idit pbt Con!
TTIKDI BLAD
FCIULITII,
TJJI >1
▼A*
xatsriii 12 Get. Mil, 141.
ALS I>E VREDE EENMAAL
GETEEKEND IS
dan zal men verstandig djoen
rich 'góèn illusies te maken fever een spec-
fligen terugkeer van vroegere toestanden
en vroegere prijzen.
Pm dat ter sprake te brengen b$-
(Jiioeven we niet tie wachten, tot het zeker
is Öat de vredfe koxuen zal. "Want bij de
gesprekken o ver de kansen van den vrede
bomt die kweölie van zelf reeds ten
sprake. En pi is 't waarschijnlijk dat van
fle hoogst opgeschoten prijs-uitwassen
het topstuk zal inschrompelen, toch bun-
|nen wij er slechts nadeel in zien wan-
(neer de verwachting «mocht} ontstaan,
dat die uitwassen nu weer geheel zullen
verdwijnen, of dal dje schaarsclitfe van
tiu weldra zal plaats maken voor b&-
ivredigeude voorradpn, iets wat eigen
lijk dezelfde (kwestie is |als d]ie der prijzen.
Maar -om eerst bij de prijzen te blij'-,
ven, ligt het niet voor 'de hand dpt
wij evenveel na-weeën zullen onderving
flen van onze oorlogsleenin'gen, als een
bon-vïvant jjie boven zijn inkomen leeft;
ondervindt van zijn séhuldenï?
Als ons land in de oorlogsjaren een
Schuld heeft gemaakt van een milliard,
(dan boteekent dit dat da rente diaarvan,
Blei a IVs 'pCti., dus 45 millioetn dolor;
de belastingbetalers méér moet worden'
Opgebracht danvroeger; 'dal,' dïe belasting
betalers zullen trachten dat meerdere,
rweer bij te verdienen, en dat dp geza
menlijke levenskoston in opp land met'
dal bedrag blijvend zijn verhoogd. In de;
Oiorlogshmden is dat nog veel erger. Ent
als men daar door liet niet of slechts
(gedeeltelijk betalen der rente, d(e schat
kist tracht tc redden, d(an krijgt men bel-
halve onnoemelijk ellende Van hen' die
ran spaargeld moeten leven, ook nog
pis gevolg een vermindering van heil
ge zamel ijk nationaal 'inkomen met dat
rentebedrag, wat ieder vfeor zich tal
trachten te ootopenseeren door meer in
komsten, zopdaf dat ('ook al weer tot d(uurf.
Oer leven zal leiden.
Dal is een duur makende invloed van
gé ér lang blijvenden aard'. En hij werkt'
kamen, loopt 'gedeeltelijk paralel met een
pndere- die van <^e loonsverhotogingen
Geloofd iemand dpt die voorio.opig weer
fcullen dalen? 'De duurbe-bijslag, ja, dj;ej
gaat er (eerlang af, .misschien l
(m«ar de lofensverhoiogingen blijven eu
sverken mee do prijzen der producten,
hoog le houden;.
j Dan nog iets, waaraan 'de economen
grtooto beleekenis "achtende veranderd)©'
(verhouding in ide waardp van de waren,,
svier productie aofe tragisch belemmerd;
is in' den ooXliolgl en /van het "goud,
wharvan de productie ongesljolordj_ voort
ging omdat het «gewonnen wordt in' lan
ded, waar ünen niets van den oorlogi
(merkte; verder het gevaar schuilend in'
Qe zorgwekkend groot© uitgifte van pa
pieren geld gedurende den oorlog.
Misschien zal de invloed van djs blij
arende factoren in den eerstfe/u tijd; uojgj
loivertroffen worden djoor feea factor. van;
(minder onafzienbaren duur, nj'. die nanj-
ïulling der geheel of bijna geheel op>-
geleeixle vooraden in Europa.
Er zijn menschen die verwachten da|
jiflp Jn eens pile achterbaks (^houden»
voorraden op de markt zullen "komen, ca
dat dan dje prijzen wel moeben dalen. Wij
voor ons wenscben de houders van dieiy
gelijk© voorraden van harte die ervaring
toe! Maar we betwijfelen of die voort
raden zóó groot zullen blijken, en ook
of do houden gedwongen zullen zijn
!ze wegens de lage prijzen ter, markt
te brengen. i
Zeker, er zuilen artikelen zijn waari-
nan de houders van opgepotte voorradjen
een welverdiende „strop" hebben. Maar
of dit regel zal zijn?
't Zou zoo künnen zijn als wij Neder
landers alleen stonden. Wij hebben meer
schepen dan we alleen voor onze be1-
Aoefle noodig hebben. W.e hebben in,
Indiê reusachtige voorraden, die omvert-
schepmg roepen, als een koe dife niet
op lijd noor d.e melkster geholpen "wordt.
Maar niet alleen wij vragen aanvulling.
Er wordt gevraagd dpor een groot de'eï
van de wereld. En do prijs van al diiet
blaren zal niet bepaald worden dfeor beft
kleine beetje dat wij npodig Rebben,
maar doi -r de vraag van dje anderen,
van Duitschtand, Engeland, Frankrijk, enz.
enz. Hel mooiste stelsel van maximum
prijzen van gedwongen aanvoer en wat
niet al, zou njfefli -verhinderen dal "dje
prijs dier artikelen top de wereWpiarkl
zich zou richten naar de wereldvraag.
Blijven wij daar onder, dlan zullen de be#-
zillers dier waren in Indiê, Amerika,.
Afrika, enz. eenvoudig ons Land n'egeeren
en hun goederen sturen hfear de landjen
den besten prijs betalen. iWe zullen wel
mee móeten.
Die toes! id kan lang duren, omdjati
het heel lang zal aanhouden vóór die
(andere landen hun vo,orrad(en zullen heb
ben aangevuld, pit gebrek aan scheeps^
ruimte die daardpor erg duur zal zijn eri
ook nl top zichzelf de prijzen zal Woog
houden. i
Hoe precies de verhoudingen in dfe
scheepvaart zullen zijn, is niet uit bekende
cijfers af ,tè leiden, want cr is niet gter
publiceerd in welke mato Engeland en'
in 't laatste jaar ook Amerika erin gc'<
isljaagd zijn de getorpedeerde schepen tid
vervangen. En natuurlijk komeiv ook die!
Duitsche schepen, welke den geheelerf
oorlogstijd veilig in Duiflsche en neutrale,
havens opgeborgen lagen, ook weer in
de vaart.
Maar gesteld al dat d/a handelsvloot!
over de géheele wereld thans gelijk isi
pan die van vóór den oorlog, d|gn staan
toch twee dingen vast:
v ten eerste dat vóór; den ooifliog dl©
vloot voldoende was over geregeldp aan
vulling van de voorraden, terwijl nur
een vloot nopdig is tfet vorming èh
aanvulling der voorraden;
en ten tweede dat een niet gering
deel van die vloot nog geruimen tijd
Met aan de vrachtvaart kan meedoen (omv.
dat er votorlpfepig nog yeel schépen noodig
blijven voor het terugbrengen van de.
legerkorpsen naar hun land..
Hoeveel millipen Engelschen zijn er.
in Frankrijk? Hoeveel Amerikanen en
hoeveel Canadeezen? Hoeveel Australiërs
moeten er uit, Egypte en Palestina weed
naar huis? Hoeveel Franschen en Rn'geL
schen en Italianen nils de Balkajr na*r hun
vaderland?
Stel dat men een legerkorps van 10.000
man met wagens, bagage, paarden, kanon
nen, ammunitie, vliegtuigen, enjz. kan ber%
Igetn in vijf schiepen, wat meenenj wij veel
te weinig is, en alleen voor zeer, grotote
schepen opgaat, dan mioeten alleen voiolr
het overbrengen van één mi)li oen' Ameri-
kjahen 500 'leizen heen en terug over]
dien Oceaan worden gemaakt, wat mfct
ïnd- en uitladen toch zeker een maanfls
per overtocht heen en weer vordert^
Daarmede krijgt de Dui tóche en ook dg
neutrale scheepvaart een voorsprong,
mbar de slotsom is tfoch voor, het wereldr
.yerkeer dat de vraclitiruimto nog langen
tijd die troepenschepen mist. En dp toef
stand wordt ten slotte overal beheerscht
dü|OT( het wereldverkeer.
DE OOWSEK SLEUTEL
e 9,
75).
„En goddank, ik heb nog eenig
van trots", mompelde hij, terwijl hg we
der een slevigen, woedenden aanval deed
fep het stuk steenkool, dat uiteen barstte-
ijn vlammenpracht, „mij' buigen voor een
rijke vrouw heeft nooit in mijn lijn ge-
tegen en zal dat ook nooit doen." Maar
ofschoon hij trachtte zichzelf te verze
keren, dat dit het slot van de heelé
geschiedenis was, misten zijn verzeke
ringen «31e overtuiging, en noch het stuk,
dat hij trachtte te schrijven voor een
medisch tijdschrift, noch de ge vallen J:
die hij opschreef in zijn eigen boek,"*
hielpen hem om zijn gedachten af te
leiden of hef geluid van de stem van>
Austiee het zwijgen op te leggen. En zij
scheen bepaald boos op hem te zijn, Ja
dal scheen wel zoo toen hij verklaard
had er evenzoo over te denken als Dun
bar. Zij had henf letterlek weggezond 2G
en hem daarbij aangezien met verach
ting in haar oogen. Hij' dacht ulel graag
aan dien verachtelijken blik. Hij dacht
liever aan haar oogen, zooals altijd zacht
en Itef en verstandig, oogen die schenen-
ttede te gevoelen met een man, zelf»
wanneer die man bóa* en scherp en nil
«ga humeur w*tt Er ir«s trouwen! geen
Om al die redenen voorzien we dtot
in den eersten tijd niet op aanvoer met
volle kracht behoeven tie rekenen.
Misschien is er één uitzondering. rf,I.
met het graant Te verwachten is bet,
dat alles er op zal worden gezet om-
hongersnood te voorkomen, en dat aller
eerst de beschikbare scheepsruimte daar
voor wordt gebruikt; Of het mogelijk
zal zijn dat gevaar geheel op te heffen,
is een andere kwestie die bijna geheel
afhangt van het weer. Een goede oogst
kan wonderen brengen; een slechte oogst
rampen; Want we behoeven er niet over;
uit tfe Weiden dat het gebrek aan kunst
meststoffen de productiviteit van het land
Merk heeft verminderd* En om dje aan
te vloeren komt men weer bij de schepenv
kwestie terecht.
Maar voor alle andere artikelen zal
er dan ook des te meer vraag naar
schepen zijn. En daarom zal de prijsver'-'
legenden invloed dje anders van grooten-
aanvoer te verwachtfen kon zijn. sterk'
Dé7emmcra wórden'. 1
Men versta ons goed: ér kómt na dein,
vrede meer aanvoer, en dat moet! binnen
korter of langer tfljd invloed op die prijH
Zen hebben. Voor sommige artikelen zul-,
km misschien heel (spoedig de
schreeuwend-hoog opgedreven prijzen da
len. Maar een daling over de Jieele lijn
tot „normale" prijzen als vóór den oorlog,1
I— reicent er, niet OP, want ze komt votoik
loo pig niet!
Op welk punt de prijsbaromet'er zal»
blijen schommelen weet gelukkig niej-
(mand te l>ecijferen, want dan zou er aïo'gf
Vneer cespeculeerd worden op dte toef'
komst.
Er zijn invloeden te voorspellen die»
den ónderen factor van de prijsbepaling
haast den aanvoer, n.l. de „vraag" zullen,
beperken. Maar die invloeden zijn van
dnoevigen aard.
i Als we spreken van (aanvullen der voor
raden, dan danken we in( bijzonden
aan grondstoffen die d(ojbr de industrie!
tot bruikbare dingen worden verwerkt.
Maar is die industrie dfearüoe in staat
in even grooten omvang ,als zij dat vóóri
den oorlog was?
Een groot deel van ide incïtisMe in'
(le oorlogvoerende landtm ligt slil, 6f is
omgezet in een oorlogsindustrie. In, plaats}
ivan garen, weefsels, kleurstoffen maken
de fabrieken n.u mitrailleurs, granaten en
■tergiftïge gassen (men kaïn het .lijslju
aan heide zijden naar believen ver
lengen).
Het zal heel wat werk en kapitaal
kosten torn die fabrieken weer om tfe
zeiken in hun loude funfeti©. jEn «ook1
als dal gelukt, en men de industrie!
weer op gang wiL brengen, dan'' komU
fnén uan het zeer ingewikkelde vraag
stuk hoe In de (onrfiogskmden, rwaar
zoo tl ontzaglijk percentage van 't losh
liggende kapitaal is 'vastgelegd in |1 ra
ooriogsleeningen, hoe daar de millioen/en
moeien worden losgemaakt! die d(e indu
strie noodig heeft als, bedrijfskapitaali
om weer aan het werk to gaanj
DM is een factor die de vraag in perken
zal houden. Maar of zij op kan tegen eert
invfoed van al dj bovengenfoemd^ in'
omgekeerde richting werkende redpnen
En lof dat nietj ook een ongunstigeh'
invloed zal hebben op den afzet van
ètaze industrie en landbouw tover, dpi
grens? 'Een buurman dien het eoonomisclll
sleclit gaat, bevordert niet 'de welvaart
ban lden Bndp(ren: kant van zijrt
grenzen.
Al die (overwegingen brengen we na
tuurlijk (niet naar voren om de gedacht
af te leiden van den zegen van een vrede.
Als r't ïnbar eenmaal zoo vei* is, gaan.'
we weer van een hoogtepunt vanj ont
bering naar beneden in een veelbelovend
dal Maar als men denkt te spoedig di<
zonnige vlaktjen te bereiken, zou idaf
tfet een ontevredenheid kunnen leidjen,
die den toestand slechts! verergeren kan.
etitele reden waaróm zij' boos zou wezen,
omdat hij erkende een gevoel van trots
te bezitten, dien men aan den eerbied
voor zich zelf verschuldigd Is, niets dan
hel rechtmatig voorrecht van ieder fat
soenlijk man. Zij, een verstandige vrouw,
zooals zij altijd getoond had te wezen,
had dit standpunt dadelijk moeten be-(
grijpen. „En waarom is het buiten "kwes
tie, dat ge zoudt probeereh je op haar
standpunt te plaatsen?" Die woorden
weerklonken in zijln ooren, alsof iemand
ze had uitgesprokent Hij legde de pen;
neer, waarmede hij tevergeefs trachtte
zijn meening op te schrijven over rngge-
graat-hersenmeningitis; hij zat te ytaj-en
naar zijn eigen inktkoker, terwijl de ge
dachte meer vasten vorm begon aan te
nemen en Voortdurend terugkeerde:
„"Waarom zou je niet probeeren je op
haar standpunt te plaatsen?" Wat was
haar standpunt? De verrassende sprong,
dien zijn eigen hart deed toen hij die:
vraag onder Öe oogen zag, verbaasd©
hem, Heeds zoo langen tijd had hij zicb-'
zelf wijs gemaakt, dat geen vrouw ter
wereld ooif de macht had in zijn hart
te roeren, zoodat hij zich haast ergerde
over dien verbazenden sprong. Eu foch
toen hij achterover lelmdd in rijn stoel
etx vaag naar den inktkoker zat te kij-
:ken. kwamen een heelo hoop öroomen,
(Vandaar deze waarschuwing dfcit de
helling Daar beneden heel lang is.
DE SCHOONIIEIDSBELANGEN IN
VLISSINGEN.
Van onze zijde willen wij nog leen
enkele opmerking maken in verband met
de vacature van „directeur der gemeente
werken" te Vii ssingen.
In het bijzonder voor een stad als
Vlissingen die haar kracht grootendeels
moet zoeken in haar attractie als bad
plaats, zou liet zoo gewenscht zijn dat
een functionaris werd benoemd, die
eenigen kijk had op de schoonheids-
belangen der gemeente.
Deze zijn in Vlissingen vaak nogal erg
verwaarloosd. Sedert de uitvoering der
groole werken in die plaats, begonnen in
1908, is Vlissingen in menig opzicht in
schoonheid achteruitgegaan.
Men zou zeggen, dat het een vanzelf
sprekend feit is, dat men tracht een
badplaats door verfraaiing aantrekkelijker
te maken. Dit schijnt men in Vlissingen
echter niet Voldoende in le zien. Niet
alleen de entrée in de stad (Ieelijke
schuttingen), ook de omgeving van het
badterrein zelfdie juist het lokaas moet
zijn voor den vreemdeling, maakt een
verre van aestlietischen indruk, Graf-
sleenen beheerschen daar de algemeene
impressie; in de parkjes zit een groote
wanverhouding: de paden zijn véél te
breed vergeleken bij het plantsoen, en
om den indruk van het geheel nog naar-
geesliger te maken, zijn de paden sedert
jaren bedekt met zwarte koolasch, ver
mengd met glasscherven, steenen en an
deren afval,
■Voor zoover de plantsoentjes tof villa
park zijn herschapen, staan de huizen
veel te dicht bij elkander.
(Wanneer de badgasten een eind den
KoUdekerksclien weg opgaan en de kool-
asch-zone zijn gepasseerd, brengen zij
het gewoonlijk niet ver. Wat hun verder
op wordt geboden, is een zanderige
berm, begrensd door een vreeselijke
schutting, welke een voetbalveld mas
keert. Wij zwijgen nog van den grilligen
revolutiebouw dien men huis fcan hui»
langs dezen weg aantreft.
Was dat maar alleen langs dien weg)
Ook elders in de slad slaat zooveel lee-
lijks. Er is In dit blad al meer gewezen
op de porceleinen huizen enz., zoodot
het ons overbodig schijnt, hierover ver
der uit te weiden.
Om op de badplaats terug te komleki:
hoe ontactisch was de plek gekozen vpn
de kleedkamers van bet Volksbad, die
nu al een paar jaar het uitzicht op de
zee na het beklimmen van de „Leeuwen-
trap" hebben gemaskeerd.
Hoe troosteloos o.ok de aanblik Her
zandvlakte waarop zich eenzaam de nieu
we B. K. kerk en haar pastorie (met haar
gruwelijken blinden muur) verheffen!
Hetzelfde geldt voor de andere zand
vlakten in de stad. In plaats dat deze in
afwachting van bebouwing althans met
gras worden bezaaid en van een randje
groenblijvende planten of iéts dergeljjks
worden voorzien, om het geheel al than*
een vriendelijken Indruk te doen maken,
blijft het zand tnaar zand tot ergernis
van den aestheticüs.
De eertijds zoo fraaie Bellatnykade |s
Bellamy „park" geworden. Maar oó!k dóór
ijeen pplossing die het feog bevredigt,
iet kleine beetje grfeen flat daar Is ge
boren, en waaraan die breede «traaf
thans liaar wijdschen naam van „park'
ontleent, Is op weinig artistieke wijze
geheel versnipperd door 6lntelpaadjeS.
Dan nog iets over Üe afrasteringen in'
Vlissingen. «We hadden het reeds over de
voetbalveldafrastering en zinspeelden op
de Ieelijke schuttingen die het terrein
van Eleclrische Centrale, Tramremise en'
„Schelde" van den openbaren weg schei
den. Wat echter te zeggen van de afraste
ring van magere houtjes rondom bet
parkje tegettover bet monumentale kan
toorgebouw der „Schelde?" Dat is eert
rustieke omheining, wellicht op haar
plaats in een dorp, maar niet in een stad
tegenover een massaal gebouw. Zij maakt
hier een «llerpoversten indruk! En dan
de palen van ongeschaafd, ongeschilderd
hout die de afrastering vormen van dé
tuintjes tusschen do porceleinen villa's
in de Spuistraat, in welke straat ook
overigens niets wordt gedaan om haar
het ongezellig karakter van gedempte
kade te ontnemen!
In .Vlissingen is geen artistieke lei
ding. Het blijkt voldoende uit het bo
venstaande en wie nog twijfelt, toere mef
critischen blik door de gemeente! Er
wordt bijna niets gedaan om te maskee-
ren met groen en bloemen wat leelijk
is; er wordt niets gedaan om 'te bevor
deren dal wat nieuw gebouwd wordt, ook
strekt tot verfraaiing der slad. Een ver
zoek tot instelling eener schoonheids
commissie legde de Baad naast zich neer
zonder ooit een beslissing te nemen.
Zelfs van gemeentewege gestichte gebou
wen kunnen den toets van eenige cri-
tiek niet doorstaan. Men zie b.v. lief
wanstaltige politiebureau!
Wij zouden zoo kunnen doorgaan, doch'
moeten, ons beperken. Wij wilden slechts
in het licht stellen dat in Vlissingen wat
te vee] wordt gedacht aan materiëele ele
menten als bevordering van industrie eïl
verruiming van verkeerswegen, en dat
ook, voornamelijk omdat Missingen een
badplaats is, het aestlietisch element nief
dient te worden vergeten.
Wij weten zeer goed dat niel al de mis
standen op schoonheidsgebied de schuld
zijn van Openbare Werken te Missingell,
laat staan van den functionaris die aan
het hoofd daarvan slaat. Wij beschuldi
gen niemand, constateeren alleen fle
feiten.
Wij willen er slechts ïn het alge
meen op wijzen, dat in Vlissingen zoo-
'eel tegen de schoonheid gezondigd
wordt, ook buiten de gemeente om (wat
zijn b.v. de onlangs met steun van hef
Rijk gebouwde woningen van „Gemeen
schappelijk Belang" smakeloos, vergeleken
met de keurige, eveneens aan den Singel
vanwege „de Schelde" gebouwde huizen)
en er naar aanleiding van de bestaande
vacature van directeur der gemeente
werken de aandacht op vestigen, dat de
nieuw te benoemen titularis met mede
werking van hel gemeentebestuur een
weldadigen invloed zou kunnen witoefe
ten opzichte van dé eesthetisebe be
langen "der gemeente.
element zou brengen in zijn sombere
kamer. Draomen van. blauwe oogen, die
dc zijne ontmoetten met een uitdruk
king, die hij er nooit in gezien had, een
uitdrukking die hij zich alleen kón voor
stellen 1 Droomen. van een tegenwoordig
heid die zijn leven zou vervullen met een
nieuwen gloed, een nieuwe kracht*.
Maar, het waren slechts droomen! „Dan
zou u éven wreed zijn als bijl" Dé stem
van Austiee, 'de woorden van Austlce
keerden in zijn herinnering terug -
was het zijh verwarde verbeelding?
Of waren er tranen geweest in haar
stem? Zou het mogelijk zjjtn dat zij
dal hij Zijd gedachten geraakten in
verwarring, die, welke chaos zij ook
vormden,Iichf bevatten. Kon hef wezen,
dat hij een dwaas was, niettegenstaande
al zijn verdriet? De verwarring van zijn
gedachten eindigde mét gezond nadenken
en er was een zonderling lachje om' "Miles
Harding's gezicht toen hij zich nogmaals
over zijn werk heenboog en een uitvoe
rige beschrijving opmaakte van hersen-
ruggegraat-meningitis, terwijl zijn hart
klopte van een ongekende, buitengewon-
vreugde.
bijna even verbazend alsJ de sprong van ,do stad gegaan?"
zijn hart, plotseling zjjn teven beroeren,
Droomen van iemand, die in dett grooten
,armstoel bij hel vuur zat iemand waar
hij nu ett flan me© kón praten, Iemand
vrier bevallige pertoónlijkhefd een nteow
HOOFDSTUK XXIV.
V ertrokksn.
„Vertrokken? Is mevrouw Derfield naar
„Ja mijnheer. Mevrouw Derfield i» on-
verwacht* gisteifenavfond naar da irtacf
•gegaan."
„En freule Framléy? Is die thui»? Ze
toa vandaag terug komen/'
„Freule FraTnley kómt fle eerste flaxen
niet terug." De butler van de Hall keek
Mile» Harding aan met den passieven,
niets zeggenden blik van den volmaakt
opgevoeden bediende; en hef was toe-
paalo prachtig lioe bij niets scheen op te
merken van de verbazing en het ver
driet die de dokter niet geheel kon ver
bergen.
„Is freule- Fraïnley met mevrouw Der
field naar St. Markt. Plein?" Hij vond het
zeer onaangenaam den passieven en on
verschilligen butler uit te hooren, focL
kon Harding het niet nalaten dezö waag
te doen, hopende op deze ronde manier
tot Üe wetenschap te komen van wat bij
inderdaad zocht namelijk de tegen
woordige verblijfplaats van Austiee.
„Ja mijnheer, mevrouw Derfield en
freule Framley zijn naar Mountmore Man
sions". luidde het antwoord. „Alle brie
ven Woelen daar Voorloopig geadresseerd
worden."
Harding verwijderde zich, bijna be
schaamd over de bittere teleurstelling
die zijn hart en hoofd vervulde; hij liep
haastig de laan dit en streed tégen een
wanhopig verlangen zich naar hef station
te spoeden en regelrecht naar Londen
te gaan. Den. halven nacht bleef hij"voor
het haardvuur zitten in zijn patienten-
kamer en trachtte tot een bevredigende
slotsom te komen, flie nleT uiteten zijh
tróts zot! bevredigen, maar ook die an
dere macht, öie zich binnen ih Ito® Heedlbrengea,
.gelden dé Wacht dié zoö luide klopte*
aan do poorten' vnn dö citadel van zijn*
trfetsi! Eindelijk ging hij naar bert xonderï
STUKKEN VOOR DEN
GEMEENTERAAD.
Gasprflzcn.
Naflr aanleiding van de winst- en
verliesrekening van het gemeentelijk gas
bedrijf over de eerste hefft van 1918
stellen B. en W. voor den gasprijs te
brengen van 18 op 22iJ2 ct. per kub.. M.
(muntgas van 19 op 23ifë cf.)
De commissie van de financiën w;l die
prijzen op 24 en 25 ct. brengen en wijst
er op, dat uit het acoountantsverslag blijkt
dat het dringend noodzakelijk is, dat dé
janisatie der gasfabriek voor 1 Jojn.
1919 tot stand komt. In verband met dé
kritieke omstandigheden, waarin het
gasbedrijf verkeert, acht zij het wen-
schelijk om voor elk halfjaar een kosb-
(rijsberekening te maken en op het ein
de van elk halfjaar do voorraden zop
nauwkeurig mogelijk op te nemen.
B. en ITO. stellen vloprtd nog voor fmi in
verband met deze gasprijsverhooging 'den
toeslag van gemeentewege met eveneens
4 ct. te verhoogen en te brengen op
8ifê ct. De kosten hiervan worden ge
raamd pp 1 42500 per jaar.
De comtuissie voor dé financiën köö
zich daarmee niet vereenïgen.
Bij de bestaand© toeslagregeling krijgen
gas verbruikers met f 1000 of minder,
tot een bepaald besluit gekomen te zijh;
hij wist alleen dat bij in twee richtingen
werd geslingerd en Hat het boven zijn
macht was te beslissen welken weg hQ
zou uitgaan. Zijn slaap toen eindelijk
de slaap kwam was ongeregeld en af
gebroken; drootoen over Austiee ven-
mengden Zich verward met droomen over
Hilda., de twee vrouwen, schenen tegen
over hem te staande een met vertoorn
de, de andere met smeekemde oogen,
terwijl floor den heelen droom been hel
geluid klonk van de stem van 'Austiee:
„Dan zou u even wreed zijn als hij!" Het)
wat bij het geluid van deze woorden,
daï hij wakker werd en ze. bleven heöf
bij, fleh. geheelen morgen hij zijn zieken
bezoeken terwijl steeds die macht ster
ker flan trots aan de poorten rameidé
van de citadel van zijh trots, totdat h$
's middags bijna tegen, zijn wil plotseling
stond voor de voordeur van de Hall en
vroef öt meVroUw Derfield thuis was
om 'slechts de verrassende tijding le ont
vangen daf zij jn Londen was. Dan moes!
hij ook Uaar Londen gaan! Dat was hel
eerste besluit waartoe hij kwam met jon
gensachtige vasthoudendheid, waarin dis
kalme bijgedachte nauwelijks verandering
bracht, dat hij nog patiënten moesf be
zoeken en flat hij niet zoo maar Ineens
kon wegloopen, bmdaf zijn gemoed in
oproer was en hij maar één manier kon
bedenken om dat Oproer tol bedaren tm
