MIDDELBIRGSCHE I.OIRWT.
Mo a.
Bondspdsg 8 Januari 1918.
161° Jaarpng.
A baa O. prijï pec kwartaal in Mid
delburg en bij de fcgenten in Ylissingen
eii Goes I 1.55; per post 1.75.
Advertenties 20 cent por regel
Bij abonnement veel lager.
Familieberichten en dankbetuigingen
van 1—7 rogels f 1.50.
Bovenstaande sdvertentleprijrea wedder
met 20 toeslag verhoogd.
De Dlstribntie-Miïlioeaen.
Als de Kamer half Januari weer bij
een komt, en de nog overgeschoten be-
graotingen heel't afgewerkt, dan zal ver
moedelijk ook wel spoedig <le kwestie van
de beschikbaarstelling van levensmiddelen
aan i<l e orde komen, die „de" groote ltwes-
tïo van het oogenblik vormt, ook al
door het ongewone feit dat de eene Mi
nister in zijn toelichting tot 't financiêele
dekking^voorstelhet systeem van zijn
ambtgenoot in 't oorspronkelijke voorstel
bestrijdt.
Maar naast die persoonlijke kwesbö
blijft loch de kern van alles de vraag
móet de regecring met de distributie door
gaan zooals 't nu gaat? En dan staan wij
in ons oordeel dichter bij Minister Treub
dan bij Minister Posthuma.
Reeds ruim een jaar geleden heb
ben we onder het opschrift „O. W., en een
tfndere belanghebbende", gewezen op de
gevolgen van dien millioenen verslinden
den bijslag van rijkswege op de prijzen
der producten. We hebben toen van "aad-
bóuwzijde de terechtwijzing gekregen, dat
d* prijzen die o. a. voor de peulvruchten
Worden vergoed, geen speculatie-prijzen
waren, maar de productiekosten verte
genwoordigden. We willen dat gaarne
aannemen. Mftar hef betrefl do •oofd-
ataak niet.
Di® hoofdzaak is de vraag of hef op
Ben duur eti het Is van langen duur!
niet een verderfelijk stelsel is, dat
mén maar steeds voortgaat de verbruiks-
prijzen op een gelijk, althans verlaagd
peil te houden, en het verschil m,ef
de produclie-kosten uif de openbare kas
bij te pas ren We zullen nu ook de over-,
weging falen rusten dat je je zelf eigen
lijk voor den gek houdt met die. lage
prijzen, als je het verschil ten slotte
toch in je meerdere belasting b'etalcn
itcet. Maar juist met het oog op de
naderende debatten, is een herinnering
®nn de financiêele bezwaren zeker ge
rechtvaardigd.
Hef gaat met die distribhtie-kosfen in
geweldig crescendo
De eerste distributie-aanvrage in 1910
was 20 inillioen voor zes maanden, d i.
bijna 3'/; millioen per maand. Toen volg
de vcor 1917 een aanvraag van 80 milli
oen voor 12 maanden, cl. i. ruim 61/9
millioen nor maand; en hof werd voor
dal jaar 120 millioen, of 10 millioen per
maand
En thans wordt voor de eerste helft
v«n 1918 aangevraagd 130 millioen, dat
■s ruim 20,3 millioen per maand.
Nu is het waar dat een deel' van dat
meerdere gevonden zal worden uil de
balen van den uitvoer. Voor 't laatste
kwarlan' van '17 worden die berekend
op 25 millioeh, en voor de eerste helft
van 18 op 40 millioen.
En bovendien is bij dezen post geen
nekeniug gehouden met de lagere prijzen
voor d'e partijen, welke als vergoeding
vbior vei lof tot uitvoer ter beschikking
van binnenlandsch gebruik worden ge
steld.
Maar oehalVè dat de boven genoem-
FEUSLLETQi
wijM® Wiel
dots
R3ASRÏCE HERON ÈfAmtEIïfs
F1/)RENCE E. EAST.WIGR.
Must bet VbzQe&tsth.
05),
„Dat kan ik begrijpen", lord Bris
main hield de opinie voor zich dal het
volkomen gepast is aat jonge mannen
vim Laurie's positie alleen hun moeder,
atfsters en vrouw liefhebben. Hoogge
plaatste personen, zooals lords en ko
ningen, waren in een exceptioneel© posi
tie geplaatst wal hun liefde en gene
genheden betreft, daar het nu eenmaal
bepaald was dat er groote belangen af
hangen van hun wettige bloedverwanl-
•ehap. Zij konden 'nief altijd genoegen
nfemen mei het, huwelijk dal zij ge
noodzaakt waren fc sluiten en daarom
was hei te verontschuldigen indien zij
soms afweken van het smalle pad. Hot
onder woorden brengen van zulk oen
meonïng zou Pridham slechts geschokt
hebben of bclecdigd .daarom ging h'jj na
een korte pauze voort - „Ik ben bang
Hfil mijn zoon niet zoo streng is van
grondbeginselen als de lïwo. Theodor
de cijfers vólgens de erkenning der
regeerine zeer onzeker zijn, doen zo
toch niet de groote toename der kosten
verdwijnen, een toename die trouwens
door den Minister van Landbouw zeeg
gedetr illeerd wordt verklaard door het
verminderen van clen uitvoer van visch,
zuivelproducten, margarine, de onkosten
van het vasthouden van 60 schepen ten
deelc met graan in Amerika, de hoogerc
kosten van tal van binnenlaudsche pro
ducten, enz
Het groote verschil tusschen Minister
Posthuira en Minister Trcub is nu, dat
de eerste meent, dat ,,de financieels
bescliouwingeu hun in andere tijden alles
beheerschend gewicht moeten verliezen"
tegenover het belang de gemeenschap te
t»ehoeden voor ondergang, en zelf geen
voorstel wil doen ter bepaling van de ook!
door hem als correct gewcnschle wel-f
standsgrens, daar de Kamer daar vroegen
niet aan wilde; terwijl Minister Treub
slechts ,zeer noode" met 't oog op den'
winter en de reeds getroffen maatrege
len zich- voor eon half jaar en niet langer
met de aanvraag vereenigde, omdat: le.
bij bruinbrood, vet en kleiaardappelcn
de prijzen te laag zijn, daar men niet met
de prijzen vóór den oorlog rekening
moet houden „maar met die welke na
den oorlog zullen heerschen; 2e. de bij
slag van het Rijk behoort beperkt to
,word°n lot hen, die onder den huidigeir
noodtoestand aan financiêelen steun ter
verierijoing van de noodige voeding be
paald behoefte hebben; 3e. het niet aan
gaat nu reeds gelden aan te vragen voor
den aanstaanden zomer, wanneer de toe
standen geheel gewijzigd kunnen zijn
Het meest curieuse iu het geval is, dat
de Minister, die zoo losbandig was een
ambtge-poot te bestrijden, en daarvoor
een al'gemeene afkeuring in het afdee-
ïingsvedag kreeg te hooren, in die zelfde
Kamerafdeelingen in beginsel bij de
meerderheid gelijk kreeg. Zeker, er wa
ren Kamerleden men herkent er mak
kelijk de socialisten in die nog veel
verder willen gaan dan Minister Posthuma;
•dio de heele productie en distributie
van verbruiksarïikelen onder d© leiding
der regeering willen brengen.
Maar de meeste leden achtten wijziging
van het stetsel gewenscht, al waren zij
hef ook niet cans over de manter.
Het blijkt, dat de Kamer die eerst bl]
de bruinbroodregeling en toen bij de
distributie-wet niet wilde weten van een
welsta ïdsgnens, nu in meerderheid „de
verleening van steun van rijkswege wil
beperken tot hen die dien steun niet kun
nen missen".
Het verwerpen van de vroeger dooi
den Minister voorgestelde wclstandsgrens,
beteekent geenszins, zoo zegt het verslag,
dat de Kamer niet zou te vinden zijn'
voor een ander stelsel.
Maar juist de manier waarop die „in-
dividualiseering" moet worden verkre
gen, vormt in de practijk de groote
moeilijkheid. Een weistandsgrens, getrok
ken langs zeker inkomen, geeft geen
waarborg, dal allen die daar bcnoden
allen, de regeeringshulp niet kunnen
missen Er waren leden die voor fed-er
;eval een advies van de -Steuncomitó's
wenschen; er waren anderen die twee
prijzen aanbevalen, met beslissing der
plaatselijke overheid over de vraag wie
den etnen en wie den anderen' prijs zou
moeten betalen. Er waren er ook die
geen prijs-bijslag wilden geven voor ar-
tikelen die niet tot de eigenlijkelevens
behoeften behooren, zooéls eieren, melk
en rundvlecsch. Anderen wilden weer de.
verkoopsprijzen verhoogen, waardoor het
bij te passen verschil geringer wordt.
Raadgevingen genoeg dus, Het zal nu
is in sommige opzichten een domoor
en ik zou hel heel Waarschijnlijk ach
ten dat hjj dwaas genoeg is geweest
zich te laten verstrikken door een mooi
meisje van geringen stand. Vertel mij
nauwkeurig wat ge er van weet."
Toen vertelde mijnheer Pridham zon
der aarzelen de geheele geschiedenis.
Hij liep losjes heen over het feit, da,t
Tubbv den avond van den moord op
de Jacht gedineerd haden daar om
streeks tien uur 's avonds vandaan was
gegaan en niet thuis gekomen was voor
een uur later Daarna herhaalde Mr.
Pridham alles wat Frank M!erry hem
verteld had het geheime vertrek uit
Engeland, onder een aangenomen naam,
in gezelschap van Felicia Leach, die
ook haar waren naam op hef stoom
schip verborgen had.
„Dat bevalt mij niet," zei Brismain
toen hij dat gedeelte ran hel verhaal
haarde. „Dat introduceert een nieuw
element een andere vrouw wier naam
ik nog nooit te voren gehoord heb Wie
om den drommel, is die Felicia Leach
Pridham deelde het mede en toen
verklaarde zijn lordschap in eenigszins
onredelijke bewoordingen zijn veronder
stelling dat die gouvernante de voor
naamste drijfveer was van de heele
zaak. „Heel Waarschijnlijk was hot ccn
ordinair geval van jalousie tusschen de
tw&e vrouwen, belden verliefd óp ifiijn
zoon. ©n dé verstandigste van de twee
uiï de Memorie van Antwoord moeten
blijken of de Minister van Landbouw
neiging heeft om op een dier aanbeve
lingen in te gaan.
Een feit is het, dat ten aanzien rant
reparatie-teer en schoenen, in afwijking
van alle andere distributie-artikelen, wel
een „individuolisecring" is iugevoerd;
dat daar wèl ieder geval afzonderlijk
wordt behandeld. En het kan niet anders
ol dat voorbeeld zal tot navolging aanv
sporen
Practische bezwaren zijn er, maar, zoo-
als Minister Treub opmerkte, worden,
bij de overweldigende sommen die uit de
>chaLki.>t worden gevraagd, „die prac
tische bezwaren in vergelijking tot den
steeds stijgenden nood vau de sclialkist
zelve adcugs van minder gewicht, en
zullen zij voor de eischen, welke de
zorg voor 's Rijks financiën stelt, heb
ben to wijken."
Deze opmerking heeft in het afdee-
lingsvcislag tot de begrijpelijke vraag ge
leid of Minister Treub dan een behoor
lijke onlossing van het vraagstuk weet
aan le geven Men zou dan „daarmee
gaarne in kennis gesteld worden."
Als Minister Treub werkelijk een be
hoorlijke oplossing Weet, dan is er alle
kans dat hij op dit punt tot overeenstem
ming komt met zijn ambtgenoot Pouthu-
want deze heeft nog uitdrukkelijk
verklaarddat hij „ook op dit oogenblik
liet principieel juist acht ejön welsfan.s-
grens in de wet aan te brengen", al
neemt hij zelf niet het initiatief lot een
voorstel.
Dit is du» ook een punt waarover de
Memorie van Antwoord belangrijke din
gen kin brengen.
'(Zooals uit het inmiddels verschenen
en hieronder opgenomen antwoord van
Minister'Treub blijkt, heeft hij'die zaak
aan Mini.ter Posthuma overgelaten,
wiena antwoord nog niet verschenen is.)
De regeling zal uiterst moeilijk zijn.
Dat kan met anders. Maai' wil men de
financieele uitgaven inkrimpen, dc-n móet
men wel in die richting de beperking
zoeken. Van het lager stellen der m ji-
mumprijzen is evenmin als van liet vol
ledig sluiten der grenzen iets goeds, te
verwachten. Al» men "de prijzen z-x»
loog stelt dat de productie-kosten niet
zullen worden gedekt, zullen de produ
centen, de verbouwers en de fabrikan
ten, er hartelijk voor bedanken met ver
lies te werken. Dat zouden u en ik .ook
niet doen. En eeer juist én leerzaam
is hel betoog van Minister Posthuma, dat
algeheele sluiting der grenzen slechts, tot
gevolg zou hebben dat den eersten lijd
de overvloed tot verlaging van prijzen
zou leiden, zoodra de overvloed ts op
geruimd, zouden de prijzen toch weer
stijgen, en dan tot een veel kostbaarder
staatsbemoeiing leiden, daar dan de voor-
deelen van uitvoer verdwijnen, pn boven
dien de landbouwer verarmd en dj© vee
stapel ingekrompen zouden zijn.
Maai" als men hoort dat de onder
steuning van overheidswege nu reed* op
f 200 tot f 250 per gezin wordt geschal,
dan voelt iedereen dat er tal van gezin
nen zijn, die deze ondersteuning niet drin
gend no 0dig hebben, hetzij door over
vloedige inkomsten, hetzij door de inmid
dels verworven loonsverhooging.
Het spreekt van zelf dat de kwestie
van verlaging der prijzen door rijksbij slag
niets te maken heeft met het andere on
derdeel van de distributie: dp zorg dat er
medingsmiddelem voor de heele bevolking
aanwezig zijn.
Dat onderdeel - dat zeker niet liet
minst belangrijke is omvat ten eerste
de moeilijke teeltregeling, de zorg voor
het voortbestaan van landbouw en vee
teelt door verzekering van behoorlijke
prijzen, dus juist het omgekeerde van
de prijsverlaging; de maatregelen lot ge
lijkc verdeehng over het licele 'and \<m
de aanwezige voorraden, wat weer in
zich sluit, als 't noodig i% do in be
slag! neming van die voorraden en de
voorzichtige „distributie", om er zoo
lang mogelijk mee toe to komen. En
tot dat onderdeel behoort ook de jacht
op speculanten, die de waren achter
houden in de hoop er lioogo prijzen
voor te maken. Het is ons altijd eCn
voldoening als we berichten lezen van
groote partijen die "door de. politie uit de
pakhuizen van dergelijke woekeraars wor
den gehaaid.
Ten slolte nog een waarschuwing
Wie het er mee eens is dat de over
heidskosten voor verlaging der prijzen
thans veel le groot zijn, moet er wel op
bedacht zijn, dat hij bij invoering van «en
beperking zelf ook kan behooren lot hen
die van die lage prijzen niet behdeven
•te profiteeren. Maar dan kan het hem
allicht eenige voldoening geven als hij
berekent wat d<j voorgestelde 150 op
centen op de beide verdedigingsbelus-
lingen hem zullen kosten, om nu nog »;'-t
eens te spreken wat 71e andere beüs-
liugen meer van hem vragen, en ook nioi
wat de gemeentelijke belasting van hem
vordert voor die distribqliekosten.
hóeft den weg bereid voor liaar eigen
Q van cement in het teven. Ze heef/
Theodor in haai* netten gevangen en is
van plan met hem te trouwen."
Mr. Pridham had niets te antwoorden
op dat punl, maar zijn nauwgezette
waarheidsliefde noodzaakte hem Lord
Brismain op dfe hoogte te stellen van
den inhoud van John Hassall's briof uit
Bristol.
„De predikant gelooft dat Gods hand
hem bestuurd heeft en geleid tot deze
zonderlinge ontdekking, door hem "in
directe aanraking te brengen met de
moeder van het vermoorde meisje. Het
is een verwonderlijke samenloop van
omstandigheden, dat hij juist naar Bris
lol gegaan is in dien tijd en door een
bezoek te brengen aan vrouw George
Bainlon van liaa- vernam, dat haar doch
ter een bewonderaar had, ben zeeman
wiens uiterlijk precies schijnt overeen
te komen met den man van wien ik
hel Chineesche mes heb gekocht."
Hel is zeer waarschijnlijk, dat de
man hier gekomen is om het meisje op
te zoeken en deze misdaad is het re
sultaat geweest van dat bezoek. De po
litic moet hem opsporen, en wanneer zij
hem vinden, zullen zij den moordernaar
gevonden hebben. U heeft den inhoud
van ben brief natuurlijk aan inspecteur
Lawson meegedeeld.".
„Maar Mylord', Ti vrteet foch zeker
dat Laws'on op da Lausanne was met
Hiwmivi.
HET ANTWOORD VAN MINISTER
TREUB.
Toen ons hoofdartikel reeds gezet was,
bereikten ons hedenmiddag de morgen-
bladen met de Memorie van An I woo -d
van Minister Treub>op het ftfdeelingsver-
slag inzake de 150 opcenten op de v.r.lc-
digingsbelasting ter bevrijding Jer distri-
butickosten.
We ontleenen daaraan de volgende op
merkingen
De Minister kan niet nalaten zijn ver
wondering te kennen te geven over de
vrij algemcene ontstemming en verbazing,
welke blijkens het voprloopig verslag rijn
memorie van toelichting bij dat wetsont-
werp heeft gewekt. Die ontstemming n
verbazing toch misten haar feitelijken
grondslag. In de memorie vpn toelichting
werden de voorstellen van den minister
van landbouw, nijverheid en handel niet
bestreden, maai' principieel uiteengezet
tot welke gevaarlijke consequenties zoo
wel v-oor 's rijks financiën al^ voor Ne
derland'» vólkskracht een leven^middelen-
politiek zou voeren, die het :er be
schikking stellen van rijkswege van 1©-
vensni'ddelcn beneden den kostprij# niet
zou beperken tot het noodzakelijk mi
nimum, dat in het belang der volksge
zondheid onmisbaar is, en langer zou
willen aanhouden dan het tijdperk van
den oorlogstoestand.
De beschouwingen van den Minister
te dezen aanzien waren allerminst (ege.i
zijn ambtgenoot van Landbouw, Nijver
heid en Handel gericht, die daarme
de in beginsel instemt. Zij behtes-
aen een waarschuwing tegen den aan
drang, welken de regeeriag! heeft te
weerste.an om de levensmiddelenverslrek-
kmg in omvang en in tijd builen de zoo-
even gestelde grenzen uit, te strekken
Tusschen zijn genoemden ambtgenoot cn
den Minister bestond alleen ver-
scliilvangevoelcn omtrent een 2-tal
punten van uilvoering, waaromtrent rij tot
een vergelijk kwamen.
De memorie van toelichting, waarin de
beschouwingen voorkomen, welk© vrij al
gemeen met verbazing en ontstemming
werden gezien, werd in een vergadering
van den Ministerraad behandeld «n ont
moette daar geen bestrijding; zij onder
ging er slechts enkele veranderingen ran
geheel -ondergeschikten aard. Er was dan
ook, naai- aanleiding van die behandeling,
voor den Minister van Financiën niet de
geringste aanleiding om aau de Koningin
ontslag uit zijn ambt te vei~zoeken. Van
het zich niet schikken van dien Minis
ter naar een beslissing in den Minister
raad is geen sprake.
De Minister-is van oordeel, dat het on
der de tegenwoordig© omstandigheden
met mogelijk is de prijzen te laten bepa
len door de werking der economisch©
krachten, zonder dat de staat hierop een
gr,noten invloed oefent. Met dit oordeel
is allerminst in s,lrij<ldat het aanbeve
ling verdient bij de beschikbaar steil iug
van voedings- en andere huishoudelijke
artikelen meer dan lot nu to© geschied
de, vau de diensten der in 1914 tot stand
gebrachte steunorganisatie gebruik te ma
ken.
Indien de Minister van oordeel was,
dat het stellen van een welstandsgraad
niet practisch uitvoerbaar was, zoo Iiij
er niet van hebben gesproken, dal, bij lint
sterk k limmen van de distributie-uitga
ven, zulk een grens mót kan worden ge
mist.
Ook te dezen aanzien bestaat er L'tW-
scben den minister vau landbouw en hem
geen principieel' verschil. Alleen mc«nd©
zijn ambtgenoot zulk een grens niet op
nieuw te moeteu voorstellen, nu d© Ka
mer cot tweemaal toe had te kennen ge
geven, daarmede niet in te stemmen.
Door een uiteenzetting te geven
van ue wijze waarop levensmiddelen.-'
distributie met een of meer welstands-
grenzen, naar zijn meening in1 practijk zou
kunnen worden gebracht, zou de minis
ter zi"h begeven op een terrein, djRjfc
aan rijn ambtgenoot van landbouw is
toegewezen. Hij meent zich daarvan te
moeteD onthouden Over het beginsel,
waarvan z. i. bij het bepalen der dis-
tributieprijzen moet worden uitgegaan,
heeft de minister zijn meening iu 'dó1
memorie van toelichting uiteengezet.
De minister is van oordeel, dat, ook al
werden aan de distributie van levensmid
delen ut '9 Rijks schatkist minder groo
te sommen besteed dan door zijn ambt
genoot ian landbouw wordt voorgesteld,
voor een ondervoeding die de volks-,
kracht blijvend zou bedreigen, ge ©n
ernstige vree* behoeft te bestaan
Noch de sterftecijfers noch hetgeen over
den gezondheidstoestand der bevolking
in de laatste maanden blijkt, wijzen in
die richting
liet is hem niel duidelijk in hoever
er ten inconsequentie kan worden ge
zien tusschen die zienswijze en de stelliag
dat de duurtebijslagen niet onder de
gewone uitgaven thuis behooren. Het
aanhangige voorstel beoogt niet de be
staande levcmmiddelenpoliliek bij de be-
lasting-netalende burgerij impopulair te
maken; anders zou de minister van
landbouw zich daartegen zeker hebben
verzet Het heeft echter wel ten doel
aan d< bevolking duidelijk 1e maken,
dat uitbreiding der beschikbaarstelling
van levensmiddelen beneden den kosten-
den prijs zonder ernstige belastingver
zwaring niet mogelijk is.
De minister van landbouw gaf slechU
noode toe aan den aandrang om de cre-
dietaanvrage tot het eerste halfjaan
•an 1918 te beperken De redenen waar
om de minister van financiën dien aan
drang oefende, werden in de meuiori©
uw zoon?"
Lawson op de Lausanne?" Xu was
Lord Brismain opgewekt uit zijn stijf
heid.
„Heeft u het bericht omtrent de schip
breuk dan niel gelezen?"
,Ik heb geen bericht gezien behalve
den briof van de Stoomvaart-Maatschap
pij, waai-in mij kort en bondig wordt
meegedeeld, dat Theodor zich op de
verongelukte boot bevond, en dat men
gelooft, dat hij het schip veilig ver
laten heeft, ofschoon hij nilel onder de
passagiers behoorde die door de Chili
gered waren. De maatschappij zal hel
mij dadelijk doen weten zoodra men
kets naders van hem verneemt. Wat
voerde inspecteur Lawson op de Lau
sanne uit?"
„Hij is hier Jien dagen geleden van
daan gegaan en heeft een jongen mee
genomen om de identiteit vast te stellen
van een heer, dien men veronderstelde
de minnaar van Lisbeth Bainton te
Wezen."
Lord Brismain's gezicht werd krijtwit.
Hij zat heel stil en recht op, met stijf
op elkaar gedrukte lippen en oogen, die
den spreker Woest aanstaarden. Einde
lijk zei hij zeer korlaf, zonder de stem
meer dan gewoonlijk te verheffen E11
die heer was mijn zoon, Theodor. U
meent zeker dal Lawson efen bevel tol
inhechtenisneming bij zich had. "Wie
heeft dal hevel afgegeven?"
„Ik niiet, Lord Brismain. Hij is niet
bij mij geweest, want hij wist dat ik
geweigerd zou hebben. Hij is zeker
bij kolonel Hawkins geweest u weet
wat voor soort man dat is! Hij zoo
een bevel tot inhechtenisneming afgeven
voor iedereen en onder wélk voor
wendsel de politie er om kwam vragea.
Alles wal ik er van zeggen kan is dat
ik niet geraadpleegd of op de hoogte
gebracht werd van het feiit. Kolonel
Hawkins is deze week van huis ge
weest Waarschijnlijk is de inspecteur
den avond vóór zijn vertrek naar hem
toe gegaan en heeft hij Hawkins over
gehaald het bevel tot inhechtenisne
ming oadelijk te teekenen,"
„Verwaande oude idioot I Ik denkda,t
u gelijk hebt, Pridham, maar op mijn
woord van eer 't is een schande lever-
onderstellen dat mijn zoon de hand
heeft gehad in den moord op die vrouw.
Alle tradities en insticten van ons ru
zouden zulk een daad onmogelijk mar
ken. Maar die lomperds hebben hem
bet land uitgejaagd door de vrees ba-
trokken te worden in een gemeen schan
daal en nu. wanneer zijn leven ar
door is opgeofferd, zal de politic mis
schien toegeven, dal ze op "het ver
keerd® spoor w*s
vWpvólgit).
