FEUILLETON. BMY8I6SEL Zaterdag 4 Dec. 1920, m 287 Binnenla nd. Buitenland, it in ii i nu. VA* Dï VAH DE ZIEKTE-VERZEKERING Heden zal de Hooge Raad. van Arbeid bijeenkomen om een nad©r advies vast te" stellen inzake de Ziektewet-Talma en de inmiddels opgekomen plannen voor een uitkeering als thans bij verschil lende collectieve arbeidscontracten. •Ter toelichting van de beteekenis dezer kwestie laten we hier allereerst Volgen wat Minlister Aalberse daarover in de Kamerzitting .van Dinsdagavond opmerkte. Hij merkte op dat in deze materies herhaaldelijk drieërlei misverstand is ge bleken. Vooreerst ovèr het advies van den Hoogen Raad. Sommigen ineenen, dat dit advies luiddfe, om niet deze Ziektewet in te voeren, maar een geheel ander stél- sel te nemen, of zooals de heer Duys het noemde, inplaats van de publiekrech telijke, een privaatrechtelijke. Dat is vol komen onjuist. Dat was niet de strekking van het advies. In de vergadering, waar in dat "advies werd vastgesteld, was dat volstrekt niet de meening van de meer derheid djer aanwezige leden. Men vroeg alleen vóór de invoering een onderzoek in te stellen naar instellingen van pari» ticulieren aard, gegrond op een collec tief arbeidscontract, en naar de uitke©rin- ringen, door werkgevers gegeven zonder bestaand collectief arbeidscontract. Nu geeft sprpker toe, dat een deel van degenen, die voor dit advies waren wilde aansturen op een andere richting. De anderen vonden het enkel goed een dei- gelijk onderzoek in te stellen. Geen ver andering van stelsel werd dus beoogd. Spreker heeft om nadere preciseerLng van het advies gevraagd en antwoord; h. M. op de vraag ,of de H.ooge Raad meent, dat van stelsel moet worden ver anderd A. s. 'Zaterdag zal de Hooge Raad van Arbeid vergaderen om die vraag te beantwoorden. Een tweede misverstand is, dat men dénkt dat f|e vakcentrales, die een pri vaatrechterlijke regeling wenschen, be doelen alleen de bij' vakvereeni gingeri aangeslotenen te verzekeren. Het is mo gelijk dat men tot vrije klassen komt. Daarover straks nog een woord. Een derde misverstand in arbeiders kringen is, dat men onvoldoende óp de hoogte is van de- bepalingen der Ziekte wet. Die wet stelt alleen dfajt het mini mum moet wezen 70 pet. van het loon, maar niet', 'dat idit dfe uitkeering is'. De ziekenkassen blijven bevoegd omhoo- gere uitkeeringen te geven. In d© tweed® plaats is onjuist, wat vele arbeiders mee. nen ,dat de Ziektewet voorschrijft, d(ajt de arbeiders 50 pet. van de premie moe ten betalen. Fr staal alleen dat de werk gevers de premiën moeten betalen, maar de helft kunnen verhalen op de arbeiders In elk contract kan -lus de werkgever afstand doen van dit recht, zonder dat er een letter behoeft te verandern in 'dé Ziektewet. Spreker meent goed te doen vooraf op deze drie punten te wijzen. Houdjt men hiermee rekening, dan blijkt de lieer Rutgers aan het slot zijner rede het juiste woord te hebben gesproaen en is een be vredigende oplossing voor alle partijen mogelijk. Hoe staat het met de zaak? Een dei- punten van het program, waarmede dit kabinet optrad, was de invoering van de Invaliditeitswet en de Ziekteverzekering met eenige noodzakelijk geachte wijzigin gen. De Invaliditeitswet is met enkele wijzigingen ingevoerd; nu zijn wij bezig met de Ziektewet, waarin spreker een vijftal wijzigingen noodig acht. In die wijziging is reeds de bevoegdheid gege ven tot het oprichten van particuliere instellingen ,wat dus gaat in de richting van hetgeen de vakcentrales willen. Dat wetsontwerp is wat aanhangig is bij den Hoogen Raad van Arbeid om ad- vies. Spreker hoopt, dat die Raad. er a.s-. Zaterdag toe zal komen, een nader meer gepreciseerd advies te geven. Als hij dit heeft, zal spreker voortgang met de zaak maken en dan kan de Kamer spoedig een concreet voorstel verwach ten. Hij kan nu geen bepaalde méening uitspreken, uit deferentie voor den Hoo gen Raad van Arbeid. Het is niet te zeg'gen wat het resultaat van de over weging zijn zal. Daarnaast zij aangehaald een verklaring van den heer Kupers, secr. van het N. V. V., waarin hjj aangeeft hoe men zich de uiteenzetting denkt, die ook reeds bij verschillende patroonsorganisaties 'n goed oor gevonden hebben, mits men bevrijd blijve van de ambtenaarsregeling van de wet-Talnia: Er dient een wet te komen, waarbij aan allen, die in loondienst zijn, bij z;ekte een premie vrije uitkeering wordt gewaar borgd van 80 pCt. van het loion, geduren de tenh oogste 26 weken per jaar. Aan de werkgevers wordt de verplichting! opgelegd, zich óf te organiseer en ïn een zoogenaamde ziekterisico-vereen,-ging óf een door de Krfojotn te bepalen bedrag te storten, waardoor de bij de wet voorge schreven uitkeeringën zijn gèwaarborg.d In de verschillende bedrijven zullen ziekterisScof-vei'eeTi\-ginngen worden Opge richt; in enkele bestaan zij! reeds, doch in eenjgszins .anderen vorm. De op te richten of te reorganiseeren! ziekteriefico-vereenjgingen zullen worden beheerd door vertegenwoordigers der werkgevers en der werknemers; van beiden een gelijk aantal. De werkgevers betalen de verschuldigde premie, welke wordt vastgesteld in gemeenschappelijk overleg'. Een deel der premies moet worded gereserveerd voor het bestrijden en Voor komen van ziekten. "Wordt nn een werknemer ziek, dan meldt liij' dat aan zijin patroon, die daar van op zijn beurt kennis geeft aan de ziekterisjoovereen., ging. Deze zendt 'een contTolejerenden arts tof controleur naar den ziek gemelde. Blijikt hij inderdaad ziek, dan begint de uitkeetgng. De administratie is dus uiterst een voudig'en. de kosten zijn betrekkelijk laag, veel geringer, dan bijv. die voor de uitvoering van de Invaliditeitswet, want voor deze laatste is een dubbele controle noodig. Ten eerste moeten de contro leurs nagaan of alle daarvoor in aanmer king komende arbeiders zijn verzekerd, dus of zij renteboekjes hepben, en voorts moeten worden onderzocht of de werk gevers de zegels geregeld plakken. Dat dit nogal te wenschen laat, is maar- al te zeer bekend. En dan zijn er ook nog de onwillige werkgevers in somrofi- ige plattelandsgemeenten, die weigeren te plakken. Bij dit systeem ziekte-Verzekering moet alleen worden gecontroleerd of de werk ge ver zich heeft aangesloten bij een ziek te rj-si co'vereenjijgj,ng dan wel of hij de vastgestelde waarborgsom heeft gestort. Ziektekaarten of diploma's en zegel-plak ken zijn bij dit systeem onnoodig. Het Algemeen bestuur van het Chr. Nat. Vakverbond heeft na een inleiding door den heer Smeenk, per motie uitge sproken, dat aan het systeem van de wei- Tal ma principieel moet worden vastge houden. Dit bestuur meent, dat een rege ling van de z ie k engjeld-u|i fke ér;ng op pri- vaalreehtelijken grondslag geen aanbeve ling verdient, omdat daardoor de zeker heid van de uitkeering in alle omstan digheden teloor dreigt te gjaan, het ge vaar van selectie wordt opgeroepen, de medezeggenschap van de arbeiders geheel of gedeeltelijk prijs gegeven, de eenheid in de uitvoering van de sociale verzeke ring wordt verbroken, en de Raden van Arbeid worden ontzield. Een roman uit Masoeren door RICHARD SKOW'RONNEK. 43). Maar het kleedje kwam klaar, de tijd verstreek ea er geschiedde geen won der. Zij moest met haar moeder in den wagen gaan zitten en het zich laten wei ger allen, dut dit mispunt van een Daniël bij haar begroeting, bijna haar vingers ontwrichtte. Toen was zij heel dicht bij haat moedei aan de tafel van vrouw Bog dan gaan zitten, die er in haar opschift als een kalkoensche ïen uit zag en zij zat maar weer kalm af te wachten Maar het wilde niet komen. Haar handen waren zoo koud als ijs daarginds zat Daniël, die haar met zi;n jgroote oógen aanstaarde, alsof hij haar wilde opeten. Hij was al een paar maal opgestaan. Daar zij echter telken? weer haar moe der zoo dringend smeekte, met het af gesproken sein nog even te wachten was hij telkens weer met een teleur gesteld gezicht gaan zitten. Nu eens was de laatste termijn verloopen, want de oude Schmiezel blies op zijin klarinet den langui bgej-ekten triller ten teeken, Haft de dans ten einde liep en de walsende paren moesten aftlansen BRIEVEN UIT BERLIJN. XVI. De dichter in de gevangenis. Berlijn, November 1920. Het is in Duilschland nog wel niet voorgekomen, dat een dichter van naam en stand, wiens nieuwe werk in één der groote theaters als première komit, in voorarrest zit. Wel kennen wij uit oude tijden de vroolijke verhaaltjes uit WeeUen, waar de jolige dichters. Johann Nestov en zijn kameraden, die een lichtzinnig leven - leidden, van tijd tot tijd de verwachtingen van hun schuld eiseher niet konden voldoen en in den schuldtoren terecht kwamen. Maar het geval van den dramaticus Georg Kai ser, wiens emstig-parodistisch spel „Eu ropa", juist in het „Grosse Schauspiel- haus", in Berlijn tegelijkertijd beapplau- diseerd en uitgefloten werd, kan men niet met de vroolijke Weensche episo- soden vergelijken. .Want het jgjeval-Kaiser is tragisch van een wonderlijke, akelige en geheimzinni ge tragiek. Het is een raadsel, om welks oplossing tegenwoordig heel Ber- lijln" en heel Dujitschlahd het hoofd breekt. Het feit is ditGeorg Kaiser, een der grootste talent&n, die de jongste Duifc- sche school opgeleverd heeft, de suc cesvolle leider van het litteraire ex pressionisme, werd plotseling op bevel van het openhaar ministerie van Mün- chen gevangen genomen. Tegelijkertijd werd een bevel tot gevangenneming van zijn echtgenoote uitgevaardigd, die zich in een* landhuis te Tutzung aan het Stambergïneer bij München bevond. Wat werd hen beiden verweten? Niets min der als ontvreemding, diefstal en ver duistering' Het bericht sloeg in als een böm. Hoe was dat mogelijk? Georg Kaiser's stukken zijn in de laatste jaren op alle Duitsche tooneelen gegaan. Ze wekten overal hartstoktelijke interesse, hebben deelsheftige kritiek, voor Jfet grootste deel echter ongewone sympathie onder vonden.. Altijd weer opnieuw heeft hij boeiende problemen gesteld, oudé mid delen over boord geworpen, nieuwe uit- drukkjïpgjsvormen, koen beproefd. Hij is daarbij een der meest vruchtbare en vlijtigste schrijvers; Mileen in Berlijn heeft hij in het vorige seizoen reeds vier premières gehad. Zijn inkomen moet zeer igróot geweest zijn. Men sprak in het laatste jaar van tantièmes ten be drage van 300.000 Mk dat is zelfs bij de weinjge waarde van het Duitsche geld een belangrijke som voor een kunste naar. Wat ter wereld kon hem er toe brengén zich vreemde goederen toe te eigenen en ze te gelde te maken? Voor zoover men tot nu toe gehoord heeft, wordt hem ten laste gelegd, in groeten omvang voorwerpen uit de gemeubel de villa's-, die hjj gehuurd had, die hem dus niet toebehoorden, verkocht te heb ben. Hetzelfde moet in een Münchener pension voorgekomen zijn. Buitendien moeten voorwerpen van waarde vaneen fam'ilie, die den dichter haar bezjt ter bewaring toevertrouwd' had, op dezelfde wijze zonder machtiging door hem van de hand gedaan zijn. De echtgenoote van Kaiser schijnt beticht te worden, dat ze deelgenomen heeft aan deze han delingen, dat zij tenminste ervan ge weten heeft. Doch het is ook mogelijk, dal zij, om haar man te redden tegen over den politiebeambte, die bij 'haar En daar opeens bijna had zij het uitgeschreeuwd daar kwam het! De deur naar de straat werd open" gedaan en er vertoonde zich eerst een eemjijgszins verwilderd uitziend man, dien zij niiet kende, maar toen volgde hij, op wfc'en zij in hel uiterste schuilhoekje van haar hart steeds verwacht had.... De muzikanten h adden met een schril- len, valschen toon opgehouden, de drie vier paren in de zaal hielden op mét dansen en er ontstond een algemeen© opstand. De hoeren in de kleine opkamer, kwamen in de deur staan om te zien wat er aan de hand w,as en een paar van de mannen die eenigszins vermoeden konden, dat liet nu reeds tot de ge brui- keljke vechtpartij kwam. begonnen luid te gillen. Uit de schare der jonge man nen. die van hun stoelen waren op- gesprongen, trad Filusch B-ogdan naar voren en plaatste zich recht voor de twee binnenkomenden en riep hun toe „Wat wilt ge? Zijn jullie "Soms uit- geWooiJyd?" Guzek hield de haaiden in de jaszak ken en antwoordde bedaard: „Neen, mijn jongen, maai- wij hebben met jou Mets uit te staan, want je hebt hier niets te zeggen!" Nu had de oude heer Bogdan zich tusschen de andere hoeren uitgewerkt. Hij richtte zich op den drempel van het opkamertje zoo boog op, als zijn ineen- kwam, terwijl Kaiser zelf in Berlijn was, zonder reden de schuld op zich geno men heeft. Maar de zaak wordt nog raadselach tiger. Alles wat gebeurd is, zou toch slechts te verklaren zijn als het vast zou staan, dat de dienter in bijzondere weelde geleefd had. Het is ten slotte denkbaar, dat een man, die voor alles op zijn phantasie leeft, plotseling door een genotsrazernij, door een geweldig begeeren, om alle bestaansmogelijkheden ten volle te genieten, aangegrepen wordt, dat hij zijn levensstandaard, die door een snelgroeiend inkomen uit de klein burgerlijke sfeer is geheven, plotseling in een verkwistende bui tot het sprook jesachtige begint op te drijven. Maar daarvan is géén sprake gëweest. De in richting van Georg Kaiser's huishouding was absoluut niet buitengewoon. Dat hij aan het Beiers che meer géén kasteel, maar een landhuis huurde, was géén overmatige luxe en bleef volktomen in het kader van zijn inkomsten. Van groote feesten, van overdadige inkoppen, of ook van bizonder weelderige reizen weten zijn vrienden niets te vertellen. Het te gendeel, zeldzame bizonderheden worden nu békend. Zoo inviteerde hij! a rim- pro vis te eenige gasten naar Tutzung, en als zij kwamen, bleek het, dat er heele- maal geen logeerkamer in het huis was. In Berlijn woonde hij cp het laatst wel in een goed hotel, at echter in een volkskeuken. Hoe dat alles in elkaar zit, waar de sleutel tot deze geheimen is, die toch wel èens g evonden moet worden, kan tot nu toe niemand zeggen. Eerst de ge rechtelijke behandeling zal er iets van ophelderen. Iets niet alles. Men .zal misschien hooren, dat de dcihter oude schulden te betalen had, die in het reusachtige gestegen waren, of dat hij om nu nog onbekende redenen in de handen van chanteurs gevallen was. Maar niet zoo gauw zal het raadsel opgelost worden, hoe dit geniale mensch er boe kwam, zich aan vreemd goed te ver grijpen. wat er innerlijk in hem leefde, door welke demjonische machten hij ge dreven werd. Zeker, het is aan te nemen, dat'h'f niet van plan was te be driegen. Hij verpandde voorwerpen, ver kócht deze aan zekere personen, die hij kende, om op dat ooigéinblik geld tot zijin beschikking te hebben, om echter later de betreffende voorwerpen weer in te wisselen, zoo igjauw de stroom van tantièmes weer begon te vloeien. Maar op dat oogënblik, dat aanklacht en onderzoek begonnen, was hij! niet bij Machte de schuld te vereffenen. Toch moet er in hem hef bewustzijn van het onrecht dat hij beging, opgéko men zijn. "VVelke satan dreef h em zich dieper daarin te verwarren? Het zou voor hem [gemakkelijk igéweest zijn, zich voldoende geldmiddelen op geregeld© wij ze te verschaffen. Zijin uitgever en zijn theateragent verklaren, dat zij den dich ter, als hij' slechts één woord geuit zou hebben, ieder voorschot, dat hij wilde, zouden h'elbben uitbetaald. Zou men het voor mogelijk' kunnen houden, dat Kaiser, toen hij in verlegenheid kwam, niet de zen eenvoudijgen weg g|egaan is? Hoe w-onderlijfk en raadselachtig werd zijin lot. Juist in den tijd, dat al deze din gen zich afspeelden, schreef hij een toonjejelspel ,.Yon Morgéns bis MjUer nacht", dat in den vorigen winter in Berlijn met buitengewoon succes opge voerd werd. iWjat is de geschieden ijs van dit drama? Het vertelt van een kas sier, die een verduistering begaat, naar Berlin vlucht, hier in razend tempo van een halven dag alle wilde genietin gen van de groote stad probeert te ge nieten, op den laten avond als een wanhopig, berouwvol bekémier in een vergadering van het Leger des Pleils snikkend neerzijgt en zich 's nachts om 12 uur een kogel door het hoofd schiet Het geheel werkte des te dieper, daar het niet de realistische schildering van een crimineel geval is, doch met ge- igedrongen gestalte het toeliet. Zijn oogen fonkelden van toorn en hij' riep zoo luid, dat de aderen van zijn hals op zwollen „"Welnu, dan vraag ik u wat gij hier komt zoeken?" Guzek nam zijn Muts af en boog van overdreven onderdanigheid, zooals 'hij hem destijds op de Broekhoeve had ge groet. „O, de heer van Bogdan! Ja. dat is na tuurlijk heel wat anders!" IZich tot Jan keerende, ging hij vort: „Vergeef mij mijnheer, als ik mij ver gun als knecht voor u mee te .spre ken Welnu, mijnheer van Bogdan, mijnheer en ik waren op de wandeling1, toen wij hier de verlichte vensters za gen en muziek hoorden. Dat wekte bij' ons de lust op een glas bier te drin ken, want wij! wisten niet, dat u hier oogstfeest vierde en de herberg voor u en uw gasten gepacht hebt, maar mis schien vergunt u ons wel in een hoekje onzen dorst te lesschen, tegen betaling natuurlijk, en daarna stil weer heen te gaan, zooals wij zijn gekomen De oude heer Bog)dan dacht een oogënblik na. De woede, dat deze geha vende Landlooper, het wagen durfde hem in het bijzijn van zijn gasten zoo openlijk voor den gék te houden, steeg hem j reeds naar het hoofd, maar hij bedwong^ zich, want hij was zijn leven lang reeds gewoon geweest nooit naar de eerste op welling le (Mandelen. Dat deze twee slechts gekomen Wcjren om twist te zoeken, was zoo klaar als de dag, maar hij moest zorgen, dat hij hen van een slechte reis liet thuiskomen. Als een bliksemstraal schoot hem de gedachte door 't hoofd dat dit de schoonste gele genheid was om Jan Baginsky tegenover den kantonrechter volkomen den hals te breken. Hij werd nu weer kalm en het kLonk bijna gemoedelijk, toen hij zeide; „Je zegt altijd mijnheer van Bogdan tegen mij, beste Guzek, maar dat is niet juist! Ik "heb het niet zoo ver gébracht als je jonge meester, die dit kleine! woordje wel voor zijn naam mag voeren, maar ik ben een eenvoudige boer ge bleven, al zou ik tien zulke edellieden kunnen uitkoopen. niet waar mijn beste buren Hij richtte zich tot de achter hem staande boeren en hun brullend gelach bewees hem, dat zijin woorden insloegen. Hi; ging nu met een gewichtig gebaar verder „Maar niemand zal mij kunnen verwij ten, dat ik den zoon van mijn ouden vriend Baginsky over wien ik toekende voogd beft, dorstig over mijn drempel heb laten gaan. Ik noodig je dus uit Jan, bij! de boerenzonen te gaan zitten, eri Guzek bij' de knechten, waar bij toch behoort Samuel Guzek maakte weer een bui ging. (Wordt vervolgd;) niale i greep de gebeurtenissen symbo lisch verklaart eri in eën phantastischb teekening van dreigende grootte, top hél het onverklaarbare noodlot der dorike* re driften in ons wijst. Is dit samenvallen van leven en dich ten niet aandoenlijk en 'angstig? Otok hier is het verband nieti zonder meer. duidelijk. Het is wel mogelijk, dat in Kaiser's gejaagde ziel uit de misgrepen waaraan hij zich sclluldig wist, het plan tot dat drama ontstaan is. Dat hij zich. tegelijkertijd voor dat, wat hij gedaan had en steeds nog deed, vreeselijk straffen, zich zelf met ware duivelsche perverse lust wilde pijnigen in eéai geheel nieuwen en onmiddellijken zin het woord van Henrik Ibsen volgend: „dichten is gerechtszitting "hfouden óver zijn eigen ik". Maar er is nog een andere, nog ver schrikkelijker mogelijkheid. Ook dit is denkbaar: dat Kaiser zijn tragedie over den stelenden kassier geschreven en ont worpen had, en dat de gedacht-e aan deze stof in hem een dwangvoorstelling deed ontstaan, die er hem toe dreef, zoo te handelen als zijn onzalige dramé- held. .Wie kan het nauwe verband van zenuwen en zinnen van een mensch eri nog wel van een door den goddelij ken adem van de scheppingskracht aan geraakten mensch, doorzien en ontwaar- Ten? In zulke hersenen, die in geen ge val normaal zullen zijn, kunnen gedach ten en driften ontwaken, die ver verwij derd zijn van de levensvormen, die dé maatschappij vormde en moest vormen, Om de orde te kunnen handhaven. Maar hoe het dan ook zij de .burger lijke gemeenschap kan een zulk omver werpen van haar wetten zeker niet toe laten. De justitie heeft het woord, en haar recht neemt zijn loop. Wel zal het nog onderzocht moeten wórden oi hier met den strafrechter, ook niet de dokter een gewihtïg wtocord mee te spre ken heeft. Men behoeft, om niet te vra gen of te verlangen, in het geheel nog niet een verdediger van hetf onrecht of voorstander van een uifeonderings- moraal voor kunstenaars te zijn. In dit geval geldl het niet een eenvoudig Ver duisteringsproces zooals het dagelijks honderdmaal voorkomt. Het betreft hier een uitzonderingsgeval. Ook de méést fa natieke aanhanger van strenge rechtsbe grippen. zal dat toegeven. Tot nu to© hebben evenwel de vrienden Van Kaiser voor den dichter, die innerlijk ongeloof lijk moet lijden, nog niets kumien berei ken. Een in vrijheidsstelling tegen waar borg en een stellen van den beseft uf- dtgde onder medisch toezicht is 'afge wezen. Ja. mén heeft Kaiser met onnöo- dige hardheid behjandeld. In Berlijn kon niet eens een verdediger tot hem toege laten worden, uit den formeelen grond, dat de gevangenneming van uit Mün chen 'geschied was en van daaruit nog geen verdere aanwijzing gekomen was. Niemand weet tot nu toe in wat voor geestelijken en zieletoestand Georg Kaiser zich -bevindt. Nu kwam.de première van het drama tische scherzo „Europa", dat ik in het begin noemde. De dichter betjeekent hel als „Tanz und Spiel." Het is een sier lijke fantasie over het thema van den roof van Europa door Zeus in stierge- daante, half rokoko-opera, li alt' Offen- 'bachsche scherts, en dan toch weer boord rongen van fijnere geestige gedach ten. Het was een wonderlijk gevoel, de toehoorders te zien lachen en zichtte zien. amuseeren., terwijl de man. 'die geschreven had, waj daar gespeeld werd", achter ijzeren tralies zat. De innerlijke ontroering' van iet pu bliek kwam leh slotte tot iumruchïifete uitinlg:. Een groot deel begjon levendig te applaudiseeren, minstens uit het na tuurlijke gevoel, zijh medevoelen met den dichter, die in' ;eder .geval een ongeluk kig mensch is, tot uitdrukking' \e bren gén. Maar dat prikkelde de pharlzeeërs in het gebouw. Zij begonnen te sissen, te joelen, op huissleutjels te fluiten. En hel kwam tot een afschuwwekkend en wild gevecht. Beide partijen verlo ren hun rust. Een "jonge Man kloM op een stoel en riep In de reuzenruimtjs van hel Grosse Schauspielhjaus' hoogst onverstandig: „Wij pleiten voor Georg Kaiser's vrijspraakDat ging natuurlijk ook niel en het was nu weer "te verkla ren, dat de tegenpartij met razend pro test antwoordde. Bijna een half uur duur de de strijd. De zaal was al 'donker ge worden. terwijl de tegenstanders elkaar nog steeds in de haren zatfen. ".Terwijl dit gebeurde, bevond Georg Kaiser zich zelf juist op hef transport van Berlijn naar München. op een heel gewoon misdadigérstransport!, dat vele dagen duurde. De vrienden van den dich ter stelden alles- te werk, tenminste zijn verblijfplaats op den dag der première te weten te komen, om den ongelukkige een mededeélmg over het succes te gévé« w&nt hij is nog geen veroordeeld mis- want h ij is nog geen veroordeeld mis dadiger, doch slechts een aangeklaagde in voorarrest. Maar het was onmogelijk te weten, waar de dichter te vimten wasWat hij aan oiirecliti begaan heeft, moet en zal hij boetien, zooals ieder ander dat moet doen, doch wie voelt zich vrij genoeg van schuld, ote dasrbij onaangedaan te blijven? Dr. MAX OSBÖRN.

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1920 | | pagina 5