Binnenland.
T W E 8 E BLAB,
naterdcii 4 Hei 1918, no 105.
HET BELANG DER INDISCHE
UITVOERKWESTIE.
Ten einde ook aan de niet-ingewijden
een inzicht te geven in het zeer groote
belang, voor geheel Nederland verbonden
aan de kwestie van den IndiSchen uit
voer een onderwerp dat ook aange
roerd werd in 't gisteren door ons ver
melde bericht van het Ned.-Ind. Pecsf-
agentschap over het uitvaartverbod van
den Gouverneur-Generaal laten we
hier enkele deelen volgien uit een arti
kel, in het jongste nummer van de
,.,Economisch-statistische Berichten", ge
plaatst door mr, H. H. A. van Gybland
Oosterhoff, secretaris van het Comité lot
regeling van het loeziclit op den in- en
Uitvoer in Ned.-Indië.
Allereerst de voor-gësfchiedenis.
Na gewezen te hebben op de ont
wrichting op handelsgebied in Indiè door
de maatregelen der oorlogvoerenden, en
üp het daardoor aan den dag1 gelreden
nul van hel samengaan dei' verkoopers,
herinnert do schrijver aan 't volgende
Aan de N. U. M. komt de eer toe de
daarin opgesloten gedachte liet eerst op
breeder terrein te hebben uitgewerkt.
Zij beval de oprichting van een zelfstan
dige organisatie voor Ned.-Indië aan,
werkende op ongöveer gelijken grondslag
als de Nederlandslclie Exportcentrale. De
Minister van Koloniën, op haar denk
beeld ingaande, vroeg de meening1 van
den Gouverneur-Generaal daarover, na
raadpleging van de voornaamste deskun
digen in Ned.-Indiè.
Hel advies uit de Koloniën omtrent
Oen glgemeene regel fng van den uitvoer
luidde niet gunstig. Men wilde in Indië
van de vrijheid geen afstand doen. Men
,is daar wellicht te ver van het oorlogs
gebeuren verwijderd om voldoende klaar
te beseffen hoe nijpend langzamerhand
dO toestand wordt.
De indruk wordt daarbij verkregen,
dat de betrokkenen in Ned.-Indië zich
niet hebben kunnen opwerken uit de
afeer van particulier belang naar die van
breeder uitzicht en nationaal beginsel. Dit
ligt misschien in het feit, dat men in
Indië verkeerd wordt ingelicht. Ik behoef
voor hen, die de gezindheid der over-
groote meerderheid dier Indische bladen
kennen en de eenzijdige wijzë, waarop zij
als Spreektrompet dienen van slechts één
partij der belligerenten, hierop niet na
der in te gaan. Ook het feit, dat het teler
grafisch verkeer langen tijd isl stopgezet
Gn gedurig met moeilijkheden heeft te
kampen, heeft de voortdurende aanra--
king tusSchen de Holland&clie en Indi
sche kantoren zeer belemmerd.
Fen feit is, tdat men in Indië het aan
bevolen denkbeeld ten eenenmalö ver
keerd begrepen heeft. Men bleef met zijn
beschouwing slechts aan de oppervlakte
door alleen te zien op het gevaar eener
belemmering van den handel, zonder af
tfl dalen naar de hoofdmotieven van de
Voorgestelde maatregelen„een econo
mische en billijke verdeeling' van da be
schikbare Indische tonnenmaat; zeker
heid, ook en voornamelijk voor na den
Oorlog, dat Nederland en Indië niet ver
sloken zullen blijven van de noodige
voedingsmiddelen en grondstoffen, bij
welks streven de Indische pro-
DE GOUDEN SLEUTEL
■aar het Kcgelsch
d'oor B. G. MOBERLHY.
21)
De beteekenis van Tony's woorden
ticheen langzamerhand in zijn brein te
zijn doorgedrongen, want plotseling' ver
toonde zich een glans van verlichting
op zijn afgemat gezicht.
„Het zou een waar genot voor ons zijn
haar bij ons te houden", Sprak juffrouw
Dunbar, en haar stem beefde van opge
wondenheid. „Het is een allerliefst
kindje Ik had nooit gedacht dat ik van
kleine kinderen hield, maar dit kind
Overmaat van aandoening1 verhinderde
het vrouwtje weder haar volzin ten einde
te brengen, en een glimlach verhelderde
Ralph Gardiners vermoeid gelaat
,'.Ik heb een gevoel of ilc alles niet
gloed begrijp", zei hij. „Wat mij hindert
is 'dat u zoo weinig van mij weet. U denkt
misschien dat ik u (met het kind wtl op
schepen en mij dan uit de voeten maken.
„Wij zijn niet gewoon iemand kwade
beweegredenen ten laste te leggen", ant
woordde Tony, „en het is volkomen
duidelijk dat het niet in uw hoofd is
^opgekomen dat wij u dit voorstel zouden
doen En wat geloofsbrieven betreft, u
ducten dan waardie v*iolle ruil
objecten vorme n"#
In Nederland zelve dacht men er tin
ders over. Op initiatief en onder voorzit
terschap van den heer Colijn vereenigde
zich een vergadering in het gebouw der
Bataafsche Petr.-Mij. op 27 Maart 1918.
In deze vergadering werd met 44 te
gen 13 stemmen da volgende matifi »an-
„De Vergadering van Nederlandsche
belanghebbenden bij een in- en uitvoer
van Nederlandsch-Indiè, «preekt als haar
meening uit, dat ten spoedigste een cen
traal toezicht op het Indische overzee-
sche handelsverkeer behjoort te worden
ingesteld, welk toezicht zal zijn uit te
oefenen door middel van een alge
meen ver'bod van uitvloer van
daarvoor in aanmerking komende arti
kelen, gepaard aan een stelsel van door
de Indische Regeering te verieenen uit
voervergunningen, met vermijding
van het verbinden van geldelijke lasten
aan die vergunningen;
de vergadering is van Oordeel, dat ile
leiding van dat toezicht zoodanig behoort
te- worden ingericht, dat bij de verlee-
ning van uitvoervergunningen o,ok reke
ning worde gehouden met de algëmeene
belangen van de door Nederland en zijn
Koloniën gevormde staatkundige eenheid
en dat zij bijdrage lot bevordering van
den invoer''.
Door d© vergadering werd een Com
missie ingesteld tot regeling van het
toezicht op het overzeeschje handelsver
keer met Nederlandsch-Indië en voor het
contact met de Regeering te dezer zake.
De meerderheid van de belanghebben
den bij den in- en uitvoer in Nedere
landsch-Indiê toonde zich dus bewust
van liet feit, dat liet bjier niet gaat om
een oogenblikkelijke uitredding van ver-'
schillende cultures op zich zelf, doch om
liet Indische tonnage vraagstuk, zoomede
de voorziening van Nederland en Kolo
niën in zijn geheel.
Slechts een kleine minderheid kon zich,
met de aangenomen motie niet vereeni-.
gen. In een vergadering van besturen van
Indische Cultuur-ondernemingen en van
vertegenwoordigers van niet in vereeni-
gingen georganiseerde Ned.-IndiSclie pro
ducenten, welke onder voorzitterschap
van Mr. A. G. N. Swart ten kantore der
Deü-Maatschappij op 5 April j.t. te Am
sterdam gehouden werd en waarbij 33
vereenigingen en firma's tegenwoordig
waren, werd met 9 stemmen voor en 4
legen een motie aangenomen van den
volgenden inhoud:
„De vergadering, van oordeel, dat een
verdeeling1, in overeenstemming met het
algemeen belang, van de Nederlandsche
scheepsruimte, beschikbaar voor Neder-
landsch-Indië, wenschelijk kan zijn; be
paaldelijk van taeening zijnde, dat de Re-
geeringst uSschenkomatindien nopdzakö-
lijk niet behoort te geschieden door een
uitvoerverbod, gèpaard met een stelsel
van uitvoervergunningen, zoolang niet de
meest ernstige redenen van nationaal be
lang' zulk een vérstrekkend verbod zou
den wettigèn, spreekt haaf vertrouwen
uit, dat de Regeering, wel verre van den
uitvoer te verbieden, integendeel alles
zal willen doen, om dezen te bevor
deren".
De schrijver van bovengenoemd artikel
meent dat het eenigë verschil tuSschen
deze beide moties eigenlijk slechts dit iti:'
dat de voorstanders van de in Den Haag
aangenomen verklaring het bestaan van.
die meest ernstigB redenen van nationaal
belang reeds erkennen. Het is er hun,
als zelve belanghebbenden, niet om te
doen om handel en cultuur te ringel-
ooren. Zij zien echter geen ander middel
om in den dreigenden en reeds beSlaan-
den chaos orde te scheppen, dan door
bevordering van de oprichting van een
bureau tot regeling van den uitvoer.
Vervolgens weidt de Schrijver uit over
de niet te scheiden eenheid van Moeder
land én Koloniën. De Indische produc-
weet niet meer van ons dan wij van u
en voordat ge toestemt inpons voor-
lel, moeten wij u bewijzen geschikte
menschen te zijn om de zorg voor een
kind op ons te nemen".
„Daar zijn niet veel bewijzen voor
noodig", zei Gardiner glimlachend, ter
wijl hij opzag naar Tony's vriendelijk
maar leelijk gelaat. „Ik begin te den
ken dat het misdrijf van de kindermeid
ten slotte een vermomde zegen blijkt te
wezen. Ik zal met een onbezwaard ge
moed kunnen vertrekken als mijn kleine
Rabs hier blijft, en indien" hij aar
zelde en zuchtte „indien u het schik
ken kon dat zij haar arme moeder nu
en dan ging opzoeken?"
En zoo geschiedde dat toen vroeg op
den middag drie auto's logés van het
Klooster afzetten v,oor de deur van het
huis op het Kruispunt, het eerste wat
de elegante dames zagen, die het atelier
binnenstroomden met Mr. Redburn c-n
enkele andere heeren, was een lclein
kindje in een nestje van kussens gezeten,
met een pop in den eenen arm en den
anderen om Rips zwart en witten Imp
geslagen.
„Wat! ik geloof dat dit het kindje is
dat ik op d© duinen gevonden heb",
riep mevrouw Stanley, de dame met hei
lieve gezicht, die het kind het eerst
naar Tonv's huis gebracht had. „Heeft
u haar familie niet gevonden?"
Zij richtte het woord tot Tony, die
zijn gasten met zijn gewond hartelijk-
ten zullen als ruilobjecten moeten fun-
gëeren voor de behoefte van het Moeder
land aan dé noodige levensbenoodigd-^
heden, en omgekeerd. Wil Amerika la-
bak of rubber uit Indië hebben, dan zal
hle zijn graan voor Nederland moeten
afstaan.
Verder, halen we uit het lange artikel
nog de volgende opmerkingen aan.
De door den Loop der omstandigheden
voor Nederland zoo belangrijk beperkte
scheepsruimte, dient zoo econo
misch en zoo billijk mogelijk te worden
verdeeld. Zij moet niet alleen^ te verkrij
gen zijn door de belanghebbenden, die
den grootsten invloed hebben, maar be
hoort in evenredigheid ten goede te ka
men zoowel aan groote als aan kleine
exporteurs. Voor deze verdeeling' i
dwingend gezag noodig, zij kan niet uit
sluitend worden overgelaten aan parti
culieren. Het spreekt van zelf, dat de
maatregelen, door de Regeering te tref
fen, in gemeen overleg zullen geschieden
met de belanghebbenden. De instelling
der commissie uit de belanghebbenden,
die als taak 'heeft in zake de regeling
^n het overzeesch handelsverkeer con
tact met de Regeering te zoeken, is
hiertegen echter afdoende bewijs.
Erkent men, dat de scheepsruimte
aan een regeling van boven af opgelegd,
behoefte heeft, dan moet naar mijn ge
voelen mede tot de conclusie gekomen
worden, dat alleen een consentensysteem
een billijke verdeel ing van de tonnen
maat in de hand lean werken en dat dit
stelsel dus een noodzakelijk supplement
daarop is.
Door de voorgestelde regeling van het
toezicht wordt verder mede beoogd te
verhinderen, dat onder den drang van
de tijdsomstandigheden de markten
voor onze koloniale producten o p
kunstmatige wijze worden ver
legd.
Men moet natuurlijk niet trachten te
gen te gaan, dat op natuurlijke wijze
nieuwe afzetgebieden voor onze koloni
ale producten worden gevonden, maar
wel moet bijzonder worden gewaakt te
gen het gevaar, dat de Nederlandsche
markt na den oorlog' ontbLoot zal zijn van
Indische producten, waaruit een groot
nadeel voor het Moederland zal voort
spruiten Amsterdam en Rotterdam, die
proefondervindelijk bewezen hebben ge
schikte markten voor een veelzijdïgen af
zet te zijn, behooren als markten van
Indische producten behouden te blij
ven een verlegging daarvan zou een slag
zijn voor de nationale welvaart, die Ne
derland in een van de belangrijkste bron
nen van zijn bestaan op zijn gevoeligst
zou treffen, doch ook op Indië, welk
belang bij een krachtig Nederlandsch
natipnaal bestaan wel niemand zal willen
ontkennen, zijn weerslag zou doen on
dervinden. Het is aan ingewijden vol
doende bekend, hoe gaarne mOn de ta-
baksmarkt naaM New-York zou overbren-
De scheepvaartkwestie.
We willen hier tevens nog den opr
merking laten voljgpn die de N. R. Crt.
ma-kt, naar aanleiding van de ggster ook
door ons vermelde beschouwing van het
Ned. Ind. Pers Agentschap, 'welke het
blad van een „bedenkelijk misverstand"
doet spreken.
Officieel is woordelijk bekend gemaakt
het 'telegram van den Minister van Ko
loniën aan den G. G., waarin gzegjl werd,
dat de vaart op Amerika kan worden her
vat. Hieruit kan toch slechts le 'ge-
vo4,tre&king[ gemaakt worden, dat er we,
degelijk overeenstemming) heeft bestaan
tusschen de Indische en moederlandsche
reyeering ten aanzien van het tijdelijk sta
ken van de scheepvaartverbinding Indië-
Amerika. Er zijn immers wéken 'geweest,
dat men ook hier de waarborgen tegfen
verdere inbeslagneming; van Nederland
sche chepen niet voldoende achtte. De
laatste dagen f- hierin 'verandering[
heid verwelkomde, terwijl zijn tante stijf
naast hem stond en zoo koel was als
ze durfde in tegenwoordigheid van haar
neef
„Ja, wij hebben haar familie wel ge
vonden of liever éen familielid
heeft een vader, die vandaag voor den
dag gekomen is. Maar we blijven voor-
locpig aan ons zwervertje getrouw".
„II wilt toch niet zeggen dat u den
vader zijh kind aan u hebt laten op®
draaien", zei mijnheer Redburn lachend.
Hij feliciteert zichzelf waarschijnlijk dat
hij u zoo mooi heeft beetgenomen en
met zulk een goed succes".
,„0! wij hebben eldaar onze geloofs
brieven overhandigd volkomen zooals het
hoort", antwoordde Tony haastig. „Mijn
heer Gardiner wou alles als! een echt
zakenman beredderen."
Nu, ik begrijp niet hoe iemand zich
wil belasten met een andermans! kind'
antwoordde Hilda Redburn schouder
ophalend; „het is al erg genoeg belast
te zijn met de Zorg' voor zijn eig^n kind
als je zoo ongelukkig bent er een te
hebben" en zij lachte, een zacht muzi
kaal lachje, dat, zooals Tony grimmig
opmerkte, slecht paste bij haar woorden,
Haar man stond naast haar, terwijl zij
sprak, en weder bespeurde Tony dien
somberen blik in de oogen van den
millionair. dien hij daar den vorigén
avond ook had opgemerkt. Maar de scha
duw verdween spoedig. In Jo Redburns
eenvoudige, goedhartige natuur was geen
wflmen: Hieruit is de verklaren, -fel' o
Minister geseind heeft, dat de vaart op
Amerika kan worden hervat, dus als daar
tegen uit anderen hoofdfl geen bezwaren
bestaan,
BIJ DE CHRIST. HIST. UNIE
Jhr. mr. A. F. de Savornin Lolim Jr
heeft gister te Utrecht de jaarlijksche bij
eenkomst van de Chr Hist. Unie geopend
mei een politieke rede.
Hij heeft daarin ten opzichte van .het
algcmeeD kiesrecht betoogd dat de fout
van vele anti-revolutionnairen is, dat zij
den vorm van staatsregeling} met hef be
ginsel, waarop die berust, verwarren. Van
de beginselen der Fransche revolutie is
het algemeen individueel1 kiesrecht de
noodzakelijke consequentie. Maal- daar
om is nog niet het omgekeerde waar; het
algemeen individueel kiesrecht behoeft
niet le zijn de uiting van de onware be
ginselen der Fransche revolutie. Het al
gemeen kiesrecht is bij ons; gpen chaos,
maar regeling.
In de tweede plaats heeft de heer De
Sfivórnin Lohman gesproken over het ne
men van Gods woord, als leiddraad^
Ook bij verschil van gevoelen over
staatkundige kwestieèn hebben de chr.
hist nimmer beproefd dat Woord te ver
zwakken of ter zijde te stellen.
Warr zij echter tegenop komen, is de
vereenzelviging^ in de praktijk, van Ge
reformeerd en Calvinistisch. Calvij'sj was
ook theoloog. Zijn theok>gj.e is dezelfde
als is nehrgeteg^i in onze Belijdenis
schriften. Nu meenen de "Gereformeer
den, d. t zij het best Gods .Woord ver
slaan, Hun kerk houdt vast aan de Be-
lijoenis of tracht althans zulks{ te ojoen.
Dit is hun recht.
Er zijn echter oSk Christenen, die <«ót
niet beamen Zij zijn in de oogen dier
Gereformeerden onvast, afglijdende van
Gods Woord.
Dit alles moge op kerkelijk gjebied v n
belang zijn. Niet echter op het gjpbied
der staatkunde. De A. R. staatspartij, door
zich vast te klemmen aan het woord
Calvinisme, vereenzelvigt djt met Gere
formeerde leer pp kerkelijk gebied. Zij
verzekert zich daardoor den steun der
Geref kerkeraden, althans op meet" dan
een plaats. Zoo wordt feitelijk, of men
het wil oT niet, verband gelegjl tusschen
Kerk en Staat.
De chr.-hist, echter willen daar niets
\an weten, en erkennen enker verband
tusschen godsdienst en staat op het gebied
van freclit en politiek. In ons land be-
teekent dit natuurlijk verband tusschen
Gods woord en Staat.
In de derde plaats verdedigde
de spreker het werk van de onderwijV
oommissie tegen de aanvallen, daarop ge
daan dfoor sommige anti-revolutionnairen.
De vergadering heeft de volgende, caa-
dldatenlijsten vastgesteld1:
tste lijst: De Savornin Lohman, De
Visser. Snoeck Henkemans, Schokking,
mr Van Veen, mr. De Geer. Gerretson,
H. Rakker (Menaldum), J. Ankermans en
II J de Groot.
2de lijst: Knopper*, Rutgers van Ro
zenburg, Tilanus (Ginneken), Verkoute
ren, C E. van Koetsveld!, N. F. G. v, d.
Broek, G. J. A.' Schimmelpenninck, J.
Weitkamp, P. J. Nahuysen en Joh, van
Meggelen
Aan alle lriesvereenigingen zal worden
geadviseerd, no. 1 van de 1ste lijst te
steunen.
GEMEENTERAAD VAN VLISSINGEX.
(Vervolg).
(Een gedeelte van het onderstaande
werd reeds opgenomen in een deel van
onze oplage van gisteren.)
Uitlotingen.
Overgegaan werd thans tot het doen
van uitlotingen.
Ten eerste 12 obligatiën van f 1000
der geldleening groot f 400.000 van 1888.
plaats voor ontevredenheid ofUzelfzuchl,
Zijn liefde voor zijn vrouw was zoo innig
en zoo echt, dat hij onmiddellijk de ge
ringsle gedachte verwierp, dat zij iets
zou kunnen zeggen of doen om hem te
leur te stellen.
„Het is een aardig klein dier", zei hij,
„men kan zich geen aardiger schilde
rijtje voorstellen dan dat kindje op dié
roc-de kussens met de pop en den hond.
Maar als wij u niet te veel last veroorza
ken, mijnheer Dunbar, wij wilden van
middag zoo graag' eenige portretten van
u zien. Ik heb er mijn hart op gezet het
portret te laten schilderen van me
vrouw Redburn; ik wou haar het liefst
laten nemen in haar eigen boudoir in
liet Klooster, als wij het samen eens
kunnen worden".
„Ik hoop, dat dit het géval zal zijn"
antwoordde Tony met zijn gullen lach
„het zou een buitenkansje voor mij zijn.'
De millionair beantwoordde zijn lach.
Die openhartige joiij>e schilder viel in
zijn smaak, de man had zooals hij zich
uitdrukte niets te verbergen en Schaamde
zich niet te bekennen, dat hij een be
stelling op prijsl stelde. De eenvoudige
oprechtheid van den ouderen man be
greep en verstond den niet minder op
rechten eenvoud van den jongere; zij
hadden wederzijds met elkaar op.
„Ik ben volkomen bereid eenige keeren
voor mijnheer Dunbar te poseeren", viel
Hilda Redburn het gemeenzame gesprek
in de rede, toen zij eerst het atelier.
Uitgeloot werden de nummer s 151,
204, 254, 68, 197, 25, 38, 262, 13 ij
60, 82 en 155;
tep tweede 5 obligatiën van f 1000
Ier geldleening groot f 141.000 van 1911.
Uitgeloot werden de nummers: 84, 80,
115, 116 en 85.
ten derde 2 obligatiën van f 1000 der
geldleening groot f 184.000 van 1911.
Uit getopt werden de nummers: 178
en 175.
ten vierde 1 obligatie van f 1000 der
geldleeuing van f 37000 van 1916. Uit
geloot werd nummer 22.
ten vijfde 2 obligatiën van f 500 der-
zelfde geldleening. UitgjeLoot werden de
nummers: 4 en 24.
Goedgekeurd werden af- en over
schrijvingen op de begrootingen van het
Burgerweeshuis over 1917 en van dp
gemeente over 1918.
Beschikt werd op een bezwaarschrift
tegen den aanslag iu het vergunnings
recht.
Centrale Keuken.
In de vorige vergadering werd in lian-
den van Burgemeester en Wethouders ge
steld een door de commissie voor da
gemeentelijke centrale keuken ingediend
voorsfei om een degressief tarief voor
het eten uit de keuken in te voeren, in;
navolging van andere plaatsen, waar deze
instelling bestaat.
Daar ten opzichte van dit voorstel
de gevoelens en hun colllege verdeeld
waren, zijn Burg. en Weth. genoodzaakt
zich van het geven van een advies in
deze le onthouden.
De meerderheid wenschte den prijs
van 12'/» cent per portie onveranderd
le laten, -op grond, dat de gemeente
toch reeds daarop toelegt en de exploitat
tie steeds duurder wordt djoor de aaü-i
schaffiug van de benoodigde ingredi
ënten en het toenemend gebruik dat
van de keuken wordt gemaakt.
Eén lid zou zich wel met de ver
laging van ld en prijs per portie kunnen
vore enigen, mil9 deze voor allen geldt,
terwijl één lid met het voorstel tiefl
commissie instemt.
De commissie voor de financiën advi
seert lol het vaststellen van een unifor
men prijs van 10 ct. per portie.
De heer A u e r (weth.) zegt, dat een
eenheidsprijs van 10 ct. een minimum
zou wezen, de prijs is vrijwel algemeen
15 ct. De commissie handhaaft haar voor
stel van een oploopend tarief, dat ver.
band houdt met de belastingaanslagen.
De heer van Niftrik (weth, voor
zitter der commissie voor de financiën)
verdedigde het voorstel dier commissie.
Er wordt nu al geklaagd over het tango
wachten bij het afhalen der bons. Een
differentieele prijs zou de administratie
omslachtiger maken en de klachten dus
laten toenemen.
Waar de belastingbetalers de tekorten
moeten betalen, meent de commissie, dal
er geen bezwaar is tegen het vaststellen
van een eenheidsprijs.
De heer Anker meent, dat men n»n
de bezwaren van bet wachten telmaat
kan komen door meer distributielokalen
aan te wijzen. Hij verdedigt verder het
voorstel der commissie.
De heer Man se wijst er op, dat niet
allen van de keuken gebruik maken,
wat een bezwaar is tegen het denkbeeld
der commissie voor de financiën. Hef
voorstel der commissie voor de keuken
begint le gelijken op armenzorg. Dan
kan men beter een hoogeren prijs vast-
•tellen en het armbestuur toeslag laten
geven.
De heer Merckens is het hiermede
eens. De heer Tichelman houdt vast
aan het voorstel der commissie.
De heer de Mey wijst er op, flat efl
thans gezinnen zijn, die werkelijk niet
dezen prijs kunnen betalen. Het voor
stel der keukencommissie lijkt spr. prac-
tisch heel goed uitvoerbaar, doch laat
men in ieder geval hedenmiddag een der
beide voorstellen aannemen.
Wethouder van Niftrik wijst op
de financieele gevolgen; hij denkt dat
liad rondgewandeld en zich toen weder
bij de twee heeren voegde.
„Uw werk bevalt mij." Zij keek Tony
aan met den glimlach, dien zij gewoon
was onweerstaanbaar le noemen. „Ik
kan het wel zoo schikken dat ik mor
gen een poosje poseer, als u liét mef
mijn man kunt eens worden."
„Wat een gezicht!" Die gedachte flit
ste even door Tony's brein. „Wat een
onvergelijkelijk gezicht. Maar welk soort
ziel zal ik uit die harde oogen zien
spreken?"
,,/Wij zullen het wel eens worden,
lieve." Jo Redburn wreef zich in de han
den en gebruikte toen éen hand om den
jongen schilder op den rug te slaan.
„Wij kunnen het zaakje best uitmaken,
u en ik, nietwaar mijnheer Dunbar. Als
je de toestemming' van de dameS maar
hebt dan doen wij de rest. God zegene
mijwie is die jonge dame met haar als
de zonneschijn?" Bij den toon van ver
rassing in zijn slem draaide Tony zich
haastig om, met lichten Spot over het
geen hij bij zichzelf noemde- „de poëti
sche ontboezeming van den ouden baas"
en daar zag hij Idrie personen het ateliei?
binnenkomen, twee elegant gekleed© da
mes, gevolgd door een jong| meisje in
het zwart, een meisje wier haren, zooals
Tony dadelijk erkende, niet kwaad be
schreven waren door den millionair.
CWpjWl veryolfcci),
