trachten l® zegevieren nver de thans ont luikende democratie. Dat de Duilsche regeering geen open politiek voert toont weer een Hedenmor gen draadloos opgevangen Wplffberióht uit Brest-Lifcofsk, dat meldt, dat tfo .Tmt- scne onderhandelaars naar Petrogr.iö een herinnering geseind hebben aan hun verklaring, dal dc door hen gedane te gemoetkomingen slechts zouden gelaen zoo <Ie geallieerden zich binnen dan gestelden termijn van *0 dagen zonden bereid verklaren om aan de mderhan- deiiugen deeL te nemen. Het »s nu dus wfeër Duitschland, dat roet in de Brest- sche pap gooit. Inmiddels zijn de Rus sische onderliandolaars met frotzay naar Brest afgereisd, zoodat de ^eerén elkaar in ieder geval ontmoeten zullen. Misschien blijkt dan wel, dat het Duit-, sclie telegram s leclits diende om de Russen er van "te doordringen, dat Duitschland weergaloos grootmoedig l-, door met 'h'et verzwakte Rusland toch een vrede dom- vergelijk te willen slui ten. Dergelijke demonstraties liggen wel in de lij» dor Duilsche diplomatie. Scheidomann ook dat dient ter ver luchting van het hier boven opgemerkte heeft liet dienstig geoordeeld om nov eens duidelijk te zeggen, "ïlat het zijn par tij wel degelijk ernst is met de erkenning van het zelfbeschikkingsrecht der volke ren, terwijl, zooals een laatste bericht in dit nummer meldt, de fractie de houding van haai- vertegenwoordigers in de hoofd commissie, die zich op dit standpunt stel- leu heeft goedgekeurd. Van nationaal-liberale zijde schijnen pogingen te worden aangewend om de rijksdagmeerderheid te breken en met name het centrum voor een meer re- gperingsgezinde politiek te winnen. Het blijkt echter nog niet, dat deze pogin gen succes hebben. Enge land's oor lpgsdiocl door Lloyd George uiteengezet. Lloyd George heeft Zaterdag gespro ken en Engoland's oorlogsdoel niootge- legd m Cen verklaring, die gericht was tot de arbeiders in verband met de wer ving van manschappen uit den naliona'en hulpdienst, maar die 'over hun hoofden heen tot de gamsche wereld was inricht en daarom meer dan, gewone aandacht verdient. A „Slechts de zuivei-sle, grootste en reclit- vaardigste zaak kan de verlenging, zelfs maar voor één dag1, rechtvaardigen van deze onuitsprekelijke smart der volkeren. Wij' moeten in staat zijn, om holder de oe^inselen uiteen te zetten, waarvoor- wij strijden, maar iook de bepaalde en concrete toepassing op de oorlogskaart der wereld. „Wij hebben het meest kritieke oogen blik bereikt in dezen verschrikkelijken strijd en voordat Cemge regeering een noodlottige beslissing neemt omtrent de voorwaarden, waaronder do strijd geëin digd of voortgezet z,ou moeten worden, behoort zij er van overtuigd te zijn, dat het geweten liarer natie deze voorwaar den onderschrijft, want niets anders km de krachtsinspanning doPn volhoud m, welke noodig is 0111 te komen tol ecu rechtvaardigen afloop van dezen oorlog. Deze zinsneden komen in den aanhef. Lloyd George Iaat er op volgen, "lal hij geconfereerd heelt met de Labour Partij* Asquilh, Grey en vertegenwoorfligers der groote „dominions'' en daarom kan ver klaren, dal wal liij zegt, de meening weer geeft van liet volk en liet rijk in zijn ge* heel. Dit nu is, laat ons hel <.a,delijk zeggen, voor hen, die op een spoedig! ein de van dezen wereldstrijd hopen, al iieel weinig moedgevend. Engeland, zegt Lloyd George, voert geen aanvalsoorlog tegen het Duilsche volk. Het is niet zijn wonsch of bedoe ling, om de voorname posilie, die Duitsch land voor den oorlog in de wereld in nam, voor de toekomst onzeker 'e ma ken of te bederven. Ze moet echter weggehaald worden uil de sfeer van hoop en plannen van militaire overliaer- sching om te maken, dal zij al haar kracht wijdt aan den grooten en nuttigen arbeid in de wereld. Engeland strijdt niet om Ooslenr'jk- Hongarije te vernietigen, of Turkije van zijn hoofdstad te berooven, ook niet om de grondwettelijke regeering van Duitsch land teniet te doen. Het is echter wel van meening, dat de aanneming "an een werkelijk demo era tischen regeeringsvorm door Duitschland het meest overtuigend bewijs zou zijn, dat de oude geest van militaire overheersching werkelijk In ae- zen oorlog gestorven was en het voel ge makkelijker zou maken om een volledi- gen democratischen va-ede met het land te sluiten. Maar daarover heeft ten slotte het Duitsche volk to beslisjsen. Voiortgaande wijst Llovd Gegoro er op hoe de middenrijkeu niet antwoordden1 op Wilson's verzoek om hun oorlogs doeleinden bloot le leggen en noemt hij Czernin's verklaring van December 1917 betreurenswaardig vaag. „Men zegt, dal het niet de bedoel' ag der centralen is, zich gewelddadigeenig bezet gebied toe te eigenen of eenig1- natie van haai' onafhankelijkheid ie Ik rooveti. welke haar politieke "onafhanke lijkheid gedurende den oorlog heefi h»- wezen. „Het ligt voor de hand, dat bijna i^ '^r stelsel van verovering en annexaties ten uitvoer zou kunnen worden gebracht bin nen de grenzen der letterlijke vervulling van zulk een gelofte." „Is het de bedoeling, dat er een soort onafhankelijkheid zal zijn voor do groote natiën, en éen minder soort onafhanke lijkheid voor de kleine? „Wij moeien welen, wat er .bedoeld wordt met gelijkheid. Gelijke réchten der nation, kleine zoowel als groole, is een der grondbeginselen waarvoor de gealli eerden strijden. „Herstel der schade, moedwillig toe gebracht aan Belgische s'leden, dorpen en hun inwoners, wordt uitdrukkelijk ge weigerd. „Het overige gedeelte van het zooge naamde aanbod der centralen is bijna ge heel een weigering van alle concessies. Alle overwegingen piulrent de autonomie van nationaliteiten zijn volkomen uit de vredesvoorwaarden geschrapt. De vraag, of er eenige vorm van zelf regeering moet gegeven worden aan Arabieren, \rme- nlërs en Syriërs, wordt verklaard geheel de zaak der Verheven Porie le zijn. „De vrome wensch van bescherming der minderheden, voor zoover deze prae- tisch uilvoerbaar is, is de grootste toe nadering. lot de vrijheid, die «Ije staats lieden dor centralen doen. „Slechts op één punt zijn zij volko men duidelijk en beslist. Onder geen en kele omstandigheid zal worden afgêzïbi van den Duitschen eisch tot teruggave van alle- Duilsche koloniën. Alle Degm- selen omtrent zelf-beslissing of, zooals liet vroeger genoemd werd, het zelfbestuur bij beslissing door de geregeerden, ster ven hier weg. 'Het is onmogelijk te ge-' looven, dat een duurzame vrede zou kun nen worden gebaseerd op zulk een grond slag. Louter lippendienst ten opzichte van ■de formule „geen annexaties, geen ver goedingen" of „het recht om zelf Ie be slissen" is van geen nut. „Voordat er zelfs onderhandelingen kunnen worden aangeknoopt, snoeten de centralen de wezenlijke feilen van don toestand beseffen. Wij! kunnen de toe komst der Europecsche beschaving niet langer onderwerpen aan de willekeurige besluiten van enkele onderhandelaren, die er naar streven, door chicanes of over reding de belangen van deze of gêne dynastie of natie 'te verzekeren. „Het nieuwe Europa moet worden ge baseerd op zoodanige grondvesten van rede en rechtvaardigheid, dat er leans is op duurzaamheid. „Daarom gevóélen wij dat een „re geering met de toestemming! der gere geerden" de grondslag moet zijn vpor-alle territoriale overeenkomsten In aêzen oorlog. Om die reden ook ligt het voor de hand, dat geen vredesverdrag net papier waard is, waarop het wordt geschreven, tenzij dat verdrag wordt nagekomen, ten zij iedere natie bereid is, tol elke opof fering voor de eer barer onderleekening". Dit zijn de algemeene regelen. Volgens Llöyd George vloeit daaruit voort Het volkomen herstel van België en een zoodanig© schadevergoeding' als mo gelijk is voor zijn verwoeste sjeden en provincies. Hel herstel van Servië, Monlitiegro, de bezette gebieden van Frankrijk, Ita lië en Roemenië. Teruggaaf van Elzas-Liotharingen. Wij zijn bereid, zegt Lloyd George, de de mocratie van Frankrijk in dezen eisch te steunen op leven en dood. Vorming van 'een onafhankelijk Po len, dal ook dc Duilsche en Oostenry.c- sche .deelen zal omvallen. Zetfregeermg aan de Ooslenrijksch- Hongaarsche nationaliteiten, die dit reeds lang gewenscht hebben. Bevrijding van Italia Irredenta. Rechtvaardigheid ten opzichte van hen, die van Roemeense!» bloed zjjn e»i die taal spreken. Internationalisatie en neutralisatie van Dardanellen en Bosporus. Erkenning hunner afzonderlijke na tionale omstandigheden voor Arabic, Armenië, Mesopotharaië, Syrië en Pa lestina. Erkemiing van hel grondbeginsel der nationale zellbcslissing voor de Duitsche koloniën. Herstel voor het onrecht, dat bfe- gaan is bij hel schenden van liet in ternationale recht. Wij hebben hier in het kort de eischen van Lloyd George naar voren gebracht, opdat men duidelijk hun geweldige belee- ltenis zou overzien. In sommige opzichten worden zij door zijn nadere toelichtingen, die dadelijk bij elk punt gegeven werd"n wat verzwakt. Zoo is betreffende Polen niet Oon bepaalde eisch gesteld. Ma een overzicht, waarin hij idteenzel, dat Duitschland feilelijk niets anders beoogt dan annexatie v;tn Polen, Lithauen enz gepaard met een economische en poli tieke onafhankelijkheid aan Duitschland van Rusland, zegt hij- Wij allen betreuren dit vooruitzicht. De democratic in dit land is voorne mens de democratiën in Frankrjjk, Italië en de andere geallieerde landen tot het laatst toe bij te staan. Wij zullen er trotscli op zijn, lot hel einde toe zijde aim zijde met de nieuwe democratie in Rusland te strijden, en dat zullen ook Amerika, Frankrijk, Italië, doen. maar -indien <le tegenwoordige re geerders van Rusland een actie beginnen, zonder hun geallieerden er in te kennen, dan hebben wc geen middelen om de ca tastrophe te verhoeden, die hun ïana ze ker zal treffen. Rusland lean alleen wor den gered door zijn eigen volk. Wij gelooven echter, dat een onafhan kelijk Polen, omvattende alle werkelijk Poolschc streken, die daarvan deel wen- schen »iit te maken, een dringende nood zakelijkheid is voor de stabiliteit van Westelijk Europa." Ten opzichte van «le verwezenlijking der verlangens van de Italianen en Roe menen heet het, dat daardoor Oostenrijk- Iioiigai'ije een mogendheid worden zal, welker macht bevorderlijk zal zijn aau den vrede en de vrijheid van Europa, ter wijl het nu slechts een instrument .s van de verderfelijke militaire autocratie van Pruisen, dal de hulpbronnen zijner bond- genooten gebruikt ter bereiking van zijn eigen slechte bedoelingen. Over dc erkenning der nationale om standigheden van Arabië enz. heet liet „Welken vortn die erkenning in elk bij zonder geval precies zou moeten hebben behoeft hier niet le worden uiteengezet, afgezien daarvan, dat het onmogelijk zou zijn, de gebieden, die ik reeds heb ge noemd, m hun vroegere söuvereinit. it; le herstellen." Terwijl ten slotte aangaande dc Duit sche koloniën gezegd wordt, .lat de trouw aan de Duitsche wapenen alleen gebleken is in Oost-Afrika en slechts bij een stam, de meest krijgshaftige, die daar voor groole voorrechten ten opzichte ,'an de meerderheid der inboorlingen genoot. Voorts zegt Lloyd George hog „De vredesconferentie 'moet onze zeeheceu niet vergelen, evenmin de diensten, wélke zij hebben bewezen aan en de aanslagen, welke zij hadden te doorstaan voor de gemeenschappelijke zaak der vrijheid." Eindelijk wijst hij er nog op, dat de on dragelijke last der bewapening en -Je kpns op toekomstige oorlogen moet verminde deren, om te emdigen met de vólgende woorden „Indien men ons dan vraagt, waarvoor wij strijden, antwoorden wij zooaJ» wij reeds vaak antwoordden- wij strijden voor een rechtvaardigen, duurzamen vrede en gelooven, dat er, voor op een duurzamen vrede mag worden gehoopt, drie voor waarden moeten zijn vervuld „Ten eerste moet de onschendbaarheid de»- verdragen worden vastgesteld. „Ten tweede moeten territoriale over eenkomsten worden gegrond op het i-echt der nationaliteiten om over haar eigen lot te beslissen of op de toestemming der geregeerden. „Ten slotte moeten wij door de instal ling van een of andere intemationa.e or ganisatie trachten den last der bewape ning te beperken en de waarschijnlijkheid van den oorlog te verminderen. „Op deze voorwaarden zou het Brit- sche Rijk den vrede welkom heeten, en zijn volken zijn om daartoe te geraken be reid, zich zelfs nog grooter opofferin gen ie getroosten dan die welke zij reeds hebben gedaan." Dat is, in enkele opzichten nog zeer beknopt -weergegeven, «le inhoud van La- geland's oorlogseis.ehen, zooals Lloyd George meent die namens zijn natie, de koloniën inbegrepen, le mogen stellen. Men ziet, het is nog liet oude program Ileel mooi en heel rechtvaardig, maar ook heel eenzijdig. De beginselen, die op zich zelf opk naar ons inzicht tot een hetere rechtsorde, een gelukkiger wereld zouden leiden, worden alleen op den vijand toe gepast., De onontbeerlijke andere helft, de verklaring, dal Engeland zelf bereid is die beginselen op zijn land eveneen toe te passen en voor de verwezenlijking ervan ook bij de boildgenooten te zullen ijveren, ontbreekt. Daarom heel'l deze ver klaring ondanks alle mooie uiteenzet tingen slechts één beleekeniij en wel de ze een onveranderlijk doorgevoerde» oorlog in het belang van Engjeland en zijn bondgenooten. Als men den aanhef leest denkt men aan den ouden radicaal Lloyd George, komt men onder de bekoring zijner ook nu radicale leuzen, om bitter tclcnrgeslcld le worden als men zfet, dal ze ten sli'le slechts dienen voor de gelegenheid, zek -r voor het voor een Engclsclien .taalni'.ui zeer respectable doel van Engeland's grootheid, maar niet voor de stichting van een nieuwe wereldorde, die 'oeiar za! zijn dan de oude. Wat een verschil tussjchen de mannen in Rusland en dezen Engelschen radi caal. Ook gen® "eischen het miTxiuium van hun tegenshmders, meer dan deze voorshands bereid zijn le geven, maar hun eischen krijgen waarde en waardig heid, doordat zij ze ook stellen aan z.ich- zclvcn, doordat zij ze op lnin land reeds begonnen zijn toe le passen. Engeland wil een wei'eldhervorming, die Engeland onaangetast zal laten, ja zijn machtspositie zal vergroeien, Rusland geeft ook eigen eer en macht prijs voor de verwezenlijking van zijn geliefde denk beelden. Praktische staatkunde en idealisme; ja, maar wie wint het van beide? Lloyd Geoi'ge meent le mogen spre ken namens het gansche Engelsche volk, hij noemde met name de Labour Party. Spreekt hij inderdaad namens haar? Reu ter heeft Henderson naar zijn Indruk van «le rede gevraagd en deze verklaarde, dat zijn partij ze met bevrediging zou. verne men, daar zij een duidelijke verklaring bevat van dc doeleinden, voor welker be reiking de oorlog wordt voortgezet. „In sommige opzichten", zei de hij, „be lichaamt zij de beginselen en verlangens die de arbeiderspartw op de jongste con ferentie als de vöijniahmsle oorlogsdoel einden aangaf. De arbeiderspartij is nog sjeeds, zÓiOfils altijd, voor de absolute vrijheid en integri teit van België, Servië, Roemenië en Mon tenegro, voor de vestiging op aievLgen grondslag van een volkerenbond, voor ont- wapêning en ter voorkoming van toekom stige oorlogen. Deze zaken vormen ons beslist minimum. In datjopzichl gaan dé Engelsche arbei ders met Lloyd George accoord, zij zien daarin niets anders dan een vervulling der eischen der bolsjewiki, waarmee zij het in hoofdzaak eens zijn. Sprekend© over «te schikkingen om een toekomsligen oorlog te voorkomen zei Lloyd Geoi'ge echter ook „Iloe .vijs en goed wij de territoriale en audere schik kingen ook zullen maken, er zullen nog vele internationale geschilpunten overblij ven. Sommige zijn inderdaad onverm "de- lijk. De economische toestand zal ;.»n hel, einde van den oorlog in hooge male moeilijk zijn ten gevolge van de afleiding van de krachten der menschheid naar ini- lilairp doeleinden. Er nyiet een wereld- tekort volgen aan 'grondstoffen, dat zal toenemen hoe langer de oorlog duurt, èn hel ligt voiiy de hand, dpi de landen,' Oio de beschikking over dc grondstoffen heb ben, zichzelf en hun vrienden «laarmede het eerst zullen wenschtm 'te voorzien Dal klinkt vaag en al liet Lloyd George ook doorschemeren, 'dat er middelen ge vonden moeten worden om een werlte- lijlcen oorlog uit zulke economische moei lijkheden lo voorkomen, sluit deze zin snede tod» m zich een erkenning van de mogelijkheid of zelfs in Lloyd Geor ge's gedachlengangf onvermijdelijkheid van een harden economischen strijd. Daartegenover zegt Henderson kort en bondig: „Wij wensclien 'de meest v>nco- men hervatting van liet intematioinaaxver keer en volledige afwijzing van alle po gingen tol een economischen oorlog of een boycot. In zooverre de verklaring van «len pre mier in overeenstemming is inet dezo beginselen heeten wij ze welkom en wjj zijn overtuigd, «lat geen audere regjeling bestaanbaar is met den wensch naar een vrede, «Lie, naar hij zegt, geen kiemen voor een toekomstige» oorlog mag] be vatten." Maar opk in ander opzicht is er bij schijnbare overleenkomst verschil. Henderson zegt; „In hoofdzaak zijn wij liet eens met de bolsjewiki en, te -oordes- len naar zijn gepubliceerde verklaring, president Wilson eveneen^. Maar na den oorlog wordt de toepassing van deze be ginselen ontzettend ingewikkeld. Wat de« toepassing belrcft weten wij, dal er veel ge legenheid is voor ieder soort van bedrog en valsche aanspraak. Wij hebben een recent voorbeeld daarvan gezien in de Duitsche voorstellen betreffende Polen en Lithauen. I)e Britsche arbeiderspartij ech ter is eerlij^ en niet van plan valsche aan spraken te dulden. Wij verzoeken de Russisjphe nakkers overtuigd te zijn, dat zij do Britsche ar beiderspartij kan vertrouwen en dat v/rj waken tegen elke afwijking van «le be ginselen «üe wij toegedaan zijn." Hiermee stelt hij zich feilelijk op «ten ruimere basis, «lie wij bij Lloyd Georgo missen maakt hij do toepassing der be-* ginsclen meer los van Engeland'sk eigen baat. Dit verschil komt ook uit in Hen derson's slotwoorden, die eveneens tot tie bolsjewiki gericht zijn „Ik wd één «h'ingend, beslist verzoek aan de makkers m Rusland doen. Wan neer zij met de centrale mogendheden komen tot een basis van overeenkomst voor een algcmeenen vrede, verzoek ik hun er op aan le «h-ingen, dat de centra le niogentlhodcn dezen grondslag ter over weging aanbie«lcn aan alle betrokken re- geermgou en volken. Zij kunnen er op rekenen, «lal de vertegenwoordigers van de Britsche arbeiderspartij al het moge lijke zullen doen om te zorgeii, dat zij een duidelijk, eerlijk en beredeneerd antwooi'a ontvangen." Zien wij1 "dus in "Lloyd George's woor den als het ware een nieuwe, felle oër- Iogsverklaring aan de Duitsche groep,- m Henderson's toelichting begroeten wij het breedere, algemeen menscheiijke 'land punt, dat ons ook, ondanks geheel ver schillend staatkundig inzicht, bij de ma ximalisten zoo sympathiek is. Daarom meenen wij, dat, moge ér naar den vorm «jok overeenkomst zijn tusschen Lloyd George's eischen en die der Fn- gc-lsche arbeiders, dit in wezen niet het geval is. Daarom achten wij botsingen ^n Engeland tusschen de regeerders en <»e arbeiders i n do toekomst niet uitgesloten en meenen wij, «lat het in vele opzichten van de voortgezette onderhandelingen le Bresl-Litofsk af zal hangen, of «le inzich ten van een Lloyd George zullen zege vieren of dat de Labour Party zich "ih hem scheiden zal om le trachten haar be ginselen door te zetten. De Vredesonderhandelingen. Bi-achlen wij Zaterilag het bericht, dal de Russische afgevaaidigden hel zelfs niet noodig hadden geoordeeld om naar Bresl-Litofsk terug le koeren, nadere berichten loonen, dat zij van in zicht veranderd zijn en wel daarheen zijn vertrokken. Het schijnt wel of men van beide zijden van «len loop, die de zaken genomen hadden ietwat is te ruggeschrokken, zoodat hel incident, in- slede van de onderhandelingen te be moeilijken er wellicht nog toe leiden zalom beide partijen nader tot elkaar le brengen. Van beleekenis voor den gang van za ken is ongetwijfeld een uitlating van den rijkskanselier in de hoofdcommissie, die ons niet dadelijk is geseind en die als volgl luidde „In de Russische pers wordt geïnsi nueerd, dat uit hot in de punten J ca»; 2 uiteengezette blijkt dat de bondge nooten zich door een achterdeur aan hiui belofte nopens liet zelfbeschik kingsrecht dei- volken willen onttrekken. Ik moet deze insinuatie afwijzen Punt 1 en 2 zijn louter tloor praktische over wegingen in de pen gegeven. Wij kun nen die niet opgeven." In aansluiling op deze verklaring stelde onder-slaatstseerclaris Von dem Bussche Zaterdag in dezelfde commis sie liet volgende vast het standpunt van den rijkskanselier teil opzichte van liet zelfbeschikkingsrecht der volken blijft onveranderd, docli aan dit stand- pun 1 mag geen uitleg worden gegeven, welke slechts tloor de belangen der entente ingegeven is. De in dc ncu- liale pers openbaar gcraaakle voorstel- ling alsof de Russische gedelegeerden het Duitsche voorstel van 25 December als niel-le-bespreken. zouden hebben af gewezen, is mdei-daad onjuist. De Rus sische afgevaardigden hebben wel is waai' bezwaren geopperd tegen de door ons voorgestelde lormnleeriiig. doch ver- klaarden niettemin nadrukkelijk «het er mee eens le zijn «lal over deze formu- leering in de commissie verder zou worden beraailslaagd om tot overeen stemming le geraken. Deze beide verklaringen geven onte genzeggelijk blijk van loenaderibg en zullen behalve in Rusland vooral ook bij de meerderheidspartijen in Duilseh- land niet genoegen vernomen zijn. Deze- zijn, naar de „Vossische" meldt toch al niet goed le spreken over Von Kühl- mann's houding op de conferentie, die- hun wel wat al te diplomatiek schijnt voor te komen. Zooals de stad van zaken nu is krijgt men den indruk, «lat de Duilschers in derdaad een weinig in de richting van htit annexionismc gewankeld hebben, maar «lal de vaste houding «Ier meerderheid hen weer in liet lood zal brengen. Toonen aldus de uitlatingen van de leiders «Ier builenlandsehe Duilsche po litiek, dal op de hoofdvraag van liet zelfbeschikkingsrecht verdere onderhan delingen volstrekt niet uitgesloten ber hoeven le ziju, ook yan Russische zijde wordl een belangrijke stap gemeld Xu hel bleek, «lat de afgevaardigden der middelrijken al naar Bresl-Litofsk ver trokken waren is ook de Russische de legatie weer daarheen afgereisd, dit maal echter vergezeld van Trolzky. den volkscommissaris van builenlandsehe za ken zelf. Men kan nu dus langs den regehnaligen weg de wenschelijkheid van overbrenging der conferentie naar een onzijdige stad bespreken en levens over de vraag van liet zelfbeschik kingsrecht verder onderhandelen. Door deze handelwijze hebben de maximalislische volkscominis'sarisscn op nieuw geloond, dal zij ernstig willen streven naar een „democratischen vre de" en dat zij zich door bijkomstighor den niet laten weerhouden. Men mag over de blijvende mogelijkheid van een zuiver socialistische» slaat in Rusland «ienken z.oomen wil. hun kan men niet ontzeggen, «lat zij in hun regee- ringsdaden bezonnenheid en staatsmans- wijsheid weten te leggen, zonder dat zij daarbij een oogenblik van deu door hen zelf aangewezen rechten weg af wijken. Over het verdere verloop der ge beurtenissen te Brest-Lilofsk is op bet oogenblik, dal wij dit schrijven nog niets te zeggen, toch valt er uit hel gebeurde een belangrijke les le trek ken «-n wel deze. dal de bolsjewiki zich niet laten gebruiken als werktuigen van .welke groep der oorlogvoerende inor gendheden ook, maar welbewust hun eigen weg gaan en dat, zoo zij er in slagen met hun werken een vrede lol stand le brengen, dit zal zijn een vrede naar hun beginselen, die ook geen ver kapte annexaties toe zal laten. De afwezigheid der Petrograder ou- «lerhandclaars heeft den Duitschen af gezanten te Brest-Litofsk niet belet de onderhandelingen met de Oekraiusche afgèvaardigden. die van voldoende vol machten voorzien waren, voort te zet ten. In de centrale commissie is meer gedeeld, dat die onderhandelingen jïCn bevre«ligend verloop hadden. Meer kon de Duilsche regeering echter nog niet meedeelen. In het licht van het geschilpunt, «lat de onderhandelingen te Brest-Litofsk dreigde le laten mislukken, is een af kondiging van verschillende Litthanscho partijen, die te Stockholm het licht zag niet \an belang ontbloot. De voornaam ste punten daaruit zijn: 1. Lithauen verlangt volledige onaf hankelijkheid. Het zal pas vrijelijk voor zijn meening kunnen uitkomen, wan neer zijn grondgebied door een natior naal Lithausch leger bezet zal zijn. 2 De Lithausche stukken van Prui sen moeten bij den nieuwen staat wor den gevoegd. De Lithausche havens zul len vrijelijk open slaan voor den han del der landen, die geen toegang tot de zee zondert hebben In de torsie plaats zou dil voor Rusland gelden. Als de Russische afgevaardigden «lezer eischen tot de hunne zouden maken, zou een nieuwe bron van moeilijkheden ^ijn geschapen, want dit staat wel vast, dal Duitschland, mag het ook al van annexatie afzien, in afstand van gebied niet zal berusten. Eveneens in verband met de Russi sche eischen over het zelfbeschikking^ recht staat een verklaring van een Ma-

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1918 | | pagina 3