ilekplie toni
FEIIIUETOI,
lUVOEGSEL
BINNENLAND.
JiM M
TAV
Woenstag 6 Aug. 1918, no. 183.
Hot einde dor Hanreommissies
gekomoB?
„Zoodra liet verkeer tustechen; de vol
keren. zal zijn hersteld, zal een voorstel
worden gedaan dat tot het vervatten dei-
wet zal leiden,- aldus verklaarde
Minister Ort 23 Mlaarl 1917 in de Eerste
Kamer in antwoord op -een vraag van den
heer Stork njaar het oordeel der regjee-
ring over de beteekenis van art. 15 al. 2
der Huurcoinmissiewet, luidend:
.^Deze wet vervalt zes maanden
na den dag waarop door Ons, dteni
Raad van State gehoord, zal zijn
verklaard, dal de tegenwoordige bui
tengewone omstandigheden hebben
opgehouden te bestaan".
In de Huuropzeggingswet van 28 Mei
1918 komt een zelfde bepaling voor.
Op een nadere vraag van den lieer
Stork heeft de Minister die opvatting
O|0g beperkt, door te zeggen dat hij „ge
heel bevestigend" antwoordde op de
vraag van. den heer Stork, of de buiten
gewone omstandigheden hebben opgehou
den te bestaan „zoodra practisch de te
genwoordige wereldoorlog ten einde is."
Maar laten we ons nu mlaar houden
nan de eerste bewoordingen, doior den
Minister zelf zoo geformuleerd.
We meenens dat we nu zoo ver zijn,
dat „het verkeer tusschcn de volkeren"
weel' is hersteld, of althans eerdaags her
steld zal worden. In ieder geval zijn de
verkeersbelemmeringen wat ons land be
treft, vrijwel opgeheven, al gaat het ook
npg niet vlot door andere oorzaken.
Wat nu? Zal nu eerdaags de regse-'
Mag de verklaring afkondigen, dat (die
buitengewone omstandigheden hebben op
gehouden te bestaan
Er zal wel niemand zijn die dat be
aamt Sommige abnormaliteiten, tijdens
den .oorlog ontstaan, blijken een langer
loven te hebben dan de oorlog zelf. Dat
is vooral duidelijk hij de "huur-kwesties,
duidelijker dan dit was bij dte geboorte
der Huurcommissie-wel in 1916, toen de
regeering er zelfs wegens d©n „t ij d e 1 ij-
ken aard" van hel kwaad niet toe wilde
over gaan de huurprijzen te drukken,
door met geld uil de publieke kasisen een
banlal woningen te bouwen. De regee-
ring denkt daar nu anders over, maar ze
zal ook wel anders denken over de ab
normale omstandigheden die den levens
duur der Huurcom'rais'sie-wet bepalen.
Als thans de regeering zonder meer
overging lot het laten, vervallen van de
beide huurwetten,, dan zonden er erge
dingen gebeuren. De woningnood is zoo
veel ernstiger geworden, dat alleen reeds
de invloed Van groot® vraag cu klein
aanbod de huurprijzen naar hoven zou
doen vliègen, (met alle treurige gevolgen
die daaraan onvermijdelijk zijn verbon
den voor die huurders welke de hoo
ge re prijzen niet zouden kunnen beta
len, en die dan zoo snel als mogelijk is
uit hun huls zouden worden gezet"! zon
der kans een andere woning te vinden,
want er zijn er veel te weinig.
Er komt npg bij, dat de bouw van'
nieuwe huizen zoo ontzaglijk duur is.
dal de huurprijzen daarvan wel ho.og
móeten zijn, veel hooger dan van over
eenkomstige huizen vroeger. En daar
van is al weer een onvermijdelijk gevolg
dal de algemeen® huurslandaard naar
boven zal gaan, zoodra hij vrij wordt
Dus nog geen opheffing van de huur-
commissie- en van de huuropzeggingwet.
GEKOCHT.
Naar het Emgelsoh van
•HARLES GARVICE.
o
72).
De arme Lorrimore verkeerde in een
eigienaardigen gemoedstoestand. De twee
jaren die hij zich zelf had gegeven om
Neville te zoeken, waren voorbij en hij
had met een zuiver gesveten naar .Audrey,
kunnen -terug' keeren Maar zijh liefde
maakte hem triolsch en hij bjgd eeu< gevoel
pf het onwaardig was terug te komen, om
zoo te zeggen met leege handen In dien
itijd haatte hij letterlijk den naam van
Neville Lynne, en toch voelde liij zicli
als 't ware verplicht nog' een poging te
doen om hem te vinden Hij besloot nog
één maand aan het onderzoek te wijden
en daarna, met of zonder succes, zpu hij
naai- Audrey gjaan en in liet laatste geval
tot haar zeggöu „Ik heb mijn best gej-
daan, u uw vriend terug' te bezorgen,
en het is mij niet Igfelukl. Ik wit u nipt pan
uw stilzwijgend te kennen gegeven be
lofte houden - ge zijl vrij. Maar ik heb je
iilo'g lief, en als je mij een duizendste
deel van die liefde kunt schenken, wprd
dan mijn vrouw."
Hij ging' den volgenden dag naar Syf-
Miar dan onthoude men wel, dat men
met een paar wetten blijft zitten, waarin
een. geweldige onbillijkheid zit. We we
ten heel goed, dat de ergen onder dje huis
eigenaren, de bloedzuigers, die van den
noodtoestand misbruik maken, het vjoor
de goeden bedorven hebben, en dat een
dwangmiddel noodzakelijk was. Maar het
JLs piel te ontkennen, dat hot een groote
onbillijkheid is, om alle personen die
nu toevallig hun bezit in huizen belegd
hebben, (niet alleen huisjesmelkers, maar
ook kleine renteniers, weduwen, weezen,
idie de huizen erfden) te beletten, te doen
wat ieder andier wèl mag doen. nl. méér
inkomsten uit dat bezit vragen dan vroe
ger Wie een stuk land bezit kan hooger
pacht bedingen, wie een Stuk land heeft
met een, huis er op, mag met verho.ogeu.
Dil druischl zoo sterk in, legen hel
rechtsgevoel, dal een langdurige hand
having dier wetten ons onmogelijk Jrjkl.
Maar tegelijk zal moeten vast staan, dat
er een ander middel zal zijn igevoadeu om
het euvel te bestrijden dat de aanleiding
tit die wetten werd.
Dat de huurprijzen op den <luur alle.
paar boven móeten, is onvermijdelijk,
want het geld is duurder en hel onder
houd is veel duurder Als gevolg van
tlie stijging wordt er nu wel treurig
weinig pan onderhoud gedaan, maar dat is
ook al niet vol te houden, wil men de
huizen niet in waarde achteruit laten
gaan
Nu zijn die twee wetten niet gericht
tegen opdrijving van de huurprijzen, maar
tegen onrede tij k e opdrijving". Bijge-
volg staat de regeering voor het buiten
gewoon moeilijke vraagstukhoe kan ik
beletten dal de huurprijzen, zooal niet
op 'l zelfde peil blijven van 1916. dan
toch nipt onredelijk worden opge
dreven.; een vraagstuk dat in de praeüjk
hierop neer komt: hop belet ik dat' de
eigenaars vau huizen van vóór den oorlog,
door misbruiltmaking van den woning
nood, ook voor hun huizen den Iiooge-
ren huprprijs vorderen, die de duurte
ivoodig maakt voor nieuwe huizen?
Wie er nog aan twijfelt of liet, dien
karl uit zal gaan. kijke maar eens naar
de steeds hoo.gere prijzen van verkochte
(huizen. Het is niet alleen de verhoogde*
materialenwaarde die zich in do stijging
dier veilingprijzen uitspreekt, Maar ook
de v r gel ijking met hetgeen een nieuw
ihuis tlian^ méér koisl dan vropgier.
Zijn de huur.commissies een afdoend
Ave .r middel tegen onredelijke huur-opdrij
ving? We vreezen dat ze den drang naar
boven niet kunnen weerstaan Het sijpelt
nu al door dien. dam in den vorm van
laheilei on!tduikin(gjen, sleutelgeld, gefin i
geerde onderhoudskosten', quasi-verkoop
e.d. Een voorschrift djat als regel ontr-
dokem wordt, verliest al dadelijk zijn
kJlscht
Het eenige zou zijn, dat de Huuroom-
jmissies piet meer behoefden vast te liou-
den aan den in de wet voorgeschreven
huurslandaard van 1 Jan. 1916, en gelei
delijk paar boven gingen. Maar hel lijkt
ons een uiterst bezwaarlijk werk voor
zoo n commissie om een vaste lijn te
volgen als zij haar basis los laat, en met
haar schaltinjg in de lucht zweeft. En af
doend zou haar werk zeker niet zijn.
Want er valt niet aan te ontkomen
een huis is meer waard en dus duur
der cian in 1916. En die huurcommissies
behandelen wel het symptoom der kwaal
maar niet de oorzaak.
Die oorzaak ligt- le. in den overvLo.ed
van bevolking ten deele door het stop
zetten der Landverhuizing, ten deele door
toevloed uil het buitenland; 2e. in den
onvoldoenden aanbouw van nieuwe hui
zen door de geweldige duurte van, ma
terialen en van '1 geld.
Die eerste twee oorzaken zijn moeilijk
te bereiken door een wet in ons land.
Var» de landen waarheen vroeger zich de
landvorhuizersstropm richtte, zijn Ame
rika en Engeland voor immigratie geslo
ten, en heeft Duitschland geen aanlokke
lijkheid meer En de toevloed v an Belgen
moge 'geëindigd zijn. die van Duilscliers,
via's hO|tei om afscheid te nemen van! haar
<gn vond haar met Mercy bezig' te beraadt-
slagfen, over een geopendeu brief heem-
gebogen. Sylvia overhandigde hem den
brief met êen glimlach.
„Ik ben zoo blij dat u er is," zei ze.
„Het is een aanbod van een. opera-direcr
teur uit Londen. Zal ik het eenlnfemen of
niet?"
Lorrimore floot even zachljes, toen hij
de voorwaarden nalas.
„Op die manier zal je milLonair worden).
Sylvia-lief", zei hij met een glimlach. „Ik
wou wel eens we ten wal je met het ge ld
zult doen."
Sylvia glimlachtetoen zuchte zij en
keek een anderen kant uit. Als Jack ge
leefd had, zou die vraag) niet uoodig ge
weest zijn „Aan Jack geven", zou haar
antwoord wezen.
Sylvia kent een manier om gemakke
lijk genoeg van vrij wat geld af le ko
men", zei Mercy. „Ik denk soms: dat alle
«armen uit Parijs
Sylvia legde haar hand op Mercy's lip
pen
„Niet uit de school klappen!" riep zij
lachend uit. „Maar werkelijk, ik doe mij
zelf ook vaak die zelfde vraag'; en dit is
nog meer en een heel groote som. Zal
ik het aannemen?" vroeg ze zoo gedwee
als een pupil staat tegenover haar voogd.
„Ja, ik zou denken van wel", ant
woordde Lorrimore met een flauw
zuchtje. Wiat zou hij graag naar Londen
Oostenrijkers en Russen blyft uoig steeds
aanhouden.
Wat dien aanbouw betreft, staat de
particuliere bouw nog altijd stop tenge
volge der duurte, maai" ook al indirect
ten gevolge van de Huurcommissie-wet,
die de prijzen.'drukt; e« is de aanbouw
van womugvereeaigingen met rijk.svop.r-
schol nog altijd verre van afdoende. In
Amsterdam was het tekort aan woningen
op 1 Jan. '18 14,397. In weerwil van
den aanbouw was 't tekort op 1 Jan.
'19 gestegen tot 15.708, en was 't in 'teer
ste kwartaal van dil jaar trots hel krach-
lige vereenigingswerk, nog weer geste:-
gen met 45.
Het beste middel, nl. aanbouw van zoo
veel nieuwe huizen, dat de eigenaars der
leeds beslaande woningen hun huur niet
kunnen opslaan, werkt dus slechts zeer
onvolledig.
Er is dezer dagen in „Het Volk" door
G. d. S. eer curieus denkbeeld geopperd
om hel kwaad (vooral het nemen van
woekerwist door onredelijke huurverhop-
ging voor reeds bestaande woningen) te
^voorkomen.
Hij wil door onteigening van alle
huurwoningen (te vergoeden tegen stuk
ken staatsschuld) de prijsbepaling in han
den stellen van een Centraajl Woning
fonds, dal tevens den aanbouw van nieuwe
woningen leidt. Wanneer dat fionds dan
uilreksnt wat er per jaar uoodig is voor
aanbouw, en welk bedrag die nieuwe
huizen meer aan huur vragen dan de
inu geldende huurprijzen, dan kan het
dat meerdere omslaan over alle huizenf,
oude en nieuwe samen Dan zullen de
(huren van de oude huizen wel iets
stijgen, maar véél minder dan wanneer
(men de verhooging overlaat aan de
huiseigenaars, die dan allen gelijkelijk
hel hoogste peil zullen Vrachten te be-
reiken.
Als we bij de distributie niet zooveel
leergeld hadden betaald met overheids
bemoeiing op groote schaal, dan zou dit
theoretisch mooi lijkende redmiddel meer
aandacht trekken, daar het licht werpt
op een van de kernen der kwestie- het
verhand tusscben de kosten der nieuwe
W'.ningen en den huurprijs der oude.
Maar al gaat men ook niet zóó ver,
in ieder geval zal er iets nioeton gedaan
worden, ten opzichte van die twee huur
wetten. Volgéns hun eigen bewoordingen
moeten ze eerlang vervallen. Maar dan;
zal er toch iets anders voor in de plaats
moeten komen, want met volledige vrij
heid gaan we een groote misère te g©moel'.
BEHUIZING DER TWEEDE KAMER.
Aan de „Maasbode" komt het lierichl,
als zou de Raad van- State verhuizen
gaan. zeer aannemelijk voor.
Niel alsoF dit hooge Staatscollege
slecht woonde, of ooit zijn ontevreden
heid had betuigd.
Maar hel gaat er óm plaats te maken
voor de Tweede Kamer der Staten -
Generaal. Wanneer de Regeering thans,
in hel reces der Kamer, maatregelen
neemt om aan de Tweede Kamer ruimte
1e bieden, wordt daarmee een einde ge
maakt aan een onhoudbaren toestand.
Werkelijk de volksvertegenwoordiging
is tot heden slecht bedacht.
Als men de vergaderzaal ziet, heeft
imen hel beste van de geheele behuizing
der Kamer aanschouwd.
Fn dan nog, hoe leelijk doen de beide
tribunes in de toch nog wel gestvleerdc
zaal.
Om te zwijgen van de perstribune, die,
hoe kostbaar en voornaam haar bezet
ting pok is, uit een aeslhetisch oogpunt
liet ellendigste misbaksel is, dat ooit door
een timmerman is uitgedacht.
Builen de vergaderzaal heeft de Kamer
reen vrij goed gehuisveste bibliotheek,
een veel te sombere en benauwde koffie
kamer, een paar onaanzienlijke vertrek
ken voor de griffie, waar toch nog al
gaan en in de nabijheid wezen van Ain-
drey! „Ik zou denken van wel. Het is
een heel mooi aanbod en je moest tich
vroeger of later naar .Londen. Ze zullen
daar opgetogen over je zijn, Svlvia.
„Denkt u dat?" vroeg' ze bescheiden,
Soms ben ik bang als ik daaraan denk, en
toch Zij zweeg een opgenblik, toen
ging zij zachtjes voort „Ik zal blij zijn
Engeland weer te zien. Het is mjjn vader
land, ofschoon ik het als klein kind heb
verlaten en mij' er niet veel meer van
herinner."
„Je hebt het samen verlaten met je
broer, niet waar?" zei Lorrimore vriende
lijk. Ilij had altijd vermeden, „haar broer"
te noemen en sprak nu aarzelend en
zacht
Sylvia kreeg eerst een kleur, toen werd
ze bleek.
„Ik zal u eenmaal alles daarvan vertel
len, Lord Lorrimore", zei ze zacht. „Ik
nu niet nu niel!" en haar stem be
gon zoo te trillen, dat Lorrimore spoedig1
Van iets anders sprak.
„Je moet aan het eind van de maand
oversteken," zei hy „Hel zal juist in liet
drukke seizoen zijn en je zult grooten
'opgang maken."
Hij zuchtte veder, Sylvia merkte het
op.
„Gaat u ook niet mee?" zei ze met"
echten spijl.
Hij schudde het hoofd.
„Neen - nu nog niet in ieder geval.
wat te doen is, en overigens oen paar
lliokken en kamers, verspreid gelegen,
waar de leden bezoek kunnen ontvan
gen, in die enkele gevallen, dat niet juist
alles bezet is.
Veelal dwaalt het bezochte lid met zijn
bezoek door de gangen om ergens voor
een oogenblik onder dak te komen.
Dikwijls eindigt het zoeken met het be
sluit de zaken maar op de gang' af te doen.
Sjofel, ondoelmatig, kleinzielig is de
Kamer gehuisvest.
Wanneer nu de Raad van State naar
een andere woning in de Residjenlte wordlt
overgebracht, komt in hel gebouw der
Kamer aanzienlijk meer ruimte.
Gevolg zal wezen, dat de vergaderzaal
dubbel zoo groot kan worden gemaakt;
dal de koffiekamer meer gerief zal bie
den en vlak naast de zaal komt te liggen
bijna gevaarlijk verleidelijk in de na
bijheid.
Verscheidene ruime vertrekken komen
vrij voor afdeelingsonderzoek, voor de)
griffie, voor het houden van cfubverga
deringen en conferenties en voor het onf-
vaugen van bezoek.
Misschien, dal aldus een dragelijke toe-
stand kan geschapen worden en de Ka
mer bevredigd kan zijn.
v Eenjgc maanden geleden heeft zij een
motie «aangenomen van den heer Dressel-
liuijs, waarbij deze oplossing aan de hand
werd gedaan. Die molie schijnt nu geheel
te worden gevolgd.
Voor de pers zal, als het blad goed is
ingelicht, een tribune worden ingericht,
niet meer ingebouwd binnen de muren
der zaal, maai- uit de zaal. Wanneer
Sncn (goed Iel op de acoustiek en .op het
zicht welke beide in de rumoerige
Kamer veel zenuwafmalting der journa
listen op hun kerfstok hebben, - dan
is hel ons wel.
Te meer daar de tribune, geprojec
teerd over de lengte der zaal. veel meer
ruimte belooft te bieden.
Waar nu de nood der Kamer gaat ver
holpen worden loo pen de plannen voor
den bouw van een geheel nieuw parley
men is paleis gevaar op den achtergrond
te raken.
Sinds in 1863 de wet dien bouw voor
schreef, is nog de definitieve oplossing
niet gevonden.
Moge de voorloopige oplossing des te
meer voldoen.
OVERLEG -MET AMBTENAARS
VEREEMGINGEN
Aan Ged. Staten vau Zeeland is door
het bestuur "der afd. Middelbgur van
den Centralen Nedfe(rlan(dschen Ambte(-
naarsbond een adres gericht waarin hel
volgende opgemerkt wordt
dat hel in de laatste jaren gewoonte
wordt, dal bij salarisherzieningen, enz,
van ambtenaren de vereenügingten van
personeel in overheidsdienst worden get-
hoord;
dat dit georganiseerd overleg werkt
tol tevredenheid zoowel van de over
heid als van de ambftenajren j
dat in de Provincie Zeeland ook afdee-
lingen bestaan van bovengenoemde ver-
eeniginglen en wel de genpemde afd. en
de afd Vlissingen van den Centralen
Bond van Transportarbeiders
dat zij het op prijs zouden stellen in
dien de vereeirngSngeii werden gehoord
over eventueele herziening der arbeidsf-
voonvaarden
redenen waarom zij uw college her
leefd verzoeken in den vervolge de or
ganisaties- daaromtrent te willen raadplef»
gen.
UIT DE PERS.
Het rjjkspaafpporten b urean
Het Hand. schrijft:
Ons bereiken thans opnieuw klachten
over de werkzaamheid van het pasbu
reau in Den Haag (of juister- het hu"
reau van den vreemdeljargfeiijdtenstt;, die
hierop neer koipen daft niet zeer gef-
wenschle elementen wel, Ier gjoedernaam
en faam bekend staande handelaren
Ik ben weer op mijn wilde ganzen jacht.
Maar over een week of vier, vijf steek
ik oolc over."
Sylvia keek op van den brief aan den
opera-directeur, dien ze bezig' was te
schrijven.
„Die wildenganzenjacht van u - hoe
moet u die vervelen," zei ze vol deelne
ming.
„Je hebt gelijk dal doet het ook."
„Ik wou (Lat ik u helpen kon," zei ze
zacht. „Maar ik kan niel, is 'l wel? In
Londen ook niet? Is er niet iets( dat ik
voor u kan doen-' Hebt u mij geen bood
schap of opdracht mee le geven?"
Hij beet zich op zijn knevel, en glim
lachte met afwezigen blik.
- „Ik vrees van niet. Er is' maar één per
soon, aan wie ik een boodschap zou wil
len zenden
Hij zweeg eensklaps.
Mercv zat iels te naaien aan een too-
neelcosttuum van Sylvia en ze kon hen
niet hooren. Sylvia keek op met een plot
seling licht in haar sehoone oogen
„Is he.t is' hel een dame?" zei ze
fluisterend
Lorrimore kleurde.
„Ja", zei hij even zacht als zij
„Ach, nu begrijp ik u1" mompelde Syl
via.
Zij dacht dal zij begreep waarom 'deze
beste en meest edelmoedige man tor
wereld leefde onder een zekeren druk
en of hij teen kuagenid vefdneft had.
uit Duitschland niel in aanmerking kon
den komen voor toelating hier to lande.
Het bureau ontvangt maandelijks 18 a
20.000 aanvragen, waarvan circa 75,®/o;
uit Duitschland. Het is duidelijk, (kit er;
dau wel eens vergiSsinjgjea voorkomen
- ook al gunt hel bureau zich rijkelijk,
tijd voor hel onderzoek Het is dan opk
niet zoo erg, indien eens een onge>
wensclit element door de mazen slipt
(het is van algemeene bekendheid, «lat de
de bolsjewistische propaganda en propa
gandisten, op wie de Strengste grens
bepalingen in de eerste plaats gemunt
zijn, ons land toch weten te vinden,
langs andere wegen dan den officieel
versperden) en dat een welkome gast
buiten de deur wordt gehouden.
Men heelt pus meegedeeld, dat het
voor velen voldoende blijkt de beschik
king te hebben over een gehuurde ka
mer in Nederland om toegelaten le wor
den. Volgens het njkspaspoortenbureau,
dat wij om inlichtingen vroegen, is dat
niet geheel juist zijdie vpor ten min
ste één maand in de eerste klasse hos
tels in de zeebadplaatsen pension heb
ben genomen, kunnen, zoo er overi
gens geen bezwaren bestaan, worden
toegelaten, terwijl overigens voor vacan-
tiereizen of bezoeken van particulieren
aard geen toegang wordt verleend.
Deze inlichting is blijkbaar niet ge
heel conform de waarheid Het is óns
hekend ,<lat de schriftelijke verklaring
van een hotelhouder le Amsterdam
géén eerste klas! holet in een zeebad
plaats dus.' aan een Duitsclie dame,
tiat zij vpor een paar weken een kamer
in zijn hotel had gehuurd, voldoend»?
was om die dame het lxjgeerde visum
te doen geven.
Er komen dagelijks dozijnen DuitSche
jpleizieyrei/igers pver de grens. Daad-
tegen hebben wij géén bezwaar Ons
vreemdelingenverkeer zijn gocde lijden
te gunnen En of er bij deze pleizier-
reizigers dames en lieeren zijn, die de
Nedejiandsdie zedelijkheid niet zullen
bevorderen, doet ook at minder ter zake
Erger is het echter, dat bonafide Duit
sclie handelaars, die in Nederland zaken
wenschen te doen, daar willen koopen
tegen goede N'ederlandsche guldens, die
au in Duitschland zoo duur zijn, gewei
/górd worden en geen Toegang krijgen,
indien ze zich niet wijten leenen voor
een hotelkamer-transactie. Ons zijn een
paar voorbeelden bekend, met naam
en toenaam, van groote tabakshandelaars
te Bremen en Hamburg mannen, die»
niets met bolsjewisme le maken h.ebbp»
- die hier te lande tabak wilden kou
pen en géén visum kunnen 'krijgen. Dit
hebben wij het pasbureau laten meedoe-
leu Daar werd ons gezegd, dat dit waar
schijnlijk geweten mpel worden aan oen
niet behoorlijke invulling der vragenlijs
ten Dit komt ons zeer onwaarschijnlijk
voor. Deze heeren kunnen lezen en
sclirijven en hebben in Nederland ge
noeg relaties met goeden klank, waar
men inlichtingen kan vragen.
Waarschijnlijk is, dat door al te groo
te accuratesse, om een lormeele futili
teit dezen heeren eens hel visum ge
weigerd werd. Bij een herhaling van dc
aanvrage zal de cunsul zich er wel af
gemaakt hebben - hetgeen vaak ger
woonte is' met een „Reeds eenmaal
geweigerd Geen termen om er op terug
te komen". En dan moeien deze slacht
offers van de „bureaucratische accura
tesse' maar zien, dal zij in Nederland
komenzonder liolelkamer-truc
VERSCHILLENDE BERICHTEN.
De audiëntie van den Minister van
fVaterslaat zal gedurende deze maand
niel plaats hebben.
De gewone audiëntie van den Minister
van Koloniën en die van den Minister van
Financiën zullen op Vrijdag 8 dezer niet
plaats hebben.
Op het zgu. Stille Strand te Sche-
veningen waren Zondag een tweetal
zwemmers, een heer en een lame, wal
een zorg, die hem nooit verliet.
„Is zij g)oed en schoon? Ach, na
tuurlijk is zij dat."
Hij liet zich in een stoel neeSrvallen,
die naas'l haar stond, boog' zich voorover
terwijl de kleur verschoot op zijn donker
gelaat
„Ja, ik vind haar beide, goed en
schoon," zei hij eerst met de eigenaar
digc schuwheid waarmee mannen altijd!
spreken van zaken die het hart raken „Ik
vind haar het beste cn liefste meisje op
aarde en ik heb haar al jaren geleden
mijn hart gegeven Was dal nu zoo ge
weest, nu hij keek Sylvia aan, die
telen «ogenblik de oogen neersloeg, toen
hief zij ze tot hem op en schudde het
hoofd.
„Ik ben heel bl ijen heel bedrofefd;
want u lijkt m ijniet gelukkig toe Is u
van haar vandaan gegaan?"
„Ja, omdat ze iny weggezonden neeft
zei Lorrimore. „Ze heeft mij meer dan
twee jaar geleden weggezopidpn om een
vriend van haar te zoeken - een grooten
vriend die verdwenen is Ik moest
hem twee jaar zoeken, en daarna
nu, misschien, ik kan het niet voor zeker
zeggen zou zij luisteren naai' hetgeen
ik liaar te zeggen had
„De tijd is om", zei Sylvia, hem aan
ziende. „Waarom och waarom gaat u
niet naar haar toe?"
^prdf To rv10d1}.