iieir™l™ SU7SEGSE1 FEUILLETON. Ingezonden Staten. DE WELDOENSTER, van Woensdag 16 Februari 1316, uo 39, KUNST EN WETENSCHAPPEN. Concert zang vore enting „To t Oefening en l' i l - .spanning". Hel publiek toonde èn op de generale repetitie, èn op bet concert te beseffen waarom de uitvoering geopend werd met ,.In Memorinm" van Gernsheim, een klaagzang voor strijkorkest en orgel. Toen de, vooral' op het concert zeer geslaagde vertolking van deze niet diep gaande maar stemmingsvolle compositie was beëindigd; bleef hel stil in de zaal - oen stilte van piëteit, begrijpelijk voor al in een beperkte omgeving waar di recteur en publiek dichter bij elkaar slaan dan in een grootc stad. i\'n die inleiding volgde ..Met lied van worden en vergaan van \V de Haan Dat deze componist die zëlf den tekst dichtte van zijn „Sprookje en hel leven philosophisch is aangelegd, wisten we ïeeds uit dat werk. Maar in dit koorlied is bijna uitsluitend de philosooph aan hol woord Wc kunnen niet zeggen dat hij erin geslaagd is voldoende te boeien in do muzikale uitdrukking van zijn be schouwingen. Men wacht onwillekeurig op een contrast van dramatische kracht, maar dat komt niet. Zelfs de overgang naar den dur-foonaarcl bij „Ais .het atler- pirchligsl uur eens slaat" vermag niet de zwaarte van deze compositie te ver richten. Toch zijn er muzikaal zeer mooi" dee- leii in; vooral de strak gespannen stij gingen naar „het lied van verzoening, van troost en van zuulging" aan het slot is een pakkend brok muziek. En de componist van „Tiet sprookje en hel levenzou zich zelf niet geweest zijn. als hij niet gebruik had gemaakt van de gelegenheid om woorden uil den tekst muzikaal te ilhïstreeren: hel weg sterven van de zon in zee, het ondoor dringbaar duister, de dreunend» dichtval lende deuren, de knarsend toegeschoven grendels ze werden buitengewoon sug gestief weergegeven. Maar loch, als men vraagt wie wèl geslaagd is in het muzikaal verdiepen van. beschouwingen, noem' dan Bach, al zijn het bij hem meer religieuse stem mingen Van zijn moieUc Tesu, meine Froude" kregen we slechts oen deel le hoorei], en hol waren niet de minste gedeelten die door verschillende omstan digheden weg hieven. Maar reeds die enkele koren doen vertangen naar een volledige uilvoering. Wat een verschil van stemming, wal een krachtige karak terisering en vooral wat een frischheid in die door koralen afgewisselde a ca- pella-declen! Ilel koor stond hier voor groole technische moeilijkheden, want Bach eischt in die motelte enorm veel. Maar het koor, hoewel verzwakt door «le afwezigheid van sterke soprarem krachten, wist er zich uitstekend door le slaan. Van „zakken' was niets te bemerken. Dit Bacil-nummer was als 'l ware in geleid door een aria voor sopraan (mevr. il VA met viool-solo, ook van Bach. Dankbaar is dit werk niet, noch voor de zangeres,- noch voor den violist. Maar lof verdient van beiden de zeer mooie toon. Een bloemenhulde aan mevr. H.—V. gaf uiting aan de erkentelijkheid voor haar zoo zeer gewaardeerde medèwor- king. De heldere, volle slem van deze hier zoo welbekende dilettant-zangeres had alle gelegenheid zich op haar best tc doen kennen in den gedragen zang van „Laudate Dohiinum"' van Mozavt een juweeilje van réihen eenvoud on diep ge voelde stemming. Eerst de solo met haar zon natuurlijk mogelijk voortglijdende me lodie, on heel licht door ,hel orkest be geleid. en dan liet koor even rustig van beweging en harmonie. Ilel slot van het concert was de I-Iyiime van Mendelssohn ..Hór' mein Bit ten' voor sopraan-solo en koor Men delssohn is in vccL opzichten uil ,don lijd. Baeli on Mozart zijn ouder, maar slaan in vee! dingen dichter bij ons Wat in Mendelssohn velen hindert, is het zoetelijke Maar hij wist toch (frommels goed een mooi klaukgehceL le schep pen' Dal bewijst ook een klein werk als dit. dal door de soliste en hel koor vlot werd Jen gelmore gebracht Vóór dat .slotnummer had het strijk orkest nog in twee melodieën van Grieg geloond op welk een hoog peil dez t dilellanlencombinalie bot onder leiding van den lieer Cleuvcr gebracht Jiceft Wanneer we van ..Herzwunden" speci aal een woord van lof schrijven voor den zang der cello's, en van „Der FTühlbig" voor hel fijne spel dor eerste violen, dan bedoelen wc daarmee niets te zeg gen ten nadecle der anderen. Want de beide stukken, maar vooral hel tweed", werden door het gchcele orkesl met zeer gevoelige sehakeering vertolkt liet publiek bewees dan ook me| vanille zijn erkentelijkheid aan den lei- Ier, die trouwens ooft ten opzichte van de prnestalies van hel koor jnet voldoe ning op dezen avond kan terugzien. - Mei ben enkel woord zij de aan dacht gevestigd ,op hel Vrijdag a.s a 1- hior te geven concert, uitgaande van den hoer ïlenri U. Baumans, violist van de Royal opera le Lenden, ma n- thans in Onze omgeving gemobiliseerd. Hij heeft zich daarvoor dc medewer king verzekerd van nvevr. L. Endcrlë— Makkink (piano), George Enderlé (pia no) en ,Tao. Hazebroelc (declamatie) Op liet ..programma vinden we voor piano en viool, een sonate in A'van Ga briel Fauré, cn die in d van 'Brahms; voor viool alleen een sonate in g van Tarlini. Voorts een Scherzo van Saint Saons ■oor twee piano's, en dan als declamatie hot Heksenfied fin de Hollandsehe ver taling van 1*. Pauwels) met de bekende begeleiding van Max. Schillings. Den volgenden dag, dus Zaterdag, geeft ditzelfde viertal een concert te Domburg mcL hetzelfde programma Alleen wordt dan de sonate van Tarlini vervangen door a. Serenade mélancholi- 1711e van TsehaikoWsky; b Romance van Beethoven. Ingezonden Stukken worden in g "geval teruggezonden. MELK EN' NOG EENS HE! K. Geachte Redactie. Evenals aan zoovele auderen, is ook mij do mclkkwcstie natuurlijk bekend en hel) ik haar gevolgd in uw blad Van af hcL begin heb ik dikwijls aan hoofdpo.- sonen der melkslijlersverecniging gewaar schuwd om (och vooral geen couranten geschrijf uit le lokken of dat hiervan le maken. Als ik hel niet in hel belang acht dat anderen zulks doen zal i k bel zeker niet zoekenop de groole trom le - slaan. Nu echter deze "zaak zulk een omvang heelt genomen en men van verschillende zijden mij heeft verzocht nu loci) ook eens mijn stem te lalen hooren, en mij uil le laten, hoe ik denk dat deze kwestie voor alle partijen het beste wordt opgelost hoewel men wist dal ik geen lid ben dor mclkslijlersvor- eeniging, omdat het toch wel tijd wordt, dal de gemoederen wat tol rust komen, en ook mijn naam genoemd is, wil ik aan het verzoek voldoen, in de'hoop, da» ik iels in elkaar zal kunnen draaien, wat een steentje bijdraagt om dat doel te bereiken. Het is daarom mijnheer de re dacteur, dal ik plaatsruimte verzoek in blad. Ik verlang van uw ruimlc niet meer dan noodig is, doch zooveel, duf ik deze heele lijdensgeschiedenis de re kan lalen passëeren en mijn meonin, zoo kan uitspreken in het belang van al!-- partijen en mij zeir, dal alles voor io.t een begrijpelijk is en aan duidelijkh »i l niet al le veel te wenschcn zal over-» lalen, opdat het niet noodig zij na dez nog meer te moeien schrijven. Sinds het najaar 1915 toen de atnii leer alhier vergiftigd werd door de vel berichten over mclkschïiarschle en hoo- ge prijzen in andere sleden, had ik meer malen hel genoegen met den heer Dek ker hierover te kunnen sproken. Ónze mecningen liepen daaromtrent niet uit een. en we vonden hel heiden ongemo tiveerd dal sommige me tide vera n cie r s ook hier begonnen (c graten op oen toon. alsof er ook le Middelburg cn Ylissingen een melknood komen zou. Hiervoor bestond naar onze meening ab soluut geen gevaar, en zelf; kon men nog niet eens spreken van bizondero melk- schaarwille, wat dus nog geen melknood is -"Wellicht dat een of meer mefltsjiijlers niet al le veel melk door inui leveran cier geleverd kregen, maar dit is in den regel ieder najaar een terugkomend vér- schijnsel. Een reden om daarom de prijs der melk |c verhoogen, want daar ging het al om, vvas dit niet Want at wil in zoo» geval do mclkslijler zijn inkoopprijs mei oonigo centen verhoogen. daardoor ontvangt hij van zijn levoracier nog maar •biet (direct mcilr melk Hij moet dus door anderen worden geholpen Daartoe bestond in liet najaar 1915 gelegenheid, want er kwam meer melk in dc slad, dan voor de consumptie noodig was. Ik kan dit verzekeren, omdat ik zelf moer melk, dan voor de consumptie noodig was, ontving, en ik dikwijls overcomplete melk van den lieer Dekker ontving' en in welken vorm ook, in onze inrichting liet verwerken Teen dit motief om tol prijs- verhooging te komen niet genoeg gelden kon, heeft men gewacht tot verder in den winter. Op eens l.iecfl men later ge bruik gemaakt van de van elders komen de berichten, dat men door de duurte der krachlvoederarlikelcn, op andere plaatsen tot verhooging van den melkprijs was gedwongen. W'nt was nu eenvoudiger v.ior het be stuur dor mclkleveraneiersverecniging, dan ook dal wapen „de dure krachtvoe- derarlilcclen'op te nemen? Men heeft met een zacht lijntje getracht, de'melk- slijtersvereonigingen van den ingebeclden jioodloesland Ie overtuigen, om daar door ook hier een hoogcrcn prijs vjor dc geleverde melk te verkrijgen De mclk- slijters cn inrichtingen maken helaas niet zulke grove winsten op de in de stad ricochlo melk, dal ze maar op liet eer ste verzoek van hun .leveranciers een hongeren prijs kunnen betalen. De ,slij- tefsvereenigingen zijn (lus gaan vergade ren. ook wel met de leveranciers, en de eersten met koele hoorden gaan onder zoeken on besproken, of hel nu hier toch werkelijk wel zóó onhoudbaar was ■nor de leveranciers als men dit voor stelde. Hoewel hot voor mij niet nood zakelijk was, hebben ik en dc heer Dek ker wcderkcerig elkaar dikwijls op de boogie gehouden van betgeen wij wis ten en hoorden. Onze leveranciers zijn bij dragelijke contracten verbondon tot levering, klaagden o)k niet en zijn dezen blijkbaar nog al verstandige en bezadigde mcnschen Met den heer Dekker bleef iu goede overeenstemming van ge dachten, dat hel niet zoo direct nood- akelijk was als elders, om hier een hoo- gcren verkoopsprijs in lo voeren Toen dc bestuurders der leveranciors- vereeniging langs vredelie venden weg niet af te spoedig hun cischen zagen inge willigd. heeft men eenvoudig den melk- •lijlersvereenigingen een ultimatum ge slokt cn gezegd- jullie moeten ons een hoogeren prijs betalen. Kunnen de slijters en inrichtingen van hunne winsten aan ons niets afslaan, welnu, dan wederkecrig liet publiek ge dwongen, en laai dat méér betalen. Geen wonder, dal die houding van hei beslmir der molklcveranciersvereeniging aan de melkslijters een schrik bezorgde. Mij. die gelukkig was geen lid le zijn van (ie mclkslijlersvoreeniging, dus buiten alles stond, werd een onderhoud verzocht door de schrijfster van „Elizabeth and her German Garden." Ml). Er was niets' aan te doen, dc woede var. den beambte moest nogmaals' gel rot- seerd worden. Beschroomd schelde hij weer. Dilmaal moest hij wachten. Er was een klein rond raampje in de deur, hij zag den man legen een tafel leunen, bezig Zijn nagels in orde le maken. D. man kon hem ook zien. In zijn wanhoop begon Manslee op het raampje le tikken. De man bleef geheel verdiept in zijn nagels. Anna leed als een martelares'. Haar hoofd zakle al dieper ca dieper. De kinderen Jachten luid Op dal oogenblik hoorde men zware voetstappen op de slraatsteenen aankomen en de kin kinderen liepen als bij afspraak allemaal weg Onmiddellijk daarna kwam een be ambte, waarschijnlijk een hooger geplaat ste dan de man daarbinnen, de Moep pp. Hij keek nieuwsgierig naar de >w smcekelingen, toen hij zijn band in zijn zak stak en er een sleutel uil tc voor schijn haalde Voordat hij hem nog in hel slot gestoken had, had de man binnen de gevangenis hem reeds' gezien, was naai de deur geijld, had die open gedaan en Stónd in positie. Manslee zag flat bij van deze gelegen heid gebruik moest maken Hi/ham haas tig zijn lioed af. „Mijnheer", riep hij, „in Gods naam één oogenblikje „Nu wat is er?" vroeg de beambte op scherpen toon „Waar kan ik een permissie krijgen om toegelaten tc worden'?" Om wien le bezoeken?" „Mijn beschermheer, den heer V m Lohm, die door een onbegrijpelijke; een verschrikkelijke vergissing - ,,'XJ moei naar 'den rechter gaan, die met hef voorloopig' onderzoek was ba last." „Maar wie is ;dat en waar kan ik hem vinden?" Dc ambtenaar keek op zijn horloge. „Als u u liaasl, vindL u hem misschim nog op het Gerechtshof. In de eerstvol gende straat. De rechter van instructie Schultz En dc deur werd gesloten. Zij gingen dus naar hel Gerechtshof oti haastten zich trap op trap af, lange, Êin- delooze corridors door en zochten tever geefs haar iemand, die hun den weg kon wijzen naar den rechter van instructie Schultz, Er Was niemand in hel gebouw door ecnige heeren der melkslijlers- vereeniging, vertegenwoordigende dc groëpen eigen melkvcrkoopcrs en slij- l'M-s, benevens-hun voorzitter, den heer Dekker Met welwillendheid heb ik de heeren onlvhwgen cn onder de bespre];:»- gen over de bedreiging van sommiger be slaan. als mijn meening te kennen ge- geven*, dat ik hel in luiu plaats aanb. iingswaardig vond, om toch hun angst voor dc drijvers der melklovernneic 'creeuiging éen weinig te temperen leen onbezonnen slappen te loon. héb bij die gelegenheid, cn ook zeer dik- ijls daar huilen, gezegd dal linn melkleveranciers eens goed duidelijk moesten maken, dal in het algemeen de leveranciers en veehouders in onze om geving in een heef andere en gunstiger conditie vorkeeren dan hun collega's rondom de groole sleden in Holland. Builen liet hooi moet men daar alles knopen en doet men dat daar ook. In tijden als deze gaat dit natuurlijk met enorme kosten gepaard en is der halve een verhoogde melkprijs dóór al leszins gerechtvaardigd als men melkvet houden moei. Hier is hel echter heel iels indors. Men kan hier veel aan hel •oederen, en er wordt hier v-eel aan het ee gevoederd dat niet zoo duur is en dat dc Hollandsehe boeren eenvoudig niet hebben en ook waarschijnlijk niet zouden willen geven aan hun k >eien. Ia maar dal groole wapen „hel kraehl- vooder" is zóó duur", werd mij dikwijls toegevoegd. Volkomen waar, maar daar op antwoordde ik" het volgende „'.Val oudt u denken dal de boeren zonden doen als de melkslijlóiisvercciiigingcn te Middelburg en le Vlissingon zouden zeg gen: Goed heeren melkleveranciors jullie vragen ons, oindal hel krachtvoé- der zoo duur is, een of twee '•enten per liter melk meer, dus niet uit egoïsme. Welnu, wij zullen uw zin doen en beta len hel door u gevraagde per honderd liter geleverde melk méér, doch onder deze voorwaarde, dat hel heele hodrig, hetwelk wij n méér betalen zuilen, ook werkelijk in den vorm van kracht voed.m- aan hol vee zal worden besteed. Zulks natuurlijk onder controle van hel bestuur der melkslijlersvereenigiiVgen Geachte lezeressen, en lezers, ik hond mij overtuigd, dat minstens 90 pf'l wel licht nog meer. der melktcvoranciers, die nu het hardste roepen om 'Crhon- ging van den melkprijs, oen d.-sbetreTeii- de schriftelijke verklaring niet zouden wijlen Ieekenen. Gaarne geef ik toe, dal voor sommige boeren liet koeien houden in dezen tin ier wel wat meer kost dan op andere jaren Maar daarvoor wordt voor de melk ook meer betaald dan op andere jaren Ilc geloof, dat de prijs die momen teel méér betaald werd, dan op andere jaren, voldoende is, om bij een oordeel kundige voedering der koeien, de hbogere kostprijs van (liet kraelitvoedcr u- betalen Belangrijk winstafleggend, beweer ik niet, maar dit ticden de kecien op andore ja ren als men de boeren uittest geioovèn, oolc niet. In dit opzicht zijn velen dei- boeren gelijk aan al'e visschers Als men den laatste» naar hun vangst vraagt, gaat het altijd, slecht, ook al bezwijken ze onder hun last. Terugkomende op liet onderhoud mei liet bestuur der melk lijtersvereeniging werd toen als conclusie door de heeren aangenomen, dal men nog niet genoeg van dc noodzakelijkheid overtuigd was, om op de vergadering van melk lijier, cn- eigen melkvcrkoopcrs tol verhooging van den melkprijs in de -lad aan te dringen en respectievelijk de leveran ciers meer te betalen. De vrees "dat door verzending der melk naar andere plaatsen hier een tekorl zou kunnen ontstaan, deelden dc lieer Dekker en de anderen toen ook beslist niet, omdat men met mij overtuigd was, dat dit niet van blijvendeti aard kon bestaan (Van die niolkverzcnding was leen reeds sprake) Nu. daarover een oordeel te kunnen vellen, behoeft <pien hcuscli niet voor in bel vak le zijn. Althans, bpb ilc menige eenvoudige, doch doordenkende leveran cier en zijn vrouw mei gezonde taal hoo ren redeneeren. Bovendien heeft jncn in normale lijden en ook reeds zeer waar schijnlijk in hel aanslaande voorjaar ii Holland geen behoefte aan onze melk. afgezonderd van de vraag of onze molk goed is. Door den heer Ton, een eigen melk- verkoopor, werd bij <l:c gelegenheid dc moeilijkheid in hel midden gebrachtal.» liet eens werkelijk lot een te grooten al- voer van melk mocht komen en sommige melkslijters daardoor hun leverancier kwijl geraakten liet zou dan wel eens niet zeker kunnen zijn, dal zulke melk- slijlcrs maar direct een andere leveran cier hebben en wat moeten die dan be ginnen mei 'Juin klanten. Dil deed mij waarlijk aangenaam aan Ik acht dit een bewijs, dal de lieer Ton niet de meest egoïstische is onder de hoeren en ook over een ander denkt Nu, in dil opzicht staat de heer Ton wet zeer zeker ook niet allcên. Ik durf le verklaren, en zulks niet zeer groole zekerheid, dat er onder de melkleveranciers cn andere boeren belangrijk velen zijndie licuseh nog zoo beroerd niet voor pen ander zijn als zij er wel uit zien. Men moet echter zijn pap penheimers kennen, de menschen nemen zóó ze zijn, niet hen weten om le gaan, en boven alles zelF tegenover ben eerlijk zijn Ik kan niet nalaten tegenover den heer Ton, en dergelijken, oen, e n ander element voor te stellen, wiens naam ik niet zal noemen. In den tijd der vluchtelingen, najaar 19M, werden ons- zóó vele leveringen opgedragen van ni •ik, voor diverse comilé's, hospitalen en Gasi- huizen, dal ik vrijwel alle aan ons ge leverde melk, voor bedoelde leveringen en onze gewone klanten noodig had On ze melkleveranciers icon ik daardoor ni o'. regelmatig van afgeroomde molk voor zien Por fiets, kwam het door mij be doelde andere element, één onzer le veranciers, met de grootste Vloeken, 'want er zijn er die dat buiten den Zon dag ook doen) vragen, waar de afgeroom de melk gqbleven was Na de .oorzaak hiervan te hebben medegedeeld, en mijn verzoek, nu ook ecus een weinig te wil len inschikken in deze critieken li; kreeg ik ten antwoord Wal kan mij'cie vluchtelingen! gewonde soldaten fcn Gas'- huizen verd Denk je dan dat mijn varkens mij niet méérwaard zijn? Mijn antwoord was. Vriend, welli-ht was liet gewen Sell t voor ji dat jij met je huisgezin ook eens voor een komend mi vijand moest vluchten en alles -in den steek laten, zooals een welgestelde Bel gische boer van. ruim vijf en zestig jaar me' zijn gezin, die destijds hier liovcn in onze fabriek zal, en nu alle, kwijl was Wellicht dal .jij daardoor de kan, kreeg een ander measch tc worden Daarna keerde ik hem den rug toe, mij kond la tende oi hij nog ooit meik leverde of niet Zóó zijn er dus ook. Hoe denkt u geachte lezeres»-n i lezers, dal dezulken over .n nood vorkc erende melkslijters zou den - denken? Natuurlijk zijn zulk soort enkelingen. Dezulken en bui ten dezen nog sommige anderen, waar onder Icveracicrs van mij, die, ik durf dit verklaren, hoogst onbelrouwbnar zijn in hun melklevering, zijn liet, die ook 1 -t hardste reepen om prij»verhooging der melk. En onze goede boeren op Walche ren worden, jammer genoeg, woH'cht het nicest door lien hel bttofd op hol -ge bracht, en op mijns inziens verkeerde we gen geleid Excuseer mijn uitwijding Den lieer Ton lieb ik toen geantwoord, dat ik zijn geopperd bezwaar niet zóó groot vond als het getal in nood komende slijter» slechts enkelen betrof. Ik heb bun loon de belofte gedaan, dat ik dan wel wat van onzen overvloed aan de melkslijlers- -ereeniging wilde beschikbaar stel'cn, en dat ik nioi twijfelde, of de lieer Dekker zou dit óók gaarne willen doen Mot be sliste zekerheid hebben wij beiden du» de belofte gedaan Daarna is door den heer Ton of Dekker (dit weet ik niet zoo juist meer) dc vraag gesteld, wat ik dacht te zullen doen ats door de lijtersvereeni ging, nood gedwongen, de prijzen in de slad moeiten worden verhoogd. Mijn ant woord is geweest: Zooals voorheen, wat er ook gebeurd, wij blijven onze klanten legen onze gewone prijzen mol fl.v,»clicn- melk bedienen; en Jol den lieer Dekker U behoeft niet ongerust (te zijn, dat ik zij kwamen geen sterveling tegen, zij lie pen de cene gang voor en 'dc andere na door. Anna met angstig gemoed en Mans lee niet minder hevig ontdaan dan /ij Eindelijk lu>,orden zij in de verte stemmen in de ledige ruimte weergalmen. Zij gin gen op liet geluid af en vonden twee vrouwen aan het schoonmaken. „Kunt u mij do kamer ook wijzen van don rechter van instructie Schultz?" vroeg Manslee met een beleefde buiging „De heeren zijn allen naar huls. De bureautijd is om", luidde Jiel .antwoord Konden zij misschien zeggen waar hij woonde? Neen, dat wisten zij niet; dc portier wist het misschien. Waar was de poriiev? Je, die moest ergens rondloo- pen Toen begaven zij zicli weer haastig naar lwnedeii om' den portier te zoeken. Daar gingen weer iicn minuten mee heen. Zij zagen hem eindelijk door de glazen 'deur aan dc.n ingang, hij stond op de sloep een luchtje te scheppen De portier gaf hen het adres; locn gingen er weer cenige minuten heen mei hel 'zoeken naar hun Droschjke, want zij waren een andere deur binnengegaan dan zij nu uitkwamen Manslee zweeg cn Anna was Jialf dood van vermoeidheid. Zij klommeu drie trappen op naar dc bovenwoning van den rechter van in- Jslructie Schultz en nadat zij langen tijd hadden moeten wachten „Der Ilcrr Uuiitorsuchungsrïchtor ist bei Fisch" zoo als hel slordige dienstmeisje had aange kondigd - - vernamen zij van hem, zeer kortaf, dat zij naar den off.cier van justi tie moesten gaan om een kaart te vragen. Zonder een woord le zeggen ging Anna idc kamer uil Manslee hoog en maakte ex cuses, dat hij den Ilcrr t'uicrsuchungs- riehter hij zijn maaltijd gestoord had, hij voelde behoefte le kruipen voor de personen, die zoo almachtig waren. De rechter van i nslructie gaf geen antwoord op deze medelijdenswaardige beminne lijkheden, maar draaide rond op zijn hak ken 'en liet ,hen z;oo goed mogelijk ai^nr 'd,c 'deur zoeken. Dc officier van justitie woonde aan het andere eind van de stad. Zij spraken geen van beiden een woord op - hun weg daar naar toe. In antwoord op hun drin gende vraag of zij hem' spreken konden, zei de vrouw, die de deur had openga- .daan, dat mijnheer sliep; het was fijn rustuur vlak na hef souper en hij mocht 'niet gestoord worden. Anna begon te schreien. Manske vatte haai' hand en hield die vast; bij streelde die, terwijl hij voortging met zijn vragen aan (liet dienstmeisje. j „Hij wil niemand zoo Iaat ontvangen", zei ze. „Hij slaapt tot negen uur cn dan gaat hij (uit. U moei morgen terugkomen „Hoe laat?" „Oin tien uur gaal hij naar het paleis van justitie U moet dus vóór dien lijd komen." „Dank u," zei Manske. en trok Anna n»ee. „Niet schreien, licbes Kind," smeek te hij, zijn eigen oogen stonden vol tra nen van ellende. „Laat de koetsier u zoo niet zien Wij móeten nu naar hui». Er is niets meer aan tc doen. Wij zullen morgen vroeg terugkomen on dan zullen wij wel meer succes hebben Zij bleven een -oogenblik slaan ia den donkeren ingang van het huis, en tracht ten er wal kalmer uil le zien, voordat zij buiten kwamen. Zij durfden elkaar niet aanzien. Toen gingen zij liet huis uit en reden weg. I)e sterren schitterden, toen zij den stillen landweg over reden; de lacht was welriekend van den geur van klaver en pas gemaaid hooi. Boven de roggevelden was de hemel links nog licht rood ge kleurd. Geen blaadje bewoog Toen de koetsier even stil stond om een steen uit hel hoefijzer van het paard te 'halen, konden zij de krekels hooren en het vroo- lijke gegons van een zwerm muggen hoog boven hun hoofd. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1916 | | pagina 5