Ingezoilen Stokken.
jaren met alle vragen van he. fiuan-
tiewezen iop de hoogte is, rijksweeimi-
iiister een militair. minister van bui-
tenia nu sclie zaken een geschoold djplp-
mcal. minister van bynnenlandsche za
ken een m|an, (gegroeid in de praktijk
van de wetgeving;. Het zon daarbij' vol
maak l onverschillig1 moeten wezen of zij
in hun partiji of in het parlement aj
een rol load-den gespeeld;.
Deze gedachte, die een ppgenblik ge
schenen heeft dei eenjge redding, te kim
den brengen, j'si npg| met in een relaitei^
omgezet. De gewoonte in de parlemen
tair geregeerde, landen van Eiurppa, om
ministeries pi elkaar te zetten niét de
partijmannen in de eerste plaats, lieeft
zóó diep wcrtel geschoten, dat men
haar ook in Duitschland, waar het par
lementaire leven nog: zoo jong is, niet
heeft kunnen loslaten. Maar deze ge
dachte een ministerie samengesteld uit
de besten, zonder dial daarbij partijbe
langen in het geding -kpmen, zal te-
rug'keeren. Zij moet weer pan de oude
komen in een land, waar voor alles de
vraag moet beantwoord worden, hoe
men na de ineenstorting., die- zooi gewel
dig was, dat er geein voorbeeld1 vpor is
pan te wijzen, den wedepophouw zal
Ier hand nemen, de productie zal doen
vermeerderen, door .arbeid' en npg ©ens
arbeid den wtejgt vinden, waai'langs over
eenstemming met de. overwinnaars kan
worden bereikt.
Hoe verrot, hoé zinneloos het o.ude
partijwezen is, is thans duidelijk aan het
licht gekomen. De meerderheid dier kie
zers wist haar öltttevredenheid met 'de
(verschrikkelijke toestanden in het over
wonnen land, haai" ontstemming over
malerieele zorgen niet anders te uiten
dan door de uiterste partijen ter rech
ter- en lep linkerzijdei te steunen. Men
stemde pis een koppig, kind, d(at zijh
koppigheid niet kan overwinnen en er
öiet aan denkt, wat hel verfslandiglste is.
Het gevolg was, dat de middenlpar-
tijen, die gedurende anderhalf jaar met
groote moeite het schip van staat bo
ven water hebben gehouden, ernstige
verliezen leden en de partijen aan cle
Uiterste zijden een groote overwinning,
toehaalden, waarmee zij' nu verlegen zijn 1
Hel is een nog. niet voorgekomen ver-
Schijnsel, dat partijen, die een geweldi*
gen aanwas hebben te boeken, die het
pantal hunner mandaten twee- of drie
voudig verdubbeld' zagen, de grootste
moeite doen om niet pan de regeering
deel te nemen. De onafhankelijken en
de Duitsche Volkspartij! hebben dje over
winning; in de hand, maar zij weten
niet wat er mede aan te vangen. En
wat is nu eigenlijk de reden daarvan,
waancm maken zij! van jhun overwinning!
geen gebruik, wat drijft hen er toe .die
verantwoordelijkheid pp anderen af te
wentelen en liever de gemakkelijke pol
van oppositiepartij', dan .dje moeilijke taak
van regeeren op zich le nemen? Enkel
en alleen het oude en leege par l ijbe grip,
de kortzichtigheid, dye niet verder ziet
dian de grenzen .van liet partijbelang;.
Men heeft geen vreugde meer in ar
beid ten dienste van liét gelicele volk,
vpn het vaderland, van de toekomst,
van het algemeen. Er wordt alleen ge
vraagd' zal dat, wat wij nu gpan doen,
het partijbelang niet schaden, zóó dat
wij misschien bijl een volgende verkie
zing een aantal stemmen minder krij
gen. Het is alsof er geen overtuiging',
geen begrip meer bestaat voor het al
gemeen belang' en wat dat eischt, het is
plsicf alleen liet enge, bekrompen, ver
vloekte partijwezen de handelingen van
de mensehen bestuurt.
Wie dit erkent, moet tot .die conclu
sie komen, dat bijl ons het geheel®
parlemedtaii'isme p.p een gevaarlijk punt
is gekomen. Het is in een toestand ge
raakt, waaruil alleen de dempcratie. met
haar frisse he en jonge, ideeën verlossing
kan brengen, waarin alleen di© ,dëmor
cratie tot nieuw leven kan wekken.
Ma,ar meer dan hiermee houdf men
zich bezig met d[e ideeën, die het Rus
sische radicalisme jn liet debat lieeft |gë-
bracht. Het principe van het radensv-
steeni. dat de bolsjewisten aanvaardden
zou hij de echtgenoot zijn van Constance
/Desbrook en het enorme 'fortuin van sir
Johfi met haar deelen. Hij was ze al
len te slim af geweest. Ja, in deze
wereld zijn het de hersenen alleen waar
men wat aan heeft. Hij had ze allemaal
de loef afgestoken den grooten sir
Ralph, lord Dollinglon, Becky Thorpe.
Zijn oogen schitterden, zijn dunne lippen
plooiden zich tot een "£limlach van ze
gepraat. Hij stak een sigaret op, rookte
en genoot ervan; morgen zou liij in een
café zitten op een 'van de boulevards,
'van Parijs eii een sigaret rootten met
'Constance uaast zich zijn jonge vrouw!
De groote torenklok sloeg kwartier
voor twaalf met langzame, zware sla
gen: het was als een klaroengeschal
Vio.or Lycett Cray son, de klaroenen, die
zijn triomf en zijn geluk verkondigden.
Hij; kwam aan in lie IHome om klokslag
twaalf; en alsof zij. op hem (gewacht
had, kwam miss Herbert hem pi de hall
tegemoet en overhandigde hem stilzwij
gend het briefje:
„Als u hel gelezen liebl, mijnheer
Grayson, kiuit u misschien verklaren
Hij luisterde niet naai' liaar. Hij las het
briefje werd doodsbleek en zijn hand
ging naar zijn mond 0111 het plotseling
trillen der lippen le verbergen. Hij' was
versuft van den slag.
„O ja, ia", zei hij met een soort
en dpt in navolging van djezen thans
ook de links-radicalen als ideaal aan
bidden. is geboren ujt den wenseli van
een kla.s se heer schap p ij: van beneden af,
in tegenstelling met de. v poegere klias-
'sehéerschappij: van bpven af. Het wprdt
geprezen als het 'groote middel, .dat
leidt naar die djctatuur van het prole
tariaat. Maar thans blijkt, dpt in dit
verlangen, dat van huis uit slechts het
program van een bepaalde partij' beli
chaamde, een gezonde kern steekt. In
radicale krpi|g|en in Dujjtschland! was het
verlangen naar dat raidjensysteeni zoo
sterk, dpt men .er aan tegemoet i?geko-
klonien door. ;de stichting van een
„Reichiswirtscliaftrat", die als een soort
economisch parlement naast het polijdé-
tiekè parlement staat! De instellinjg van
dezen rand wordt thans van alle zijden
pis een zeigen beschouwd, omdat men
hoopt, daarin een lichaam te bezitten,
waar de vraagstukken van eeonomischen
gard uit een zuiver zakelijk .oogpunt
Wo.rden beschouwd! Het ecpnotmische.
leven Igpat zijn Igamigl, zonder zich om
politieke programma's, te bekprnmeren.
Ongeacht alle opzweeping! der arbeiders
massa en ongeacht alle behoudzucht van
het kapitalisme, bezit D,u;tschland een
instelling1, waarin werkgevers en werk
nemers te zomen beraadslagen, en die
uitstekend werkt. Hier wordpn alle
vraagstukken behandeld', die dp indjus-
trie in haar igjeheel werkgevers en
werknemers (er zijh inderdaad nog
dergelijke .onderwerpen Ij roken, en het
jiis niet in te z;;en, Wiaano.m deze. orga
nisatie, dye een lg|poot© macht vertegen
woordigt, ook njet op andier gelged
ten goede werkzaam zou kunnen wezen.
In werkelijkheid oefenen .dé yakver-
eenigingen achter de, schermen ree dis
invloed op het politieke leven, een -n-
vfeed, .die men niet onderschatten moet.
Legjien, de voorzitter van .d(e bijna al-
maehtigje generale commissie der vak-
vere omgingen, is in zekeren zin zoo ietsi
als „!g;eheime keizer." Van de vakvere
nigingen .hangt het eenvoudig af of d|ei
werklieden van hun laatste en mach
tigste middel: de algemeene staking!, ge
bruik zullen maken. Het lijgt voor de
hand, (dat, wanneer thans pf bij een
latere (gelegenheid dé meerderlieid|ss.oh
ciialisten een lijn zullen trekken met
de onafhankelijken, een algemeen© sta
king' zial uitbreken. Ein dat is als een
positief feit aan te nemen, wanneer de
nieuwe regeeiring volgens1 hel oude par
tijstelsel .wordt |g|e,vormid', terwijl liet veel
minder waarschijnlijk is, wanneer die
regjeêriing zou worden samengesteld! uit
de beste economische krachten van de
natie, zpodat o.ok ,d|e arbeiders en dte
vakverenigingen .aan haar samenstelling
moeten deelnemen.
Men anp|g)e van het standpunt dér
democratische traditie in "Europa dezen
gang van zakén betreuren, ik vpor mij
geloof, dat er niets aan veranderd kan
worden of vroeg1 of laat zal het par
lementaire stelsel vervangen worden
dopr een economisch stelsel, z op, g|ö©d
als de politieke; vragen op djen achter
grond zijn gedrongen djopr eqoniomisclie
kwesties. Dpt «daarmee het geestelijk hi-
ve.au naai" hoven gaat, kan niét beweerd,
worden, mpar de ontwikkeling der din
gen houdt mét di® vraag geen reke
ning,. En het zal noodig; zijn zich op
dat wat komen moet, vo.or te bereiden.
Wij hebben gezien, dat id©, groote Duil-
fiche revolutie ve©l minder een poli
tieke dan een economische kwestie is
géworden: het materialisme, van onzen
tijd drukt pp .alles zijn stempel!
Geen partiji gééft sterker dan dé spr
ciaal-deniio,crateii een .duidelijk beeld, van
de ontwrichting v(an het portijlcven. Zij'
zou een jgroot'en, een .overwegenden in
vloed kunnen uitoefenen op den gang
van zaken in het rijk en zij wil met.
Zij geeft er de voorkeur aan opposite te
viceren en ontevredenheid! te verbreiden
ill plaats van de gelcgiepiheidl aan te
grijpen, haai' idealen, voorzoover dpt mo
gelijk is, in practisclie daden pm te zet
ten. Welk een miskenning vian den oudën
regel, dat politiek' de kunst van het
bereikbare verwezenlijken is! En waar
is Lompheid: „Juist, juist! Wilt u als l u
bliefL pan freule Desbrpok zeggen, dat
ik haar zou willen spreken?" vroeg hij
zneL een gedwongen, een dwazen glim
lach.
„Freule Desbrook is vertrokken; ze
heeft „Ons Huis" verlaten."
Hij schrikte en liet was pf zijn bleek
heid. nog erger werd.
„Wanneet- waar?" vroeg liij.
Miss Herbert schudde treurig' het
hoofd.
„Dat weten wij; niet. Ze is twee uur
(geleden heengegaan z.onder boodschap
'achter te laten, (geen woord waar ze
naar toe ging. Wij' zijn zeer verlangend
cr iets meer van to weten, mijlniieeil
Craylspn, wij houden hier allen zooveel
van haar zooals u weet. Er zijn reeds
anderen naar haar komen informeeren
Maar Lycett Craysjon verlangde niet
meer te weten. Haar woorden vielen
in zijn looren zonder ecni.g© bcleekenis.
liet bloed stroomde naar zijn geziclil, hij
,keek paar miss Herbert met de uitdruk
king van een \Vild dier, wién men zijn
prooi heeft ontrukt, en toen hij zijn
bloedteoze bevende lippen opende, vloei
de er een stroom van vloeken en leefijke
woorden uil, zoadat zuster Mary, hoe
gewoon ze pok was aan de taal der ach1
terbuurten, haar ooi-en moesL dicht hou
den en achteruit deinzen van afschuw.
om doet de partij zpo? Louter uit o,p-
p c r luni t e i tém o Lie ven vpor de partijlagli-1
tatie. De sociaal-democratische leiders
w e t e n, dat iu dén w.anboptgen toér
island, waarin Duitschland verkeert, een
pivergjaing v,an het kapitalistische naar het
isiccijalislisclie stelsel e©n onmogelijkheid
is. Mpar zij' dm'ven dat ;dén kiezers
niet te zeggen uit angst, ze te drij'ven
naar de radicalen, paar dén uitersten
linkerhoek, naar de communisten en
Lpartacisten. De man, di© dén moed
lieeft openlijk te zeggen: ons doel blijft
het socialisme, maar wij! kunnen dat nu,
na den verloren oorlog', niet bereiken,
omdaL wiji eerst weer ons economisch
leven 'in g(ang' moeten brengen, walniet
anders kan dim djpor midtiei van het
o.ude systeem, en daarom willen wij por
sitieven arbeid verrichten en met dé re
geering samenwerken, om het allererg
ste te vermijden die man .ontbreekt.
Wie zpo isprekejn z.o,u, z.ou een jgiropt en
gloed werk doem. Maar er is niemand!,
die djat kan iof 'durft. Partijpolitiek bo,-
Ven lalles, diat is liet wachtwoord. Maal"
de dag zal komen, waarop men dézen
rampzaligen wieg.verlaat, waarop' men d©
besltaa|némo|géTijkheid 'van een regéeping
hi net leven zal" roepen, die de zeker
heid géeft, dat haai" kracht e©n diuurza-
më is en die daardoor het vertrouwen
der wereld z,al hebben een vertrou
wen, dpt wij thans meer dan ppit dél
ven.
Dr. MAX OS,BORN.
Oh—
PAIIIJSCIIE CAUSERIEËN.
Parijs, 15 Juni.
Wanneer ik U optimist oMer den po-
ütieken en economysclien toestand in
Frankrijk schreef, waarde lezers, dan
hebt ge waars'chijnlijk wel eens de
.schouders opgehaald en '1 woord „chau
vinisme" gemompeld.
Manui t de irerte bekeken stond
Frankrijk er 'na den oorlog dan ook
niet schitterend voor; men moet te
midden van het Fransche volk leven,
om te beseffen, wat de Fransche geest
vermag. Dat Frankrijk overwinnaar is
geweest in den oortqg, hééft het niet
alléén te danken aan de hulp van
Amerika, maar vooral ook aan zijn
overtuiging dat de zaak, die hal voor
stond, een eerlijke was;" en uit die
zekerheid lieeft het zijn moreele kracht
geput. De Franschman is niet „zake
lijk", liij heeft geen vooropgesteld plan.
dat hij systematisch ten uitvoer brengt,
zooals de Duilscher dat doet met ©en
volharding, die op koppigheid lijkt
Frankrijk zal geen oorlog „onderne
men" maar wanneer het er eenmaal
voor gezet wordt, dan is zijn vin
dingrijke geest onuitputtelijk en van een
wonderbare soepelheid. In het spel van
„kat en muis", waar Frankrijk steeds
de rol van muis vervulde, heeft het
zich altijd weer door een schilleren
den inval uit een hachelijke positie
gered. Ge herinnert U nog wel, hoe
de slag aan de Martie gewonnèn werd?
Alle Parijsche taxi's zijn iu één nacht
.gemobiliseerdin elke taxi" reden vijf
poifu's naai* de Mama.
De Franschman is intelligent; hij zal
'zich dus ook niet als een stom idier
laten leiden, maar wannéér hij ver
trouwen in iijn Voormannen heeft, dan
stelt mj al zijn vermogens in "dienst
van de algemeene zaak. Die intelli
gentie heeft den Franschen arbeider
bewaard voor, de verleidingen van het
Bolsjewisme. Hij heeft ingezien 'en door
grond.. Maar hij heeft óók ingezien,
dat Frankrijk zélf werken moet aan
zijn toekomst. „Fes Bodies payeront"
is niet zoo uitgevallen als men had
verwacht en Amerika heeft met het
eindigen van den oorlog de hulp aan
Frankrijk stopgezet. 'Het moet nu zich
zelf helpen enhet helpt zichzelf.
Hel kabinet Millerand lieeft een schit
terende overwinning behaald in de sla-
istakingsheweging van begin Mei, waar
uil hel een groote moreele kracht
put. De arbeidersklasse heel'! begre
pen, dat een slaking, zooals die den
lslen Mei werd uilgeschreven, Frank
Ü2
Toen keerde Lycett ziqh jmi en vloog
de stoep ai' en he t smalle" vuile straat
je in. zonder op te letten, w,aar hij1 heen
gfing, evenals Cbnstance zo.o straks. Hoe
lang hij liep door die stegen en straten
waar Constance haai" werk had verricht,
d.at wist hij' niet. Er scheen iets te
zijn gesprongen in zijn brein dat, wal
de hoofdbron is van .ons zelfbedwapg1.
Hij was ials een roofdier, [geheel en al hon-
jg'er en dorst naar de prooi, die hem was
ontgaan. Eindelijk, 1110e en uitgeput door
zijn drift, blee f hij staan in een smal
straatje en keek pm zich lieen. Hij! was
dicht hij een laag en onaanzienlijk bier
huis, hijgende van dorst duwde hij dé
deur open en trad binnen. Hel ropk er
al even akelig als het er uilzag. twee .of
drie vuile én jgemeene mannen isbonden
le drinken bij' de toonbank, liij duwde
hen op zij en vroeg een glias cognac. Zij
vloekten tegen hem, maar stonden stil
om hem met verbazing aan le zien, want
waarlijk, mijnheer Lycett Crayspn, de
(geaclite notaris, zag er uil pis een patient,
.ontsnapt uit een krankzinnigengesticht.
Hel. meisje aan het buffet schonk hem
een ifas slechte cognac in; maar, lioe
slecht ze .ook was, hij! dronk ze in cén
slok uit, wierp een geldstuk op de. toon
bank, waggelde liet vertrek uit, half ge
slikt in den vergiftigen drank. Maai" hel
was een geestrijk vocht in ieder geval
rijk voor een afgrond plaatste, door
vijandelijke hajnden geopend.
Frankrijk werkt, Frankrijk produceert
en heeft bijgevolg véél minder behoefte
aan producten "uit het buitenland, mei
name Amerika en Engeland. Dé ver
houding tusschen import en export tij:-
delijk zoo ongunstig, dat de geweldige
daling van den franc daaraan voorna
melijk was toe te schrijven is der
mate verbeterd dat de franc in 1
maand met de helft van z'n tijdelijke
waarde die 16 cis. bedroeg is vermeer
derd. Gevolg hiervan is, dal hrtikelén
uit het buitenland ingevoerd, ook goëd-
kooper worden en er dus; een groiote
„baisse" (daling in de prijzen, vooral
van importartikeien, ontstaat.
De oogst belooft zóó gloed te wjor-,
den, dal Frankrijk (geen buitenlandscb
koren noodig zal hebben dit jaar.
N,u de koienvoorziening, èn door liet
eindigen, der staking in de mijnen (een
staking afgescheiden van de algemeen©
staking in Mei) èn doordat Duitschland
zich begint te hóudein aan de over
eenkomsten van liet „trait", veel- ver
beterd is, kan de industrie nu die
rem is weggenomen, zich ruimër ont
wikkelen.- Wilt ge eenjge sprekende cij
fers.- De Usines Creusot fabricéeren per
maand 30 locomotieven van 70 ton en
\vilt ge een speciaal Parijsch voorbeeld:
De fabriek van Citroëin sedert 15 maan
den georganiseerd, levert dagelijks 70
automobielen af, welk aantal binnenkort
tol 100 per dag zal worden opgevoerd.
De Fransche staat heeft door restric-
liemaatregelen, wat Cëtreft bezuiniging
o pvuur en licht, dus op kolen, het
verbod van invoer van sommige luxe
artikelen en uitvoer van .andere niet
alleen een direct resultaat bereikt maar
ook een voorbeeld gésteld. Er hesrsclit
een geest, die naar vereenvoudiging
Streeft, principieel én gedwongen. M;en
Itoopl alleen wat men noodig lieeft, en
vooral nu rne'n een Steeds grootere
daling in prijzen voorziet, wacht men
liever af. Het is eëh stille strijd te<-
gen de zoogenaamde „MercantiV, de
tusschendiandelaars, die op speculatie
groote voorraden hebben Ingeslagen in
het vertrouwen, dat de prijzen nóg
meer zouden stijgen. Al die voorraden
zullen met verlies o pde markt gewor
pen moeten worden.
De zoogenaamde „Grands Magasins"
leken in hun verscheidenheid van
rayons het volledig" beeld van den klein
handel in alle artikelen, "behalve eet
waren. In de luxe-afdeelingen: parfu
merie, kunstvoorwerpen, bijoux, stoffen
voor avondtoiletten etc., is stilstand in
den verkoop. Eenvoudige zomerstoffen
en vormen voor hoeden, 1 etc. worden
normaal verkocht aan de vrouwen, die
zelf of met goedkoope hulp, haar klee
ding1 fabriceeren, slechts koopen wat
ze noodig hebben. De officieel voorge
schreven restricties zijn nu opgeheven:
de theaters restaurants etc., blijven eien'
paar uur langer open, de Métro rijdt
tot half één; verder is het verbod in
getrokken, op Dinsdag en Woensdag
patisserie, chocolade, etc. le verkoopen,
omdat de algemeen© toestand verbéterd
is, en omdat het Fransche volk' zelf
besefl, dat soberheid de eerste stap isl
0111 tol betere economische verhoudin
gen te geraken, en het dus zichzelf
restricties oplegt. IRÈNE.
Mijnheer de Redacteur,
Zou u zoo goed willen zijn mij een
klein plaatsje af le willen staan in
uw veel gelezen blad, bij voorbaat mijn
'dank. In de verordening op de win
kelsluiting staat in art. 5. De Burge
meester en Wethouders kunnen in bij
zondere omstandigheden ontheffing ver-
leeinen. Waar nu het Vreemdelingen
Verkeer feest viert, en er wedstrijd is
voor de winkels, en muziek op da
markt, wat veel menschen op de been
brengt, en er voor de neringdoende
wat te verdienen was, geloof ik dat
het op den weg lag van B. en W. om
en het gaf hem eenigermate zijn eveiri'
wicht terug. Hij liep naar het eind van,'
de istraiat, hield zich vast aan een lan
taarnpaal, wischte het zweet van zijn
Viciorheofd en keek om zich heen.
Een politieagent djei heen en weer
liep aan de p,verzij! van de straat, stak
p.ver en zag hem achterdochtig aan.
„Hei daar., mijnheer!" zei hij. „Blijf
daar niet zopi sLaan. Loop liever door."
„U hebt (gelijk", zei Lycett, volkomen
[gelijk; ik hen niet heel wel. Kan u me
niet een rijluig bezorgen?"
De agent, den fooitje verwachtende,
liep met Lycett naar he t eind van de
(straat, die uitliep op een gropten ver
keersweg en riep een oab aan. Hiji zette
er Lvcetl in.
„Waar naar toe, mijnheer?" vroeg hij,
te 1 wijl hij zijn sliillinjg1 i'n den zak stalt.
Lycett keek hem verwezen aan.
„Stom dronken is die man, hoor
merkte de koetsier op, volkomen hoor
baar.
De opmerking: deed Lycett als 't ware
ontwaken. Hij1 schaamde zich; de ver
nedering; verhelderd© zijn geest eenigs-
zins.
„Ik ben niet dronken", zei hij! werktui
gelijk. „Rijd mij naar het Waierlop|sta-
tion en rijd wat vlug. ik zal je den dub
belen prijs betalen."
Ja, het was maai" betey, dat hij' naar
ontheffing te verleunen. Zeker niet aan
gedacht, of vergeten. De Caféhouders
hebben allen wat kunnen verdienen,
maal' een andere neringdoende niet.
Gisterenavond toen de muziek begon,
werden wij met den ijswagen van de
markt gestuurd, We mochten niet ver
koopen, wat natuurlijk om het zacht uit
te drukken een teleurstelling was, én
voor het publiek ook. Dit was er slecht
over te spreken, dat wij' géén ijs hiocli-
ten verkoopen, nu er wat te doen was,
terwijl de café's wel mochten verkoo
pen. En wat zag uien toen? In de ver
ordening' op de winKelsluiling staat,
liet is verböden te vénten of te ver
koopen in straten of ipp pleinen des
avonds na 8 nur.
De melksalon en zijn buurman had
den zooveel klanten, dat zij ze Tn het
cafc en pnder de waranda niet bergen
konden. En wal deden ze nu? De ta
feltjes op de straat en bier verkoopen
op de straat. 'Dat kwam er niet op-
aan. "Wij konden niets1 verdienen, alleen
de caféhouders.
Hppenjcte (dat B. en W. voortaan aan d©
neringdoenden denIdenMijnheer nogmaals,
dank voor de afgestane plaatsruimte..
teekeu ik mij^
S.
APOTHEKEN.
Morgen zulten de volgende apotheken,
Idie ock de volgende week den avond- en
nachldienst hebben, geopend zijn:
Middelburg: L. K. v. (di. Harst.
Vlissingen: C. G. Baert, KI. Markt.
Té Goes is Zondag en daaraan voor
afgaan den nacht geopend de apotheek
van La Porte.
Gioes: J. B. van Kalmtliout.
GEVONDEN VOORWERPEN.
Als zoodanig zijn aangegeven de vol
gende voorwerpen, welke terug te be
komen zijn.:
a. op het politiebureau:
Wit kinderrokje; Wit zakdoekje; Zwar
te portemonnaie, Zwart Igëb reide kraag;
Zwarte dameshoed; Bruine portemon-
ln|aie, Broiche, Rolletje lint; Kinderspeen
Scboolétui, inhoudende passers enz.; Jon
gensjas.
b. bij particulieren:
Jongensjas, Marie Deist, Segeersweg V
87; Zwarte portemonnaie, L. Dourleijn,
L. Geere K 317; Vuilnisbak, L. J. Enians,
PenninigfUioeksingel L 74; Postduif, gem.
nikkelen ring W. P. 499—50 gummiring
U 326, Gerritsen, D.am N. Z. N. 5; zwarte
dameshanidsichoen, J. Govaert, Bleek E.
95; koraaltjes met |gpud ringetje ©n ka-
pitelstiokje, A. Th. de Looff, St. Jans-
glang I 88; Gouden broche, J. C. Rood.
Veersche weg: S 15; Ppstduif, Wed.
Schuit, N. Vliss. weg1 C 188; zwarte da-
mesportemonnaie, imh. ©enig geld, D. J.
Frelier, Brakstraat "O 267; Zilvcrbon, J.
J. van der Leije, Me 1 is-kei'ke B 121a;
Zilveren boerinnen!)roclieIzaak "de Wjt,
Sni)oors|g|ang S 150; Portemonnaie, inh.
eenig geld. B. G. Ziefcsemp, Korendijk
P 64; Zilveren mpnchelkinoop, A. Both,
Mpfenberjg K 100; Duimstok, J. Niést-
h©ve, Smoorslglang1 S 148; Zwart haarlint,
L. Provopst, Reijgerstnaat A 117; Etui van
een lorgnet, J. J. Smit, St. Pie tei'slraaj:
A 77; Grijze breikous met' naald en sa
jet, S. Leempoel, Amem. voetpad T 97;
Lorgnet in étui, E. van der Vatë, Koe-
poortstraat E 63; Eeuigf igëld, Jan Ronze,
Npordwqg R 48; Zilveren Collier, C.
Brakman, Lang© Delft B 145; Sleutel, F.
dé Troüje, Karelisjgaingi T 51; Twee sleu
tels, Sukkel, Spanjaardstraat; Dames-
tnsch, inh. portemonnaie, inli. eenig' geld
geld en een zakdoek, J. dé Ruijler, Bree-
sti-aal O 154; Geel tastóhje, M. v. d. Berg,
Sejgëerstraat H 88; Blauwe jas, C. Veoeg-
op, KI. Vlaanderen M 70; Paar zwarte
dameskousen, Riedijk, p. u- marhiestaf,
Koepoortstraat; Militaire muts,- H. de
Korte, Molstraat 25; zilveren broche, J.
P. Reicheld, Oude M. en Vr. Huis; Zilve
ren Schakelarmband, T. Bosselaar p. a.
Bossehaart, Punlpoortstraat O 205p.
huis ging. Het hielp niets of hij pi Londen
bleef. Men kjon evengoed een naald in
een hooiberg zoeken als Constance in die
uitgestrekte wildernis van memschenzjelen
HOOFDSTUK XXIX.
Het was ©en (grpnt buitenkansje, dat
Clarence den trein naar Desbrook nog
kon haten. Lady Marchmont had Con
stance willen meenemen naai" het hor
tel, maar Clarence verlangde niets liever
dan haar op de Grange hebben. Aan het
station bestelde hij eenjge ververschin-
[gén voor zijn moeder; Constance wou
liever niets eten of drinken.
„Ik kan niet, ik kan niet", zei ze. Het
was een verschrikkelijke, reis. Constance
scheen nog versuft, nog verbijsterd te zijn
en lag maai* achterover in een hoek
van de coupé met dichte oogën en onbe
wegelijk, behalve een trillen van haar
lippen én ©en zenuwnchtijgë beweging! van
haar handen. Lady Marchmiont zo,u be
zweken zijn pnder de opwindjngj etn de
vermOeienis vph de reis, indjen zij niet
zoo geheel vervuld was met onrust
over Constance. En ze kon niets doen
:pm het meisje te helpen, want Constan
ce was het zich nauwelijks bewust, wan
neer men tot haai" sprak. Er scheen1
gee n eind aan de reis le kopten, ofschoon
het een sneltrein) waseindelijk kwa
men zijt och te Desbrook aan.
(Wlordt vervolgd).