MIDDELBliRGSCHE €OURA!\T.
No 66.
Dinsdag 19 Maast ISIS.
iét" Jaargans,
Aboofl. prfls per kwattaal in Mid.
aelbnrg en bij de agenten in .Vüssingen
en Govs t 1.55; per post I 1.75.
Advertenties 20 cent pjer regel.
Bij abonnement veel lager.
Familieberichten en dankbetuigingen
sran 1—7 regels I 1.50.
Bovenstaande advertentieprijzen werden
aiet 20 g£ toeslag rerhoogd.
Vernederd om een
schotel liiasseia.-
Met het beschamende gevoel, dat wij
uit machteloosheid en nood, voor eer
onredelijken dwang moeten bukken. Ia'
zen wij gisteren hel bericht van Minis
ter Loudon's verklaring, die we in dit
nummer woordelijk opnemen.
We bukken voor de zooveel ste raaa'
in dezen oorlog! Maar nu dieper üitfi
ooit te voren. Brutaal geweld waren di<
vroöaore aanrandingen van ons recht alk
De aanhouding van onze Indische ch- pen
op weg naar eigen havens, de schending
van onze post, de gruwel van de \1uik-
booien, de ranlsoeneeringj van .uzei
invoer in karakter is dat alles ge
lijk: het belang der aanranders gaat bo
ven óns reclit. Maar wat nu gebeurt,,
is erger dan al 't andere, omdat het me
zoon sluw overleg is voorbereid, en om-
.dat het ons, een neutraal, dwingt door
bedreiging met uithongering. liet is nu
bijna een jaar geleden, in Mei '17, dat
de eerste onzer schepen die, in goed
vertrouwen op de bestaande regeling
naai" de havens van Amerika voeren. <mar
werden, opgehouden, en later vastgehou
den. En nu worden wij gedwongen, Iet
wel gedwongen, diezelfde chependie
ons voor gebrek moesten behoeden, ter
beschikking van anderen te stellen, legen
onzen zint tegen ons belang V n t
©ogenblik, tegen ons belang! in de to
komst. f
Het is wel ver met ons giekomen I
En slechts met verbittering kunnen wij
de schoonklinkende leuze aaaiiooren
waarmee pok nu nog de Engelsche en|
Amei'ikaansche bladen de afpersing-daad
goed praten.
En het motief dat onze regeering oeed
bukken?
Er is er maar cén: de noodtoestand
op voedingsgebied. ,,De rechtmatigheid
van zoodanigen eisch kali de NederLand-
sche regeering niet erkennen", zei Minis
ter Loudon sober in zijn, van alle fra
sen vrij gehouden verklaring. Eerst toen
•de zekerheid was verkregen, dat wij van
het Oosten géén graan lconiden 'zrijg^n,
heeft onze regeering toegestemd, on oer
zekere voorwaarden.
Het is dus de nood die ons( dwingt:
'hel dreigend tarwe-gebrek, de vrees dat
bij weigering Mie overzeesche toevoer
zo,u worden afgesneden* en bovendien 'de
nood in de koloniën.
En zeker is het voor ons, het publiek,
makkelijker over de nationale eer te
spreken en te schrijven, dan voor een re
geering. die behalve voor die eer, ook
nog te zorgen heeft voor 'onze voeding^
Het zal ook den Ministerraad zwaar gie
vallen zijn, dat besluit tot vernedering
'fe nemen. Maar vóór men een oordee
vormt over dit besluit, zette men voo~
vn nadeeten tegenover elkaar.
Wpt krijgen we?
In de eerste plaats 100.000 ton tarwe
op voorschol van de 400.000 ton die oüi
is toegezegd in de -definitieve regeling
waarvoor de grondslagen werden gelegd
in de te Londen gesloten overeenkomst.
Maprdie definiti ever egel ;ngis
er nog niet. Alles gaat slechts om het
voorschot van. tarwe, om een schotel
linzen.
Maar toch is er nog meer Voordeel;
althans, als de voorwaarden onzer re
ferring worden aanvaard. Immers dan
zpu wel eenerzijds reeds nu voor de ge
associeerden in de vaart komen wat bij
dc Londensche overeenkomst was' bedon
gen, maar zou anderzijds dok gelegenheid
tol varen worden gegeven aan die sche
pen welke bij die overeenkomst aange
wezen waren om Vobr ónze belangen te
vuren. We herhalen daarom de cijfer?
die we Zaterdag reeds gaven,
•Voor Nederland: ton
vo'pr onzen toevoer overzee
ook uit Indic 450.000
voor onze vaart in Europa 100.000
Voior de geassocieerden:
uit Indiê naar andere
landen dan Ned. 350.000
Voor vaart tusschen de landen
der 'geassocieerden. 500.000
Wat ons hierbij wordt toebedacht vom
ons eigen belang zouden wij niet krij
gen wanneer onze regeering; geweigen
had. Want dan zou eenvoudig de
één mil'ioen ton die nu in liavens oer ge
associeerden lag, ólle doDr en voor liert
bruikt zijn, en zou het overgeblevene toch'
niet kunneft varen.
Dat voorts onze reederijen vbor lm:
nu stilliggende schepen vrachtgjeW. zul
ton hemen is voor een "deel een bellang
(bit slechts onze schatkist ten goede bomt,
j*ndai onzè regeering voor d« door ható
uitgezonden schepen iiggbld moest be
talen tot een bedrag van f 700. Q00 per,
week. Maar dat geldelijkbelang is uu
van zoo ondergeschikte beteekenis ge
worden, dat we er niet langer hij zullen
stil slaan.
Maar wat voor onze voeding en ofizg
nijverheid wèl van beteekenis kan wor
den, is de groole waarschijnlijkheid dat
die schepen welke voor ónze belangen
zullen varen, niet alleen dat voorschot
aan tarwe, iuaar ook nog meer tarwe
en óók al die andere artikelen zullen
aanvoeren, waaraan wij zoo groote be
hoefte hebben. En dót stoffelijk belang
kan zelfs zeer groot zijn v,o,or 't' instand
houden onzer nijverheid.
En. wat zijn de nadeeleu?
We hebben nu al genoeg gehoord
van het dreigend gevaar voor de toe
komst van onze handelsvloot, *ió den
oorlog. De schepen die voor de geasso
cieerden varen, zullen bloot staan aan
vernieling, wel is Avaar met belofte van,
vergoeding door andere schepen, maai
met grooten twijfel of die belofte zal
kunnen worden nagekomen. En don zo
onze, door jaren lang hard werken et
door kranigen ondernemingsgeest zo.o, ge
groeide mooie handelsvloot, dat levens
belang voor ons land met zijn kolonie
en zijn wereldhandel, sterk in 'tnadee
zijn als na den vrede alom de econo
mische strijd aanvangt.
En dan de vraag van meer nabij zijnd
belahg: wat zal Duitschland doen"
Dat het de Nederiandsche schepen die
tusschen de landen der geassocieerden
varen, even onbarmhartig zal torpedae-
ren als die van hun vijanden, ligt voor
de hand.
Maar wat zal het doen ten opzichte van
de schepen die uit Amerika en Indic
naar ons land varen, of daarheen Ver
trekken? Zal het voor die schepen pok
nog een vrije vaargeul open laten?
We hebben Zaterdag er nog öp gewe
zen wat het antwoord der "Duitsche re
geering was toen onze regeering haar
polste over de definitieve overeenkomst
de Duitsche regeernig zei er niet toe te
kunnen meewerken de tonnage die zich
in de overzeesche gewesten bevindt, te
vergroóten, omdat zij dan In de kaart
harer vijanden zou spelen. Het vooruit
zicht was echter, dat zij te vinden zou
zijn voor een regeling, Waarbij telkens
voor een uit onze havens varend schip
een ander schip hier moest blijven.
Maar
Zoo'n regeling zou de bovenvermelde
verdeeling van de scheepsruimte geheel
in de war sturen, want 300.0QÖ ton
thans in onze havens. Stel op
z'n best! dat Duitschland zoo'n ru'l-
regeling goedkeurt. Wat blijft cr ttau
voor ónzen aanvoer over als daar n.g
300.000 ton afgaan? En stel wat er
ger is dat Duitschland die regeling
niet goedkeurt, en dus van onze heele
afspraak met de geassieerden niet welen
wil Staat dat dan niet gelijk met het
blootstellen van onzen geheelen aanvoer
aan .torpedeering? Het is een treurig
vooruitzicht.
En daarnaast: zal Duitschland nu nog
een economische overeenkomst met ons
illen treffen in de plaats vah die welke
21 dezer afloopt, o. a. ten opzichte '-an
steenkool? We hebben in sommige Duit
sche bladen beschouwingen kunnen le
zen, die ons wel ter wille waren, "li
die erop wezen dat men ons niet inoeltt
aanrekenen wat wij, onder dwang, rnóes
ten doen. Maar Duitsche bladen zijn
de Duitsche regeering niet. En behalve
dat -moeten wij die persstemmen vóór de
beslissing ook nog beschouwen als een
poging om ons meer tot de centralen te
doen neigen. We vreezen dat ons een
heel ander geluid van uit het Oosten
zal toelclinken, pu de beslissing gevallen is
ten nadeele van de centralen. Men zie
de bevestiging van die verwachting: elders
in dit nummer.
En dit is zeker: onze scheepswer
ven die nu al door gebrek aan ijzer
Sooveel moeite hebben het werk aan
don gang te houden, behoeven er niet
op te rekenen nog maar een stukje
ijver uit Duitschland te ontvangen voor
aan1, ciiw van nog1 meer schepen, ter
wijl nun in Duitschland zal juichen
wam.eer schepen die ijzer uit de ge
associeerde landen naar ons land aan
voeren door een duikboot naar den kel
der worden gestuurd.
Fn wat moeten wij doen als Duitsch
land ons nu iels afdwingt? We staan
dan n -.t vrij meer.
Het zijn dus wel zéér materieele over
wegingen geweest die onze regeering
hebben doen besluiten de ideëel e kwe
lie van onze nation'ple eer en de gje-
var<*c van Duitsche ontstemming onder
geschikt te maken aan het belang van
onzen alm voer, in strijd met het gevoe
len van het overgroote deel van ons
vóik zooals dat reeds te voren "geble-
r. was uit de zoo gloed als eensteui-
jrtoge persbeschouwingen behalve <dan
natuurlijk de Telegraaf, die alles beziet
niet van Nederlandsch standpunt maar
Vbet entente-standpunt.
Dat was 'juiRt een krachtgevende waar
neming: de Nederlanders bleken zich
Nederlanders Je voelen, en zonder
neiging van pro-dlt of pro-dat, bereid to
zijn voor onze eer als Nederlanders lie
ver z.ch een opoffering te getroosten
dan smadelijk toe te geven aan den baat-
zuchtigen dwang van een der partijeu.
Daarom was er algemeen instemming
toen uit de nota van Minister Loudon
de vcrigfe week ijleek, dat onze re
gcering niet op do voorstellen der ge
associeerden. was ingegaan.
Fn zie, nu die voorstellen nóg er
ger zijn geworden, en mplaats van vaart
hdleen m ,'t ongevaarlijke gebied ook
▼aart in de gevaarlijke zone omvallen,
nu hooren we ineens het omgekeerde
cn deelt onze npgeeving mee dat ze
er op in is gegaan.
We begrijpen dat niet, en we ge-
loc ven dat de meeste Nederlanders lie
niet zullen begrijpen.
Voor de eerste maal in dezen oorlog-,
_d zien we. met een wee gevoel vat,
landziekigheid dat er een groot©'tegen
stellig is tusschen de houding van <le
rc gee ring en de stemming van het volk;
ai dal nog wel juist in eeuf gevaar
lijken lijd. waarin we boven alles eens
zmdheid hoognoodig hebben.
Vandaag zal er in de Kamer over
gesproken worden. Maar voor 't beslui
zelf is het te laat. Ons voorstel aan de
geassocieerden is reeds weg, en er is
geen reden om aan te nomen dat deze
er niet op zullen ingaan. Alleen kan
naar aan de wereld gezegd worden,
hoe ons volk over de daad der ge-
associeerden denkt. En al zal dat mis
schien nog niet tot een conflict mel de
j-egeering leiden, omdat <ie noodtoe
stand in ieder geval een argument is
dat zwaar weegt, het is al erg genoeg
wanneer hot lot een tegenstelling kom
tusschen regeering en volksveriegenwoor
ging.
De verklaring van
Minister Loudon.
De verklaring door Minister Loudon
gis'ei in de Tweed# Kamer afgelegd,
luidt als volgt:
Mijnheer de Voorzitter.
Dit de Nota die ik U'll dezer deed!
toekomen, is het aan de Kamer be
ker,d dat de regeering in afwachting
van de vertraagde lot standkoming eener*
definitieve economische regeling met de
geassocieerde regeeringen, dezen ireefl
veizcehl om een voorschot van 100 000
ton tarwe op de 400.000 ton, welke
aan Nederland zouden verzekerd wor
den bij een definitieve regeling op den
voel der Londensche „basis of agree
ment." De geassocieerde regeeringeu
stemden daarin toe, doch onder voor
waarde, dat dan ook voorloopig 't gedeelte
onzer scheepsruimte, dat bij1 dc definitieve
regelingt er beschikking1; der geassocieerde
belangen zou komen, reeds aanstonds
daarvoor zou worden afgestaan. Met lie
'jeg op een bijeenkomen der geassoci
eerden te Londen op 18 dezer were
.'k verzocht de beslissing' der Nederland
sche vegeering vóór dien dag te doei
kennen.
De regeering, te rade gaande met dt
belangen der volksvoeding, stond, gereed
op "die voorloopig© schikking' in te
_,aan, toen van geassocieerde zijde plot.
sel.'ng de eisch werd gesteld, dat d<e
•evonbedoelde tonnage ook in de z.g
gevaarlijke zone" zou varen.
Het varen buiten het gevaarlijke ge
bied was te Londen van Nederiandsche
zij.le als een principieele voorwaarde
coi het tot stand komen van een;
ehikking' gesteld en van geassocieerde
zij -c had men zich met het opnemen
van die voorwaarde vereenigd.
Dc beweegredenen, welke tol hel stel
len van dien eisch geleid mogen heb-
bi_D, laat ik in het midden.
De rechtmatigheid van zoodanigen
eisch kan de Nederiandsche regee-
rinc niet erkennen. Ook vereenigt zij
z'.t.n. in oeenen deele met de in enkele
landen thans gekweekte opvatting, als
zou, wanneer de scheepsnood van een
oorlogvoerende bovenmatig stijgt, deze
volkenrechtelijk bevoegd zijn neutra
le schepen, nog' wel in massa, te dwin-
n tot hef verrichten van diensten
uitsluitend in zijn belang'; het volken
recht toch erkent die bevoegdheid
slechts bij wijze van hooge uitzonde-
nl waar het gaat om bereiking
van eenig onmiddellijk en noodzakelijk
strategisch doel.
De Neoerlandschfe regeering gaf na
rijp beraad aan de geassocieerde regee
r in een te kennen, dat zij zoowel uit po
litiek als uit economisch oogpunt de
ernstigste bezwaren tegen den gesteldei
eisch had, doch schortte haar He'finitiel
antwoord nog op.
Rekening houdende met den tarwe-
niood. die ons land tegen den non-
stcandr-n zomer bedreigt, en met de
waarschijnlijkheid, dat een weigering het
afsnijden van alle overzeesche toevoe
ren tengevolge zou hebben, achtte zij
hel n,l haar plicht, zich vooraf te ver-
(gewisseo, of er in dat geval brood
koren uit Centraal Europa te verkrijgen
zou wezen.
Zij wendde zich dus tot de Duitsche
regeering met de vraag, of op do
levering binnen twee maanden van ten
minste 100 000 ton tarwe gerekend zou
kunnen worden. Het antwoord was he
slist ontkennendde Duitsche regCe-
ring verklaarde, dat zij, hoe ga arm
ook bereid Nederland te "helpen, toch
met het oog op de behoeften van en
kele harer bondgenooten niet in staat
zou zijn aan ons verlangen te voldoei
terwijl zelfs ten aanzien van een latere
verstrekking in kleinere hoeveelheid
Jierlci zekerheid kon worden verschaft
in die omstandigheden achtte de i-c-
geering zich gedwongen den eisch U
aanvaarden, welke door de geassocieer
de rGgeeringen verbonden' wordt aar
de levering op 15 April a.s- van lOO.OOt
ton tarwe voor de Nederiandsche be
volk mg
Z ij heeft echter hare toestemming af
ihankelijk gesteld van de navolgende
'oorwaarden. In de eerste plaats moe
•aststaan, dal Nederland rekenen.cn ka'.
op de vcrdeeling' der Nederiandsche
scheepsruimte en op de voorziening! de
lands naar den maatstaf, aangegeve:;
in de Londensche „basis" waaromtren
de regeering thans ook hare definities
voorstellen in hoofdlijnen' aan de ge
associeerden heeft medegedeeld; ook
moet wel begrepen zijn, dat d© bunker
kol on. noodig voor het vervoer dei
voor Nederland volgens de evenbedoel
de voorziening or ratteneer in'g" be
stemde goederen aan de daarvoor aar
te wijzen Nederiandsche schepen /a
worden verstrekt. Voorts zal ten aan
zien van de vaart van Nederlandsch#
schenen in het gevaarlijk© gebied doo
de geassocieerde regeeringen gewaar
norgd moeten wordenten eerste, dat die
schepen geen troepen of oorlogsb^noo-
digolieden vervoerent en tweede, dat zij
niet bewapend zullen zijn; ten
derde dat de bemanningen geheel vrij
blijven al dan niet aan die vaart deel
te nemen en eindelijk ten vierde, da
de eventueel vernietigde schepen Ier
stond na den oorlog' door andere ver
vangen zullen wordenr.
Tot zoover meent de regeering' Ie
moeten gaan. Zij heeft zich daartoe ge
noopt gevoeld met het oog öp den
nood. niet alleen hier te lande, doch
ook in de koloniën, terwijl zij boven
dien zich daardoor althans verzeker
de van een belangrijk deel van onze
vlooi, hetgeen voor het lieden en de
toekomst van ons volk van overwegend
belang is.
Vereer kan noch mag de regeering'
gaan.
Persstemmen.
We hebben geen plaats voor uitvoeri
ge aanhaling van wat andere bladen
schrijven. Slechts een korte aanduiding:
De Nieuwe Crt. spreekt van de
pijnlijke teleurstelling; zij mist in de
verklaring ieder spoor van fierheid De
eenige voldoening vindt zij in de stellig
heid der voorwaarden.
De N. Piotterd. Crt. spreekt van dj
ontsteltenis door het bericht der capi
tulatie gewekt, en van een zwarten dag
in onze geschiedenis, van een toegeven
aan den „Amsterdamschen geest" ''ge
doeld wordt blijkbaar op de achttiende
eeuw met haar invloed van handel Be
langen); het blad meent dat de voed-
selnood die een doorslag gaf, reeds lang,
te voren tot bejierking van het gebruik
had moeten aanleiding geven.
Het Nieuws v. d. Dag kan het hon-
gerargument, dat de regeering aanvoert,
niet rijmen met Posthuma's verklaring,
dat wij nog graan gpnoeg hebben lot
Juli of Augustus. En bovendien wii:t
het blad op de ver strekkende gevolgen
die het besluit in politiek opzicht kan
hebben. Is e"r iets achter de schermen
gebeurd?
Het Vaderland, dat de verontwaar
diging over den beleedigienden eisch in
ons land algemeen acht, stelt echter de
vraag, of de meerderheid der Kamer, de
regeering gehoord, niet zal inzien dat
er van twee slechte dingen nog liet
beste is gekozen9
De Resjdentie-bode kreeg "en
verre van verheven indruk, al snijdt de
regeering door haar voorwaarden af wat
als partijkiezen zou kunnen worden aan
gezien. De vraag is echter of oat toe
geven ons zal balen, als Duitschkand
cr anders o-ver denkt.
Het Utrecht sch Dagblad vreest
dal deze lieslissjng het voorspel vormt
van erger dingen. Ook al worden de
voorwaarden ingewilligd, dan blijft de
schandelijke eisch ongehoord en het wer
kelijke resultaat risquant. We zuilen er
niet verder van den hongersnood dxM«r
komen.
Hel Handelsblad, dat evenals wij
in een beschouwing van den hoefijzer
correspondent herinnert aan „het lin-
zemuaal", is erv.au overtuigd, cfot de hou
ding der regceringhoe zeer ze ook d.
treedon heeft verrast, toch in den gronc
overeenstemt met de lieerschend© stroo
mins ia ons land. Die strooming is
maar "wij gelooven helaas Als we maar
zoo min mogelijk last van den oorlog
hehben en er buiten blijven. Deze ja
ren zijn voor ons voorwaar geen oefe-
nicg geweest in nationale fierheid. OÊ
echter hel antwoord der regeernig ons
graantoevoer zal bezorgen, acht het blad
l\v ij leiachtig.
Uit het buitenland twee pers
ooi doelen, en wel uit Duitschland. De
andere zullen nog wel komen!
De Kölüische Zeitung schrijft
Nederland heeft der entente >iiel alleen
den vinger, maar op zijn minsl een hand
(gegeven Ook Griekenland ging eens
aldus le werk en deed zoodoende van
zijn vrijheid en onafhankelijkheid af-
-.Ir-nd De Duitsche regeering zal van
haar kant niet dralen om aan, Ne,'er-
lam c» "de entente, op tonnemaat ge
brand, het antwoord te geven ,dat zo
twedig acht. De Duitsche duikbooten
zullen het ook met deze scheepsver-
ii.' ordering klaarspelen.
I)f. Köln Volles zei lung Wijst cr-
itp 'dat de gevolgen van Holland's toe-
ccvonheid tegenover de entente een zeer
aanzienlijke vermeerdering' van, de vijan
delijke scheepsruimte en hiermede eea
verlenging van den oorlog zal zijn. in
dien Holland zich op zijn gedwongen
Icesl'.nd beroept dan kan het toch niet
v rtengèn, dat dit standpunt ook voor
Dj.tschland „massgebend" zijn zal. Ou
der «i'.Ic omstandigheden is deze houding
an Holland een zware schending der
neutraliteit. Zij is een, in dit oogienbiik
bijzonder gewichtige, buitengewoon erge
oégunstiging van de vijandelijke oorlog
voering, waartegenover geenerlei. Hol-
lancschc maatregelen ten onzen gunste
staan Men kan niet ontkennen ,dcit de
.uitlevering van zooveel Hollandsch©
schepen - om het open te zeggen
objectie.' genomen een zware slag te
gen onzé oorlogvoering is en «leze
zwaie schade hebben wij den Nederlan
ders "te danken. Het zal zaak zijn voor
on:,r regcering die den toestand en d-,
(gezichtspunten, die hierbij in liet oog
moeten worden gehouden ,het beste
b'.oyrdeelen kan, zich bewust te zijn
van hare toekomstige houding tegenover
onzrn nabuurstaat.
(Men zie voorts onder Laatste Berich
ten).
De indruk te
Rotterdam
Gisteren was het op de beurs te Rot
terdam geleidelijk bekend geworden, dat
onze regcering de overeenkomst met En
geland en Amerika heeft aanvaard.
De Rollerdamsche reeders, zoo schrijft
jde - N R. Ct.", hebbenl behoord tot
beu. die het zoo goed als buiten twijfel
achtten, dat Nederland de gestelde voor
waarden niet zou aanvaarden. Nu dit weC
geschied, zijn daardoor hun materi
eele belangen natuurlijk beter verzorgd,
dan indien de geallieerden onze schepen
zonder meer in bezit hadden genomen.
Weliswaar gelooft niemand, dal Engeland
of Am-iika in staat zullen zijn, voor ge
torpedeerde Nederiandsche schepen an
dere ui de plaats te stellen, 'maar in elk
geval rekent men tliaus op behoorlijke,
vergoedingen in geld, waaraan de reeders
begrijpelijkerwijze toch weer niet heet
veel waarde hechten, omdat hel voor
eerst wel niet mogelijk zal zijn, daarvoor
nieuwe schepen te laten bouwen.
Dit alles neemt niet weg, dat ook ut
de kringen der reeders ontstemming
heerschte over het gevallen besluit, dat
algemeen als een vernedering gevoeld
wordt, als een beslissing welke men niet
goed begrijpt, en waaromtrent men dan
ook de mededeelingen van de regeering
wenschte af te wachten.
Overigens heerscht in de betrokken
kringen ongerustheid over het lot van de
Nederiandsche bemanningen der in Ame-
•ika liggende schepen, die zeer waar
schijnlijk in moeilijke omstandigheden zul
len go-aken, en waarvan er een aantal
misschien zal weigeren op bewapende,
schepen in het versperde gebied te gaan
varen.
De schepen in
Amerika.
Naar wij vernemen waren, ingevolge
de door de regeering verleende toestem
ming, reeds in de eerste week van deze
maand bijna alle Nederiandsche schepen,
in Amerika liggende, door de betrokken!
reederijen bevracht met de American
Shippinz Board voor de vaart in de niefe
gevaarlijke zóne. Uitzondering hierop
vormde slechts een gering aantal sche
pen, welke óf nog lading aan b,oord luid
den óf len opzichte van welke de tele
grammen van hier naar Amerika of omge
keerd mei doorkwamen
Verbazing wekte het daarom: in ree-
derskringen nog op 6 Maart j.l. te vee-
nemen, als zoude aan de zijde van ïi«
geassocieerde regecringen „misnoegen"
bestaan over het niet opschieten der on
derhandelingen, Immers, door de roor-
loppige bevrachting was aan het ve*-
langen der geassocieerde regeeringen vol
daan. Sk*J
Thans is wel gebleken, dat andere nuo-
