iieir™l™
SU7SEGSE1
FEUILLETON.
Ingezonden Staten.
DE WELDOENSTER,
van
Woensdag 16 Februari 1316, uo 39,
KUNST EN WETENSCHAPPEN.
Concert zang vore enting
„To t Oefening en l' i l -
.spanning".
Hel publiek toonde èn op de generale
repetitie, èn op bet concert te beseffen
waarom de uitvoering geopend werd met
,.In Memorinm" van Gernsheim, een
klaagzang voor strijkorkest en orgel.
Toen de, vooral' op het concert zeer
geslaagde vertolking van deze niet diep
gaande maar stemmingsvolle compositie
was beëindigd; bleef hel stil in de zaal
- oen stilte van piëteit, begrijpelijk voor
al in een beperkte omgeving waar di
recteur en publiek dichter bij elkaar
slaan dan in een grootc stad.
i\'n die inleiding volgde ..Met lied van
worden en vergaan van \V de Haan
Dat deze componist die zëlf den tekst
dichtte van zijn „Sprookje en hel leven
philosophisch is aangelegd, wisten we
ïeeds uit dat werk. Maar in dit koorlied
is bijna uitsluitend de philosooph aan hol
woord Wc kunnen niet zeggen dat hij
erin geslaagd is voldoende te boeien
in do muzikale uitdrukking van zijn be
schouwingen. Men wacht onwillekeurig
op een contrast van dramatische kracht,
maar dat komt niet. Zelfs de overgang
naar den dur-foonaarcl bij „Ais .het atler-
pirchligsl uur eens slaat" vermag niet
de zwaarte van deze compositie te ver
richten.
Toch zijn er muzikaal zeer mooi" dee-
leii in; vooral de strak gespannen stij
gingen naar „het lied van verzoening,
van troost en van zuulging" aan het slot
is een pakkend brok muziek.
En de componist van „Tiet sprookje
en hel levenzou zich zelf niet geweest
zijn. als hij niet gebruik had gemaakt
van de gelegenheid om woorden uil den
tekst muzikaal te ilhïstreeren: hel weg
sterven van de zon in zee, het ondoor
dringbaar duister, de dreunend» dichtval
lende deuren, de knarsend toegeschoven
grendels ze werden buitengewoon sug
gestief weergegeven.
Maar loch, als men vraagt wie wèl
geslaagd is in het muzikaal verdiepen
van. beschouwingen, noem' dan Bach, al
zijn het bij hem meer religieuse stem
mingen Van zijn moieUc Tesu, meine
Froude" kregen we slechts oen deel le
hoorei], en hol waren niet de minste
gedeelten die door verschillende omstan
digheden weg hieven. Maar reeds die
enkele koren doen vertangen naar een
volledige uilvoering. Wat een verschil
van stemming, wal een krachtige karak
terisering en vooral wat een frischheid
in die door koralen afgewisselde a ca-
pella-declen! Ilel koor stond hier voor
groole technische moeilijkheden, want
Bach eischt in die motelte enorm veel.
Maar het koor, hoewel verzwakt door
«le afwezigheid van sterke soprarem
krachten, wist er zich uitstekend door
le slaan. Van „zakken' was niets te
bemerken.
Dit Bacil-nummer was als 'l ware in
geleid door een aria voor sopraan (mevr.
il VA met viool-solo, ook van Bach.
Dankbaar is dit werk niet, noch voor de
zangeres,- noch voor den violist. Maar
lof verdient van beiden de zeer mooie
toon.
Een bloemenhulde aan mevr. H.—V.
gaf uiting aan de erkentelijkheid voor
haar zoo zeer gewaardeerde medèwor-
king.
De heldere, volle slem van deze hier
zoo welbekende dilettant-zangeres had
alle gelegenheid zich op haar best tc
doen kennen in den gedragen zang van
„Laudate Dohiinum"' van Mozavt een
juweeilje van réihen eenvoud on diep ge
voelde stemming. Eerst de solo met haar
zon natuurlijk mogelijk voortglijdende me
lodie, on heel licht door ,hel orkest be
geleid. en dan liet koor even rustig
van beweging en harmonie.
Ilel slot van het concert was de
I-Iyiime van Mendelssohn ..Hór' mein Bit
ten' voor sopraan-solo en koor Men
delssohn is in vccL opzichten uil ,don
lijd. Baeli on Mozart zijn ouder, maar
slaan in vee! dingen dichter bij ons Wat
in Mendelssohn velen hindert, is het
zoetelijke Maar hij wist toch (frommels
goed een mooi klaukgehceL le schep
pen' Dal bewijst ook een klein werk als
dit. dal door de soliste en hel koor vlot
werd Jen gelmore gebracht
Vóór dat .slotnummer had het strijk
orkest nog in twee melodieën van Grieg
geloond op welk een hoog peil dez t
dilellanlencombinalie bot onder leiding
van den lieer Cleuvcr gebracht Jiceft
Wanneer we van ..Herzwunden" speci
aal een woord van lof schrijven voor den
zang der cello's, en van „Der FTühlbig"
voor hel fijne spel dor eerste violen,
dan bedoelen wc daarmee niets te zeg
gen ten nadecle der anderen. Want de
beide stukken, maar vooral hel tweed",
werden door het gchcele orkesl met
zeer gevoelige sehakeering vertolkt
liet publiek bewees dan ook me|
vanille zijn erkentelijkheid aan den lei-
Ier, die trouwens ooft ten opzichte van
de prnestalies van hel koor jnet voldoe
ning op dezen avond kan terugzien.
- Mei ben enkel woord zij de aan
dacht gevestigd ,op hel Vrijdag a.s a 1-
hior te geven concert, uitgaande van
den hoer ïlenri U. Baumans, violist van
de Royal opera le Lenden, ma n- thans
in Onze omgeving gemobiliseerd.
Hij heeft zich daarvoor dc medewer
king verzekerd van nvevr. L. Endcrlë—
Makkink (piano), George Enderlé (pia
no) en ,Tao. Hazebroelc (declamatie)
Op liet ..programma vinden we voor
piano en viool, een sonate in A'van Ga
briel Fauré, cn die in d van 'Brahms;
voor viool alleen een sonate in g van
Tarlini.
Voorts een Scherzo van Saint Saons
■oor twee piano's, en dan als declamatie
hot Heksenfied fin de Hollandsehe ver
taling van 1*. Pauwels) met de bekende
begeleiding van Max. Schillings.
Den volgenden dag, dus Zaterdag,
geeft ditzelfde viertal een concert te
Domburg mcL hetzelfde programma
Alleen wordt dan de sonate van Tarlini
vervangen door a. Serenade mélancholi-
1711e van TsehaikoWsky; b Romance van
Beethoven.
Ingezonden Stukken worden in g
"geval teruggezonden.
MELK EN' NOG EENS HE! K.
Geachte Redactie.
Evenals aan zoovele auderen, is ook
mij do mclkkwcstie natuurlijk bekend en
hel) ik haar gevolgd in uw blad Van af
hcL begin heb ik dikwijls aan hoofdpo.-
sonen der melkslijlersverecniging gewaar
schuwd om (och vooral geen couranten
geschrijf uit le lokken of dat hiervan
le maken. Als ik hel niet in hel belang
acht dat anderen zulks doen zal i k bel
zeker niet zoekenop de groole trom
le - slaan. Nu echter deze "zaak zulk
een omvang heelt genomen en men van
verschillende zijden mij heeft verzocht
nu loci) ook eens mijn stem te lalen
hooren, en mij uil le laten, hoe ik denk
dat deze kwestie voor alle partijen het
beste wordt opgelost hoewel men wist
dal ik geen lid ben dor mclkslijlersvor-
eeniging, omdat het toch wel tijd wordt,
dal de gemoederen wat tol rust komen,
en ook mijn naam genoemd is, wil ik
aan het verzoek voldoen, in de'hoop, da»
ik iels in elkaar zal kunnen draaien, wat
een steentje bijdraagt om dat doel te
bereiken. Het is daarom mijnheer de re
dacteur, dal ik plaatsruimte verzoek in
blad. Ik verlang van uw ruimlc niet
meer dan noodig is, doch zooveel, duf ik
deze heele lijdensgeschiedenis de re
kan lalen passëeren en mijn meonin,
zoo kan uitspreken in het belang van al!--
partijen en mij zeir, dal alles voor io.t
een begrijpelijk is en aan duidelijkh »i l
niet al le veel te wenschcn zal over-»
lalen, opdat het niet noodig zij na dez
nog meer te moeien schrijven.
Sinds het najaar 1915 toen de atnii
leer alhier vergiftigd werd door de vel
berichten over mclkschïiarschle en hoo-
ge prijzen in andere sleden, had ik meer
malen hel genoegen met den heer Dek
ker hierover te kunnen sproken. Ónze
mecningen liepen daaromtrent niet uit
een. en we vonden hel heiden ongemo
tiveerd dal sommige me tide vera n cie r s
ook hier begonnen (c graten op oen
toon. alsof er ook le Middelburg cn
Ylissingen een melknood komen zou.
Hiervoor bestond naar onze meening ab
soluut geen gevaar, en zelf; kon men nog
niet eens spreken van bizondero melk-
schaarwille, wat dus nog geen melknood
is -"Wellicht dat een of meer mefltsjiijlers
niet al le veel melk door inui leveran
cier geleverd kregen, maar dit is in den
regel ieder najaar een terugkomend vér-
schijnsel. Een reden om daarom de prijs
der melk |c verhoogen, want daar ging
het al om, vvas dit niet Want at wil in
zoo» geval do mclkslijler zijn inkoopprijs
mei oonigo centen verhoogen. daardoor
ontvangt hij van zijn levoracier nog maar
•biet (direct mcilr melk Hij moet dus
door anderen worden geholpen Daartoe
bestond in liet najaar 1915 gelegenheid,
want er kwam meer melk in dc slad,
dan voor de consumptie noodig was. Ik
kan dit verzekeren, omdat ik zelf moer
melk, dan voor de consumptie noodig
was, ontving, en ik dikwijls overcomplete
melk van den lieer Dekker ontving' en in
welken vorm ook, in onze inrichting liet
verwerken Teen dit motief om tol prijs-
verhooging te komen niet genoeg gelden
kon, heeft men gewacht tot verder in
den winter. Op eens l.iecfl men later ge
bruik gemaakt van de van elders komen
de berichten, dat men door de duurte
der krachlvoederarlikelcn, op andere
plaatsen tot verhooging van den melkprijs
was gedwongen.
W'nt was nu eenvoudiger v.ior het be
stuur dor mclkleveraneiersverecniging,
dan ook dal wapen „de dure krachtvoe-
derarlilcclen'op te nemen? Men heeft
met een zacht lijntje getracht, de'melk-
slijtersvereonigingen van den ingebeclden
jioodloesland Ie overtuigen, om daar
door ook hier een hoogcrcn prijs vjor
dc geleverde melk te verkrijgen De mclk-
slijters cn inrichtingen maken helaas niet
zulke grove winsten op de in de stad
ricochlo melk, dal ze maar op liet eer
ste verzoek van hun .leveranciers een
hongeren prijs kunnen betalen. De ,slij-
tefsvereenigingen zijn (lus gaan vergade
ren. ook wel met de leveranciers, en de
eersten met koele hoorden gaan onder
zoeken on besproken, of hel nu hier
toch werkelijk wel zóó onhoudbaar was
■nor de leveranciers als men dit voor
stelde. Hoewel hot voor mij niet nood
zakelijk was, hebben ik en dc heer Dek
ker wcderkcerig elkaar dikwijls op de
boogie gehouden van betgeen wij wis
ten en hoorden. Onze leveranciers zijn
bij dragelijke contracten verbondon tot
levering, klaagden o)k niet en zijn dezen
blijkbaar nog al verstandige en bezadigde
mcnschen Met den heer Dekker bleef
iu goede overeenstemming van ge
dachten, dat hel niet zoo direct nood-
akelijk was als elders, om hier een hoo-
gcren verkoopsprijs in lo voeren
Toen dc bestuurders der leveranciors-
vereeniging langs vredelie venden weg niet
af te spoedig hun cischen zagen inge
willigd. heeft men eenvoudig den melk-
•lijlersvereenigingen een ultimatum ge
slokt cn gezegd- jullie moeten ons
een hoogeren prijs betalen.
Kunnen de slijters en inrichtingen van
hunne winsten aan ons niets afslaan,
welnu, dan wederkecrig liet publiek ge
dwongen, en laai dat méér betalen. Geen
wonder, dal die houding van hei beslmir
der molklcveranciersvereeniging aan de
melkslijters een schrik bezorgde. Mij.
die gelukkig was geen lid le zijn van (ie
mclkslijlersvoreeniging, dus buiten alles
stond, werd een onderhoud verzocht
door de schrijfster van
„Elizabeth and her German Garden."
Ml).
Er was niets' aan te doen, dc woede
var. den beambte moest nogmaals' gel rot-
seerd worden. Beschroomd schelde hij
weer. Dilmaal moest hij wachten. Er was
een klein rond raampje in de deur, hij
zag den man legen een tafel leunen,
bezig Zijn nagels in orde le maken. D.
man kon hem ook zien. In zijn wanhoop
begon Manslee op het raampje le tikken.
De man bleef geheel verdiept in zijn
nagels.
Anna leed als een martelares'. Haar
hoofd zakle al dieper ca dieper. De
kinderen Jachten luid Op dal oogenblik
hoorde men zware voetstappen op
de slraatsteenen aankomen en de kin
kinderen liepen als bij afspraak allemaal
weg Onmiddellijk daarna kwam een be
ambte, waarschijnlijk een hooger geplaat
ste dan de man daarbinnen, de Moep
pp. Hij keek nieuwsgierig naar de >w
smcekelingen, toen hij zijn band in zijn
zak stak en er een sleutel uil tc voor
schijn haalde Voordat hij hem nog in hel
slot gestoken had, had de man binnen de
gevangenis hem reeds' gezien, was naai
de deur geijld, had die open gedaan en
Stónd in positie.
Manslee zag flat bij van deze gelegen
heid gebruik moest maken Hi/ham haas
tig zijn lioed af. „Mijnheer", riep hij,
„in Gods naam één oogenblikje
„Nu wat is er?" vroeg de beambte op
scherpen toon
„Waar kan ik een permissie krijgen
om toegelaten tc worden'?"
Om wien le bezoeken?"
„Mijn beschermheer, den heer V m
Lohm, die door een onbegrijpelijke; een
verschrikkelijke vergissing -
,,'XJ moei naar 'den rechter gaan, die
met hef voorloopig' onderzoek was ba
last."
„Maar wie is ;dat en waar kan ik
hem vinden?"
Dc ambtenaar keek op zijn horloge.
„Als u u liaasl, vindL u hem misschim
nog op het Gerechtshof. In de eerstvol
gende straat. De rechter van instructie
Schultz
En dc deur werd gesloten.
Zij gingen dus naar hel Gerechtshof oti
haastten zich trap op trap af, lange, Êin-
delooze corridors door en zochten tever
geefs haar iemand, die hun den weg kon
wijzen naar den rechter van instructie
Schultz, Er Was niemand in hel gebouw
door ecnige heeren der melkslijlers-
vereeniging, vertegenwoordigende dc
groëpen eigen melkvcrkoopcrs en slij-
l'M-s, benevens-hun voorzitter, den heer
Dekker Met welwillendheid heb ik de
heeren onlvhwgen cn onder de bespre];:»-
gen over de bedreiging van sommiger be
slaan. als mijn meening te kennen ge-
geven*, dat ik hel in luiu plaats aanb.
iingswaardig vond, om toch hun angst
voor dc drijvers der melklovernneic
'creeuiging éen weinig te temperen
leen onbezonnen slappen te loon.
héb bij die gelegenheid, cn ook zeer dik-
ijls daar huilen, gezegd dal linn
melkleveranciers eens goed duidelijk
moesten maken, dal in het algemeen de
leveranciers en veehouders in onze om
geving in een heef andere en gunstiger
conditie vorkeeren dan hun collega's
rondom de groole sleden in Holland.
Builen liet hooi moet men daar alles
knopen en doet men dat daar ook.
In tijden als deze gaat dit natuurlijk
met enorme kosten gepaard en is der
halve een verhoogde melkprijs dóór al
leszins gerechtvaardigd als men melkvet
houden moei. Hier is hel echter heel iels
indors. Men kan hier veel aan hel
•oederen, en er wordt hier v-eel aan het
ee gevoederd dat niet zoo duur is en
dat dc Hollandsehe boeren eenvoudig
niet hebben en ook waarschijnlijk niet
zouden willen geven aan hun k >eien.
Ia maar dal groole wapen „hel kraehl-
vooder" is zóó duur", werd mij dikwijls
toegevoegd. Volkomen waar, maar daar
op antwoordde ik" het volgende „'.Val
oudt u denken dal de boeren zonden
doen als de melkslijlóiisvercciiigingcn te
Middelburg en le Vlissingon zouden zeg
gen: Goed heeren melkleveranciors
jullie vragen ons, oindal hel krachtvoé-
der zoo duur is, een of twee '•enten per
liter melk meer, dus niet uit egoïsme.
Welnu, wij zullen uw zin doen en beta
len hel door u gevraagde per honderd
liter geleverde melk méér, doch onder
deze voorwaarde, dat hel heele hodrig,
hetwelk wij n méér betalen zuilen, ook
werkelijk in den vorm van kracht voed.m-
aan hol vee zal worden besteed. Zulks
natuurlijk onder controle van hel bestuur
der melkslijlersvereenigiiVgen
Geachte lezeressen, en lezers, ik hond
mij overtuigd, dat minstens 90 pf'l wel
licht nog meer. der melktcvoranciers,
die nu het hardste roepen om 'Crhon-
ging van den melkprijs, oen d.-sbetreTeii-
de schriftelijke verklaring niet zouden
wijlen Ieekenen.
Gaarne geef ik toe, dal voor sommige
boeren liet koeien houden in dezen tin
ier wel wat meer kost dan op andere
jaren Maar daarvoor wordt voor de
melk ook meer betaald dan op andere
jaren Ilc geloof, dat de prijs die momen
teel méér betaald werd, dan op andere
jaren, voldoende is, om bij een oordeel
kundige voedering der koeien, de hbogere
kostprijs van (liet kraelitvoedcr u- betalen
Belangrijk winstafleggend, beweer ik niet,
maar dit ticden de kecien op andore ja
ren als men de boeren uittest geioovèn,
oolc niet. In dit opzicht zijn velen dei-
boeren gelijk aan al'e visschers Als
men den laatste» naar hun vangst vraagt,
gaat het altijd, slecht, ook al bezwijken
ze onder hun last.
Terugkomende op liet onderhoud mei
liet bestuur der melk lijtersvereeniging
werd toen als conclusie door de heeren
aangenomen, dal men nog niet genoeg
van dc noodzakelijkheid overtuigd was,
om op de vergadering van melk lijier,
cn- eigen melkvcrkoopcrs tol verhooging
van den melkprijs in de -lad aan te
dringen en respectievelijk de leveran
ciers meer te betalen. De vrees "dat
door verzending der melk naar andere
plaatsen hier een tekorl zou kunnen
ontstaan, deelden dc lieer Dekker en de
anderen toen ook beslist niet, omdat men
met mij overtuigd was, dat dit niet van
blijvendeti aard kon bestaan (Van die
niolkverzcnding was leen reeds sprake)
Nu. daarover een oordeel te kunnen
vellen, behoeft <pien hcuscli niet voor in
bel vak le zijn. Althans, bpb ilc menige
eenvoudige, doch doordenkende leveran
cier en zijn vrouw mei gezonde taal hoo
ren redeneeren. Bovendien heeft jncn in
normale lijden en ook reeds zeer waar
schijnlijk in hel aanslaande voorjaar ii
Holland geen behoefte aan onze melk.
afgezonderd van de vraag of onze molk
goed is.
Door den heer Ton, een eigen melk-
verkoopor, werd bij <l:c gelegenheid dc
moeilijkheid in hel midden gebrachtal.»
liet eens werkelijk lot een te grooten al-
voer van melk mocht komen en sommige
melkslijters daardoor hun leverancier
kwijl geraakten liet zou dan wel eens
niet zeker kunnen zijn, dal zulke melk-
slijlcrs maar direct een andere leveran
cier hebben en wat moeten die dan be
ginnen mei 'Juin klanten. Dil deed mij
waarlijk aangenaam aan Ik acht dit een
bewijs, dal de lieer Ton niet de meest
egoïstische is onder de hoeren en ook
over een ander denkt Nu, in dil opzicht
staat de heer Ton wet zeer zeker ook
niet allcên. Ik durf le verklaren, en
zulks niet zeer groole zekerheid, dat er
onder de melkleveranciers cn andere
boeren belangrijk velen zijndie
licuseh nog zoo beroerd niet voor
pen ander zijn als zij er wel uit
zien. Men moet echter zijn pap
penheimers kennen, de menschen
nemen zóó ze zijn, niet hen weten om le
gaan, en boven alles zelF tegenover ben
eerlijk zijn Ik kan niet nalaten tegenover
den heer Ton, en dergelijken, oen, e n
ander element voor te stellen, wiens
naam ik niet zal noemen. In den tijd der
vluchtelingen, najaar 19M, werden ons-
zóó vele leveringen opgedragen van ni •ik,
voor diverse comilé's, hospitalen en Gasi-
huizen, dal ik vrijwel alle aan ons ge
leverde melk, voor bedoelde leveringen
en onze gewone klanten noodig had On
ze melkleveranciers icon ik daardoor ni o'.
regelmatig van afgeroomde molk voor
zien Por fiets, kwam het door mij be
doelde andere element, één onzer le
veranciers, met de grootste Vloeken,
'want er zijn er die dat buiten den Zon
dag ook doen) vragen, waar de afgeroom
de melk gqbleven was Na de .oorzaak
hiervan te hebben medegedeeld, en mijn
verzoek, nu ook ecus een weinig te wil
len inschikken in deze critieken li;
kreeg ik ten antwoord Wal kan mij'cie
vluchtelingen! gewonde soldaten fcn Gas'-
huizen verd Denk je dan dat mijn
varkens mij niet méérwaard zijn?
Mijn antwoord was. Vriend, welli-ht
was liet gewen Sell t voor ji dat jij met je
huisgezin ook eens voor een komend mi
vijand moest vluchten en alles -in den
steek laten, zooals een welgestelde Bel
gische boer van. ruim vijf en zestig jaar
me' zijn gezin, die destijds hier liovcn
in onze fabriek zal, en nu alle, kwijl was
Wellicht dal .jij daardoor de kan, kreeg
een ander measch tc worden Daarna
keerde ik hem den rug toe, mij kond la
tende oi hij nog ooit meik leverde of
niet Zóó zijn er dus ook.
Hoe denkt u geachte lezeres»-n
i lezers, dal dezulken over .n
nood vorkc erende melkslijters zou
den - denken? Natuurlijk zijn zulk
soort enkelingen. Dezulken en bui
ten dezen nog sommige anderen, waar
onder Icveracicrs van mij, die, ik durf
dit verklaren, hoogst onbelrouwbnar zijn
in hun melklevering, zijn liet, die ook 1 -t
hardste reepen om prij»verhooging der
melk. En onze goede boeren op Walche
ren worden, jammer genoeg, woH'cht het
nicest door lien hel bttofd op hol -ge
bracht, en op mijns inziens verkeerde we
gen geleid
Excuseer mijn uitwijding Den lieer
Ton lieb ik toen geantwoord, dat ik zijn
geopperd bezwaar niet zóó groot vond als
het getal in nood komende slijter»
slechts enkelen betrof. Ik heb bun loon
de belofte gedaan, dat ik dan wel wat
van onzen overvloed aan de melkslijlers-
-ereeniging wilde beschikbaar stel'cn, en
dat ik nioi twijfelde, of de lieer Dekker
zou dit óók gaarne willen doen Mot be
sliste zekerheid hebben wij beiden du»
de belofte gedaan Daarna is door den
heer Ton of Dekker (dit weet ik niet zoo
juist meer) dc vraag gesteld, wat ik dacht
te zullen doen ats door de lijtersvereeni
ging, nood gedwongen, de prijzen in de
slad moeiten worden verhoogd. Mijn ant
woord is geweest: Zooals voorheen, wat
er ook gebeurd, wij blijven onze klanten
legen onze gewone prijzen mol fl.v,»clicn-
melk bedienen; en Jol den lieer Dekker
U behoeft niet ongerust (te zijn, dat ik
zij kwamen geen sterveling tegen, zij lie
pen de cene gang voor en 'dc andere na
door. Anna met angstig gemoed en Mans
lee niet minder hevig ontdaan dan /ij
Eindelijk lu>,orden zij in de verte stemmen
in de ledige ruimte weergalmen. Zij gin
gen op liet geluid af en vonden twee
vrouwen aan het schoonmaken.
„Kunt u mij do kamer ook wijzen van
don rechter van instructie Schultz?" vroeg
Manslee met een beleefde buiging
„De heeren zijn allen naar huls. De
bureautijd is om", luidde Jiel .antwoord
Konden zij misschien zeggen waar hij
woonde? Neen, dat wisten zij niet; dc
portier wist het misschien. Waar was de
poriiev? Je, die moest ergens rondloo-
pen
Toen begaven zij zicli weer haastig
naar lwnedeii om' den portier te zoeken.
Daar gingen weer iicn minuten mee
heen. Zij zagen hem eindelijk door de
glazen 'deur aan dc.n ingang, hij stond
op de sloep een luchtje te scheppen
De portier gaf hen het adres; locn
gingen er weer cenige minuten heen
mei hel 'zoeken naar hun Droschjke, want
zij waren een andere deur binnengegaan
dan zij nu uitkwamen Manslee zweeg cn
Anna was Jialf dood van vermoeidheid.
Zij klommeu drie trappen op naar dc
bovenwoning van den rechter van in-
Jslructie Schultz en nadat zij langen tijd
hadden moeten wachten „Der Ilcrr
Uuiitorsuchungsrïchtor ist bei Fisch" zoo
als hel slordige dienstmeisje had aange
kondigd - - vernamen zij van hem, zeer
kortaf, dat zij naar den off.cier van justi
tie moesten gaan om een kaart te vragen.
Zonder een woord le zeggen ging Anna
idc kamer uil Manslee hoog en maakte ex
cuses, dat hij den Ilcrr t'uicrsuchungs-
riehter hij zijn maaltijd gestoord had,
hij voelde behoefte le kruipen voor de
personen, die zoo almachtig waren. De
rechter van i nslructie gaf geen antwoord
op deze medelijdenswaardige beminne
lijkheden, maar draaide rond op zijn hak
ken 'en liet ,hen z;oo goed mogelijk ai^nr 'd,c
'deur zoeken.
Dc officier van justitie woonde aan
het andere eind van de stad. Zij spraken
geen van beiden een woord op - hun weg
daar naar toe. In antwoord op hun drin
gende vraag of zij hem' spreken konden,
zei de vrouw, die de deur had openga-
.daan, dat mijnheer sliep; het was fijn
rustuur vlak na hef souper en hij mocht
'niet gestoord worden.
Anna begon te schreien. Manske vatte haai'
hand en hield die vast; bij streelde die,
terwijl hij voortging met zijn vragen aan
(liet dienstmeisje.
j „Hij wil niemand zoo Iaat ontvangen",
zei ze. „Hij slaapt tot negen uur cn dan
gaat hij (uit. U moei morgen terugkomen
„Hoe laat?"
„Oin tien uur gaal hij naar het paleis
van justitie U moet dus vóór dien lijd
komen."
„Dank u," zei Manske. en trok Anna
n»ee. „Niet schreien, licbes Kind," smeek
te hij, zijn eigen oogen stonden vol tra
nen van ellende. „Laat de koetsier u
zoo niet zien Wij móeten nu naar hui».
Er is niets meer aan tc doen. Wij zullen
morgen vroeg terugkomen on dan zullen
wij wel meer succes hebben
Zij bleven een -oogenblik slaan ia den
donkeren ingang van het huis, en tracht
ten er wal kalmer uil le zien, voordat
zij buiten kwamen. Zij durfden elkaar
niet aanzien. Toen gingen zij liet huis uit
en reden weg.
I)e sterren schitterden, toen zij den
stillen landweg over reden; de lacht was
welriekend van den geur van klaver en
pas gemaaid hooi. Boven de roggevelden
was de hemel links nog licht rood ge
kleurd. Geen blaadje bewoog Toen de
koetsier even stil stond om een steen uit
hel hoefijzer van het paard te 'halen,
konden zij de krekels hooren en het vroo-
lijke gegons van een zwerm muggen hoog
boven hun hoofd.
(Wordt vervolgd.)