FEUILLETON,
T
BU10ESSI-L
sat
Yv
VAK M
Of rjtggt ai!5ïïjn&ï75
VAK
laandag 22 Hov. 1920, no. 282,
DJ
JLffi 11 U
en 1
AJk
If» nH
M A* Vt«
UIT DE PERS.
De „Dordrecht" en de
„Al'igemeene". -
Om liet belangrijkste voorop te stellen:
de Hajagsehe Post van deze week neemt
haar bewerinig terug dat de
„Dordrecht" insolvent zou zijn.
Mr. S. Boers, 'directeur dezer Levens
verzekering Maatschappij betoogt in een
ingezonden stuk:
le. dat het volkomen onjuist is, dat er
een stoort belahgenJgOmteenschap geslo.i
ten zou zijn tusschen de Dordrecht ton
de Eerste Ned©rlandjsche. Alle aandeelen
van de Dordrecht zijn ha minitieuson
derzoek door die Eerste: Nederlandschei
overgenomen. Het aandeelenkapitaal der
Dordrecht bedraagt 2 millioen waarop
'gestort 20 pet. De Eerste NCderlandsche
zou geen verplichting van 1.600.000 op
zich genomen hebben ,wanntoer zij niet
door het onderzoek de overtuiging had
gekregen dat niet alleen de toekomstige
verplichtingen Volkomen door de aan
Wczige activa gedjekt zïjn, doch ©r te
sens een marge voor winst overblijft.
2e. Dat de maatschappij in de laatste
jaren een liquidatiebalans deed, opmaken
om den invloed der koersdaling dér
effecten en de via] u (ja-schommel ingen vast
te stellen, en dat deze balans na dekking
van alle verplichtingen door de tot op
liquidatie-waarde .afgeschreven activa een
jiiet onbelangrijke extra-reserve geeft.
Na ontvangst van dit schrijven (waar
van we hier kort de hoofdstrekking wfeer
geven), had de Haagsche Post toen on
derhoud met tar. Boers, wiajariin de feiten!
werden genoemd wajarop d|e door dat
blad igeuite bewering gegrond was. Op
ieder dier punten wtor'dt door mr. Boers
êen toelichting gegeven.
Daaruit blijkt to. a., dat de overname
van de Dpi-drechtsche dtoor een concur
rent de Eerst® Nederlanldsche, bovenal
plaats had om persoonlijke redenen
waarover voorlofopiig niets glepubli'cfeerd-
kan worden. i
Vjoortsi d:at er door de Eerst© Neder
ïandsChe igedlacht wioridt .over een gja-
rantie of lovehrtómen der Doidrecht-po
lissen, ma,ar dat er administratieve be
zwaren z'ijh wBjgjems1 h©t reuzenwerk' bij!
een overladen persloneel, en voorts ju
ridische bezwaren.
De Dortsche was ook! na de koers
verliezen in '1919 nimmer insolvent, g|e-
tupigto, dat de E. N. de 2 millioen aan
deelen na onjderzioek kocht vojor 150
pCt. Het voordeel van dezen koop ligt
Sn het overnemen eener graote porle-
feulille die voordeden afwerpt, terwijl'
de klosten van acquisitie in het verleden
reeds dopr ide Dordrecht zijn gedragen.
Voorts (gaf de verkoop1 van onroeren
de goederen te Parijfs laardigc winst, en
heeft pok de waardevermeerdering in
huizen,- waarin de, Mjjf. aanzienlijke be-
lejggpngeii bad, de financieele positie
zeer verbetert.
ZoiOals wijl begonnen te melden, aan-
vtajapdi de Haagsche Post de verklaring
van ta!r. Boer's1, dat de Maatschappij sol
vent ijs, eb! neemt z;ij liaar bewering,
dat z'ij1 het niet is', terug!. De symptomen!
waarop z'ij liaar bewering te goeder
trouw deed, klopten met die, waarge
nomen bij' een aantal andere maatschap-
pijlen, dfe in liet onlgtoreede zijn geraakt,
en wettijgden h. i. de conclusie. De po
lishouders der Dprdrecht behoeven zich
echter niet te verontrusten.
Wat de „AlgjekniePme" betreft wijst de
Haagsche Post op het bericht, dat een
reorgan flsiatie-plan wjordt voorbereid, zjon-
der dat echter Ide maatschappij haar
positie bloot legt.:
Het blad dringt daaroni aan op de vor
ming van een cjomité van polishouders,
dat medczeggiinigscltap bij en conti'ole
pver het besteden! der njogj te innen
premiegelden dient te hébben.
Men mist de gegpvens vpor de be-
oordeeling van vpajgjem, wat de polishou
ders inbeten diO©a met huini premiebe
taling. Men mjoet echter in het oog
honden, dat het hier niét gaat om' een
faillieten boedel, waarvan niets', terecht
zal bomen.
Het blad raamt dat 70 a 80 pCt. ge
dekt zullen zijn. De liquidatie kan Ine
devallen en tegenvallen. Niem'and! kan
dat voorspellen. M;aar een eerste ver-
eiischte is, dat ialle polissen op 'gelijken!
voet behandeld worden. Met de beslis
sing aangaande beleening', afkoop of oim1-
wisseling1 wiachte men) tot ©en voorstel is
gedaan. Wanneer ieder thans beleent
of afkoop vraagt, kan een! soort run out
staan, die voor alle betrokkenen nadeé-<
l!i|ge gevolgen heeft.
DE DEMONSTRATIE DER ONDER
WIJZERS
Een roman uit Masoeren
door RICHARD SKOWRONNEK.
40).
„Ja, Toijrreer. dat komt wel uit! Daft
deze gang zeer oud is, staat vast, want
e grootvader wist .zich niet meer te
herinneren, wie hem' had aangelegd. Ook
cal van de palenis1 waar, want als je met
je \oe; onder je in de m'oddler graaft,
kun je voelsn hoe ze achter elkaa1*
staan. Ook zuike voorwerpen van s'lee-j,
waarvan je vertelt, heb ik gevonden,
'AJs ik des winters alles "op het Broek
eiland in den grond stopte, opdlat zij hij
de drijfjachten, die zij op het bevroren-1
Broek houden, niets zouden vinden, dan
kwam mij dikwijls zo.d'n ding in de vin
gers, een 'bijl van steen of een mes, ook
neerhangers van leem1 om de vischnetten.
neer ie houden, zooals onze visschers
nu nog hebben, maar ik héb' dit alles
weer in liet walBr geworpen, want ik vrees-
éc. dal liet toch ongeluk zou aanbrengen,
'als men zulke dingen bewaarde. En een
maal heb ik een gave groote pot opge
graven, maar zo,odra hij' in de lucht
kwam, viel hij voor mijn oogen tot
een klein hoopje stof ineen, zoo'dat ik
er destijds griezelig van werd'.
Uit alle hoeken van het land warton
ten (getale Van efenifge duizejnden Za
terdag onderwijzers en onderwijzeressen
naar Den Haag gestroomd voor de ver
gadering belegd djoor het salariscomité
uit N. O. G.', Bond en Hoof den vepeenig[
waarbij de Unie van Chr. onderwijzers
zich had aangesloten. De zaal van
het Gebouw van K. en W. bleek veel te
Idein, zoodat er een tweede vergadlerinjg
bezocht door een 1000-tal personen, be
lejgd werd in liet theater Verkadie, en
een derde, bezocht door 1400 personen
in de Diergaarde.
En tegelijkertijd hielden de R. Kath
Onderwijzersbonden een vergadering in
Diligentia, en nojg een tweede voor hen
die niet geboijgen konden wordten in
het St Alphonsuspatronaat.
In 'de eerstgenoemde vergadering wa
rön o. a. aanwezig: de Kamerledendfe
Buisonjé, Oud, Ter Hall, de Muralt, v. d'.
Tempel en Ossendörp, en mej. Groene
weg'. In Diligentia dfe katholieke "Kamer
leden Enigels; H. Boumans en Bulten.
Ter kenschetsing van het gtosproikenen!
en Van de stemming laten we hier brok
vojlgton uit het 'verslag der toerts (genoemde
vergadering.
De heer Holle \van het N. O. Gj
zei niet te hebbefn kunnen dfenken, dal
minister De Visser zou zijn wegigfescho
len achter de vierkante, hoekige sareas
tische tronie van minister De Vries. De
onderwijzers moeten hitor kalm' en waar
dig protesteeren: ie tegen de tartendje
beleediging, die Haitor Majesteits regee
ring hun stand aandoet; 2e tegen het feit
dat de re:geering meent le mogen spelen
met die onder wij z e r sbefa n ge n3e tegen
roekeloozen, verwoedfen aanvat op onze
aiigemeene Volksontwikkeling; 4e tegen de
ontstellende, bijna kleineerende minacht
ting, waarmee de regeering oordeelt over
de watorde van hun arbeid;. Spreker geeft
eenige staaltjes van armotode onder d|e
onderwijzers, die zullen gaan zeggen: lie
ver in d!e petoet dan in dfe penarie! Wel
ke onberekenbare schade wordt aan het
onderwijs gedaan! Is de regtoering' dan
doof voor al deze uitingen?
Een stemHet kan ze wat v©rd.
De heer Holle: '-Moeten we dan een
scheepsroeper ntomen?
Een stem: Met de vuist op 'r oogen!
De heer Holle: Wij zouden het den mi
nister wel zeggen, wanneer hij' hier was',
om hem duidelijk te maken onze ellende.
Een stem': Hem eruit gooien!
De heer Holle: Hij wil wei „de plooien
uit de regeling" strijken
Een stem: Uit zijn .sin
De heer Htollie: Maar er zijn geen plooi-
De jongeling, die naast den ouden man
liep, huiverde er van en het was alsof
een kille adem uit het Broek ioverwaaide.
Daar 'laadden in de grauwe tijden mis
schien al zijn voorouders gezeten en
het plekje grond waar hij nu dagen en
nachten in zorg en (angst had door,gel-
bracht, hadden ook zij dezelfde gevoelensi
gehad, die het leven met zich mede
brengt, liefde en haat, vreugde en droef
heid, verlangen en vervulling. En een
voorgevoel Van de vergankelijkheid en
nietigheid van het menschelijk bestaan
beving hem en het vermoeden dat daar
niets van zou overblijven dan de eeuwig
durende en onveranderlijke aarde, waar
op hel werd volbracht. A
Zij hadden de eerste huizen van liet
dorp reeds achter zich. Ginds aan de an
dere zijde van den beemd', vftar de
herberg stond, straalde hun een licht
glans tegemoet en dooi' de open vensters
klonken de loonen van het instrumenjt
dat den dans begeleidde, het stampen
van de ronddrajaiende paren, het jui
chen van de knapen en het gillen van de
meisjesAu kwam Jan als vanzelf
van hel leed, dat zijn voorouders wellicht
zouden gehad hebben, op zijn eigen
bezorgdheid terug en bij het naderen van
de beslissing vatte hij onwillekeurig de
hand van zijn trouwen knecht
„O God, Guzek..je .7
De oude knecht richtte zich o>p'.
en, maar diepe groeven gemaakt in onze
beroepsliefdto, die met geen zach tens strij
ken er wetor zijn uit te, krijgen. De gevol
gen voor het onderwijs zullen bedenke
lijk zijn. i j j i ,f[tl i^lül!
Vult uwe strijdkassen, kameraden, al
dus besluit spreker; .we kunnen dan
voor onzen stand opkomen. Een groep
van 30 000 ambtenaren in een modernen
staat laat zichniet meer ringeloorton!
Door eendracht sterk! daaraan moeten
de onderwijzers danken.
De heer Ossendörp zegt, dat er geen
argumenten tegenover de eischen van
de onderwijzers kenden worden gesteld!
'in de Kamer. Men hoort slechts schijn-
ar gumenten, en de Minister moest zich
verlagen ota achter die schïjhargumenten^
weg te kruipen. Schandelijk was het,
dat ide Minister durfde wegkruipen sh
ier het argument dat de onderwijzers'
maar kort werken. (Woedend gefluit).
Prof. Casimir had het uitgerekend, dat
we maar 2i/2 uur hebben te werken 5
(Woedend geroepwaar is die man?)
Men zal er nog toe komen, het werk van
den onderwijzer als een bijbaantje te be
dl o uwen. Nu dwingt men ons reeds tot
het zoeken van bijbetrekkingen, ten baje
van den staat!
Een stem': Dat is bloedgeld!
De lieer Ossendörp: Er waren meer
van ld ie kleine schijhargumenten. De mi
nister sprak aldoor van de „jongens van
18 jaar", achter wie hij" poogt weg te
schuilen. Ook de jonge mfenscheu, die
met een goede dosis idealisme de school
inkomen, moeten een goed besaan theb-
ben. De voorzilter heeft zooeven het tele
gram' van een Amsteraamsche H. B. S.
voorgelezen. Als we den minister De
Vries hier hadden
Geschreeuw: Ja, hadden we hem maar.'
De heer Ossendörp. Dan zou hij' zeg
gen f
Feil stem: Mijn bui-gerwachten
De heer Ossendörp: Dan zou hij' zeg
geil: „ik hecht niet aan die telegrammen
want de middelbare leeraren willen u
honger hebben, om' 'zichzelf aan u op te
trekken". Maar het lager onderwijs draagt
het begin van alle ontwikkeling. De
heer Van Wijnbergen (gefluit) wil eerst
op liet onderwijs bezuinigen, alvorens, de
salarissen te verhoog®. Maar de school
gebouwen zijn nu alJNeer leerfabrieken
dan behoorlijke oncMBwii'sgelegfcitibedeiï
De onderwijzers will® een gloed salaris
maar zij willen niet,q|at hun salaris, in
verband zal gebrah t.?wo erden met de
verslechtering van óns volksonderwijs
(Toejuiching). De regeering zal mjoeten
toegeven
Een stem1: En gauw!
De heer Ossendörp' betoogt, dal alle
onderwijsinstellingen de billijkheid van
de eiscliciti qfnzieU. Pe regeering heeft
gesproken, maar verkeerd! De Volksver-
tegeaiwoiordiging -moet nu het rechte
■woord spreken. Dan zullen wij onzen
plicht doen, tegenover den staat en ons
otndfeiiwijs.
Op andere vergaderingen, ook bij de
Katholieken, werd in gelijken geest ge
sproken, zij 't ook in rustiger termen
Overal werd teu slotte de volgende!,
motie aangenomen.
„De vergadering enz. spreekt haar bit
tere teleurstelling uit over de door het
kabinet in het vooruitzicht gestelde sa-
Jarisrcgeling voor de onderwijzers, omdat
de (daarin genoemde bedragen ver blij
ven heneden die, voorgesteld door de
centrale 'commissie voor georganiseerd,1
overleg in ambtenaarszaken en krachtig
ge site unci door de geheele Nederl an db
sche pers.
Constateert, dat tengevolge van die
regeling bij: de onderwijzers een slem
ntinig heersclit, gevaarlijk voor de belan
gen van de school van heden en van de
toekomst;
drilmg't er alsnog met klem op aan
'dat de regeling in overeenstemming' ge
bracht worde met het advies van de
centrale commissie, vastgesteld overeen
kom'stig de wenscheii van de, hier
volgen de hamen van alle deelnemende'
onlderw'ijlzje rlsbo nd en
„Mijnheer Jan, zal ik je zeggen, waar
aan je denkt en wat je al diedagen;
voor mij verborgen hebt geboud(en?
Je denkt 'aa Jamïets anders, dan of -de
dochter van den houtvester Holder zich
ook met den oudsten Bogdan verloofd
heeft."
Jan deed onwillekeurig een schrede
achteruit.
„Wie ben je dat je wee!, waar ik aan
denk."
Samuel Guzek boog het hoofd.
„Heer, ik ben t niets meer dan je
knecht, die er op uit is je le helpen
En als alles uitloopt zooals ik het mij
voorstel, dan zullen-zij er in de dorpen
van bel Broek nog lang over spreken
Kom nu mee, opdat wij' ons zelf tot di|t
Bogdansche verlovingsfeesl uitnoodigen!
Schmiezel, de meenlherder, Chila, de
kleermaker en Zaborpwski, de sclioenmal-
ker, vormden het Baginsker 'dorpsorkest
nat de kunst van de heilige Caecili i in
deze stille hoek van Masio.eren vertolkte:
en zich bereid toonde om bij de viering
van feestelijke gebeurtenissen 'in het
leven hunner medeburgers, als oogst
feesten, bruiloften, doopplechtigheden
en begrafenissen hun medewerking' te
verleenen.
Schmiezel bespeelt een klarinet als
aanvoerende stem, Chila streek bij wijze
van begeleiding op 'de viool en Zaborows-
Qi/rydé --iLom.4 ójsj /&U)<yivJi£oo^ uik éfoomjc- cupry.. f
_/W WATBRENGT*ZE-DIT*JAAG-VOOR-ONS?
EEN KISTJE EAU DE COLOGNE
hovero atlcj reukwateren; aanbevolen^ om haar *'tr-
ku>ikkent)ej> werking op x te ken ca gezondere, baatr
fijnen->, verfriaecbenden geut'', om baar renommee en
baat' smaakvoller verpakking.
Zij maken bet tot eeiu heerlijk en gracieus geschenk,
aal iedereen* welkom zat zjn>.
jr C.BOLDOOÏ'
AN1ST EL U2. DAM
|^iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii»iiijiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii«iiiiiiiiiiiiifiiHipg^iiiiiiiiiiiiiiiiiniïïïïinïïiinni?ïïii(i
(Ingez. Med.)
Na afloop van de vergaderjpg in het
Gebouw trtokken de betoog'ers, bi| wie
zich oansloten dejgenen die in het Thea
ter Verkade en in de Dierentuinzaal (dus)
zonder de Katholieken) hadden verga
derd, ten getale vahl eenijge duizenden
paar het Buitenhof.
Slechts eenijge afgevaardigden uit het
hoofd bes tuur van N. O. G.,-de!ni Boind
van N. O., de Haagsche vereenijging e-n
De Unie, igipgen het Binnenhof op ten
einde aiton den Minister aan diens De
partement de aaingtonomen motie te bren
gen.
De deputatie werd toegfeliateü tot den
tijdel'ijken voorzitter van1 den Ministeiv
ra,ad, jhr. mr. Ruys' de Beerenbrouck', ;die
jin t-egjenwjojordigiheid van den secreta-
ris-generaal in algenieenen dienst, mr.
Kan, de afgevaardigden ontving.
Bij' de iOVerhan(Sgipg| van de motie,
voerde de heer Nooter, van de Hoofden-
vereentiginlg', het woord.
Deze zeide, dat de Minister in de cou
ranten zou lezen hoto van alle kanten
onder de onderwijzers in1 hun verga,-
derinigjep. igetuigd wras en dtat de motie
slechts een 'zwakk© weerklank was van
htofjgteen iln- die vergaderingen wja's' voor
gevallen. Zonder overdrijving kunnen de
ondejrwijlzers zeggen, dat zijl 'het- voor
stel van Minister De Visser, dat le be
schouwen valt |als' de vreeselijkste ge
beurtenis en de grootste ramp, welke nog
ooit over het onderwij'zersklorps was' gfe-
komen, .onuitvoerbaar achten.
De Minister nam hierop de motie in
ontvangst en verklaarde, zijn ambtgenoo-
ten ervan in kennis tó zullen stellen,
waarmtoe de audiëntie was geëindigd.
Nadat de deputatie bij- de demonstree-
rendeU op het Buitenhof was terugge
keerd, beklom de heer Lamers het hek
van het standbeeld van .Willem' II, me-
deöieeltonide. dat dfe voorzitter van den
Ministerraad de motie in! ontvangst ge
nomen heeft, onder 'de toezegging! haar
te zullen overwegen en te brengén in
den Ministerraad, Wij hopen «n ver
wachten, aldus spreker, dat deze over-
WelgliWg: een igotod resultatot zal hebben
en: hoüden ons kruit drooig(Tioejuichin-
Igén).
De menigte igïnjg daarna in groote or
de uiteen.
HANDEL EN NIJVERHEID.
Te Oud V o s s em eer hangen in
de Ned. Herv. kerk twee koperen kronen
waarvan één een 'geschenk Van een)
schoolmeester te Scherpenisse, wel eigen
aardig is het, dat de andei-e is aangekocht
van het geld (dat dje zilveren sieraden
van het aldaar bestaan hebbende schut
tersgilde St. Bastiaan, opbrachten. In
1737 besloten ambaohtsheeren deze le
ki op een eigengemaakt basje dat maai"
twee snaren bezat, een dikke en è®n dun)-
ne, completeerde in het gewenschte rhyjt
mus hel geheel. Want Schmiezel beschik
te niaar over twee melodiën, een om bij
springen en een om' bij le walsen en nu
ook was het Saborioiwski's laak, door den
bromtoon aan den "has aan de verschil
lende behoeften en wenschen te vol
doen, wan! hel gebeurde wel eens, dat
de jongens als afwisseling van de polka
en wals een schots lof een rijnlander wil
den dansen. Bij treurige prestaties had
den zij er dit op ge Vonden, dat zij' de
beide melodiën in 'n zooveel moge
lijk gedragen tempo speelden. Daar de
dorpelingen niet beter wisten, omdat zij
bij 'deze muziek misschien wel gedoopt
waren óf hun ouders hadden begraven,
verlangden zij niets liever en Schmiezel,
Cbi'a en Zaborowski waren dus vrij van
de latigte, tijdroovendja noodzakelijkheid,
op hun ouden dag nog nieuwe muziek
stukken in te studeeren.
Zoo- zaten 'z'ij ook nu |op hel Bogdansche
oogstfeest in den hoek, waar "de kachel
stond van de "groote gelagkamer en speel
den wal m'en van hen verlangden 'en
taxeerden in gedachte, wat hun buiten
de gewone betaling die de oude hem-
Bogdan hun verzekerd had, nog door den
jorgen heer Bogdan zou toebedeeld wor
den, als hij aan dén dans deelnam, waar
over men in het dorp al dagen lang ge
geide te mak^n, toen het gilde ophield}
te bestaan. In een zijkamer van 't Am-
bachtsheerenhuis hangt no® toen Schil
derij, voorstellende St. Bastiaan, als her
innering' aan dat Schuttersgilde i welk
zijn oefeningen hield bij de. z.g. nog be
staande „Doel".
ONSTERFELIJKHEID.
In de derde der openbare cursusvei^
gaderingen van „De Dageraad", sprtok
Donderdagavond in de geheel met een
aandachtig gehoor gevulde bovenwofoiri
zaal van „Sint Joris" alhier Dr. Can-
negieter over „Onsterfelijkheid"..
Van de twee vragen, ilie ieder eroj-
stïg mensch interesseerende i«'ood(<
vraag, dat is de vraag naar 's. menscheto
lichamelijk 'bestaan, en die andere, o(
het leven leven is, dan wél' onidfergtojaf
in den dood, in deze laatste veelal' op dteh
'achtergrond gedrongen, omdat zij1 vastge
koppeld werd agn de traditionCele vloer0
stellingen, waarmede de gedachte aan on
sterfelijkheid verbonden is, eln men
deze voorstellingen verwerpend, de pa
rel wegwierp tegelijk met de schelp. Ten
onrechte dolst men dit omdat met; die be
staande en geërfde voorstellingen, daarvan
de onsterfelijkheid zelve niet vervial5$,
■Maar m'en deed het des te gemakkelijker,
omdat het bewijs viohr de onsterfelijkheid
waaraan men hechte, de verrijzenis viato-
Jezus uit den dood, zijn kracht verlonk?,
door het wegvallen dier verrijzenis ale
historisch feit. Bovendien! leefde in! ide»'
godsifiensftigen mensch meer het beslei
op, dat men niet leven moet m hoop op
loon en, verheerlijk denkend, dat Godjsr'
dienst verdienen en niet dienen was, w±«S
men de gledachie aan een tonr
sterfelijkheid, waarmede de voorstelling
a.an loon of straf verbonden bleef, nief
'met dat besef in ovcreehstemming te
brengen.
Daarom geldt ook hier als allereerste
ejiisch, dat men zich vrij' make van.' alle
fouten, van alle oude voorstellingen pnil-
trent hein el en hel, waarin het leven
na den dood zou wohden voortgezet,
en de gedachte aan persoonlijke onster
felijkheid bevrijde van alle voorstellingen
ontleend aan het persoonlijk, in een
kring afgesloten individueele bestiaanj,
ztooals wijl dit in dit leveini van de wereld,
waarin we verkeeren, 'kennen
Met onsterfelijkheid bedoelt spreke»
dezen avond niet het voortleven van des
naam dergenen, die zich wijdden aan
het geheel, aan de 'gemeenschap, niet
ook die onsterfelijkheid als welke Nietz
sche zag in de eeuwige wederkeer der
dingen, in de vervorming van het leven
en van werelden, alsof de dingen weer
terugkeerden tot hun eigen vormi in
mompeld en gebaïmeld had. Want liet
■was een geheim1, dat, behalve de Bogdans,
bijna de geheele weTcld wist dat name-
njK vandaag op het oogstfeest van oen
heer Daniël de zaak lusschen hern en de
kleine houtvestersdochter uit Dlugosseo-
naar wie hl, ld zoolang vrijdde, zou Iver
konlken Warden.
Bij zulke gelegenheden betoonde mee
zich niet schraal chwierp mfen dfe
muzikanten minstens een Irandvol klin
kende thalers in het hord, waarin de
jongens gewoonlijk een gro-schen legdeh)
als zij een extra dans besteljden. En lang
zou het zeker niet meer duren. Jonge
heer Daniël zat aan de tafel, waaraan
de erfzonen zaten en was al een paarl
maal opgestaan en was toen weer gjaap
zitten alsof hij het rechte oogenblik nog
niet gekomen achtte. De kleine houjtvest-
tersdochter zat niet haar moeder in de
andere hoek tusschen de boerenvrou
wen aan de tafel van vrouw Bogdan. ZJ|
had de kop koffie die voor haar stond
nog niet aangeroerd en koo dikwijls
een van de boerenzoons haar een dab®
kwam vragen, sloeg zijl de oogen neer.
Haar moeder in haar zwart zijden kleed
richtte zich echter even van hfiar stoel
op fen zeide telkens weer: „mijn dochter
bedankt, omdat zij nog geen lust heeft
om' te dansen.
j j vfervtoligd).
