BIJVOEGSEL
r'JL L f 0 H
0 E K 0 C H T.
Bluenlail.
TAN K
Diisdag 17 Juni 19(9, as. 140
MQ VERBETERING DER HAVEN
VAN VLISSINGEN.
Wanneer liet legen morgen, Woensdag,
in de Tweede Kamer op de agenda ge
plaatste wetsontwerp tol verbetering van
de haven te Vlissingen aangenomen zal
eyh, dan krijgen de belanghebbenden ge
legenheid om door een daad waar te ma
ken wat in den laatsten tijd zoo veelvuldig
op vergaderingen, en in geschriften met
woorden is betoogd.
In dat wetsontwerp toch komt als art.
voor
Tot de uitvoering van de in art 1
bedoelde werken zal niet worden
overgegaan, dan nadat de naaste
be lan,igh ebbenden bij de velt
betering van de haven te Vlissingen
zich ten gènoegen van onzen Minister,
van Waterstaat hebben verbonden
een som van f 900.000 in de kosten,
van die werken bij te dragen.
Minister Lely heeft in de toelicktihg
tot het wetsontwerp verklaard, dat, hoe
wel de verbelering' van het werk als een
Rijkswerk is te beschoujw©u, toch, met
het oog op de daarbij betrokken plaatse
lijke belangen, het beginsel, bij andere
dergtetijke verbeteringswerken vopropgef
steld, nl. dat de belanghebbenden in de
kosten zullen hebben bij te dragen, ook
hier toepassing zal behooren te vingen.
De Minister zonderde daar dp kosten
van grondaankoop van uit; die werden ge
heel ten laste van het Rijk gebracht. Van
de overige kosten zou hij i/s willen vor
deren. Maar hij Vondt het beter een vaste
som te bepalen, opdat de belanghebben
den hun aansprakelijkheid van te voren
kunnen overzien. En zoo wil hij in dit ge
val f 900.000 ten laste der streek brengen.
De Minister Icon er nog' aan toe voegen
dat „Ged St.aten van Zeeland en xip jgjei-
meente Vlissingen zich jeeds in beginsel
bereid verklaard hebben in de kosten
van de werken naar vermogen bij te dra-
gen."
Bij het afdeelingsonderzoek der Kamer
is ten opzichte van dit punt o.a. betoogd,
dat de bereidverklaring van dp provincie
en de gemeente Vlissingen om Baar veri-
roogëo in de kosten bij te dragen, weinig
vjopruitzicht opent, dat de gevorderde
f 900.000 inderdaad bijeen zullen komen
De ervaring' ten opzichte van dit punt
bij andere havenwerken in Zeeland
men dacht aan die te Terneuzen - werd
niet bemoedigend geacht, terwijl ook pp
de gemeente Vlissingen, die met het oog
op haar financieelen toestand, jaren lang
machtiging' behoefde tot heffing' van ad-
cijns op gedistilleerd, niet te hooge ver
wachtingen mogen worden gebouwd.
De Minister antwoordde, dat er, m af-
wachtingi van de beslissing van djit wetst-
ontwerp geen onde rhandpüngen zijn gBL
voerd over de juiste door dp provincie
gemeente en andere belanghebbenden ie
verleenen bijdragen in de kosten dei-
werken. „Maar uil de daaraan voorafgega
ne briefwisseling meende de Minister een
meer hoopvolle verwachting te mogen
koesteren dan de aan het slot van het
voorloopig' verslag aan hot woord zijnde
leden."
Zpp is de stand van zaken, dien we Hog
eens in herinnering brengen, om toch
Vooral niet te doen vergeten dal men er
toet het aannemen van het wetsontwerp in
de Statiën Generaal niét is. De belonglieb-
Naar het Eogelfcoh van
CHARLES GARVICE,
55).
De twee mannen begonuen hun on
derzoek. Ze hadpen geen moeite liet
spoor te vinden dppr de gebogen en
gebroken takken naar de plek waai- Syl
via en Neville waren overvallen en aau.-
gevaÜen, daar vonden zij liet lijk van,
den man, die door Neville was dood
geschoten. Het was een jonge man van
Neville's leeftijd ongeveer en in uiter
lijk wej e enigszins op hem gelijkende.
Eigenlijk lijken alle goudgravers wel wat
op elkaar, het zijn allen jonge maaueni
vian. den zelfden leeftijd. Terwijl hij don
zak met goud bekeek, had hij Neville's
buis aangetrokken. Het was bevlekt door
stof en klei en de tsyee politiemannen
herkenden er dadelijk een goudgravers-
jekkertje in. Zij zochten niet verder, of
schoon dc arme Neville op dat oogen-
blik ip het dikke struikgewas verborgen
lag, slechts enkele yards daar van daan.
„Dit is hij," zei oen van de manneif.
„Dit is haar broeder."
,,Rn zoo dood als een pier, arme dui
vel zei de ander. „Het spijt mij voor
dal arme meisje I Laten wij dat buis
meenemeig, dan kan zij zeggen of bij het
is qp—af neen dit buis krik het uit
beoideM zullen Ook met «en daad van hun
belangstelling Wijk moeten gbven
Wie die belanghebbenden zijn'? Het
ia moeilijk daarvan een vplledjge opsom
ming te geven, pok al beperkt men dat
begrip tot de „naast" belanghebbenden.
Want hun aantal Is gpopt
Dat er een provinciaal belang' bij bee
trokken Is, behoeft ter naüwernopd be>-
topg nh het vele dat in den laatsten tijd
is aangevoerd over de boteekenis die
heel Zealand heeft bij het bezit van
een bloeiende uityoerhaven in Vlissijnf
g)en. Stel u voior dat zop'n haven hier in
onze provincie niet bestond, maar dat
men kans zag' haar te krijgen. Wat zou er
dan niet met klem worden gëwezen op
hel provinciaal belang verbonden aan zulk
een bezit! Welnu het glaat er nu om de
bestaande haven bruikbaar te maken in
overeenstemming' met de eischen van den
tijd
Dat de gemeente Vlissingen zich offers
zal moeten getroosten, zal geen Vlissinger
ons betwisten, klaar we zien nog veel
meer belanghebbenden, want alles wat
op Walcheren om nu maar niet verder
te gaan door spooxv, tram- en scheep
vaartlijnen verbonden is met de haven
van Vlissingen kan slechts voordeel heb
ben van een toenemenden bloei van het
havenverkeer, mogelijk gemaakt door de
•nu ontworpen verbetering. En voor die
Verkeersmiddelen zelf gpldt dial in even
sterke mate.
We vertrouwen dan ook dat, wanneer
de dan vragen om steun tot de belang
hebbenden gericht worden, een krachtige
medewerking wordt toegezegd zonder pon
ging tot afschuiving.
Want men wete wel „tot d© uitvoering
van de in art. 1 bedoelde werken zal
niet worden overgegaan dan nadat dp
naaste belanghebbenden" enz Men leze
het in den aanyang aangehaalde artikel
DE MISLUKTE FUSIE-PLANNEN DER
VRIJZINNIGEN.
In de alg. vergadering der Liberale
'Unie deed de voorzitljer, prof. Heenes.
uitkomen, dat de persberichten, gelan
ceerd naar aanleiding van de besprekin
gen met den voorzitter van den Vrijz{-
Democralischen Bond, den toets dei-
nauwkeurigheid met kunnen doorstaan.
Geen enkel blad heeft een commentaariop
de zaak gieleverd, dat volkomen juist is.
Spreker stelde daartegenover zijn lezing.
Naar aanleiding van de motie, Üoor dp
Liberale Unie aangenomen, heeft spreker
pp 17 Maart met den voorzitter van den
Vrijz -Dem. Bond, mr. Thiol, een confer
rentie gehad, ©n liij heeft gezegd, dat hij
dat onderhoud Vroeg zonder ruggespraak
piet de Liberale Unie. Naai- aanleiding
van die besprekingen werd! overeengekof
men', dal de hoofdbesturen op Utenzelfdeql
dag zouden vergaderen om helzelfdp fu
sie-voorstel te bespreken. Dit is geschied
maar in geen van beide hoofdbesturen
heeft het persoonlijke denkbeeld! van spr
instemming' gevonden Daarop heeft spr.
voorgeteld om losse besprekingen te hout
den, waarop mr. Thiel antwoordde, dpt
zulks niet verkeerd zou zijn, doch dat hij-
dat in de vergadering van zijin hoofdbe*.
stuur moest brengen. Spreker werd ver
volgens medegedeeld, dpt heL Jemissipf*
öaire lioofdbesluur van den Vrijz. Dem'.
Bond in deze richting geen stappen.
\venschle te doen. Hierna heeft spr. zijn
hoofdbestuur Verzocht een vergadering
te beleggen. Die vergadering bad plaats
op denzelfden dag dat de vrijz.-dem.
Bond zijn alglemeeue vergadering' liield.
Op die vergiadering is het denkbeeld
Pm met de Liberale Unie cèn fusie aan
te g|aan, verworpen.
Spr. heeft daartegen geen bezwaar
Wel heeft hij zeer ernstig! bezwaar, dat
men de hoogst vertrouwelijke besprekin
gen die gevoerd zijn tusschen tor. Thiel
maken.
Zij keerden liaaslig terug naar de plek
waar Lorrimore en de draagbaar
wachtten.
Meenepde, dat Sylvia nog bewusteloos
Was, hield een van de mannen het buis
omhoog.
„Wij hebben hem gevonden, mijn
heer," zei hij, „hij is doö& Dit is zijn jas."
Lorrimore stak zijn vinger op om te
zeggen dat zij zwijgen moesten, maar
het was al te laat; Sylvia had het vree-
iselijke woord al gehoord en zjj herkende
hel buis. Een huivering ging haar over
het lichaam en een zwakke kreet ont
snapte aan haar witte lippen; toen werd
de hand die Lorrimore in de zijne hield
doodstil.
HOOFDSTUK XX.
Sylvia was niet dood, maar de hand
des doods was zoo nabij, dat Lorrimore
hha'sf niet kon zeggen of zij leefde ol'
niet Zij zetten haar zachtjes in den wa
gen, dien de kapitein voor hein gezon
den had, Lorrimore reed met haar mee,
imel liaar hoofd op zijn knie. In de op
gewondenheid, die lilet nieuws van de
ontmoeting met de movers veroorzaakte,
werd haar aankomst in het kamp bijna
niet opgemerkt. Gelukkig was de dokter
een getrouwd man en zij werd dadelijk
naar zijn tent gebracht, waar haar alle
mogelijke zorgen werden gewijd.
„Het is een geval van, instorting van:
'krachten," zei hij. „Langdurige angst,
gevolgd door den schok 'door de tijding
■san den dood van haar broer .veroor
zaakt, heeft haar eenvoudig bedwelmd,
ett speaker ift d# veroudering, fcjj hët
dan besloten vergadering van Vnije.
jDem. Bond heeft gebracht. De zaak was
daartoe njog lang niet zoover jgprordnrd
Tegen die volkomen Incorrecte hpudjng
van het hoofdbestuur van. den (Vrijz.
'Dem. Bond protesteert spreker.
Het verheugt spreker dat mr. Thiel
die houdingj ookheeft afgekeurd.
Nadat dit gebeurd ls, zijn van de
Liberale Unie g©en verdere stappen tot
fusje met den Vrijz.-Dem Bond te ver
wachten. Aan den anderen kaul blijft
de motie der vorige vergadering, dfe
een veel wijdere strekking heeft, Van
kracht. Het hoofdbestuur zal trachten
om te komen tot bijeenbrie|nging van
de vrijzinnige eiemienten, maar geen vert
dere stappen zijn te verwachten om le
komen tot fusie met den Vrijz. Dem.
Bond (applaus.)
NEPERLAND EN BELGIE.
De rede van Minister Hymans.
De parlementaire berichtgever van het
(clerjcale „Handelsblad van Antwerpen''
schrijft in zijn blad als zijn indruk over
de Belgische Kamerzitting van Woensdag
onder den titel „EOn dag van zware ont
goocheling"
'„De parlementaire dag van 11 Juni
1919 zal 'waarachtig er geen zijn, waarvan
de lezing in de Kamerverhandelingen een
'aangenaam gevoel opwekt
De redevoering van M Hymans, onzen
minister van buitenlandsche zaken en ge
volmachtigde te Parijs, is eene teleurstelt
ling geweest voor iedereen
De teleurstelling gaf zich lucht jn de
opmerkingen, die op de redevoering volge
den', en waarvan ieder woord eene djepe
bitterheid verried; de teleurstelling bleek
nog meer uit het ijskoud onthaal, welke'
de lange lezing t© beurt viel. De minister
las langzaam, met doffe stem, zonder vuur
en', men kon bijna zeggen, zonder overt
tuiging.
Te nauwernood een „Zeer wek' toen-
hij zegde dat de Veiligheidi van België een
Europeesche kwestie was en lo©n hij
zegde dat, ware België bezweken, Holland
(mee ware v©rgjaan.
In de Hollandsche Tweede Kamer heeft
men bij de opsomtaing der Belgisclie ej-
schen gelach hooren opgaan; m©n lean
het bij onze Noorderburen niet kwalijk
nemen dat in de Belgische Kamer ge,_
grijnslacht werd bij de beoordeeling dar
houding van jhr van Iiai-nebeek
Wanneer M Hymans geëindigd had
pogfstte hij voor alle toejuichingen dje van
zijn collegjas op de ministerbank en van
de liberale linkerzij pure hoffelijkheidsf
toejuichingen. Rechts en bij de socialisten
,een besluitenLoosheid die aan verstomt-
ming gdleek. 't Scheen alsof men een
Vervolg verwachtte ©n dat bleek des te
meer, toen de leden" tot bezinning weiy
den gébracht dóór den voorzitter, die
voortzetting1 der onderbroken agenda
Voorstelde.
't Is dan dat M. Deslrée besloot het"
woord te nemen, ©n toch, ondanks al zijd
talent, wist hij niet hoe zijne teleurstel^
ling te luchten, zonder zich bloot te stel
len aan critiek die ongetwijfeld zou gcf
Volgd zijn, hadde hij heel zijn gedacht uite
gedrukt. Hij heeft dit overigens, erkend
toen M. Helleputl© sprak; want, toen deze
wat duidelijker woorden bezigde, zegdie
Destrée als met een zucht en te midden
der algemeen© vroolijklieid.
M. Helleputte is veel slimmer dan ik!
Er is dus niets gezegd, in de beraadf
slaging, dal in het buitenland kan uitge
legd worden tegen onze gevolmachtigden
of tegten hen die ons lot in handen hebf-
ben.
De commissies van Senaat ©n Ivamer
gaan nu onderzoeken wat er dient gedaan
en misschien zal deze laattijdige medek
werking iets wat verbetering brengen aan
eenen weinig benijdenswaardigCn toej-
stand.
Intusschen. als wij de gesprekken in de
arm kindO ja, ze zal zeker herstellen^,
maar ze heeft zorgvuldige behandeling
noodig en die zal ze krijgen."
Hij hield trouw woord en zijn vrouw,
een Amerikaansche, met een warm hart,
wijdde zich geheel aan het verslagen
meisje, alsof het haar eigen dochter was.
Lorrimore bezocht de tent voortdurend.
In zijn bezorgdheid voor Sylvia vergat
hij bijna zijn opdracht en toen het een
oogenblik bij hem opkwam, dat het na
zetten van een rooversbende en hel ter
hulp snellen van een jong meisje in el
lende verkeerend, niet direct opsporen
van Neville Lynine genoemd kon wor
den, troostte hij zich met de gedachte,
dal hij, als Sylvia herstelde, haar kon
vragen of er een man zooals hij zocht
in kamp Verloren Hoop zou zijn.
Den tweeden dag vernam hij van den
dokier, dat er verbetering gekomen was
in haar toestand Zij was echter nog niet
geheel bij kennis. Haar geest was slechts
nu en dan heldpr en dwaalde soms we-
det af naai- het schimmenlaiüd. alsof
hij liever niet wilde terugkeeren tot het
werkelijk leven.
Zij denkt aan niets anders dan aan
haar broeder," zei mevrouw Langley. de
doktersvrouw. „Het is droevig het arme
meisje zijn naam te hoohen roepen en
met een slem, die iemand de tranen in
de oogen doet komen. Zij moeten do!
■cp elkaar geweest zijn."
Lord Lorrimore dwaalde do«or liet
kamp en keek naar de goudgravers, dl©
■weer aan ltun werk gipsen, alsof liet
doodschieten vau nesjét» mansneti oen
Kusea naluisterden, O Ver M da teleurstel
llnym die ooa land te Parijs nu nl onder
vonden heeft, moeten die ooeen onzer ver
tegenwoordigers te Parijs wel gefloten
hebben.
Een oude parlementair^ rat, en lioege-
naamd gean clericaal, zei ons, dat België
wel wat anders dan uitsluitend advocaten
naar Parijs had kunnen zenden; liij was
van oordeel dat wij veel verder zouden
gekomen zijn met iemand van gezag' en
van erkende diplomatie als de cardpiaal
en iemand van de rijpe ondervinding op
financieel en induslrjëei gebied als M.
Francqui, en naast die mannen ©en
rechtsgeleerde van het gehalte van M.
Van den Heuvel.
't Is niet te laat om goed L© doen,
maar 't zal toch npg al last lijden om de
gebroken scherven aan een te plakkne
Dat is het werk der oommissies van bui-'
tenlandsche zaken, mogën zij er jn geluk
ken."
DE LANDBOUWTENTOONSTELLING
TE GOES.
I.
(Van onzen specialen
verslaggever).
Zoo zou dan heden weder na 5 jaar
een landbouwtentoonstelling in onze pro
vincie worden geopend. Was het Zie-
rikzee, dal de laatste vó'ór den vreeselij-
ken, alles onderbrekenden oorlogstijd, in
1913 in zijn midden had, thans was dc
kring Westelijk Zuid-Beveland van de
Z. L. M. aan de beurt, die het eigen
lijk niet bij een krtngtentoonstelling liet
maar er een 'uitgebreid provinciaal ka
rakter aangaf, waardoor tevens zon kun
nen worden getoond, dat het landbouw
bedrijf gedoemd djoor de oorlogsjaren
in onze provincie niet al be zeer heeft
geleden.
Met groobe verwachting van hetgeen
ons in Zuid-Beveland's hoofdstad he
den te wachten, stond, begaven wij ons
dan ook reeds per eersten, Urein daar
heen en wandelden langs de haven naar
hel op ruim een kwartier buiten Góes
Igelegen terrein, waar het een en al be
weging was, daar de deelnemers aan
het provinciaal concours voor paarden
hun rossen reeds hadden aangebracht,
de inzenders van rundvee reeds met hun
dieren aanwezig waren of onder weg,
omdat ook zij vóór half acht op het ter
rein moesten wezen, terwijl het pluimvee
en de konijnen ook reeds allen binnen-,
waren en, spoedig ook met den aanvoer
v.an de schapen en varkens, die le 9
uur aanwezig moesten zijn, werd aan-
kjevSmgen. Zooals het echtier meer gaat'
kwamen veel inzenders, wellicht buiten
hun schuld, te laat op dp tentoonstelling!
met hun dieren.
Bovendien was men ic veeral nog bezig
de laatste hand te leggen aan die afdee-
lingen, die geen dieren bevatten.
Een zeldzaam mooi terrein is voor
Jdeze tentoonstelling gekozen. Wel ligt
liet wat vei' buiten de stad, maar hel
terrein is door zijn grootje uitgestrekt
heid niet gescheiden door sloten en dp-
talrijke schaduwrijke boomen uiterst ge
schikt voor dit doel.
Zoo was hier dan spoedig bijeen het
beste van hetgeen Zeeland bezit in paar
den en ree en stonden de juryleden voor
de moeilijke taak uit deze beste exempla
ren, het allerbeste uit te kiezen. Wij
wilden hen in dit moeilijke werk niet
hinderen en besloten eerst de andere
afdeelingen van de tentoonstelling te gaan
bezichtigen, om later op de resultaten
jvan het werk der verschillende jury's
zool eeni,gszin(s mogelijk nog voior dit
nummer, terug te komen.
Inzending Z. L. M.
Ons eerste bezoek gold de tent, waarin
de officieele inzending van de Z. L. M.
was ondergebracht, en wel van het ver
koopbureau en de commissie voor go-
wassenkeurinig. De gno'ote kap, met het
doodgewone, alledaagsche gebeurtenis was
en nam nu en dan zijn geweer mee en
school een paar vogels. Maar drie of
vier maal per dag was hij aan de tent
van den dokter om inlichtingen in te
winnen. Zoo ging een week voorbij toen
eens op een morgen de doktersvrouw
hein mededeelde', dat Sylvia wel genoeg
was om hem te ontvangen. Lorrimore-
trad de tent binnen waar Salvia op een
geïmproviseerden armstoel lag, gemaakt
van leege kisten en zijn teergevoelig hart
vos .getroffen door haar veranderd uiter
lijk Neville zou nauwelijks in dat ver
vallen gezichtje met de droevige oogen.
mei diepe kringen, het meisje herkend
hebben, dat slechts een week geleden
zee gelukkig met hem door het bosch
geloopen had. Zij stak de hand uit - ze
was nu helaas wit inpLaats van bruin en
zag er treurig mager en slap uit hij
vatte die en ging naast haar zitten.
„Hel doet mij plezier, dat u wal beter
is", zei bij, nauwelijks wetende welken
loon hij zou aanslajan, want ofschoon zij
er zoo jong uitzag, haar verdriet had liaar
een uitdrukking gegeven 'bijna van een
volwassen vrouw. „Ik Den bang, dat u
heel ziek geweest is."
„Ja", zei ze apathisch, „dat geloof
ik ook."
„Maar nu is u beter eu zal u weer
sterk worden," zei hij, onhandig, zooals
een man meestal' is. Zijn stem klonk ruw
en luid in zijn horen, hij had eöa gevoel'
of hij haar pijn zou doen, al" hield 'hSj
haar hand nog zoo voorzichtig vast.
„Ja?" zei ze niet een zucht, alsof die
opschrift „Vrreetogen is z^x betange*
dienen. Landbouwers sluit u daarom aan
bjj de Zeeuwsche LandbouwmaaUdiappl
zij telt bjjna 9000 leden" roept reeria
alle landbouwers op zich to vergewiëBea.
wat hier verder wordt te zien aagevem
De hoofdzaken van deze expositie zijn
|de graphische voorstellingen, die een
kijkje geven in de geschiedenis eu hel
heden der Maatschappij, on die dolor per
soneel van het Landbouwhuia op onbe
rispelijke wijze zijn vervaardigd.
De eerste grafiek geeft aan den groei
der Maatschappij, die in 1844 700 en nur
na 75 jaar 8700 leden telt, terwijl verder
blijkt, dat speciaal 1860 en 1890 slecht»
jaren waren voor de Maatschappij, tenge
volge van de malaise in den landbouw. Na
(1900 kwam er vooruitgang, tlotdal in
1918 door de reorganisatie en liet aan
sluiten van bal van dorpsvereenïgingen.
het ledental zulk een groote vlucht nain.
Een tweede grafiek toont het ledental
in iederen kring, waaruit blijkt, dat Wal
cheren aan den spits staat en vervolgens
Schouwen Duiveland, Westelijk Zuid-Be
veland, Oostelijk Zuid-BeveLand en Tho-
len. Opgemerkt zij daarbij, dal in.
Zeeuwsch Vlaanderen de reorganisatie
mislukt is.
Een tweetal kaaiden van Zeeland loto-
nen den toestand van vóór de reorgani
satie en de kringen van thans met hel
aantal leden.
De beide andere grafieken slaan op
de keuring van de gewassen te velde;
do eene geefl aan hoe het aantal ge
keurde monsters steeg van 168 in 1911
tot ruim 4200 in 1918; de hoofdschotel ia
tarwe, dan erwten en booneu en aard
appelen, terwijl er ook een. belang-,
rijke hoeveelheid haver en gort is ge
keurd. De tweede grafiek geeft aan d©
verhouding van het aantal monsters tus
schen de verschillende kringen, waarbij
Oost en West Zuid-Beveland bovenaan
slaan, dan Schouwen en Duiveland ea
Noord-Beveland, terwijl blijkt, dat men.
in Walcheren voor deze zoo nuttige in
stelling maar zeer weinig voelt.
Nog mag zeker niet vergeten worden
de passepartout met de photo's van het
landbouwhuis, waarop ook weer een vaar
dige hand de wapens van Zeeland en
Goes aanbracht. Op de tafels van deze
inzending vindt men zaaizaden en te
velde goedgekeurde gewassen, terwijl ook
de talrijke medailles en prijzen hier zijn
te bezichtigen. Als wij nu nog melden,
dat een aantal platen met toepasselijke,
propagandistische opschriften het ge
heel aanvullen, dan zal het duidelijk zqn
dat deze officieele inzending een uitvoe
rige beschrijving ten volle verdiende.
Het zou ons echter onmogelijk zijn op
deze wijze voort te gaan, niet omdat ook
niet de andere inzlehdingen zulk een be
handeling zouden verdienen, maar om-
dal de plaatsruimte nu eenmaal beperkt is
Met de hier boven omschreven in
zending nauw verband houdende, ntoefc
zeker worden genoemd die van hei
Centraal Bureau uit het Ned.
Landbouw Comité, ook voor een
grool deel bestaande uit grafische voor
stellingen en kaarten, aangevuld meteen
collectie monsters van door het bureau
te leveren hulpmestetoffen, en veevoer
derartikelen.
Wanneer wij een en ander mededee.
len over de afdeeling land- en tuinbouw
wetenscliappjeJu, is het haast van zelf
sprekend, dat wij ook daarbij wfler het
eerst noemen een Zeeuwsche inzending,
namelijk die van de Rijksiandbouw-
w i n t e r s c h o o 1 te Go|es, die statis
tische overzichten geeft van net aantal
leerlingien vanaf 1893 tot nu een kwart
eeuw later, in 1918, en een om aan te-
wijzen uit welke deelen van Zeeland de
leerlingen gekomen zijn. Verder zien wij
bier een demonstratie van het landbouw
onderwijs zoowel theoretisch nis prac-
lisch, verduidelijkt met photo's ook van
de school zelve en hiel materiaal, zoo
als bij het onderwijs gebruikt wordt met
uitspraak haar verre van welkom was
„Ik had gehoopt ik dacht, dat ik ster
ven zou, en ik zou heengegaan zijn als
u en den goedjen dokter en zijn vrouw
er niet geweest waren. Iedereen is heel
vriendelijk voor mij geweest."
„Wel, dat spreekt van zelf," zei hij
met een glimlach, „dat zou iedereen
.graag wezen. Is er iets, dat u verlangt
iets dat ik voor u doen kan. Miss
Hij zweeg even en wachtte tot zij den
naam zou invullen.
„Mijn n^am is Sylvia Sylvia Boud,"
zei ze dof, met de oogen vhaa van uit
drukking op de ppening van de tent!
gevestigd, alsof ze zich nauwelijks be
wust was wat hij of zij zelf zeide. „Neen,
er is niets niets. Ze hebben mij ver
teld hoe dapper u mij gered heeft van
van dien man," ging zij voort met
een huivering, „en ik wou u graag bo
danken."
„O, daar zullen we nu niet over pra
ten," viel Lorrimore haar vriendelijk in
dc rede. „U moet uw best doen dat alles
te vergeten. U weet dat u nu in volkomen
veiligheid is."
„Vergelen?" Haar lippen trilden en
haar boezem hijgde.
„Ja, ik weet wel, dat dit moeilijk is,
maar u moet uw best doen, miss Sylvia,
of u wordt niet weer zoo gauw gezond
en sterk als wij dat allen verlangen
(Wordt Vervolgd).
