FEUILLETON,
FABRIEKSROOK.
BUIOEISEL
Woensdag 4 Mei 1921, no. 104.
Binnenland,
k
TA*
TAK
EEN HERDENKING MET
EEN WAARSCHUWING.
Morgen, Donderdag!, 3 Mei, is het hon!-
derd jaar geleden, dat Napoleon opihet
kille St. Helena stierf, opgegeten door
.verbittering over de opzettelijke kwelling
van een eenzame (gevanjgenschap, en li
chamelijk uitgeput door een kwaal.
Nu zal men ^at gtaikQ herdenken.
Wat herdenken? Dat hij honderd jaar
geleden dood ging? Natuurlijk niet, want
dat overlijden zelf maakt® alleen indruk
0p, zijn tijdgfenooten. De omstandigheden!
van zijn ballingschap? O oh neen, die vor
men slechts een paar bladzijden in een
dik bioek, rijk aan glorie en prajal.
Er kan niets anders herdacht worden,
dan dat Napoleon eens lééfde, uit den
jtfcaios van de Revolutie oprijzend als een
vuurpijl; dat hij eens heerschte en met
rijn ijzeren wil in de samenleving de
maatschappelijke hervormingen perste,
die de Revolutie had afgekondigd zonder
macht ze werkelijk te kunnen invoeren;
dat hij eens door Europa trok als het mi
litair genie, dat niet zijn legers wionderen.
deed.
Maai- Laat men dan wel bedenken, dat
Napoleon voor de huidige mens'chheidl
ojog! slechts een historische herinnering!
is: geen herinnering die nogf in haar ge
dachten lééft.
Groote figuren blijven slechts levend
In de gedachten der mensclien, tot een
even gjriopte komt, znoals ook Napoleón's
roem als soldaat en hervormer, den eens
©ven fabelachtigfen roem van Frederik
den Groote verdrong, die vlojór ons al lang
slechts historie is.
Zoo gaat het ook met de herinne|rinjg
aan groote gebeurtenissen. In een van
de oorlogsjaren lazen w®, dat in den!
Haag op 18 Juni officieel gevlagd was
ter herdenking' van den slag!bij' Water-
too. Het bericht had alle mufheid van
©eu doode sleur. Wie voelt nu nog iets
van de bevrijdingsvreugde van Waterloo'
En wie denkt nu nog' aan de oorlogs
jgjrOiOlschheid van dien Napoleonstijld? We
hebben van '14—'18 dingen meegemaakt,
Öie zóó veel erger waren, dat we geen,
belangstelling meer hebben voor wat
toen. Meer dan een eeuw geleden gtebefur!-
fle. Napoleon's Ieg(ers van hoUderdduizen
den iop slagvelden Idi© men af kon zien,
Zijn zelfs kleintjes tegtemover de millioe^
Ken, die nu vijf jaar lang' vochten op slag
velden van week-reizen lengte.
Zelfs voor de groote Fransche re vol U-
tie, waaruit Napoleon opgroeide, zelfs
daarvoor is onze belanjgStelling verbleekt,
nu' wij minstens even groote beroering
gen meemaakten in Rusland, in Duilsch-
land, in Oostenrijk-Hongarije,
Tien jaar geleden zou er nog een le
vende belangstelling' vppr Napoleon en
zijn tijd mogelijk zijn 'geweest. Nu zijn
we echter een poiort doorgegaan naar
een nieuwe peripde; we kijken haar die
vroegere dingen terug als naar een ge
schiedkundig 'curiosum', hoogst interes
sant. merkwaardig in zijn gevolgen, die
we nu nog kunnen waarnemen, maar
©en ding van 't verleden.
Ttoch heeft het zijn nut op een herinj-
neringsdag als deze ©veto stil le spaart
an terug te kijken, 't Is waai' dat de les
sen der gesohieddenis 't minst van alle
lessen ter hart® Worden genomen, maar
'ze loeren ons heter de dingen van 't he
den te onderscheiden
En «Is wo nil *an Napol eon üenkteh,
Üan komt bij ons voor «lies de gedacht®
iop dat da revolutiewartooel die we nu in
Rusland, in Duitsdhland en in de oud©
Donaumonarchie zie», een treffendei ge
lijkenis heeft met den toestand in Frank
rijk in de jaren van Napoleon's oprijden.
Lenin o. s. doen Ons denken aa Rotespiext-
re en rijh genooten; de zwakheid van Idle
Duitsche r egeeiing doet denken aan het
slappe Directoire-bewind. En dan kunnen
wij het voorgevoel ni®t van pas afzetten;
dat ook nu. vroeg of laat, de machteloos
heid van het veelhoofdige revolutiej-beH
wind vanzelf de heerschappij! van een!
krachtfiguur voorbereidt, die even hard
handig! als Napoleon de zaken overeind'
zet, even erg als hij' door rijn slachtoffers
zal worden uitgemaakt voor veel leelijks
(heel begrijpelijk 1) maar die door de hisl-
torie wordt gehuldigd als de. man, die
de orde* herstelde. i
Of er zoo iemand al leeft, misschien
al' aan 't werk is, wie z,al 't zeggpjn.
Zulke figuren worden niet in him groot:
heid geboren. Er is een tijd 'geweest, dat
Cromwell een onbekende, bescheiden
Landedelman was. Napoleon een onopge
merkt bleek artülerie-oïfieiertj®, Bismarck
een rustig graantelende landjonker. Het
waren de omstandigheden die hen latei-
tot heerscher van Engeland, keizer van
Frankrijk, schepper van het Duitsche rijk,
maakten.
We kunnen alleen zeggen, dat de toe
standen rijp zijn voor het opgroeien van
zpo'n krachtpatser, of we het goed vin
den of niet.
Ais er zpo een ergens mocht komen,
zullen w'ij het wel spoedig niét goedvin
den. Want zjop een heeft meestal weinig)
ontzag voor de belangen van anderen.
bekwaamheid van het onderwflzetKl per
soneel en het toezicht betreft, doch dat
van elk Rijkssubsidie wordt uitgeslo
ten. Ook vreesden zij, djat velje gemeente
besturen op grond van de overweging,
diat de bijzondere scholen subsidie kun
nen ontvangen en de gemjeenten niet,
minder spoedig tot de oprichting Van
openbare bewaarscholen zullen pVergajan.
ONGUNSTIG AFDEELINGS VERSLAG
OVER 'T BEWAARSCHOOL-
ONTWERP.
„Vrij (algemeen is er ernstig bezwaar."
geopperd in de afdeelingjen der Twee-,
de Kamer tegen het Wetsontwerp tot re
geling vón het bewaarschooljointwerp. Zoo
zelfs dat verscheidjene leden aandrongen
op intrekking.
Zooals men weet heeft de Minister
bij dit ontwerp de verdeeling tusschien
openhaar en bijzonder pndierwijs niet,
gevolgd. De juistheid dier opvatting werd
bestreden. De bewering, dat „bijzonder"
hier volstrekt niet samenvalt met „con
fessioneel", erkende men gjaarne als
juist. Doch men meende, djat deze in dit
verhand alle waarde mist, omdat niet
aangetoond kan worden ,d|at deze begrip
pen ten opzichte v.ap het lager onderwijs
wèl samenvallen. Voor geen enkelen
tak van under Wijs' is dit het geval. En
(ten slotte noemde men die uitspraak
dal er op het gebied van het bjewaar-
vch ooiónder wijs geen concurrentie, gelijk
bij het lager onderwijs bestaat, te eenen-
mkle met dè werkelijkheid In strijd.
Het door de regeering ontworpen en
in het thans' in behandeling zijnde wets
ontwerp neergelegde steis)el achtten velen
onaannemelijk. Invoering van dit stel
sel zou, naar men vreesde, dien onlangs
tot een zoo gelukkig einde gebrachtèxt
politieken .schoolstrijd weer doeu los
branden en zoo het goede resultaat te
niet doen.
„Andere" leden verklaarden zich met
de hierboven weergegeven beschouwin
gen niet te kunnen vei;eenigen. Een her
nieuwing van den schoolstrijd is naar
hunne meening Van de voorgespelde rege
ling vian het bewaarschooLoinderwijs, wel
ke intusschen ook hunne instemming niet
had, niet te vreezen.
Vele leden duchtten van d(e voorge
stelde regeling' groot nadeel vjoor de
ontwikkeling Van hel openbaar bewaar-
s'choollsmderwijs, hetwelk, naar zij pp-
taerkten, in het ontwerp alle,en wordft
geregeld voor zoover het dé akten van
Reman naar het Kngefpcfc
van BOOTH T ASKING-TON*
M)
Hij. wachtte, zei poen Logisch: „N.u
S3^°? .U, iets Ik behopr zelfs!
niet tot het knor eu nu tracht ik hier
de slolo van den dwazen man t® zingen.
„Neen," viel zij hem in de x©de. Ik
zou liever het accompagnement ei- bijl
spelen."
„Dan zal ik uitscheiden en er naar
Sjuisleren."
„Misschien begon zij, maar na een
Qögenblik van nadenken wees zij met
een zwaai van haar mof naar een groor-
te kerk van baksteen, waar zij op iaan
liepen. „Ziet u die kerk, mar. Sheridan?"
„Ik zou "denken, dat ik die wel zien
kan," antwoordde hij eenvoudig-Oprecht
en keek haar aan. „Maar ik verlang haar
niet te zien. Eens, toen ik ziek Was,
«ei de, verpleegster tegen mfe, dat ik
maai- mies moest zeggen wat ik op het
nart had en ik maakte mijl Rat Lot ge
woonte. I)e andere reden, waarom ik
die^ kerk met wensch te zien is dat ik
coo n gëvó^Lheb, alsjaf u pp weg daar
heen is en de daar zal teruggezonden)
EEN VEROORDEELING DER PLANNEN
TOT LICHAMELIJKE ONTWIKKELING.
Dok lover het wetsontwerp tot regeling
van de lichamelijke ontwikkeling' van de
mannelijke rijpere jeugd is' e®n zeer. on
gunstig oordeel uitgesproken bij het af-
deeling'soinfderzoek der Tweede Kamer.
Slech tis! zeer w'einig leden ver
klaarden, volgens het afdeelingsverslag,
iets te gevoelen vpjor de w'ijze waarop
in dit ontwerp de belangstelling der re-
geering voor de lichamelijke ontwikke
ling tot uiting komt. r i
In het overwegend militair karakter
van het ontwerp lag voor vele leden
een zóó grondig bezwaar, dat zij1 alleen
daarom reeds hunne stem daaraan niet
zouden kunnen géven.
Andere leden, die niet gekant waren
tegen al wat militair is, doch integendeel'
van oordeel waren dat de instandhoiuldingj
van een leger voor ons! land als een®
noodzakelijkheid inbet worden beschouwd
waren intusschen met de even bedoelde
leden van meening, dat het ze®r te be
treuren is, dat de bevordering der li
chamelijke ontwikkeling', welke de regee
ring zich mét dit ontwerp- voorstelt te
bereiken, in de voornaamste plaats ten
doel heeft het vprMen van gloed® sol
daten. Ook deze leden voelden veel vopr
de bevordering der lichamelijke ontwik
keling vam staatswege. En zij' waren niet
blind voor de voóirdeelen, welke hieruit
ook vfojbr de landsverdediging kunnen
voortvloeien. Djoich hetgeen thans wordt
voorgesteld, is een zuivere voorbereid
ding van den militairen dienst.'In de li
chamelijke oefening zal op deze wijze
een militair element komen, dat niet an
ders dan tot nadeel van idie oefening zal
kunnens trekken. Aan een regeling van
de lichamelijke ontwikkeling', welke zulk
een karakter draagt, verklaarden ook zij
hunne stem niet te kunnen geven.
Verschillende leden konden het niet
afkeuren, dat blij' de wettelijke regeling-
der lichamelijke ontwikkeling vooral met
de belangen der landsverdediging wordt
rekening gehouden, ojo"k in verband met
den aandrang op vermindering van per
soonlijke en 'financiëele lasten.
Van andere zijde werd opgemerkt, dat
zij die steeds inkrimping1 der militaire
lasten hebben bepleit, toch zonder twij
fel geenszins de bedoeling hebbeh ge
had, dat deze door een regeling als' ld®
thans voorgestelde zou worden gecoM-
penseerd.
De in het ontwerpi neergelegd® ver
plichting tot het deelnemen aan licha
melijke oefeningen, welke men als! een
uitvloeisel van het militair karakter der
voorgestelde regeling mfeen.de te móeten)
beschouwen, vonld vrij algetateen ern
stige afkeuring.
EEN COMPROMIS INZAKE DEN
DIENSTPLICHT 1
Onder het hoofd „Compromis" schrijft
„De Standaard":
Van verschillende zijden rees het 'be
zwaar tegen de plannen van onzen Mi
nister van Oorlog, waarbij elke lichting
gesplitst wordt in een deel voter een zesj
maandelijkcsche oefening, het kemleger,
en een deel voor een vier ma&ndelijksche
oefening', de reserve.
Gaat mten van de gedachte uit, dat het
kleine kernleger bij e©n aanval op onze
grens in staat zal zijn den vijand in elk
geval zoolang Iop te houden tot de reserve
die oefening heeft verkregen, die voor
den oorlog nioodig is', dan is er voor het
plan van den Minister iets te zeggen. Maar
één Mik op de cijfers leert reeds, dat
allicht de volle kracht van ötea' leger
benoodigd zal rijn met den dag* dat het
gevaar dreigt 1 Ml
En dan staat mten vopr htet feit, dat
de noodige eenheid' in het leger ont
breekt. Men heeft eefa. volg|e(o(efend de®L
en een deel dat «ltechti halvterwtege ge
reed isL 1
Naar mten tweef* stonden wij een oefe
ning van vier mlaanden voor, vopr heel
den troep, maar dan een intensieve oefe
ning, waarin geen dag en geen than wordt
gemist.
De minister blijft een zesjmaaudelijk-
sche oefening voor het kernleger mojodig
achten, en wij zouden ten slotte daarin
kunnen medegaan. I N
Nu is echter het denkbeeld gteopperd
v»n een vijfmaandelijksche oefening voior
heel de lichting, met aftrek' dan van de
waarde der vooroefening, vppr wie daar
aan deelnamten. 1
Bij ons rij|sjt de vraag' of idif vojorstel
niet de brug' zou kunnen worden waar
over beide partijen elkapder kunnten na
deren. 1 i i
Het is een góede zaak', als! men tot
penheid van opvatting kan komen.
En misschien ligt hier de weg naar een
compromis.
worden."
Zij Schudde haar hoofd, vroloiijk ont
kennend. „Neen, tenzij u't verlangt. Hebt
u lust met mij mee te gaan?"
„Wel vel "ja," zei hij'. Overal
heen!" En weer sprak hij klaarblijkelijk
in eenvoudige oprechtheid.
„Ga dan mfee als u van orgel
muziek houdt. De organist is een vriend
van mij .en Speelt somtijds voor me.
Het is een lieve, oude Mam. Hij had
een graad in Bonn gehaald ®n was la
ter professor, maar hij heeft èT alles
aangegeven ter wille van d® muziek.
Dat is hij, die daar in den ingang staat
te wachten. Hij heeft veel van Beethój-
ven, vindt u niet? Ik heb zoo'n idee,
dat hij dat ook wel weel en het prteft-
ligi vindt."
„Ja," zei Bibbs, toen zij de stoep
der kerk hadden bereikt. „En Beet
hoven zóu het zeker niSsc wel pret
tig gevonden hebben. Het móet piej-
zierig rijn op anderen te lijken."
„Ik heb u toch niet laten wachten,"
zei Mary legfen den organist.
„Neen, neen," antwoordde hij hartelijk,
in gfebroken Engelsch. „Dat is zoó erg
niet, als u. maar komt."
„Dit is mr. Sheridan, dr. Kraft. Hij' is
roeegfekomen iom-taet mij t® juistterenf'
De organist zette een zeer verbaasd
gezicht. „Is dat zoo?" riep hij uit. „Wel.
dat doet mij genoegen ais w tEat ook
verlangt en mijn gespeel hem niet ver
veelt. Hij is zeker ztelf musicus,?"
„Neen," zei Bibbis,, terwijl zij met
hun drieën de kerk binnen traden. Ik
speelde op Üe ik heb geprobeerd te
spelen op de Gelukkig hield hij' zich
in; hij was op het punt gó wees t de
mededeeling ten beste te geven, dat 't
hem in rijh. jongensjaren was mislukt
de mondharp meester te wonden. „Nee,
ik ben gfeen Musicus," vergenoegde hij
zich te Zeggen.
„Wat?" Dr. Kraft's verbazing! nam1 toe.
„U is gelukkig, jonge man! Ik speel
vppr miss Vertrees; zij komt altijd gil
leen. U is de eerste. U is'" de eerste
buiten haar."
Zij waren de kerk ingeloppen en
toen de organist met spreken ophield,
bleef Bi'btos, zich omkeerend, evien staan
en keek Mary Ver trees, verlegen aan,
\vat niet door haar werd 'opgemerkt,
want ofschoon pok rij staan Meef,
volgde haar blik den organist, die zich,
zijn grijze manen schuddend," naar het
orgel begaf.
„ïk ben hier een vaLscli voorwendsel,"
zei Bibtos. „U wilt vriendelijk tegen den
zieke zijn, maar ik ben geen invalide
meer. Ik toen zoo, goed, dat ik Oiver
een paar dagen weer aan het werk ga.
Zou het dus niet beter zijn, dat ik
heenging voordat hij begint te spelen?"
„Neen", zei Mary weer doortappend.
„Niet tenzij u niet vgn Machtige muziek
houdt"
Hij vogide haar naar een bank, on
geveer halverwege htet schip, terwijl dr
EEN DECORATIE.
Het N. V. d. D. schrijft:
Bijna onbemerkt, tussdhen andere be
richtjes in, stond dezer dagen in de
„Staatscourant", da(t de Nederlandsche
regeering pan zekeren H. de- Beaumont,
koopmlan te Maastricht, vergunning had
verleend tot het aannemjen van de Bel
gische Kroonorde.
Dit is hetzelfde heerschap waarovjer
w'ij schreven in ons hojofdartikel „Een
decoratie" van 13 September 1919. Htet
heeft dus wel eenigen tijd geduurd, al
vorens onze regeering( kjon besluiten, haar
goedkeuring' te hechten aan ©en zopi wei
nig vriendschappelijke d,aad als het on
derscheiden van dezen Nederlander door
de Belgische regteering was, maar ten,
slotte heeft zij toch maar de hand over
het hart Laten gaan.
Men zal zich herinneren, dat Hyacinthe
de Beaumont het eenige lid van den
Maastrichtschen gemeenteraad was, d:a^
igeweigerd had, zich tegen de Belgische
annexatieplannen te verkladjendiat dp
Belgische regeering hem daarop tot „rid
der der Belgische Kroon" benoemde en
djat men hem vervolgens te Iloey huldig,
de en een bronzen beeld aanbopd. „Een
zoto öfficieele huldiging vian een daad
die van landverraad biet ver meer ver
wijderd is, zoo schreven wij toen
vian deze diecoratie mogen wij bteschóu-
wen als een der ongeg(feneerdste uitingen
die de Belgische regjeering kon kiezen
om haar gevoelens te luchten ten aanzien
van den 'buurstaat."
Aan de beteekenis dpzer daad viel niet
te twijfelen en wij spraken het vertrou
wen uit diat onze regeering aan d|e Ko
ningin gteen besluit ter teekeningl zou
voorleggen daardppr aan het bedoeldje
heerschap dat in formeelen zin mdlerdaad
nog Nederlander is, wordt veroorloofd
openlijk met het kentpeken zijner anti
nationale gezindheid te pronken". H/fet
is'pijl ons thans te moeten constateerden
dat de Nederlandsche regeering niet in
dachtig is' weest, aan het woord vian
Buys, diat art. 67 der Grondwet is ge
schreven om „tegen verzwakking; van
het onderdanenverbond te waken".
De anti-nationale daad van den keer
De Beaumont vinden wij na twee jaren
nog precies even erg als toen.
UIT OOSTslMlIE.
De malaise.
Omtrent de Momenteel bijna overal in
den handel te Sperabiaijia heersleheni'dp ma
laise schrijft de N. Soér. Crt.:
Naar men pns Meldt, stoppen d© bou(-
wers alle nieuw® werken, terwijl de in
aanbouw zijnde perceeiem slechts tanjg)-
fejojalto nUgeltevend warden, hotjfBCH wöri
bond hoiudt met de algemeeno matolwia
en de MoeiLjjkh^td DM toouwvoprW&ptttePi
te krijgen, i
Tevens i randen de (grondprijzen van
Koepang en Derma dalende zijn. .W!f Ter-
nemen ,dat de prijlzen reeds Mat
per vierk. M. gebald, rijd.
Enkele importeurs hebben, zooals wf[
persoonlijk hebben kunnen donstateertep,
detailbranches ingericht in dte wtoningeni
van hun emptoyées, bij' wie huishoudte-
Lijke gpederen beneden winkelprijs tte
kjoop rijn.
Oproepingen vopr employ ées hebbeh in
dezen tijd een buitenge woon sudcea.
Kj-eeg men vroeger zeer schagrschei nanr
biedingten van werkelijk goed onderlegdfej
emplioyées, nu is dat geheel anders. Men'
kan gerust zeggfen ,dat thans 60 tot 70
pCt. der sollicitaties van geschikt® ar
beidskrachten zijn. Laat ons hopen, djajt
de crisis niet tat werklaasheid onder dte'
Europeanen zal leiden. Op de werkgjeverg
rust de plicht, hun personeel zoo Lang
Mogelijk in dienst te houden ,oMdat oin)t)-
slag veelal broodeloosheid heteekent vpoh
de-geëmployeerden en hun gezinnen.
Gelukkig zijl ,die in dez© tijden een raisf-
te, g|oed betaalde positie hebben. En bij
ten dezen zidh niet van de wijis Laten
brengen door opruiers, zelfs al zon het
loogfenblik koMen, dat de werkgever ver
plicht is. het salaris te verlagen.
KERKNIEUWS.
In de gisterenavond odder voorzit
terschap van den heer dr. J. P. CaïMe|-
gieter, vice-voorzitter, gehouden vergade
ring van de Ver. van Vrijzinnig HerviormJ-
den ,herdacht deze den overleden voor
zitter, den heer A. A. C, de Miol en ook
het wegens vertrek 'naar elders afg©toer
den bestuurslid, en h©er J. Wl Fransen!.
In de vacature-De Mol w©rd tot ber
sjtuurslid gekozen de heer Mr. B. R>
Énklaai- met 22 stemmen, tegen 6 op dem
lieer tJ. den Heijer, terwijl verschillende!
andere personen een of meer stemmen
kregen. In de va cat uxe-Fi-ansen werd ger
kiozen de heer 'J. den Heijer met 18
siemmen tegen 6 op den heer IWL 'dte
Graaf, 6 iop mejuffrouw M. Messer en
de overige steMMen verdeeld!.
Tot vo,orzitter werd gekozen de hees»
dr. J. P. Cannegieter met 23 stemMen,
tegen 5 op den heer mr. EnMaar, 4 <o
den heer A. Heijboer en 1 op dep heer
Den Heijer.
De heer Cannegieter achtte hei ni©t
gloed, dat hij de voorzittershamer defini
tief zou voeren, maar aanvaardd© de be
noeming tijdelijk.
ONDERWIJS.
ion
Kr ail het orgel opging. Dat was ejnorM'
groot, de rijen pijpen bevatten lange,
magere 'fluiten tot dikke donder®nde|
kanonnen. Zij bedekt®n den geheelen
achterwand der kerk en de organist,
nu op zijn hóoge zitplaats gezeten,
geleek een Lilliputachtigen toovenaar,
die de lachwekkende poging durfd©
doen een Monster te bteheerschen, dat
hem zeker zou overweldigen.
„Van middag iels van Handel," riep
hij, zich omkeerend, naar beneden.
Mary knikte. „Lijkt u dat goed?"
vroeg zij Bibbs.
„Ik weet het niet, ik heb nooit iets
anders gehoord dan „Largó". Ik weet
niets van Muziek af, zelfs weet ik niet,
hoe ik het Moet djoen vjoprkomen alsóf
ik er niets van' Weet. Als ik wist, hoe dal
voor te wenden, zóu ik het dtoen."
,„Neen", zei Mary, terwijl rij' hem
aankeek en even glimlachte, „dat zou
u niet doen."
Zij wendde zich af toen een machtig!
geluid in de lucht vonrtgólfde en die
deed trillen; de 'groote ledig® ruimte
van de kerk was er van vervuld;
het heelal scheen er van (vtervuld en er
van te trillen. De beide jong© nïen-
sóhen zaten volmaakt stü, het machtige
omhulde liet geheel, terwijl hjet don
ker in de kerk begon te worden fen ide
lamp van den organist slechts' een klei
ne lichtende ster vormde. Zijn wit
hoofd bewoog! zich daarónder op die]
maat heen ten weer, of depd eeen uitval I
Te Middelburg werden gisteren vós*;
hel acte-examen geëxamineerd 7 vrou
welijke candidaten, van wi© een wertil
aflgtewezen. Geslaagd zijn de daMes G. dte
Koning te Krabbendijke, M. J. Remeijtel
en C. Verburg te Goes; C. J. Maarteyeld
te Middelburg; J. Schaaff le Renesjsö pn
G. de Zeeuw t® Meliskerke.
De school der qonftessioneeBe ve*-
eeniging' te Domburg, welke op 1 Mei
is overgegaan aan het béstuur van Chris.
Volksonderwijs te Domburg ,werd Mann-
dag door den voorzitter, de heeC II. J.
Hak, geopend.
Hierbij waren de ouders met h|ut
schoolglaande kinderen uitgenpodigcï, en
ook den gemeenteraad.
Het woord werd gevjoerd door dte hte©-
ren L. J. van Voorthuijsen, burgemefestep
tevens vice-voorzitter van het bestuur*
A. E. vian Dishoeck, schoolopziener, R.
3. Vergers, hoofd der school en K. Ti im
mers, vertegenwoordiger van htet hoofd
bestuur der confessioneele verteeniging.
In de pauze werden vpristaap^ringen
aangeboden.
en trok zich terpg mtet flie htevigjhtekl
van een duellist, die een stoöi loter
brengtj maar hg had züjó raus prachtig
in zijn macht en die zong Dp z|p.
looverwoord, zooals hij' dat verlangRte.
Bibbs werd door dat Machtig zing©»
Meegesleept, iets dergelijks( had hij nog
nooit gehóórd, in rijh armzalig tevet
was Muziek iets onbekends, Het wate
als ëen sprookje yoffti' Bibtos,, Het teek
heM heel langl geleden, sinds hij' neee
sla ch tig' gestemd: van dr. Gurmey's kan
toor naar huis was gewanjBLeld; htet
'kwam hem voor alsof hij sinds die*
tijd een heerlijk reisje gemaakt en een
andex-e planeet bereikt had, waar hij' ten
Mary Ver trees alleen zaten to luisteren
naar een g|root kopr van onzichtbare
soldaten en heilige eng®lten. Er waren
legers van stemlmen om hem h®tete,
die lof- en dankliederen zongen tea
toch waren zij alleen. Het was ofngjEJtoid-
felijïjk, dat de muren der kerk PÏU
de grenzen van het heelal warten om
vloor altijd zoo te bleven; onl^elóol^-
lijk, dat aan den anderen kant daar
van eeh berookte straat wns, wSÉV*
dienstmeisjes avondbladen van ha*
voorde urstoepe n naar binïiien hajalcteo eis
kinderen hun laatste toertje pp 'rót-
schaatsen deden, vóórdat rij" voor htet
middagMaal binnen werden geroep©*.
