"buitenland. Iaat ons toch steeds voor oogen houden, dat de opofferingen, die vrij ons getroos ten, ons in het belang van het vaderlatwl zijn opgelegd. Wij buitenstaanders zijn zoo licht ge neigd te denken, dal, nu ons land tot heden gespaard bleef voor de verschrik kingen van den oorlog, waar bijna ge heel Europa onder gebukt gaat, het ook verder wel niet zoo'n vaart zal loopen, en wij hoorden al stemmen opgaan van menschen, die maar niet begrepen, waarvoor het noodig is, dat leger ten 'vloot nog maar steeds gemobiliseerd blij ven Zulke gedachten zijn dan ook on getwijfeld oorzaak, dat velen van meening zijn, dat de militaire overheid nu toch in elk geval wel wat scheutiger kon zijn met het geven van verlof ten idat van alle kanten zooveel verlof wordt aangevraagd. Wij kunnen de besturen der aange sloten vereenigingen en alle onder de de wapenen zijnde tuinbouwers niet ern stig genoeg op het hart binden, dat wij dergelijke gedachten niet moeten voe den, en dat wij allen zonder onderscheid toch moeten begrijpen, dat het hier belangen geldt, welke wij nóch kunnen möch mogen beoordeelen Hel behoeft toch geen betoog, dat onze Regeering die in de moeilijke tijden, waarin wij leven, reeds zoo her haaldelijk geloond heeft, dat de belan gen van ons Vaderland voor zoover hel haar gegeven is daarvoor te waken, bij haar volkomen veilig zijn ons leger en onze vloot, geen week, geen dag en geen uur langer gemobiliseerd zal hou den dan werkelijk noodzakelijk is. Dit alles neemt echter niet weg, dat de Nederl. Tuinbouwraad als officieeel vertegenwoordigend lichaam van den tuinbouw natuurlijk niet nagelaten heeft de aandacht van Z. Exc. den Minister van Oorlog op de bijzondere belangen van ons vak in al zijn onderdeden te vesti gen. Het Centraal Bestuur heeft voorts op verzoielg van besturen van aangesloten vereenigingen in enkele gevallen zijn tusschenkomsl verleend om ten behoeve van onder- de wapens zijnde tuinbou wers, wier aanwezigheid in verband met het ter bewaring in gereedheid brengen en opslaan van" bepaalde winlerproduc- ten en ter voorbereiding van den vol genden oogst, onmogelijk op hunne kweekerijen gemist kan worden, een kor ter of langer verlof bij den Minister Oorlog te bepleiten Voor zoover zulks met de belangen van den idienst over een komt, die toch in elk geval voor moeten gaan, is daaraan steeds met de meeste welwillendheid gehoor gegeven. Met het oog echter op de zeer druk ke werkzaamheden van liet Secretariaat, mede in verband met de huidige tijds omstandigheden en de werkelijk veel be langrijker aangelegenheden, waaraan liet zijne volle aandacht heeft te wijden, kan het Centraal Bestuur van heden al' zulke bemiddeling niet meer verleenen. Al vorens toch dergelijk verzoek in te die nen behoort een uitgebreid, onderzoek te worden ingesteld, want de Tuinbouw raad kan toch bij de Regeering geene belangen bepleiten, waarvan de dringen de noodzakelijkheid niet ten volle ge bleken is. Buitendien geldt het in deze gevallen ook meer de speciaal parti culiere belangen van de leden der aan gesloten vereenigingen en de tradities van den raad laten feitelijk niet toe hiervoor te zorgen. Zulks ligt toch meer op den weg van hunne eigen vereenj- gingsbesturen. Wij mogen echter niet nalaten die be sturen er met den meesten aandrang op te wijzen, dat zij in voorkomende ge vallen nauwkeurig behooren te onder zoeken of de bedoelde verlof-aailvragen inderdaad dringend noodzakelijk zijn en of bet werkelijk personen geldt, aan wier tijdelijke afwezigheid in het bedrijf niet op andere wijze tegemoet te komen is Wanneer, om een voorbeeld te noe men, op cene kweekerij een vader, broe der of knecht gevoegelijk het werk zou kunnen verrichten, dat mede door den eigenlijken bedrijïleider, die thans onder de wapenen is, zou worden gedaan, dan behooren de vereenigings-besturen zich in het algemeen belang van de indiening van elke verlofsaanvrage ten behoeve van zulk een lid te onthouden. - DE OORLOG. Ten Zuiden van Ieperen. Het bericht uit het Duilsche hoofd kwartier klonk gisteren, na de eentonig heid, waaraan we in de laatste dagen gewoon waren geraakt tamelijk triom fantelijk. De Duitschers maakten ver scheiden, duizenden vijanden krijgs gevangen. Dat het bericht dit aantal niet nader omschrijft, kan verwonderen. De Duitschers plegen toch dergelijke aan tallen scherper aan te duiden. Ook zwijger; de Parijsche communiqués daar van geheel Ten Zuiden van Ieperen zouden hun tegenstanders dat succes behaald heb ben. Daar zouden Fransche tegenaan vallen met voor hen bedroevend gevolg afgewezen zijn. Hieruit volgt, dat de Duitschers eerst tot den aanval waren overgegaan. Dat de Fransche soldaten blijkbaar schielijk daarna, van hun kant in slaat waren, het offensief te hervat ten, bewijst, dat de Duitsche poging evenmin kan zijn geslaagd als blijkbaar het antwoord daarop van de Franschen Inderdaad vermeldde hel Fransche le- gcrbericht van gistermiddag drie uur, (men zie onder „Telegrammen"), dat de Duitschers opnieuw een aanval heb ben gedaan op Dixmuiden en dé streek rond Ieperen vooral ten Zuiden van de stad Die aanvallen werden afgeslagen Tot zoo ver kloppen dus de relazen uit de vijandelijke hoofdkwartieren. „Kloppen", wijl men niet het onmoge lijke of onmenschelijke mag etschen Het verlaugfen ware onredelijk, dal aan beide zijden de officier ,in laatsten aan leg belast met hel samenvatten en for muleeren van de militaire rapporten, gewetensvol van eiken tegenslag reken schap zou afleggen als gold dit een kwestie van comptabiliteit Bedoelde menschen immers hebben de i-egels der volks-zielkunde in 't oog te houden. Zij weten, hoe iedev woord, dat ze aan de pers toevertrouwen door hel volk waartoe ze behooren in de eerste plaats nauwkeurig zal worden ge lezen, dat daaruit ieder lid daarvan, ook wie elk inzicht in den loop van zaken mist, zijn slotsom zal trekken. Nu is het hun plicht, hun landslieden niet te ontmoedigen, integendeel, voor zoo ver dal noodig is hun een hart onder den riem te steken. Evenmin mag "hij natuur lijk den In 't vijandig land verschijnen den kranten gelegenheid geven, op grond van een officieel bericht te konklu- deeren. dat het er bij de tegenstanders maar kwalijk voorstaat. En daarvoor behoeft niet gelogen, behoeft enkel maar wat zeemanschap gebruikt te worden Gesteld, dat de Duitschors inderdaad ten Z. van Ieperen„verscheiden duizen den" soldaten der bondgenooten hebben krijgsgevangen gemaakt, wat heeft dit ver lies dan te beteekenen, tegenover de hon derdduizenden, die aan beide zijden te genover elkaar staan en de honderden, versche strijders, die dagelijks van En geland en de overzcesche gebieden uit naar het oorlogslooneel gevoerd kunnen worden Men versta ons wel; we willen vol strekt niet dit verlies of een ander on derschatten. Evenmin is het onze bedoe ling, de betrouwbaarheid van de Duitsche mededeelingen, vergeleken met de Fran sche, in twijfel te trekken. Beide soorten ambtelijke tijdingen onderscheiden zich in den laatsten lijd door prijzenswaardige soberheid. Een spitsvondig psycholoog van beroep, zou zelfs uit de omstandig heid, dat het Fransche legerberichl na de meedeeliug omtrent het afslaan van hel Duitsche offensief tegen Dixmuiden en de streek rond Ieperen vaststelt, hoe de geallieerden lusschen Dixmuiden en de Leye over 't gcheele fronl zijn vooruil gegaan, tot de waarschijnlijkheid kunnen besluiten, dat die eerstgenoemde (Duitsche) aanvallen inderdaad voor dei Fransehen en Engelschen op een legen- slag zijn uilgeloopen Zooals toch een decoratieschilder bij het opzetten van kleur enz. gestadig re kening behoort te houden met de uil- werking, die zijn arbeid, eens voltooid, onder de schrille belichting van het too- neel uit de verte van dc zaal uit gezien zal hebben, aldus moet de opsteller vau berichten, als de besprokene, voort durend zicli afvragenhoe zal het volk, vooral het minder ontwikkelde deel daar van, dit woord, die bepaalde zinswending opvatten? En van dit standpunt be-! schouwd, kan men tot den paradox ko men, dat een niet volledig ware mee- deeling de werkelijkheid dichter nabij komt dan een tot in onderdeden nauw keurig verslag. Van de Engelsclie werving. Hel gehalte van het Engelsch leger wordt over 't geheel niet hoog aangesla gen. De smalende kenschets „slampam pers uit London's achterbuurten" wordt al spoedig op de recrulen toegepast. Nu zouden we volstrekt niet willen beweren, dat menschen van dat slag niet worden gevonden onder degenen, die zich aan de werf-kantoreu laten inschrijven. Ook nebben Engelsclie persstemmen zelf ertoe meegewerkt, die meening, vooral in Duitschland post te doen vallen De „Ti mes" toch was b.v. zoo onvoorzichtig, oorzakelijk verband te leggen lusschen het afnemen van het aantal misdaden en het aangroeien van KitcheneFs leger. Vroeger hebben we er in tegenstelling met de bedoeling van het conservatieve orgaan al eens op gewezen, dat het ver schijnsel van het dalen van inbraalc-ge- vallen enz. algemeen is in oorlog voeren de landen. Doch de „Westminster Gazet te" likte naar groote zuster terstond op de vingers. Zij begreep wel, noe de Duit sche bladen niet zouden nalaten, van die uitlating der „Times" gebruik te maken. De haat tegen de mannen van de overzij der Noordzee, die zich voor geld in het leger doen opnemen is daar schrikkelijk genoeg. Die afkeer en verachting worden door andere factoren versterkt. Zoo gold eerst als minimum voor de lengtemaat, waaraan de recrulen moesten voldoen 5 voet 3 inches loiter, toen het aantal dieuslwil- ligen, dat zich aanmeldde, den verschil lenden, met het aannemen en uitrusten belasten bureaux over 't hoofd dreigde te groeien, wend die maat tol 5 voel, en 6 inches verhoogd. Daardoor zakte de hoeveelheid man nen, die daarvoor in de termen vielen, eensklaps aanmerkelijk. Toen de betref fende organisatie deze weer verzwelgen kón en de noodzakelijkheid zich voelbaar maakte, tegen de Duitschèrs in Frankrijk, in de eerste plaats tegen hun reenter vleugel, steeds meer versche troepen in 'l vuur te brengen, werd dat minimum voor de lengtemaat eerst toi 5 voet en 1 inches en vervolgens weer tot de oude maat 5 en 3 teruggebracht. Ook op de inkrim ping van de vereischle maat heeft de Duitsche pers hoonend als op een bewijs van de geringe offervaardignoid van hel Engelsclie volk, waar het hun eigen leven ten dienste van 't vaderland gold, de aan dacht gevestigd. Naar men weet, staal een Engelsche voel gelijk met 30 c.M. en een inch met ongeveer 71/3 c.M. En over de moeite, om al die mannen zoo spoedig mogelijk in het soldatenpak te stoppen, moet men niet mis deukeu De militaire medewerker van de „Times" legt nog eens de bezwaren bloot, 0111 die duizenden te Ideeden, bewapenen, voe- den enz. Neem de laarzen eens- gewoon lijk zijn er 245.000 paar per jaar noodig. Nu zijn er al 6 500.000 geleverd of in de maak. En in dezelfde verhouding is de behoefte aan over- en „ondeF'-jassen ge- «roeid Dan moet men ook rekening hou den mei de moeilijkheid, om in de tegen woordige omstandigheden aan de noodi- ge grondstoffen te komen. Zoo lazen we onlangs, dat de nijverheid de ontzaglijke vraag naar „kliaki" geen baas meer dreig de te kunfren worden Er scheen met vol doende stof voorhanden, om daaraan te kunnen voldoen. Als men aan ook in de „Westminster Gazelle" leest, dat Enge land nu ongeveer twee millioen soldaten en zeelieden bij alle wapenen in dienst of in oefening heeft, heeft men eenigs- zins een inzicht in de zorg, daardoor plotseling vereischt En dal de ontwikkelden, de studeeren- de jongelingschap (met name daarbij even zeer en talrijk vertegenwoordigd zijn als andere lagen der samenleving, bewijst hel „Temps"-bericht, dal in Cambridge al- ,ein 1300 studenten hebben dienst geno men. V 0 n Hindenburg. Een redacteur van de „National Zei- tung" heeft naar aanleiding van een zgn „Liebesgaben"-lransport naar het Oosten generaal V011 Hindenburg ge sproken. 't Is niet geheel duidelijk, waar diL precies plaats had Men weet toch, hoe deze veldheer, na eerst de Duit schers in Oost-Pruisen aangevoerd en lol schitterende overwinningen op de Russen geleid te hebben, door den kei zer met hel commando in Polen belast werd. Waarschijnlijk bevond zich \'on Hindenburg's hoofdkwartier op het oogenblilc, dat de dagbladschrijver zich bij liem vervoegde en hij dezen vriende lijk lachend, naar gene schrijft, te woord stond, nog in Oost-Pruisen of misschien zelfs op Russischeu bodem. Maar dit ter zijde „Het is! een plezier", aldus sprak dc generaal, „aan het hoofd van dit leger te staan Ieder in hun gelederen is' een held De stemming is eenvoudig prachtig. Van generaal tot den laatsten man is alles vol vertrouwen. Maarlief prachtigste onder allen zijn toch mijn vliegers Ik lean u volstrekt niet zeggen, wal zij me werkelijk door hun heldhaf- tigen inlichtingendienst al geleverd heb ben. Ik zelf maak hel uitstekend. Ik slaap als een kanon. Als ik er dan aan denk, dat ik nog vóór een paar weken in Han over als gepensionneerde leefde. Na tuurlijk had ik me dadelijk na het uit- breken van den oorlog ter beschikking gesteld en tot bescheid gekregen, dat men zoo noodig v.an mijn diensten ge bruik zou maken. Maar daarna hoorde ik niets meer. Mij tenminste scheen1 de onzekerheid v,an het wachten einde loos. Na een paar weken had ik dan ook reeds alle hoop, om opnieuw in 't actieve leger ingelijfd te worden opge geven. Toen kwam opeens hel telegram dat me meedeelde, dal Z M. mij mei het bevel over het Oostelijk leger belast. Ik had nog juist zoo veel tijd over, om me het allernoodzakelijkste aan wollen onderldeeding te koopen en mijn oude uniform een beetje naar het gebruik te velde te doen vermaken. Toen ging het in een extra-trein, slaapwagen celwa gen, locomotief, naar Oost-Pruisen als een vorst." Tot zoover Von Hindenburg. We mer ken. bij het bovenstaande slechts op, dal de generaal met dat wel eigenaardig verhaal zelf het bericht te niet |do,el, dat we indertijd aan een Duitsch blad ont leenden en dat bij ons weten nooit werd tegengesproken ofschoon het inhield, dat Von Hindenburg van het Westelijk naai* het Oostelijk krijgstooneel werd wegge roepen en hoe hij, de lange reis tus schen de twee fronten per spoor afleg gend ,tn de coupé zijn veldtochlsplan uitwerkte en van de stations, waar de trein stopte, zijn telegrammen afzond voor de voorloopige afwikkeling van liet oorlogsbedrijf aldaar. Na de nederlaag. Het eerste bericht, van Duitsche zijde, omtrent de nederlaag van een Engelsch smaldeel in de Stille Zuidzee legen een Dnitseh eskader bleek dus niet te hebben overdreven Volgens de Engelsche mee deeliug, die we enkele dagen geleden publiceerden, werd de „Good Hope in den grond geboord, de „Monmouth" blijk baar zwaar beschadigd en kon de „Glas gow" naar men hoopt óntkomen Hel eigenaardige en onrustwekkende is, dat van geen van beide, laatst ge noemde Britsche oorlogsbodems Zaterdag in de een of andere Chileensche 'naven tijding was ontvangen. Ook over het lol van de weliswaar niet bij het gevecht betrokken geweest zijnde, maai* toch in verband met die schepen opereerende Engelsche oorlogsvaartuigen ..Otranto"en „Canopus" was daar toen nog niets hekend Volgens de „Westminster Gazette" is de commandant van het Britsche smal deel, die zich vermoedelijk aan boord van !de „Good Hope" bevond, naar alle waar schijnlijkheid daarmee verongelukt. Hij wordt als een voortvarend zeeofficier ge- leekeud. Zijn al te „sclineidig" gedrag (om den ongel ij ken strijd legen de Duitaehc overmacht op te nemen) wordt hem 1111 trouwens zacht verweten Naai* de „Times" uit Santiago (Chili) verneemt, onderstelt men, dat hel stoom schip „Kornak", hetgeen in October een Chileensche haven verliet, op zee Duit sche kruisers aan steenkool heeft gehol pen. Dc Engelsche gezant diende daarom trent bij de Chileensche regeering etn klacht in. Deze beval daarop de aanhou ding van de „Karnak", om hot geval te onderzoeken. Daarentegen meldt de „Excnangc Tele graph Company dat volgens een omDle- lijk bericht van den Amerikaanschen ge zant in Chili de „Glasgow" in een Chi leensche Iiaven is geïnlerneerd. VAN DE BELGISCHE GRENS. Van een grenspost. Aan een ons welwillend ter inzage gegeven brief van een Ncderlandseh sol- daal aan de grens in Z. Vlaanderen onl- leenen we 't volgende; „We maken kennis met vele Duit schers en Belgische militairen. Vooral met de Duilsche Het heeft een ontzet tend slechte stemming verwekt bij de Belgische vluchtelingen, die omgang van Nederlandsche en Duitsche soldaten op dc grens Een Hollander is een Duit- scher, zeggen ze Het is dan soms nog al druk hoor; men kan niet op de grens komen, ol' men ziet een groepje Duitschers, soms van 20 tot 30 man bij twee Hollandsche schildwachten gezellig kouten En dat maakt natuurlijk een heele verlooning We reiken elkaar de hand en de Duit schers trekken hun sigarenkoker uil den zak, en traktceren hunne „Hol landsche broeders", zooals ze ons ge woonlijk noemen. Onlangs had ik 34 brieven voor hen (c posten te Voor de snel lere verzending laten ze liever hun correspondentie over Nederland reizen dan wel door België, en dan leenen ze tiaar natuurlijk den Hollandschen grens post voor. Altijd zijn er Duitschers op de grens te zien. Ze loopen geregeld patrouille. We mogen er niet de minste gemeen schap mee houden, maar men kan er niet van tusschen. Zelf zoeken ze ons op, en zijn buitengewoon vriendelijk E11 dan kunnen wij daar niet stijf tegen ingaan Met de interneering is het nu op het oogenblilc niet zoo bijzonder druk als et-n week of vier geleden. Maai* het is daarom nog niet heelemaal gedaan. De zes hon derd soldaten die te vertoefd heb ben, zijn vertrokken naar de richting Oostende. Nu zijn er andere in de plaats gekomen, maar dat zijn bijna allen oude mannen, die tot den Landstorm behoo ren. Deze menschen zijn droevig gestemd, en vertellen ronduit tegen ons, dit België hun graf zal zijn. En omdat ze dat zich voorstellen, probeeren ze graag om aan een burgerpakje Ie geraken en zoo tot ons over te komen. Het is voor ons ook weer vreemd om met deze menschen om te gaan, want zoo luidruchtig en vol moed als de vorige wa ren, zoo weinig is daarvan bij hen te be-1 speuren- Integendeel. Allen zien somber, velen schreien, en zijn in grooten rouw Verscheiden mannen hebben drie zonen al opgeofferd iu dezen strijd, en zelf zien ze een donkere toekomst tegemoet." Tusschen Brugge en de grens. Een stadgenoot die Zondag nog per tram naar Aardenburg naar Brugge ging, deelde ons de volgende bijzonderheden mee; Te Brugge was alles vol drukte van militairen; burgers waren bijna niet te zien. Zoo dra de tram aan het einddoel was, namen Duitsche militairen de tram in beslag en reden er mede weg. (Zooals we in ons vorig nummer meldden, is Zondagmiddag de geheele Iramdienst van Aardenburg naar Brugge stop gezet). Toen wij Brugge wilden verlaten von den wij buiten de stad honderden vluch telingen met pak en zak die niet door mochten gaan. Wij werden telkens aan gehouden. Op iedere brug was een barri- kade van zakken zand van drie meter lang één meter hoog; nergens mochten we de brug over Eens zelfs werden on ze papieren (binnenlandsche pas) afge nomen en slechts door krachtig optre den, waarbij gezegd werd dat de waclit- kommandant niet het recht had om de papieren te houden, kregen we ons eigendom terug Op enkele bruggen lagen cementbak- ken, waardoor palen waren gestoken om het vervoer over de bruggen te beletten Bij de brug stonden aan beide kanten honderden mannen,, vrouwen en kinde ren die allen 's morgens over de brug waren gegaan, en 1111 niet meer huis mochten. Begunstigd door de duisternis kwamen we na 5y2 uur loopen eindelijk op Hol- landsch gebied. De grenspost vroeg on ze mannen of er geen Duitschers meer waren gegaan over de grens. Dit is ook mij ecnige keereu gevraagd. Gister zelf in België moetend zijn, gelukte hel ons 11a veel moeite in de buurt van. Knocke te komen, waar we voor den dienstdoenden wachtmeester werden geleid, en deze was zoo vrien delijk een persoon dien we moesten hebben, te laten halen. AI de Duitsche jonge soldalen waren optimist. Frankrijk kregen ze wel Ook Engeland. Ze hadden nog genoeg enz Toen ik beweerde dat de Duilsche ko lonie in China zich had overgegeven, heette dal niet waai* Neen, ze was overvallen. Van terugtrekken, wisten ze niets. Een van hen zei dat Amerika moest tusschenbeide komen en zeggen Tot hiertoe; hel is genoeg KORTE OORLOGSBERICHTEN. Met het oog op de vele Vlaamsche uitgewekenen in Engeland, verschijnjen sommige bladen in dit land gedeeltelijk in 't Ncderlandseh De „Westminster Ga- zette" van Zaterdag verrast eveneens met een gedicht in onvervalscht Nedeir landsch waarvan de dichterlijke waarde niet groot is, maar dat toch zonder één enkele zetfout opgenomen werd „Aan België" heot het eronder wordt vermeld, dat het „naar Walter Crane" is. We ontleenden dezer dogen aan de Nieuwe Courant" het grapje von Joffre en French. Dit letterstel icbijnt oorspronkelijk in Engeland uitgebroeid te zijn. De »Sheffield Daily Telegraph" heelt van een tweede geboord. Ook tusschen die twee woorden legt de Engelsche per-, hatelijk, verband, als was de Duitsche >kultur" (geestelijke beschaving) >made in Turkey" (in Turkije gemaakt). We noemden daar de beide woorden. Hier zijn ze K U JL T U R TUR|KEY In het Engelsche partijblad „Justi ce" deelt korporaal S. Heyhurst van de lichte infanterie te Shropshire, thans te Cheltenham, mede: Eenige jaren geleden was ik als ge delegeerde voor de onafhankelijke Ar beiderspartij op het internationaal socia listisch congres te Stuttgart en woonde daar ten huize van een Duitschei', ge naamd Ilans Wolsselhoeff Na den Slag aan de Marne was ik met een strijdmacht bij de vervolging der Duitschers en stond op zekeren dag in een bajonclgevecht tegenover een Duilschen cavalerist. Ilem nader beschouwend, herkende ik mijn gastheer uit gelukkiger dagen Ilij her kende mij ook en wij hadden niet het hart om verder te vechten. Hij redde den toestand door zich over te geven en werd met een bezending gevangenen naar Engeland gevoerd. (Volk Men weel, dat Duitschland in den Zweedschen ontdekkingsreiziger Sven He- din een geduchten bondgenoot heeft. En dat hel militair bestuur in het keizerrijk de „opperste oorlogsheer" incluis, alles doet, 0111 den invloedrijken man maar aan zich te binden Zoo heeft hij een bezoek aan het Westelijk oorlogslooneel gebracht en schijnt hij ook op het Oostelijk een kijkje te zullen gaan nemen Tenzij dit laatste plan door den voorspoed der Rus sen althans tijdelijk verijdeld is Aan een vertegenwoordiger van de „Lokal-Anzeiger" heeft Sven Hedin over den keizer gezegd, dal deze aan bewege lijkheid niet had verloren en steeds bezig is. Alles moet liem worden medegedeeld en aan alles werkt hij mede Ik heb, zegt Sven Hedin, mij afgevraagd, hoe de kei zer dat lichamelijk en geestelijk kan ver dragen Het antwoord daarop meen ik te hebben gevonden. Het is zijn zuiver geweten Het „Journal" meldt, dal de „Zep- pelin"werf te Friedrichshafen nu om de drie weken een nieuw luchtschip afle vert. Dit is sedert het begin van den oorlog al het geval Alle luchtschepen zijn van het stijve stelsel en van het type van de marine-Zeppelins Dag en nacht worden proeftochten gedaan en, aldus ontleent dc N. R C. aan het Fransche blad, oefeningen 111 hel wer pen van bommen op drijvende doe len. De nieuwe luchtschepen maken heel weinig leven, maar de beproeving er van vereischt geruimen tijd. De Zouaven passen een bijzondere tactiek toe om den vijand af te matten, door hen 's nachts in de loopgraven uit) aen slaap te houden. Midden in den nacht zoo schreef volgens hel N v d Deen Engelsen- man in een brief naar huis komt er geregeld zoo'n troepje van een dertig Zouaven, die zoo dicht mogelijk in de na bijheid van dc vijandelijke stellingen slui pen en dan allerlei afschuwelijke gelui den beginnen te maken. Natuurlijk lokt dat geschreeuw en geloei dadelijk een hevig geweervuur uit, dal echter over hun hoofden heen gaat en dan sluipen ze weer terug. lederen nacht, zoo geregeld als de klok, komt dat troepje van dertig Zouaven te rug om den vijand te hinderen. We kunnen weer iets naders mee deden over die eigenaardige verhouding van den Franschen schrijver Anatole France tot het leger in zijn land Maandag schreven we dat de zeventig jarige, niettegenstaande hij daartoe zijn verzoek had kenbaar gemaakt, niet tot het actieve leger toegelaten was. Na ge neeskundig onderzoek werd hij nl. voor den dienst afgekeurd Waarlijk geen won dei* op dien leeftijd' Toen heeft de re geering hem verzocht, zijn vaderland te dienen door zijn pen in dienst te stel len van de legercourant. Ook blijkt nu scherper, met welke' uitlating France het bij zijn chauvinisti sche landgenoolen onlangs heeft verkor ven. Hij had als zijn meening gegeven, dat Frankrijk eenmaal aan een verslagen Duitschland zijn vriendschap zou kunnen aanbieden. Dit mocht niet.

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1914 | | pagina 3