lAhrgxki Coral
"ïïüïïiïfoir
m n li 't mu.
TWEEDE BLAB
QÏER ETAIEEREM.
Bizin enla n d.
YAJB 9£
T JOS
Zaterdag IS ta, 1323, as 269
o
Ergens in het Oosten roer een schip
ir,et passagier* op den Oceaan. En ioen
•p een goeden mohgen zagen z& achter
bel schip een groote wal visch zwemtaen,
die dcD heelen dgg het schip bleef vol',
igëïi. 's Ochtends was het dier er nog,
en die kapitein zei: „H6t beest heeft'
honger; jgeef het wat te eten".
En de bemanning schudde v,an den.
achtersteven een kist appels in zeei. die
het bfeest allen opslokte. Maar het bleef
mee zwemmen. En toen het den volgen
den ochtend; er nog was schudden ze
een mand vijgen, en een mand bana
nen in zee. die het beest ook (opslokte.
Maar het bleef mee zwemmen.
Toen werd de bemanning hang, en zei
tegen den kapitein: „Het oe©st verlangt
een zoenoffer."
Goed, zei cfe kapitein. Wie kan daar
voor dienen?
Er is een sluwe Chinees aan boord;
laten we dien aan het heest voeren1,
zei de bemanning.
Én ze pakten den Chinees beet, en,
siméten hem in zee; en het beest sl.'oktej
hem op, maar bleef me© zwemmen.
Teen werd de bemanning nog banger
en zei tot den kapitein: ,,Er moet nog
leen zoenoffer igpjgevèn worden. Er is-
hief een vrekkige Arabier aan boord,
die nog nooit geld heeft uitgegeven dan
voor het allernoodzakelijkste".
Goed ,zei die kapitein. Fn dp .vrekkig©'
'Arabier, die nooit iets kocht dan 'taller-
nppdigste, ging ovër bojojrd, en' werd
opgeslokt. Maar het beest bleef achter
't schip aan zwemmen.
Toen weid de bemaimi|nig| eng bang'.
Maar een andere passagier zei: Onzin
het iis talaar een visch. Maak' hem do.od
ten hapl hem' aan! boord
2e harpoeneerden het djer en heschen
het aan boord. En toetn' het op dek
lag, hoorden ze daar binnen in stemmen.
2e sneden zijn! buik open, en toen za
gen ze dat de Chinees 'iü: de maag van
het dier de appels en de vijgen en de
bananen heel netjes achter de ribben
had (geëtaleerd, en bezilg was' de vruch
ten aan den Arabier te verkóopen. En de
vrekkige Arabier, die nooit iets kocht dan
't allernoodzakelijkste, die man kocht
want hij was bekoord door de ioir!i-
glineele étalage.
Denk', o winkelier, aan dat voorbeeld.'
Die Chinees had niet eens een concur
rent, en had maar één' klant. En toch
etaleerde hij uit ingeboren winkel Lers-
neiginlg. Hij' had zelfs al geëtaleerd; vóór
hij een klant had, want hij was klaar]
foen ook de Arabier binnen kwam. Wéf
een pracht-zakenman1
Als die Chinees door zijn' étalage ach-
fer de ribben zoo'n vrekkigCn Arabier!
tot koopen wist te breingen!, wat kunt)
(gij H fan niet met een étalage-raam doen te.
genover het publiek dat niet vrekkig is,
maar met een St. Nicolaasbeurs, in een
St. Niiaolaas-siemminjg1 voor dat raam sta;
óm te koopen!
i Goede wijn behoeft geen krans, zeiden
öb ouden. Ja, dat is goed en wel, maar
een paar huizen verder verkoopen ze
ook wijnen. En hoe weten de menschen,
dfo niet uw klanten zijn, dat uw onbe-
khanste wijn goed is? En ge wilt toch
ook anderen dan! uw klanten winnen.
Een roman u& Afesoeraa
door RICHARD &KOW.RONNER.
34).
Zij richtte zich op de ellebogen op
en wilde op het gelaat van de oude
vrouw het antwoord lezen. Deze stond
met opgericht hoofd, de óogen in het
duister verschiet starende, terwijl de
lippen zich zacht bewogen, alsof zij' met
iemand dien zij alleen zag, een gesprek
voerde. Eindelijk boog zij zi ch voorover
en raakte mei haar lippen het voor
hoofd van het jonge meisje aan.
„Kind, ik weet geen raad met mij
zelfl Maar misschien heeft de goe
de God je heden wel in mijn huis ge
bracht
En na een kort stilzwijgen„Komaan,
mlaak wat ruimte voor mij, mijn kind,
want je moet er je in 'schikken van
nacht bij mij te slapen, want ik heb
geen andere legerstede. Ik ben e©n oudé
vrouw en na alles wat je mij verteld)
hebt, is het tmij alsof mijn beenen onder
jmüj weg zinken. Ik wil gaarne bijl je
liggen, want ik heb met je te doen en
ik heb je lief!" De laatste woorden
kwamen haar in weerwil van haar zelf
over de lippen, maar zij kon Ze niet
■weerhouden. Het jonge meisje snikte
Dal kunt ge dioen door uw étalage.
Ge kunt voor uw raam natuurlijk mtiejt
alles laten zien wat ge hebt. Het raata!
is te klein, en uw voorraad te grio<o(t.
En daarom is de groote kunst van raanr-
étalage deze: te verkrijgen dat d© wan
delaar ten eerste er naar kijkt, en dan
ulit d ie étalage in eens tem volle beseft,
wat hij binnen in den winkel kan vin
den. Maak van de ragm-ólalage de es
sence van uw b ed!rijf!
Wie diè kunst het beste Verstaat, zij
de prij'swinner vam1 onzen S t. N i c o-
ïaas étalage-wied strijd.
En daapom schreven we ün onze aan
kondiging vagi dien wedstrijd, dat we
niet vragen maar de mooiste, de rijksite,
de aardigste étalage, malar naai- de bes
te. Dat is dus de raam-étalage, die liet
beste voldoet aan den tweevoudiijgenl
eii|scheen wandelaar doem halt hoo!-
den, en hem dan eeU denkbeeld geven
van wat hij in den' winkel kan krijjgen.
Dat zal de een doen dioor eeil! mooi©
étalage, een ander door een aardlige éta-
Ialge. Maar de hoofdvraag voor die ju-
i*y, dat is zooals men weet: het pu
bliek, is dezewie doet het t best e,
iedei* vopr zijn eigon waar
En dat kunt gij, Lezer, als deel vam
het kijkend publijek het beste uitmaken.
Want de étalage is voor u bestemd. Ze
móet pakken.
Ge hebt het minder, makkelijk dan de
Arabier. Want die had slechts' één éta
lage ivoor z(i!ch. Maar daarom is het twterk
voor u des le aardiger.
Bereid u er dus op vpor (althans vopr
zoover gC in Middelburg' woont), idlat ge
uit de courant de 25 en 26 November
verschijnende lijfst van deelnemers knapt,
en diat ge 'mét een' pojtiopd im uw zak
de istraat op gaa,t, Pin uW oordeel vast
te stellen. Zaterdag 27 November
begint het. Woensdajg 1 December ver
schijnt in de courant d e hom, waarop
g!e uw meening 'kunt neerschrijven, door
vijf namen in volgiorde le vermelden.
De bon kunt gé dam, ma haar pnder-
teekënd te hebben, dadelijk, maar uiter
lijk Vrijdag1 3 Dec. 12 nur, aan het bu
reau van ons blad bezorgen.
Ge weet, dat er voor een uwer nog1 een
beloonjimgi wacht, nl. voor hem die op
zijn bon die vijif mamem invult, die ten
■slotte in dezelfde volgorde de prijswin-
ners blijken te zijin.
Voor de 'deelnemende winkeliers
er hebben zich reeds" verscheidene vopr
deelneming aangemeld hebben we ook
nog! een mëedeelinig'.
De drukker van ons blad, de heer G.
W, den Boer. wil ook vam rijn kamt voor
het goede doel meewerken en hééft een
d iploma toegezeigif, dat aan de vijf
prijswinners zal worden uitgereikt, ten
dat nog een blij rende waarde zal be
zitten.
Ten slótte nog de meedpeimg, dat we
in dien lioop dór Volgende week met onza
wandeling zullen beginnen. Maar die
staat geheel buiten den e lal age. weds t rijd:
VOORLOOPIGE AANSLAGEN IN DE, DI
RECTE BELASTINGEN.
Algemeen bestond blijkens het Voor-
loopig Verslag dei- Tweede Kamer te
gen het verleenem vam machtiging! aan
den Minister van Financiën toit het op
leggen aan de belastingplichtigen van
voorloopig|e aanslagingen im de directe
belastingen ernstig bezwaar. Het zullen
vooral de personen zijn, zelfstandig in
handel en mijverheid inkomen of daaruit
inkomsten genietende, op wie de voor
gestelde maatregel zal worden toegepast.
Algemeen nu was' men vam oordeel,
dat juist voor deze groepen van be
lastingplichtigen, meer nog dan voor an
dere, het volkomen willekeurig karak-
ter eener voorloopige heffing, gegrond
op den aanslag van het vorig] belas-
luid, sloeg de armen om "haai- hals en
verborg h,aar hoofdje! diep in haai- ar
men. Daar lag zij stil en verroerde zich
niet, zelfs toen zij reeds lang was
ingeslapen schokte het nog door haar
lichaam zooals bij kleine kinderen, die
zich in slaap geschreid hebben kj
De oude vrouw lag nog lang met
open oogen en had de handen boven het
hoofd van het jonge meisje gevouwen.
Zij smeekte in een vurig gebed tot ha,-
teen God, haar licht te geven en de juis
te weg te wijzen. En terwijl zij zoo lag
en bad stroomde uit het jonge lichaam
aan haar zijde een machtige stroom
vergevensgezinde liefde in haar hart.
Toen eindelijk tegen het ochtendsche-
meren ook haar onvermoeide iopigen zich
sloten, streelden haar handen nog inni
ger het kopje aan haar borst en het
was haar als zou zij' het lieve kleine we
zen nooit meer kunnen loslaten, dat
zoo onverwachts in den laten avond
in haar huis was binnengevlogeni. j
2oo kwam1 het dat kleine Leentje
in dezen nachj inplaats van op den bo
dem van het meer, in het zachte ledi
kant met den hemel op de Broekhoef
sliep. En 'hij die op zijm legerstede
in het moeras deerlijk door de muggen
werd gestoken, vermoede in de verste
verte niet, welk een bekwaam pleiter
voor zijn zaak hij zijn moeder in huis
had gestuurd, veel bekwamer en in
al haar onschuld welbespraakter dan de
in alle finesses van het wetboek van
tjngjaar, scherp naar vorem treedt. Dit
bezwaar scheien van te meer betee-
keniis, waai- het middel van hoogjer be
roep tegen den voorlotopigtem aamslag in
het wetsontwerp ontbreekt.
Daarnaast werd algemeen het pracli-
sche bezwaar aangevoerd, dat de voor
gestelde maatregel het euvel zelf, den
achterstand in de uitreiking dCr aanslag
biljetten, aanzienlijk zon verergeren door
het meerdere werk.
HET BRANDSTOFFENRANTSOEN.
U|it de Mem', van AntW. vam den Mi
nister van L., N. en jH op het beigtroottimjg&K
verslag:
Tot een verhooginigi der rantsoenen
voor huisbrand, die tegen dè binnenland!
sche- productieprijzen worden verstrekt,
kón nil el worden overgegaan. De mid-
denprijs vopr industrie, gasfabrieken, elech
tripolie centrales, scheepvaart, spoor- en!
tramwegen, zou door een grojo,ter ver
bruik van ^den tegen lagen prijs beschik
baren huisbrand, worden verhoogd! Hier
toe méde te Werken is' de Minister miet
bereid. Voor een zeer groote categorie,
van de bevolkinig zijtó de huis!brandrant-i
soeneh méér dam' voldoende gebleken,
terwijl de scherpe kanten rato' het rant-
soeineeritngssy s teem' zijm afgenomen, door
beschikbaarstelling' van ex tra-rantsoenen
voor zieken, kraamvrouwen, pasgebore
nen, ouden vam da;giem, g(nopte gezinnen
voor verwarming1 van studeer- em leska
mers enz. Al wip aan de rantsoenen
niet genoeg heeft kam volop turf, hout,
gas, petroleum alsook vrije Enigelsche
en AmerjkaansChe kolen betrekken.
Voorts zal binnenkort igietcokCs buiten
rantsoen worden verkrijgbaar gesteld te-
gén den prijs, welken de industrie en
de huisbrandverbruikérs, vallende onder
groep B (kantoren, hotels', pensions, kof
fiehuizen enz.) betalen.
Door de inwerkingstellen vam de co
kesovens van de Staatsmijnen in Lim
burg is deze brandstof thans ruini-
schoots beschikbaar.
Intusschen overweegt de minister of
niet kan worden overgegaan tot de
opheffing1 van het verschil im prijzen
der brandstoffen voor huisbrand em voor
industriëele doeleinden, zoodra een dus
danige verruiming opl de kólemtaarkt in
treedt, dat met gerustheid' de huisbrand-
rantsoeneer jmjg| zal kumnem worden a fgje-
s'chaft. In géén geval zullen alleen de
kolenpirijzën voor gasfabrieken en el©e-
Irische centrales worden verlaagd, daar
de lasten hiervan op de overige verbrui
kers zouden neerkomen/ voor wie de
prijzen dan le drukkender zouden wpr-
den.
Tot opheffing' van de Rijkskolendisü'i-
butie kan vooralsnog niet worden over-
geg'aan. Wel is de minister voornemens,
rpn, kan het bovengtenojemde denk
beeld tot opheffing! der huisbraadranit-
soeneering worden doorgevoerd, het
Rijkskolenbureau te reorganiseeren.
NIET TE LAAT.
Men schrijft ons):
Onder het opschrift „Te laai be
keerd" werd dezer dagen in dit blad
vermeld, hoe iemand tnet behulp van'
zijn werkgeefster kans zag' uit de ver
plichte invaliditeits- en ouderdomSver-
zekering te geraken en hoe deze werk-
geefstei* na het ploftseling overlijJlen1
van dien man gewetenswroeging kreeg
en 21 zegels opstuurde, om1 des, mans
kinderen nog een V/jejszejnyente van
'n kleine f 200 te bezorgen'.
Helaas, liet ,was te laat. want de
vader was niet verzekerd en had geen
rente kaart.
Gelukkig sluit niet ieder de oogen
vopr de velerlei voordeelen omvatten
de óók de preventieve maatregelen,
van de verplichte verzekering.
De familie, wier dochter na slechts
enkele maanden verzekerd te zijn, we-
recht doorkneeden advocaat, dien hij'
voor Me verdediging van rijn rechten
in den arm had genomen.
IV.
Jan Baginsky zat met zijn getrouwe
in de hut van het Broek en tuurde naar
buiten in den stroomenden regen, dié
als een gordijn voor de 'opening van de
hut neerviel. Reeds twee dagen lang
gutste het- zonder ophouden, niet he
viger en niet zachter en er Was nog
geen einde aan te zien al sliep Sa
muel Guzek ieder nur geregeld eenmaal
tot den rand van het eiland om te
speuren, of er niet ergens een blauw
plekje aan den hemel te zien was of
maar een lichtere schijn, a's teeken, dat
de grauwe wolkendeken zich eindelijk
in beweging1 zette. Die bleef vast en on
bewegelijk, geen windstoot viel te be
kennen en loodrecht vielen de fijne,
natte draden naar beneden, alsof dé
dorstige aarde wekenlang gedrenkt moejSt
worden. Van het schuine dak der hut
hobbelden kleine beekjes van verzameld
water en groeven zich bij het neervallen
een diepe geul en hier en daar drop
pelde het al door het dichte riet Van
het dak op den vastgetreden vloer en
maakte het verblijf in de duffe ruimte
nog onaangenamer.
Samuel Guzek had al een heele berg
sigaretten opgerookt, zocdat zijn tong
wel een grove vijl leek, en meer dan
een halve kruik oude brandewijn op
gedronken uit louter verveling, want
gens ernstige ongesteKcflieid /gedurende
verscheidene maanden, ten laste van
Aet Iiivalidityjftsfonds in een sanata,-
ri-um wordt verple'egd, was niet te
fa at. Hier wordt de werking van de
ten onrechte veel gesin'ade wet als' e©n
groote wëHaad ervaren.
Eh dit is slechts één geval uit vele.
Vele Weduwen, die zicli na het over
lijden van haar echtgenoot, alléén be
last zagen met de z'ortg voor de jonge
kinderen, ontvangen eén -flinke onder
steuning in 'den vorm van weezeinrente,,
doordat haai* imlan verplicht verzekerd
was.
Later, als di|e vrouwen den 60-jari-
gen leeftijd bereikt "hebben èn dè kin
deren imtaiddëlS volwassen rijn gewor
den, genieten zij' tot hun dood! toe een
weduwenrpnte tot gelijk bedrag als voor
de kinderen uitgekeerd werd'.
Ook voor de weduwén, die nu reedis
f 3.60 per week trekken, géld niet eed
(een „te laat" en Wanlneer rif óók' nog
tot de Vrijwillige Verzekering toetre
den Wordt liaar op 65-jarigen leeftijd
een levenslang pensijoen gegarandeerd!
van f 6.60 per wéekl
De man, die slechts als koster eener
kerk verzekerd was, en f 100 salaris
genopt, !za|g zich dezer dagen een' ouder
domsrente vén f 156 's jaars toegjekemö.
Een ander, dié hoofdzakelijk ini eilgen
bedrijf arbeidde, maar een klein1 ge
deelte des japrs als' weger in loondienst
was, prijst zi'ch eveneens gelukkig, ria
slechts weinigë maanden' verzekerd ge
weest te zijn, een bediï(idemd|e uitkëeriugl.
Een brievenbesteller werd 4 jaar |gë-
leden gtepensionheerdals hulpbesteller
vlassersknecht viel hij op 3 Dec. '19
onder de verplichte verzekering. Voor
hem kwam de 'wet nog juist intijds,
want reeds in Februari j.l. bereikte
hij den 65-j,arigeh leeftijd. Zoodoende
zag de mian kans op igrond van enkel©
luttele premies zijn pensioen met f 156
's jaars le verhoogen.
En Lo-oh zijn er nog' arbeiders, die
zich blind houden voor de tallo|oze
voordeelen der verplichte verzekering;
die wachten to,t het„te laat" is.,'
Maar 'soms zijn de vrouwen wijlzer en
passen zij' op 's mans rentek'aart. Toen
een arbeider weigerde zijn kaart op
le zenden, zond de vrouw het stuk
naar den Raad van ArbeLjd onder mede-
deelinjgi, dat d|e mén er, niets vanaf
wilst en dat het hem! maar niet moesjK
medegedeeld worden, hij' Was volgens
haar niet wijzer
KUNST EN WETENSCHAPPEN.
Op het tweede diligerftiiaconcferi
)in Den Hang' Woensdag o. a. uitge
roerd e(en noviteit „Zeejandia" van djen
Haagschen componist Koeberg. Zooals
de (iiaam reeds aanlduidt schrijft het
Hand, vond Koeberg de inspiratie tot dit
werk in Zeeland, waar de mooie natuur
en de karakteristieke omgeving zijn mu
zikale fantasie ontvonkten.
o
Kunstmuseum.
In de Dondjerdag gehouden ,algemeene
ledenvergadering Van het Kunstmuseum
alhier bleek uit het jaarverslag dut
déze vereëniginfe telt 18 ledjen en 41 befc
igunstijgers. Het bezoek na de heropening
in October 1919 bedroeg 116 personen
Verder werdjen er in het gebouw vier
tentoonstellingen van de vereeniging
„Voor de Kunst" gehoudjen waarbij1 al
gemeen gebruik werd giemaakt -van hefe
vrij bezichtigen der overige zalen.
Door jhr. .1. W. C. de Jonge van
Ellenieet is het schilderij1 „Schipbreuk"
van J. F. Schütz, sinds 1908 aan \het
museum in bruikleen afgestaan in eigen
dom geschonken.
Nieuw aangekocht werden die- schil-
-derijën „Zee" van Wi. J. Schütz, „Zigen-
nerleven" Van Grauss en „Pioenen" vain
Anna Abrahams.
Door jhr. mr. van Reigersberg Ver-
sluijs waren gelégateerd één schilderij
BSB3B
sindis viel* of vijf dagen was er met
zijii jonge meester niets aan te vangen.
Hij vertelde hem zijn aardigste verhalen
maar zoodra hij op het spannende piint
was gekomen, deed deze hem een ver
strooide vraag, die bewees1, dat dé
woorden aan hem' voorbij'gegaan waren
zonder tot hem te zijd doorgedrongen.
Als men hem onverwachts toesprak,
kromp hij ineen, als een nachtwandelaar,
die men bij zijn voornaam roept en het
duurde steeds geruimen tijd, eer hij zijn
verstand, dat ergens aan liet' 'ronddolen
was, weer zoover tot zijn beschikking
had, dat hij een vrij' juist antwoord
vermocht te geveni
Eens in al dien tijd, "had hij' hem
'op een marsch over de Russische gren-
zèn meegenomen, een wandeling, die
eigenlijk meer geschikt was voor eén
paar oude vrouwen. Hij' had toen twee
balen gemengde waren hij Morek Pfeffer
moeten brengen, horloges, messen, zij
den linten en kant, kleine handspiegel^,
borstels, kammen en fijhe zeep. "AlL
lerlei goed dat in Pruisen "goedkooper
was dan ginds. Daar was geen gevaar
aan verbonden, want men moest enkel
maar de beide balen een half uur ver
over de grenzen brengen steeds door
een dicht bosch en ze 'daar aan den
izoom in een een oude mergelgroeve
neerleggen, vanwaar de mannen van Mor
rek Pfeffer ze den volgenden, dag kwa
men afhalen. Op dezen tocht had hïj
rijn jongen meester meegenomen opdat
yan Roermeester en één van Van Le©iu(-
pnlie.
De catologi zijn bijgewerkt-en voor dé
hrandassurantie is dfe collectie opnieuw
getaxeerd.
De vacature ontstaan door het perio
diek aftreden Van mr. J. A. Fokker werd
aangehouden 'tot de Mei-vergadering.
Neiderlan dsche AniH
bachts- en Nij verhei dis
te n, n t, 1920. Uilig. W. L,
en J. Brusse.
Het onlangs reeds door ons aangen
kondigde jaarboek is' weer verschenen!,
uitgegeven op initiatief der Ned. V©r-
eeniging voor Amhachtson'derwijs, me*
steun van het Departement van Onder
wijs. v
Van zelf kijkt nten liet eerst naar de
rujni honderd, zeer fraai uitgevoerde fo
tografische afbeeldingen achter in hel
werk: binnenhuis- en meubelkunst,me
taal- en glaswerk, beeldhouwwerk, ge
brand g Las, behangselpapier, textielkunst,
graphische kunst, reclamekunst en speel
goed. Van ieder 'afgebeeld werk wordt
gemeld door wien. wanheer en waarvoor
het gemaakt is. En vooral bij de bin
nenhuis- en meubelkunst treft het dajt
al die werken voor een vernield doei
werden gemaakt. Hoewel lang niet al
les uft het laatste jaar dlalteeiT, is) de
verzameling platen toch een kostelijke
vastlegging! van het vele mooie dat ia1
ons land gemaakt Wordt, eM dat nn onder
de oogen ran heel velen komt, wat niejt
janders kan doen dan den smalak ver
edelen.
Maar behalve die afbeeldingen brengt
ook dit jaarboek weer een reeks arti
kelen,, en wel over:
Het decoratieve en het constructieve
door J. L. M. Louweriks. r
Muziek een bouwkunst, door Sem'
Dresden.
De beleekenis der ambach tskunstep,
door Just Havelaar.
Tooneel en nijverheidskunst, door Frank
Luns.
Meubels, door Alb. Plasschaert.
Nieuwe kimstnijverheid, door E. AVich-
inan.
Voeg' daai- dan n|öjg bij een overzicht
van de tentoonsjtelliingen in 1919, en
@e hebt een denkbeeld van «ten zeer
rijken inlioud valn dit hoek, dat een po
pulair wérk móet wjotrdén bij1 de zeer
velen die tegenwoordig liefde hebben
Voor de nijverlieidiskumist.
.Waar, dte Nederlanldsche kunstenaars
op d it gebied zool zeer ten achter ston
den bij de bujtenlandsche, die in de ve
le kunsttijdschriften gèlegtenlieid hadden,
hun producten békend te maken, óók
in ons Lajid, is het gelukkig, dat nn
door deze jaarboeken ook de Neder-
landscbe kunstniijlverheiid, en de hier
heerschende opvattingen daai-over, ond©r
het publiek gebracht worden.
e
Een Dronk uit het Hem el-
sche Blauw.
Een incarnatie Van, de
snee uw.
Toen de uitgever Wi. de Haan inder
tijd kwam- met de' eerste, rijk versierde
Hollandsche uitgaven van dje Sanskriet-
verhalen: „Het Karnen van den Oceaan
des Tijds", Idóor Henri Borel, bewerkt
naai* de Enjgelsehe vertaling yan F- W.
Bain, en bekoorlijk geillustreerd! door Ri©
Cramer, bleek al heel gauw, dat er een
ruim publiek wast vopr deze, zeer bij
zondere Hindpesche verhalen, die, in 'zulk
een mboi uiterlijk werden, aangeboden.
Diie groote belangistellinlgl deden den -uit
gever en den Hollandjscheii vertaler er
toe besluiten, pon' naast de reeds versche
nen vier deelen uit de Bain-serie er nog
twee uit te geven. En zoo verschenen)
nu de twee boékén wier titels hier be
ven staan; ook nu weer in denzelfden
mopien vitten band met lotosjornament,
en met gekleui-de platen, en teekeningten
in het zwart van Rie Cramer.
Beide verhalen rijn Hindoesche lief
desgeschiedenissen, met dezelfde romad.
deze eens zou zien, hoe eenvoudig het
vak1 eigénlijk over de grens was en
opdat hij er in de toekomst pleizier
in zou krijgen, evenals een jonge jacht
hond van edel ras, die men in den be
ginne met licht werk al' spelend op
leidde. En toch had het geen hpar ge
scheeld of Jan was leem nietsvermoedend'
grenswachter, die aan 'alles, behalve
aan een ontmoeting met smokkelaars
dacht, rechtuit in de armen geloopen.
Hij zelf had natuurlijk den held rustig
laten voorbijgaan en was met zijn pak
eenvoudig Wat tusschen dc dichte dennen
op zijde gegaan. Jan was echter "bij
het helder maanlicht midden op den
straatweg gebleven, hoewel hij hem nog
wel zoo ernstig] had injgepeperd acht' te
geven op alles wat hij' deed. Hij1 had toen
moeten bijspringen en den Rus zijn har
de vuist tusschen de oogen moeten du
wen. zoodat hij zoo stom als een meel
zak omviel. Het wa® nog een geluk ge
weest, dat er niet meer bijeen waren,
want dan had hij' ook1 niet kunnen helpen
en zou zijn jonge meester nu wellicht
op water en brood ijn de wac bt te Praw-
dawokd ritten! Hij kwam langzamerhand,
tot de overtuiging, dat er met Jan, in de'
dagen, toen hij' hem! alleen op het
Broekteiland had gelaten, iets gebeurd
was, dat hem van de wijs gebracht had
en dat h ij er niet uit kon krijgen, hoe
dikwijls hij er ook met allerlei handige
vragfen naar visch te. En! hoe langer hij
hein in stilte waarnam, des te vasten
