Ingezoilen Stokken. jaren met alle vragen van he. fiuan- tiewezen iop de hoogte is, rijksweeimi- iiister een militair. minister van bui- tenia nu sclie zaken een geschoold djplp- mcal. minister van bynnenlandsche za ken een m|an, (gegroeid in de praktijk van de wetgeving;. Het zon daarbij' vol maak l onverschillig1 moeten wezen of zij in hun partiji of in het parlement aj een rol load-den gespeeld;. Deze gedachte, die een ppgenblik ge schenen heeft dei eenjge redding, te kim den brengen, j'si npg| met in een relaitei^ omgezet. De gewoonte in de parlemen tair geregeerde, landen van Eiurppa, om ministeries pi elkaar te zetten niét de partijmannen in de eerste plaats, lieeft zóó diep wcrtel geschoten, dat men haar ook in Duitschland, waar het par lementaire leven nog: zoo jong is, niet heeft kunnen loslaten. Maar deze ge dachte een ministerie samengesteld uit de besten, zonder dial daarbij partijbe langen in het geding -kpmen, zal te- rug'keeren. Zij moet weer pan de oude komen in een land, waar voor alles de vraag moet beantwoord worden, hoe men na de ineenstorting., die- zooi gewel dig was, dat er geein voorbeeld1 vpor is pan te wijzen, den wedepophouw zal Ier hand nemen, de productie zal doen vermeerderen, door .arbeid' en npg ©ens arbeid den wtejgt vinden, waai'langs over eenstemming met de. overwinnaars kan worden bereikt. Hoe verrot, hoé zinneloos het o.ude partijwezen is, is thans duidelijk aan het licht gekomen. De meerderheid dier kie zers wist haar öltttevredenheid met 'de (verschrikkelijke toestanden in het over wonnen land, haai" ontstemming over malerieele zorgen niet anders te uiten dan door de uiterste partijen ter rech ter- en lep linkerzijdei te steunen. Men stemde pis een koppig, kind, d(at zijh koppigheid niet kan overwinnen en er öiet aan denkt, wat hel verfslandiglste is. Het gevolg was, dat de middenlpar- tijen, die gedurende anderhalf jaar met groote moeite het schip van staat bo ven water hebben gehouden, ernstige verliezen leden en de partijen aan cle Uiterste zijden een groote overwinning, toehaalden, waarmee zij' nu verlegen zijn 1 Hel is een nog. niet voorgekomen ver- Schijnsel, dat partijen, die een geweldi* gen aanwas hebben te boeken, die het pantal hunner mandaten twee- of drie voudig verdubbeld' zagen, de grootste moeite doen om niet pan de regeering deel te nemen. De onafhankelijken en de Duitsche Volkspartij! hebben dje over winning; in de hand, maar zij weten niet wat er mede aan te vangen. En wat is nu eigenlijk de reden daarvan, waancm maken zij! van jhun overwinning! geen gebruik, wat drijft hen er toe .die verantwoordelijkheid pp anderen af te wentelen en liever de gemakkelijke pol van oppositiepartij', dan .dje moeilijke taak van regeeren op zich le nemen? Enkel en alleen het oude en leege par l ijbe grip, de kortzichtigheid, dye niet verder ziet dian de grenzen .van liet partijbelang;. Men heeft geen vreugde meer in ar beid ten dienste van liét gelicele volk, vpn het vaderland, van de toekomst, van het algemeen. Er wordt alleen ge vraagd' zal dat, wat wij nu gpan doen, het partijbelang niet schaden, zóó dat wij misschien bijl een volgende verkie zing een aantal stemmen minder krij gen. Het is alsof er geen overtuiging', geen begrip meer bestaat voor het al gemeen belang' en wat dat eischt, het is plsicf alleen liet enge, bekrompen, ver vloekte partijwezen de handelingen van de mensehen bestuurt. Wie dit erkent, moet tot .die conclu sie komen, dat bijl ons het geheel® parlemedtaii'isme p.p een gevaarlijk punt is gekomen. Het is in een toestand ge raakt, waaruil alleen de dempcratie. met haar frisse he en jonge, ideeën verlossing kan brengen, waarin alleen di© ,dëmor cratie tot nieuw leven kan wekken. Ma,ar meer dan hiermee houdf men zich bezig met d[e ideeën, die het Rus sische radicalisme jn liet debat lieeft |gë- bracht. Het principe van het radensv- steeni. dat de bolsjewisten aanvaardden zou hij de echtgenoot zijn van Constance /Desbrook en het enorme 'fortuin van sir Johfi met haar deelen. Hij was ze al len te slim af geweest. Ja, in deze wereld zijn het de hersenen alleen waar men wat aan heeft. Hij had ze allemaal de loef afgestoken den grooten sir Ralph, lord Dollinglon, Becky Thorpe. Zijn oogen schitterden, zijn dunne lippen plooiden zich tot een "£limlach van ze gepraat. Hij stak een sigaret op, rookte en genoot ervan; morgen zou liij in een café zitten op een 'van de boulevards, 'van Parijs eii een sigaret rootten met 'Constance uaast zich zijn jonge vrouw! De groote torenklok sloeg kwartier voor twaalf met langzame, zware sla gen: het was als een klaroengeschal Vio.or Lycett Cray son, de klaroenen, die zijn triomf en zijn geluk verkondigden. Hij; kwam aan in lie IHome om klokslag twaalf; en alsof zij. op hem (gewacht had, kwam miss Herbert hem pi de hall tegemoet en overhandigde hem stilzwij gend het briefje: „Als u hel gelezen liebl, mijnheer Grayson, kiuit u misschien verklaren Hij luisterde niet naai' liaar. Hij las het briefje werd doodsbleek en zijn hand ging naar zijn mond 0111 het plotseling trillen der lippen le verbergen. Hij' was versuft van den slag. „O ja, ia", zei hij met een soort en dpt in navolging van djezen thans ook de links-radicalen als ideaal aan bidden. is geboren ujt den wenseli van een kla.s se heer schap p ij: van beneden af, in tegenstelling met de. v poegere klias- 'sehéerschappij: van bpven af. Het wprdt geprezen als het 'groote middel, .dat leidt naar die djctatuur van het prole tariaat. Maar thans blijkt, dpt in dit verlangen, dat van huis uit slechts het program van een bepaalde partij' beli chaamde, een gezonde kern steekt. In radicale krpi|g|en in Dujjtschland! was het verlangen naar dat raidjensysteeni zoo sterk, dpt men .er aan tegemoet i?geko- klonien door. ;de stichting van een „Reichiswirtscliaftrat", die als een soort economisch parlement naast het polijdé- tiekè parlement staat! De instellinjg van dezen rand wordt thans van alle zijden pis een zeigen beschouwd, omdat men hoopt, daarin een lichaam te bezitten, waar de vraagstukken van eeonomischen gard uit een zuiver zakelijk .oogpunt Wo.rden beschouwd! Het ecpnotmische. leven Igpat zijn Igamigl, zonder zich om politieke programma's, te bekprnmeren. Ongeacht alle opzweeping! der arbeiders massa en ongeacht alle behoudzucht van het kapitalisme, bezit D,u;tschland een instelling1, waarin werkgevers en werk nemers te zomen beraadslagen, en die uitstekend werkt. Hier wordpn alle vraagstukken behandeld', die dp indjus- trie in haar igjeheel werkgevers en werknemers (er zijh inderdaad nog dergelijke .onderwerpen Ij roken, en het jiis niet in te z;;en, Wiaano.m deze. orga nisatie, dye een lg|poot© macht vertegen woordigt, ook njet op andier gelged ten goede werkzaam zou kunnen wezen. In werkelijkheid oefenen .dé yakver- eenigingen achter de, schermen ree dis invloed op het politieke leven, een -n- vfeed, .die men niet onderschatten moet. Legjien, de voorzitter van .d(e bijna al- maehtigje generale commissie der vak- vere omgingen, is in zekeren zin zoo ietsi als „!g;eheime keizer." Van de vakvere nigingen .hangt het eenvoudig af of d|ei werklieden van hun laatste en mach tigste middel: de algemeene staking!, ge bruik zullen maken. Het lijgt voor de hand, (dat, wanneer thans pf bij een latere (gelegenheid dé meerderlieid|ss.oh ciialisten een lijn zullen trekken met de onafhankelijken, een algemeen© sta king' zial uitbreken. Ein dat is als een positief feit aan te nemen, wanneer de nieuwe regeeiring volgens1 hel oude par tijstelsel .wordt |g|e,vormid', terwijl liet veel minder waarschijnlijk is, wanneer die regjeêriing zou worden samengesteld! uit de beste economische krachten van de natie, zpodat o.ok ,d|e arbeiders en dte vakverenigingen .aan haar samenstelling moeten deelnemen. Men anp|g)e van het standpunt dér democratische traditie in "Europa dezen gang van zakén betreuren, ik vpor mij geloof, dat er niets aan veranderd kan worden of vroeg1 of laat zal het par lementaire stelsel vervangen worden dopr een economisch stelsel, z op, g|ö©d als de politieke; vragen op djen achter grond zijn gedrongen djopr eqoniomisclie kwesties. Dpt «daarmee het geestelijk hi- ve.au naai" hoven gaat, kan niét beweerd, worden, mpar de ontwikkeling der din gen houdt mét di® vraag geen reke ning,. En het zal noodig; zijn zich op dat wat komen moet, vo.or te bereiden. Wij hebben gezien, dat id©, groote Duil- fiche revolutie ve©l minder een poli tieke dan een economische kwestie is géworden: het materialisme, van onzen tijd drukt pp .alles zijn stempel! Geen partiji gééft sterker dan dé spr ciaal-deniio,crateii een .duidelijk beeld, van de ontwrichting v(an het portijlcven. Zij' zou een jgroot'en, een .overwegenden in vloed kunnen uitoefenen op den gang van zaken in het rijk en zij wil met. Zij geeft er de voorkeur aan opposite te viceren en ontevredenheid! te verbreiden ill plaats van de gelcgiepiheidl aan te grijpen, haai' idealen, voorzoover dpt mo gelijk is, in practisclie daden pm te zet ten. Welk een miskenning vian den oudën regel, dat politiek' de kunst van het bereikbare verwezenlijken is! En waar is Lompheid: „Juist, juist! Wilt u als l u bliefL pan freule Desbrpok zeggen, dat ik haar zou willen spreken?" vroeg hij zneL een gedwongen, een dwazen glim lach. „Freule Desbrook is vertrokken; ze heeft „Ons Huis" verlaten." Hij schrikte en liet was pf zijn bleek heid. nog erger werd. „Wanneet- waar?" vroeg liij. Miss Herbert schudde treurig' het hoofd. „Dat weten wij; niet. Ze is twee uur (geleden heengegaan z.onder boodschap 'achter te laten, (geen woord waar ze naar toe ging. Wij' zijn zeer verlangend cr iets meer van to weten, mijlniieeil Craylspn, wij houden hier allen zooveel van haar zooals u weet. Er zijn reeds anderen naar haar komen informeeren Maar Lycett Craysjon verlangde niet meer te weten. Haar woorden vielen in zijn looren zonder ecni.g© bcleekenis. liet bloed stroomde naar zijn geziclil, hij ,keek paar miss Herbert met de uitdruk king van een \Vild dier, wién men zijn prooi heeft ontrukt, en toen hij zijn bloedteoze bevende lippen opende, vloei de er een stroom van vloeken en leefijke woorden uil, zoadat zuster Mary, hoe gewoon ze pok was aan de taal der ach1 terbuurten, haar ooi-en moesL dicht hou den en achteruit deinzen van afschuw. om doet de partij zpo? Louter uit o,p- p c r luni t e i tém o Lie ven vpor de partijlagli-1 tatie. De sociaal-democratische leiders w e t e n, dat iu dén w.anboptgen toér island, waarin Duitschland verkeert, een pivergjaing v,an het kapitalistische naar het isiccijalislisclie stelsel e©n onmogelijkheid is. Mpar zij' dm'ven dat ;dén kiezers niet te zeggen uit angst, ze te drij'ven naar de radicalen, paar dén uitersten linkerhoek, naar de communisten en Lpartacisten. De man, di© dén moed lieeft openlijk te zeggen: ons doel blijft het socialisme, maar wij! kunnen dat nu, na den verloren oorlog', niet bereiken, omdaL wiji eerst weer ons economisch leven 'in g(ang' moeten brengen, walniet anders kan dim djpor midtiei van het o.ude systeem, en daarom willen wij por sitieven arbeid verrichten en met dé re geering samenwerken, om het allererg ste te vermijden die man .ontbreekt. Wie zpo isprekejn z.o,u, z.ou een jgiropt en gloed werk doem. Maar er is niemand!, die djat kan iof 'durft. Partijpolitiek bo,- Ven lalles, diat is liet wachtwoord. Maal" de dag zal komen, waarop men dézen rampzaligen wieg.verlaat, waarop' men d© besltaa|némo|géTijkheid 'van een regéeping hi net leven zal" roepen, die de zeker heid géeft, dat haai" kracht e©n diuurza- më is en die daardoor het vertrouwen der wereld z,al hebben een vertrou wen, dpt wij thans meer dan ppit dél ven. Dr. MAX OS,BORN. Oh— PAIIIJSCIIE CAUSERIEËN. Parijs, 15 Juni. Wanneer ik U optimist oMer den po- ütieken en economysclien toestand in Frankrijk schreef, waarde lezers, dan hebt ge waars'chijnlijk wel eens de .schouders opgehaald en '1 woord „chau vinisme" gemompeld. Manui t de irerte bekeken stond Frankrijk er 'na den oorlog dan ook niet schitterend voor; men moet te midden van het Fransche volk leven, om te beseffen, wat de Fransche geest vermag. Dat Frankrijk overwinnaar is geweest in den oortqg, hééft het niet alléén te danken aan de hulp van Amerika, maar vooral ook aan zijn overtuiging dat de zaak, die hal voor stond, een eerlijke was;" en uit die zekerheid lieeft het zijn moreele kracht geput. De Franschman is niet „zake lijk", liij heeft geen vooropgesteld plan. dat hij systematisch ten uitvoer brengt, zooals de Duilscher dat doet met ©en volharding, die op koppigheid lijkt Frankrijk zal geen oorlog „onderne men" maar wanneer het er eenmaal voor gezet wordt, dan is zijn vin dingrijke geest onuitputtelijk en van een wonderbare soepelheid. In het spel van „kat en muis", waar Frankrijk steeds de rol van muis vervulde, heeft het zich altijd weer door een schilleren den inval uit een hachelijke positie gered. Ge herinnert U nog wel, hoe de slag aan de Martie gewonnèn werd? Alle Parijsche taxi's zijn iu één nacht .gemobiliseerdin elke taxi" reden vijf poifu's naai* de Mama. De Franschman is intelligent; hij zal 'zich dus ook niet als een stom idier laten leiden, maar wannéér hij ver trouwen in iijn Voormannen heeft, dan stelt mj al zijn vermogens in "dienst van de algemeene zaak. Die intelli gentie heeft den Franschen arbeider bewaard voor, de verleidingen van het Bolsjewisme. Hij heeft ingezien 'en door grond.. Maar hij heeft óók ingezien, dat Frankrijk zélf werken moet aan zijn toekomst. „Fes Bodies payeront" is niet zoo uitgevallen als men had verwacht en Amerika heeft met het eindigen van den oorlog de hulp aan Frankrijk stopgezet. 'Het moet nu zich zelf helpen enhet helpt zichzelf. Hel kabinet Millerand lieeft een schit terende overwinning behaald in de sla- istakingsheweging van begin Mei, waar uil hel een groote moreele kracht put. De arbeidersklasse heel'! begre pen, dat een slaking, zooals die den lslen Mei werd uilgeschreven, Frank Ü2 Toen keerde Lycett ziqh jmi en vloog de stoep ai' en he t smalle" vuile straat je in. zonder op te letten, w,aar hij1 heen gfing, evenals Cbnstance zo.o straks. Hoe lang hij liep door die stegen en straten waar Constance haai" werk had verricht, d.at wist hij' niet. Er scheen iets te zijn gesprongen in zijn brein dat, wal de hoofdbron is van .ons zelfbedwapg1. Hij was ials een roofdier, [geheel en al hon- jg'er en dorst naar de prooi, die hem was ontgaan. Eindelijk, 1110e en uitgeput door zijn drift, blee f hij staan in een smal straatje en keek pm zich lieen. Hij! was dicht hij een laag en onaanzienlijk bier huis, hijgende van dorst duwde hij dé deur open en trad binnen. Hel ropk er al even akelig als het er uilzag. twee .of drie vuile én jgemeene mannen isbonden le drinken bij' de toonbank, liij duwde hen op zij en vroeg een glias cognac. Zij vloekten tegen hem, maar stonden stil om hem met verbazing aan le zien, want waarlijk, mijnheer Lycett Crayspn, de (geaclite notaris, zag er uil pis een patient, .ontsnapt uit een krankzinnigengesticht. Hel. meisje aan het buffet schonk hem een ifas slechte cognac in; maar, lioe slecht ze .ook was, hij! dronk ze in cén slok uit, wierp een geldstuk op de. toon bank, waggelde liet vertrek uit, half ge slikt in den vergiftigen drank. Maai" hel was een geestrijk vocht in ieder geval rijk voor een afgrond plaatste, door vijandelijke hajnden geopend. Frankrijk werkt, Frankrijk produceert en heeft bijgevolg véél minder behoefte aan producten "uit het buitenland, mei name Amerika en Engeland. Dé ver houding tusschen import en export tij:- delijk zoo ongunstig, dat de geweldige daling van den franc daaraan voorna melijk was toe te schrijven is der mate verbeterd dat de franc in 1 maand met de helft van z'n tijdelijke waarde die 16 cis. bedroeg is vermeer derd. Gevolg hiervan is, dal hrtikelén uit het buitenland ingevoerd, ook goëd- kooper worden en er dus; een groiote „baisse" (daling in de prijzen, vooral van importartikeien, ontstaat. De oogst belooft zóó gloed te wjor-, den, dal Frankrijk (geen buitenlandscb koren noodig zal hebben dit jaar. N,u de koienvoorziening, èn door liet eindigen, der staking in de mijnen (een staking afgescheiden van de algemeen© staking in Mei) èn doordat Duitschland zich begint te hóudein aan de over eenkomsten van liet „trait", veel- ver beterd is, kan de industrie nu die rem is weggenomen, zich ruimër ont wikkelen.- Wilt ge eenjge sprekende cij fers.- De Usines Creusot fabricéeren per maand 30 locomotieven van 70 ton en \vilt ge een speciaal Parijsch voorbeeld: De fabriek van Citroëin sedert 15 maan den georganiseerd, levert dagelijks 70 automobielen af, welk aantal binnenkort tol 100 per dag zal worden opgevoerd. De Fransche staat heeft door restric- liemaatregelen, wat Cëtreft bezuiniging o pvuur en licht, dus op kolen, het verbod van invoer van sommige luxe artikelen en uitvoer van .andere niet alleen een direct resultaat bereikt maar ook een voorbeeld gésteld. Er hesrsclit een geest, die naar vereenvoudiging Streeft, principieel én gedwongen. M;en Itoopl alleen wat men noodig lieeft, en vooral nu rne'n een Steeds grootere daling in prijzen voorziet, wacht men liever af. Het is eëh stille strijd te<- gen de zoogenaamde „MercantiV, de tusschendiandelaars, die op speculatie groote voorraden hebben Ingeslagen in het vertrouwen, dat de prijzen nóg meer zouden stijgen. Al die voorraden zullen met verlies o pde markt gewor pen moeten worden. De zoogenaamde „Grands Magasins" leken in hun verscheidenheid van rayons het volledig" beeld van den klein handel in alle artikelen, "behalve eet waren. In de luxe-afdeelingen: parfu merie, kunstvoorwerpen, bijoux, stoffen voor avondtoiletten etc., is stilstand in den verkoop. Eenvoudige zomerstoffen en vormen voor hoeden, 1 etc. worden normaal verkocht aan de vrouwen, die zelf of met goedkoope hulp, haar klee ding1 fabriceeren, slechts koopen wat ze noodig hebben. De officieel voorge schreven restricties zijn nu opgeheven: de theaters restaurants etc., blijven eien' paar uur langer open, de Métro rijdt tot half één; verder is het verbod in getrokken, op Dinsdag en Woensdag patisserie, chocolade, etc. le verkoopen, omdat de algemeen© toestand verbéterd is, en omdat het Fransche volk' zelf besefl, dat soberheid de eerste stap isl 0111 tol betere economische verhoudin gen te geraken, en het dus zichzelf restricties oplegt. IRÈNE. Mijnheer de Redacteur, Zou u zoo goed willen zijn mij een klein plaatsje af le willen staan in uw veel gelezen blad, bij voorbaat mijn 'dank. In de verordening op de win kelsluiting staat in art. 5. De Burge meester en Wethouders kunnen in bij zondere omstandigheden ontheffing ver- leeinen. Waar nu het Vreemdelingen Verkeer feest viert, en er wedstrijd is voor de winkels, en muziek op da markt, wat veel menschen op de been brengt, en er voor de neringdoende wat te verdienen was, geloof ik dat het op den weg lag van B. en W. om en het gaf hem eenigermate zijn eveiri' wicht terug. Hij liep naar het eind van,' de istraiat, hield zich vast aan een lan taarnpaal, wischte het zweet van zijn Viciorheofd en keek om zich heen. Een politieagent djei heen en weer liep aan de p,verzij! van de straat, stak p.ver en zag hem achterdochtig aan. „Hei daar., mijnheer!" zei hij. „Blijf daar niet zopi sLaan. Loop liever door." „U hebt (gelijk", zei Lycett, volkomen [gelijk; ik hen niet heel wel. Kan u me niet een rijluig bezorgen?" De agent, den fooitje verwachtende, liep met Lycett naar he t eind van de (straat, die uitliep op een gropten ver keersweg en riep een oab aan. Hiji zette er Lvcetl in. „Waar naar toe, mijnheer?" vroeg hij, te 1 wijl hij zijn sliillinjg1 i'n den zak stalt. Lycett keek hem verwezen aan. „Stom dronken is die man, hoor merkte de koetsier op, volkomen hoor baar. De opmerking: deed Lycett als 't ware ontwaken. Hij1 schaamde zich; de ver nedering; verhelderd© zijn geest eenigs- zins. „Ik ben niet dronken", zei hij! werktui gelijk. „Rijd mij naar het Waierlop|sta- tion en rijd wat vlug. ik zal je den dub belen prijs betalen." Ja, het was maai" betey, dat hij' naar ontheffing te verleunen. Zeker niet aan gedacht, of vergeten. De Caféhouders hebben allen wat kunnen verdienen, maal' een andere neringdoende niet. Gisterenavond toen de muziek begon, werden wij met den ijswagen van de markt gestuurd, We mochten niet ver koopen, wat natuurlijk om het zacht uit te drukken een teleurstelling was, én voor het publiek ook. Dit was er slecht over te spreken, dat wij' géén ijs hiocli- ten verkoopen, nu er wat te doen was, terwijl de café's wel mochten verkoo pen. En wat zag uien toen? In de ver ordening' op de winKelsluiling staat, liet is verböden te vénten of te ver koopen in straten of ipp pleinen des avonds na 8 nur. De melksalon en zijn buurman had den zooveel klanten, dat zij ze Tn het cafc en pnder de waranda niet bergen konden. En wal deden ze nu? De ta feltjes op de straat en bier verkoopen op de straat. 'Dat kwam er niet op- aan. "Wij konden niets1 verdienen, alleen de caféhouders. Hppenjcte (dat B. en W. voortaan aan d© neringdoenden denIdenMijnheer nogmaals, dank voor de afgestane plaatsruimte.. teekeu ik mij^ S. APOTHEKEN. Morgen zulten de volgende apotheken, Idie ock de volgende week den avond- en nachldienst hebben, geopend zijn: Middelburg: L. K. v. (di. Harst. Vlissingen: C. G. Baert, KI. Markt. Té Goes is Zondag en daaraan voor afgaan den nacht geopend de apotheek van La Porte. Gioes: J. B. van Kalmtliout. GEVONDEN VOORWERPEN. Als zoodanig zijn aangegeven de vol gende voorwerpen, welke terug te be komen zijn.: a. op het politiebureau: Wit kinderrokje; Wit zakdoekje; Zwar te portemonnaie, Zwart Igëb reide kraag; Zwarte dameshoed; Bruine portemon- ln|aie, Broiche, Rolletje lint; Kinderspeen Scboolétui, inhoudende passers enz.; Jon gensjas. b. bij particulieren: Jongensjas, Marie Deist, Segeersweg V 87; Zwarte portemonnaie, L. Dourleijn, L. Geere K 317; Vuilnisbak, L. J. Enians, PenninigfUioeksingel L 74; Postduif, gem. nikkelen ring W. P. 499—50 gummiring U 326, Gerritsen, D.am N. Z. N. 5; zwarte dameshanidsichoen, J. Govaert, Bleek E. 95; koraaltjes met |gpud ringetje ©n ka- pitelstiokje, A. Th. de Looff, St. Jans- glang I 88; Gouden broche, J. C. Rood. Veersche weg: S 15; Ppstduif, Wed. Schuit, N. Vliss. weg1 C 188; zwarte da- mesportemonnaie, imh. ©enig geld, D. J. Frelier, Brakstraat "O 267; Zilvcrbon, J. J. van der Leije, Me 1 is-kei'ke B 121a; Zilveren boerinnen!)roclieIzaak "de Wjt, Sni)oors|g|ang S 150; Portemonnaie, inh. eenig geld. B. G. Ziefcsemp, Korendijk P 64; Zilveren mpnchelkinoop, A. Both, Mpfenberjg K 100; Duimstok, J. Niést- h©ve, Smoorslglang1 S 148; Zwart haarlint, L. Provopst, Reijgerstnaat A 117; Etui van een lorgnet, J. J. Smit, St. Pie tei'slraaj: A 77; Grijze breikous met' naald en sa jet, S. Leempoel, Amem. voetpad T 97; Lorgnet in étui, E. van der Vatë, Koe- poortstraat E 63; Eeuigf igëld, Jan Ronze, Npordwqg R 48; Zilveren Collier, C. Brakman, Lang© Delft B 145; Sleutel, F. dé Troüje, Karelisjgaingi T 51; Twee sleu tels, Sukkel, Spanjaardstraat; Dames- tnsch, inh. portemonnaie, inli. eenig' geld geld en een zakdoek, J. dé Ruijler, Bree- sti-aal O 154; Geel tastóhje, M. v. d. Berg, Sejgëerstraat H 88; Blauwe jas, C. Veoeg- op, KI. Vlaanderen M 70; Paar zwarte dameskousen, Riedijk, p. u- marhiestaf, Koepoortstraat; Militaire muts,- H. de Korte, Molstraat 25; zilveren broche, J. P. Reicheld, Oude M. en Vr. Huis; Zilve ren Schakelarmband, T. Bosselaar p. a. Bossehaart, Punlpoortstraat O 205p. huis ging. Het hielp niets of hij pi Londen bleef. Men kjon evengoed een naald in een hooiberg zoeken als Constance in die uitgestrekte wildernis van memschenzjelen HOOFDSTUK XXIX. Het was ©en (grpnt buitenkansje, dat Clarence den trein naar Desbrook nog kon haten. Lady Marchmont had Con stance willen meenemen naai" het hor tel, maar Clarence verlangde niets liever dan haar op de Grange hebben. Aan het station bestelde hij eenjge ververschin- [gén voor zijn moeder; Constance wou liever niets eten of drinken. „Ik kan niet, ik kan niet", zei ze. Het was een verschrikkelijke, reis. Constance scheen nog versuft, nog verbijsterd te zijn en lag maai* achterover in een hoek van de coupé met dichte oogën en onbe wegelijk, behalve een trillen van haar lippen én ©en zenuwnchtijgë beweging! van haar handen. Lady Marchmiont zo,u be zweken zijn pnder de opwindjngj etn de vermOeienis vph de reis, indjen zij niet zoo geheel vervuld was met onrust over Constance. En ze kon niets doen :pm het meisje te helpen, want Constan ce was het zich nauwelijks bewust, wan neer men tot haai" sprak. Er scheen1 gee n eind aan de reis le kopten, ofschoon het een sneltrein) waseindelijk kwa men zijt och te Desbrook aan. (Wlordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1920 | | pagina 6