TWEEDE BLAD
FEUIllETOI.
B© 25©®val!k.,
*aterdag 14 April 1917, ne. 88.
Onmogelijk
Beu twintig jaar geleden, toen Bauer
nog .prachtige platen teekende voor de
„Kron.ek". heeft hij er ook eens een
gjmnaak' ":u: de „telefoonzitting'' van
<fr« Aiijslerdamschen gemeenteraad, een
leekenjng "an de tafel van B. en W
ia afwachting van de beslissing. Kan
▼an de pc- r.-.onen die o.p die plaat
v.mzclf de aandacht trekt, i.> rar. Treub
dc 'oi'r, nog jonge wethouder, die trou!-
v.vn in dat debat ook de hoofdfiguur
|wa-.
De sterke storm die thans m de
knn Séri van de verzekeringsmaatschap
pij'«1 legen Minister Treub opsteekt
bracht oin die plaat weer in hennn:-
ring wan' hij heeft toen ook om hem
tormd. vanwege zijn voorstel om de
telefoon uit 'handen van de parliculiere
■aaaU'chsppijcn te doen overgaan in die
▼on de gemeente. Nu ziet daar niemand
iel» bijzonders in. De telefoon is gei-
vcigd door gemeentelijke exploitatie van
wam, vlc oleclriciteit en wat niet al.
Maar toen' Het was of die radicale
wethouder de grondslagen van do maat
Êtehappij weggroef door die op zij
sehurving van hel particulier bedrijf
Mr. Treub is ook later zich zelf in
da! opzicht trouw gebleven. Er ging
bijna geen jaar voorbij of in "cn of
ander artikel of redevoering hield bij
een pleidooi voor het aan den staat
Wekken van de spoorwegen En hij
heeft zelf eergister in de Eerste Kamer
aog in herinnering gebracht dat hij nis
booglee.raar zich steeds een voorstander
betoond heeft van het stadts-verzeke
Jüigsbedrijf.
Toch wordt nu. precies als in 1895
e* 98 in Amsterdam, zijn plan uitgoy-
nisakl als een ergerlijke aantasting van
ket particulier bedrijf, en als reeds
bij voorbaat bestemd om te mislukken
Het is nu zeker nog niet het oogen
blik out een definitief oordcel uit te
«preken. We kennen zijn plan nog
«iechls in grove trekken.
Haar het is toch zeker wel het
«ogenblik om er tegen te waarschuwen
aich niet te spoedig te laten ove
blaffen door die beweringen van dat
kan iocli niet!
Laten we toch uiet vergelen dat
bei hecldmaal geen nieuwtje is dat de
slaat als verzekeraar optreedt, behn've
4s telkens genoemde voorbeelden van
falie en Zwitserland.
hf ook de Nederlandsclie staal niet
4e grootste verzekeraar in ons land
door de Ou ge vallen1-ver zekering? En
vindt iemand daar iets bijzonders in
hoewel hij door het bestaan van de
▼ci achillende Maatschappijen voor On
gevallenverzekering er dagelijks aan her4-
ianerd wordt, dat dit in zijn oorsprong
alleen een particulier bedrijf was'
Zijn de fondsen voor weduwen en
weezen van burgerlijke ambtenaren en
van bet fagere personeel van land- en
.Zeemacht, geen tvpischo voorbeelden,
▼an levensverzekeringen, gesticht en ge
leid door den staat? Vraag het raaa-
«um de betrokken ambtenaren of zij
mei, evengoed als ze bij een particü
lie re maatschappij zouden moeten doen,
him premie aar dal staatsfonds bCtUjen
•door de korting op hun wedden
Zeker, er is een groot en een prin-
Roman uit hel laatst der t6e eeuw
taan* 't Engelsch van RAFAEL SABATINT.
o——
1015.
„Daarvoor vraag ik uw aandacht. De
oorzaak van deze breuk is ginds." Eui
hij wees met zijn duim over zijn schou
der naar de kajuit op het achterdek.
„Zoo wij die oorzaak verwijderen, z.al de
breuk zeker vanzelf weer verdwijnen,
en alles zal weer goed tusschen ons zijn.
i Hij wist, dat nooit weer alles goed zou
werden tusschen Asad en hem. 1-Iij wist,
-lat hij door zijn uitdaging onherroepe
lijk veroordeeld was, dat Vsad, die eens
gevreesd had voor zijn sterke macht en
gebogen had voor zijn wil, zorgen zou,
dat dit nooit weer gebeurde. Hij wist,
dat als hij naar Algiers terugkeerde, zijn.
laatste uur spoedig slaan zou. Zijn eenige
kans van veiligheid lag daarin, dat hij
Blies op één worp zette, door onmid
dellijk muiterij uit te lokken, en vlug
zijn slag te slaan. En hij wist, dat hier-t
voor Asad juist reden had, om bang te
zijn Op deze zekerheid had hij zijn plan
gebouwd, vertrouwende, dat, wanneer hij
«anbood de breuk te heelen, Asad zou
voorwenden, er in toe te stemmen, ora
ket dreigende gevaar af te wenden en
vief Ie zekerder van zijn wraak te zijn.
cipiecl verschil met wat mr. Treub be
oogt, De rijksverzekeringsbank en die
fondsen hebben hun eventueele ba'en
niet saf te dragen aan de rijkskas, en
dat zou juist het hoofddoel worden
van het nieuwe plan. Maar we hebben
cr op willen wijzen dat 'de taak van
verzekeraar niets nieuws is voor de
overheud in ons land.
En als men buiten onze grens kijkt,
•vindt men tal van voorbeelden van
o verheidsverzekeringen geheel in den
trant van hetgeen mr. Treub nu voor
stelt.
I al geldt speciaal de brandverzeke
ring.
Sedert 1903 werkt in Engeland een te
Londen opgerichte Municipal Insurance
Board In verschillende Duilsche steden
vindt men plaatselijke stadsverzekeringen
tegen brand. In Zwitserland hebben de
kantons dat werk uil handen der par
ticuliere maatschappijen genomen. Wat
voor principieel verschil is er tusschen
zoon gemeentelijke instelling en een
staatsinstelling' Sommige dier gemeenten
hebben zelfs de verzekering bij die instel-,
ling verplicht
En in Zwitserland is die verzekering
een overhcidsmonopolie
Mr Treub -is trouwens reeds in zijn
vorig ministerschap met een dergelijk
plan aangekomen Toen hij in Decem
ber 'I I zijn financicclc plannen in de
Kamer uiteen zétte, deelde hij o a mee
dat bij voor de grondbelasting de waardje
der gebouwde eigendommen wilde djocn
bepalen op het bedrag waarvoor zij1 ver
zekerd waren. Maar dan zou er ook moe
ten volgen een verplichte verzeke
ring En daarvoor zou dan een staatsin
stelling worden gesticht, voor een ver
plichte herverzekering van 50 pCt Hij
wilde toen nl niet, dat de parliculiere
verzekering geheel onmogelijk wei'd ge
maakt Toen later zijn definitief voorstel
•erschcen, bleek hij die verplichte her
verzekering bij een rijksverzekenngfsui-
stelling te hebben laten vallen omdat hij
zijn doel juiste aanslag ook zonder
dien maatregel' meende te kunnen berei
ken.
De motieven waarom hij nu met dat
plan terugkomt, met een uitbreiding tot
allo verzekeringen, zijn heel anders dan
hij toen liad, en ook anders dan de bo
vengenoemde gemeentebesturen hadden
Hij wil er geld uit slaan. En nu is de
groole vraag of dit zal lukken.
De verzekeringsmaatschappijen hebben
al dadelijk'verklaard dat zij geen groole
winsten maken, en dat de winsten bij
een staatsbedrijf nog kleiner zullen zijn,
getuige Italië.
Minister Treub zegt daartegenover dat
hij er wel' een 15, millioen uit hoopt te
halen, en dat hij zich van de mislukking
in Italië niets aantrekt, omdat-daar de
(oorlog uilbrak voor het, in 1912 inge
voerde stelsel kon doorwerken
Wc zullen ons er niet aan wagen een
van die beide beweringen als onjuist te
verwerpen. Slechts enkele personen kun
nen over de daarvoor noodige gegevens
beschikken
Maar we willen toch wel opmerken,
dat bij hel lezen van de aankondiging van
Treub's plannen, al 'dadelijk de gedachte
in ons opkwam daar zit toch zeker een
goed element in door de besparing die
bij zoon centralisatie verkregen zal wor
den, omdat dan zekér een deel, en waar
schijnlijk een groot deel zal verdwijnen
van het ontelbare heil* van directeuren,
commissarissen, inspecteurs, en niet te
vergelen de kleine agenten en agentessen,
die ook allen hun provisie ontvangen en
onvermijdelijk de onkosten veel hooger
maken, dan het geval zou zijn wanneer
alteen het risico gold
We vonden een bevestiging daarvan in
een dezer dagen verschenen jaarverslag
van een maatschappij voor ongevallen
verzekering De naam doét er niet
toe, want we vermoeden dat de verhou
ding der cijfers bij de meeste maatschap
pijen niet ver uiteen zal loepen En om
die verhouding is hel nu te doen
De winst- cn verliesrekening dier maat
schappij wees een eindcijfer aan van
ruim een millioen. En onder de ontvang
sten staat een bedrag van bijna 9 ton
aan premies
En onder de uitgaven komen de volgen
de posten voor
Reserve voor loopend risico 2.49 ton
Schade (uitkeeringen) 2.94 ton
Herverzekeringspremiên 2.55 ton
Provxsiën, salarissen, onkositen
en tantièmes 2 34 ton
Dividend TO pCt.) 0.20 ton
ls hel nu niet teekenend voor d'»p
aard van het bedrijf, (Lat naast een
bedrag van f 294.000 aan uitbetalingen
wegens schade, een bedrag staat va a
f 234.000 aan provision salarissen enz.
Ongeveer acht bende van hel bedrag
aan uitkeeringen is llOödig voor exploi
tatie-onkosten. Is het niet zeer waar
schijnlijk, dat bij concentratie van de
zeer vele verzekeringsbedrijven, die on
kosten aanmerkelijk zullen dalen ook
al gaal men, zooals mr. Treub uitdruk
kelijk als noodzakelijk aankondigde o i
.Gpramercieeie wijze te werlc, en al be-
taa't men ook hooge salarissen non do
leidende mannen
Ei' is in die jaarrekening nog iet*:
dat do aandacht trekt N'aas>l die
f 294.000 voor uitkeeringen staat con
bedrag van niet minder dan f 255 ICO
voor herverzekering. Zooalminister
Treub in zijn onderhoud met de Tc!e
graaf meedeelde, zullen oolc in dat
opzicht de onkosten van een staat
exploitatie minder zijn
„Ik ben ervan overtuigd". zoo zei
Minister Treub, dat de staat der Nedei
landen het zal kunnen stellen zonder
herverzekering." Afgezien van enn
kelc elementaire catastrofe, waarbij i
boenen verloren gaan, en waarvoor
de Staat ook zonder lierverzel ering
op z51 en kén komen, omdat het
hem mogelijk zal zijn den last van zulks
een ramp over eenige jaren te ver
doelen, zal ,zoo meende de Minister
cik jaar zijn eigen schaden rui tv
schools kunnen dekken, zonder dat de
geassureerden, en bloc genomen meer
zullen behoeven te betalen.
Summa summarum zal men dus gop-i
doen niet alleen naar het dividend vier
verzekeringsmaatschappijen te kijkenom
te bcoordeelen of er financieel voordcel
te halen zou zijn uit een staatsexploitatie
En dan ten slotte nog iets voort
durend hebben de verzekeringsman';
schappijen ontzaglijke sommen te be
leggen, n.l. van de dagelijks binnenkom
mende premies. Zou het voor de se"
kist zoo nadeelig zijn, wanneer zij in
nauwe relatie staat met een instelling
die voor zooveel gekl belegging zoekt
We herhalen wat we reeds schre
ven Een definitief oordeel is nu nog
voorbarig Maar de groote woorden
•waarmee nu reeds in verzekering!'
kringen hel plan voor onmogelijk wordt
uitgemaakt, zullen ons niet weerhouden
met belangstelling de verdere ontwikke
ling tegemoet te zien.
als zij weer thuis waren.
sad's glinsterende oogen keken hem
een o ogenblik zwijgend aan.
,Hce wilt gij die oorzaak wegnemen'"
vroeg hij. „Wilt gij boeten voor die be
spotting van een huwelijk, verklaren, dat
ge gescheiden zijt en haar vrij laten?"
„Dal zou niets boten", antwoordde
Sakr-el-Bahr. „Bedenk wel, Asad, wat uw
plicht jegens hel Geloof is. Bedenk, dat
an onze eensgezindheid de roem van
aen Islam afhangt. Zou het dus niet.
zondig zijn, toe te laten, dat iets zich
tusschen ons drong en die eensgezindheid
verstoorde? Neen, wat ik voorstel, is, dat
liet mij vergund wordt dat ik zelfs
geholpen wordt het plan te volvoeren,
dat ik gemaakt had, zooals ik reeds
ronaweg erkend heb. Laten we bij het
aanbreken van den dag opnieuw zee kie
zen of nog dezen nacht zo,o ge wilt
naar de kust van Frankrijk varen, on
haar daar aan land zetten, zoodat zij naar
haar eigen volk kan terugkeeren, en wij
ontslagen zijn van haar rustver.storende
tegenwoordigheid. Dan zullen wij leru;
kecen er is tijd in overvloed en
hier of elders in hinderlaag liggen, om
den Spaanschen koopvaarder op te wach
ten, den buit nemen, en in, vriendschap
naar Algiers terugkeeren; we laten dit
voorval, die kleine wolk in den glans
van onze vriendschap achter ons, alsof
die nooit bestaan had. Wilt ge dat, Asad
voor den roem van de wet van den
Profeet?'
BEZUINIGING IN DE KEUKEN
(Nadruk verboden).
XI.
Ons aardappel- en ons brood
rantsoen.
Tc beginnen met Maandag 16 April
gaat ome aardappelrantsoeneoring
en nieuwe periode in, die voorloopig
zal voortduren tot 14 Mei.
We hebben 't reeds in de couran
ten kunnen lezen „de minister van
„T andbouw heeft bepaald dat in ver-
14,band met den vrij aan merkel ijken
„voorrard minder duurzame aardappe
len die in elk geval vóór 15 Mei e.k
verbruikt moeten zijn, en de nood-
,,zakcl";kheid om élk voedingsmiddel op
„de meest economische wijze te bezi
,,gen, door hem het rantsoen aar :1a p-
„pehu' verhoogd wordt van 12 K
Het 1 o Kaas was listig toegeworpen, zrio
listig, dat noch Asad, noch zelfs de boos-
aard :e Marzak een oogenblik vermoed
den. dat het niets anders dan een lokaas-
was. Het was zijn eigen leven, -lat eerv
bedreiging voor Asad was geworden, dal
Sahr-el-Bahr hem bood in ruil voor het
leven en de vrijheid van die Frankische
slavin, maar hij deed hel, alsof hij cr
zelf onbewust van was.
Asad dacht na, hij streed met de v<
zoeking. De voorzichtigheid spoorde hem
aan tot aannemerf, zoodaf hij, den schijn
aannemend de gevaarlijke 'breuk te hee
len. Sakr-el-Bahr naar Algiers kon terug
brengen, om hem daar, waar hij geen
luilp van welgezinde muiiers had, ta
laten worgen. In zulk een geval was het
verstandig aldus te handelen, waardoor
hij zeker was van den val van iemand,
die als gehoorzaam en onderworpen be
velhebber, plotseling geloond had, dat
het mogelijk was, dat hij een ernstig en
gevaarlijk mededinger werd.
Sakr-el-Bahr lette op de afgewende,
glinsterende oogen van den Dey onder
de gegroefde, nadenkende wenkbrauwen
hij zeg Marzak's gelaat, bleek, en gespan
nen in zijn begeerte, dat zijn vader zou.
toestemmen. En daar zijn vader bleef
zwijgen, begon Marzak, niet in staat zich
langer in te houden, plotseling le spreken.
„Hij is wijs, vader!" was zijn listig be
loog „De roem van den Islam boven
allesGeef hem hierin zijn zin, en laat
ae ongeloovige vrouw heengaan. Zoo zal
,1ot 20 K.G. per hoofd en per 4
,4 weken over de periode ingaande
,,16 April e k. en eindigende 14 Mei
.d.a.v. In verhand daarmede wordt het
rantsoen voor rijstgort en havermout
,voor de periode 16 April e.k tot 11
,Mei da v bepaald op 0 7 KG. rijst en
liaverwoul per hoofd der bevolking"*)
Daarbij komt dat onze b r o o dranl1-
soeneeruw reeds sedert een week veraw-
derd idat we, zooals iedereen nu
wel zal welen dagelijks slechts over
ruim 300 G brood per persoon le be
schikken hebben in plaats van de 100
die tof dusverre gerantsoeneerd;
was.
Wiij r «ing dus van ons IirooiC-
rantsoen, ons a a r d a) p pe 1 r a n lj-
90en er. ons toegedachte h oé-
eellieden rijst, gort en haver-
mo uL
Hoe Lrm de huisvrouw zich aan deze
omstandigheden aanpassen en welke
maatregelen zullen ui elk huishouden
genome:; moeten worden om dc voeL
ding aan 1-aar gewone cischen te doen
beantwoorden?
k durf van te voren wel beweren,
dal he'. er voor deze maand volstrekt
nog niet zoo slecht uitziet; en ik hoop
dai aan 't slot van dit artikeltje de
groote meerderheid van Hollandsche
lruisyro"vcn dit wel, met mij eens zal
zijn.
Twintig K.G. aardappelen voor 4 we
ken, et' wil zeggen 5 K.G per week
en die 5 K.G staat ongeveer gelijk met
wat wc vroeger gewend waren 7 kop
te noeurënper persoon heeft men dus
dsgclijns te rékenen. op 1 kop oF 1
Liter aardappelen, een hoeveelheid,
rvan in t arbeidersgezin niet veel
zal overblijven, maar die voor dc:i ge
goeden .burgerstand, méér voorstelt dan
rn gewoonlijk gebruikt.
We kunnen daarom gerust zeggen
dal van do gerantsoeneerde hoeveelheid
aardappe'en in de meeste gezinnen daL
gclijks een restje zal overblijven.
En waar nu het lol 't zoo gewild
■eft, 'st tegelijk met de vermeerde
ring v:n ons aardappelrantsoen een ver
mindering van ons broodrantsoen is in-
getr'-oen. daar behoef ik er bijna niet
op te wijzen, hoe we die restjes aardt
app- .cn dienst kunnen laten doen als
vervang"gsmiddel voor de ontbrekende
boterl.ammen
We vui'.m er hel twaalfuurtje me<
aan doc-r ?c als een warm hapje puré'
of als knappend gebakken aardappelen
te gever.of wel we mengen ze door
een restje groente (raapstelen, spinazie,
kool, wortelen) en stoven ze met wat
jus lot een zeker niet te versmaden
warm „kliekje''. En komen de zomert-
sche dagen komen zullen ze toch wel
eens- dan snijden we onze koude
aardappelen :n plakjes en maken er
met wat slaolie en wat azijn (of ci
troensap) een portie aardappelsla van
dosliovds omringd met wat frissche
blaadjes groene sla of wat in plakjes
of partjes hardgekookt ei.
Wie «- ochtends over wat meer tijd
le beschikken heeft, kan een restje
aardappelen ook tot aardappelkoekjes
mak- v<fe koude, fijngewreven aard
appelen worden daarvoor vermengd met
zout en noodmuskaat desverkiezende
ook rr( wat geraspte kaas, een of
meer rauwe eieren en zooveel (of Iie1-
Om misverstand te voorkomen bij
hen die bij deze cijfers denken aan de
hier tor stede beschikbaar gestelde hoe
veelheid van 31/a ons rijst, vestigen wc er
de aandacht op dat de gemeentelijke pu
blicatie in ons vorig nummer, waarbij die
hoeveelheid verkrijgbaar werd gesteld
voor bon no. 3, spreekt van een termijn
van 14 dagen, nl van 14 tot en met 28
April, terwijl do schrijfster die hoeveel
heid van 7 ons noemt voor een periode
vajn 4 weken, nl van 14 Apnl tot 14
Mei Red.
alles goed worden tusschen ons en Sakr
el-Bahrl Hij legde zulle een nadruk op
deze woorden, dat het duidelijk was, dat
hij er een andere beleekenis aan hechtte.
Asad hoorde en begreep, dat Marzak
ook wist, wat hier le doen viel; de -ver
zoeking naderde hem nog dichter; maar
dichter oolc kwam een ander soort ver
zoeking. Voor zijn oogen verrees een
visioen van een groot, statig meisje met
zacht gewelfden boezem, een visioen,
zoo blank en liefelijk, dat het hem over
meesterde. En dus werd hij naar twee
kanten tegelijk getrokken. Eenerzijds, als
hij de vrouw vrijliet, was hij zeker van
zijn wraak op Sakr-el-Bahr. en kon hij
oien rebel uit zijn weg verwijderen. Aan
don anderen kant, als hij besloot, aan
zijn verlangen vast te houden en er zich
door te laten belieerschen, moest hij er
op voorbereid zijn, dat er muiterij aan
ko->rd uitbrak, gereed zijn voor het ge
vecht en misschien verslagen worden.
Het was een zet, dien geen verstandig
vorst op het schaakbord doen zou. Maar
sedert zijn oogen weer eens op Rosa-
munde gerust hadden, was Asad niet meer
meester over zijn verstand. Zijn gedwars
boomde begeerten van gisteren regeer
den zijn hoofd.
Hij boog voorover en keek Sakr-el-
Banr diep m de o-ogen.
„Als gij haar voor u zelf niet wilt,
waarom dwarsboomt ge mij dan?" vroeg
hij' en zijn stem trilde van onderdrukten
hartstocht. „Zoolang ik meende, dat
•er /'-o weinig) melk, dat een stevig
samenhangend deeg wordt gevormd.
Men bakt van dit deeg in de koeke4-
ipan, met wat Delfie of wat Buk,
ronde koekje aan weerskanten moo*
brum cn knappend.
Door hel toepassen van dergelijke
middeltjes beschermen we den broodbak
voc-r al tr hevige aanvallen; want 309
G. brood - d. z. 6 flinke -sneden -
is voer een stevig etenden schooljon
gen maai een kleinigheid; zonder aan-
uliiug uit andere bronnen zou hij ze
ker van 2;in twee broodmaaltijden er
dagelijks één bij inschieten'
Zelf. beslaat er reden genoeg, o»
buiten<>n aardappel nog naar andere
hulpmiddelen om te zien. die het
broodrantsoen kunnen aanvullen.
En we denken dan aan 't bekende
rvar-glngt-middel voor brood bij het
ontbijt oi hij bel avondeten, de pap.
Is die voor ons op 'l oogenblik be'r
■eikbaar
D( minister staal ons in 4 weken
oe 7 ons rijst en 3 ons gort of ha
vermout, samen dus 1 K.G. geschikte
grondstoffen voor het bereiden van pap.
Fer week mogen we daarvan rekenen
250 G.
van die 250 G. verwachten
we gewoonlijk, dat ze ons helpen aan
onze nagerechten droge rijst, rij3ten-
brij gort met boter en suiker, gort
mei karnemelk, enz. Als we dagelijks
op zulk een nagerecht gesteld zijn dan
blijft cr zeker niets v:m do gerantsoe
neerde hoeveelheid over.
Konden Wc nu zonder nadeel die
nagerechten missen, dan werd de kans
op crttïjlpap ter vervanging van een
deel van hel brood grooler.
Waarvoor dienen onze nagerechten
In hoofdzaak om ons in staat le
ellen voldoende voedsel o pte nemen,
iels wal voor menigeen moeilijk zou
zijn, vanneer hij al zijn voedsel ui!
c'én en hetzelfde gerecht moest betrek
ken. De splitsing in. vóór- en nagerecht
maakt het gemakkelijk en door ee«
spijs ran geheel verschillenden smaak
n zoel gerecht in den regel -- aan
le vullen, wat in een te kleine portie
aan hel voorafgaande werd opgenomen.
Alaar hetzelfde uitgangspunt blijft
beslaan, wanneer we de splitsing zóó
randeren, dal van dc twee gerechten
hel eenc b.v. een soep of een voorsclio-
tclljc is (filosoof, jachtschotel, panvisch)
en het tweede beslaat uit vleesch, groen
te, aardappelen; de eentonigheid wordt
daardoor even goed geweerd en dje eetlust
wordt er dus even goed door geprikkeld!
Of wel in den thans naderenden zomer
tijd laten we het traditioneele „vleesch,
groente, aardappelen" volgen door een
tweede gerecht, waarin groente of vruch
ten een hoofdrol spelen (rauwe sla b.v.,
pl of niet met een gebakken vi schje)
en wc brengen op die manier de afwisse
ling aan, die ons anders door het nage
recht werd geboden Of ten slotte, we
kiezen wèl nu en dan een nagerecht,
maar zorgen er voor. dal het onzen voor-
•aad aan rjjst, gort of havermout niet
aantastwe geven b v. hangop, of gries-
meelpap of pap van parel sago; 's Zon
dags misschien een maizenapudding, een
chocolaat e pudding, n be ssc n s a p p udd 1 n»(
(mei griesmeel of maizena bereid;)
Zoodoende blijven we de beschikking
houden over onze 250 gr. rijst, gort en
havermout en wc kunnen als we 1> v.
per persoon 1/2L pap rekenen, d. i een
flink soepbord-vol - daarvan 50 gr per
keer gebruiken en dus 5 dagen per
wéék een behoorlijke portie pap ver
wachten. die misschien met 1 a 2 sne
den brood zal moeten worden aangevuld
als de persoon in kwestie een bizonder
flinkeu eetlust bezit
'k Behoef er wel niet aan le herinne
ren. dat de. pap natuurlijk zichzelf in
ioi of kranten kan gaar maken
nachts?
Laai ik v-iudigon met nog eens onder
uw aandacht te brengen, wat in t be
llaar eerlijk lot vrouw liaamt, licb ik die
verbintenis geëerbiedigd, zooals een goed
Muzelman betaamt; maar nu het dui
delijk is, dat het niets meer dan eeni
voorwendsel is een schijnvcrlooning voor
ecu mij vijandig, doel, een ontheiliging
van -b" heilige wet van den Profeet, nu
verklaar ik, voor wien dit godslasterlijke
huwelijk gesloten werd, dat het geen
huwelijk is. Gij hebt niet noodig te
scheiden. Zij behoort u niet langer Zij
is voer iederen Muzelman, die haar ne
men kan
Sakr-el-Bahr lachte onaangenaam.
„Zulk een Muzelman," verklaarde hij,
„zal dichter bij mijn zwaard zijn dan bij
(hel paradijs van Mohamed." Met dezo
woorden stond hij op, als tot teeken dat
hij bereid was.
Asad sprong tegelijk met hem op met
een «nelhcid, die men van een man van
zijn jaren niet zou verwacht hebben.
„Durft ge te dreigen?" riep hij mei
bliksemende oogen.
„Dreigen?" spotte Sakr-el-Bahr. „Ik
voorspel."
Daarop keerde hij om en liep het pad
door naar het midden van het schip.
Hij ging zonder opzet omdat hij begreep,
dat redeneering hier meer dan nutteloo»
was, en dal het het verstandigst waa,
heen 'e gaan, redeneering te vermijden
en zijn bedekte bedreiging op den Dej-,
te laten werken.
(Wordt vervolgd.)