MiftDSLMMSCHS COURANT. y r. 268. 137' Jaargaag, 4914 Woensdag 11 November FEUILLETON. DE ONGEKROONDE KONING. BINNENLAND. 0*ï* «ourwti verschijnt Aagslijka, Mat *itxo*4eri*g «s Zo*» a* Taaitügat; "djs P,r kwartaal, xoowal voor JCttdelbnrg ala voor alia plmataa* ia Nederland frameo pp. f 1.25 Aisonderlijko ïtrnmari koita* cent. Adverteatifln bij abonnement op voordeelig# voorwaarden, Proapaotmaie* iunu tij* aan het bmream ta bekom#*. Advertentie* -oor het eeratvolgeada mummer moeten dea middags vóór ééa aar aam het bareaa batargd tija. Advertentie* k 30 seat per regal. Bij aboaaemeat vaal lager Geboorte-, dood- e* alle aadere lamiliabariohtaa aa Daakbataigiagea van 17 regal* t 1.60 elke regel maai 20 oeat. Baolamaa 40 eeat par regel. Groote letters aaar da plaati, die tij innemen. Tot de plwtsiag van advertentie* ea reclames, aiat ai komatig ait Zeeland, betreffend' Snadel, NyTwhoid am Geldwezen, ia gerechtigd het Alceaieea Adrerteitle-BiraaR. A. 1AB As., N.Z. VearbUgwal MS, Aaateraaai. Goes en de Spoorweg Mij. Z. Bereland. De lezer kent de kwestie. De N. V. Spoorwegmaatschappij „Zuid- Beveland" wendde zich in Maart tot de gemeenteraden en waterschappen, om van hen in beginsel de toezegging te krijgen tot het verleenen van een snbsidie. Dat liep weldra alles naar wensch, behalve met Goes. Het dagelijksch bestuur dier ge meente opperde bezwaren tegefi dat deel van het ontworpen net, dat van Wol- phaartsdijk leidde naar 'sHeer Arends- kerke, en vandaar langs een afzonderlijke spoorlijn naast den bestaanden spoorweg naar Goes. Het Dagelijksch bestuur wenschte in plaats daarvan een regel- recbtè verbinding van Wolphaartsdijk naar Goes, en het maakte van die wijziging een voorwaarde voor het al of niet verleenen van subsidie. In de 16 Juli gehouden vergadering van den gemeenteraad van Goes is het niet tot een beslissing over die vraag ge komen, maar werd besloten aan de N. V. Spoorweg Maatschappij „Zuid-Beve land" te vragen om welke redenen deze meende geen wijziging te kunnen brengen in het bedoelde trajcet. Wie zich de discussies uit die ver gadering herinnert, weet echter ook dat die vraag voor verscheidene leden het dreigement inhieldals ge die lijn niet wijzigt, krijgt ge geen subsidie, want en nu komt een motief dat een merk waardig staaltje is van het op den voor grond stellen van een locaal belang want als de lijn eerst naar 's Heer Arendskerke loopt, zullen de markt- bezoekers van N. Beveland misschien eerder naar Middelburg gaan dan naar Goes. We hebben indertijd wel eens hooren spotten met dat motief, d. w. z. altijd door niet-Goesenaars. In Goes beschouwde men het plan blijkbaar als ontworpen ter wille van Goes, en in dien gedachten- gang was die eisch ook op zijn plaats. Maar personen voor wie de beteekenis van een spoorwegnet nog* verder reikt dan tot bet centrum van de streek, vroegen zich af, of het niet al te erg was, dat het tot stand komen van een spoorweg- Roman van PAUL OSKAR II i CK ER. naar het Duitsch. Nadruk verboden. plan voor een groote landstreek als Zuid- Bevelaud zou moeten afspringen, omdat men in het ontworpen centrum vreesde dat plaatsen buiten die landstreek ook wel eens zouden kunnen profiteeren van een lijntje van dat spoorwegnet. Als we niet de mogelijkheid hadden voorzien dat een stem uit Middelburg die afwerende houding nog Versterkt zou hebben door de overwegingzie je wel, in Middelburg loeren ze ook al op dat buitenkansjedan zouden we toen reeds op het overmatige van dien eisch hebben gewezen. Trouwens er was officieel nog pas een vraag gesteld, en daarop moest eerst antwoord komen. Dat antwoord is nu gekomen. De tijdsomstandigheden hebben de verzending blijkbaar vertraagd, want het is reeds van 31 Juli gedateerd, en eerst 2 No vember verzonden. De Maatschappij zet in dat schrijven heel terecht de pvactisehe overweging voorop, dat de uitvoering der plannen alleen dan mogelijk zal zijn, wanneer Rijk en Provincie ieder hun deel in de kosten geven als renteloos voorschot, en dat zij dat alleen zullen doen >indien bij het ontwerpen der lijnen ten volle is rekening gehouden met hetgeen het algemeen belang (wjj spatieeren, Bed.) vordert of in de toekomst vorderen kan". De Maatschappij zegt dan ook dat het haar onmogelijk is inwilliging van den wensch van Goes, tot omlegging van het meergenoemde lijntje, in overweging te nemen. Want v&9t staat immers, na de be raadslagingen in de openbare vergadering van den Raad Uwer gemeente van 16 Juli 1.1., dat die omlegging Uwerzijds enkel en uitsluitend verlangd wordt om het verkeer te beperken tusechen Noord- Beveland eenerzijds en Walcheren ander zijds, wijl men daarin een voordeel meent te zien voor Uwe gemeente. Tot een der gelijke opzettelijke handeling in het na deel van twee der Zeeuwschs eilanden zullen echter noch het Rijk noch de Pro vincie Zeeland kannen medewerken. Het opnemen van de overeenkomstig Uw wensch omgelegde lijnen in onze voor stellen zou het verkrijgen van de benoo- digde voorschotten in gevaar brengen en daarmede het tot stand komen der spoor- 28). „Ingrid vond dien brief zoo grappig dat zij hem aan Papa en de broiers voorlas. Voor de „jongens" sloeg zij echter het aardigste over, de beschrij ving van het damesluchtbad. Excellentie von Erxleben schreef daar op aan zijn oudste dochter een van zijn origineele militair-korte brieven „Mijn. lieve kind; ik zie dat je het le ven weer goed aanpakt, dat doet me ple zier. Humor verloren, .alles verloren. Dus den moed erin gehouden. Naar deTeer- brügges behoeft een Duitscher niet eerst te informeeren. Een handelshuis als dat van de Stinnes, de Haniels, de Thys- siens. De oude lieer is drie jaar geleden gestorven en sedert dien is er een reuzenproces hangend tusschen de kin deren Tante Eddy heeft daar zeker wel van gehoord. Alle couranten stonden er in dien tijd vol van. Ook van de zaalc van mijnheer Klaus Teerbrügge, dien zij in de heele sociaal-democratische pers onder handen genomen hebben. Hij heeft ergens in het heilige land van Saksen, een liotel-portier, of een wacht meester van politie of een telefoon beambte afgeranseld. Vraag of tante die ik hartelijk laat groeten, het recept wil vragen van dë Ilaliaansche vegetariërsla, waar zij mee dweept. Ingrid zal haar ge luk daarmee beproeven zoolang wij zon der keukenmeisje zijn. In vertrouwen, hel lieve kind mag koken wat zij wil, het wordt toch altijd Irish stewl Maar niet klikken Ik kus je om mijn ver koudheid slechts op het voorhoofd en blijf Je liefhebbende oude Vader." Tusschen Beate en mevrouw Evelyne Biggar was een recht vriendschappe lijke verhouding ontstaan. De jonge \touw zij was hoogstens drie jaar ouder dan Beate voelde zich zeer eenzaam en had iemand noodig om mee te pralen Zij was hier tot geleide en gezelschap van haar broer, die voor zijn zenuwen, die zeer veel geleden had den, een langdurige kuur moest doen. Hij had een verpleger en een verpleeg ster. Zij bewoonden een der mooiste kleine villa's. Evelyne kon liet grootste deel van den dag gemist worden. Zij gebruikte de maaltijden m,et hem en deed van tijd tot tijd een spelletje domino of pof. Als hij niet sliep ol gym nastiek deed, las hij Engelsche bladen over sport. Over de kwaal zelf liet Evelyne zich niet verder uit en Beate wilde niet onbescheiden zijn en hel haar vragen, zooals Tante Eddy gedaan zou hebben. Het was haar genoeg aan de (mooie jonge vrouw een aangenaam gezelschap te hebben bij de sportoefeningen en een in teressante kennis om m,ee te praten. In hun pensions hadden zij elkaar nog niet o pgezocht het bleef bij de ontmoe tingen in heL luchtbad, ,op de wandeling en bij de middagthee In de aristocratische bridgeclub, waar van gravin Czernin lia was geworden, Bestreden wordt daarna de raeeuing dat de Maatschappij Goes niet terwille zou zijn. Gewezen wordt er op, dat Goes is aangenomen als liet centrale punt van het netdat er aan het station aldaar voor ruim f 400.000 aan werken zullen worden uitgevoerd dat het dadelijk aan leggen der lijn Goe?-Hoedekenskerke een zeer belangrijke rechtstreeksche verbinding zal tot stand brengen tusschen Goes en Z. Vlaanderenflat de Maatschappij medewerkt aan de plannen ora te Goes een centrale fruit» en groenteveiling voor Z. Beveland te maLen. En eindelijk weidt dan uiteen gezet dat de gemeenteraad ten onrechte vreest, dat het verkeer van Noord-Beveland naar Middelburg zal worden afgeleid, daar in het wel begrepen eigenbelang der maatschappij „de exploitatie zal moeten beginnen zich te voegen naar het bestaande verkeer." „Zij (de exploitatie) zal dus zóo worden ingericht, dat de verbindingen van Noord- BevelandWoPaartsdijksche Veer naar elders het gemakkelijkst verkregen wor den over Goes. Bij het opstellen der dienstregeling zal in hoofdzaak gelet wor den op aansluiting der treinen aldaar, zoowel wat betrelt de treinen, die op de hoofdlijn door Zuid-Beveland verkeeren als wat betreft diè, welke op de beide locaallijnen die atzonderlijk geëxploi teerd zullen worden loopen. Het is niet het voornemci die dienstregeling i: te richten op aansluiting op het station 'sHeer Arecdfil-.» Dit station zal bo vendien, zooals uw college uit de reeds vroeger verstrekte teekening moet gebleken, door de van Wol: Veer komende treinen niet eens worden bereikt. Wie bepaaldelijk aldaar wil over stappen, zal dus eerst ongeveer tien mi nuten moeten loopen en daarna wachten totdat er een trein in de gewenschte richting komt. Wat op genoemd station van werken wordt tot stand gebracht, zal zich dan ook bepalen tot een verbindings- spoor ter overbrenging van goederenwa gens, opdat de lijnen niet noodeloos belast zullen behoeven te worden. U we gemeente zal alzoo alle gelegenheid hebben om het marktverkeer en het ver der verkeer van Noord-Be^/eland en van alle door onze lijnen verzorgde Zuid- Bevelandsche gemeenten te behouden en nog meer tot zich te trekken. Maar moch ten eenmaal andere tijden andere eischen stellen, dat moet de aanleg onzer lijnen zoodanig zijn geweest dat aan die eischen voldaan kunne worden. Bij den aanleg van spoorwegen moet gerekend worden met langer tijdvakken dan een menschen- leven. Van dit beginsel kunnen wij niet afwijken." We gelooven dat er na dit antwoord geen redelijke grond overblijft voor een blijvend verzet tegen het verlangen der Maatschappij, ora bij den aanleg te rekenen op de eischen, die de toekomst wellicht kan stellen. De hoop dat Goes nu ook weldra zijn verzet zal laten varen, zal wel door heel velen in Zuid-Beveland gedeeld worden. Het gaat toch werkelijk niet om de vraag of de nu zoo geïsoleerde dorpen van Zuid-Beveland een betere verbinding met Goes zullen krijgen. En ook niet om de vraag of er kans is dat er Noord- Bevelanders naar de markt te Middelburg gaan. Die plaatselijke belangen schrompelen in tot kleinigheden, vergeleken bjj de enorme beteekenis van een rechtstreeksche spoorwegverbinding van die dorpen met de rest van ons land, en, niet te ver geten, ook met het buitenland. Wat Zuid-Beveland mist, vergeleken met audere landbouwstreken in ons land, dat is een goede gelegenheid voor vervoer van per sonen en vooral van landbouwprodneten naar elders. De afstanden van de dorpen naar de spoorlijn zijn nu te groot. Dat is de groote beteekenis die het ontworpen spoorwegnet kan hebben, en waarvan Goes als centrum der streek vau zelf zal profiteeren, als het de land bouwers in de dorpen goed gaat. Hoe eerder het plan tot stand- kan komen, hoe beter. Er is nn reeds aan zienlijke vertraging. Voor behandeling in de najaarszitting der Prov. Staten is bet nn, ook al zou Goes spoedig een beslissing nemen, waarschijnlijk te laat. En als er dan geen buitengewone zitting komt, zal de beslissing dier Staten waarvan weer de indiening bij de Kamer van een voorstel voor ryksvoorschot af hangt, eerst kunnen worden genomen in de zomerzitting van Jali. Maar laat er nu in ieder geval schot in komen 1 Zuid Beveland wacht al zoo erg lang werd op den eersten dansavond bijna over niets anders gesproken dan over die broer en zuster. Eva Teerbrügge moest ook al een liefdesroman achter den rug hebben, wist een der heeren te vertel len, die lang in garnizoen was geweest in een plaats aan den Rijn. „Zij was zestien jaar, ik weet het pre cies, geen dag (Ouder, toen mr. Biggar ver liefd op haiar werd; hij ging naar den ou den Teerbrügge, vroeg haar hand en liep een blauwtje. De Biggar's zijn in New-York wat de Teerbrügge's voor de Duitsche Rijnlanden zijn. Daar gaf de oude man niet om. Hij was een origineel Hij Inoel het origineelste geweest zijn als hij van zijn heerlijke Rijnwijntjes een flesch of vier, vijf op had. Zulk een dag moet mijnheer Biggar zeker getroffen hebben Want de oude man gaf volstrekt geen geldige reden op voor zijn barsche wei gering. Hij had heel goed het groote ver schil in leeftijd tot voorwendsel kunnen nemen. Maar daar dacht hij niet aan. Biggar heeft het een paar jaar geleden zelf aan een vriend verteld. Teerbrügge deed zijn mond haast niet open, zooals altijd wanneer nij in plat accent sprak. En dat deed hij. Hij antwoordde terwijl hij het hoofd schudde: „Neen mijnheer, dat gaat zoo gemakkelijk niet. Ik ben een goed Keulenaar en ik heb altijd gezegd wat wij, Keulenaars hebben willen, hoe ven wij niet zoo ver weg te halen. En daar blijf ik bij Er is niets aan te doen, Mijn dochter krijg je niet" O,' Wal was hij kwaad, die mijnheer Biggar Maar Teerbrügge was liet ook. En Eva kreeg dien dag voor het laatst met den stok. Hij kon namelijk ontzettend drif tig zijn, die oude man, als hij aange schoten was. En den volgenden dag go- beurde het ongeluk De geschiedenis interesseerde de dames bijzonder. „Wal voor ongeluk?" vroeg gravin Czernin en liet haar blikken ang stig naar den hoek van de danszaal dwa len, waar Beate met de jonge weduwe stond, beiden omgeven door een drom van kaltwasserkurmakers. „Den volgenden dag Was F va Teer brügge verdwenen. En den daarop vol genden dag kreeg de oude heer een tele gram uit Shanklin op het eiland Wight met het bericht, dat zij in Southampton getrouwd was met mr. Biggar." „Verder! verder!" riepen de dames De verteller glimlachte onbescheiden. „De wittebroodsweken kan ik u uit cigea ondervinding helaas niet beschrijver-, da mes Zij moeten echter zeer schoon ge weest zijn. De kleine Eva is in die zeven jaren een flinke Evelyne geworden, maar verduiveld mooi is ze nu ook nog,"- „Barones Erxleben is mooier „Zonder twijfel. Ik zie trouwens liever een blondine dan een brunette." „Mevrouw Biggar is toch geen bru nette?" „Nu niet meer. Als bakvisch, toen alle jonge luitenants van mijn regiment met haar dweepten, was zij het wel. Voor dal zij Titiaan-rood geworden is." Een dame uit Wiesbaden maakte de opmerking: „Eva slaat toch een beetje uil den aard. want haar beide broers wa ren vlasblond, heeleraaal het evenbeeld van hun ouders." „Is het eigenlijk Klaus of Peter, die hier in het sanatorium is?" (Wordt vërvolgd.) HERVORMING EN BELASTING. In een tweetal artikels over „het voorstel van dr Bos" inzake een oor- logsbelasling zegt de Chr. hist, „Neder lander" het „verschrikkelijk" te achten dat ons Nederlandsche volk op die ma nier door dr. Bos gesplitst wordt in een club vau kapitalisten, die maar moe ten dokken en krom moeten liggen, en in een andere categorie van Ne derlanders, die per hpofd geen f 13000 vermogen hebben, en die tegen alle be perking en bezuiniging móeten worden gevrijwaard, omdat de ontwikkeling en de geestelijke verheffing daarvan een plicht is. En dan schrijft het blad van jhr. mr. de Savornin Lohman tot slot Het Nederlandsche volk is niet een samenraapsel van elkander bela gende kapitalisten en bedeelden, maar is één, en ieder Nederlander moet, nu hel Vaderland ernstig in het gedrang komt, zijn offer bren gen, hetzij in den vorm van hooger belasting, hetzij door zich voorloo- pig sociale verbetering te ontzeg gen, die hem in normale omstan digheden zonder twijfel terecht en spoedig zo u zijn toegekomen Wij voor ons hebben sociale verbete ringen nog altijd als iels anders be schouwd dan louter als een persoonlijk geschenk aan de mingegoeden We zochten er nog altijd als hoofddoel ach- ier wal de term ook aangeeft een Verbetering van de maatschappijeen hervorming ten "bate van '1 algemeen; en niet slechts een armenzorg voor de sociaal-slecht beschermden. Maar behalve dat, komt men in den gedaclilengang van „De Nederlander" dan tot zonderlinge vormen van bijdragen in de oorlogskosten van het rijk We stellen ons al den troost en trots voor, waarmee over eenige jaren een door in validiteit of door ziekte getroffen werk man zich het niet ontvangen van onder steuning verklaart als z ij n vorm van belasting voor de crisiskosten. Misschien zullen er dan nog onte vredenen zijn, die mopperen, dat zoo'n ontzegging van hulp in ziekte voor de toch al moeilijk rondkomenden een heel wal zwaarder belasting is dan de gel delijke afdracht der vermogenden, waar mee „De Nederlander" ze zoo eenvoudig weg gelijk stelt Maar 't gevaarlijkst in de redeneering van het blad is wel dit: dat, waar ont zegging van een hervorming beschouwd wordt als een belasting, de invoering der hervorming dus een belasting-ont heffing zou beteekenen, een slotsom die lol heel bedenkelijke consequenties kan leiden voor ieder die onder de wer king valt van een 'ingevoerde her vor ming. NEDERLAND EN DE OORLOG Staat van beleg. Bij Kon besluit van 10 Nov zijn een aantal gemeenten langs de Noordkust van Groningen en Friesland in staat van beleg verklaard Uitvoerverbod van looistoffen Een gisteravond verschenen buitenge wone Staatscourant bevat het kon besl. van 10 Nov waarbij, met ingang van dien datum verboden is de uitvoer van looi stoffen en looiexlracteu. Geïnterneerde militairen. Ingediend is een wetsontwerp, hou dende voorzieningen betreffende den rechtstoestand van hier te lande geïn terneerde militairen van ecne buiten- landsche mogendheid, zoowel uit straf rechtelijk als uit tuchtrechtelijk oogpunt. Zij worden ten opzichte daarvan gelijk gesteld met Nederlandsche militairen Voorts wijst het ontwerp aan wie als kom- mandcerend officier wordt aangemerkt, en wordt er een straf van hoogstens zes jaar militaire gevangenis gesteld op het zich tijdelijk of voorgoed verwijderen De maatregel, dat geen auto's meer de Belgische grens mogen passeeren, ie een groote schadepost voor den liandel- die van Maastricht uit naar België ge dreven wordt, 't Was gisteren te mer ken anders rondom het Vrijthof tal van auto's met bestemming naar Luik, Brus sel enz., die alle gevuld met levensmid delen weggaan en thans geen een meer.

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1914 | | pagina 1