TWEEDE BLAfl FEUILLETON, DE WELDOENSTER, Zaterdag 12 Febraari 1916. no 36. Parlement en belaegenverzorging. Het adres-Van Aalst c. sdat Woens dag in de Kamer geringschattend werd bestempeld als een afscheidstoost en als een lijkrede, hadden wij denzelfden dag beschouwd als feit van diepere betee kenis, nl. als een verschijnsel, dat, als zooveel andere, bewijs levert voor de onbevredigdheid over het parlementaris me zooals het nu werkt. Die stemming bestaat, en wordt steeds sterker. De reden daarvan ligt niet hij het kepcrkte kiesrecht Men vindt die on bevredigdheid niet uitsluitend, en zelfs niet het sterkst bij de groep ingezete- trnen die nu nog niet mogen raee-stem- tnen Ze ligt evenmin iu een gebrek aan bekwaamheid en ijver bij de Kamer leden, waarvan de meesteu zich met hun «eheelen persoon geven aan de zeer veel eischende taak die lien is opgelegd. Ze fcgl ook niet bij hel gemis aan evenredige vertegenwoordiging, waarvoor wc ons niet bijster warm kunnen maken, om dat tegenover het wegnemen der onbil lijkheid der zonder invloed uitgebrachte minderheidsstemmen, het groole nadeel staat, dat de, zij hel ook niet groole, maar dan toch nog bestaande invloed van de kiezers op de keuze van de can didates zoo goed als geheel zal wor den vervangen door de alles bedisselende macht van de partij-besturen. De reden zit veeleer hierin, dat hél partij-stelsel waarnaar ons parlement werkt, niet past op de omstandigheden van het oogenblik De omstandigheden ontwikkelen zich zoo snel, dat het parle ment ze niet bij houdt Dat - om in ons land te blijven de schoolstrijd een bepaalde partij-groepeering deed ont slaan, was een volkomen logisch gevolg der tóen beslaande toestanden Maar vóór die schoolstrijd was opgelost, kwam de sociale kwestie haar eisehen stellen voor arbeidsbescherming en arbeidersverzeke ring. kwam door de ontwikkeling van de arbeidersklassen (gevolg van de onder- wijs-nilbreiding) het kiesrechtvraagstuk naar voren In al die kwesties is iéts ge daan maar ze bestaan alle nog, ze vra gen een heel andere groepeering dan tïe schoolkwestie, en tóch werkt het parle- menl nog steeds naar de party-vorming uit de dagen van den onderwijsstrijd. En inmiddels maakt de enorme ontwik keling van onze handel en nijverheid zéér dringend allerlei regelingen noodig, waar- aan de Kamer met geen mogelijkheid toe kan komen. Hoe lang, om maar één voorbeeld te noemen, wacht men nu al op een regeling voor de naamiooze ven nootschappen, een kwestie waarvan men bijna dagelijks niet voorbeelden de urgen- 1ïo kan aantoonen'? De herziening van hel verouderde Wetboek van strafvor dering ligt al jaren bij de Kamer, maai er is geen denken aan, dat ze binnen de eerstvolgende jaren aan de orde komt. Want er ligt daar nog zoo héél véél dat nog dringender is. Het gevolg is, dat de maatschappij zelf haar regelen stelt, buiten het parlement om. Tcekenend is het dat de in ons land zoo veel be tee kenende Beurshandel gte- heel gebaseerd is op voorschriften, die nièl uitgevaardigd zijn door het parle ment, maai- door de Vereeniging voor den Effectenhandel. Ja, nog sterker, in deze abnormale tijden wordt onze gehééle overzcesche handel, onze uitvoer, onze door de schrijfster van „Elizabeth and her German Garden." 139). Miss Leech keek haar van ter zijde aan en vroeg of zij iels mankeerde „Neen", zei Anna fluisterend en zij keek recht voor zich uit Zij mankeerde ook nietsalleen die afwezige uitdrukking op Axel's gezichten dat vreemde gevoel aan haar hart Buiten het postkantoor stond een troep mensclien druk te praten. Zij hielden eensklaps op niet praten en keken naar Anna toen het rijtuig den hoek omsloeg. Fritz legde zijn zweep op de paarden en reed in galop voorbij. „Wacht - ik wou even uitstappen", riep Anna,t oen zij de pastorie naderden ,',Zou lv even willen wachten?" vroeg zij aan miss Leech. „Ilt wou den Herr Pas tor zoo graag even spreken. Het zal niet lang duren." Zij ging het kleine, nette paadje op naar den zijgang van het huis. De meid ruimde het koffiegoed op Mevrouw Manske kwam met veel drukte aanloo- pen, toen zij Anna's st^m naar haar man boorde vragen „Hij is nog niet terug", invoer, beheerscht door de Voorschrif ten van de N. O. T., een zuiver par ticuliere instelling, die niet eens door het parlement is gevormd, en waarover het parlement niets te zeggen heeft. De voorbeelden zijn trouwens op ieder gebied voor liet grijpen Is het wonder, dat bij een bevolking, die zoo haar eigen weg gaat, het prestige voor het Parle ment sterk verminderd9 Dat ook de uit voerigste partij-programma's geen bevre diging geven aan de steeds op iets anders gcrichle eisehen van 't oogenblik' We hebben dezer dagen een gezegde van Minister Cort van der Linden aan gehaald over de gebreken der democra tie We zullen er nog een laten volgen, nl uit de rede van 18 Febr. 19 M, waar in hij in de Eerste Kamer de politieke bestaansreden van zijn extra-parlemeulair kabinet uiteenzette „Zij die de geschiedenis van hel par lementarisme, ook dal van den laalslen tijd, nauwkeurig hebben nagegaan, zien dat de bloeitijd van het tegenwoordige parlijlcven voorbij is. Er zijn tal van lee- kenen waarneembaar, dal het volk .een eigen gedachte heeft, niet alleen over algemeene partij-beginselen, maai- ook een eigen gedachte over bijzondere maat regelen van staatsbeleid, en dat het over die bijzondere maatregelen van staats beleid macht, en daarin medezegging schap wil hebben Die woorden doelden op den sterken invloed w-clke de volkswil heeft op de steeds snellere wijziging van hetgeen de politieke partijen voorstaan Maar ze zouden onveranderd over genomen bunnen worden in een rede over het adres-Van Aalst c. s. Ook die adressanten wilden hun meening doen hooren over heL staatsbeleid. Medezeg- gingsschap kunnen ze alleen verkrijgen doo'- de verkiezingen, en dan nog hoe' Wal beteekent in ceu verkiezingsstrijd een builen de partij-programma's slaan de wensch9 Zc hebben zoo lang niet ge wacht, maar dadelijk hun meening geuit, al wisten ze ook bij- voorbaat, dat him stem de gevallen beslissing niet meer kon te niet doen De vraag ligt voor de hand, hoe men zich dan een anderen toestand moet voorstellen, waarin het parlement niet meer den remmenden invloed zou heb ben, dien het nu heeft We zullen ons niet wagen aan de uitwerking van een stelsel, wat trouwens een volkomen nultelooze taak zou zijn Maar we willen wel de aandacht vesti gen op enkele verschijnselen, die de richting aanwijzen waarin de. .democratie, in de beste beteekenis van dal woord, zich nu ontwikkelt We hebben trouwens reeds enkele voorheelden genoemd. Als het parlement in zijn huidigen vorm de maatschappij niet aan de noodige wetten kan helpen, dan zal de maatschappij zich zelf hel pen. en dan zal op den duur die eigen- hulp de sanclie moeten krijgen van bovenaf Dat is niet zulke Loekomst-muziek als liet wel lijkt. Wc hébben reeds belangen- gpmeenschappen die zelf him regels stol len, zij 't ook naar algemeene lijnen, door de centrale macht vastgestefd Er zijn bij ons officiéél drie lichamen die voor de rechtsvorming zorgen het parlement, de Provinciale Staten en de gemeenteraden. Maar daarnaast is er nog een recht- scheppend lichaam, een heel merkwaar dige instelling, bij uitstek nationaal- Nedcrlandsch, ouder dan de gemeente- i aden en Provinciale Staten, en veel ouder dan het parlement: het is het Wa terschap, hel typische voorbeeld van een belangengemeenschap, die van een parti culiere corporatie is verheven tol een publiek-rechterlijk lichaam Hoe groot de onafhankelijkheid van die waterschappen is, bleek, in 'l negatieve, floor het voor stel van Ged. Staten van N -Holland om hen te machtigen niet alleen bij wan beheer maar ook bij dreigend gevaar aan de waterschappen de noodig geachte maatregelen voor tc schrijven Die macht riep zij, voordal Anna kon spreken, „hij is nog op het Sehloss. Gott du Allmachli- jger, heeft ooit iemand zoo iets vreeselijks gehoord?" Anna keek haar aan, haar geziebfc zag even wit als haar japon „Vertel njfj", probeerde zij te zeggen, maar er kwam geen geluid over haar lippen. Zij deed een krachtige poging en toen kwamen de woorden over haar lippen „Vertel mij" zei ze. „Wat? heeft de freule het nog niet gehoord? Mijnheer Von Loh(n is gearres teerd." Het was onmogelijk niet te genieten, wanneer men zulk een ontzettend belang rijk nieuws kan mededeelen, hoe diep ge schokt men er zelf van mag wezen. Me vrouw Manske verkondigde het met een klank van fierheid in haar stem Het zou niet gemakkelijk, te overtreffen zijn op het punt van nieuwtjes, dat gevoelde zij En toen herinnerde zij zich de praat jes die verspreid werden over .Anna en Axel, en zij nam haar op met vermeer- dexrde belangstelling. Zou zij flauw val len? Het zou het eenige wezen wat zij doen kon als het waar was, dat er van eeii engagement sprake was. Maar Anna, die eerst liaa£t geen ge luid had kunnen j*even,scheen merkwaar dig koud en bedaard, toen ze eenmaal ge- hooi-d had wat er gebeurd was „Waarvan wordt hij beschuldigd9" was1 haddon Ged Stalen daar dus niet We gelooven grif dat het noodig is in zoo n buitengewoon geval als een overstroo- mingrasmp alles onder een hoogere macht tc stellen 'Maar we halen dit voorbeeld aan als bewijs wat een waterschap als zelf- regelende belangen-gemeenschap betee kent. en om daarmee aan te toonen dat zoo iels ook op ander gebied kan Onbeteekenend klein is de afstand van een waterschap naar een weg-schap En wal voor principieel onderscheid is er tusschen zulk een gemeenschap van boe ren, en een verordeningsbevoegden vis- schersbond, die er, zij 't ook met kleine bevoegdheid, trouwens al is in den Zui derzee visscherij-Raad samengesteld door zelf gekozen afgevaardigden van de Vis- scherij-vereenigingen Wat de Vereeniging voor den Effecten handel voorschrijft heeft niet de kracht van een wet. Toch wordt het opgevolgd En meent men thans ooit nog een re- gclïilg dezer materie te kunnen maken, waarin de verordenende macht dezer vereeniging weer wordt weggecijferd? In Australië beslaan reeds /.elf-roge lende verbonden voor handel,, industrie en 'andbouw. publiekrechtelijke bedrijfs organisaties Bij ons hebben door de oor logstoestanden de reeds bestaande be- drijfsverbonden op allerlei gebied een veel vasteren vorm gekregen lederen «lag kan men in de courantenberichten, lezen van bijeenkomsten van bedrijfsleiders uit een of ander vak, die daar samen hun belangen behartigen, niet op de wijze van de Kartels of de trusts, maar als vereeniging Wijst dat niel op een ont wikkeling naar hel vormen van belangen gemeenschappen 9 Tegenover de vakvereenigingen der ar beiders vormden zich de ondernemers- bonden 'l Zijn nu nog strijd vereen iginge n Maar. ligt de oplossing van den strijd niel logisch in een regelende belangengemeen schap Typisch is heigeen onlangs in Engeland gebeurde Van een loonraad, een lichaam uil de belanghebbenden gevormd, en 'lat zeil de loonen zou voorschrijven, wilde mei: daar niets weten. Toen de nood in de kolenindustrie drong oenerzijds door den oorlog, anderzijds door de werk staking, zijn de loonraden van zelf tot stand gekomen en officiéél gesanctio neerd. Zou men meenen ze na den oorlog weer weg te kunnen krijgen9 Ook bij ons is een poging tot vorming van bedrijfsorganisaties gedaan rirfor Tal ma's voorstellen ter organisatie van arbei dersraden en bakkersraden Ze zijn ver worpen, ten deele om de wijze van samenstelling, ten deele omdat velen aan zoo'n lichaam geen bevoegdheid tot het maken van verordeningen durfden .geven. Tocli gelooven wtdal we op den duur bij iels dergelijks terecht zullen komen. Er is vaak zeer smalend gesproken over de Fransche „syndieats", vakverce- dringen maar ook bedrijfsgemeenscbap- pen En een feil is het dat de roekeloozc tyrnnnie van sommige leiders dier svndi- calen een oplossing in dien geest alles behalve aanlokkelijk maakt Maar niet ontkend mag worden, dat er in die „syn dieats" een gezonde kern zit, die terug te vinden is in heel ons vereenigings- Jcven, dat later wellicht als een der merkwaardigste verschijnselen van onzen tijd zal worden beschouwd Of we de bezwaren van zoo'n eigei verordeningsbevocgdheid der belangheb benden dan niet inzien9 Zeker' De ge schiedenis der gilden is leerzaam. En we gelooven ook dal een centrale macht, een parlement dal algemeene lijnen aan geeft. steeds noodzakelijk zal blijven, en dan ook beter zijn beperkte laak zal kunnen afdoen Maar we bepleiten hier geen „stelsel". We hebben slechts op eenige verschijn selen gewezen, die wijzen op bet bestaan van maatschappelijke machten, die hui len de par t ij en om een sleeds stij genden invloed krijgen op de regeling van allerlei zaken, welke wettelijk eigen lijk thuis hooren bij het door de partijen al wat zij vroeg; „zóó kalm," vertelde me vrouw Manske later aan haar vrienden, „haast niet vrouwelijk tegenover zuil: een groot ongeluk „Hij heeft de stallen in brand gesto ken", zei mevrouw Manske „Dat is een leugen", zei Anna, ook een onvrouwelijke opmerking, zooal* me vrouw Manske later tegenover haar vriendinnen te kennen gaf „Hij heeft het zelf gedaan om lipt geld van de assurantie-maatschappij te krij gen „Dal is een leugen", herhaalde Anna niet diezelfde koude slem „Ooggetuigen willen er den eed op doen „Dan liegen zij", zei Anna nogmaals', en zij keerde zich om en ging heen „Rijd door", zei ze tot Fritz, terwijl zij naast miss Leech ging zitten Zij zat doodstil totdat zij dicht bij huis was Toen riep zij lot den koetsier, dat hij moest stilstaan. „Ik ga even naar hel bosch", zei ze en sprong het rijtuig uit „Rijd nu maar naar huis." Snel liep zij den weg over; haar witte japon bleef een oogenblik tussöhen de hoornen zichtbaar, toen verdween zij in de zachte groene duisternis. Miss Leech reed alleen verder en zuchtte zacht. Er was iets dat haar lieve freule Eslcourt hinderde. Er was iets bui tengewoons gebeurd Zij wou zoo graag beheerschte parlement Ja, zelfs in zui ver politiek opzient hebben we sedert twee en een half jaar een kabinet, waar van de leider de rechtvaardiging zoekt, over de partijen heen, bij den in de ver kiezingen gebleken volkswil, een goed IJrJlandscJi voord voor publieke opinie. Ten van die belangen-groepen. een der machtigste, heeft in het ndt-es-Van Aalst c s zicli plotseling gesteld tegenover de meening der Kamermeerderheid en bleek de instemming te hebben van heel velen ook buiten dien kring Praclisch gevolg za! hel niet hebben, en dal die hekrili- s'-erde Kamerleden zich nu minachtend uitlaten, is menscheljjk Maar als ver schijnsel is 't van grootc beteekenis HIT DE PERS. De Va derlandsche Club Dc N. R Crt had zicli weinig ingeno men beloond met het bekende manifest der Vadcrlandsche Club. Naar aanleiding daarvan lieeft de heer mr J A van Hamel aan dat blad een ingezonden stuk gezonden waarin o a het volgende slaat te iozen, ten opzichte van het al of niet noodzakelijke van de vorming dezer club In dc eerste plaats is het toch blijkbaar reeds voor niet weinigen noodig, sterker te beseffen, <ial de vaderlandsche plich ten iels meer in hebben, dan hel ger •- geld betalen van hel belastingbiljet' In de tweede plaats vergist ge u even wel volkomen, indien ge meent dat het „Wij gelooven in het recht van bestaan var de Nederlandsche natie en den op ons geslacht ruslenden plicht, om ons ils waarlijk zelfstandig Nedcrlandsch volk", bestaan te handhaven", een „gemeen plaats is, die uil haar aard door elk Ne derlander wordt onderschreven Wie dit laatste volhoudt, geeft daar mede blijk slecht om zich heen te h»b- ben gezien, en zich de dingen (anders ivoor tc stellen dan zij in werkelijkheid zijn. Er bestaan integendeel zeer vele Ne derlanders, die óf zulk een zinshede maar lies er onuitgesproken willen laten, om- dal zij haar gevaarlijk, zélfs on-neulraal achten Of hel niel eens zoo meenen ook. Wanneer ik tegenover uwe opmerkin gen eens aanhaal eeue zinsnede uil een brief, door eenen hoofd-ambtenaar van een onzer departementen van Be «tuut voor korten, lijd, naar aanleiding van de Landslormactie geschreven met ver lof to! publiciteit erbij) „zeker 93 pc! onzer bevolking is verstandig genoeg, oil hel bewaren van ons land voor den oor log, ook al gaat dit ten koste van onze integriteit en onafhankelijkheid, als lie' hoogste te beschouwen „Als Duitschland het wcnschelijk acht, 6n or internationaal de macht. !oe heeft, cm inbreuk te maken op de intag-i';-it et onafhankelijkheid van ons land, zul len wij ons idaarlegcn met de wapens kun nen verzeilen, maar weinigen zullen ge looven., dat dit verzet succes1 zal hebben Hel eind van hel lied zal dan ool«*ijr, dat, waar slechts dreigt eene vreed mme verandering van overheid voor een klein doel van ons volk of ten hoogste een- half-goedschilcsche aansluiting bij d"u Duilschen Bond - hel verzet in plaats drarvan zal brengen verwoesting van het land, dood of verwonding van een groot deel der jonge mannen, en tenslotte voor ons volk het weinig benijdenswaardige lol van met rancune in het hart te moeten leven als bewoners van eene aan de Prui- Pruisische monarchie toegevoegde pro vincie" dan zuil u door dit eene voorbeeld red-» beter gaan inzien, hoe bedenkelijk uw artikel was, en hoeveel grond er is roe de Vaderlandsche Club om op te tredrn. 0 a met het doel (alweer «loor u in een 1 omiek daglicht gesteld') „den Nederland- schen volksgeest te doordringen van wit hij vermag en waard is Al is het nu met die 95 pet gelukkig wel eene misrekening, er zijn er »oo meer dan genoeg! Fr. daarom almede is het optreden van de Club noodig dal zij haar helpen kon Zuchtend reed zij voort. Zoodra de weg uil het gezicht ver dwenen was, sloeg Anna links af, over mos en struiken naar hel punt, waar zij wist dal een pad was, hetwelk naar Lohm voerde. Zij miste den weg niet maar vond hel pad en holde voort Wat gingen ze met Axel doen? Zij ging alleen naar zijn huis De menschen zouden er over pralen. Wat kon haar dat schelen Die belachelijke angst en vrees voor las terpraatjes. wanneer belangen van leven of dood op het spel stonden' Alle praat jes van de gelieelc wereld zouden haar niel afschrikken naar Axel te gaan Er was een nieuwe uitdrukking gekomen in haar oogen. Voor het eerst was zij goed wakker, zij zag het leven in bet aange zicht zonder droomen, het leven met zijn wreedheid en onmecdoogendheid. Dit was het leven, dit was de werkelijkheid lijden, onrechtvaardigheid, schande; niet le vermijden naar het schijnt voor den achtenswaardigste en onschuldigste van alle mannen, maar het kon ten minste bestreden worden met alle wapens, waar over men beschikken kon, met onwan kelbare» moed tot het einde toe, wat fdat einde dan mocht wezen Dat was het wat men het meest van alles noodig had van alle gaven der goden - niet het geluk o onzinnige, kinderachtige droom' hoe kon erg eiuk zijn zoolang de menschen Dat zij hierin niet eenzijdiger zal zijn, dan de werkelijkheid mocht gebieden, blijkt uit de navolgende zinsnede mhare verklaring „Hel staatkundig belang van Nederland smal op zich zelf tusschen dat der om ringende mogendheden. Door geen .'3n hen mag Nederland zich laten meest,- per.. Hel wil, nu en duurzaam, zijne vol komen vrijheid behouden en moet zi-'>, ook economisch niet aan eenen machti gen nabuur binden waarop bij uwe overigens zoo uitvoer1 ge bespreking de aandacht niet gevestigd is Geen schadevergoeding te Domburg Onder het opschrift ..Jammerlijk" schrijft de hoefijzercorrespondent van het Hand Wellicht herinnert men zich nog de oorlog vaagt zooveel herinnering weg dat in November 191-1 heel wat mij nen op onze kust zijn aangespoeld, o a. vier tegenover Domburg en dal men die mijnen destijds heeft doen springen Wij schreven toen over deze „Gevaarlijke Schipbreukelingen en spraken daarbij o. ja. de verwachting uit dat dc groote isclia- de, welke door enkele Domburgsche ingezetenen ten gevolge van de ontplof fingen was geleden, door het rijk ge heel en spoedig zou worden vergoed In 't bijzonder wezen wij op de schrikke lijke verwoesting die was aangericht in de behuizing van een onbemiddelde» kunstschilder, wiens echtgenoote een pension houdt vlak achter het had- strand in welke woning niet alleen rui ten en meubels kort en klein waren geslagen, maai- ook stukken plafond om laag waren gekomen Doch deze verwachting vinden wij thans beschaamd De burgemeester van Domburg heeft zoo lezen wij nu, offi cieel bericht gekregen, dat de schade niel zal worden vergoed Niet alleen dus. niet spoedig daarvoor had men reeds veel te lang tijd gehad maar in 't geheel niet Wij vinden dit. rondweg gezegd, een jammerlijke houding van het departement van Oorlog of van Marine, onder wiens beleid is destijds de boel kapot ge maakt9^ Formeel kan men zich misschien dekken door te beweren «lat het rijk de schade niet heeft veroorzaakt en dus niet tot schadevergoeding is verplicht Mis schien maar wij betwijfelen loch of een rechtsgeleerde met een procedure hier wel zoo heel onvast zou slaan op dezen grond dat de ontzaglijke omvang van de schade is veroorzaakt door de onoordeel kundige wijze waaro'p men destijds die eerste mijnen heeft doen Hpringen later heeft men oen betere methode toegepast, die veel minder geweld maakte Doch hoe het formeele recht ook staan moge. ons komt het jammerlijk benepen voor dat men in dezen tijd. waarin de re geering zelve zich herhaaldelijk weer be roept op de buitengewone omsfcindighe- den. waarin allerlei buitengewoons moet worden gedaan, zich vastklampt aan het normaalformalisme En dat men niet en kele duizenden (men heeft niet te geven wal wellicht gevraagd wordt door do benadeelden maar wal geschal is door deskundigen) over lieeft voor lieden, die geheel buiten hun schaild door oorlogs- uitingen zijn getroffen, terwijl men mil- lioenen spendeert, zonder die nu juist eerst op een goudschaaltje te wegen Wat voor verhouding is hei bijvoorbeeld wanneer men om nu maar te blijven bij een recente geiieurtenis een halve Ion gouds per jaar besteedt aan een Soldatencourant en eenige zwaai- geteis terde gezinnen niet met een veel minder bedrag wil helpen? Men stuit hier op dezelfde kleine op- vailing ah waarvan «Ie regeering blijk gaf ten aanzien van de Oorlogszeeongeval- lenwet toen ze weigerde, aan die wet te rugwerkende kracht te verleenen, zoodat de toen reeds geschiede ongevallen er buiten vielen Destijds werd door minis ter Posthuma in uitzicht gesteld dat er misschien voor dergelijke gevallen een afzonderlijke regeling zou worden ge- zoo slecht zijn maar moed Die wezen - looze uitdrukking op Axels gezicht neen, zij kon er niet aan denken, hot verscheurde haar hart Zij struikelde even terwijl zij voortliep neen, zij wou er niel aan denken Toen zij in liet open veld gekomen was tusschen het bosch; en Lohm, kwam zij Manske tegen ,,lk ging naar u toe zei hij. .En ik sa naar hem zei Anna „O, lieve freule!" riep Manske. en tw -e dikke tranen rolden langs zijn., wangen „Niet schreienzei ze, dal helpt hom niet „Hoe zou hel mogelijk zijn «lat ik niet schreide, na alles wat ik vandaag heb bijgewoond9' Zij spoedde zich voort „Kom, wij moe ten geen lijd verbeuzelen Hij heeft hulp noodig. Ik ga naar zijn huis om te zien of ik ook iets voor hem doen kan Waar hebben zij hem mee naar toe gebrach(t9" Zij brachten hem naar de gevangenis." „Waar?" ..In Straalsond." 4 Zal hij daar lang moeten blijven?"* „Tot na het gerechtelijk onderzoek ..En wanneer zal dat zijn?" „Dat weet God alleen. „Ik ga naar "hem toe. Ga met mij mee Wij zullen zijn paarden nemen (Wordt vervolfd)

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1916 | | pagina 5