No 148.
Woensdag 26 Juni 1918»
liti* Jaargang
B1IMIRLAM]
FEMILLETO*.
DB GOUDEN SLEUTEL.
lit Stad gg FPöwagjg.
A h o n n prijs per kwartaal in Mid
delburg en bij de agenten in Vlissingen
en Goes f 1 55; per post 1 1.75.
Advertenties 20 cent per regel.
Bij abonnement veel lager.
Familieberichten en dankbetuigingen
van 1-7 regels f 1.50.
Bovenstaande advertentieprijzen worden
met 20 toeslag verhoogd.
BAADSËLEN/
Minister Rambonnet treedt af.
Waarom?
We wet6u het niet Er wordt ons slechts
in een niet-officisel bericht verteld dat hij
reeds Donderdag j.l. ontslag vroeg „nadat
M vertrek van het convooi don vorigen
dag tot nader order was uitgesteld."
Had hij dan wèl widen varen? 01
hij geheel willen afzien van het plan an
duB tiet „tot nader order" willen uitstellen?
Alweer we weten het niet.
Volgens het Vaderland heeft Engeland
bezwaar gemaakt tegen een partij aniline*
verfstof van Duitsche afkomst aan boord
van de Noordam, en zou onze regeering
het zenden vau het convooi niet willen
doorzetten, terwijl misschien Rambonnet
meende, dat men er dan niet mee had mo
gen beginnen.
Daarentegen vertelt de N. R. Ct. het om
gekeerde; minister Rambonnet zou de ver
dere verantwoordelijkheid voor het convooi
niet meer op zich willen nemen na de mee-
deeling vau Engeland.
En daarmee in overeenstemming is do be
wering ven don X"con"08lïon^en^ ^eti
Hand. dat de ontslagaanvrage van den Minis
ter van Marine op het nabijïijnde tijdstip
van vertrek van het couvooi geen invloed
zal hebben. Onze positie ten aanzien vau
het buitenland zou, sedert tot uitstel be
sloten word, niet gewijzigd zijn.
We zulleu niet probeeren het raadsel op
te lossen. We voolen alleeu dat Engeland
door zijn opvattingen van ds vrijheid ter
zee ons opnieuw dreigt te vernederen door
ons zelfs te beletten met een convooi vau
eigen schepen verbinding te onderhouden
met onze eigen Koloniën.
Hoe groot de gevaren zijn, die daaruit
vsor ons land kunnen voortkomen, weten
we niet, omdat we de kwestie niet kennen.
Zelfs de partij-leiders uit de Kamer zijn er
niet van op de hoogte gesteld, voor zoover
bekend gemaakt is.
En zoo staan we voer de merkwaardig
heid van een minister crisis, één week vóér
de verkiezingsbeslissing over het geheele ka*
binet valt, en zonder dat iemand buiten den
ministerraad weet wat er du eigenlijk gaan
de is.
Dit is toch wel een bijzonder ergernis
wekkend geval van stilzwijgendheid, vooral
als men er op Iet, dat nu bijna een week
geleden de ontslagaanvraag reeds werd in
gediend
WENKEN VOOR KIEZERS.
Maalt sléchts één vakje zwart van de
taülooze die ge op uw stembiljet zult
vinden.
Door meer dan één vakje zwart te ma
ken, maakt ge u'w slembiljet ongel
dig; eveneens door doorhaling of bij-
Schrijvingen.
Dat stembiljet wordt u op liet stembureau
gegeven. Het heeft de grootte van
een courant en staat vlo® namen. Lees
daarom rustig thuis uw oproepingjs-
kaart na; dan behoeft gje niet in
uw slemhokje te zoeken, want op
die oproepingskaart staan de lijsten
en namen in dezelfde volgorde als op
het stembiljet.
Iedere stem op een persoon geldt voor de
heelc lijst waarin de naam van dien
persoon staat.
Sommige partij-besturen bevelen aan op
no, 1 van hun lijst te stemmen. Bat
beteekent'niet, dat ge moet stemmen
op no. 1 van het stembiljet. Het be-
teekent ook niet dat ge geen anderen
candidaat móógt stemmen. De keuze
is vnjj.
Denkt er om dat op het stembiljet geen
partijen vermeld staan. Alleen de
namen der candidate n, ge
groepeerd in genummerde lijslen. Uit
die namen moet ge opmaken tot wel*
ke partijen de namenlijsten bebooren.
Bestudeer dus eerst uw oproepings
kaart, opdat ge precies weet. welke
lijst die is van uw partij.
Maakt ge het vale je voor den eersten
candidaat van de lijst zwart, dan
hecht ge uw goedkeuring aan de
volgorde der candidaten zooals die
door de kiesvereeniging op de lijst is
vastgesteld.
Maakt ge het vakje Voor één der volgen
de candidaten zwart, dan geeft ge
daarmee te kennen dat ge dien per
soon de voorkeur geeft. Maai* dan
blijft toch die stem voor de geheele
'lijst gelden bij'de berekening van het
totaal aantal stemmen van iedere
partij.
Let er op dat in verscheidene gemeenten
de stemlokalen anders verdeeld zjjn
dan vroeger. Kijk dus goed op uw
oproepingskaart na, waai* ge u moet
vervoegen.
Breng uw oproepingskaart mee naar het
stemlokaal.
Vergeet niet "dat er slemplicht is, en dat
ge u aan strafvervolging bloot stelt,
wanneer ge zonder geldige reden
wegblijft.
Wie een geldige reden tot verhindering
heeft, zal goed doen daarvan schrifte
lijk kennis te geven of te doen geven
aan den voorzitter van zijn. stem
bureau.
Wie gedwongen is op 3 Juli uitstedig te
zijn, zal goed doen daarvan een
schriftelijke kennisgeving te zenden
aan den voorzitter van zijn stembu
reau of aan den burgemeester, welke
kennisgeving de reden van de reis
moet vermelden, en den dagslempel
van de andere plaats (van verzending)
tooet dragen van 3 Juli, Ivan de.brief
niet op 3 Juli aan het stembureau
zijn, adresseer-dan den brief aan den
burgemeester.
Maar denkt er om dat de uitstedigheid
een geldige verhindering moet zijn.
Wanneer de burgemeester de reden
van verhindering als nièt-geldig be
schouwt, komt de zaak voor den kan
tonrechter. De maximumstraf is f3
boete. Later, bij een tweede overtre
ding, kan dat tot f 10 stijgen.
Zendt ge geen kennisgeving1 dan wordt
ge opgeroepen bij den burgemeester
om u te verantwoorden ter zalce van
het verzuim.
PACHTPRIJZEN IN VERBAN» MET
REGEERINGSMAATREGELEN.
„De Regeeringsmaatregèlen, in het be
lang van de volksvoeding getroffen ert
waarschijnlijk nog te treffen, drukken
de rentabiliteit van het landbouwbedrijf
len met diie maatregelen konden vele
pachters van te voren geen rekening
houden. Zij hebben tegenover dje ver
pachters veelal drukkende verplichtingen
aangegaan, welke contractueel vastslaan
en 'moeten worden nagekomen, en deze
verplichtingen drpigen al te drukkend
te zullen worden, nu d,e bedrijfsinkomft
sten door dje bjedoelde maatregelen ver
minderen. Daarom is dfe vraag gewettigd
of regeling van d£ pachtprijzen door
wettelijke voorschriften mogelijk ware,
zóódanig, djat de pachters daardjpor voor
de verliezen ten deele worden schade,-
lobs gesteld en zóó tevens, dat de moge-
naar het Engel sch
door b. G. MOBBREBY.
35).
„Het m'oet een vreemd gevoel zijn twee
huizen te hebben", zei Hilary, met een
glimlach om zich heen ziende. „Ik zou
denken, dat ik dikwijls vergat waar iets
ligt wat men noodig heeft."
„Dan kan men er altijd om telcfonee-
ren", antwoordde mevrouw Redburn
vadsig, terwijl zij een roos uit een vaas
op tafel nam en in haar ceintuur stak,
„daarenboven mijn kamenier weel wal
ik in heide plaatsen noodig heb en het is
voor haar geen zaak de dingen te verge
ten or achter te laten. Als mijnheer1
Dunbar het goed vindt, zal ik deze roos
dragen", voegde zij cr bij, in een sp egel
kijkende, die behalve de oude Italiaan-
sche lijst opviel als iets dat niet geheel
paste bij de algemeene strengheid van
de kaïnerinrichting ,,die donkerroode
kleur komt goed uit tegen mijn witte
japon en staal mij goed."
lijkheid geopend wordt tot vermindering
van hoog opgeloopcn» pachten, wanneeif
deze, hij terugjloopen van de producten
prijzen na het ophouden van de tegen
woordige bijzondere omstandigheden, al
te drukkend zoudJen worden".*
Aldus luidt de inleidende ailnea van eer
rapport door de hepren S. Koenen, Mol-
lerus en J. Smid uitgebracht naar aan
leiding van een door den Minister van
L. N. cm II. gestalde vraag, welk
rapport gratis .verkrijgbaar is bij'de Dirfec-
lie van den Landb., Rezuidenhout 30,
Den Haag.
De schrijvers stellen in hel licht dat
in de zandstreken, en vooral bij kleine
boeren, op verschillende plaatsen zeer
zeker reeds sprake is van achteruiLgang
van rentabiliteit, doch daar is van eert
verder pploopcn van de pachten, voor
zoover bekend, dan ook geen sprake.
En omgekeerd kan er 'in streken waad
de pachten nog klimmfen, in casu in
de kleistreken, respectievelijk vruchtbare
deelen des lands, van achteruitgang in
rentabiliteit, vergelekon met normaal, nop
niet gesproken worden, al' kan natuurlijk
niet ontkend, dat de maatrege
len van de Regeering aldaar aan sommige
zeer winstgevende leellen een einde ma
ken of verdere uitbreiding er van althans
belemmeren.
Uitvoerig wordt door de rapporteurs
de oorzaak van de pachtwaarde uiteen
gezet wat hen tot de conclusie leidt
dal. men zich over het Lot van hen,
die in deze abnormale tijden zeer hooge
pacht verplichtingen hebben aangegaan,
niet al ie groote zorgen behoeft te ma
ken; de pachlstijging betreft bovenal de
zeer vruchtbare gronden en is daar het
gevolg van zeer verhoogde oogslwaar-
de'n. Én die verhoogde oogslwaarden zijn
er wol degelijk ook in den vorm van
winst aan de pachters zelf len goede
gekemen.
Een dwingende regeling van het pacht-
recht, hoevfeel er principieel voor let
zeggen is, achlen zij ongewenscht wegjens
de gevolgen die zij na zich dreigt te»
sleepten. Het toekennen aan de pachters
van remissie-récht zou den pachter in
staaf stellen de kwade kansen op den
verpachter af te wentelen, en zou den
aandrang van liefhebbers om te pachten
zoodanig doen toenemen, dat de pacht
prijzen belangrijk zouden stijgen. De vast
stelling van pachtprijzen en pachtv,oor
waarden door de overheid zou bij lagere
prijzen dan bij vrij aanbod, eveneens den
toeloop van pachters doen toenemen, en
allicht leiden tot nfet te keer en mis
bruiken door onderhandsche beloften tot
extra pachtbetaling. Een mobiele pacht,
die tolken jare rekening houdt met de
producten-prijzen is alleen mogelijk bij
veel goede trouw en ernstige samenwer
king tusschen eigenaar en pachter; ge-
dwongen invoering is eigenlijk ondenk
baar. En een pacht op vennootschappe-
lijken grondslag, war de pachter hef
bedrijf voert voor gemeenschappelijke
rekening, alleen rnogolijk als de ver
pachter den pachter absoluut vertrouwen
ji.
Voor hen die reeds gepacht hadden
vóór den oorlop zijn de pachtsomtafen
niet te liopg gebleken. In 't algemeen
zijn door de pachters flinke winsten ge
maakt. en als die door regeeringstoaatj-
regelen beperkt worden is er geen reden
om de mogelijke scliadé op de verpachi
ters af te wentelen. Mocht de pacht
tijdens den oorlog afloopcn en gecom-.
tinueerd worden, dan is het zeker niet
onbillijk dat deze pachters bij het ingaan
van de nieuwe pachttermijn meer dan
vroeger te betalen hebben. Mocht de
regeering daarna maatregelen nemen,
die schade berokkenen, dan zou de be
paling, dat de verpachter in het verlies;
deelt, niet redelijk zijn. Maar ondoenlijk
is het de grjens te trekken tusschen
normale en abnormale pachtprijzen.
„Ze staat u goed", riep Hilary met
meisjesachtige geestdrift. „Die schitte
rende kleur schijnt de laatste hand te
leggen aan Zij zweeg voordat zij „uw
schoonheid" had uitgesproken, maar Hil
da begreep haar ep glimlachte. Bewonde
ring was een levensbehoefte voor haar,
zij vond het heerlijk te weten dat ze die
opwekken kon, zelfs bij de meest onbe
duidende mensclien.
„Ik hoop dat de roos niet sterven
zal", zei Hilary snel. „Als ik bloemen
draag schijnen ze dadelijk te sterven."
„O, neen, ze zal niet sterven! Ik kan
tijden lang bloemen dragen. Zij verwel
ken zelfs niet. Maar ik heb u hier niet
mee naar toegenomen om over rozen te
praten. U weet wel, toen ik u gisteren
sprak heb ik u gevraagd of u een klein
pakje voor mij mee wou nemen voor dr.
Harding als u hem weer ontmoet."
„O, natuurlijk kan ik dat meenemen",
antwoordde Hilary eenvoudig, „maar ik
weel niet wanneer ik hem zien zal. Het is
niet waarschijnlijk dat ik naar Granlley
Hall zal gaan, want mevrouw Derfietd is
daar maar tijdelijk. Misschien ga ik nog
eens naar de Pastorie; mevrouw Brent
heeft mij gevraagd of ik nog eens kwam
als ik kon."
Ten opzichte van lien, die tijdens den
ocrlpg nieuwe pachters werden acht de
commissie liet te vreezen dat vele pacht
prijzen, in de laatste jaren vooral voor
be betere gronden besteed, dan veel
le hoog zullen blijken, zoodat eene crisis!
niet zal kuunen uitblijven.
Maar wederom rijst hier de vraag,
of het billijk zou zijn, het risico vaiij
de pachters, bij achteruitgang van d'e
conjunctuur door wettelijke maatregelen,
op dc verpachters af te wentelen, terwijl
toch niemand er aan dlenkt, om maat-)
regelen voor le stellen, waardoor bij
vooruitgaande conjunctuur een reclit voor
den pachter zono ntstaan op verhoogde
ujtkeering van de zijde van den pachter.
Bovendien stelt de commissie de vraag
waarom men wel aan de pacliIers tegemoet
zou komen en niet de eigengeërfde boe
ren, voor wie, als zij dje zware hypo
theekschuld hebben, een teruggang veel
noodlolliger kan zijn dan voor die
pachter.
Hel rapport besluit m]et de volgende
opmerkingen
Wij eindigen mjet er nogmaals met na
druk op le wijzen, diat h(et er ontzaglijk'
op aankomt, aan de landbouwers op d'e
bedreven, waar) DïUder de meest opgunslige
omstandigheden wordt gewerkt, eene ma
üge. doch behoorlijke rentabiliteit vaiï
het bedrijf te verzekeren. Dat zulks met
dc grootst mJogelyke omzichtigheid dient
le geschieden, is boven aangetoond, en
het is dus eiene uiterst moeilijke taak
Voor hen, die mjet de bepaling der prij
zen belast zijn. Stelt men deze honger
dan noodig is, zoo worden daardoor de
pachtprijzen onnoodig opgedreven, wat
den terugslag slechts des te gevaarlijker;
ïnaakt en dadelijk neerkomt op te hooge
levensmiddelenprijzen. Stelt men de prij
zen le laag, zoo is bel onmiddellijk gevolg
dat de productie afneemt, het zandbe-
drijf nog verder gedesorganiseerd wordjt
en zeer vele kleiue boeren tot den bedel
staf worden gebracht.
Een wettelijk ingrijpen ten kóste van
iden verpachter is o.i. niet aan te raden
en zou ook, in verband met de talrijk*
beid der kleine eigengeerfden onder dp*
zandboeren, weinig uitwerking hebben.
Een van de allerbeste middelen tol steun
■i u ge druk ten kleinen boerenstand
ia en blijft efene zeer nauwgezette prijsM
politiek en daarnaast de beschikbaarstel
ling van grondstoffen vooi het bedrijf
tegen dien laagst mogelijken prijs. En
verder mo,el bij die landbouwers op de
grootst mogelijke voorzichtigheid bij liet
op zich nemen van verplichtingen in do
toekomst met ,klem worden aangedrongen.
NEDERLAND EN BE OORLOG.
De Fr isi a
Het stoomschip „Frisia" heeft bericht ge
kregen, dat het de reis kan vervolgen, en
is gisteravond 11 uur van IJmuidou ver
trokken.
0
Het spoorwegverkeer door
Limburg.
In verband met een telegram uit Londen,
dat de Engelsche minister Lord Robert Ce
cil op vragen om inlichtingen van het La
gerhuis-lid Ronald Mac Neill verklaard
heeft, dat de Nederlanische regeering tot
dusver nog niet tegemoet gekomen was aan
het herbaalde verzoek der Britscbe regee
ring om nauwkeurige inlichting aangaande
de overeenkomst met Doitschland inzake de
Limburgsehe spoorwegen, heeft het Nederl,
Corr. Ba-.eau ter bevoegder plaatse navraag
gedsan omtrent de juistheid vac die bewe
ring.
Men£deelds mede, dat uitvoerige inlich
tingen over deze spoorwegen-kwestie reeds
eenigeu tijd geleden aan de Brit9che regee
ring waren verstrekt, in den trant- van in-
iichtingrn, welke korten tijd geleden ran be-
,Er is geen haast bij." Hilda sprak
vriendelijk en heel kalm. „Als u Dr. Har
ding moclit zien, geef hem dit dan. Ik
zou het wel met de post verzenden,
maar het is breekbaar en ik wou niet
graag dat er wat aan kwam". Terwijl zij
dit zeide nam zij uit een bureaulaadje,
dal zij opengesloten had, een klein pakje
in wit papier gepakt en dicbtgelakt. Dat
pakje overhandigde zij aan Hilary.
„V zult Dr. Harding zeker binnenkort
zien", zei ze en het verbaasde Hilary
plotseling een scherpen toon in haar
sleln le hooren, „hij is zeker een groot
vriend van mevrouw 'Derfield'?"
„Een groot vriend van mevrouw Der-
field?" Hilary zette groote oogèn op. „O,
neen. Dat geloof ik niet. Toen ik op de
Pastorie logeerde, heeft mevrouw Brent
mij vaak verteld dat" Dr. Harding vol
strekt niet van vrouwen hield en niets
met de dames te maken wou hebben Ze
zei dal het zoo bijzonder aardig van hem
was dat hij de zorg voor mij op zich
genomen had, omdat hij bekend: staat als
een vrouwenhater."
„Een vrouwenhater! Miles Harding een
vrouwenhater! De tijden zijn'veranderd'"
Er was spot in Hilda's stem, spot in
haar glimlach. „Ik zou denken dal dat
vrouwenhalen niet meer dan poseeren
was tijdelijk poseeren", voegde zij er
bij, terwijl zij de lade met een scher
pen bons dicht sloot en naar de deur
liep.
„Kom, ga mee", ging zij voort; „mijn-
lieer Dunbar laat zich zéker heel scherp
over mij uit, omdat ik niet dadelijk kon
poseeren. Kunstenaars schijnen "het al
gemeen begrip le hebben dat zij zijn als
tijd en getij en op niemand hoeven te
wachten. Hoe bevalt het u bij hem en bij
die rare tante?"
„Heel goed". Hilary kreeg een kleur.
„Ze zijn zoo goed voor mij."
„Ze schijnen er een algemeenen men-
sclienmin op na te houden", was het
loome antwoord. „Eerst een zwervers
kind en toen
„En toen een zwerversnjéisje", vulde
Hilary aan. „Maar Mr. Dunbar denkt
steeds hoe hij de mensclien helpen kan.
Dat is zijn eerste en zijn laatste ge
dachte."
„Een modern denkende ridder'" We
der die flauwe spot in Hilda's zachte
slem; ditmaal steeg een warme opwelling
van toom op in Hilary's hart, een toorn
waarvan zij de oorzaak niet trachtte op
te sporen evenmin beantwoordde zjf
voegde zijde ook in een communiqué aan
de Nederlandsche pers betreffende die aan
gelegenheid werden verschaft. Men kon dan
ook, in verband met de verklaring van lord
Robert Cecil, slechts veronderstellen, dat
men zich wellicht in de Engelache regee-
ringskringen omtrent enkele détail punten
blijkbaar nog niet voldoende ingelicht acht.
DISTRIBUTIE EN PRODUCTIE.
Sigaren, sigaretten onz.
De St.ct. van gisterenavond bevat een re
geling betreffende het vervoer, den verkoop
enz. - an sigaren, sigarillo's en sigaretten.
Bilanghebbenden verwijzen wij hiernaar.
Wij ontleenen aan de regeling het-volgende:
Het vervoer van sigaren, sigarillo's en si
garetten is verboden.
Ontheffing van deze verbodsbepalingen kan
worden verleend door het Rijksbureau voor
Tabak (R. B. T.)
Het verbod is niet van toepassing op het
vervoer van sigaren, sigarillo's en sigaret-
i, door winkeliers aan hunne bekende af
nemers (niet handelaren; bij hoeveelheden
van ten hoogste 100 stuks sigaren en 250
stnks sigarillo's of sigaretten, geleverd.
Het verbod is eveneens niet van toepas
sing op het vervoor van de genoemde arti
kelen, voor zoover dit vervoer zïsh beperkt
tot hoeveelheden noodig voor eigen gebruik,
mits deze hoeveelheden 200 sigaren en 250
sigarillo's of sigaretten niet te boven gaat.
Bedorven opgeslagen levens-
mi Adelen.
Het lid der Tweede Kamer de heer
Duys heeft den 29sten Mei een vraag
ingezonden naar aanleiding van een, be
richt in de Telegraaf (waarin een bericht
van de Tijd werd aangehaald) over het
beder.ven van peulvruchten in de Amster
damse!» veemen.
De minister van L., N. en H. heef!
daarop den 22sten aezcr geantwoord dpi
het bericht over het totaal ongeschikt
worden voor voeding van die peulvruch
ten onjuist is.
Het bericht heeft betrekking op een
restant peulvruchten van 67000 balen
•an den oogst 1915, welige peulvruch
ten reeds in 1915/16 djocfr de verplc-
igingscommissie waren afgekeurd voor do
menrelielijké voeding, daar zij ten
deele bestonden uil niet kokende erwten,
of boonen en erwten van te geringe
qualiteit, en aanvankelijk voor export]
bestemd waren.
Door splitten cn grondig bewerken is
hel nog gelukt 7900 balen voor de directe
ïnenschelijké consumptie geschikt te
maliën.
De onjuistheid van het bericht in De
Telegraaf moge nog blijken uit het feitj
dat in April 1918 na onderzoek en proef
neming is gebleken, dat van de 49.000
balen, welké voor veevoeder waren aan
gewezen, nog 26.800 balen na schoo
ning voor de bmo-dbereiding konden wor
den aangewend. Bovendien wred geen
partij ongeschikt bevonden om na schop*
nïng ali veevoeder le worden gebruikt.
Maandag znoesten van die 67.826 balen
nog 16.000 balen voor de broodbereiding
en 6000 balen voor de veevoeder-distri
butie worden afgeleverd.
Vegetarisch Kookboekje.
Bij J. F. van de Ven te Baarn is ver
schenen een goedkoop „Vegetarisch Kook
boekje - met eenvoudige recepten voor
iedere beurs", door Dora Schumacher—
Mohr.
Uit Middelburg.
- Gisterenavond werd voor een goed
gevulde zaal op de Hociëteit De Vergenoe
ging e«n rede uitgesproken door dr W. van
Ravesteijn van de S. D. P., die In den
mevrouw Redburns spottende woorden,
maar zij was heel blij toen ze de lange
gang door in het boudoir kwamen, waar
Tonv nu gereed was met zijn toebereid
selen. Gedurende de afwezigheid der
twee dames was de millionair binnenge
komen om den schilder precies uit te
leggen in welken hoek hij het portret
van zijn vrouw wenschte gemaakt te zien,
en de lange man met het roode gezicht
begroette Hilary met een hartelijkheid,
die haar veel pleizier deed.
„U is de salon gaan bekijken, niet
waar?" zei hij. „Nu, de architect cn ik
zijn heel tevreden over de salon. Wij
vinden beiden dat het karweitje aardig
gelukt is. Ik zeg niet dat het geen geld
gekost heeft; het geld is er in gestroomd,
dat zeg ik, er in gestroomd. Maar we
hebben waar voor ons geld."
„Ja, dat heeft zei Hilary met warm
te. „Ik geloof niet dat ik ooit zulk een
mooie kamer gezien heb. Maar alles is
hier mooi", voegde zij er een weinig
verlegen bij.
(Wordt vervolgd.)
