trachten l® zegevieren nver de thans ont
luikende democratie.
Dat de Duilsche regeering geen open
politiek voert toont weer een Hedenmor
gen draadloos opgevangen Wplffberióht
uit Brest-Lifcofsk, dat meldt, dat tfo .Tmt-
scne onderhandelaars naar Petrogr.iö
een herinnering geseind hebben aan hun
verklaring, dal dc door hen gedane te
gemoetkomingen slechts zouden gelaen
zoo <Ie geallieerden zich binnen dan
gestelden termijn van *0 dagen zonden
bereid verklaren om aan de mderhan-
deiiugen deeL te nemen. Het »s nu dus
wfeër Duitschland, dat roet in de Brest-
sche pap gooit. Inmiddels zijn de Rus
sische onderliandolaars met frotzay
naar Brest afgereisd, zoodat de ^eerén
elkaar in ieder geval ontmoeten zullen.
Misschien blijkt dan wel, dat het Duit-,
sclie telegram s leclits diende om de
Russen er van "te doordringen, dat
Duitschland weergaloos grootmoedig l-,
door met 'h'et verzwakte Rusland toch
een vrede dom- vergelijk te willen slui
ten. Dergelijke demonstraties liggen wel
in de lij» dor Duilsche diplomatie.
Scheidomann ook dat dient ter ver
luchting van het hier boven opgemerkte
heeft liet dienstig geoordeeld om nov
eens duidelijk te zeggen, "ïlat het zijn par
tij wel degelijk ernst is met de erkenning
van het zelfbeschikkingsrecht der volke
ren, terwijl, zooals een laatste bericht in
dit nummer meldt, de fractie de houding
van haai- vertegenwoordigers in de hoofd
commissie, die zich op dit standpunt stel-
leu heeft goedgekeurd.
Van nationaal-liberale zijde schijnen
pogingen te worden aangewend om de
rijksdagmeerderheid te breken en met
name het centrum voor een meer re-
gperingsgezinde politiek te winnen. Het
blijkt echter nog niet, dat deze pogin
gen succes hebben.
Enge land's oor lpgsdiocl door
Lloyd George uiteengezet.
Lloyd George heeft Zaterdag gespro
ken en Engoland's oorlogsdoel niootge-
legd m Cen verklaring, die gericht was
tot de arbeiders in verband met de wer
ving van manschappen uit den naliona'en
hulpdienst, maar die 'over hun hoofden
heen tot de gamsche wereld was inricht
en daarom meer dan, gewone aandacht
verdient. A
„Slechts de zuivei-sle, grootste en reclit-
vaardigste zaak kan de verlenging, zelfs
maar voor één dag1, rechtvaardigen van
deze onuitsprekelijke smart der volkeren.
Wij' moeten in staat zijn, om holder de
oe^inselen uiteen te zetten, waarvoor-
wij strijden, maar iook de bepaalde en
concrete toepassing op de oorlogskaart
der wereld.
„Wij hebben het meest kritieke oogen
blik bereikt in dezen verschrikkelijken
strijd en voordat Cemge regeering een
noodlottige beslissing neemt omtrent de
voorwaarden, waaronder do strijd geëin
digd of voortgezet z,ou moeten worden,
behoort zij er van overtuigd te zijn, dat
het geweten liarer natie deze voorwaar
den onderschrijft, want niets anders km
de krachtsinspanning doPn volhoud m,
welke noodig is 0111 te komen tol ecu
rechtvaardigen afloop van dezen oorlog.
Deze zinsneden komen in den aanhef.
Lloyd George Iaat er op volgen, "lal hij
geconfereerd heelt met de Labour Partij*
Asquilh, Grey en vertegenwoorfligers der
groote „dominions'' en daarom kan ver
klaren, dal wal liij zegt, de meening weer
geeft van liet volk en liet rijk in zijn ge*
heel. Dit nu is, laat ons hel <.a,delijk
zeggen, voor hen, die op een spoedig! ein
de van dezen wereldstrijd hopen, al iieel
weinig moedgevend.
Engeland, zegt Lloyd George, voert
geen aanvalsoorlog tegen het Duilsche
volk. Het is niet zijn wonsch of bedoe
ling, om de voorname posilie, die Duitsch
land voor den oorlog in de wereld in
nam, voor de toekomst onzeker 'e ma
ken of te bederven. Ze moet echter
weggehaald worden uil de sfeer van
hoop en plannen van militaire overliaer-
sching om te maken, dal zij al haar kracht
wijdt aan den grooten en nuttigen arbeid
in de wereld.
Engeland strijdt niet om Ooslenr'jk-
Hongarije te vernietigen, of Turkije van
zijn hoofdstad te berooven, ook niet om
de grondwettelijke regeering van Duitsch
land teniet te doen. Het is echter wel
van meening, dat de aanneming "an een
werkelijk demo era tischen regeeringsvorm
door Duitschland het meest overtuigend
bewijs zou zijn, dat de oude geest van
militaire overheersching werkelijk In ae-
zen oorlog gestorven was en het voel ge
makkelijker zou maken om een volledi-
gen democratischen va-ede met het land
te sluiten. Maar daarover heeft ten slotte
het Duitsche volk to beslisjsen.
Voiortgaande wijst Llovd Gegoro er op
hoe de middenrijkeu niet antwoordden1
op Wilson's verzoek om hun oorlogs
doeleinden bloot le leggen en noemt hij
Czernin's verklaring van December 1917
betreurenswaardig vaag.
„Men zegt, dal het niet de bedoel' ag
der centralen is, zich gewelddadigeenig
bezet gebied toe te eigenen of eenig1-
natie van haai' onafhankelijkheid ie Ik
rooveti. welke haar politieke "onafhanke
lijkheid gedurende den oorlog heefi h»-
wezen.
„Het ligt voor de hand, dat bijna i^ '^r
stelsel van verovering en annexaties ten
uitvoer zou kunnen worden gebracht bin
nen de grenzen der letterlijke vervulling
van zulk een gelofte."
„Is het de bedoeling, dat er een soort
onafhankelijkheid zal zijn voor do groote
natiën, en éen minder soort onafhanke
lijkheid voor de kleine?
„Wij moeien welen, wat er .bedoeld
wordt met gelijkheid. Gelijke réchten der
nation, kleine zoowel als groole, is een
der grondbeginselen waarvoor de gealli
eerden strijden.
„Herstel der schade, moedwillig toe
gebracht aan Belgische s'leden, dorpen
en hun inwoners, wordt uitdrukkelijk ge
weigerd.
„Het overige gedeelte van het zooge
naamde aanbod der centralen is bijna ge
heel een weigering van alle concessies.
Alle overwegingen piulrent de autonomie
van nationaliteiten zijn volkomen uit de
vredesvoorwaarden geschrapt. De vraag,
of er eenige vorm van zelf regeering moet
gegeven worden aan Arabieren, \rme-
nlërs en Syriërs, wordt verklaard geheel
de zaak der Verheven Porie le zijn.
„De vrome wensch van bescherming
der minderheden, voor zoover deze prae-
tisch uilvoerbaar is, is de grootste toe
nadering. lot de vrijheid, die «Ije staats
lieden dor centralen doen.
„Slechts op één punt zijn zij volko
men duidelijk en beslist. Onder geen en
kele omstandigheid zal worden afgêzïbi
van den Duitschen eisch tot teruggave
van alle- Duilsche koloniën. Alle Degm-
selen omtrent zelf-beslissing of, zooals liet
vroeger genoemd werd, het zelfbestuur
bij beslissing door de geregeerden, ster
ven hier weg. 'Het is onmogelijk te ge-'
looven, dat een duurzame vrede zou kun
nen worden gebaseerd op zulk een grond
slag. Louter lippendienst ten opzichte van
■de formule „geen annexaties, geen ver
goedingen" of „het recht om zelf Ie be
slissen" is van geen nut.
„Voordat er zelfs onderhandelingen
kunnen worden aangeknoopt, snoeten de
centralen de wezenlijke feilen van don
toestand beseffen. Wij! kunnen de toe
komst der Europecsche beschaving niet
langer onderwerpen aan de willekeurige
besluiten van enkele onderhandelaren, die
er naar streven, door chicanes of over
reding de belangen van deze of gêne
dynastie of natie 'te verzekeren.
„Het nieuwe Europa moet worden ge
baseerd op zoodanige grondvesten van
rede en rechtvaardigheid, dat er leans is
op duurzaamheid.
„Daarom gevóélen wij dat een „re
geering met de toestemming! der gere
geerden" de grondslag moet zijn vpor-alle
territoriale overeenkomsten In aêzen
oorlog. Om die reden ook ligt het voor de
hand, dat geen vredesverdrag net papier
waard is, waarop het wordt geschreven,
tenzij dat verdrag wordt nagekomen, ten
zij iedere natie bereid is, tol elke opof
fering voor de eer barer onderleekening".
Dit zijn de algemeene regelen. Volgens
Llöyd George vloeit daaruit voort
Het volkomen herstel van België en
een zoodanig© schadevergoeding' als mo
gelijk is voor zijn verwoeste sjeden en
provincies.
Hel herstel van Servië, Monlitiegro,
de bezette gebieden van Frankrijk, Ita
lië en Roemenië.
Teruggaaf van Elzas-Liotharingen. Wij
zijn bereid, zegt Lloyd George, de de
mocratie van Frankrijk in dezen eisch
te steunen op leven en dood.
Vorming van 'een onafhankelijk Po
len, dal ook dc Duilsche en Oostenry.c-
sche .deelen zal omvallen.
Zetfregeermg aan de Ooslenrijksch-
Hongaarsche nationaliteiten, die dit
reeds lang gewenscht hebben.
Bevrijding van Italia Irredenta.
Rechtvaardigheid ten opzichte van
hen, die van Roemeense!» bloed zjjn e»i
die taal spreken.
Internationalisatie en neutralisatie van
Dardanellen en Bosporus.
Erkenning hunner afzonderlijke na
tionale omstandigheden voor Arabic,
Armenië, Mesopotharaië, Syrië en Pa
lestina.
Erkemiing van hel grondbeginsel der
nationale zellbcslissing voor de Duitsche
koloniën.
Herstel voor het onrecht, dat bfe-
gaan is bij hel schenden van liet in
ternationale recht.
Wij hebben hier in het kort de eischen
van Lloyd George naar voren gebracht,
opdat men duidelijk hun geweldige belee-
ltenis zou overzien. In sommige opzichten
worden zij door zijn nadere toelichtingen,
die dadelijk bij elk punt gegeven werd"n
wat verzwakt. Zoo is betreffende Polen
niet Oon bepaalde eisch gesteld. Ma een
overzicht, waarin hij idteenzel, dat
Duitschland feilelijk niets anders beoogt
dan annexatie v;tn Polen, Lithauen enz
gepaard met een economische en poli
tieke onafhankelijkheid aan Duitschland
van Rusland, zegt hij-
Wij allen betreuren dit vooruitzicht.
De democratic in dit land is voorne
mens de democratiën in Frankrjjk, Italië
en de andere geallieerde landen tot het
laatst toe bij te staan.
Wij zullen er trotscli op zijn, lot hel
einde toe zijde aim zijde met de nieuwe
democratie in Rusland te strijden, en
dat zullen ook Amerika, Frankrijk, Italië,
doen. maar -indien <le tegenwoordige re
geerders van Rusland een actie beginnen,
zonder hun geallieerden er in te kennen,
dan hebben wc geen middelen om de ca
tastrophe te verhoeden, die hun ïana ze
ker zal treffen. Rusland lean alleen wor
den gered door zijn eigen volk.
Wij gelooven echter, dat een onafhan
kelijk Polen, omvattende alle werkelijk
Poolschc streken, die daarvan deel wen-
schen »iit te maken, een dringende nood
zakelijkheid is voor de stabiliteit van
Westelijk Europa."
Ten opzichte van «le verwezenlijking
der verlangens van de Italianen en Roe
menen heet het, dat daardoor Oostenrijk-
Iioiigai'ije een mogendheid worden zal,
welker macht bevorderlijk zal zijn aau
den vrede en de vrijheid van Europa, ter
wijl het nu slechts een instrument .s van
de verderfelijke militaire autocratie van
Pruisen, dal de hulpbronnen zijner bond-
genooten gebruikt ter bereiking van zijn
eigen slechte bedoelingen.
Over dc erkenning der nationale om
standigheden van Arabië enz. heet liet
„Welken vortn die erkenning in elk bij
zonder geval precies zou moeten hebben
behoeft hier niet le worden uiteengezet,
afgezien daarvan, dat het onmogelijk zou
zijn, de gebieden, die ik reeds heb ge
noemd, m hun vroegere söuvereinit. it;
le herstellen."
Terwijl ten slotte aangaande dc Duit
sche koloniën gezegd wordt, .lat de
trouw aan de Duitsche wapenen alleen
gebleken is in Oost-Afrika en slechts bij
een stam, de meest krijgshaftige, die daar
voor groole voorrechten ten opzichte ,'an
de meerderheid der inboorlingen genoot.
Voorts zegt Lloyd George hog „De
vredesconferentie 'moet onze zeeheceu
niet vergelen, evenmin de diensten, wélke
zij hebben bewezen aan en de aanslagen,
welke zij hadden te doorstaan voor de
gemeenschappelijke zaak der vrijheid."
Eindelijk wijst hij er nog op, dat de on
dragelijke last der bewapening en -Je kpns
op toekomstige oorlogen moet verminde
deren, om te emdigen met de vólgende
woorden
„Indien men ons dan vraagt, waarvoor
wij strijden, antwoorden wij zooaJ» wij
reeds vaak antwoordden- wij strijden voor
een rechtvaardigen, duurzamen vrede en
gelooven, dat er, voor op een duurzamen
vrede mag worden gehoopt, drie voor
waarden moeten zijn vervuld
„Ten eerste moet de onschendbaarheid
de»- verdragen worden vastgesteld.
„Ten tweede moeten territoriale over
eenkomsten worden gegrond op het i-echt
der nationaliteiten om over haar eigen
lot te beslissen of op de toestemming der
geregeerden.
„Ten slotte moeten wij door de instal
ling van een of andere intemationa.e or
ganisatie trachten den last der bewape
ning te beperken en de waarschijnlijkheid
van den oorlog te verminderen.
„Op deze voorwaarden zou het Brit-
sche Rijk den vrede welkom heeten, en
zijn volken zijn om daartoe te geraken be
reid, zich zelfs nog grooter opofferin
gen ie getroosten dan die welke zij reeds
hebben gedaan."
Dat is, in enkele opzichten nog zeer
beknopt -weergegeven, «le inhoud van La-
geland's oorlogseis.ehen, zooals Lloyd
George meent die namens zijn natie, de
koloniën inbegrepen, le mogen stellen.
Men ziet, het is nog liet oude program
Ileel mooi en heel rechtvaardig, maar ook
heel eenzijdig. De beginselen, die op zich
zelf opk naar ons inzicht tot een hetere
rechtsorde, een gelukkiger wereld zouden
leiden, worden alleen op den vijand toe
gepast., De onontbeerlijke andere helft,
de verklaring, dal Engeland zelf bereid
is die beginselen op zijn land eveneen
toe te passen en voor de verwezenlijking
ervan ook bij de boildgenooten te zullen
ijveren, ontbreekt. Daarom heel'l deze ver
klaring ondanks alle mooie uiteenzet
tingen slechts één beleekeniij en wel de
ze een onveranderlijk doorgevoerde»
oorlog in het belang van Engjeland en
zijn bondgenooten.
Als men den aanhef leest denkt men
aan den ouden radicaal Lloyd George,
komt men onder de bekoring zijner ook
nu radicale leuzen, om bitter tclcnrgeslcld
le worden als men zfet, dal ze ten sli'le
slechts dienen voor de gelegenheid, zek -r
voor het voor een Engclsclien .taalni'.ui
zeer respectable doel van Engeland's
grootheid, maar niet voor de stichting
van een nieuwe wereldorde, die 'oeiar za!
zijn dan de oude.
Wat een verschil tussjchen de mannen
in Rusland en dezen Engelschen radi
caal. Ook gen® "eischen het miTxiuium
van hun tegenshmders, meer dan deze
voorshands bereid zijn le geven, maar
hun eischen krijgen waarde en waardig
heid, doordat zij ze ook stellen aan z.ich-
zclvcn, doordat zij ze op lnin land reeds
begonnen zijn toe le passen.
Engeland wil een wei'eldhervorming,
die Engeland onaangetast zal laten, ja zijn
machtspositie zal vergroeien, Rusland
geeft ook eigen eer en macht prijs voor
de verwezenlijking van zijn geliefde denk
beelden.
Praktische staatkunde en idealisme; ja,
maar wie wint het van beide?
Lloyd Geoi'ge meent le mogen spre
ken namens het gansche Engelsche volk,
hij noemde met name de Labour Party.
Spreekt hij inderdaad namens haar? Reu
ter heeft Henderson naar zijn Indruk van
«le rede gevraagd en deze verklaarde, dat
zijn partij ze met bevrediging zou. verne
men, daar zij een duidelijke verklaring
bevat van dc doeleinden, voor welker be
reiking de oorlog wordt voortgezet.
„In sommige opzichten", zei de hij, „be
lichaamt zij de beginselen en verlangens
die de arbeiderspartw op de jongste con
ferentie als de vöijniahmsle oorlogsdoel
einden aangaf.
De arbeiderspartij is nog sjeeds, zÓiOfils
altijd, voor de absolute vrijheid en integri
teit van België, Servië, Roemenië en Mon
tenegro, voor de vestiging op aievLgen
grondslag van een volkerenbond, voor ont-
wapêning en ter voorkoming van toekom
stige oorlogen. Deze zaken vormen ons
beslist minimum.
In datjopzichl gaan dé Engelsche arbei
ders met Lloyd George accoord, zij zien
daarin niets anders dan een vervulling
der eischen der bolsjewiki, waarmee zij
het in hoofdzaak eens zijn.
Sprekend© over «te schikkingen om een
toekomsligen oorlog te voorkomen zei
Lloyd Geoi'ge echter ook „Iloe .vijs en
goed wij de territoriale en audere schik
kingen ook zullen maken, er zullen nog
vele internationale geschilpunten overblij
ven. Sommige zijn inderdaad onverm "de-
lijk. De economische toestand zal ;.»n
hel, einde van den oorlog in hooge male
moeilijk zijn ten gevolge van de afleiding
van de krachten der menschheid naar ini-
lilairp doeleinden. Er nyiet een wereld-
tekort volgen aan 'grondstoffen, dat zal
toenemen hoe langer de oorlog duurt, èn
hel ligt voiiy de hand, dpi de landen,' Oio
de beschikking over dc grondstoffen heb
ben, zichzelf en hun vrienden «laarmede
het eerst zullen wenschtm 'te voorzien
Dal klinkt vaag en al liet Lloyd George
ook doorschemeren, 'dat er middelen ge
vonden moeten worden om een werlte-
lijlcen oorlog uit zulke economische moei
lijkheden lo voorkomen, sluit deze zin
snede tod» m zich een erkenning van
de mogelijkheid of zelfs in Lloyd Geor
ge's gedachlengangf onvermijdelijkheid van
een harden economischen strijd.
Daartegenover zegt Henderson kort en
bondig: „Wij wensclien 'de meest v>nco-
men hervatting van liet intematioinaaxver
keer en volledige afwijzing van alle po
gingen tol een economischen oorlog of
een boycot.
In zooverre de verklaring van «len pre
mier in overeenstemming is inet dezo
beginselen heeten wij ze welkom en wjj
zijn overtuigd, «lat geen audere regjeling
bestaanbaar is met den wensch naar
een vrede, «Lie, naar hij zegt, geen kiemen
voor een toekomstige» oorlog mag] be
vatten."
Maar opk in ander opzicht is er bij
schijnbare overleenkomst verschil.
Henderson zegt; „In hoofdzaak zijn wij
liet eens met de bolsjewiki en, te -oordes-
len naar zijn gepubliceerde verklaring,
president Wilson eveneen^. Maar na den
oorlog wordt de toepassing van deze be
ginselen ontzettend ingewikkeld. Wat de«
toepassing belrcft weten wij, dal er veel ge
legenheid is voor ieder soort van bedrog
en valsche aanspraak. Wij hebben een
recent voorbeeld daarvan gezien in de
Duitsche voorstellen betreffende Polen en
Lithauen. I)e Britsche arbeiderspartij ech
ter is eerlij^ en niet van plan valsche aan
spraken te dulden.
Wij verzoeken de Russisjphe nakkers
overtuigd te zijn, dat zij do Britsche ar
beiderspartij kan vertrouwen en dat v/rj
waken tegen elke afwijking van «le be
ginselen «üe wij toegedaan zijn."
Hiermee stelt hij zich feilelijk op «ten
ruimere basis, «lie wij bij Lloyd Georgo
missen maakt hij do toepassing der be-*
ginsclen meer los van Engeland'sk eigen
baat. Dit verschil komt ook uit in Hen
derson's slotwoorden, die eveneens tot tie
bolsjewiki gericht zijn
„Ik wd één «h'ingend, beslist verzoek
aan de makkers m Rusland doen. Wan
neer zij met de centrale mogendheden
komen tot een basis van overeenkomst
voor een algcmeenen vrede, verzoek ik
hun er op aan le «h-ingen, dat de centra
le niogentlhodcn dezen grondslag ter over
weging aanbie«lcn aan alle betrokken re-
geermgou en volken. Zij kunnen er op
rekenen, «lal de vertegenwoordigers van
de Britsche arbeiderspartij al het moge
lijke zullen doen om te zorgeii, dat zij een
duidelijk, eerlijk en beredeneerd antwooi'a
ontvangen."
Zien wij1 "dus in "Lloyd George's woor
den als het ware een nieuwe, felle oër-
Iogsverklaring aan de Duitsche groep,- m
Henderson's toelichting begroeten wij het
breedere, algemeen menscheiijke 'land
punt, dat ons ook, ondanks geheel ver
schillend staatkundig inzicht, bij de ma
ximalisten zoo sympathiek is.
Daarom meenen wij, dat, moge ér naar
den vorm «jok overeenkomst zijn tusschen
Lloyd George's eischen en die der Fn-
gc-lsche arbeiders, dit in wezen niet het
geval is. Daarom achten wij botsingen ^n
Engeland tusschen de regeerders en <»e
arbeiders i n do toekomst niet uitgesloten
en meenen wij, «lat het in vele opzichten
van de voortgezette onderhandelingen le
Bresl-Litofsk af zal hangen, of «le inzich
ten van een Lloyd George zullen zege
vieren of dat de Labour Party zich "ih
hem scheiden zal om le trachten haar be
ginselen door te zetten.
De Vredesonderhandelingen.
Bi-achlen wij Zaterilag het bericht,
dal de Russische afgevaaidigden hel zelfs
niet noodig hadden geoordeeld om naar
Bresl-Litofsk terug le koeren, nadere
berichten loonen, dat zij van in
zicht veranderd zijn en wel daarheen
zijn vertrokken. Het schijnt wel of men
van beide zijden van «len loop, die
de zaken genomen hadden ietwat is te
ruggeschrokken, zoodat hel incident, in-
slede van de onderhandelingen te be
moeilijken er wellicht nog toe leiden
zalom beide partijen nader tot elkaar
le brengen.
Van beleekenis voor den gang van za
ken is ongetwijfeld een uitlating van
den rijkskanselier in de hoofdcommissie,
die ons niet dadelijk is geseind en die
als volgl luidde
„In de Russische pers wordt geïnsi
nueerd, dat uit hot in de punten J ca»;
2 uiteengezette blijkt dat de bondge
nooten zich door een achterdeur aan
hiui belofte nopens liet zelfbeschik
kingsrecht dei- volken willen onttrekken.
Ik moet deze insinuatie afwijzen Punt 1
en 2 zijn louter tloor praktische over
wegingen in de pen gegeven. Wij kun
nen die niet opgeven."
In aansluiling op deze verklaring
stelde onder-slaatstseerclaris Von dem
Bussche Zaterdag in dezelfde commis
sie liet volgende vast het standpunt
van den rijkskanselier teil opzichte van
liet zelfbeschikkingsrecht der volken
blijft onveranderd, docli aan dit stand-
pun 1 mag geen uitleg worden gegeven,
welke slechts tloor de belangen der
entente ingegeven is. De in dc ncu-
liale pers openbaar gcraaakle voorstel-
ling alsof de Russische gedelegeerden
het Duitsche voorstel van 25 December
als niel-le-bespreken. zouden hebben af
gewezen, is mdei-daad onjuist. De Rus
sische afgevaardigden hebben wel is
waai' bezwaren geopperd tegen de door
ons voorgestelde lormnleeriiig. doch ver-
klaarden niettemin nadrukkelijk «het er
mee eens le zijn «lal over deze formu-
leering in de commissie verder zou
worden beraailslaagd om tot overeen
stemming le geraken.
Deze beide verklaringen geven onte
genzeggelijk blijk van loenaderibg en
zullen behalve in Rusland vooral ook
bij de meerderheidspartijen in Duilseh-
land niet genoegen vernomen zijn. Deze-
zijn, naar de „Vossische" meldt toch
al niet goed le spreken over Von Kühl-
mann's houding op de conferentie, die-
hun wel wat al te diplomatiek schijnt
voor te komen.
Zooals de stad van zaken nu is krijgt
men den indruk, «lat de Duilschers in
derdaad een weinig in de richting van
htit annexionismc gewankeld hebben,
maar «lal de vaste houding «Ier
meerderheid hen weer in liet lood zal
brengen.
Toonen aldus de uitlatingen van de
leiders «Ier builenlandsehe Duilsche po
litiek, dal op de hoofdvraag van liet
zelfbeschikkingsrecht verdere onderhan
delingen volstrekt niet uitgesloten ber
hoeven le ziju, ook yan Russische zijde
wordl een belangrijke stap gemeld Xu
hel bleek, «lat de afgevaardigden der
middelrijken al naar Bresl-Litofsk ver
trokken waren is ook de Russische de
legatie weer daarheen afgereisd, dit
maal echter vergezeld van Trolzky. den
volkscommissaris van builenlandsehe za
ken zelf. Men kan nu dus langs den
regehnaligen weg de wenschelijkheid
van overbrenging der conferentie naar
een onzijdige stad bespreken en levens
over de vraag van liet zelfbeschik
kingsrecht verder onderhandelen.
Door deze handelwijze hebben de
maximalislische volkscominis'sarisscn op
nieuw geloond, dal zij ernstig willen
streven naar een „democratischen vre
de" en dat zij zich door bijkomstighor
den niet laten weerhouden. Men mag
over de blijvende mogelijkheid van een
zuiver socialistische» slaat in Rusland
«ienken z.oomen wil. hun kan men
niet ontzeggen, «lat zij in hun regee-
ringsdaden bezonnenheid en staatsmans-
wijsheid weten te leggen, zonder dat
zij daarbij een oogenblik van deu door
hen zelf aangewezen rechten weg af
wijken.
Over het verdere verloop der ge
beurtenissen te Brest-Lilofsk is op bet
oogenblik, dal wij dit schrijven nog
niets te zeggen, toch valt er uit hel
gebeurde een belangrijke les le trek
ken «-n wel deze. dal de bolsjewiki zich
niet laten gebruiken als werktuigen van
.welke groep der oorlogvoerende inor
gendheden ook, maar welbewust hun
eigen weg gaan en dat, zoo zij er in
slagen met hun werken een vrede lol
stand le brengen, dit zal zijn een vrede
naar hun beginselen, die ook geen ver
kapte annexaties toe zal laten.
De afwezigheid der Petrograder ou-
«lerhandclaars heeft den Duitschen af
gezanten te Brest-Litofsk niet belet de
onderhandelingen met de Oekraiusche
afgèvaardigden. die van voldoende vol
machten voorzien waren, voort te zet
ten. In de centrale commissie is meer
gedeeld, dat die onderhandelingen jïCn
bevre«ligend verloop hadden. Meer kon
de Duilsche regeering echter nog niet
meedeelen.
In het licht van het geschilpunt, «lat
de onderhandelingen te Brest-Litofsk
dreigde le laten mislukken, is een af
kondiging van verschillende Litthanscho
partijen, die te Stockholm het licht zag
niet \an belang ontbloot. De voornaam
ste punten daaruit zijn:
1. Lithauen verlangt volledige onaf
hankelijkheid. Het zal pas vrijelijk voor
zijn meening kunnen uitkomen, wan
neer zijn grondgebied door een natior
naal Lithausch leger bezet zal zijn.
2 De Lithausche stukken van Prui
sen moeten bij den nieuwen staat wor
den gevoegd. De Lithausche havens zul
len vrijelijk open slaan voor den han
del der landen, die geen toegang tot de
zee zondert hebben In de torsie plaats
zou dil voor Rusland gelden.
Als de Russische afgevaardigden «lezer
eischen tot de hunne zouden maken,
zou een nieuwe bron van moeilijkheden
^ijn geschapen, want dit staat wel vast,
dal Duitschland, mag het ook al van
annexatie afzien, in afstand van gebied
niet zal berusten.
Eveneens in verband met de Russi
sche eischen over het zelfbeschikking^
recht staat een verklaring van een Ma-