feüillTton.
1 mn1
Dinsdag 2 Not. 1920,10 259,
BlJVOEfiSEL
JAM MM
JAM
DE HUE RKWESTIE.
Hel wordt dringend tijd dal de Kanier
spoedig door afhandeling van de aanhan
gige wijziging der. Huur commissie-wet uit
maakt, waaraan huurders en verhuurders
zich te houden zullen hebben. ÏWaut
•de onzekerheid van thans maakt den toe
'stand nog erger dan hij al uit zijn aard is.
Den 12en Febr. werd het voorstel in
gediend. Reeds (den 17 Maarl verscheen
tiet afdeelingsvenslag. Maar de Mem. van
Antwoord op dat a fd ee 1 ings verslag had
ruim vier maanden noodig. Zij versoheen
'eind Juli. Nu zijn we weer drie maanden'
verder, en inmiddels zijn de toestanden
zoo veranderd dat de cijfers van de eer,si©
gedachten\visse 1 ing niet poneer passen.
Wierd er toen gesproken van een ver-
hoogiug der hypotheekrente van -IV2 tot
51/2 pet., nu zouden er weer hoogere eij
Iers moeten worden genoemd: 61/2 en
een neiging naar nog hooger.
Een der vragen iswelke verhooging
mag' gelegd worden op die kunstmatig be
vroren huren van 1916 van de reeds
toen bestaande huizen?
Het oorspronkelijk voorstel sprak er
van dat de 'huurcommissies zorgen zouden
voor „een- redelijke huurverhooging, die
geleidelijk vloert tot den normalen prijs'
van het vrije verkeer." Er waren er in
de Kamer die hel toejuichten, ornaat de*
oude huren veel te laag waren vergeleken
bij de nieuwe. Dat waren verschillen van
f 2.50 tot f,6 per week- Maai- juist om
dat die verhooging dan minstens 150 pet
zou beteekenen, is er, van arbeiderszijde
veel verzet tegen de bepaling ontstaan
toet minder vriendelijke, en ia hun alge
meenheid o. i volkomen ongegronde ver
wijten van woekerwinst aan de huiseige
«naren.
Er zijn onmiskenbaar huiseigenaars ge
.wees! die door hun bloedzuigersmanie-
Epen het heel© stelsel van h uurbevriezing
noodzakelijk maakten. Maar dit neemt
niet weg dat met hen ook al de andere
huiseigenaars tot een beperking van hun
inkomsten werden ^verplicht, waarvan
ieder ander vrij bleef die zijn geld in
andere zaken belegd had. Wjat natuurlijk
een abnormaliteit is.
Maar (te regeering schijnt overtuigd
te zijn geraakt, dat haar voorstel tot té
fiooge huren zou leiden. "Want na vier
maanden overweging kwam zij met een
gewijzigd voorstel.
Evenals in haar oorspronkelijk voor
stel liet zij ook nu 20 pet. huurverhooging
hoven den prijs van 1916 vrij van bemoei
ing der Huurcommissie. Die komen er
•aus dadelijk op. De aandrang om die vrije
verhooging op 40 pet. te brengen, wees
zij af.
Maar daarentegen stelde zij voor dat
■voor iedere verd(ere verhooging de goie^,
keuring van de Huurcommissie noodig js,
welke co-mmissie daarbij „geleidelijke"
huurverhoogingen tot „een billijke op
brengst "der woning" 'kan 'toestaan, mits
de verhooging niet uitgaat boven de 50
pet. van den huurprijs op of vóór 1 Jan.
1916.
Dat is geen kleine inschrompeling:
van minstens 150 pet. tol 50 petdie voor
de latere woningen wordt gerekend tot
37.80 pet
En het is te begrijpen dat de huis
eigenaars daartegen zijn opgekomen, met
een verwijzing naar hun enorm gestegen
onderhoudskosten, hoewel die toch mioe-
ten gemaakt worden, want aan de Huur-
comtoissies wordt voorgeschreven „bij
haar beslissingen rekening te houden mfe||
den slaat van onderhoud der woning".
Maar die terugikrabbeling wordt sterk
toegejuicht van socialistische zijde, waar
voorts er op aangedrongen wordt om de
'hoogere huuropbrengst niet geheel in de
zakken van de eigenaars te doen komen,
maar een deel er van te doen storten
in een fonds voor den bouw van nieuwe
huizen, een radicaal middel, waartegen
echter dit zeer gegronde bezwaar kan
worden aangevoerd, dat dan een belasting
zou worden gelegd op dat deel der inwo
ners dat toevallig oude huizen in eigen
dom, en dan verhuurd, heeft. De anderen
blijven van die belasting geheel vrij.
Bovendien zijn die belasten dan weer
dezelfde personen welke in d|e laatst6»
jaren gedwjongen worden minder of|geeo
winst te maken
Voeg daarbij de stijjende onvoldaan
heid over het kostbare bouwen van hui
zen met overheidssteun, waardoor hejt
verschil in kosten van oude en nieuwe
huizen nog grooter wordt. Dan heeft
men eenig idee. van de ingewikkeldheid1
van 't vraagstuk voor de overheid.
Maar voor de andere belanghebbenden,
het publiek, d. w. z. de huiseigenaars en
•de huurders beteekent dat alles ,dat ze in
al'geheele onzekerheid zijn.
Indien die 50 pel. geleidelijk in te
voeren verhooging" niet voldoende blijkti
ter dekking van onderhoudis-korien. hy
potheek enz., met een redelijke winst,
dan zal het verschijnsel door gaan, djai
de huizen bij dozijnen woixl.cn verkocht
tol (groot ongemak allereerst van de bewo
ners ,die niet in staat zijd die sfeedjsl
stijgende koopprijzen te betalen. Ze krij
gen huuropzeglging. Ze moeten er uil. En
de Huurcommissie wordt hel toevluchts
oord van lalloozen die uitstel vragten, een
voudig om'diat er niets te vindien is.
En om de verwarring op het toppunt
te brengen blijkt dat de kantonrechter
volgens de bestaande Huurcommissie-wet
dingen kan gelasten .cfie ai de mooie plan
nen van hooger hand m de war sturen
Getuige het volgende bericht uit Voor
burg aan de Avondpost:
„Voor enkele jaren werden in dez©
gemeente een aantal woningen gebouwd,
welke! destijds werden verhuurd legen
ongeveer f 16 per maand .terwijl als
koopprijs hiervoor werd gevraagd een
bedrag van ongeveer f 3500. Mede ten
ge Vol gc van den woningnood zijn die hut
ren dezer huizen gestegen ©n zoo werd
onlangs door de Huurcommissie de maxi
mumhuur bepaald op f 325 per jaar In
'aanmerking nemende de grootte en in
richting dier woningen ,is dit bedrag ze
ker reeds vrij hoog te noemen.
„In een geschil lusschen een huurder
en Iden 'verhuurder deed de kantonrechte#
te Delft dezer dlagen, niettegenstaandje d®,
H uurcomtnissie geadviseerd had. den huur
in geen gevat hooger te bepalen dan' f 325
per jaar, uitspraak en werd de verhuur
•dpr in het gelijk gesteld hetgeen wil zeg
dal deze het recht krijgt thans een hum'
van f 600 per jaar te eischen. De kanton
rechter heeft hierdoor derhalve go©djg;e:
Vonden dat d(e huur in een paar jaren i;
verhoogd met ruim 200 pet."
Dat doet de dfcur dicht. Want nu weet
niemand meer te zeggen wat er ge be 11 r®!n
mag.
We zullen ons niet vermeten e©n uit
weg aan te geven uit dit warnet. Heg
meest genoemde middel: meer huizen
schijnt slechts zeer gebrekkig te kunnen
worden toegepast. D,aar weten we hier
in Middelburg ook van mee te spreken
Maar dat is weer een andere kwestie,
en daarmee wordt de huur-nioeilijkheid
nog niet opgelost, want de huur dier
nieuwe huizen van ve reen i gin gs'b 0 u w
wordt steeds hooger, komt d;us nog1 ver
der af te staan v,an die der oude huizen
De Commissie van Rapporteurs der
Tweede Kamer heeft verklaard dat, dooi
de gewisselde schrifturen de openbare
beraadslaging over de voorstellen genoeg
Een roman uit Masoeren
door RICHARD 8KOWRONNEE,
32).
Nog eenmaal omving zij1 den lieven
krullckop met een laatsten afschcidsblik
en vergaf liet hem, want hij kon immers
niet anders. Toen wendde zij zich stil
af, otn haar somberen gang len einde
te brengen, maar rde gezwollen voel wei
gerde haar den dienst en zij zonk met
een zachte kreeL van pijn in elkander.
Toen keerde hij zich plotseling naar
haar. om.
„Waarheen wil je en wat heb je in
den zin?
„Ik t Och God, ik weel hel niet. "Ik
wil weg maar hot schijnt wel, dat ik
mijn voet zoo straks verstuikt heb, toen
ik wegliep van huis en toen ik over de
tak viel. Maar nu heb ik werkelijk
geqn lijd meer, want misschien hebben
zij het thuis al gemerkt en volgen ze mij
al
Ze wilde zich opnieuw opmaken om
te gaan. maar do pijnlijke voel verdroeg
het niet. 'Toen ging zij „weer zpten
maar zij kon niel meer schreien. Nu
kon zij niet eens meer 3ic paar hon
derd schreden naar het meer afleggen,
en zoon onzegbare :,,tropsttelojo|sheid
kwam over haar, dal zij er geen tranen
zaam is voorbereid, de gewone leren)
van het eindverslag.
Het is mogelijk. Maar we betwijfelen
sterk lof (de toeer-djerheid der Kamfer thans
het er over eens is .of ook maai' lietder
voor zich heeft, welken kant men luit
moet.
DE MODERNE WONING
De Yereeniging van Huisvrouwen in
samenwerking toet den Plaatselijken Vrou
wenraad hield Vrijdagavond' in de groo
te bovenvoorzaal van St. Joris een .ook
voor niet-leden der Vereen, en van den
Raad toegankelijke bijeenkomst, waarde
heer P. J. C Klaarhamer, architect uit
Utrecht over„De mpderne wojnifeg" sprak,
en zij'n lezing met een reeks lichtbeel
den illustreerde, j
Spr. gaf voor een talrijk en aandachtig
gehoor allereersteen uiteenzetting hoe,;
ofschoon de modjerne woning nog niet
een vast begrip is, daar nog gezocht
wördt naar een vasten vorm, toch in het
algemeen wel kan worden .gezegd dat e©n
woning modern is, (wanneer ze vold'oet
iaan de behoefte' van dezen lijd en tevens-
ook een beeld-,geeft van deze behoeften.
Spr. ging in de, geschiedenis en met ver
gelijkende voorbeelden na hoe dp Grieks
sche woning het karakter van openheid,
de mididjeieeuwsche "dat van geslotenheid:
had terwijl de woningen uit dpn Lode-
Wijktijd werden ingericht op praal.
Een allereerste eisch van de modern©
Woning is eenvoud, -een eisch in d'e ven
vulling waarvan de Amerikanen ons nog
tepl kunnen leeren, die 't probleem, hoe in
weinig ruimte veel practische bruikbaar
heid kan worden samengebracht, veelal
zoo gelukkig oplossen.
Spr. kritiseert de meestal karakterlooze
inrichting onzer woningen en geeft met;
voorbeelden aaa koe op veel beier©
wijze de oplossing kan gevonden worden
voor een wand-afscheiding die tevens ver
binding geeft Lusschen twee kamers dan
het geschiedt door dfe buiten verhouding
groote schuifdeuren te midjdfen van wan
den waarin kasten zijn aangebracht die
gesloten worden d'oor middel van met
papier beplakte deuren.
De schoone vorm moet een innerlijk©
noodzakelijkheid hebben, op de allereer
sle plaats gericht zijn op nuttigheid, en
hierin zijn bestaangrond vinden. Ookdjd
donkere gangen, de karakterlooze trap
pen, de onhygiënische plaatsing van ze
kere gelegenheden in onze woningen w.orj»
den door spr. gecritiseerd, die aanduidin
gen en Voorbeelden geeft lïoe mfet behulpi
van eenvoudige en sanitaire inrichtingen
het verblijf en het gebruik van slaapka
mers, woonkamers, keukens, kortom van
'de geheele woning niel alleen veraange
naamd kan worden maar ook kan wordjen
vergemakkelijkt, en h-oe idealiteit met
nuttigheid is, te" verbinden. Maar daarvoor
is noodig, dial men zich lös maakt van dp
oude geërfde, en zich nieuwe voorsteilin-
lingen en behoeften schept, dat men af-
Island doel van .liet begrip alspf vaste klee-
den noodzakelijk op een kamervloer be-
hooren, en alsof een wand met behandgH
selpapier moet zijn beplakt.
Spr. geeft vervolgens aan de hand van
vele lichtbeelden een overzicht van de
inrichting der Grieksche huizeu met hun
openheid en ruime doorzichten, van dp
middeleeuwsche kasteelwoningen met
haar geslotenheid, en hij liet zien hoe'
ook in modernen huizenbouw de echt-,
heid, de oprechtheid/ voeren kan tot een
woninginrichting, die niet alleen prack-
tis'ch is, maar daarbij', en juist daarom
een aangenaam verblijf biedt.
De tooideme woning zoekt, zooals het
moderne leven dat daaraan behoefte
heeft, naar saamhoorigheid, en saamhoo-
rig'heid is karakter van het gewapend
beton hetwelk een eenheid wordt waar
in alles elkander draagt en steunt, en in
Wegens plaalsgebrek moest dit ver
slag tol lieden worden aangehouden.
•de open ruimte die geen gescheidenheid»
kent. In beide is' pracktisch nut, maar
in beide ligt ook moderne idealiteit
De voorzitster der Vereen!ging bracht
dank aan den spreker voor ziju kunst
zinnige ten leerzame uiteenzetting ©hl
hoopte dal wederom velen zullen op
komen wanneer, ^vermoedelijk einde
Maart, voor de Vereeniging van Huisvrou
wen en de Plaatselijke Raad, wederom
een lezing zal gehouden worden en wel
over zieke 11 verpleging- in de huiskamer,
KERKNIEUWS.
Iu de Geref. Kerk te Vee re heeft
Zondagmiddag candïdaat I. K. Wessells
uit Goes zijn intree gediaan, na 's och
tends te zijn ingeleid door zijn schoon
vader ds. R. J v. d. Veen te Goes.
Te SI. Philipsland werd Zondag
morgen door den consulent ds. A. van
Grielhuijzen bevestigd ds. Lod, van Dearie,
waarbij als tekst werd gebezigd 2 Tim.
4:5b. Des namiddags djeed ds. Los zijn
intrede naar aanleiding van Ps. 56:1 R.
's Morgens wjas de kerk flink bezet en
•des middfegs geheel vol. Toegezongen
'werd bij! het eindigen van dien dienst des.
namiddags Ps. 134:3.
De heer J. H. C. Kamsteeg, predi
kant bij de N. H. Gein. Le Stavenis'se
(heeft het beroep naar 's Heer Hendriks,
kinderen aangenomen
Er is le I e r se ke na 't vertrek van
ds. Boer als predikant bij d|e N. Herd
gem. nog geen beroep gedaan, omdat er
nog geen handopening heeft plaats ges
had ,d. wi. z. telkens na 't vertrek .van
en predikanl moet opnieuw gevraagd Wor
den om die rijkstoelage voor 't predikanls-
traklenient. Dit verzoek is buiten de
schuld van de kerkvoogdlij vertraagd, en
zoo is er lot heden uit Den Haag nog
gen toestemming op 't verzoek (hand
opening) ontvangen.
Men schrijft ons-:
Wegiens verbouwing in de Geref. kerk
Schoondijke verzocht de kerkeraad'
dier gemeente het gebruik der Ned;. Hem
'kerk aldaar, indien er geen dienst wais.
De (vrijzinnige) kerkvoogden stemden toe.
)Zeker een bewijs van groote verdraag
zaam'heid. Toch vinden sommigen deze
beslissing van kerkvoogden niet in orde
;Ze gronden hun meening hierop, dat
hel de vraag zou zijn, of in 'het tegen
overgesteld igeyal die kerkeraad der Gerei1)
kerk eveneens zoo zou gedaan hebben.
Immers, zoso 'zeggen ze, de gereforme©r
den beschouwen de leden der Ned. HervV
kerk als geen goede Christenen. Wij voor
ons kiezen geen partij;,; doch meemen,
(dal (ais niet van alles een beginselkwestie!
werd gemaakt, vele hoekigheden in dien
godsdienst zond|en gemarqueerd worden
ten een meerdere waardeering van el
kaars gevoelen het gevolig zou zijn.
Geref. Kerk.
Beroepen le Echten (Fr.) A.
ma. cand. te Middelburg!.
J. Bon
nicer voor vond. Er kwam slechts een
zacht gekerm uit haar borst op, en
haar droge oogen staarden op de glan
zende lichtstrook in 'het meer, als om
het water te snijeeken naar haar toe
te komen. nu zij niet daar heen "kon
gaan
Maar Jan zat naast haar met zijn arm
hoofd vol verwarde gedachten. Hij' zag
net haar aan wat zij voor had en lift
snee-a lie 111 door het hart, 'dat zoo n lief.
schepseltje al sterven wilde.
Ten slotte al was dan ook alles, tus-
sclien hen uit: me|d(el5jden mocht hjij
toch tenminste nog met liaar 'hebben,
dat kon toch niemand hem beletten?
Dus kwam fnj weer wat naderbij
greep haar hand en vroeg haar leeder
om nu eens al het andiere te vergieten
waaraan zij toch immers geen schukl
liad, en 'hem le zeggen, waarom ze
toch zulk een vreeselijk hcsluil geno
men had.
Ze keek hem eerst hecI verwonderd
aan, maar begon toen toch te ver-
-lellen I11 het begin wal verward en wat
stamelend, zoodat bij er niet veel van
begreep, daar zij veel bij hem a's bekend
veronderstelde, waarvan hij niets wisjJ
maar toen kwam er klaarheid in haar j
relaas en hij kWam alles te weten wat1
er de laatste dagen was gebeurd. Hoe 1
de oude Bogdan het had aangelegd hem j
zijn hecht op de Broekhoeve afhandig te
maken, da! zij er eerst niets in gezien
had Daniël Bogdan te trouwen, Thaar
dal zij nu stellig en zeker wist, dat ze
auizena maai 'ftever ïiet water inging.
En dal moest hj toch oo-k inzien, dat
zij niet anders kon en als (hij maai- een
greintje medelijden met haar had. dj 11
moest hij liaar voorthelpen om naar biet
meer te jjaan en haar daar alleen te la
ten
„Niet waar, mijnheer Baginsky," zoo
eindigde zij en keek hem daarbij smee-
kend aan, „dat kunt u toch voor mij
overhebben? Ik beloof u, u zult het
?haast niet voelen, zoo licht zal ik m'ij
maken!"
Jan bad haar zwijgend aangehoord,,
zonder haar te onderbreken. Waarom
zij Daniël Bogdan niet nemen kon had zij
hem niet gezegd, maar hij wist het ook
zonder dal wel, want nog voelde hij de
kussen van haar op zijn lippen. Maar hij
wist zichzelf in al die verwarring, die
hem het. hoofd tot harstens toe ver
vulde, niet le raden, noch te helpen.
Het eene oogenblik had hij het gevoel
alsof hij van louter zaligheid moest ju
belen en zingen, en dan weer voelde
hij zich gfenzenloos rampzalig, dat twee
mensehen in liefde voor elkaar ontbran
den konden, die toch vr r Go-d, de we
reld en de mensehen nie' samen mochten
gaan. f
Dus was het misschien wel het beste,
dat hij deed wal zij vroeg, haar naar het
meer droog, maar haar daar niet alleen
liet, maar met haar meeging, daar, waar
geen strijd, haat en vijandschap was, j
alleen maar vergetelheid. En terwijl hij
zoo met samengetrokken wenkbrauwen
ONDERWIJS.
Benoemd tot hoofd der ulo-school
te Tholen de heer J. Waverijn, hoofd
der o. 1. :s le Oostdijk. gem. Krujnin-
gen. („De Z
De gemeenteraad van Os senjsse
heeft, besloten aan Ged. Staten van Zee
land ktentnis te geven, dat er geen reden
bestaal de openbare school langer in
stand le houden en verzocht deze aan
het roomsch-katholiteke kerkbestuur te
mogen overlaten.
De Chr. school te Souburg.
Maandag 1 November was hel 10 jaar
geleden dat de schooi voor Christelijk
zal te dienken, keek zij hem aan en her
haalde haar verzoek. Toen hief hjij zijn
hoofd op en liet zijn dwalende blik in
het rond gaan. Over den ouderlijken
grond, daar beneden hem, het meer daar-
aéhler en het huis met hfit groetende
lichtje. En toen wist liijr meteen wat hem
te doen stond.
Hij stond op.
„Kom meiskel"
Zij glimlachte hem dankbaar tegen en
legde zonder aarzeling dc armen om zijn
hals. En werkelijk, zij' had gelijk gehad,
hij voelde liaar bijna niet toen hij met
haar den berg afging.
En terwijl hij haar droeg fluisterde zij
zachlkens
„O lieve beste jongen, dank je hoor!
Zie je ik kan hel niet helpen maar het
gaal immers niet anders'! Daarom is het
't beste, dal ik heenga, anders kom jij
ook nog in ellende. Maar niet waar, nu
dal ahes uit is, mag ik je nog één
keer op je lieve oogen kus^p Je hoeft
er geen afschuw van le heb'ben, want ik
Uen nog nooit een ander gekost!"
Toen brak hem bijna het hart en al
verzette hij er zich ook tegen, hij moest,
en zoent haar,mond en dacht aam niets an
ders dan dien al maar door te kussen,
zoolang hij haar in zijin armen droeg.
Maar zij sloot haar oogen en nes"telde met
een glimlach haar hoofd tegen zijm wang.
Alle schuwheid was van haar weggeno
men, want het ging immers naar hef
einde!
En zij was tevreden, want meer nog
Volksonderwijs te Souburg werd ge
opend. Het bestuur had gemeend, des®*
dag niet onopgemerkt voorbij te laten
gzaan en daarom werd in een feestelijk*
samenkomst het jubileum herdacht.
Behalve het bestuur, der school waren
aanwezig de districts-en arrondissements
schoolopziener, de burgemeester e» fle
wethouders, üe kerkeraad en de kerk
voogdij der Ned. Herv. kerk, verder fa
milieleden en vrienden van 't hoofd dter
school, Ide |h!eer Wi. P. Calliber, die ook.
lezijn 10-jarig jubileum als hoofd der,
schooi herdacht. Namens al de leerlinge»
wend hem door het oudste meisje een
caldeau aangeboden en door "het jongste
meisje een bloemstuk. Ook het bestuur
werd met een bloemstuk vereerd.
Dit gebeurde op het speelterrein, ■raar
ook alle schoolkinderen aanwezig waren.
De heer S. Vreeke wenschte de heer
Calliber., mede namens het personeel,
geluk tael dezen dag en reikte hem ook
een cadeau over. Daarna gingen de leer
lingen m de school en de genoodijgtten
kwamen samen in het nieuw gebouwde
lokaal, wraar de voorzitter van het school
bestuur. ds. A. Graves van Willenswaard
tot de aanwezigen een welkomswoord
sprak. De leerlingen van "de 7de klasse
.zongen hierna het feestlied. Alle genoo-
digden bezochten nu de verschillende ver
sierde lokalen. In elk lokaal werd' <l|Oor
de kinderen een feestlied gtezongen; Üaar
werden zij ook gelracteerd. Nadat elk
kind een mooie foto der school had ge
kregen verlieten zij de school, en de ge-
nooidigden kwamen weer samen in het
nieuwe lokaal om eenige ververschjngem
te gebruiken.
De heer Eringadistricls-schooLopziener.
nam hierna het woord en wenschte het
bestuur en den heer Calliber geluk mei
dezen dag. Hij herdacht, hoe ondter die len
ding van den heer Calliber Üe schooi
zulk een uitbreiding heeft gekregen; spr.
beschouwde de school onder die beet©
van zijn d.iistrict.
Ook de burgemeester, de heer Buteux,
wenschte het bestuur en 'den lieer "Calli
ber geluk, en herdacht hij wijlen, ds.
Terneden, die den stoot gegeven heeft
tot de oprichting 'der schocj.
De vader van 'den héér Calliber sprak
zijn zoon i!n hartelijke woorden toe e»
dankte God, dat Hij d© moeilijke taak
verlicht heeft. Ook dankte hij hefejtuto" en
personeel voor de hulp ©h steun, zijn
zoon geschonken. De voorzitter dankte
de sprekers voor het gesprokene, en ook
alle inwoners van Souburg, die hun of
fers hebben gebracht pm deze chris
telijke school te doen verrijzen. Al zal
de niieuwe onderwijswet verlichting aan
brengen, toch zal van hen npg) offers
gevraagd worden, vooral liefde vopr d(e
schoot, die hun school is.
De hte|er Calliber uitte zijn dank voor
de hein toegesproken woorden, in het
bijzonder tot het bestuur en de collega,'s
die |hem in zijn vaak moeilijke taak
hebben gesteund. Zijn ouders dankte hitf
voor hetgeen zij voor hem geweest zijh.
ook in hun 'gebeden. Hij hoopt, dat God
zijn ouders nog lang moge spanen.
De voorzitter sloot daarna deze her-
denkingsure met dankgebed aan God,.
Aan belangstellende ouders zal D(Ns-
dagmjiddag gtelegjenheid gegeven wordten.
de school te bezichtigen.
HANDEL. NIJVERHEID EJC
VISSCHERIJ.
Fusie M id den s lauds b anke».
De Coöperatieve Middenstandsbank te
Rotterdam, heeft haar bedrijf vereen^gjd
met dat van de Al'gemeene Central©
Bankvereeniging- voor den Middenstand
te. Amsterdam, en zal, van 1 November
af, als kantoor Rotterdam dezer orga
nisatie optreden. Tot directeur van. het
kantoor Rotterdam is benoemd de hjeer
B. Cool.
o
dan haar droom was in vervhlling ge
gaan: Zij had nu nog bij haar leven ge
kregen, wal zij zich eerst voor haar
dood gewenscht had k
Een duw van zijiu voet Üeed de losje»
gesloten deur van de Broekhoeve open
gaan en de oude wouw die in de groote
kamer, eenzaam achter haar gebedenboek
zat, schrok hevig.
„Hier moeder, neem haar bij' je en
laai zij er niet onder lijden, Idat ik haai*
bij je breng'. Zij kan het niet helpen!
Je zal medelijden mei liaar hebben,
want ze wilde een eind aan haar teven
maken.J'
Zoo zette Jan zijn lichte last op tie
bank bij de kachel en voor dat de oude
vrouw van achter de tafel gekomen
was, had hij de deur .reeds1 weer ach
ter zich dichtgetrokken, floot Siowik,
den hond, en ging snel den weg; "terug
dien hij gtekomen was.
Dal scheen hem in zijn benauwenis
de eenige weg, hoewel hij niet wist,
waarheen hij voeren zou. Maar één ding
,wist hij stellig, dat zijn moeder nie
mand van haar drempel wees, die hulpe
loos was.
Dus zou zij ook wel erbarmen heb
ben met de kleine, hoewel zij de doch
ter van Holder was en haar de gedachte
uil hel hoofd praten, om' zich lipt leven
te benemen.
1 1
t
m o*dt vervolgd,
