BUITENLAND.
FEUILLETON,
DE ONGEKROONDE KONING
Ingezonden Hededeellngen.
Zaterdag 23 Januari 1915, no. 19.
DE OOHLOG.
H o e, h e t in een zoc^evpclil
toegaat.
Er zijn nu in (ie Engelsche Waden
uitvoerige beschrijvingen verschenen van
het zeegevecht bij de Falkland-eilanden
van 8 I)ecwaarbij de Duilsclic krui
sers Seharnhorsl, Xx-ipzig, N firn borg en
Gneiscnau vernietigd werden
Uil de korte telegrammen indertijd
gemeld, heeft men wel kunnen lezen
hoe hel algemeen verloop van den
strijd was, maar eerst uil deze brieven
van ooggetuigen op de Engelsche sche
pen, komt men le welen hoe verschrik
kelijk het bij zoo'n modernen zeeslag
toegaat.
We halen daarom ;uil die brieven eeni-
ge gedeelten aan.
Allereerst uit een brief van een offi
cier van de Engelsche kruiser „Glas
gow"
Twee uur lang vocht de „Glasgow"
alleen tegen de „Leipzigrondom haar
heen draaiende, want haar schoten vie
len veel te dicht bij da „Glasgow',',
dan dit schip lief was; twee granaten
sloegen door den voormast, waardoor
een matroos de hand werd afgeslagen,
en op het opperdek 70 voel lager icon
man gedood Omstreeks 5 uur trad de
„Cornwall" in actie met haar 15 cM-
kanonncn Twee granaten troffen hel
voor- en achterdek van de ,,'Leipzig",
het bovendek geleek toen op een slacht
plaats. Toen zij in brand stond en
stopte, stoomde de Glasgow in de rondte,
om builen het bereik der torpedo's te
blijven.
Daar de vlag nog woei, dacht de
„Glasgow", dat zij er op bedacht was om
een torpedo le lanceeren, en daar er
verscheidene ontploffingen werden ge
hoord, welke op kanonschoten leken, wist
zij niet, of liet gevecht geëindigd was.
De commandant vroeg daarom aan
de „Cornwall" om do „Leipzig" door
kanonvuur le doen zinken
De „Glasgow" hoorde later de vrec-
selijke mededecling, dal terwijl zij rond
om de „Leipzig" voer, tweehonderd le
den van de bemanning van dal schip
op hel dek stonden, wachtende dat de
„Glasgow" hen zon redden, en dat de
paar schoten van de „Cornwall" ieder
een gedood hadden op een twaalftal
na. Indien de „Glasgow" eeltige aanwij
zing had gehad, dat de „Leipzig" zich
had willen overgeven, dan zou zij een
groot deel van de bemanning hebben
kunnen redden, maar de overlevenden
zeiden, dal het vuur zoo verschrikker
lijk was, dat zij niets hadden kunnen
doen. Inlusschen probeerde de „Glas
gow" op te pikken ieder die was over
gebleven. De „Leipzig" brandde hevig,
en kon elk oogenblik in de lucht sprin
gen, daarom kwam de „Glasgow" zoo
dicht mogelijk naderbij en riep de over
levenden toe over boord tc springen
en naar de boot te zwemmen, wal.
zij ook deden. Ongelukkigerwijs helde
hel schip op hetzelfde oogenblik over
en zonk weg De „Glasgow" kon slechts
elf mannen redden. Zij hadden zoo
veel scholen gelost als zij hadden ge
kund. Enkelen hunner dachten, toen de
„CornweU" op het laatste oogenblik'
het vuur opende, 'dat men hun geen
kwartier wilde geven, uit wraak voor
de „Good Hope" en de „Monmouth".
Toen zij de „Glasgow" verlieten, klon
ken er drie hartelijke cheers, want zij
hadden dapper gevochten legen een
overmacht.
Een ander stuk uit de beschrijving van
den strijd, lussclion de „Kent" en
„Nurnberg":
Onmiddellijk nadat iéder zijn post
had ingenomen opende de „Kent hel
vuur op de ..Leipzig", en ging voort met
haar niet do stuurboord-kanonnen te be
sloken, toen zij de ..Nurnberg vervolg
de. At de houten trappen werden afge-i
broken, en al hel beschikbare hout ging
in do vuren, zoodat er hevig gestookt
werd. De „Kout" liep dan ook 217
knoop, dus meer dan ooit te voren! Zij
haalde de „Nurnberg" iu en om 5 uur
s middags werd op 11 000 yards hel
vuur geopend de afstand verminderde
snel ,10 yards na_elk salvo, zoodal zij na
een korten lijd op .">000 yards was; reeds
haar eerste schoten luidden golroffen.
De „Kent was 22 keer getroffen, zij
bad 9 galen boven dc dikke pantsering,
zes galen in de sehoorslccnen en een
dwars door de „Mareoni-cabin"ontstaan
juist nadat de commandant order
had gegeven, dat de telegrafisten naar
beneden moesten gaan, achter de pant
sering.
De vlag van de „Kent" was in flarden,
haar voorlop was lol aan het kraaiennest
weggescholen. Haar „draadloozc" was
geslagen, maar zij was nog'in slaat
berichten op te vangen, hoewel zij er
geen meer Icon afzenden Zoodoende
hoorde zij, dat twee Duilsclic kruisers
en de „Leipzig" gezonken waren en dat
zij de „Kent" en dc „N firn berg" zochten
De verschillende dekken van de
„Kent" waren .overstroomd, voordat zij
in het gevecht kwam, en daardoor stond
in de hutten ongeveer 15 c M water.
De „Nurnberg" streek om 7 uur de
vlag,, belde over ^ui zonk oni 7 30 de
voor-brug stond in brand. Eenigc man.
nnc stonden op het dek cn wuifden met
een kleine vlag.
Al de booten van de „Kent" waren
doorboord Twee werden gerepareerd en
om 8 uur 's avonds slaken zij af. Ver
scheidene mannen zwommen naar het
schip. Een greep een hangmat en werd
met een touw opgepikt De „Kent" was
nog op ecnigen afstand Daar zij echter
achter de „Nurnberg" trachtte te komen,
om de mannen er af le halen, gingen de
anderen langs haar heen en de boeien,
die met touwen werden toegeworpen,
bereikIgn hen niet. Haar commandant
veroorloofde zijn mannen niet. met een
lijn over le gaan; daardoor konden er
niet veel gered worden, maar de boot
pikle er nog negen op Ondanks het vele
harde werken, om hen te redden, kon
uien er slechts vijf opvisschen.
We zouden nog een brok kunnen aan
halen uil een brief van een officier,
die aan hoorei van de „Inflexible" dien
de, welk schip met hel Engelsch ad
miraal-schip, de „Invincible", den strijd
tegen de heide groolc Duilsclic kruisers
Seharnhorsl en „Gneiscnau' voerden
Maar het is eigenlijk hetzelfde.
Daarom slechts dit:
De „Seharnhorsl" verdween na vier
uur vechten in 'de diepte, maar -de
afstand was zoo groot dal men niets
kon zien van de schade dan dal do
schoorstccnen en masten waren wegge
schoten. En natuurlijk kon men nie
mand der overlevenden redden.
Ten slotte nog over de „Gneisenau
het volgende:
,Tc 4.35 scheen zij zinkende le zijn,
cn hield zij op met vuren. Haar vlag
was verscheidene malen weggescholen
maar zij heesch er telkens weer een
en nu meenden wij, dal zij haar ge
streken had. De eenige zichtbare schade
was, dat haar voorste schoorsteen weg
gescholen was, ofschoon wij later be
merkten, dal zij er leelijk aan toe was.
Blijkbaar had zij geen vlag meer, maar
was toch nog een prooi voor ons, daar,
toen wij naderbij kwamen, zij nog met
een enkel kanon vuurde. Wij gaven haar
nog e enige scholen en o en ander van
onze kruisers, die naderbij was gekomen,
gaf ook een paar salvo's af.
Ongeveer om 5.15 zagen wij, dat zij
zinkende was cn wij naderden Zij bel
de langzaam over, tot 70 graden; daar
op zonk zij met een vaart, terwijl
een groole wolk stoom te voorschijn
kwam. Zij stak haar achterschip in de
lucht en verdween.
Ik geloof, dat ongeveer 300 van d.
100 leden van de bemanning van hM
schip poogden af te springen. Zij dre
ven in hel water, zich vastklampende
aan stukken wrakhout, matten cn alles
wal voor dc hand lag. Al die hoofden
uit hel water opstekende leken op een
groot stuk bruin zeewier Zoo vhig mo
gelijk zetten wij de booten, die wij
hadden uit, om hen op te vissollen, en
wierpen wij hun reddingsboeien en stuk
ken hout toe Hel vlaggescbip en de
andere kruisers waren naderbij geko
men en deden hetzelfde doch verschei
dene drenkelingen verdronken, dtuir we
le weinig booten hadden en de zee
onstuimig begon le worden. Hel was
vrecselijk koud in hel water eu de
mannen, die wij aan boord kregen,
waren half bevroren en men kon zien.
dal vele hunner hel wrakhout in liet
water loslieten daar zij letterlijk ver
slij hl waren Wij zagen den volgenden
dag ijsbergen.
Wij vischlen den commandant van de
„Gneisenau", zeven officieren en onge
veer man op en lussebeii de drie
schepen trachtten wij nog 180 man te
redden. Maar velen verdronken en bet
was een verschrikkelijk gezicht, om ze
liet water le zien drijven, naar de
eddingboolen roepende, om bij hen le
omen, totdat zij plotseling naar de
diepte gingen."
D es k un d i ge n.
Zoowel de tegenwoordige als de vroe
gere chef van den generale» s laf in
Duitschland, Yon I-alkenhayn en Von
Ioltke, hebben zich door een d ig-
bladschrijver laten uitvragen over waf
met den duur enz van den oorlog in
verband staal, de eerste door een ver
tegenwoordiger van de Amerikaansfehe
Associated Press de ander door een
medewerker van de .Berliner Zeilungs1
korrespondenz'
Beiden .stemden daarin overeen, dat
naar bun meening1 de oorlog nog lang kan
duren Generaal von I-alkonhau» noemde
het onjuist, dat dc Duitschers pogen.
Calais te bereiken Deze uitspraak is
mo- ilijk stellig logen le spreken. Fr kan
natuurlijk wel een andere verklaring voor
egeven worden - zooilsfhij deed We
zijn evenwel overtuigd, na alles wal onij-
Ircnl de krijgsverrichtingen in Vlaanderen
van Duilsclic zijde verluidde, dat die ver
loochening van hel plan beïnvloed werd
door bel besef van de onmogelijkheid
in de Duitschers vooralsnog verkoft-
ren. om de Fransebe stad aan bei Kanaal
le bereiken
Hel oordeel van von Falkcnhayn was
de moeite waard, al is ook zoo'n lof uil
den aard der zaak niet zuiver, wal de
drijfveeren aangaat, waarmee er uiting
an gegeven wordt
De Engelsche vechten goed cn ik heb
allen eerbied voor hen Daarna verklaaiv
de hij evenwel, dat zo niet voldoende
officieren hebben.
Het wordt vaak betwist, of de Duilf
schors de medewerking van dal rijk naast
frankrijk en Rusland verwacht hebben,
ja dan neen. Uil do ïiieoslc ambtelijke
docunienlen, van Duifseho zijde over de
«aanleiding tot den "krijg jn 'I licht gegeven,
moest worden opgemaakt hoe daar ge
hoopt en gedacht werd. dat Briiianjo zijn
vrienden in den steek zou laten. Zien we
dit juist, dan wijkt von Moltke's opvatting
au dit standpunt af Hij verhaalde toch
aan den correspondent, geen oogenblik
in twijfel verkeerd le hebben, dal Enge
land zou meedoen Een meening, die in
onzijdige landen door de meerderheid
der openbare meening zal worden ge
deeld
L ItAUL OSKAR HIGKEI.
naar het Duitsch.
Nadruk verboden.
70).
Van Klaus Teerbrugge was in geen der
berichten sprake geweest Beate had
van tante Eddy gehoord, dal hij weer
maanden lang in de gesloten inrichting
doorgebracht liad. Het ging met hem
snel achteruit.
Toen Erwin voor zijn terugkeer naar
Söndcrhof, afscheid kwam nemen van
de zusters vond hij Beate in tranen
Zoocven had Ingrid haar verlaten.
Gwendoline moest nu ook het midclag1-
spreekuur voor den professor houden,
daar hij zijn oogen moest sparen Zoo
bleven zij langen lijd alleen en Beate
kon alles wat haar drukte van haar
ziel afwentelen.
Ingrid had een laatste, voorzichtige
poging gedaan om het hart van haar
zuster te peilen; of zij toch van don
■olgeuden verzoeningstermijn geen
bruik zou maken om haar man de hand
tor verzoening te reiken.
Erwin zal tegenover haar voor hel
raam. Hij steunde het hoofd in de hand.
met de ellebogen op efe vensterbank
en keek Beate droomerjV aan Uiterlijk
was zij weinig veranderd sedert zij als
Walkure bij de parforce-jachten meer
dc aandacht tj-ok door haar blonde
haren dan door haar rijden Slank en
edel was jijaar figuur, jong -cn i'risch
haar gezicht. Maar haar trekken wa
ffen leedorder, meer vrouwelijk ge
worden
„Ook Ingrid zal zich in haar lol
Schikken", zei hij, „zij zal het weldra
ondragelijk vinden niets anders dan
dochter in huis te zijn, die op een
man waclit. Dan zal ze gebruik maken
van dc wie vrije uren, die liet kleine
huishouden haar laat, en zich' voorberen
den uot het oen of «andere vak, dal die
uren vervuil. En dan zullen de sfille
zuchten om liet verloren koninkrijk w el
verstommen."
„Viudl je het dan natuurlijk, Erwin,
I
BERLIJNSCHE BRIEF.
IN DAGEN VAN STRIJD.
Berlijn, 1G Januari 1915
Een van de bekcndslc Berlijnsche rigu-
reu is sedert gisteren op eens verdwe
nen de vrouw of liet kind, die voor de
bakkers dc ontbijtbroodjes rondbrach
ten bij de klanten. Tusschen zes en half
zeven, in sommige stadswijken nog vroe
ger, placht een bescheiden kinderRr
guurjc of een er eenigszins afgewerkt
uitziende vrouw, de achtertrap onzer
woningen le beklimmen, die naar Jiol
terrein van de keuken voert om, zon
der te scliellen, in het grauwlinnen
zakje dat daar sedert den vorigen avond
al aan de builen,sic deurknop le wach
ten hing, hel aantal broodjes te doen, dal
de bakker dagelijks aan deze deur af
leveren moest Een kleine bijverdienste
leverde dit werk op voor menig an
zin en terwijl liet laatste natuurlijk nie' op
gehouden heelt, is de eerste bezigheid
nu zeker tol liet sluiten van den vrede
toe, overbodig geworden. Want liet
nachtwerk iu do bakkerijen is verbo
den Juist en alleen met liet doel bet ver'
«clie w ittebrood ',s morgens definitief van
de lijst der genietingen le schrappen
Enkele bakkers in hel Westen waar de
inciiselien iminers liet meest verwend
boelen hebben er Avel iets op gevonden
Zij bakken de zoogenaamde „kricgssem-
inel die echter reeds den avond le
voren rondgebracht cn door dc kunst
der keukenmeid s morgens vroeg opge-
friselil wordt alsof zij versch ware Wie
zich niet behelpen kan. worko met il
lusies!
Overigens beduiden al de re go e rings -'
Voorschriften ten opzichte van meel
over hel algemeen niets dan een schakel
in den kelen van voorzorgsmaatregelen
die zij hel op militair, of financieel of*
op economisch gebied, liet gnnsche rijk
omspannen.
(Wi| hebben nog ruim een half jaar
voor den boeg eer op een nieuwen oogst
te rekenen valt. Hoe die zijn zal kan,
afgezien van don natuurlijken steeds ver
anderlijken factor van hot weer, nie
mand van tevoren zeggen. Bij honderd
duizenden strijden er landbouwers in
het leger Doch men heelt surrogaten
voor deze werkkrachten. Ten eerste de
ouderen van dagen, verder «le vrouwen
eu meisjes, dan de jongelieden, die reeds
in bel afgeloopen jaar met brandenden
ijver bij bel binnen balen van den oogst
geholpen hebben, dan vreemde arbeiders
van buitenaf en tenslotte de krijgsgevan
genen. Niet dat men van plan is deze
mannetjes op de boerenhofstede, iu te
kwartieren. Zij zullen braakliggend land
cuUiveeven, zij hebben reeds in het
Havellandsche Gal in dc buurt van Ber
lijn heelo velden vol niet kool en andore
gewassen beplant
Hel plan. Duitschland uil Ie honge
ren door van bel gausche rijk als bel
ware een afgesloten concentratiekamp
op 'groole schaal ie maken, is wel
in Engeland ontstaan en uitdrukkelijk
geformuleerd, doch ook in den Fran»-
scheu Senaat is over deze mogelijkheid
gesproken cn wel reeds iu Juni 1911
Fn einde Augustus schreef de bekende
Fransebe physioloog Charles Itichel dat
het geen negen maanden zou duren,
of Duitschland zou op de knieën liggend
om brood smeckcn.
Zeer veel kans, Duitschland door uit
hongeren tol den vrede te dwingen,
schijnt er overigens niet tc bestaan
Men z.al juist met liet oog daarop dc
kwestie gewichtig genoeg vinden om er
nog het een en ander over te hooren
Wat de statistiek uit vorige jaren be
treft. zoo zij vermeld, dat in 11)13
slechts ruim 1 o/o va» den ganschen door
Duitschland verbruikten graanvoorraad
an buitenaf werd ingevoerd.
Dit manko door aardappelen af an
derszins tc vervangen is zeer wel mo
gelijk, zelfs dan wanneer bel voor dit
jaar grooler mocht zijn.
Wat de vleeschvoeding betreft, men
neemt aan, dat een grooler gedeelte van
liet vee dan anders geslacht zal wor
den, daar liet gewone veevoeder niet
nicer in de zelfde male voorhanden is
als vroeger en gelet op liet verbod,
brood als voer le gebruiken en de ver
maning zoo min mogelijk roggemeel
daarvoor le nemen Aan don eenen kant
dient de groolere slachting ertoe,
voorraden aan conserven op le lioopen
en beduidt dus geen verlies Daardoor
zijn de vlceschprijzen op het oogen»
blik. dus geenszins gedaald Aan den an
deren kant onderschatte men niet de
groole financieele hulpbronnen die in
Duitschland le vinden zijn en waardoor
liet b v. mogelijk is, dal een landelijk
district uil eigen middelen voer aait»
koopt, om hol tegen geringen prijs aan
de kleine boeren le geven en premie'
uitlooft voor elke zeug die de klein*
man houdt, waardoOr de teelt bevorderd
en de vlceschhocveelheid vermeerderd
wordt Vedel* levert de suikerbiet een
goed surrogaat voor bel gewone voer op
Wal mi de inenschcn betreft, zoo
is de Duilsclic grond nog lang niet
aan het einde au zijn productiekracht
gekomen Landbouwers van naam be>
weren zelfs, «lat een wiskundige met
formules zou kunnen bewijzen, dal liet
befaamde uifhongeriiigsplau onuitvoer
baar is Wel moet men natuurlijk syste
matisch bandelen en ervoor zorgen, dat
'l> «le begrensde aardoppervlakte waar
liet DuilscUe volk woont, al datgene
(gébracht wordt, wat inensch en
dier voor hun beslaan noodig hebben
De wetenschap beeft te waken over de
soorten van planten «lie thans voorna
melijk aangekweekt moeten worden,
daar hel vermogen «le voedingstoffen uit
den grond met de elementen uit de
lucht le verwerken, lol geschikt voed-
I voor menscli en dier bij de plan-
usooi'len zeer vcrschilleml is.
Duitschland is het land der uilne»
meudslc organisatie Dit talent komt liet
olk thans te pas Niet bet minst op
liet genoemde gebied Het voedings-
raagstuk Voor zijn bondgenoot Ooslen-
ijk is het probleem «iel zoo gewich
tig. daar dit land. welks bevolking vier
vijfde van bet Duitscho zielenaantal be
draagt- een exporilmiidel bezit, die
slechts een vierde van den Duitschen
•at. dus reeds altijd weer op zich
zelf aangewezen was voor zijne behoef
ten Bovendien is het de naaste afnemer
voor datgene, wal Bosnië aan graan
e» varkens at' le staan heeft.
De drieërlei maatregelen die Duitsch
land thans treft, zijn maatregelen van
den staal voorzoover z.ij liet uitvoerver
bod en de be|Kiling van maximumprijzen
betreffen; verder administratieve niaal-
gelen zooals bijvoorbeeld de inkoop
in liet groot door gemeenten om bel» ver
bruik te reguleeren en ten slotte de
instructie van bet publick om dit bij
zijn consumptie op «Un juislea weg
le leiden Wanneer Duilschlands vijan
den in al deze dingen echter een rede
lol juichen moenen le mogen zien,jui-
hen zij le vroeg. Het beste middel
den oorlog te bekorten is zich voor
een langen oorlog loc te rusten. Dat
is de leuze waarnaar men thans hier
handelt
dé jonge meisjesjaren door ie bren
gen zooals Gwendoline?" *-
„Beier zoo, dan ze tc verdansen
of zich piepjong een ongelukkig huwe
lijk to laten opdringen
Zij glimlachte treurig. „Alle huwe
lijken hoeven nog niet ongelukkig te
zijn Na eenig aarzelen hervatte zij
„Als jullie destijds maar luidt kiuinei
trouwen na papa's pensionneering
dan zou die moeilijke Tijd in Amerika
Gwendoline bespaard zijn gebleven Niet
waar?
„Maar zou z.ij de groole, edele, hel
derden kende, veclbeloekcaieiide vrouw
blijven9' zei ze opstaande
Hij volgde haar, legde zijn arm in
den hare en zoo liepen ze weer door
de drie kamers, waarin liet roode avond,-
licht scli'
Meer cn meer waren zij het een
geworden Hij had Beate getroost, bij
had haar nieuwen levensmoed gegevo
Al lang was hij veel nader gekomen
lot Beate dan lot Gwendoline
Gwendoline had het vermoed, gevoeld
En slil cn zacht had zij zich l
getrokken.
Toen zij dien avond v«an haar werk
thuiskwam en hen beiden arm in arm
De kwellingen van aambeien,
in het begin niet zoo hevig, zjjn ten slotte
onuitstaanbaar. I)e verschrikkelijke jeuk en
stekende pjjn zjjn niet tot bedaren te brengen,
of men zit, staat of loopt. Zjj komen meer
voor bjj vrouwen dan bjj niann-n en worden
vank veroorzaakt door verstopping, een zit
tende levenswijze enz.
Bloedende zoowel als droge, in- zoowel
als uitwendige aambeien kunnen volkomen
genezen worden door Foster's Zalf. Menig
maal werd de patent door aanwendiig van
één do s «an zjjn ljjden verlost.
Fos'er's Zalf (let op den juisten naam) is
te Middelburg verkrjjgb. bjj den heer Joh. de
Roos, Vlasmarkt K 157. Toezending geschiedt
franco na ontv. v. postwi s?l i f 1.75 per
doos.
Telegrammen.
Een «hel «lezer berichten werd door
ons op beperkte schaal bekend gemaakt
KAZERNEBRAND TF .s BOSCH
Men meldde ons uit 's Hevtogenbosch
listeravond 7 uur.
Een vreeselijke brand woedt op het
oogenblik in de mortelkazerne Het
schijnt dat hel gohecle gebouw in lich
te laaie staat
De kazerne is gelegen in een achter
buurt en men vreest dat verscheidene
kleine woningen mede zullen verloren
gaan
In de kazerne is geborgen een groo
le hoeveelheid stroo cn ander materiaal,
waardoor het vuur gretig voedsel heeft
Alle pogingen worden in het werk
gesteld om het Provinciaal Archief le
behouden
500 cavaleristen waren in de kazerne
ondergebracht Hel geheele gebouw gaat
verloren
Men vermoedt dat «le brand ontstaan
is op de rustkamer In den omtrek is
het zoo licht alsof hel dag is
Nader vernemen wij
Om ruim half zes, juist nadat de
manschappen hel middagmaal hadden
gebruikt, brak er brand uil op den
lewordcn zijn zonder die zware lie- door de kamers zag loopen, ze hoorde
proeving'. Ik geloof hel niet. - Wat pralen over oude herinneringen, «u-
heefl liet lot jou veranderd Ati!" gingbeduidende kleinigheden uit hun vroe-
liij voort en nam liaar beide handen in1 geren omgang, die toch van zeer veel
«1e zijne Ik vind je tegenwoordig dui- gewicht voor hen schenen geweest le
zendmaal liever' Hij herhaalde zacht,'zijn daar ze zoo diep in liun geheugen
bijna «lof: „Duizendmaal." 1 waren geprent toen bleef zij een
„En jij dcnkl alleen omdat Erwin oogenblik in de open deur staan en
Sciirott mij duizendmaal liever zou vim drukte de hand op het hart.
den heb ilc dal vreeselijke moeten bele
ven?"
„Misschien."
Nu zuchtte zij en onttrok hem haar
handen.
„Waar zon Gwendoline toch zoo lang
Zij wist dat nu het beslissende
woord moest worden gesproken: daar
zij beiden nog geen moed hadden om
elkaar de waarheid te bekennen moest
zij him zelf den blinddoek van de oogen
rukken.
Zij* was innerlijk diep ontroerd toen
zij na een hartelijke begroeting zich
bij li cl tweetal voegde en met hen
meeliep in hel gouden z.onlicbl dat door
do (uimvtmen de drie kamers binnen
stroomde Maar een lachje zweefde om
baar mond, wal haar schooner maakte.
„Jullie bent voor elkaar bestemd. Ja,
geloof mij, jullie beiden!
Toeii volgde voor Gwendoline een
avond vol weemoed. Zij moest nog tot
laat in den avond in haar kamer wer
ken. En dat was een groolc weldaad
voor baar In de stille vond zij zich
zelf weder. Maar merer «kan anders keek
zij op van haar werk.
Tegenover haar, lusschen de beide
ramen stond als eenig kunstwerk een
mooi beeld Ilel was de „Andante" van
Gomansky dc ernstige, edele, op
plechtige muziek voortschrijdende vrou
wengestalte. Door een toeval hel
was in {haar oogen een beschikking had
zij onlangs bij een kunsthandelaar bet
werk weergevonden, «lal voor haar het
zinnebeeld was van haar ouderlijk huis.
(Slot volg t).
