 uur had men den
dam over zijn geheele lengte boven water.
Het vloedwater spoelde echter even na
dien weer in 't midden over d|en ctami.
.Met jhondefrden zandzakken moest d!itl
gal worden gestopt. Om 9 uur 's avonds
kwam de dam voor goed boven water,
de sluizen aan de Henriet,te waard en Cre-
witkiel gegeven, die, ziopals ik nu wist,
mijn vermomde redder was geweest; ik
was het station uitgegaan en hjad hem
zoodoende gelegenheid gegeven veilig
met mij te spreken.. De voor teekenen
waren goed: ik kon vandaag op mijn
geluk vertrouwen, dat voelde ik, en
met een gevoel van verlichting begon
ik om me heen te kijken..
Ik zat alleen in een eerste klas coupé.
Op het raam' was een papier geplakt, met
het opsehfrifl, in 't Hollandsch en in 't
Duitscli, dat de coupé gereserveerd was.
Plotseling dacht ik 'aan mijn tasch, en
mijn overjas. Die waren nergens te zien.
Na even zoeken vond ik ze onder de
bank.. In de zak van den overjas zat
een zwarte das. Zonder dralen gaf ik
aan dien wenk gehopr. Als een van u,
die dit verb jap 1 leest, op een goeden
dpia- '.soms op hel baanvak Rotterdam!
Dordrecht een baamopzich'ter tegen-
kernl met de beroemde kleuren van een
beroemd regiment om' zijn hals, dan zult
u begrijpen, hoe hjjj daaraan komt. Toen
viel ik, uitgeput van de vermoeienissen
van mijn slapeloiozen nacht, in een vas
ten slaap, met mijn groenige regenjas
om mij heen geslagen en Semliris over
jas over mijn knieën......
Ik droomde onrustig van een dolzin
nige vlucht van gorden van gidsen, die
me op de hielen zaten, aangevoerd door
Karl, den kei Ine r, toen het geknars van
remmen rn'ij plotseling deed ontwaken.
De trein verminderde aanmerkelijk zijn
vc.ise.ur werden 's nachts 3 uur gesloten
en reeds Vrijdagmorgen stond aan den
dam een verval van 60 c.M. De toevoer
%';an bovenaf zal vermoedelijk eerst Maan
dag kunnen worden geopend.
Men hoopt dan ook 'binnen 3 dagen ge
reed te zijn. Gedurende djien tijd zal al
leen hel vtoedwiater, dat een verval van
circa 60 a 80 c.M. veroorzaakt, worden
binnengelaten, hetgeen vermoedelijk vol
doende is, om den stinkenden rivierbo
dem le bedekken.
Ongeveer een half jaar geleden is ten
nadeele van den heer Henri Teulings,
Goud- en Zilverslnederij in den Bosch,
een sfapf 'goud te wpter geraakt in de
Dommel nabij de Slationshrug.
Tengevolge van den abnorm'alen wa-
lerstamd is liet grootste gedeelte van
liet Domlmel-bed (Buitenhaven) droog ko
men te ligjgén en is deze staaf goud ge
vonden.
1»
DE HOEFIJZERS VAN DEN KROON
PRINS.
Be correspondent te Wieringen van
het' Hand, meldt: In diverse buitenland-
sche bladen komen berichten voor om»
^rent de hoefijzer-affaire Van den ex-
kroonprins van Duitschland, waai-uit de
veronderstelling blijkt, da,t de kroonprins
met het vervaardigen van hoefijzers bij
den hoefsmid J. Luyt alhier, een winst-
Igevenden arbeid verricht.
De kwestie is als volgt:
De kroonprins maakt met behulp van
Luyt hoefijzers. Deze verkoopt de hoef
ijzers aan particulieren enz. voor 10 gul
den per stuk. De helft van dat bedrag
is voor Luyt en de (andere helft voorden
kroonprins. Van tijd tot tijd rekent Luyt
mfet den kroonprins af en dan draafgt de
kroonprins zijn aandeel terstond af aan
burgemeester Wolff alhier, met de op
dracht 'dot geld te toestfemmen voor zietfén
en armen menschen in deze (gemeente.
Morgen zullen de volgende apotheken
die ook de volgende week den avondr en
nachtdienst hebben, geopend zijn:
Middelburg]G. K. A. Npnhebel.
VlissingenS. J. Engering, Hendrikstr.
Goes.- La Porte.
(Van pnzen Parijscheen correspondent),
(Nadr.uk verbaden).
Parijs, 3 September.
Toen indertijd de heer Desqh/anel
in de geschiedenis verrijzen die goede
menschen altijd op bet goede oog|enblik
gestuwd door de kracht 'der omstan
digheden tot President van de repu
bliek gekozen werd én Geprges Clemen
ceau daarvoor voor één keer het spel
verljoor toen wierp „le Père de la
Victoire", als een spëler die niet te
gen verliezen kan, de schijven djqor el
kaar, en stond boos op van de tafel'.
Eén keer had men hem' iets gewei
gerd. Nooit meer zou hij' iets acceptee
ren! En met een van die cynische ruwe
woorden, die scherper klinken dlan een
vloek, ging hij „eindelijk" vioor zïjlu eigen
pleizier leven ging hij, tachtigjarige,
reizen. Alsof de polemische journalistiek
en het premierschap hem nooit pleizier
hadden geschonken!
Uit zijn humeur, woedend als een ver
wend kind, nam hij de hopt naar Indië.
Maar qui se fache ai tart f—
en met zijn woede toonde hij juist hoe
zeer hij ik zal niet zeggen de po
litiek, doch btet leven-van-dteW-poli-
ficus liefhad.
In vroeger jaren ,als de populariteit
vaart. Buiten scheen de herfstzon over
mooie, uitgestrekte veengronden, waar
veel bloeiende heide stond. Het vol
gende oogenblik, nog voordat ik goed
wakker was, stonden wij stil b'ij een
spliksplinternieuw station en het welbe
kende geroep van „Alles aussteigen!"
klonk in miijn iooren. Wij waren in
Duitschland..
Als een donderslag drong dit opeens
tot mij door.. Ik kvas in het vijandelijke
land, zeilend ondier vaIsche vlag, met
slechts hteel weinig gegeven omtrent den
man, wiens plaats ik had ingenomen,
en ik bad geen aannemelijk verhjaal klaar,
zonal s ik van plan was geweest in den
trein te verzinnen, om mij door het
strenge verhoor van de douanen heen
te helpen..
Van welke firma was ik9 The Hale-
wright Manufacturing Company.. Wat was
ons fabrikaat? Ik had er niet 't geringste
vermoeden van. Waarom kwam1 ik eigen
lijk in Duitschland? Ik wist biet evenmin.
Het gerinkel van sporen klonk in de
'gang van den trein, en een officier,
op den vloot gevolgd dfoor twee gewone
soldaten, die het witte kruis van de
Landvehr op hun helmen droegen ,stbnd
in het deurtje.
„Uw papleren, alstublieft" zei hij kort
maar beleefd.
Ik reikte mijn Amerikaanschen pas-
paart over..
„Die is niet geviseerd," zei de officier.
Met eene schok drong het tot mij'
hem eens ontrouw scheen le worden,
minachtte hij haai". Zij was bot hem ge
komen, en hij had haar bemind; als
een man die door zijn minnares wordt
verlaten,' wilde hij niet, wanneer zij
heenging, laten merken dat fljff tiaar
betreurde. Misschien was hijzelf de dupe
van het spel, dat lyj Speelde; de er
varing leerde hem dat In die politiek
de beminde vaker terugkeert dan in
de liefde, en in zïjh „ondfebbewust-
zijn" maakte hij' reeds plannen vóór
den dag dat zij' hem1 weer zou boe-
lachen
Dezen keer scheen zij lifein te heb
ben vergeten. Uren, dagery welken maan
den gelijk het tyeet in het scho|one
lied vloden heen als een schjachiw
(zij het opk niet gehjeel zonder scha
duw). De heea- Clemenceau maakte sPn-
sationeele reizen, die verhinderden dal
men niet meer over hem1 sprak en hem
uit hqt loojg verloor. Zijn hons mots
(die nie t altijd „die bonnes paroles" wa
ren) gingen yan mond tot mond, en
.waren de vreugde zijner omgeving.
Toch dacht niemand "djat deze grijsaard
weer eens in ernst een gooi naar een.
politieke rol van beteekenis zou doen.
De natuur is sterker dan de leer ge
weest. Hij heeft hjet gedaan. In Sar-
tène, een stadje top Cprsika, heeft blij
gesproken; en hij kondigt ons aan, dat
hij tojet binnenkort niogeens zal doen.,
coram populo, „devant la France
entière".
Laat ik nu dadelijk tot geruststelling
erbij zeggen, dat zijn uitlatingen
hoe belangwekkend ook op zichyelf, om-
dal zij uit zijn miond kwamen hem
meer kwaad dan goed' hebben gedaan,
en dal de populariteit, mjoeht zij1 op
het punt hjebben gestaan hem nog eens
toe te lonken hetgeen zeer wél moge
lijk was zich nu wel tweemaal zal
(beidjenken.
Zop dikwijls hadden zijn vrienden her
haald, dat het Verdrag van Versailles
Frankrijk alle mpgelijke vPldoening zou
hebben geschenken indien het was toe
gepast djopr dengeen dlie 't ge teekend
had zóó dikwijls, dat zij ten slotte
vejen hadden overtuigd) die dóór den
nood der tijden fetichist warén ge
wórden.
„Hel gaat zop slecht," zeiden zij, „dat
we het nog wel eens met Clemencie.au
konden prplbeeren. Er is veel hij' te
winnen en er is met veel bij' te ver
liezen."
Men was een aureopi gaan zien om
het hppfd van deze bijna gecanonistoer-1
de figuur uit het Frankrijk der laatste
vijftig jaren, toen zij niet mieer sprak. N,u
zij weer spreekt, Ontnuchterd zij zelfs
haar meest hartstochtelijke bew|onde:raar s.
„M. Clemenceau est bien plus éloquent
Lorsqu'il se tail que lorsqu'il parle v,
zegt Ëmüe Buré vanmorgen.
Wie geloofden dat alleen geheimzinnige
en onoverwinlijke krachten hém' belet
hadden pp de VredeiscpinfferentLe suc
ces te behalen, ontgoochelt hij als hij
de reden onthult van zijn echjëc: „In
dien ik heb toegegeven in de kwestie
van het plebisciet in Opper-Silezië", zei
hij, „dan was dat omdat de meerder-*
heid der geallieerden mij hjeeft meege
sleept". (C'est que la majorité des Allies
m'a entrainé). Magere, kinderachtigte zelf
verdediging. Al zijn opvolgers kunnen
dezelfde verontschuldiging aanvoeren;
en hun kan men nog gemakkelijker ver
geven, want zij' hadden vbpft te bou
wen op zijn werk en sinds 1918 is
het: prestige dat de Franscbje soldaten
dit land hadden gegeven leelijk geslon
ken.
(Bovendien sdhijnt lo/et excuus histo
risch niet eens hjk licht te verdragen.
Hel ontwerp van het verdrag was door
alle geallieerden gé teekend en zelfs
reeds aan de Duitscher voorgelegd, toen
Lloyd George zich bedachft én tegen
het advies zijner experts in verzocht
dal een volksstemming zjooi beslissen over
dpior, dat ik weer in gebreke was ge
bleven. Natuurlijk had de pas dopr hpt
Duitsche consulaat in Rotterdam afge
stempeld mloeten worden.
„Ik had geen tijd ineer," zei ik onver-
schrioikken. „Ik reis voor hoogst belangrij
ke zaken naar BerlijnIk kwam pas
gisteravond in Rotterdam' aan en toen
was het consulaat gesloten."
De luitenant wendde zidh tot een van
die soldaten.
„Breng mijnheer naar hjet douanekan
toor," en ging naar de volgende Coupé.
De soldaat nam' mijh lover jas en tasch
en beduiddfe mij hem1 te volgen. Het
'perron was met hekken afgezet. Ik zag,
dat alle passagiers; als! een kudde Scha
pen dop.r een nauwe doorgang' met
ijzeren hekken aan beide kanten gedre
ven werden naar een gesloten deur.
waarhoven Zpll-Revision stond.. Ik wil
de o|ok in die rij' gaan staan, maar de
soldaat, porde mij met zijn elleboog.
Hij leidde mij' naar een zijldeur, die
naar de kale, koude douanezaal voerde,
met de lange toonbanken voor het on
derzoek van de bagage dér passagiers. In
een hoek achter een lessenaar stond
een groep officieren en minderen, al
len in de grijze uniformen, die ik
zioiO; goed kende van het leven in de
loopgraven. De voornaamste scheen te
zïjn een reusachtige man, buitengewoon
dik en zwaar, met een opgeblazen ge
zicht en een grolo.te gouden bril. Hij'
schreeuwde met luide, toornige stem1:
e
i
M »iSf(
51 M
Jl 51
(lag. Med.)
het tot van Opper-Silezië. Een enkel
energiek „Neen" van Clemenceau en het
voprstel was van de baan geweest, aan
gezien üe Engelsche premier toch! im
mers niet de handteekening kon terug-
men welke hij al eenmaal gegeven h|ad.
Het was, vopr Clemenceaute gemakkelij!-
lcer dat „Neen" uit te spreken, daar
Wilson ook slechts met moeite zich) liet
overhalen lom op bet genomen besluit
terug te komen.
Het schijnt, dat Wilson ten .slotte
gezegd heeft: „Alvorens ik mijn toe-
s'tem'ming geef, imlofet gé die van Cle-
mtenceau zien te krijgen". Lloyd Geor
ge ginig toen Clemenceau bewerken, en
op een goeden morgen kon hïjr triom
fantelijk terugkomen hij den mlan 'der
"vOjertien punten: hij hjad bereikt wat
hij wens elfje
Clemenceau heeft in die eerste dagen
van 1919 vele vergissingen begaan. Een
Onvergeeflijke vergissing is het geweest,
dat hij Wilson hfeeft aangezien vpor 'den
IveMegepwtolordiger van het Amerikaan-
sche volk. Een ernstige Hout ook was
het van hjem', zichzelf,, het hoofd van
de Fransche regeering), af te vaardi
gen naar de conferentie. Daarmee ont
nam hij zidh het voordeel van den be-
idenktjj'd alvorens te besliSspn. Hetzelf
de voordeel, dat Doumer prijsgaf, toen
hij onlangs zelf de FranSchje regeering
ging verteigetnwfootrldigen in de Finan-
cieele intepgeallieerde Qoimtais'sie, en dat
Briand dreigt te begaan te Washington.
Het is, wanneer men zich een m'an van
wilsbewuste energie en temperament gé-
voelt, verleidelijk, óp een dergelijke wij
ze hel meest directe aandeel te gaan
nemen in de belangrijke 'internationale
„Hij is niet gekomen! Daar heb je het
nu weer! Nu krijigen we weer al die
moeite vóór niets!" j I 1
Ik vond, dat hij een buitengewoon
onaangenaam gehumeurd perspnage was
en hpppte vurig, dat ik niet voor hfem
gebracht zou worden.
De deuren werden opengegpoid. In
een épgwenk was de zaal 'overstroomd
door een menigte van allerlei slag men
schen, die elkaar duwtdpn en drongen
en voor een rij soldaten gedreven wer
den. Een uur lang was het een spraak
verwarring als in Babel. Officieren
schreeuwden luide tegen Wet publiek.-
het was een daveren van ruziemakende
stemlmen.. Na een w!oé(Jpnd' 'heen en
weer *eprar_t werd een man, tieftig
gesticuleerend, d°i°r twee soldalen weg
gesleurd..
Nóóit in mijn lezen zag ik zoo'n gron
dig onderz|oek. Tasschen werdén letter
lijk onderstéb|oven gekeerd, en iedfer
voorwerp werd bekeken en besnuffeld.
Na het onderzioek van de douanen wer
den de mënschen naar ïlP Hoiuilleerka-
mters géleid, de mannen aan den eenen
kant, de vrouwen aan den andteren.
Ik zag een vrouwelijke "Onderzoekster
staan lummelen hij' een deureen
afschuwelijk, grimmig wijf, dat mé deed
denken aan een van die vi eeselijko had
vrouwen uit |onze jeugd'.
De dikke doiuanepfficier was verdwe
nen in een bureau, dat grensde aan dé
douanezaal. tk veronderstelde, dat hij' de
beraadslagingen. Toich is hjet, dunkt me,
verkeerd. Een minister kan niet beter
doen dan op z'ijn departement te blij
ven, om van daar uit, a tête reposée, zijn
beslissingen kenbaar te maken omtrent
de plannen en voorstellen welke aan
zijn goedkeuring onderworpen worden.
Neen, alles hij elkaar genomen, gelloof
ik niet dat Clemenceau veel kans heeft
nog weer eens de leidsels- van Marian
ne s equipage in handen te krijgen. Hij'
is een man die zijn roem' heeft Oivbiv
leefd.. Hij was om 'den pori'og tot het
gewenschle einde te brengen misschien
de goede figuur hoewel ook daarop
nog wel een en ander is af te dingeiy
en trouwens1 Foch en zijn poilus meer
hebben bijgedragen tot hiet bereiken
van dat einde dlan de morsche brombeer,
die in Parijs de Kamer in bedwang
hield en al zijn tegenstanders naar de
gevangenis zond, van de eenmaal
behaalde overwinning beh(oorlijk partij
te trekken voibr zijn land, d.at heeft h/ij
niet weten te doen.
Zijn weidleir-optreden in de Fransche
politiek zpu in Duitschland aan de re
actie voedsel geven, zpu Engeland dfefini-
tief van ons vervreemden, zpu in bin
nen- en buitenland de wildste hartstoch
ten in beroering brengen.
Daarom is het werkelijk maai* heter,
voioir den heer Clemlencieau en voor ieder
een, dat hij blijft zwijgen en reizen.
Heiaas schijnt hfij dit zelf niet in te
zien. De populariteit heeft hlpm verla
ten. Het is een der gebreken van spe
lers die verliezen dat zij willen trach
ten het spel te forceerenhét is èen
der dwaasheden van den ouderdótai,
de minnares na te loppen "die u den
rug toekeert
Intusschen is dopr de onhandigheid
van tien minister van financiën de positie
van het kabinet, die sedert eenigen tijd
toch al niet zoo sterk meer was, danig
geschokt.
De heer Doumer wéigert zijh ontslag
te nemen en dreigt in zijh val het gehee
le ministerie miee te slepen. Als de Ka
mer niet met vacantie was (zij' zal nog
twee maanden „aux champs" blijven),
zouden we een paar interressantë .de
batten beleven. 'Nu kunnen de onweers
wolken zich slechts opstapelen.
Zon het uur van Jiozeph Caillaux dan
toch eindelijk naderen? Het is
haast niet te gelopven. LEO FAUST.
o
Engelsche muziekt-oestanden.
Londen, 5 September.
Gewoonlijk hoort ïnen in Holland bewer
ren, dat Engeland een on-niusicaal' land
'is. En die dit zeggen wijzen u er pp, djat
dit land nooit een. Beethoven, Wagjoer of
Céslar Franck heeft voortgebracht. Maar
men vergeet, diat er behalve klassieke
muziek ook andere bestaat, het lichtere
genre, dat eveneens marmen van talent
vereis'clit om het te componeeren. Niet
iedereen heeft de m!uzikalé opvoeding) ge
noten, die hem in staat stelt werken van
Debussy, Richprd Strauss1 of Mahler te
begrijpen en te apprecieeren. Maar haast
iedereen geniet, wannéér een werk van
Lehar, Sullivan of Wallace wordt ge
speeld. De twee taatsten zijn Engelsichen,
en nu geloof ik niet, dat er eenigj land is!,
behialve missdhjen Oostenrijk, dat zoo
veel componisten heeft voortgebracht in
het lichtere gtenre als juist Engeland.
De Engelschen houden nu eenmaal niet
vpn zgjn. zware muziek'. Niettegenstaande
Londen een millioenensljad is, schijnt b.r
elke opera-onderneming hier geld t© moe
ten verliezen. Hammerstein, de beroem
de Amerikaan s che opera-ondernemer r
heeft dat tot zijn schade moeiten onderf-
vinden. Niettegenstaande hij in Kingsway
een opeqagtebouw liet neerzetten zooal's
er weinige bestaan en honderdduizenden
uitgaf om de voorstellingten tot het al
lerhoogste peil op te voeren, bleef het
bij gteld uitgeven, want het Engelsche pu
bliek schitterde hoofdzakelijk door afwe
zigheid. Het bleef dan ook bij één sei-
hoogste autoriteit was, want verschil
lende passagiers, waaronder een zeer res
pectabel gekléede (dame, werdén naar hPt
bureau op zij .pedreven enjkwamten daarna
niet meer in de zaal terug. Gedurende
dit heele topneel van verwarring htad
niemand eenige üpitïtïe van mij genjor
men. Mijn bewaker keek strak voor zich
uit en zei geen wiaord. Toen de zaal Szoo.
wat leeg was, k(wiani' er een man aan de
deur v,an het bureau en gaf mijh bewa
ker een teekten.
Aan een tafel in het bureau, Hat on
danks den zonneschijn buiten, verwarmd
was als een broeikas, zag ik den dikke..
Blijkbaar was er iets, dat hem hpvig
vertoornd had, want zijn wenkbrauwen
waren gefronst en zijn hulhpnd-achfigte
wiangten trilden van woede. Hij wees
gebiedend met die hand tpen ik binnen
kwam..
„Uw papieren," zei hij. r
Ik reikte mijn pas over.
Met één oogopslag onderzocht h;lj' het
ding, eën heftig rood verspreidde zicity
lOivter zijn wangen en vporbiopfd en bjij
sloeg met de vuist [bip tafel. De schild
wacht naast mij deinsde merkbaar terug.
„Hij is niet geviseerd", schreeuwde
de dikke niet een stem' krijschend' van
woede.. „Hij' is waardeloos Wat denk
je, dat ik daarmee beginnen kan?"
„Neemt u mij' niet kwalijk," zei ik in
't Duitsch..
(WfttrHt vervjtdgd.)
