ÉdiurgsÉ Coral BIJVOEGSEL Blo a en! a id. FEUILLETON. VAN DB VAN Zaterdag 12 Ang. 1916, no. 189. OORLOGSKINDEREN Een verslaggever van het „Iiand." heeft het bijgewoond dat Woensdag op de be leende zuïwelinrichtmg „Oud-Bussu!m" van den heer Florin Vos 230 kinderen, jon gens en meisjes uit Duisburg, Ham bom en Wosel aankwamen. Do volgende week worden ei* nog twee groepen verwacht, bij elkaar eon 500. Nu de koeien meest toch in dc weide zijn, heeft men hun pa leizen omgetooverd in frissche slaapgele genheden waar aan een 500-tal1 kinderen onderdak kan worden verschaft gedu rende een deel1 van hun vacantie. Deze onderbrenging gaai uit van een klein cotmité, waarvan mevr. prol Nicu- wenhuis en de Roüerdamsche koopman Gerard V/ra-hoeve de ziel1 vormen. Ook de directie van „Oud Bussum' verklaarde zich bereid te heipen. Het onderdak geeft zij gratis, voor de voeding wordt de ge wone prijs berekend. We willen hierbij nog opmerken, dat het Genootschap van Kinderherstellings oorden en Vacantiekolbnies een '600-tal Belgische kinderen in Egmond en omge ving heeft ondergebracht, en een 70-lal Duitsche kinderen, herbergt in het rivier- huis bij De Steeg. Verder hebben zich particuliere commissies gevormd in Den Haag, Leiden en Haarlem, die aau Duit sche kinderen van min-gegoede ouders gelegenheid geven oen deel van hun va cantie in Nederland door te brengen. Men schal dat een duizendtal' Duitsche kinde ren hier zullen komen. Maar nu weer terug naar het verslag in het „Hand.". De verslaggever vertelt o. a. het volgende. Heel wat Bussumers waren tc hoop gcloopcn voor liet station om hel geval aan Ie zien, en sommigen, die gekomen waren om in het openbaar him critiek to luchten, slikten die critiek maar in toen zij daar dan die 230 kinderen voor zich zagen. Alleen een dik en welge daan heer bleef op zijn stuk staan, en blies zijn, toch al respectabele, wan gen op tot roode pompoenen, tor ver sterking van zijn betoog, dat "t „een Schande" was. Men liet lxciu praten, en hielp de kin deren en hun geleidsters bij het opladen van „Gepack" op een groolen .sleej- perswagen, allemaal karlonnen doo- zen, gemerkt elk met oen rood kruis, ton iteeken dat het Duitsche Roode Kruis voor den inhoud instaat, zoodat er geen last behoeft Ie zijn bij 't gaan over de grenzen. Ieder had 'l druk cn was er op uit om te lielpen, maar de negen be geleiders en mevrouw Nieuwenliuis en en de heer en mevrouw Voorhoeve die hun gasten van de grens waren gaan halen, zij hadden den boel stevig in banden, en in korten tijd trok de stoet op weg, de meesten loopend, een twin tig, vijenlwintig, die 't wat erg te kwaad hadden, in twee groote rijtuigen, onder geleide van de Roode-Kruis-zuster, die ook lals geleidster was medejgekomen En een half uur later waren zij op „Oud- Russum". Daar moeslen eerst de oege leiders eens poolshoogte nemen, rond gebracht overal door den heer Floris Vos, en in dien tiisschentijd werden de kinderen maar zoolang in 'l gras necr- Igjelroond. Toen Was de gelegenheid schoon om ze eens beter aau te kijken, en wal met ze te praten. Nu ja, ze vielen wel mee, sommigen Na lange jaren naar het Engelsch; door 13. G. MOBERUX- 59). „Indien ilc ooit iels waard worddan heb ilc hel te danken ten eerste aan u en ten tweede aan rnr. Brampton." En Met dien warmen gloed kwam tevens opnieuw het bewustzijn bij haar op van de oneindig groote macht van den in vloed ten goede van één menschelijk wezen zelfs. Chrisloffel had invloed op haai- uitgeoefend, zij in hoe geringe mate dan ook, had ook op Hetty invloed uil- geoefend; en Hetty, wanneer zij het steile pad naar boven besteeg, zou op een onnoemlijk aantal anderen/ invloed uitoefenen. Waarlijk liet oneindig aantal cirkels, gevormd door een steen in een meer geworpen, was niets vergeleken bij de eindeiooze macht van een invloed ten goede. Intusschen liep het jonge meisje* waarvan Joyce vervuld was, vlug een der .heidepaden op, naar een groote groep pijnbo.omen, die als een zwarte massa afstaken tegen den rooden gloed von den westelijken lieinel. De wind blies frisch en prettig tegen baar verhit gelaat; de overat licerscheude rust van het uiige*-' ntC ze wat bekomen waren van T lange zitten in den trein, maar 't was toch ailes bij elkaar, wel een poovcr troepje Ze hadden hun Zondagsche pakjes en jurken aan, en fleurig nieuwe pelten en hoedjes, velen van de jongens hadden matroizenpetjes, petjes mei „actueel" opschriften op de lintbandjes, „S M. Hindenburg", of „Mackensen", of „Un- terseeboot 29", en monogrammetjes hadden ze op de petten of mouwen, ,U. 9" en zoo, of armzalig geborduur de „Ijzeren kruisen"Maar wal doet een feestelijk pakje tegen den zieligen in druk, dien magere, ondervoede kinderli chaampjes geven, inel bleeke, holoogige gezichtjes daarboven! Toch waren ze wel monter en ferm, en vooral ook groote-inenschachlig kor daat, al konden ze dan ook nieï nalaten hun vreugde te uiten over ce kostelijke boterhammen met boter, met boter! die ze in Zevcnaar had-» den gekregen. Dat is nog wat anders, zeiden ze, dan ons K.K BrotEn ze lieten kijken de stukben K.K. Brot, dte ze nog bij zich hadden, brokken bniiu- kleiïge pap, met een zwarlige korst, waarvan een wee zure lucht opwalm- de. Maar dal was 't ergste nog niet, vonden ze,, dat brood. Vooral de bo ter, die heerlijke Hollandschc boter, dat hadden ze dan maar fijn gevonden1 Langs onzen neus heen vr.oegen wij ol' ze dan lliuis geen boter hadden De lieele Iroep lachte, goedmoedig toch, en één, een meest kordate, zei dapper, spottend „Ja, Butterkarte liaben wir!" waarop dc lieele bende juichte van prei. Zoo, wanneer heb jullie dan voor l laatst boter geliad? En de dappere weer, luidruchtig Zes jaar geleden! Nieuw hartelijk gelach. Zoo ongeveer ging 't nog wat verder Vlcesch' Ja, „Ploekwursl"t Gelach Zeep'' Neen, Ersatz! Net stopverf! We hebben voor alles Ersatz" (namaak) Totdat al dat gepraat en 't lange zit ten begonnen te vervelen, en ze op stonden, dc een na den ander, hunke rend om een onderzoekingstocht in te stellen. Maar dat mocht nog niet. En mevrouw Voorhoeve kwam lusschenJ beide, en bracht den lieelcn (roep aan t zingen, allerlei liedjes, wat ze maar wilden. Al de bekende liedjes kwaL men, het eene na het andere, ,,ïch lial ein Waffenbruder", en „Wir treten zuin Beten", en Die Wacht am Rhein, en ook, eindelijk 'l lied met 't refrein: Gloria, Vikioria, In der Heimat, da gibt's ein Wiedeir- sehn Toen herinnerde zich 'de verslag gever een somberen stillen ochtend sen tijde dat hij rondzwierr „om en bij den Strijd." liet was In Namen, waar hij gewelcl werd door gezang, buiten, op het stationsplein, cn toen uit het raam keek, en zag een groolen troep soldaten* oudere mannen al, met groote baardon, in donkerblauwe uniformen cn groote leeren shako's op, die ook zongen dat lied, in den grauwen vrocgoch- tend, In der Heimat, da gibt's ein Wie- dersehn. Ten slotte nog een stukje polemiek over deze kwestie. „De geallieerden hebben, naar men weel, besloten Duitschlaud en Oostcnrijk- Ilongarije uil te hongeren, het bezwaar dal daarvan eenige tientallen millioenen vrouwen en kinderen dupe konden wor- Mi, werd ondervangen door het argu ment, dat men hier te doen had met een belegering op groole schaal. Voor dit oorlogsdoel werden zelfs rechtmatige belangen van- onzijdigeop zij geschoven; dal kon men te gemakke lijker doen, omdat in de betrokken on zijdige landen toch wel "bladen zouden te vinden zijn, die die maatregelen goed zouden praten. De gevolgen daarvan beginnen zich in Duitschland natuurlijk het eerst te doen gevoelen bij tie kinderen en hel is dus wel vanzelfsprekend, dat Duitsche ouders die daartoe de middelen hebben, nu, evenals in vredestijd, pogen hun kinderen de vacantie daar te doen doorbrengen, waar zij er hel meest van kunnen pro fileeren en dal is in dit geval bij Duilsch- lands onzijdige buren. Zoo zijn hier ook een aantal Duitsche kinderen in verschillende badplaatsen en uierverblijven aangekomen. Van dal feit maakte de „Telegraaf een invasie van 300.000 Duitsche kinderen, voorbereid door hel Duitsche gezantschap' Toen dc bewering, dat de zaak een offi cieel karakter had wal natuurlijk strij dig zou zijn geweest mol de neutraliteit, waarvan onze regeering in geen enkel opzicht afwijkt - niet kon worden vol gehouden door hel Amslerdarnsche blad, maakte Jicl van die officieele bemoeiing, ofNciouse. Cok daarvan is, naai" ons 1)1 ijkt, geen sprake. Er is evenmin iets geheimzinnigs aau deze quaeslie als aan die dar veel billijker Belgische kinderen. Er wordt openlijk geld voor gevraagd en gelukkig 'blijk"n ook nu de beurzon daarvoor open le gaan. De vrijheid der burgers van oorlogvoe rende landen zicii hier te vestigen of Inci te verblijven, is door niets aan banden ■gelegd. Van schennis der neutraliteit is door de ontvangst der Duitsche kinderen, zelfs al ware het getal oaarvan vele ma len grooler dan hel inderdaad is, geen sprake en het getal door de „Tel.'' ge noemd 300.000 is eenvoudig belachelijk. Officieele bemoeienis met de zaak is er iel Wil men uil Engeland kinderen hierheen zenden, om ze tc vrijwaren voor bommen uit Zeppelins, dan zijn deze natuurlijk even welkom als de Belgische de Duitsche oorlogsslachtoffers." strekte landschap, met zijn oneindig groot liemelgewell, bracht een gevoel van kalmte aan haar ziel; en 'toen zij een oogenblik daarna ging zitten aan deif voet van een der pijnbooimen en het karmozijn rood van de lucht zag over gaan in zacht noze en liet roze in zacht violet en grijs, toen bedaarde de storm1 van gramschap langzamerhand. In plaats van toorn kwamen vriendelijke gedach ten voor haar moeder op in haar hart, medelijden met alles wal haai- moeder had ondervonden, een brandende be geerte haar vader le hclpeu en eindelijk de groote wenscli haai- best le doen alles te wezen wat Joyce haar gezegd had, dal ze zijn kon, naar haar ideaal te streven dat Mr. Brampion haar had voorgehou den. Een voetstap op 't pad door de heide struiken deed haar uil haar gepeins ont waken, liet bloed vloog haiu- naar de wangen toen Hal Fcnwich naast haar neerviel. „Je bent al een week terug en ik heb je nog in 't geheel niet gezien het is schandalig dat al die tijd verloren is," begon hij plotseling. „Vader had mij voor zaken naar een oom in het Noor den gezonden. Ik had het land oiu te gaan. Weet je dat ik haast woest was toen je dien dag verdwenen was?" Hij greep haar hand en drukte die met kracht in ae zijne, zijn donkere oogen schitterden toen hij op haar neerzag, j „Ik weet wel dat- ik! niet had moeten. Vergiftiging Tan het bloed. Er is geen verontschuldiging voor, als gij er zelf aanleiding toe geeft. Overvloed van urinezuur in het bloed is een kwaad ding. Bij sommige men sehen vormt zich tweemaal zooveel urine zuur als bij anderen. Het ontslaat gedeel telijk uit vleesch en andere sterke voie- ding, gedeeltelijk uit weefsels van het lichaam bij inspanning. Slachtoffers van urinezuur zijn rheu- tnalisch, zenuwachtig, slecht gehumeurd, achterdochtig, lijden aan hoofdpijn, zijn soms duizelig of worden gekweld door plotselinge, vreemde pijn. Zij worden te spoedig oud en na verloop van tijd ont wikkelen zich hartkwalen, niergruis, ver harding der aderen, waterzucht of de noodlottige Bright'! lekte (chrouische- ïi ierontsteking). Neemt uw maatregelen bij het eerste leeken van urinezuur-kwalen, want uri nezuur is het kwaadaardigste vergift, dat aari de wetenschap bekend is. Eet weinig vleesch en niet te veel van hetzfelfde voedsel. Drinkt melk en water. Neemt voldoende lichaamsoefening en rust, en slaapt meer. Gebruikt Foster's Rugpijn Nieren Pillen om de verzwakte nieren te herstellen en verschaft aan deze organen de noodige hulp om hen in staat ie stel len het urinezuur uit het bloed te filtree- ren. Foster's Rugpijn Nieren Pillen verwij deren het urinezuur en andere niergifben, de gewone oorzaak van niersteen, blaas ontsteking en rheumatiek, en zij helpen hel opgehoopte water bij waterzucht af te voeren. Dit geneesmiddel werkt alleen cp de nieren en blaas. Te Middelburg verkrijgb. bij Joh. de Roos, Vlasmarkt K 157. Toezending ge schiedt franco na onlv. van postwissel A f 1.75 voor één, of f 10.— voor zes doozen. Eischt de echte Foster's Rug pijn Nieren Pillen, wei gert elke doos, die niet voorzien is van neven staand handelsmerk. KUNST EN WETENSCHAPPEN. - Door de Prov. Bibliotheek werden in 1915 uitgeleend 10 930 werken tegen 5951 en 6912 in de twee voorafgaande jareu Hel aantal bezoeken bedroeg 077!), ie- gen 5782 en 358G in de twee vooral- gaande jaren Blijkens een in hel jaarverslag op genomen statistiek van de laatste lien ja ren was 't bezoek en 't aantal der uit geleende werken van 1909 af steeds stij gende in aanzienlijke male Nu we het hier toch over dezenul- lige instelling hebben, willen we toch ook nog even de aandacht vestigen op een bijzonderheid die niet iedereen weet, hoewel hij er toch zijn nut mee kan doen. Het gebeurt meermalen dat personen l üe provincie een verre reis komen doen om op de bibliotheek den catalogus in te zien, waarbij zij dan hier ver nemen dat hun reis overbodig was om- dal alle doelen van den lijvigen catalo gus zijn toegezonden aan dc secretarieën van alle gemeenten in Zeeland, en daar oor de belangstellenden ter inzage zijn. Op de te Vee re in hei „Schotsche huis" gehouden tentoonstelling „De schil ders van Veercdie dagelijks door tal rijke vreemdelingen bezochi wordt, zijn lot nog toe verkocht schilderijen van Bergman, mevr. Van Dam van Isselt, Tliolen, Vaarzon Morel en 'alrijke eisen waaronder vijf maal dc els „Panorama van Veere" van mevr Van Dam van Is selt, vele drogenaalden van .1 He ij se cn eenige etsen van P Arnlzoniiis. Nieuw werk werd .sedert onze vorige opgave ingezonden door mr Bakels, Bergsma, Bergman en Heuff. Geslaagd voor handteekenen l o de lieer F. J. L. A. Visser alhier Benoemd lot onderwijzeres aan de R K. school te Heinkensznud mej M. J v d. Dries, aldaar, in de plaats van mej. A. M Kuiser die als zoodanig is benoemd aan de R K zulersehool ie Hulst. O Over lierhaliréjgsondcrwIjs. In hetgeen in liet Provinciaal jaarver slag word ontleend aan de meedcelingcn der districtsschoolopzieners, slaat ook nog veel lezenswaards over ho.l Morha- lingsonderwijs. Dc districtsschoolopziener van Middel burg 7egt dat hij dit jaar 1915 meer speciaal een (onderzoek instelde naar den toestand van dit deel van het lager on derwijs waarbij hem bleek dal meer toe zicht hierop geen weelde zou zijn. I Van de 77 cursussen voor jongens waren er 11 mei minder dan 10 leer lingen; van dc 23 voor meisjes 'IS; Iwee zelfs met één leerling Daar waar de onderwijzer zijn onder wijs zóó weet in te richten dal het in verband koml mol de practijk, wordl li at in den regel met ambitie gevolgd Sommige hoofden van scholen klaag" den dat vooral de laatste weken van den cursus het bezoek verminderde dooi de landbouwwerkzaamheden, terwijl te Sas van Gent het verzuim sterk is iij- dens de bielencampagne De dislrictschoolopziencr tc Goes wijs» mol voldoening op een sprong naar bo ven in 1915 gemaakt lotaal 398 leerlin gen. tegen 302, 312, 328. 307 en 271 in de voorafgaande jaren. Speciaal frap pant noemt liij den vooruitgang voor het bijzonder onderwijs: vorig jaar 97,thans 151. En dan laat hij nog volgen „Hoeveel er voor dit onderwijs door gemeentebesturen gedaan kan worden, bewijst Krabbendijke Daar zijn moeite noch kosten gespaard om hel goed in orde te krijgen resultaat. 24 jongens en 30 meisjes vol- weggaan," stamelde zij, „maai* o Hat ilc had zoon afschuw vau alles van alles! Het scheen mij iedcrcn dag meer te gaan hinderen. Ik dacht dat ik werk zou kunnen vinden ei» mijn leven op nieuw beginnen, maai" 1 was niet zoo gemakkelijk als ik gedacht had dat hel zijn zou ,Och, je kimt zulke dingen niet doen op zoo n dwaze, onafhankelijke manier, antwoordde hij ruw, een ruwheid die ILctly zeer zacht opnam, „meisjes kun nen zuIk soort kunsten niet uitvoeren, ik hoop dat je dit nu geleerd hebt. Ik zeg je wat het is, ofschoon liij greep haar ihand en drunte die slevig, „je hebt mij vreeselijk ongerust gemaakt cn je moei mij beloven nooit weer zulke dingen te doen. Ik was in een allerverschrikkelijk- sten gemoedstoestand." Misschien had de ruwheid van de ma nier waarop hij met haai* omging den gewenschten invloed, of misschien genoot Hetly, zooals zoo velen van haar sekse, van het gevoel overwonnen le zijn. Zeker j.s het dat zij de beknopte bevelen van Hal niet kwalijk nam en toen hij zijnonn vrij onzacht om haar heen sloeg, haar naar zich toe trok, haai* op bijna ruwe wijze kusle, was zij niet boos om dien kus. Integendeel, zij drong zicli een oogenblik dicht tegen hem aan en trok [zich zelf fcoen terug met een uitdrukking op haar gezicht pj zij een nieuw besluit had genomen. „Ik zal niet weer. wegloop,en,- dat heb ik vast besloten. Het was le afschuwelijk en daarenboven ik zie in, dat heil ver keord was," zei ze, „maar ik hol» iels te doen gekregen." „Wat meen je kils?" Het knappe gezicht van den jongen man zejlte zich in een norschen plooi, „je zuil nu aan mij loebchooren. je zuil mijn vrouw wór den, dat zal je doen. Wij zijn meer dan Tienden, wij beliooren elkaar toe jij en ik, eenmaal zal ik je lol mijn \rouw vragen en je moet doen wal ik zeg. v< sta je, je zuil de mijne worden." Zij keerde zich om en zag hem aan, de ver heerliikte uitdrukking van haar gelaat gaf een schoonheid aan, die niemand lol nu loe geweien had dal zij bezat. Haar oogen straalden, zij glimlachte, hol was een verheugd glimlachje, maar toch niet vrij van ondeugd. „Je beschouwt alles als een uitgemaakte zaak," zei ze, „je zegt precies wat jij wenschl of wal jij zou willen. Je vraagt niet wat ik wenscli, en of ilc je vrouw zou willen worden." Bij die woorden „je vrouw" daalde haar stem, zij kreeg opnieuw een donkerrcode kleur en mal een soort van jongensachtige ruwheid trok Hal haat* weer in zijn armen. „Waar zou al die nonsens voor die nen?" zei liij, „wij hoeven pns niet aai}1 le stellen als sentimenteele ezels, of den saletjonker spelen. Wij hebben niet een massa flauwe woordjes noodigi," de toon van zijn stem was lief lig, maar ook ver legen, „je weet dat ik veel van je lioucf gen liet en blijven hel volgen tot het einde loe. Een uilstapje naar Rotterdam was een welkome en welverdiende Iwlooning Als ik nu zie, dal in een plaatsje ais 's Heer Ablskerkc, fwaar lief nog nooit ge geven was, hel geval zich voordoet, dat bij de eerste inrichting daarvan mannen van boven de twintig, die den heelen dag builen gewerkt hebben, er uur loopens voor over hebben om nog wal tc leeren. en tol den laatste» dag trouw komen cn dan hun dank uit spreken voor de heerlijke uren, dan aag ik 'mijzelf af konden gemeente- eu schoolbesturen niet veel meer voor dit hoogcre volksonderwijs doen e» maken de onderwijzers het overal wel aantrek kelijk genoeg? Voor de meisjes zijn de naaimachine, cn dc lop-Anaiit-geknipte en afgewerkte klccren de attractie Laten we den jon- jens ook wel zoo tastbaar voelen, dat ze zich de moeite getroosten dat onderwijs le volgen? In dit opzicht heeft hei land bouwonderwijs wel voor op hel herha* lingsondcrwijs Dc concurrentie tusschen openbaar mi bijzonder onderwijs werkt ook nog al eens gunstig Brouwershaven en Krab bendijke zijn daar de sprekende voor beelden van". LEGER EN VLOOT. De toestand aan de If e m I) r u g. De directie van de Artillerie inrichting an de Hcnihrug heeft, naar aanleiding van de voorgekomen pariiêelo siakingen in den 'laatsten lijd, in de werkplaatsen, een kennisgeving doen aanplakkeh, waar bij zij mededeelI, dal ieder die staakt, onmiddellijk zal worden ontslagen Zij hoopt daardoor althans die plotselinge kleine stakinkjes, zooals zij in korten tijd eenige malen hebben plaats gehad, te hel)ben onderdrukt, zonder |dat zij daar mede den werklieden de gelegenheid rcnschi. te ontnemen om over hun grie- pn met de directie te ontere jren. De iocs Land aan de Hein brug i.s e enigs zins ingewikkeld ten gevolge van de om standigheid dat er drie categorieën van arbeiders werken Van de ongeveer 4000 arbeiders zijn er ongeveer duizend in vas ten dienst. Deze zijn georganiseerd in den Algemeenen Nederlandschen Rijkswerk- liedonbond. Een tweede categorie omvat losse werklieden, die in een afzonder lijken bond zijn vereenigd. en ten sim,t.o zijn er nog een twaalf-, dertienhonderd man, die eigenlijk gemobiliseerd zijn, maar vrijheid hebben gekregen om aan de Artillerie-inrichting te werken Zij zijn geen militair, maar staan gedeeltelijk toch nog onder militairen tucht Indien er een staking kwam, zouden zij gedwongen kon- n worden om te blijven werken, maar dan niet 'meer legen het loon dat zij thans nieten, maar tegen gewone soldij Ook kunnen zij, wanneer zij aan de Hembrug ontslag nemen of krijgen, geen andere betrekking zoeken zij komen dan direct weer bij de troep De afdeeliog Amsterdam van den Rijks - werkliedenbond zal Zondag vergaderen oin het standpunt vasl te stellen, dat de* vaste arbeiders zullen hebben in le ne men. De losse arbeiders zullen reeds voor dien tijd bijeenkomen. Intusschen hebben Dinsdag eenige lo rn van het hoofdbestuur van den Rijks- erkliedcnbond een onderhoud gehad met den Minister van Oorlog, waarbij ook het Kamerlid, de heer Ilelsdingori, tegen woordig was. De Minister zeide toe, 'dal o :n m i <1 d e 11 ij k een ernstig onderzoek zal worden ingesteld naar dc toestanden aan de artillerie-inrich'ing In het orgaan van den Alg. Ned Rijks werk1!. Bond publiceert nu het Hoofdbe stuur een waarschuwing om in deze om standigheden niet deel le nemen aan „di rectie akliën" op de werkplaatsen, en in geen geval tol slaking over te gaan zonder liet advies van liet hoofdbestuur Uit verdere mededeelingen in dit or gaan blijkt, (lat de grieven vooral betref- en ik woel dat je van mij houdt, waar dient het dan voor om je anders voor te doen0 Wij hoeren er niet om heen te draaien als dwaze volwassen minnaars- jij e n ik." Helty mocsl eventjes lachen om den allei*g»"appigstc-n toorn in zijn stem. maar zijn bazigheid sprak tot liet eenigszins ongetemde en zwakste van haar aard, dat niets liever wilde dan zich le laten over winnen cn in haar hart was zij overtuigd, dat deze ruwe, bijna onhandige manier van hofinaken veel meer met haar smaak overeen kwam dan oen meer beschaafde keus van woorden gedaan zou hebben. Maar dadelijk trok zij zich van hem le nig en haar gezicht nam oen ernstiger uitdrukking aan, een ernst die haar ouder, meer vrouwelijk deed lijken. „Ik ben nog niel geschild om te trou wen". zei ze lcorlaf, „nu weet ik dal ik nog heel veel moei leeren, voordat ik" je vrouw kan worden. "Nog mtiar een uur geleden, vlak voor ik het liuis uitging, was ik bijna krankzinnig ren woede," zij liet liet hoofd beschaamd zinken, „ik ril van mij zelf als ik er aan denk. Vree- ger kon liet mij niets sehelen of ik mij woedend maakte ja of noen. Mijn buien van woede lieten mij onverschillig. Nu kan hel mij wel schelen, ik wil ze over winnen. Mijnheel* Brampton heeft mij doen inzien hoe uiterst afschuwelijk het is zich razend te maken als een wild beesl." (Wordt vervolgd,).

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1916 | | pagina 5