TWR8BE BLAB
ETALABE-WE0STB1JB
FEUILLETON,
I «1 li 1
Binnenland.
Naar welken 'grondslag! het publiek de
prijzen moet toekennen?
**-
TAN »E
PERS.
af
rm.-.-
8.
8,-
8.
Isterdae 6 Not. 1920, no. 263.
o
Waarom we tegen St. Nicolaas prijzen
zullen uitloven voor de beste etalages'
Wel, omdat we vinden d)at juist in dien
lijd de courant ook wel mee mag helpen
aan wat de winkeliers dan probeeren
te krijgen. We: hebben dat al in dé vorige
jaren gedaan, dé or onze St. Nicofaps wan
delingen. Maar er is1 mieer te djoen.
Wat we in die beschrijving gaven was
een algemeen» karakterisieerinlg van hel
geen er binnen in de winkels1 is. Dat
zullen we nu ook dloen op die gewone
voorwaarden ,nl. het plaatsen van ad|-
vertentiên met verzoek in de beschrijving
Ie worden opgenomen. Maar dat blijft
gehéél afgescheiden van den ©talage-wed-
strijd. Deze 'betreft trouwens' ai leen het
geen er voor de 'ramen te zien is.
Wanneer in die weken vóór St. Nioo1-
ipa® de straten ook '.s avonds weer ge
zellig worden ,de winkels weer langer
open zijn, de ramen weer helder verlicht
dan kunnen die winkeliers weer d^en-
wat zij wel méér zouden doen, al sze wis
ten dat er ook 's avonds kijkers zouden
komen ,n.l. door hun etalages voor die
ramen de aandacht vestigen op hun zaak.
En wij meenen in dien zelfden geest
mee te werken wanneer wij dan zeggen
poed. dan zullen wij' d.it jaar eenige prij-
zen uitloven voor de beste etalages'.
En lot jury in dien wedstrijd benoe
men wij HET PUBLIEK!
Het is onze bedoeling beschikbaar l©
*töiïen
een eerste prijs van: f 30.—
Oen tweede prijs van' f 25.—
een derde prijs van' f 20.
Oen vierde prijs] van f 15.—
.©en vijfdie prijs van f 10.—
Dj© prijzen worden toegekend voor,
dé beste étalages in de week voorafgaan
de aan St. Nïoolaas, te beginnen Zat err
dag 27 November tot Vrijdag! 3
Diecfeimbar 12 uur. "We hébben dijen
©Wdatum zoo gemzen om dan n|o|g) in
d|é Courant van Zaterdag 4 December,
duts v óór St. Nicolaas ookl nog den' uitslag
let kunnen mededieeléu.
Dien uitslag hopen we op de volgend©
vrjjze te verkrijgen.
kan den, wedstrijd kuninen deelnemen
d© winkeliers, die bij het oplgjevon vain1
bun St. Nicolaas-adverten|tie zich tevens
aanmelden als deelnemer aan den wedL
«tiijd.
Vóór dié étalage-week begint zullen
we een lijst van de deelnemende winke
liers publicoeren, en die nog eens her
halen. zopdat iedere lezer weet wie meé
3aet. 1
In het midden1 dier week, Woensdag)
1 December, zal de Middel burgsche Cou
rant een bod bevatten, waarop iedere
abonné vijf namen iJn dé volgorde van
rijn keuze lean invullen. Die ingevulde
Hon verwachten we dan onder ten
ken d aan het bureau van' ons Wad
Uiterlijk Vrjj'dag 3 Dec. 12 uur.
En dan gaan' wij tellen, naar een pun-
tenstelsel.
Een winkélier die-'bp een bon als; no.
I Staat, krijgt daarvoor vijf punten. Wjte
«Js no. 2 staat krijlgt vier punten, als tao.
3 drie punten, als me. 4 twee punten, als
no. *3 één punt.
Hebben we alle bons afgewerkt, dan
wordt voor lederen deelnemer het aantal
punten opgeteld, en de vijf, die het groot
ste aantal punten verworven hebben, krijr
gen iji volgorde de vijf prezen.
Wel. naar zijn eigen inzicht. Want ten
slotte is een étalage een ding dat bestemd
jis het publiek te pakken: en dus kan-ppk
het publiek het beste uitmaken of he^
gepakt is- We zullen in den Loop van
deze maand nog wel eens gelégenheiiid1
hebben enkele nadere opmerkingen te
maken. Maar dit is toch wel het voornaam
ste: we vragen niet aan het publiek pui!
aan te wijzen dp mooiste, rijkste, grap
pigste étalage. maar kdé b e s11 e, de
mepst doeltreffende!
En omdat wé verwachten dat de mee-
njngen zeer ver uiteen zullen toppen
willen we er nog een prijs vpor het pu
bliek aan verbinden.
Wanneer de uitspraak is opgemaakt,
en de vijf prijswinners in volgorde zijn
vastgesteld, dan gaan we op de botls: na,
wie in precie's diezelfde volgorde dezelf
de namen op zijn bon had geschreven.
Is er zoo een dan stellen we voor hem
als St. Nicolaas-aardigjheid f 10 beschik
baar. Zijn ér meer dan wordt er geloot.
DE DIRECTIE.
ZIEKENGELD EN ZIEKEN
VERZORGING.
De wet-Talma beloofde alleen uilkee-
ring van ziekengeld. Voorzag niet in zie
kenverzorging. En die wettelijke Verzeke
ring van ziekengeld werd alléén mogelijk
voor arbeiders in ondernemingen en ppkj
voor los.se arbeiders, maar niet vpor
kleine baasjes of huiswerkers of boeren
van gelijken maatschappelijken stand. Bo
vendien zouden die verzekerde arbéiderS;
'de helft van de premie moéten betalen;
de andere helft zou <Ije werkgever befalén.
Dié wét is1 echter noig altijd onuitge
vioerd. En als een wet zeven jaar wacliï
op uitvoering is zij in dien tijd op allerlei
punten verouderd'; vooral in snel wisse
lende tij'dsoms tandjgheden zooals wij mee
maken.
Wei heeft Minister Treub in November,
een ingrijpende wijziging dier nog
onuitgevoerde Ziektewet voorgesteld', met
de bedoeling inplaats van die bureaucra
tische verzekering bij de R,aden van Ar
beid een regeling te stellen die zieb aan
sluit bij het ingewortelde stelsel van dje
ziekenfondsen, met tevens daaraan vastt
geknoopt een uitbreiding van de verze
kerden en een regeling der ziekenverzoid
ging'. Maar dat ontwerp is nooit in behan
deling gekomen, en werd drie jaar later
djoor d!e volgcncjje re'geering weer inge
trokken.
Toch heeft ook die nieuwe regeering
de door dje rechterzijde Zoo nadrukkelijk
op den voorgrond! -gesteüdje eereschuld''
van Talma ,niet ingelost. De Ziektewet
ligt nog altijd ongevoerd, hoewel d(e
Troonrede van 1918 sprak van het „zon
der vertraging" uitvoering geven aan d©
in 1913 aangenomen verzekeringswetten,
Dat .is wel gebeurd met de Invaliditeits
wet, maar noch de Troonrede van verle
den jaar \noch die van dit jaar .repten
van de Ziektewet.
Dat komt omdat de regeering: heel goed
het onmogelijke van een ongewijzigde
invoering beseft. Daai'voor is. er veel té
veel veranderd op sociaal' gebied. De in
middels overal opgegroeide collectieve
arbefidscputracteri hebben ook op dat!
gebied regelingen tot stand gebracht,
die niét overeenstemmen met wait do
wet wil.
Minister Aalber.se heeft dan ook af
een wijziging aangekondigd, die er ech
ter nog niet is. Maar wel heeft hij' dezen
Zomer reeds in een afzonderlijk wetsb
voorstel een ontwerp bij1 de Kamer inge
diend tot regeling van de ziektever
zorging, die hij' in hoofdzaak wil stellen
in handen van de onder voorwiaanden
toegelaten ziekenfondsen, die een/rijks
bijdrage zullen genieten voor de admini
stratie-kosten, en voor de kosten van
bijzondere geneeskundige behandeling en
verpleging in zieken in rjdh l'jhgtenTe
vens werden er regelingen in voorge
steld voor oprichting van overheidswege
van ziekenfondsen daar wiaar die niet be
staan; en voor de rijksbijdrage aan zie-
keninriebtingen.
Maar met dat al blijft de ziektewet-
Taltna, dat is dusde verzekering der
abeiderrs voor een uitkeerui'g van ziekte-
geld, geheel izo.oals zij was, met haar, voor-
(Opstelling van de Raden van Arbeid,
waarmee ook de „erkende" ziekenfondsen
niet gelijkwaardig kunnen worden. Ook
al hierdoor, 'dat de inning 'dér premies
niet meer door de fondsen zelf, maar
door de Raden van Arbeid: zou geschie
den, die (d! aardoor gemaakt wei-den tot
controleurs van het ziekteverzekerings-
Wezen in hun district.
Dat is een der 'groote ergernissen
voor hen die het bureaucratisch element
in zulke zaken verfoeien, omdat h. i.
het particulier initiatief die zaken goed-
kooper en beter doet.
En nu iis er nog iets merkwaardigs ge
beurd, (Otoik ,al wéér van onder op, djoor
aanstichting van dé belanghebbenden zelf.
Zooals we reeds zeiden zal de werk
nemer de helft der premie betalen. De
werkgever betaalt haar wel gélteel, maar
hij mag de helft van het loon afhouden!.
En daarmee stuit men du op de bo ven
bedoelde collectieve cooitracLén, waarin be
paald is dat de arbeiders uitkeeringi van
ziekte krijgen zonder premiebetaling].
N,aar E. Kupers, de secretaris van het
N. V. V deze week op een algemeene ver
gadering van dat verbond meedeelde, lpor
pen diie uitkee ringen van 50 tot 100
pCt. van het loon, jgedurende 6 tojt 26
weken. Zulke bepalingen (gelden reeds
voor 600.000 vakarbeider® in ons land.
Noord-Brabant en Limburg' niet mede-
erc'kend. *Voor die lionderd-dfuizenden zal
invoering dér wet eed groot nadeel be-
teekenen.
Zij hebben zich daarom afgevraagd, pf
liet niet wenschelijk! was" eedfandere re
geling te maken; zitóh meer aanpassend'
aan de werkelijkheid. Zij hebben daar
over overleg1 gepleegd met de groote
werkgeversorganisatie® en dezen ver
klaarden zich bereid bij ziekte 80 pCt.
van het Lopn gedurende 26 wekled dit
te keeren, zonder premiebetaling dooi
de arbeiders. Dat komt lien np|g! goed-
ktopper uit dan die helft dei' premie
te'betalen bij' invoering der bureaukra-
tische wet. De overheid zal natuurlijk
op een rilchtigte naleving van deze rege
ling: moeten toezien, terwijl aad de ar
beiders den uoodigen invloed moet wloir-
den gtegeven.
(iMén lette wel op, dat de Wplj slecljtk'
spreekt van 70 pet. gedurende 26 weken.)
Die drang komt niet alleen1 van arbeir
derskant. Ook aan werkgeverszijde j|s
de tagénzi|a tégen de bureaucratische
regeling groot. 'Zoo heeft de Hpoge Raad
van Arbeid aan Minister Aaiberse geadvi
seerd de wet niet in te voeren vóór
de mogelijkheid van eeil wettelijke rejgie-
ling id bovenbedoelden gieest is onder
zocht.
Naar Kupers in het debat nplg mee
deelde, vreezen de werkgevers dat bij'
invoering der ongewijzigde wet T-alüia
de helft der premie in éér zal' "kos
ten dan de heele premie bij eed] minder
pmslachtiig stelsel. De uitvoering) van
de zipkteregeling in tal van collectieve
contracten heeft immers geen grooit©
kosten meegebracht.
Hel zijn inderdaad merkwaardige din
gen, dje wellicht meer indruk maken
dan het politiek yerzet der linkerzijde te-
igpn de bureaucratie van Talma's wet.
Zoo'n politiek ver^gt is te negeéren,
als de anderen er de macht toe hebben.
Maar. zulk een uit de werkelijkheid opj-
©egroeid feit niet.
Echter brengt deze aandrang' tot pre
mie-vrije ziekte-verzekering" nog weer
sterker naar voren, dat ook op dit
bied weer voor de arbeiders een kios-
teLooze voorziening géboren wordt, die
de .anderen missen, en vaak "zeer noode
missen, zooals zij die pok' missen bijl de
inval id i lei ts- en ouderdpmsverzekérinlgl, én
bij de ongevallen-verzekering.
Ook Voior de ziektewet en de wet op
de ziekteverzorginigj zal een welstands-
grens worden i getrokken, waarboven
mén er niét van kan profiteeren.
Die welstandsgi-ens zal wel naar plaat
selijke omstandigheden gleregeld wórden.
Maar uit de besprekingen o. a. in de
Maatsch. tot bevordering1 van Geneeskun
de, blij'kt dat men zich een gezinsinko
men van max. f 2500 als algemeene ba
sis' denkt.
We kennen er genoeg boven dat inko
men, die bij eenvoudige ziekte met schrik
dé dokters- en apothekersrekening tege
moet zien, en voor wie een ernstige ziek
te een financieel© ramp is.
Maar aan dat onbillijke verschil z]af
nopit iets veranderd worden, zoplangi
niet ook in die kringen de ouderling©
samenwerking zop groot wordt, dat ze
pok op resultaten kunnen wijzen, als die
welke nu de arbeiders met gerechtvaar
digde trots kunnen koeken,
De Hppjge Raad van Arbeid heeft zich
in zijn advies nog al sterk uil,gedruk;t,
want het gaf jden Minister in overweging)
„alvorens tot overhaaste invoering van
de Ziektewet 'over te gaan, met spoed
een onderzoek te doeH. instellen naar het
aantal arbeiders, dat thans. krach tens col
lectieve ai-beidspvereenkojnst of andere
regelingen op ziékfenuitkeérin|gjen récht
'kan doen (gelden, op welke wijze; deze utit-
kéei-fimgén zijn geregeld en in verband
met de resultaten van dat oniderzoék té
overwégèn of de inv,o,erinjgi van de
Z iekt ewe t no|g weljge wens'ch tis"
Dat heeft al reeds verzet uiiitgélokt van
den anderen: kant. Het voorloopalg be
stuur van de Vereeniglnlg v,an Raden van
Arbeid heeft dezer dagen een advies van
legen,o verges Lelden geest gtepubli.ceerd, dat
aan de alig. veiigaderjuig ter opzending gan
den Minister zal worden voorgelegd.
Het voert in dja,t advies aan: dat van
Uitstel afstel zou kunnen komen; dat bij
nStet-invojeratnlg der Ziektewet een veel
grpoter aantal arb(ei|ders!, o*. a. boereïiiar-
bejjders. 'verstoken 'zpudén blijven van éep
verzekering1, daar zij' niet onder ctfllectiteve
contractein v,allen; dat dopp de bereidwil-
ligheid dier werkgevers de Ziektewet nog
niiet veroordeeld is, die (gewijzigd 'kan wpte
den; dat een piubliek-rechtelijke regeling
te verkiezen is boven1 eién' privaat-rechte-
lijkte; dat de Ziektewet e©n ,onmisbai-e
schakel vprmt in het stelsel een©r
gloeide arbeidersiverzekéring', ebz.,' in 't
gteheel een elftal bezwaren, leidend tojt
het verzoek |om (gteen (gjevpljgj tjé gMven' apn
een verlangen tot „verslechterinigf' pf g!e-
heele intrekking der Ziektewet.
Een roman uit Masoeren
tedr RICHARD SKOWRONNEK'.
33.)
Voor hem was* ze dan weliswaar toch
verloren maar daar was nu eenmaal
niets aan te vci'au'dérten, zelfs de lieve
Goc kon daar niets aan doen. Zij was
de dochter van houtvester Holder en hij
de zoon van Adam1 Baginsky en tus-
schen h,en beiden (Slonddie onzalige eed,
die bij gezworen had te zullen wreken
voor zijn knecht. En dat kon geen wind
doen wegwaaien, geen regen afwis-
schen, dat was het erfdeel waarmee
ze ter wereld /gekomen waren.
Maar waar bleef dan de zorgende
hand van de Voorzienigheid, waarvan
hij op school had geleerd, dat ze over
de paden van elk men schep kind waak
te? Hoe had die het gedoogél, dat 'twee
menschen, die elkander lief hadden
elkaar nog erger moesten haten dan dë
nacht den dag en het water het vuur?
Zoo zou je haast wel hopeloos worden
en het vermoeden krijgen, dat die men
schen gelijk hadden, die "elke gebeur
tenis dezer wereld aan een blind toe
val toeschreven, een toeval, dat zioh
heimelijk verheugde als het noodlotsdaden
van de afhankelijke mens dien -eens flink
in elkander geward had.
En als dat zoo wa9, waarom "moest hij
dan met kleingeestige twijfelingen "dul
den, in plaats van met ruwe hand maai'
m deze drcreioozé warooei m te grij
pen en tot zich te trekken wat zijn be
geerte 'opwekte? Voor wien had hij
dan nu dit/jonge leven' gered? Vooreen
boerenlumme! wiens vader naar zijln
erfdeel streefde.
En- als die dan bij het - Vuur !zat en
zijn begeerige blikken op 'het lieflijke,
kleine lichaam liet rusten, dat hij' in
zijn armen had gehad, dan zou hij oiif-
rustig en dakloos: 'langs den landweg
ioopen en om ,zichzelf lachen, 'dat "hij
zich toen met flauwe, bange gedachten
had Opgehouden, terwijl er maar van
één ding sprake had mogen zijln: de
krachtige, en doelbewuste daad
Terwijl hij nu door het moeras naar
zijn schuilplaats terugging, berouwde het
hem, dat hij niet maar dadelijk dezen
weg was ingeslagen, toen hij' nog het
meisje in zijn armen droeg. Dan hadden
alle menschen, die hem nu al voor een
uitvaagsel van het menschdom uitschol
den, tenminste een ordentelijke grond
gehad om over hem hun mond open
te doen! Maar nu was hij een Lamme
goedzak, die allerlei koene besluiten nam
als het rechte oogenblik om ze uit 1e voe
ren voorbij was; die zich als een held
gedroeg, maar eerst achterna met al
lerlei maren aankwam van: dit had je
moeten doen en dat, terwijldaar buit
ten de slag at lang beslist Was.
MisiSchien zou, als zijn jeugd anders ge
weest was, alles gegaan zijn, zooals hij
nu alleen maar dacht. Dus waren de
veertien jaren, die hij1 onder de school
meesters ;had doorgebracht, niet zoo
maar met één gebaar uit te wisschen,
en terwijl hij in gedachten met de men-
schelijke stellingen en zeden brak, schijt
terdc er 'door de duisternis als een
zwak lichtje van hoop van verre hem
'toe, dat alles misschen toch nog wèl
ten goede zou leiden, zooals het lichtje,
dat 'het den ,weg naar zijn moeder had
gewezen.
Wie kon weten wat tusschen die
menschen in de groote kamer op de
Broekhoeve nu voorviel en of de bruine
oogen van het meisje bijr zijn moeder
niét meer vermochten dan zijn koppig
Optreden. Dan kwami misschien zijpmoe
der wel tot rede. en ja, wat zij eigen'
lijk zou moeten doen, daaraan durfde
hij in het geheel niet te 'denken, Maar
niettegenstaande alle duistere gedachten
die hij juist had gekoesterd was er in
zijn hart nog iets levendig uit den tijd
toen zijn moeder voor hem het begrip
van de aardsche almacht vertegenwoor
digd had, die den jongen de gouden ap
pels uit den kerstboom toereikte of hem
in de donkere kamer opsloot, dl nahr
hij béLoonipg of straf had verdiend.
BESTRIJDING DER DUURTE.
De door eenige leden der Tweedie Ka
mer in de alglemeene 'beschouwingen van
het begrootingsverslag gemaakte opmer
kingen 'betreffende het regeeringsb©leid'
getoond, bij de bestrijding dier duurte,
Worden in de verschenen Mem. van AntW
niet als juist erkend.
Slechts een zich ook over andere lan
den uitstrekkende zeer verhoogde pro
ductie, gepaard met een groote mate van
zuinigheid in liet gebruik, zal de prijzen
doen dalen. Zoolang de toieslandten in het
buitenland nog van dien aard zijndat er
daar schaarschte heers.chf ten opzichte
van artikelen, die óf hier te lande' in
ruime mate worden voortgebracht, ö.f
tot de eerste levensmiddelen behooren,
wordt erdoor een doelmatige en beleid
volle hanteering van uitvoerverboden
voor gezorgd, dat de prijsstijging binnen
onze gfenzen niet te groot is.
Ten opzichte van den suikerprijs zij
opgemerkt, dat, dank zij' het contract
dat door de regeerihg met dé suiker-
profducenten is aangegaan, de suiker
hier te laride zeer belangrijk goed-
kooper is dan in eenig ander rijk. Bo
vendien is het voordeel, veitkregen,
dat een zeer belangrijk deel van de
winst, die door de producenten bij ex*
port (gemaakt fcou Worden, ten' gfojede komt
komt aan de Nederlandscbe Uitvoermaaï-
sc'happïj.
De vaststelling dei* hiax imumprij zen'
voor de turf eischt groote Vakkennis en
veel voorbereiding. Niet toegegeven 'kat»
worden dat JtHeze vaststelling te laat ia
geschied. f
Een verbetering van de kolendistri-i
bntie, in den zin, dat een verhoogingj
van het kolenrantsoen zou moeten plaats
hebben, zou alleen kunnen geschieden,
indien de prijs der voor 'de industrie be
schikbare kolen nog inteer (verhoogd! werd.
Er is inderdaad allés voor fe zeggen,
dezen prijs nog niet hooger top te voeren.
De Regeering blijft het haar plicht ach
ten, al die maatregelen te nemen, die
kunnen strekken om de duurte zooveel
mogelijk te bestrijden. Zij' meent, zich
op het standpunt 1e moeten stellen, dal
het vrije verkeer zooveel mogelijk moet
hersteld worden en dat Nederland zijn
plaats als export-lnógendheid moet hand
haven.
Trustvorming hier te lande, die de prij
zen belangrijk omhoog zou doen gaan,
is tot heden niet in belangrijke mate kun
nen geconstateerd worden.
Intusschen zal het in "te dienen ont-
werp-duurtewet ook prijsopdrijving door
„trusts" kunnen tegengaan.
Ingrijpende maatregelen, inzake de
„boycot" door de leveranciers van bouw
materialen, uitgesproken tegen den Cen
trale Bouwmaterialenvoorzieniug, zijn,
zelfs indien de regeering deze géVensdht
(achtte, 'moeilijk te némen.
In het voorioopig verslag wordt de
schuld van die duurte voor een giroiot deel'
aan den tusschcnhandel géweten. De re-
heid dezèr opvatting in haar algemfeen-
geering meent, reden te hebben, de juist
heid te betwijfelen.
Intusschen acht ook de regeering het
zaak, hier nauwkeurig toe te zien.
Ook naar hare mceningi heeft de ge
meente een taak te vervullen bij de be
strijding der duurte. 'Zulks geldt ook ten
aanzien van coöperaties.
UIT DE PERS.
Export en wisselkoe r-
is'envial ntjaleenihgen.
Mr. Wi. C Meets R. Azn schrijft in het
jongste nummer van Eéon. Stat. Berich
ten onder bovenstaand opschrift het vol
gende f
Telkens hoort mén in den .taatSten
tijd de- istelling verkondigen, 'dat noo.ge
wisselkoersen op het buitenland zouden
beteekenen een premie op den uitvoer.
Duitschland, zegt men, kan door den la
gen stanld van de mark met het buiten
land sterk concurreeren. Nederland kan,
doordat jde gulden tegenover de mark
zoo |h o,oig staat, tegen Duitschland niet
meer op. j j
Dze stelling1 is in haar algemeenheid!
échter onjuist. Zij' is gevaarlijk' door de
daaruit natuurlijk te trekken conclusie:
Wias onze igiiiden ook (maar in die mate
geidiefprecieerddan korfden ook Wij 'met
het buitenland veel beter, concurreeren.
Depreciatie van het geld in het huilen-
land beteekent echter lang niet altijd
een uitvoerpremie. Zij' is 'dat alleen, wan
neer die depreciatie grooter is dan die
depreciatie van de 'betrokken munt in
het binnenland. Daar echter de wissel
koers juist veelal met die binnehlandsche
depreciatie in verband staat, gaat de-
bovengenoemde stelling voor vele geval
len niet op.
De lage stand van de mark op de wis
selmarkt is voor de Duitsche uitvoer-
nijverheid alleen voordeelig. wanneer en
voor zoover die depreciatie de depre
ciatie van het geld in Duitschland zelf
overtreft.
Stel hel geld is in Duits'chland tot
één tiende van zïjh oorspronkelijke waar
de verminderd, dan vereischt dus dte pro
ductie van eenig artikel 10 maai zooveel
marken als voorheen. Is' tegelijkertijd de
En wie weet, misschien was. ook nu
haar hart .geroerd en vond zij voor ial
z'ijn ellende het j juiste woord, dat
slechts een moeder spreken kon, want
hier had zij alleen de macht te binden
of te scheiden. ALS zijl datgene ©bedkeurt-
de, waarnaar in den nacht vol wanhoop
zijn verlangende wénsChen zich uitstrek
ten, wie kon dan 'nog iets tegen hem'
aanvoeren si
Zoo ging hij' over moeras en heide
grond, sprong over diepe greppels en
ging door gevaarlijk borrelend water,
en toen hij pan de overzijde op het
eiland weer vasten bodem' onder zijln
voeten voelde, was, na ttlle onrustige
gedachten, een bijna blij' vertrouwen over
hem (gekomen. En toen hij zich in
Guzek's pels gewikkeld, ,op zijln leger
stede uitstrekte, vlogen zijn 'droomen
al in een lachende en gelukzalige toe
komst vooruit, waarop hij1 zon juist
nog zoo aarzelend had gehoopt, en
waarin het woord van zijln moeder al
tot een vanzelfsprekende verleden bel-
hooéde..ti 1 f f
Maar tusschen de twee menschen in
de groote kamer van de Broekhoeve
ontstond na Jan's vertrek een langdurig
stilzwijgen.
De oude vrouw streek met de hand
over de oogen ,,als ken zij dagr misschien
uitwisschen wat zij zoojuist gezien had.
Dat was immers haar zoon geweest, die
daar tot haar gesproken had, en het klei
ne meisje, dat altijd nog op de hank bij
de kachel zat, en haar met een paar
schuchtere oogen aankeek,, /was toch de
dochter van den man, die haar mali en
haar zonen had vermoord? En zij'keerde
zich niet om en ging niet heen zooals,
hij', die als een herschenschjfto van haar
verterend verlangen voer haar oogen
.was verschenen en 'weer 'verdwenen,
maar zij bleef .zitten en keek naar haar
als naar een verdwaalden vogel, die
hier bij haar, een schuilplaatsl zochj:.
Haat en medelijden voerden "tweiel-
strijd in haar hart en bijna "hief zij' de
hand op, om de "ongevraagde indring
ster de deur [te wijten.
Daar zag zij, dat de .kleine onhoorbaar
van haar plaats opstond en langzaam!
langs de muur naar den uitgang ;schoof.
Toen overwon het medelijden in liaan
m'aar toch klonk de stem ruw toen zij
fcefdej
„Waarom blijf je niet zitten met je
lammen voet? Heb ik je dan mijh huis
verhopen?"
De kleine bleef staan en steunde met
de handen op den rand van den baard.
„Och neen, goede vrouW. Maar wat
helpt het mij, o f ik bij' u blijf en wacht
tot mijn voet Weer géheeld is? Ik moet
toch het waiter ini"
DaaT vloog iets alls een glimlach
over bet harde gezicht van de oude
vrouvr. I
„Neen, néén mijh kind, niet ïoo snel
