ÉdiurgsÉ Coral
BIJVOEGSEL
Blo a en! a id.
FEUILLETON.
VAN DB
VAN
Zaterdag 12 Ang. 1916, no. 189.
OORLOGSKINDEREN
Een verslaggever van het „Iiand." heeft
het bijgewoond dat Woensdag op de be
leende zuïwelinrichtmg „Oud-Bussu!m" van
den heer Florin Vos 230 kinderen, jon
gens en meisjes uit Duisburg, Ham bom
en Wosel aankwamen. Do volgende week
worden ei* nog twee groepen verwacht,
bij elkaar eon 500. Nu de koeien meest
toch in dc weide zijn, heeft men hun pa
leizen omgetooverd in frissche slaapgele
genheden waar aan een 500-tal1 kinderen
onderdak kan worden verschaft gedu
rende een deel1 van hun vacantie.
Deze onderbrenging gaai uit van een
klein cotmité, waarvan mevr. prol Nicu-
wenhuis en de Roüerdamsche koopman
Gerard V/ra-hoeve de ziel1 vormen. Ook
de directie van „Oud Bussum' verklaarde
zich bereid te heipen. Het onderdak geeft
zij gratis, voor de voeding wordt de ge
wone prijs berekend.
We willen hierbij nog opmerken, dat
het Genootschap van Kinderherstellings
oorden en Vacantiekolbnies een '600-tal
Belgische kinderen in Egmond en omge
ving heeft ondergebracht, en een 70-lal
Duitsche kinderen, herbergt in het rivier-
huis bij De Steeg. Verder hebben zich
particuliere commissies gevormd in Den
Haag, Leiden en Haarlem, die aau Duit
sche kinderen van min-gegoede ouders
gelegenheid geven oen deel van hun va
cantie in Nederland door te brengen. Men
schal dat een duizendtal' Duitsche kinde
ren hier zullen komen.
Maar nu weer terug naar het verslag
in het „Hand.". De verslaggever vertelt
o. a. het volgende.
Heel wat Bussumers waren tc hoop
gcloopcn voor liet station om hel geval
aan Ie zien, en sommigen, die gekomen
waren om in het openbaar him critiek
to luchten, slikten die critiek maar in
toen zij daar dan die 230 kinderen voor
zich zagen. Alleen een dik en welge
daan heer bleef op zijn stuk staan,
en blies zijn, toch al respectabele, wan
gen op tot roode pompoenen, tor ver
sterking van zijn betoog, dat "t „een
Schande" was.
Men liet lxciu praten, en hielp de kin
deren en hun geleidsters bij het opladen
van „Gepack" op een groolen .sleej-
perswagen, allemaal karlonnen doo-
zen, gemerkt elk met oen rood kruis, ton
iteeken dat het Duitsche Roode Kruis
voor den inhoud instaat, zoodat er geen
last behoeft Ie zijn bij 't gaan over de
grenzen. Ieder had 'l druk cn was er
op uit om te lielpen, maar de negen be
geleiders en mevrouw Nieuwenliuis en
en de heer en mevrouw Voorhoeve
die hun gasten van de grens waren gaan
halen, zij hadden den boel stevig in
banden, en in korten tijd trok de stoet
op weg, de meesten loopend, een twin
tig, vijenlwintig, die 't wat erg te kwaad
hadden, in twee groote rijtuigen, onder
geleide van de Roode-Kruis-zuster, die
ook lals geleidster was medejgekomen En
een half uur later waren zij op „Oud-
Russum". Daar moeslen eerst de oege
leiders eens poolshoogte nemen, rond
gebracht overal door den heer Floris
Vos, en in dien tiisschentijd werden
de kinderen maar zoolang in 'l gras necr-
Igjelroond.
Toen Was de gelegenheid schoon om
ze eens beter aau te kijken, en wal
met ze te praten.
Nu ja, ze vielen wel mee, sommigen
Na lange jaren
naar het Engelsch;
door 13. G. MOBERUX-
59).
„Indien ilc ooit iels waard worddan
heb ilc hel te danken ten eerste aan u
en ten tweede aan rnr. Brampton." En
Met dien warmen gloed kwam tevens
opnieuw het bewustzijn bij haar op van
de oneindig groote macht van den in
vloed ten goede van één menschelijk
wezen zelfs. Chrisloffel had invloed op
haai- uitgeoefend, zij in hoe geringe mate
dan ook, had ook op Hetty invloed uil-
geoefend; en Hetty, wanneer zij het
steile pad naar boven besteeg, zou op
een onnoemlijk aantal anderen/ invloed
uitoefenen. Waarlijk liet oneindig aantal
cirkels, gevormd door een steen in een
meer geworpen, was niets vergeleken bij
de eindeiooze macht van een invloed ten
goede.
Intusschen liep het jonge meisje*
waarvan Joyce vervuld was, vlug een der
.heidepaden op, naar een groote groep
pijnbo.omen, die als een zwarte massa
afstaken tegen den rooden gloed von den
westelijken lieinel. De wind blies frisch
en prettig tegen baar verhit gelaat; de
overat licerscheude rust van het uiige*-'
ntC ze wat bekomen waren van T lange
zitten in den trein, maar 't was toch
ailes bij elkaar, wel een poovcr troepje
Ze hadden hun Zondagsche pakjes en
jurken aan, en fleurig nieuwe pelten en
hoedjes, velen van de jongens hadden
matroizenpetjes, petjes mei „actueel"
opschriften op de lintbandjes, „S M.
Hindenburg", of „Mackensen", of „Un-
terseeboot 29", en monogrammetjes
hadden ze op de petten of mouwen,
,U. 9" en zoo, of armzalig geborduur
de „Ijzeren kruisen"Maar wal doet
een feestelijk pakje tegen den zieligen in
druk, dien magere, ondervoede kinderli
chaampjes geven, inel bleeke, holoogige
gezichtjes daarboven!
Toch waren ze wel monter en ferm,
en vooral ook groote-inenschachlig kor
daat, al konden ze dan ook nieï
nalaten hun vreugde te uiten over ce
kostelijke boterhammen met boter,
met boter! die ze in Zevcnaar had-»
den gekregen. Dat is nog wat anders,
zeiden ze, dan ons K.K BrotEn ze
lieten kijken de stukben K.K. Brot, dte
ze nog bij zich hadden, brokken bniiu-
kleiïge pap, met een zwarlige korst,
waarvan een wee zure lucht opwalm-
de. Maar dal was 't ergste nog niet,
vonden ze,, dat brood. Vooral de bo
ter, die heerlijke Hollandschc boter, dat
hadden ze dan maar fijn gevonden1
Langs onzen neus heen vr.oegen wij
ol' ze dan lliuis geen boter hadden De
lieele Iroep lachte, goedmoedig toch, en
één, een meest kordate, zei dapper,
spottend „Ja, Butterkarte liaben wir!"
waarop dc lieele bende juichte van
prei.
Zoo, wanneer heb jullie dan voor
l laatst boter geliad?
En de dappere weer, luidruchtig
Zes jaar geleden!
Nieuw hartelijk gelach.
Zoo ongeveer ging 't nog wat verder
Vlcesch' Ja, „Ploekwursl"t Gelach Zeep''
Neen, Ersatz! Net stopverf! We hebben
voor alles Ersatz" (namaak)
Totdat al dat gepraat en 't lange zit
ten begonnen te vervelen, en ze op
stonden, dc een na den ander, hunke
rend om een onderzoekingstocht in te
stellen. Maar dat mocht nog niet. En
mevrouw Voorhoeve kwam lusschenJ
beide, en bracht den lieelcn (roep aan
t zingen, allerlei liedjes, wat ze maar
wilden. Al de bekende liedjes kwaL
men, het eene na het andere, ,,ïch lial
ein Waffenbruder", en „Wir treten zuin
Beten", en Die Wacht am Rhein, en ook,
eindelijk 'l lied met 't refrein:
Gloria, Vikioria,
In der Heimat, da gibt's ein Wiedeir-
sehn
Toen herinnerde zich 'de verslag
gever een somberen stillen ochtend sen
tijde dat hij rondzwierr „om en bij den
Strijd." liet was In Namen, waar hij
gewelcl werd door gezang, buiten, op het
stationsplein, cn toen uit het raam keek,
en zag een groolen troep soldaten*
oudere mannen al, met groote baardon,
in donkerblauwe uniformen cn groote
leeren shako's op, die ook zongen
dat lied, in den grauwen vrocgoch-
tend,
In der Heimat, da gibt's ein Wie-
dersehn.
Ten slotte nog een stukje polemiek
over deze kwestie.
„De geallieerden hebben, naar men
weel, besloten Duitschlaud en Oostcnrijk-
Ilongarije uil te hongeren, het bezwaar
dal daarvan eenige tientallen millioenen
vrouwen en kinderen dupe konden wor-
Mi, werd ondervangen door het argu
ment, dat men hier te doen had met een
belegering op groole schaal.
Voor dit oorlogsdoel werden zelfs
rechtmatige belangen van- onzijdigeop
zij geschoven; dal kon men te gemakke
lijker doen, omdat in de betrokken on
zijdige landen toch wel "bladen zouden te
vinden zijn, die die maatregelen goed
zouden praten.
De gevolgen daarvan beginnen zich in
Duitschland natuurlijk het eerst te doen
gevoelen bij tie kinderen en hel is dus
wel vanzelfsprekend, dat Duitsche ouders
die daartoe de middelen hebben, nu,
evenals in vredestijd, pogen hun kinderen
de vacantie daar te doen doorbrengen,
waar zij er hel meest van kunnen pro
fileeren en dal is in dit geval bij Duilsch-
lands onzijdige buren.
Zoo zijn hier ook een aantal Duitsche
kinderen in verschillende badplaatsen en
uierverblijven aangekomen.
Van dal feit maakte de „Telegraaf een
invasie van 300.000 Duitsche kinderen,
voorbereid door hel Duitsche gezantschap'
Toen dc bewering, dat de zaak een offi
cieel karakter had wal natuurlijk strij
dig zou zijn geweest mol de neutraliteit,
waarvan onze regeering in geen enkel
opzicht afwijkt - niet kon worden vol
gehouden door hel Amslerdarnsche blad,
maakte Jicl van die officieele bemoeiing,
ofNciouse.
Cok daarvan is, naai" ons 1)1 ijkt, geen
sprake. Er is evenmin iets geheimzinnigs
aau deze quaeslie als aan die dar veel
billijker Belgische kinderen. Er wordt
openlijk geld voor gevraagd en gelukkig
'blijk"n ook nu de beurzon daarvoor open
le gaan.
De vrijheid der burgers van oorlogvoe
rende landen zicii hier te vestigen of Inci
te verblijven, is door niets aan banden
■gelegd. Van schennis der neutraliteit is
door de ontvangst der Duitsche kinderen,
zelfs al ware het getal oaarvan vele ma
len grooler dan hel inderdaad is, geen
sprake en het getal door de „Tel.'' ge
noemd 300.000 is eenvoudig belachelijk.
Officieele bemoeienis met de zaak is er
iel Wil men uil Engeland kinderen
hierheen zenden, om ze tc vrijwaren voor
bommen uit Zeppelins, dan zijn deze
natuurlijk even welkom als de Belgische
de Duitsche oorlogsslachtoffers."
strekte landschap, met zijn oneindig groot
liemelgewell, bracht een gevoel van
kalmte aan haar ziel; en 'toen zij een
oogenblik daarna ging zitten aan deif
voet van een der pijnbooimen en het
karmozijn rood van de lucht zag over
gaan in zacht noze en liet roze in zacht
violet en grijs, toen bedaarde de storm1
van gramschap langzamerhand. In plaats
van toorn kwamen vriendelijke gedach
ten voor haar moeder op in haar hart,
medelijden met alles wal haai- moeder
had ondervonden, een brandende be
geerte haar vader le hclpeu en eindelijk
de groote wenscli haai- best le doen alles
te wezen wat Joyce haar gezegd had, dal
ze zijn kon, naar haar ideaal te streven
dat Mr. Brampion haar had voorgehou
den.
Een voetstap op 't pad door de heide
struiken deed haar uil haar gepeins ont
waken, liet bloed vloog haiu- naar de
wangen toen Hal Fcnwich naast haar
neerviel.
„Je bent al een week terug en ik heb
je nog in 't geheel niet gezien het is
schandalig dat al die tijd verloren is,"
begon hij plotseling. „Vader had mij
voor zaken naar een oom in het Noor
den gezonden. Ik had het land oiu te
gaan. Weet je dat ik haast woest was
toen je dien dag verdwenen was?" Hij
greep haar hand en drukte die met
kracht in ae zijne, zijn donkere oogen
schitterden toen hij op haar neerzag,
j „Ik weet wel dat- ik! niet had moeten.
Vergiftiging Tan het bloed.
Er is geen verontschuldiging voor, als gij
er zelf aanleiding toe geeft.
Overvloed van urinezuur in het bloed
is een kwaad ding. Bij sommige men
sehen vormt zich tweemaal zooveel urine
zuur als bij anderen. Het ontslaat gedeel
telijk uit vleesch en andere sterke voie-
ding, gedeeltelijk uit weefsels van het
lichaam bij inspanning.
Slachtoffers van urinezuur zijn rheu-
tnalisch, zenuwachtig, slecht gehumeurd,
achterdochtig, lijden aan hoofdpijn, zijn
soms duizelig of worden gekweld door
plotselinge, vreemde pijn. Zij worden te
spoedig oud en na verloop van tijd ont
wikkelen zich hartkwalen, niergruis, ver
harding der aderen, waterzucht of de
noodlottige Bright'! lekte (chrouische-
ïi ierontsteking).
Neemt uw maatregelen bij het eerste
leeken van urinezuur-kwalen, want uri
nezuur is het kwaadaardigste vergift, dat
aari de wetenschap bekend is. Eet weinig
vleesch en niet te veel van hetzfelfde
voedsel. Drinkt melk en water. Neemt
voldoende lichaamsoefening en rust, en
slaapt meer. Gebruikt Foster's Rugpijn
Nieren Pillen om de verzwakte nieren te
herstellen en verschaft aan deze organen
de noodige hulp om hen in staat ie stel
len het urinezuur uit het bloed te filtree-
ren.
Foster's Rugpijn Nieren Pillen verwij
deren het urinezuur en andere niergifben,
de gewone oorzaak van niersteen, blaas
ontsteking en rheumatiek, en zij helpen
hel opgehoopte water bij waterzucht af te
voeren. Dit geneesmiddel werkt alleen
cp de nieren en blaas.
Te Middelburg verkrijgb. bij Joh. de
Roos, Vlasmarkt K 157. Toezending ge
schiedt franco na onlv.
van postwissel A f 1.75
voor één, of f 10.—
voor zes doozen. Eischt
de echte Foster's Rug
pijn Nieren Pillen, wei
gert elke doos, die niet
voorzien is van neven
staand handelsmerk.
KUNST EN WETENSCHAPPEN.
- Door de Prov. Bibliotheek werden in
1915 uitgeleend 10 930 werken tegen
5951 en 6912 in de twee voorafgaande
jareu
Hel aantal bezoeken bedroeg 077!), ie-
gen 5782 en 358G in de twee vooral-
gaande jaren
Blijkens een in hel jaarverslag op
genomen statistiek van de laatste lien ja
ren was 't bezoek en 't aantal der uit
geleende werken van 1909 af steeds stij
gende in aanzienlijke male
Nu we het hier toch over dezenul-
lige instelling hebben, willen we toch
ook nog even de aandacht vestigen op
een bijzonderheid die niet iedereen
weet, hoewel hij er toch zijn nut mee
kan doen.
Het gebeurt meermalen dat personen
l üe provincie een verre reis komen
doen om op de bibliotheek den catalogus
in te zien, waarbij zij dan hier ver
nemen dat hun reis overbodig was om-
dal alle doelen van den lijvigen catalo
gus zijn toegezonden aan dc secretarieën
van alle gemeenten in Zeeland, en daar
oor de belangstellenden ter inzage zijn.
Op de te Vee re in hei „Schotsche
huis" gehouden tentoonstelling „De schil
ders van Veercdie dagelijks door tal
rijke vreemdelingen bezochi wordt, zijn
lot nog toe verkocht schilderijen van
Bergman, mevr. Van Dam van Isselt,
Tliolen, Vaarzon Morel en 'alrijke eisen
waaronder vijf maal dc els „Panorama
van Veere" van mevr Van Dam van Is
selt, vele drogenaalden van .1 He ij se
cn eenige etsen van P Arnlzoniiis.
Nieuw werk werd .sedert onze vorige
opgave ingezonden door mr Bakels,
Bergsma, Bergman en Heuff.
Geslaagd voor handteekenen l o
de lieer F. J. L. A. Visser alhier
Benoemd lot onderwijzeres aan de
R K. school te Heinkensznud mej
M. J v d. Dries, aldaar, in de plaats
van mej. A. M Kuiser die als zoodanig
is benoemd aan de R K zulersehool ie
Hulst.
O
Over lierhaliréjgsondcrwIjs.
In hetgeen in liet Provinciaal jaarver
slag word ontleend aan de meedcelingcn
der districtsschoolopzieners, slaat ook
nog veel lezenswaards over ho.l Morha-
lingsonderwijs.
Dc districtsschoolopziener van Middel
burg 7egt dat hij dit jaar 1915 meer
speciaal een (onderzoek instelde naar den
toestand van dit deel van het lager on
derwijs waarbij hem bleek dal meer toe
zicht hierop geen weelde zou zijn.
I Van de 77 cursussen voor jongens
waren er 11 mei minder dan 10 leer
lingen; van dc 23 voor meisjes 'IS; Iwee
zelfs met één leerling
Daar waar de onderwijzer zijn onder
wijs zóó weet in te richten dal het in
verband koml mol de practijk, wordl li at
in den regel met ambitie gevolgd
Sommige hoofden van scholen klaag"
den dat vooral de laatste weken van
den cursus het bezoek verminderde dooi
de landbouwwerkzaamheden, terwijl te
Sas van Gent het verzuim sterk is iij-
dens de bielencampagne
De dislrictschoolopziencr tc Goes wijs»
mol voldoening op een sprong naar bo
ven in 1915 gemaakt lotaal 398 leerlin
gen. tegen 302, 312, 328. 307 en 271
in de voorafgaande jaren. Speciaal frap
pant noemt liij den vooruitgang voor het
bijzonder onderwijs: vorig jaar 97,thans
151.
En dan laat hij nog volgen
„Hoeveel er voor dit onderwijs door
gemeentebesturen gedaan kan worden,
bewijst Krabbendijke
Daar zijn moeite noch kosten gespaard
om hel goed in orde te krijgen
resultaat. 24 jongens en 30 meisjes vol-
weggaan," stamelde zij, „maai* o Hat
ilc had zoon afschuw vau alles van
alles! Het scheen mij iedcrcn dag meer
te gaan hinderen. Ik dacht dat ik werk
zou kunnen vinden ei» mijn leven op
nieuw beginnen, maai" 1 was niet zoo
gemakkelijk als ik gedacht had dat hel
zijn zou
,Och, je kimt zulke dingen niet doen
op zoo n dwaze, onafhankelijke manier,
antwoordde hij ruw, een ruwheid die
ILctly zeer zacht opnam, „meisjes kun
nen zuIk soort kunsten niet uitvoeren,
ik hoop dat je dit nu geleerd hebt. Ik zeg
je wat het is, ofschoon liij greep haar
ihand en drunte die slevig, „je hebt mij
vreeselijk ongerust gemaakt cn je moei
mij beloven nooit weer zulke dingen te
doen. Ik was in een allerverschrikkelijk-
sten gemoedstoestand."
Misschien had de ruwheid van de ma
nier waarop hij met haai* omging den
gewenschten invloed, of misschien genoot
Hetly, zooals zoo velen van haar sekse,
van het gevoel overwonnen le zijn. Zeker
j.s het dat zij de beknopte bevelen van
Hal niet kwalijk nam en toen hij zijnonn
vrij onzacht om haar heen sloeg, haar
naar zich toe trok, haai* op bijna ruwe
wijze kusle, was zij niet boos om dien
kus. Integendeel, zij drong zicli een
oogenblik dicht tegen hem aan en trok
[zich zelf fcoen terug met een uitdrukking
op haar gezicht pj zij een nieuw besluit
had genomen.
„Ik zal niet weer. wegloop,en,- dat heb
ik vast besloten. Het was le afschuwelijk
en daarenboven ik zie in, dat heil ver
keord was," zei ze, „maar ik hol» iels te
doen gekregen."
„Wat meen je kils?" Het knappe
gezicht van den jongen man zejlte zich
in een norschen plooi, „je zuil nu aan
mij loebchooren. je zuil mijn vrouw wór
den, dat zal je doen. Wij zijn meer dan
Tienden, wij beliooren elkaar toe jij
en ik, eenmaal zal ik je lol mijn \rouw
vragen en je moet doen wal ik zeg. v<
sta je, je zuil de mijne worden." Zij
keerde zich om en zag hem aan, de ver
heerliikte uitdrukking van haar gelaat gaf
een schoonheid aan, die niemand lol
nu loe geweien had dal zij bezat. Haar
oogen straalden, zij glimlachte, hol was
een verheugd glimlachje, maar toch niet
vrij van ondeugd.
„Je beschouwt alles als een uitgemaakte
zaak," zei ze, „je zegt precies wat jij
wenschl of wal jij zou willen. Je vraagt
niet wat ik wenscli, en of ilc je vrouw
zou willen worden." Bij die woorden
„je vrouw" daalde haar stem, zij kreeg
opnieuw een donkerrcode kleur en mal
een soort van jongensachtige ruwheid
trok Hal haat* weer in zijn armen.
„Waar zou al die nonsens voor die
nen?" zei liij, „wij hoeven pns niet aai}1
le stellen als sentimenteele ezels, of den
saletjonker spelen. Wij hebben niet een
massa flauwe woordjes noodigi," de toon
van zijn stem was lief lig, maar ook ver
legen, „je weet dat ik veel van je lioucf
gen liet en blijven hel volgen tot het
einde loe.
Een uilstapje naar Rotterdam was
een welkome en welverdiende Iwlooning
Als ik nu zie, dal in een plaatsje ais
's Heer Ablskerkc, fwaar lief nog nooit ge
geven was, hel geval zich voordoet,
dat bij de eerste inrichting daarvan
mannen van boven de twintig, die den
heelen dag builen gewerkt hebben, er
uur loopens voor over hebben om
nog wal tc leeren. en tol den laatste»
dag trouw komen cn dan hun dank uit
spreken voor de heerlijke uren, dan
aag ik 'mijzelf af konden gemeente- eu
schoolbesturen niet veel meer voor dit
hoogcre volksonderwijs doen e» maken
de onderwijzers het overal wel aantrek
kelijk genoeg?
Voor de meisjes zijn de naaimachine,
cn dc lop-Anaiit-geknipte en afgewerkte
klccren de attractie Laten we den jon-
jens ook wel zoo tastbaar voelen, dat ze
zich de moeite getroosten dat onderwijs
le volgen? In dit opzicht heeft hei land
bouwonderwijs wel voor op hel herha*
lingsondcrwijs
Dc concurrentie tusschen openbaar
mi bijzonder onderwijs werkt ook nog al
eens gunstig Brouwershaven en Krab
bendijke zijn daar de sprekende voor
beelden van".
LEGER EN VLOOT.
De toestand aan de If e m I) r u g.
De directie van de Artillerie inrichting
an de Hcnihrug heeft, naar aanleiding
van de voorgekomen pariiêelo siakingen
in den 'laatsten lijd, in de werkplaatsen,
een kennisgeving doen aanplakkeh, waar
bij zij mededeelI, dal ieder die staakt,
onmiddellijk zal worden ontslagen Zij
hoopt daardoor althans die plotselinge
kleine stakinkjes, zooals zij in korten tijd
eenige malen hebben plaats gehad, te
hel)ben onderdrukt, zonder |dat zij daar
mede den werklieden de gelegenheid
rcnschi. te ontnemen om over hun grie-
pn met de directie te ontere jren.
De iocs Land aan de Hein brug i.s e enigs
zins ingewikkeld ten gevolge van de om
standigheid dat er drie categorieën van
arbeiders werken Van de ongeveer 4000
arbeiders zijn er ongeveer duizend in vas
ten dienst. Deze zijn georganiseerd in den
Algemeenen Nederlandschen Rijkswerk-
liedonbond. Een tweede categorie omvat
losse werklieden, die in een afzonder
lijken bond zijn vereenigd. en ten sim,t.o
zijn er nog een twaalf-, dertienhonderd
man, die eigenlijk gemobiliseerd zijn,
maar vrijheid hebben gekregen om aan
de Artillerie-inrichting te werken Zij zijn
geen militair, maar staan gedeeltelijk toch
nog onder militairen tucht Indien er een
staking kwam, zouden zij gedwongen kon-
n worden om te blijven werken, maar
dan niet 'meer legen het loon dat zij thans
nieten, maar tegen gewone soldij Ook
kunnen zij, wanneer zij aan de Hembrug
ontslag nemen of krijgen, geen andere
betrekking zoeken zij komen dan direct
weer bij de troep
De afdeeliog Amsterdam van den Rijks -
werkliedenbond zal Zondag vergaderen
oin het standpunt vasl te stellen, dat de*
vaste arbeiders zullen hebben in le ne
men.
De losse arbeiders zullen reeds voor
dien tijd bijeenkomen.
Intusschen hebben Dinsdag eenige lo
rn van het hoofdbestuur van den Rijks-
erkliedcnbond een onderhoud gehad
met den Minister van Oorlog, waarbij ook
het Kamerlid, de heer Ilelsdingori, tegen
woordig was. De Minister zeide toe, 'dal
o :n m i <1 d e 11 ij k een ernstig onderzoek
zal worden ingesteld naar dc toestanden
aan de artillerie-inrich'ing
In het orgaan van den Alg. Ned Rijks
werk1!. Bond publiceert nu het Hoofdbe
stuur een waarschuwing om in deze om
standigheden niet deel le nemen aan „di
rectie akliën" op de werkplaatsen, en in
geen geval tol slaking over te gaan zonder
liet advies van liet hoofdbestuur
Uit verdere mededeelingen in dit or
gaan blijkt, (lat de grieven vooral betref-
en ik woel dat je van mij houdt, waar
dient het dan voor om je anders voor te
doen0 Wij hoeren er niet om heen te
draaien als dwaze volwassen minnaars-
jij e n ik."
Helty mocsl eventjes lachen om den
allei*g»"appigstc-n toorn in zijn stem. maar
zijn bazigheid sprak tot liet eenigszins
ongetemde en zwakste van haar aard, dat
niets liever wilde dan zich le laten over
winnen cn in haar hart was zij overtuigd,
dat deze ruwe, bijna onhandige manier
van hofinaken veel meer met haar smaak
overeen kwam dan oen meer beschaafde
keus van woorden gedaan zou hebben.
Maar dadelijk trok zij zich van hem le
nig en haar gezicht nam oen ernstiger
uitdrukking aan, een ernst die haar ouder,
meer vrouwelijk deed lijken.
„Ik ben nog niel geschild om te trou
wen". zei ze lcorlaf, „nu weet ik dal ik
nog heel veel moei leeren, voordat ik" je
vrouw kan worden. "Nog mtiar een uur
geleden, vlak voor ik het liuis uitging,
was ik bijna krankzinnig ren woede," zij
liet liet hoofd beschaamd zinken, „ik
ril van mij zelf als ik er aan denk. Vree-
ger kon liet mij niets sehelen of ik mij
woedend maakte ja of noen. Mijn buien
van woede lieten mij onverschillig. Nu
kan hel mij wel schelen, ik wil ze over
winnen. Mijnheel* Brampton heeft mij
doen inzien hoe uiterst afschuwelijk het
is zich razend te maken als een wild
beesl."
(Wordt vervolgd,).