FEUILLETON.
De Ziel van Margaret Rand,
Binnenland.
Haandag 20 April 1914, do. 92.
Tan den Haagschen Toren.
Van het bezoek, dat eenigc Parijsche
Gemeente-raadsleden, op uitnoodiging van
ons stadsbestuur, aan de Residentie bren
gen, merkt het gewone publiek niet heel
veel. De Hagenaar, die cr ietslvan1 wenscht
te zien, kan de Fransche vlag aan het
Hotel des Indes, alwaar de gasten zijn
ondergebracht, gaan bewonderen en ver
der, zoo dit hem nog niet genoeg is, zich
opstellen in de omgeving van het Vre
despaleis om den stoet van zes taxi-auto's
te zien voorbijsnellen en dan in de verte
genieten van het prachtige reflex van
een groot aantal hooge „zijden", die ge
dragen en van de wolken stof, die opge
worpen worden. Overigens gaat dit
bezoek den burgerij ook niet aan; al
leen moet zij zorg dragen, dat de con
tanten er zijn om de diverse desbetref
fende rekeningen op tijd te bunnen vol
doen. Dit geld wordt begrijpelijkerwijze
met pleizier geofferd, omdat een ieder
onzer wel eens een paai" vroolijke dagen
in Parijs heeft doorgebracht en dus nu,
aan deze „deftige gasten", die zich wel heb
ben willen „dérangceren" naar hier te ko
men, de meest mogelijke geneugten fi
nancieel wil helpen aanbieden.
Die uitnoodiging aan de Fransche hee-
ren moest dan ook als contra-beleefdheid
worden beschouwd voor de gezellige da
gen, die leden van het Haagsche Gemeen
te-bestuur hebben doorgebracht, gedu
rende het bezoek van ons vorstelijk echt
paar in. Frankrijk's hoofdstad.
Met zorg is het feestprogram voor hen
ineengezet. De heeren komen uit een
vrij druk centrum, dus willen nu wel eens
wat rustig buiten zijn, zoo dachten de
samenstellers er van. De Burgervader
van den Haag deelde dit dan ook al den
eersten dag aan tafel mee: „Heeren,
U zijt hier niet in een Stad maar in een
park, waarvan de lanen op zee uitloo-
pen!"
Deze lanen, die, dank zij ons milde
zeeklimaat al de frissche voorjaarstint
hebben, waren het decor, waarin de hee
ren geplaatst werden, hetgeen het groote
voordeel meebracht, dat de gasten door
ijle lentelucht flink hongerig en spoedig
vermoeid worden.
Na de buitenlochtjes kregen zij een
lekker Hollandsch diner van verschil-*
lende gerechten, besloten met het iradi-
tionecle Haagsche beschuitje met nieu
we grasboler eu Goudsche kaas, en daar
na gingen zij naar bed om nieuwe krach
ten op te doen voor den volgenden even
vermoeienden dag. Zoodoende bleef er
geen tijd en ook geen lust over om
's avonds naar 't een ol' ander „ihcaler"
le gaan en omzeilden de gastheeren de
moeilijkheid, dal de Residentie geen be
hoorlijken schouwburg te looncn heeft,
een feit, dat men voor zijn gasten toch
liefst niet weten wil.
Voor eenige dagen werd de grens onzer
Gemeente ter wille dezer gasten denk
beeldig verplaatst tot aan Ilillegom en
Lisse, de bloemtuinen van Holland, waar
de hyacinten en tulpen werden bewon
derd. En de bezoekers treffen het wel,
want in jaren zijn de kleuren op de
velden niet zóó mooi geweestgeen won
der dan ook dat een reusachtige hoe
veelheid fietsende menschen en in auto's
rijdende „deftigheden" mede de richting
van Leiden en Haarlem opgingen |Om
dit schouwspel te bewonderen.
Men zou allicht denken, dat liet
daardoor stil in 't Haagje is geworden,
maar dan vergist men zich toch, want
gelukkig zijn er altijd goede geesten, die
steeds voor nieuwe bezoekers zorg dra
gen. Ditmaal is het vooral de „groote
vergadering der Ned. Herv. Gemeente",
die een bijna angstwekkend groote be
langstelling trekt.
Ongeveer twee duizend afgevaardigden
daar moet niet kinderachtig over ge
dacht worden zijn hier komen aan
zetten uit alle deelen des lands! Dat
moet hier alles worden ondergebracht
in de hotels. Verscheidene brachten hun
ne ega's en hunne parapluies mee Het is
gelukkig voor deze afgevaardigden, dal
zij deze niet noodig hebben gehad, de
parapluies wel te Verstaan
Tegelijk met het bezoek der Fransche
heeren en dat der Nederlandsche predi
kanten vertoeven hier een aantal profes
soren en studenten der Kon. Ilongaar-
sche Academie voor Exporthaudcl
Onder leiding van de Nederlandsche
Verecniging voor Economische Geogra
phic werden verschillende sleden van
ons land door hen bezocht, verschillende
instellingen bekeken, die voorde te Fiu-
me studeerenden van belang mogen gere
kend worden. Dergelijke studiereizen ko
men al meer en meer in de mode. zij
gaan tot de opvoeding der studenten be
lmoren en dragen er dan ook niet wei
nig toe om de handelsrelaties lusschen
verschillende landen aanmerkelijk uil le
breiden.
In den Haag behoeft men juist niet
te komen om poolshoogte te nemen van
den wereldhandel, /locli voor die slu-
dcerende buitenlanders (nioet het wel eens
een aangename afwisseling zijn te zien.
hoe men leeft en het wel verdiende geld
aangenaam op zijn gemak kan vcrlee-
ren. Ook dit schijnt lot de „geographi-
sche economie" te behooren.
Met het voorjaar komen ook de na
weeën van het winterseizoen tot een
uitbarsting. Dat kon nu niet an
dersDen geheelen winter zijn wij,
Hagenaars, overvoerd geworden met mu
ziek. Behalve de zestien concerten van
het Amsterdamscli orkest en minstons
hetzelfde aantal uitvoeringen van hel Re
sidentie dito, waren er nog altijd drie
of vier maal per week andere muziek
avonden van solislen enz. in 'l Diligen-
tia-gebouw of elders Des Guten zu viel
Dit moest wel tot den waanzin lot een
zeker „délire" leiden, die dan ook in
de afdeeling Toonkunst alhier is uilge
broken Zij kwam in een vergadering
deze week gehouden tot uiting.
Reeds lang was het bekend, dat de
financiën der Haagsche afdeeling in de-
plorabelen toestand verkeeren. Om dien
weder wat op dreef te helpen, waren
er eenige leden, die een muziekschool,
van deze afdeeling uitgaande, wenschlen
op te richten. Dus naast ons Kon. Con
servatorium voor Muziek nog een tweede
muziekschool. Op zich zelf zou men reeds
aan de businesslike opvattingen van de
ze voorstellers gaan twijfelen, want ze
ker is een muziekschool nog nooit een
goudmijntje geweest. Men kan heler een
aantal aaudeelen van Kon. Petroleum in
zijn brandkast hebben, dan van een Kon
Muziek-Conservatorium. In de vergade
ring, waar deze belangrijke muzikalc-
kweslie werd behandeld, is dan ook me
nige wanklank gehoord. Een groot aan
tal dames was tegenwoordig, die zich
danig in de discussie mengden Niels
deugde, van hel oude de organisatie
niet, hel koor niet en het bestuur niet.
Het ging niet direct over de nieuwe
school, maai-, met een handigen omweg,
over een „nieuw bestuur", dat voor ol'
tegen de oprichting van dit instituut zou
zijn. De vertroebeling werd nog grootcr
toen de leden hun keuze moesten doen
uit niet minder dan zeven dubbeltallen,
dat wil zeggen er moesten zeven be
stuurszetels worden bezet en daarvoor
kwamen acht en negentig candidaten te
genover elkaar te slaan... Dat de har
monie, die toch zeker in de muziekwe
reld van véél .gewicht moet zijn, hier
absoluut zoek was, behoeft wel geen be
toog. De grootst mogelijke verwarring
hccrschte dan ook hij de stemming. Hel
..stembureau'' was waarlijk niet te be
nijden, want ruim anderhalf uur ging er
mee heen eer de stemmen geleld waren,
cn eerst ver na middernacht werd de uit
slag bekend, waaruit bleek,, dat de ovcr-
groote meerderheid zich legen-de oprich
ting van een nieuwe school verklaarde
Eu dit was lieuscli nog zoo gek niet,
want dacht men, in. stede, dal de muziek
onze samenleving -zóu veredelen, zouden
de gevolgen van twist hier niet te over
zien zijn, als na eenige jaren de resul
taten legen over elkaar gezel zouden
worden der opleidingen van twee ver
schillende scholen!
Maar dit daargelaten, de belangstelling
Vftor muziek, als kunst, beperkt zich
tol slechts een zéér klein deel der Ha
genaars. Wel zitten de toehoorders dei-
vele concerten met diepzinnige gezich
ten cr bij, doch luisteren niet; de meeste
dames houden zich bezig met elkaar
kleertjes af te kijken, de heeren met hel
bewonderen van de mooie halsjes dei-
jeugdige schoonen
Op het oogenblik is het hier mode
de* nieuwsle snufjes van de naaisters,
de al lager uilgcsnedcn „lijfjes" in de
concertzalen ten loon te spreiden Wie
weet of niet met den voorjaarslijd voor
dit doel hel voetbalveld de uitverkorene
plaats wordt. Hierop verheugt zielx al
vast
Uw getrouwe
Torenwachter
(Nadruk verboden).
Roman van
L. I. ME A DE.
41).
Kom wat dichter bij, Clair, als 'tje
blieft, zei Margaret.
Zij zelf slond bij den schoorsteenman
tel. Een van haar mooie handen rustte
op het marmer.
Zij keerde zich met een glimlach tot
John toe cn glimlachte ook gedwongen
tegen Charlotte.
Je zult wel verwonderd zijn, dat
ik je beiden heb laten roepen, zei zij
maar ik heb ei- eens goed over nage
dacht en nu lijkt mij dit werkelijk het
beste toe. Ik heb een bekentenis te doen
en ik wenscli, dat ge beiden die hoort.
Maai- Margaret, lieveling Clair!
riep John.
Ja, zei Margaret, Clair moet cr bij
zijn, zij is bij de zaak betrokken.
O, mevrouw, klonk het van Clair's
bleeke lippen.
Ja, Clair, jij Inoet die in de eersle
plaats hooren, want ik wil je duidelijk
en voor goed aan 't verstand brengen,
dat, ofschoon je bij een zekere gelegen
heid voor luistervink speelde, ik niet
hang voor je ben cn mij nooit, zooals
je stellig hebt gedacht, geld laat afper
sen.
Margaret, Margaret, zei haar man
bczoygd, dit i,s zoo slecht voor je, zend
Clair weg; wal komt het er op aan, wat
zij denkt.
Neen, John, viel Charlotte hem
plotseling in de rede, Clair is ook een
xnensch en heeft evenveel recht als een
ander om gehoord te worden; laat haar
blijven als Margaret dat wenscht.
Dank je, Charlotte; ja ik wcnsch
dat. Maar ga zitten, Charlotte, mijn ver
haal is kort. Luister. Een paar dagen ge
leden kwam Clair bij me in mijn kamer
en vroeg een hooger loon dan waarop ik
dacht dat zij aanspraak had. Ik weigerde
haar verzoek. Zij stelde mij toen in ken
nis met hel feit, dat zij een geheim van
mij wist, waarvan zij elk oogenblik tot
mijn nadeel kon gebruik maken.
Charlotte slaakte een zachte kreet.
Margaret vestigde haar mooie oogen
op haai- gelaal. Zou de onverbiddelijke
Charlollc haai- ooit begrijpen?
Zij onderdrukte een zucht en ging
voort: Ik dacht over de zaak na en
vond dat mijn kamenier, Clair, niets ge-
heims van mij mocht weten. Ik wilde
haar met haar eigen wapens verslaan.
Ik wilde haar geheim en het mijne ook
jou, liefste man, e«i Charlotte meecjcelen.
Het is dit.
Even voor mijn huwelijk, loon de ge-
lieele familie uit was, ging ik naai- de
UIT EEN REDE VAN Mr. Tr. II.
DE .MEESTER.
Zaterdagavond heeft de oud-ininisier
mr. Th. 11 de Meester te Amsterdam
voor de vrijz. kiesverecniging „Vooruit
gang" een rede gehouden over den
politieken toestand.
Twee gedeelten daaruit verdienen in
hel bijzonder de aandacht, üti.l. wal hij zei
over de onderwijspaeificatie en over de
financiën.
Allereerst dan over het onderwijs
Spr. zegt tc behooren tot hen, die be
treuren, dat hel aan de groote liberale
partij niet is gelukt de openbare, neu
trale school algemeen ingang te doen
vinden bij alle groepen der bevolking, de
samenhoorigheid van de onderscheidene
groepen zou zeer gebaat zijn als die
poging gelukt was; de uitgezaaide en we
lig opgeschoten splijtzwam kweekt dik
wijls in de jeugdige harten onzer kin
deren gevoelens aan, die met de christe
lijke liefde en verdraagzaamheid niets
gemeen hebben. Maar hel is nu eenmaal
een feit, dat tienduizenden onzer mede
burgers in gemoede overtuigd zijn, dat
•oor hun kroost de openbare school
niet deugt en zij himTnmieren confessio
neel onderwijs moeten doen genieten
Daar dit zoo is, zijn de vrijzinnigen, die
volle gewetensvrijheid willen, verplicht
nu hel huidige Kabinet de gelegen
heid heeft geopend lol ernstig onderzoek
ran de vraag, of niet een weg lol paci
ficatie Ie vinden ware van geheeld-
harte zich daarvoor beschikbaar le stél
len. Van weerszijden zullen concessies
te doen zijn De vrijzinnigen kunnen toe
geven, dal de vader, die confessioneel
onderwijs voor zijn kind wenscht, voor
al nu de leerplichtwet hem dwingt dal
kind lager onderwijs le doen geven,
het niet ten onrechte gevoelt als onbil
lijkheid, wanneer dal bijzonder onderwijs
hem meer ko.sl dan hij zou le betalen
hebben, als hij vrijheid vond het kind
te zenden naar de openbare, door de
overheid bekostigde school Maar de vrij
zinnigen moeten blijven vasthouden aan
tweeêerlei cisch, lo. dat de miljloenen
uit de staatskas gesteld Ier beschikking'
van de bijzondere school, ook uitsluitend
-oor goed onderwijs worden besteed; 2o
dat ouders steeds voor hunne kinderen
onderwijs kunnen genieten, dat geregeld
is onder eerbiediging van iedere gods
dienstige overtuiging
Over oe werkzaamheid der Onderwijs
commissie deelde de heer De Meesier het
volgende mee:
Als lid der commissie heeft spr zich
te onthouden van mededeelingen omtrent
den stand der zaken, doch hij behoeft
niet le verzwijgen, dal bij hem de indruk
beslaat, dal een streven om tot elkaar te
naderen bij allen merkbaar is. Spr wil
hjeraan toevoegen, dat, naar hel schijnt,
in sommige vrijzinnige kringen zekere
ongerustheid heerschl; dat er zijn, die
vreezen voor te groote meegaandheid on
zerzijds; hij hoopt echter te mogen ver
trouwen, dat hel aan de vrijzinnige leden
der commissie door hun eigen geestver
wanten niet moeilijk zal worden gemaakt,
in den geest van toenadering rustig werk
zaam te blijven Aan hel beginsel: „het
openbaar onderwijs geen stiefkind", zou
geen dier leden getornd willen zien Toe
juichingen).
Een pacificalie pp de ontvouwde grond
slagen zou nieuwe offers van de open
bare kassen vragen, maar als daarmede
de vrede op onderwijsgebied kon worden
gekocht, niet behoud van de openbare,
neutrale school, overal waar oen deel dei-
bevolking deze blijkt le wenschon, dan
zou die prijs niet le hoog zijn. De achter
stand op onderwijsgebied zou eerst dan
kunnen worden ingehaald, wellicht zou
den ook hetere partijverhoudingen ont
staan.
Inlusschen, zegt spr.. al ben ik goeds
moeds, nu en dan vorloonen zich teeke
nen, doen zich in de pers en van hoofd
mannen der rechterzijde stemmen hoo
ren, die de vraag rechtvaardigen, wat is
de bedoeling met zoo felle bestrijding van
leden van het Ministerie, met zoo weinig
van waardeering getuigende uitingen over
de poging tot pacificatie. In verhand hier
mede past aan de vrijzinnigen waakzaam
heid.
Voorts over de f i n a n c i n
Ilij wees er op dat de vorige minister
van financiën, nir. Kolkman, in buiten
gewoon gunstige omstandigheden verkeer
de. Behalve de 5 milliocn, door belasling-
verliooging verkregen, is de opbrengst
der gewone middelen van 1 DOS tot en
met 1913 toegenomen met f33.6 milliocn
Daartegenover slaat dat van 1893—
1907 (dus onder de ministers Picrson,
Sprengcr v. Eyck, Pier son, Harte van
Tecklenburg en De Meester) de b u i l e n-
gewone uitgaven voor een bedrag van
niet minder dan f 53 657 000 zijn betaald
uil gewone ontvangsten, en nog slechts
f3.5 milliocn te dekken blijft, terwijl van
1908—1912 (dus onder minister Kolkman
geen buitengewone uitgaven uil gewone
ontvangsten zijn betaald en over deze 5
jaar 1 37 milliocn ongedekt zijn. Spr is
ten volle bereid, voor do enorm- stij
ging der uitgaven ook andere oorzaken
te erkennen (de Tweede Kamer remt niet
meer, de .staatszorg lieefl zich uitgebreid
maar de tegenstelling lussclien de resul
taten over die twee tijdperken vail 15
en 5 jaar is toch le sterk, dan dat zou
kunnen worden ontkend, dal minister
Kolkman aan de vooTzichlig-fiiiaricieele
politiek zijner ambtsvoorgangers niet vol
doende heeft vastgehouden
Wijzend op hel groot tekort van 1911
noemde de spreker liet een daad van
overmoed der vorige regeering, dal zij,
welcnd dal de tarief wel er vóór de ver
kiezingen niet komen zou, als rechts den
strijd verloor, hel ainendemenl-Duvs over
nam
Ten opzichte Van den huidigen loesland
zolle de spr. uiteen, dal, uitgaande van
de gunstige onderstelling, dal de midde
len blijven stijgen en voorts aannemende
dal hel zoogenaamde „suikerpotje", hoe
jammer dil ook zijn zou, althans voor de
toekomst wordt opgeofferd ter wille van
de ouderdomsrente aan de bedeelden
(toejuichingen), er f20 milliocn aan
nieuwe of verhoogde belastingen noodig
zal zijn.
Mei de hoofdlijnon van Minister Bert-
lings plannen stemt spr. in, maar de
oorgenomen bierbelasting heeft spr. s in
stemming niet on "met de tabaksbelasting
zal de Minister wel niet slagen. Naar spr
meent, zal de verhevoging der suecossie-
bclasting niet kunnen worden beperkt
binnen s Ministers voornemens daarme
de. Opdrijving der inkomstenbelasting
schijnt te ontraden, vooral ook in verband
met het Teil, dat de gemeenten gedwon
gen zijn haar plaatselijke directe belastin
gen meer en meer tc doen opbrengen.
UIT DE STAATSCOURANT.
Bij Kon. besluit:
is benoemd tot kantonrechter te Haar
lem mr W. G Del Baere, id te Woer-
den; J v
zijn, met intrekking van vroegere
plaatsingen, werkzaam gesteld aan de
insp. der dir bel te 's Hage J P. Janssen
ontv. te Ommen en lijd belast als insp
der dir. bel inv. en acc te Delfzijl N.
W, A Vonk, ontv. te MonHoort;
is gcpl aan liet hoofd v. h centr.
bureau der dir bel. le 'silage W. J. J.
Schuijt ontv te Nieuwesluis.
zoogenaamde „morgenkamer" van me
vrouw Mansfield Ik vond daar een oud
portretalbum en nam daaruit twee por-
Ircltcn vau een klein meisje, hekend on
der den naam van Margaret Rand. Hel
was een Icelijk, blond kind van omstreeks
acht jaar Ik verscheurde de oude por
tretten en verbrandde ze. Clair zag, dal
ik ze in het vuur wierpzij stond achter
de open deur. Toen ik die heiligschennis
had begaan of hoe je deze handelwijze
ook wilt noemen, kwam zij dc kamer bin
nen Zij hield haar wetenschap voor
zich lol het oogenblik was aangebroken,
waarin zij, naar zij meende, daarvan ge
bruik kon maken. Nu ben ik haar voor
geweest Je kunt nu heengaan, Clair ik
wil mijn man en juffrouw Mansfield ver
tellen waarom ik deed wal ik deed, maar
niet in jou bijzijn. Ga naar mijn kamel
en vraag Suzan je tc helpen met het
klaarleggen van de japon, waarin ik van
avond wenscli le verschijnen.
O, o' hijgde Charlotte, is er wel
ooit zulk een slechte vrouw geweest?
Wees op je hoede, Charlotte, zeide
Rand, wiens stem ook beefde. Nog een
dergelijk woord en je verlaat mijn huis
om er nooil in terug te keéren.
Neen, John, heb geduld mei haar,
zij heeft veel, clal haar* hindert, zei Mar
garet.
O, ik heb 'je medelijden niet noodig
riep Charlotte.
Verlaat dc kamer, Clair, zei mrs.
Rand.
Ik ga ook, zei Charlollc.
Neen, Charlotte Ik verzoek jc tc
blijven. John, verzoek haar te blijven
Charlotte, je blijft toch, zeide John
op vriendelijken loon
Clair sloop de kamer uil. Charlotte
kroop in een hoek.
Gij heiden begrijpt natuurlijk van
dit alles niets, zei Margaret op dienbaar
eigen, lieven, boeienden toon, die een van
haar groolste attracties was. Ik zal je uit
leggen waarom ik die portretten ver
brandde
Je kunt je handelwijze nooil goed
praten, barstte Charlotte uil, zelfs de
oogen van dien annen goedgeloovigcn
John moeten eigenlijk opengaan voor
hetgeen je werkelijk bent.
Ik heb je een verzoek le doen,
Charlollc, zei Margaret. Of je nioel
mijn verhaal geduldig ten einde toe aan
hooren en daarna je opmerkingen ma
ken öf de kamer verlaten en later van
John hooren wat ik hem nu wil mee-
deelen Blijf of ga weg maar als ge blijft
dan moet je luisteren zonder mij in de
rede le vallen.
Ik zal blijven zei Charlotte. Ik houd
le veel van mijn neef om hem alleen met
jou le laten in een joogenblik als dit
Dank je. Nu zal ik spreken
Maar nu trad John op Margaret toe.
Hij greep do hand van zijn vrouw,
keek haar in de oogen en fluisterde
haar i ets in '1 oor. Zij glimlachte tegen
hein Ilij schoof een stoel naderbij, zij
BUITENGEWONE ALGEMEENS VERG.
PROV. ZEEUWSCHE GROENE-
KRUISYEREENIGING
Zaterdagmiddag werd, zooals reeds on
der „Laalsle Berichten" in ons vorig
nummer gemeld werd onder voorzitter
schap van den heer C. E Plugge uit Sou
burg een builcng verg gehouden van
do I'rov. Zecuwsehe Groenekruisver-
eeniging ter verandering der statuten
met het oog op mogelijke fusie met dc
Zuid-Bevciandsche verecniging
Met het oog op deze belangrijke kwes-
e in verband waarmee de volgende al-
gemecne vergadering nog belangrijker zal
zijn, vroeg en verkreeg het bestuur
machtiging der aanwezig© afgevaardig
den de volgende alg. verg in het najaar
te. houden i p v in Juni
Reeds in Nov. 1913 is een gecombi
neerde vergadering gehouden van de be
gluren der Zuid Bevclandsche cn de Prov
Zeeuwsche GroenckruisVerccniging, om
le komen lol een fusie der beide ver-
eenigiugen. Een commissie is toen sa
mengesteld Ier ontwerping van concept
slatuten, welke door ds. Bins le Elle-
woutsdijk lol bijna algchccle voldoening
der commissie zijn vervaardigd, tevens
lot de bijna algemeene voldoening der
gecombineerde bestuursvergadering
Terwijl het aan de vergadering voorge
legde ontwerp berust op de autonomie
der plaatselijke verecnigingcn, was cr
door één lid der bovengenoemde com
missie een onlwerp statuten ingediend,
dat bcrusllc op autonomie van in le
stellen districten, die elk verschillende
afdeelingen omvallen Op die wijze zou
hel hoofdbestuur gekozen worden door
getrapte verkiezingen. Ook bracht dat
ontwerp bijna onoverkomelijke finan-
'ieêle bezwaren met zich mede Tevens
.is er nog dit bezwaar aan verbonden,
dal bij die concept-statuten bet zwaarte
punt «Ier macht werd gelegd bij dc di-
striclsbesluren en niet bij het hoofdhc-
stuur.
Alvorens over te gaan tot de behan
deling dor door ris Rins ontworpen sta
tuten opperde ric afgevaardigde van Vlis-
ngon, dc lieer Wittovoen, oen beden-
ing legen de aanneming dier slatuten
Hij wilde ze n.l aannemen onder voor
waarde, «lat de Zuid-Bevelandsche vcr-
-oniging zich aansloot. De voorziller was
legen, daar verandering dor slatuten
tocli noodzakelijk was met het oog op
de voorgestelde verplichting van distriels-
•orming, welke hem noodzakelijk leek,
ook al sluit Zuid-BcvcLand zich niet aun
ertegen werden echter formeelo be-
zwaren geopperd, vele afgevaardigden
waren het met den heer Witte veen eens
om slechts de onlwerp-slatulen voor
anrdelijk aan le nemen
De lieer Plagge zeide, dat het slechts
zijn bedoeling was de aandacht ei- op
le vestigen, dat een dergelijke wijziging
als wordt voorgesteld loch ge wenscht
s al heeft er geen fusie plaats
De lieer Gieben afgevaardigde van Mid
delburg vond hel voorgesteld programma
der werkzaamheden tc uitgebreid met het
oog op de financiën, waarop de voor
zitter antwoordt, dat die financieële toe
stand bij oen fusie waarschijnlijk wel
zou verbeteren, daar dan de provincie
ging zitten.
Toen ik zoo onverwacht naar En
geland ging, begon zij, had ik «lie por
tretten geheel vergeten. Charlotte sprak
er tegen mij over den dag voor mijn hu
welijk Ik wilde haar «Ie zaak uitleggen
maar er was geen lijd. Toen besloot
te vernietigen Ik vond het oude
album en daarin de portretten. Ik nam ze
er uit cn verbrandde ze, vast overtuigd,
dat zij nooit vermist zouden worden
En als zij vermist werden, zou ik moeten
vertellen, welk een droevige rol ik bad
gespeeld Want ik spoelde een droevige
rol, «lat beken ik Het feit was dal ik
een parel van groolc waarde bad gevon
den en bang, vreeselijk bang was, die te
■rliezcn Ik had John gevonden, zij
hield even op, haar slem trilde Nu zal ik
mijn motief verklaren. Ik zal jullie iels
vertellen, wat ik eigenlijk nooit aan
iemand had willen vertellen. Zij die do
jKJrtreltcn van dat blonde kind zagen,
zouden daarin met geen mogelijkheid ee-
nige gelijkenis niet mij kunnen ontdekken
Zij hadden veel van mijn vader maar ik
had meer van mijn moeder. Mijn moeder
was, zooals je natuurlijk weet een van de
Coopers van Batderstonc in Australië.
Ik heb geïnformeerd cu ben le weten
gekomen, dat geen van u allen een
portret van mijn moeder' bezit.
(Wordt vervolgd).