FEUILLETON.
'n do Dinsdag gehouden vergadering
van ingelanden van hel waterschap
Poortvliet waren in persoon of hij ge
machtigde tegenwoordig 59 ingelanden
gerechtigd tot liet uitbrengen van 90
.stemmen.
Voorgelezen werd hel door hel bestuur
opgemaakte verslag van den toeshuid en
de behoeften der polders over hel afge-
loopen dienstjaar; welk verslag tot geen
op- of aanmerkingen aanleiding heeft
gegeven
De volgende rekeningen over hel ofgc-
loopen dienstjaar werden vastgesteld, n.l
van de zes groote polders met een go.nl
slot van f 3942.81°; van het waterschap
Poortvliet piet een goed fclot van f 352 32.
den polder Smaabzij niet een goed slot
van f 9.20''. den polder Baarsdijk mot
een goed slot van f 11.30®; den polder
PUiimpot met een goed slot van f '11 595
de stichting van het stoomgemaal niet
een goed slot van f 4782 68, de exploi
tatie van hel stoomgemaal met oen goed
slot van f 622.08'.
Van de in 1906 gesloten geldleening,
groot f 15 000 wordt uitgeloot obligatie
no. 17, groot 500.
Daar hel gebleken is, dat liet «iel
de goedkeuring van allen wegdraagt, dal
op "Zondag hot stoomgemaal in werking is.
zou de voorzitter gaarne willen zien, dat
de vergadering thans uitmaakte wolk
sUmdpunl in deze moot worden inge
nomen. Hij deelt mede wolk liooglepell
thans des Zaterdag-snamiddags I uur
wordt aangenomen om te bepalen oT de
Zondags at of niet moet worden gemalen
De lieer D v d. Maas wil dit aan liet
hosluur overlaten
De lieer D v d. Velde toont aan, dal
het onmogelijk is, deze zaak door 'Ie ver
gadering te doen uitmaken, waarom iiij
er ook voor is, dat de beslissing of liet
noodig is, dat het stoomgemaal 's Zon
dags werkt aan het bestuur wordt toever
trouwd De vergadering kan zioli daar
mede vereenigen.
Na eenigc discussie wordt in stem
ming gebracht een voorstel van den heer
.1. Wagtho om uit de kas van liet water
schap een bedrag van f 50 toe te slaan,
om den heer Hollestclle in de gelegen
heid te stellen zijn boek getiteld Ge
schiedenis en waterbouwkundige be
schrijving van de Waterschappen en Pol
ders in het eiland Tholen' te doen druk
ken, onder voorwaarde echter, dat gra
tis eenige exemplaren van dit werk aap
hel archief worden gegeven.
Dit voorstel wordt verworpen met 17
stemmen tegen en 38 stemmen voor,
terwijl '5 stemmen niet worden uitge
bracht.
KONING ZIJN.
Door COLETTE YVER.
67).
Hij deed ecu poging zich te veront
schuldigen en zei
„Ik had het recht zoo te doen
Hij moest haar toen wel niet meer
glans omgeven schijnen dan de waar
heid zelf, een lichttoren, die een hel
der, geestelijk licht uitstraaldezijn geest
was onwankelbaar, nog vaster doordal
hij zelf op dwaalwegen was geweest Zij
stemde t oe zonder tegenstreven Zij boog
het hoofd, en nu geheel overwonnen
haar hart was vol en ze zei, Wolframs
gedachte nog overtreffend
„Ja, Sire, I we Majesteit had hef recht."
VIJFDE DEEL
I.
Er werd een brief aan Clara ter hand
gesteld. Zij herkende Ismaëls hand. Maat
hei stempel was van Ohlsburg. Met be
zorgd gelaat opende zij den brief, niets
dan een wit papier kwam te voorschijn.
Maar toen schoot haar een bewerking
le binnen, die de scheikundigen wel meer
toepasten met geheime correspondentie
Zij ging naar liet laboratorium en hield
den brief boven de vlam van een g.is-
toestel. Er verscheen een bleek schrift,
dat langzamerhand duidelijker werd. En
Clara kon -de volgende geheime bood
schap lezen of in ieder geval er uit
opmaken
„Lieveling, ik moet je weerzien. Kom
vanavond dadelijk ma zonsondergang in
de kathedraal. Je kunt mij vinden in
de derde zijkapel rechts. Geef mij dat
geluk,"
Zij viel verpletterd op een stoel neer.
„Teruggekomen! dacht ze, „hij is te
ruggekomen
En die gedachte bracht zoo'n storm
in haar gemoed teweeg, dat zij niet wist,
welk gevoel haar eigenlijk beheersch-
le Zij begreep slechts dit eene den
vrede, dien zij zoo duur gekocht cn
met zooveel strijd verkregen had, waar
van. zij sedert een paar weken genoot,
Met bovenstaand kaartje voor zich is liet mogelijk zich een goed denkbeeld te vormen vaa de kwestie tusscher
Italië en Oostenrijk. We hadden cep Hollandsch kaartje verwucht, maar un we deze cliché met Duitselien tekst ontvingen
'ueenen we met het oog op de actualiteit van het onderwerp niet op een ander te moeten wachten. De Dnitsche tekst
/.al trouwens wel geen bezwaar zijn voor onze lezers. Dat Yenedig hetzelfde is als Venetië, Trient als Trente, Mailan''
ils Milaan, zullen de meesten wel reeds weten. En de andere namen levereu geen moeilijkheden op.
We laten hier nu nog eens volgeu de concessies zooals de Rijkskanselier die dezer dagen in den Du'tsclien Rijksdag
meedt elde
Oostenrijk-Hongarije verklaart zich bereid aan Italic af te staan
le het deel van Tirol, dat door Italianen wordt bewoond (dat is bet deel rondom Trente. Red.)
2e den westelijken oever van de Isonzo, zoover als de bevolking zuiver Italinansch is, eu de stad Gradisca;
3e Triest zal een keizerlijke vrije stad worden en een bestuur krijgen in overeenstemming met liet ltaliaansche
karakter dtr stad, alsmede een ltaliaansche universiteit
4e de ltaliaansche souvereiniteit over Walona en de daarbij behoorende belangsfeer zal worden erkend, (staat niet
op het kaïrtje, daar dit niet zoover Zuidelijk reikt. Waloua ligt aan de kust van Albanië,iegenover de zuidpunt van Italië)
5e Oostenrijk-Hongarije verklaart geen politiek belang te hebbeu bij Albanië
6e de nationale belangeu der onderdanen van ltaliaansche nationaliteit zullen in Oostenrijk-Hongarije bijzonder
worden behartigd
7e Oostenrijk-Hongarije zal amnestie verleeuen aan militaire of politieke misdadigers, die uit het gebied dat afge
staan wordt afkomstig zijn
8e O.-H. belooft welwillende overweging van de verdere wenschen van Italië, ten aanzien van alle punten in de
overeenkomst tusschen beide staten
9e Oostenrijk-Hongarije zal na het tot stand komen der overeenkomst een plechtige verklaring afleggen over den
gebiedsafstand
10e gemengde commissies tot regeling vau de bijzouderheden van den afstand zullen worden ingesteld
lie na sluiting vau de overeenkomst zullen de soldaten van het Oostenrijksch-üongaarsche leger die uit het afge
stane gebied afkomstig ziju, niet meer aan de gevechten deelnemen.
'bnds den avond, waarop zij haar oude
overtuiging geheel had prijsgegeven in
de handen van hem, die voortaan haar
richtsnoer was, die vrede zou zij ver
liezen. Tot dezen ochtend loc had zij
zich vrij gevoeld, alleen tegenover zich
zelf verantwoordelijk voor haar gedach
ten en met een heerlijk gevoel van rust
had zij dit nieuwe geloof in haar geest
laten doordringen Ja, zij geloofde nu.
dat hol goed was, dal een volk gere
geerd werd, en dal een enkel wezen
verantwoordelijk was voor zijn lol, en dat
de verbetering der maatschappij zonder
schokken lot stand kwam, volgens de
wetten van een wijze ontwikkeling, en dat
er een aristocratie bestond, een terrein
waarin schoonheid, kunst en geest wor
den aangekweekt Hel gevoel, dat bij de
vrouw dient als logica, was de grondslag
van haar eerste geloof cn werd het nu,
door een gemakkelijk^n overgang ook van
het tweede En nu zij, gelukkig aan het
eind gekomen van do groote geestelijke
reis tusschen twee tegengestelde overtui
gingen, lol rust kwam en zich zoo won
derlijk wel te moede voelde] daar rees
nu plotseling weer die getuige van li et
verleden voor haar op, die beweerde dat
hij ook haar ziel bezat.
Hij kwam terug en wal moest zij hem
zeggen V Moest zij hem tol wanhoop bron
gen door haar overgang op le biechten'?
Maar dat stond gelijk met z'cli geheel
van hem te scheiden, hem alle hoop die
hij koesterde, te ontnemen, liet "enige,
waarvoor de ongelukkige leefde
Misschien kvva'pi hij haar opeisclvcn. Hij
gebeeldhouwde steen, overal was hel een
paradijs van kleine heiligenbeelden;naast
elkaar, boven elkaar, in de welving v an
den hoofdingang, in de nissen van een
zijkapel, hoog op de torentjes, op de
spitsen van de pinakels Links verhiel
zich een golhische, rechts een renatssan-
cc-toren hoog tegen den witten avond
hemel Hel was hel einde van een mei
dag, een zwoele, vochtige damp hing ho
ven de Oldsburgsche straten.
Clara stak het plein over tusschen do
rijtuigen en auto's door en kwam zoo
onder den donkeren, gewelfde» ingang
Zoodra zij over den drempel was, scheen
zij in een andere w -reld ln het zuiver
golhische schip van de kerk, langs hVl
transept mot de slanke, hooge pilaren, in
de zijbeuken, waar stoelen stonden, over
al heerschlen stilte, koelte en eenzaam
heid Geen menschelijk wezen bewoog
zich in deze gewijde plaats, waar een
eeuwige schemering scheen te zweven
Op do sleenen viel door de groote ra
men een vaag licht in kleuren van flon
ker purper, diep indigoblauw, warm geel,
en zwart violet Maar hoven den mas
sale» bouw van het orgel schitterde het
roosvenster, dat den laatstcn gloed weer
spiegelde v an de zon, die achter de heu
vels in de verte onderging
De koude deed haar rillen. Onder die
gewelven van steen, waar haar stap hal
weerklonk, te midden van de bogen, die
duizendvoudig hel vrome gebaar van twee
handen, die zich ten hemel heffen, lier
haalden, dacht Clara voor het eerst niet
een angstvallige aandoening aan dien God.
had lh et recht, want zij was immers zijn van wie» ide beide Kosors haar nooit
verloofde Zij sidderde en vevborg het gesproken hadden, zeifs zijn naam had
gelaat in de handen Tocli kwam hel
niet in haar op, aan deze roepstem ge
hoor le. geven. Zij regelde haar werk
zaamheden dien dag met het oog op
den uitgang 's avonds Den middag brarht
zij door mei proeven nemen in het labo
ratorium met tie aartshertogin. Tegen
zonsondergang verliet zij hel palcis Zij
sloeg den hoek om naar de Torenstraat.
I Aan het eind van do nauwe straal stond
daar de St Wolframskalhedraal, met ro
zig lielit overgoten. Het gebouw in zijn
geheel was massief, niaar alle onderdoo
ien waren licht en fijn; aan den voor-
gfevel van onder tot boven, tusschen de
den zij nooit genoemd Een gevoel van
verheven ernst kwam over haar en Zij
zou hebben willen neerknielen, zonder
dal zij zelf begreep waarom
Met gebogen hoofd liep zij over de
groote steenen, zoo groot wel als een
grafsteen. Peinzend koek zij er naar met
een vreemd beklemd gevoel Zij sloeg
rechtsaf. De zijbeuken, in duisternis ge
huld en waarvan de omtrekken alleen
door ramen onzeker werden afgeteekend,
deden de prachtige kathedraal noggroo-
lér en geheimzinniger schijnen.
Clara telde, waar de derde was en
ging daar binnen met een gevoel van
hcimelijkeu angst. Ilel lick ervan stond
open Een oud schilderstuk, geheet z.wucl
geworden, versierde tusschen Zilveren
kandelabers het altaar Maar zij was de
■erste, die op de afgesproken plaats
kwam. Toen bleef zij staan wachten, ge
leund legen een van de sleenen ribben,
die door den lijd hier en daar afgebrok
keld waren en toen '/.ij eenmaal aan de
duisternis gewend was, doorzochten haar
oogen de diepten van lid gewelf
Langzamerhand richtte haar blik zicli
hoogerop en zocht de gewelven langs de
strenge lijnen der zuilen, die z.ich bo
venaan verdeelden en als takken in een
woud zich naar de verdere bogen uit
strekten.
En dit duistere gewelf, waarin zooveel
gebeden waren opgestegen, scheen luia
zoo wonderlijk \er af, dal zij onwillekeu
rig dacht aan een onloegaukeli|k firm,)
ment van steen
Opeens weerklonken voetstappen e
kwamen heel dicht hij; cm priester liep
voorbij het hek Daarna kwam cv c<
oude vrouw langs; toen was alles we
stil Na een poos doemde een mannelijke
gestalte op, cn toen d"zc bij den ingang
ran den zijbeuk bleef slaan, deed Clara,
om niet opgemerkt le worden, "alsof zij
bad. Hij kwam binnen Zij bedekte hel
gelaat mei de handen Plotseling voelde
zij tegen haar wang den adem van den
onbekende en een slem fluisterde haar
in liet oor
„Hier ben ik, hier ben ik
Zij keek op; zij herkende Ismaël niet
in dezen mail met langen baard, verval
len, verouderd, armzalig gekleed; maal
loon hun oogen elkander ontmoetten was
haar hart, ondanks alle tegenstrijdige ge
voelens die de terugkomst van den volks
leider voor haar zoo ongewenscht maak
ten, slechts vol medelijden en zachtheid,
zoo beklagenswaardig vond zij hem
,,Je ziet", zei hij, ik ben toch terug
gekomen."
Zij nam ziju liand:
„O, arme, arme Ismaêl!"
Zij dacht, dat iemand hem bemerkt
had en trok hem mee door oen zijdeur
naai' een donkere, smalle straat, die langs
liet koor van de kprk en langs het paleis
van den aartsbisschop voerde.
Er was geen sterveling te zien. Andere
Hedenochtend door ons ontvangen,
doch niet gebullelincerd
DE KABINETSVERANDEP.l NO IN
ENGELAND
LONDEN, 19 Mei In het Lagerhuis
deelde minister-president Asquith mede,
dal lol reorganisatie van hel ministerie
besloten was, teneinde dit le vestigen
op ruimer persoonlijke en politieke grond
slagen. Definitief valt de nieuwe samen
stelling nog niet op le geven, doch oin
'misvattingen te voorkomen, zoo zeido
Asquith, wil ik duidelijk doen uitkomen
dal -
le er geen wijziging wordt gebracht
in het eerste minister-schap of in dat
van huitenliindsche zaken,
2e er geen verandering zal worden
gebracht in de landspolilick, die met
die mogelijke energie en alle bruikbare
middelen zich zal blijven richten op een
bevredigend einde van den oorlog;
3e uitsluitend de oorlog en niet de >p-
gave van eenige politieke wensch, door
welke ook der partijen, de oorzaak is
van de verwisseling
Bonar Law ondersteunde Asquilh's
woorden en verklaarde, dat de oppositie
zich ook alleen zal laten leiden door den
wensch om den oorlog lol een v jorspoedig
einde le brengen.
De arbeiderspartij heeft zich bereid
verklaard een zetel in het kabinet in te
nemen.
FRANSCH LEGERBER1CHT
PARIJS, 19 Mei 's avonds 11 uur Hot
weer is nog steeds ongunstig, er hangt
nog een dikke nevel, waardoor geen actie
balen, loodrecht hierop, voerden naar
de rivier Kosor liet zich leiden. Het
was. nu .donker, zij liepen naast elkaar
in de verlaten buurt.
Vréémd, deze idooloog, wiens filosofie
versmaad was, deze gevangen volksleider
was niet vernederd door deze nederlaag
Integendeel, hij scheen gegroeid op de
bouwvallen van zijn partij Een gloed,
die niet pp zijn galaat zichtbaar was
geweest in den tijd, dat de t'nic bloeide,
verlichtte zijn heelo wezen, nu allesduis-
tei geworden was om hem heen. Toen
alle andere lichten uitgedoofd waren,
brandde dit vuur nog altijd, laaide hoog
op verslond den droomer lichamelijk cn
verspreide een geestelijke warmte, die
Iedereen verbazen moest
„Je dacht, dat ik terneergeslagen, ont
mocdigd was?" zei hij, Clara's geiiand-
sclioonde hand stevig drukkend, .dat moet
je niet denken Is de menscheidcr boter
jan toe"' Noen, is hel wol? Is haar dorst
baar geluk gestild-» Neen, is t wol? Zijn
de uitersten van rijkdom en 'van cilcnde
verdwenen? Neon immers Heb ik dan
hel recht mij over le geven aan ontmoe
diging, idic een soort rust is voor den
zwakke? Ik behoor toe aan de niensch-
heid; ik weet, dal ik den sleutel heb
lol haar geluk ik zal haar de dmr ope
nen. De woorden „uitersten van rijk
dom en armoede die hel .Leitmotiv
van de revohilionnaïre leer waren,waar
op de cischen der unionisten gegrpii 1
waren cn die sinds haar jeugd haar ge
loof hadden aangevuurd, scholen «ilseon
bliksemstraal door Clara's verbeelding,
zij zag weer in gedachten de vuilste ar
moede tegenover de. diamanten van do
hofdames op de ijsfecsten. Wat had Wol
fram met al zijn vereering van orde ge
daan ten gunste van de maatschappelijke
gelijkheid?
„Wees voorzichtigzei zij „als je ge
vangen genomen werdDonk aan
Goethlied en Johannes Karl, pas op..
„Oppassen0' herhaalde hij met een
edele verontwaardiging.
En hij legde haar uit, dat hij sedert
e enigen tijd bij een van hun vrienden on
der dak was en zich daar verborgen hield
bij een professor in de wiskunde aan de
Oldsburgsche universiteit; hij liep niet
veel gevaar ontdekt te worden, want hij
