FEUILLETON. De Ziel van Margaret Rand, Binnenland. Haandag 20 April 1914, do. 92. Tan den Haagschen Toren. Van het bezoek, dat eenigc Parijsche Gemeente-raadsleden, op uitnoodiging van ons stadsbestuur, aan de Residentie bren gen, merkt het gewone publiek niet heel veel. De Hagenaar, die cr ietslvan1 wenscht te zien, kan de Fransche vlag aan het Hotel des Indes, alwaar de gasten zijn ondergebracht, gaan bewonderen en ver der, zoo dit hem nog niet genoeg is, zich opstellen in de omgeving van het Vre despaleis om den stoet van zes taxi-auto's te zien voorbijsnellen en dan in de verte genieten van het prachtige reflex van een groot aantal hooge „zijden", die ge dragen en van de wolken stof, die opge worpen worden. Overigens gaat dit bezoek den burgerij ook niet aan; al leen moet zij zorg dragen, dat de con tanten er zijn om de diverse desbetref fende rekeningen op tijd te bunnen vol doen. Dit geld wordt begrijpelijkerwijze met pleizier geofferd, omdat een ieder onzer wel eens een paai" vroolijke dagen in Parijs heeft doorgebracht en dus nu, aan deze „deftige gasten", die zich wel heb ben willen „dérangceren" naar hier te ko men, de meest mogelijke geneugten fi nancieel wil helpen aanbieden. Die uitnoodiging aan de Fransche hee- ren moest dan ook als contra-beleefdheid worden beschouwd voor de gezellige da gen, die leden van het Haagsche Gemeen te-bestuur hebben doorgebracht, gedu rende het bezoek van ons vorstelijk echt paar in. Frankrijk's hoofdstad. Met zorg is het feestprogram voor hen ineengezet. De heeren komen uit een vrij druk centrum, dus willen nu wel eens wat rustig buiten zijn, zoo dachten de samenstellers er van. De Burgervader van den Haag deelde dit dan ook al den eersten dag aan tafel mee: „Heeren, U zijt hier niet in een Stad maar in een park, waarvan de lanen op zee uitloo- pen!" Deze lanen, die, dank zij ons milde zeeklimaat al de frissche voorjaarstint hebben, waren het decor, waarin de hee ren geplaatst werden, hetgeen het groote voordeel meebracht, dat de gasten door ijle lentelucht flink hongerig en spoedig vermoeid worden. Na de buitenlochtjes kregen zij een lekker Hollandsch diner van verschil-* lende gerechten, besloten met het iradi- tionecle Haagsche beschuitje met nieu we grasboler eu Goudsche kaas, en daar na gingen zij naar bed om nieuwe krach ten op te doen voor den volgenden even vermoeienden dag. Zoodoende bleef er geen tijd en ook geen lust over om 's avonds naar 't een ol' ander „ihcaler" le gaan en omzeilden de gastheeren de moeilijkheid, dal de Residentie geen be hoorlijken schouwburg te looncn heeft, een feit, dat men voor zijn gasten toch liefst niet weten wil. Voor eenige dagen werd de grens onzer Gemeente ter wille dezer gasten denk beeldig verplaatst tot aan Ilillegom en Lisse, de bloemtuinen van Holland, waar de hyacinten en tulpen werden bewon derd. En de bezoekers treffen het wel, want in jaren zijn de kleuren op de velden niet zóó mooi geweestgeen won der dan ook dat een reusachtige hoe veelheid fietsende menschen en in auto's rijdende „deftigheden" mede de richting van Leiden en Haarlem opgingen |Om dit schouwspel te bewonderen. Men zou allicht denken, dat liet daardoor stil in 't Haagje is geworden, maar dan vergist men zich toch, want gelukkig zijn er altijd goede geesten, die steeds voor nieuwe bezoekers zorg dra gen. Ditmaal is het vooral de „groote vergadering der Ned. Herv. Gemeente", die een bijna angstwekkend groote be langstelling trekt. Ongeveer twee duizend afgevaardigden daar moet niet kinderachtig over ge dacht worden zijn hier komen aan zetten uit alle deelen des lands! Dat moet hier alles worden ondergebracht in de hotels. Verscheidene brachten hun ne ega's en hunne parapluies mee Het is gelukkig voor deze afgevaardigden, dal zij deze niet noodig hebben gehad, de parapluies wel te Verstaan Tegelijk met het bezoek der Fransche heeren en dat der Nederlandsche predi kanten vertoeven hier een aantal profes soren en studenten der Kon. Ilongaar- sche Academie voor Exporthaudcl Onder leiding van de Nederlandsche Verecniging voor Economische Geogra phic werden verschillende sleden van ons land door hen bezocht, verschillende instellingen bekeken, die voorde te Fiu- me studeerenden van belang mogen gere kend worden. Dergelijke studiereizen ko men al meer en meer in de mode. zij gaan tot de opvoeding der studenten be lmoren en dragen er dan ook niet wei nig toe om de handelsrelaties lusschen verschillende landen aanmerkelijk uil le breiden. In den Haag behoeft men juist niet te komen om poolshoogte te nemen van den wereldhandel, /locli voor die slu- dcerende buitenlanders (nioet het wel eens een aangename afwisseling zijn te zien. hoe men leeft en het wel verdiende geld aangenaam op zijn gemak kan vcrlee- ren. Ook dit schijnt lot de „geographi- sche economie" te behooren. Met het voorjaar komen ook de na weeën van het winterseizoen tot een uitbarsting. Dat kon nu niet an dersDen geheelen winter zijn wij, Hagenaars, overvoerd geworden met mu ziek. Behalve de zestien concerten van het Amsterdamscli orkest en minstons hetzelfde aantal uitvoeringen van hel Re sidentie dito, waren er nog altijd drie of vier maal per week andere muziek avonden van solislen enz. in 'l Diligen- tia-gebouw of elders Des Guten zu viel Dit moest wel tot den waanzin lot een zeker „délire" leiden, die dan ook in de afdeeling Toonkunst alhier is uilge broken Zij kwam in een vergadering deze week gehouden tot uiting. Reeds lang was het bekend, dat de financiën der Haagsche afdeeling in de- plorabelen toestand verkeeren. Om dien weder wat op dreef te helpen, waren er eenige leden, die een muziekschool, van deze afdeeling uitgaande, wenschlen op te richten. Dus naast ons Kon. Con servatorium voor Muziek nog een tweede muziekschool. Op zich zelf zou men reeds aan de businesslike opvattingen van de ze voorstellers gaan twijfelen, want ze ker is een muziekschool nog nooit een goudmijntje geweest. Men kan heler een aantal aaudeelen van Kon. Petroleum in zijn brandkast hebben, dan van een Kon Muziek-Conservatorium. In de vergade ring, waar deze belangrijke muzikalc- kweslie werd behandeld, is dan ook me nige wanklank gehoord. Een groot aan tal dames was tegenwoordig, die zich danig in de discussie mengden Niels deugde, van hel oude de organisatie niet, hel koor niet en het bestuur niet. Het ging niet direct over de nieuwe school, maai-, met een handigen omweg, over een „nieuw bestuur", dat voor ol' tegen de oprichting van dit instituut zou zijn. De vertroebeling werd nog grootcr toen de leden hun keuze moesten doen uit niet minder dan zeven dubbeltallen, dat wil zeggen er moesten zeven be stuurszetels worden bezet en daarvoor kwamen acht en negentig candidaten te genover elkaar te slaan... Dat de har monie, die toch zeker in de muziekwe reld van véél .gewicht moet zijn, hier absoluut zoek was, behoeft wel geen be toog. De grootst mogelijke verwarring hccrschte dan ook hij de stemming. Hel ..stembureau'' was waarlijk niet te be nijden, want ruim anderhalf uur ging er mee heen eer de stemmen geleld waren, cn eerst ver na middernacht werd de uit slag bekend, waaruit bleek,, dat de ovcr- groote meerderheid zich legen-de oprich ting van een nieuwe school verklaarde Eu dit was lieuscli nog zoo gek niet, want dacht men, in. stede, dal de muziek onze samenleving -zóu veredelen, zouden de gevolgen van twist hier niet te over zien zijn, als na eenige jaren de resul taten legen over elkaar gezel zouden worden der opleidingen van twee ver schillende scholen! Maar dit daargelaten, de belangstelling Vftor muziek, als kunst, beperkt zich tol slechts een zéér klein deel der Ha genaars. Wel zitten de toehoorders dei- vele concerten met diepzinnige gezich ten cr bij, doch luisteren niet; de meeste dames houden zich bezig met elkaar kleertjes af te kijken, de heeren met hel bewonderen van de mooie halsjes dei- jeugdige schoonen Op het oogenblik is het hier mode de* nieuwsle snufjes van de naaisters, de al lager uilgcsnedcn „lijfjes" in de concertzalen ten loon te spreiden Wie weet of niet met den voorjaarslijd voor dit doel hel voetbalveld de uitverkorene plaats wordt. Hierop verheugt zielx al vast Uw getrouwe Torenwachter (Nadruk verboden). Roman van L. I. ME A DE. 41). Kom wat dichter bij, Clair, als 'tje blieft, zei Margaret. Zij zelf slond bij den schoorsteenman tel. Een van haar mooie handen rustte op het marmer. Zij keerde zich met een glimlach tot John toe cn glimlachte ook gedwongen tegen Charlotte. Je zult wel verwonderd zijn, dat ik je beiden heb laten roepen, zei zij maar ik heb ei- eens goed over nage dacht en nu lijkt mij dit werkelijk het beste toe. Ik heb een bekentenis te doen en ik wenscli, dat ge beiden die hoort. Maai- Margaret, lieveling Clair! riep John. Ja, zei Margaret, Clair moet cr bij zijn, zij is bij de zaak betrokken. O, mevrouw, klonk het van Clair's bleeke lippen. Ja, Clair, jij Inoet die in de eersle plaats hooren, want ik wil je duidelijk en voor goed aan 't verstand brengen, dat, ofschoon je bij een zekere gelegen heid voor luistervink speelde, ik niet hang voor je ben cn mij nooit, zooals je stellig hebt gedacht, geld laat afper sen. Margaret, Margaret, zei haar man bczoygd, dit i,s zoo slecht voor je, zend Clair weg; wal komt het er op aan, wat zij denkt. Neen, John, viel Charlotte hem plotseling in de rede, Clair is ook een xnensch en heeft evenveel recht als een ander om gehoord te worden; laat haar blijven als Margaret dat wenscht. Dank je, Charlotte; ja ik wcnsch dat. Maar ga zitten, Charlotte, mijn ver haal is kort. Luister. Een paar dagen ge leden kwam Clair bij me in mijn kamer en vroeg een hooger loon dan waarop ik dacht dat zij aanspraak had. Ik weigerde haar verzoek. Zij stelde mij toen in ken nis met hel feit, dat zij een geheim van mij wist, waarvan zij elk oogenblik tot mijn nadeel kon gebruik maken. Charlotte slaakte een zachte kreet. Margaret vestigde haar mooie oogen op haai- gelaal. Zou de onverbiddelijke Charlollc haai- ooit begrijpen? Zij onderdrukte een zucht en ging voort: Ik dacht over de zaak na en vond dat mijn kamenier, Clair, niets ge- heims van mij mocht weten. Ik wilde haar met haar eigen wapens verslaan. Ik wilde haar geheim en het mijne ook jou, liefste man, e«i Charlotte meecjcelen. Het is dit. Even voor mijn huwelijk, loon de ge- lieele familie uit was, ging ik naai- de UIT EEN REDE VAN Mr. Tr. II. DE .MEESTER. Zaterdagavond heeft de oud-ininisier mr. Th. 11 de Meester te Amsterdam voor de vrijz. kiesverecniging „Vooruit gang" een rede gehouden over den politieken toestand. Twee gedeelten daaruit verdienen in hel bijzonder de aandacht, üti.l. wal hij zei over de onderwijspaeificatie en over de financiën. Allereerst dan over het onderwijs Spr. zegt tc behooren tot hen, die be treuren, dat hel aan de groote liberale partij niet is gelukt de openbare, neu trale school algemeen ingang te doen vinden bij alle groepen der bevolking, de samenhoorigheid van de onderscheidene groepen zou zeer gebaat zijn als die poging gelukt was; de uitgezaaide en we lig opgeschoten splijtzwam kweekt dik wijls in de jeugdige harten onzer kin deren gevoelens aan, die met de christe lijke liefde en verdraagzaamheid niets gemeen hebben. Maar hel is nu eenmaal een feit, dat tienduizenden onzer mede burgers in gemoede overtuigd zijn, dat •oor hun kroost de openbare school niet deugt en zij himTnmieren confessio neel onderwijs moeten doen genieten Daar dit zoo is, zijn de vrijzinnigen, die volle gewetensvrijheid willen, verplicht nu hel huidige Kabinet de gelegen heid heeft geopend lol ernstig onderzoek ran de vraag, of niet een weg lol paci ficatie Ie vinden ware van geheeld- harte zich daarvoor beschikbaar le stél len. Van weerszijden zullen concessies te doen zijn De vrijzinnigen kunnen toe geven, dal de vader, die confessioneel onderwijs voor zijn kind wenscht, voor al nu de leerplichtwet hem dwingt dal kind lager onderwijs le doen geven, het niet ten onrechte gevoelt als onbil lijkheid, wanneer dal bijzonder onderwijs hem meer ko.sl dan hij zou le betalen hebben, als hij vrijheid vond het kind te zenden naar de openbare, door de overheid bekostigde school Maar de vrij zinnigen moeten blijven vasthouden aan tweeêerlei cisch, lo. dat de miljloenen uit de staatskas gesteld Ier beschikking' van de bijzondere school, ook uitsluitend -oor goed onderwijs worden besteed; 2o dat ouders steeds voor hunne kinderen onderwijs kunnen genieten, dat geregeld is onder eerbiediging van iedere gods dienstige overtuiging Over oe werkzaamheid der Onderwijs commissie deelde de heer De Meesier het volgende mee: Als lid der commissie heeft spr zich te onthouden van mededeelingen omtrent den stand der zaken, doch hij behoeft niet le verzwijgen, dal bij hem de indruk beslaat, dal een streven om tot elkaar te naderen bij allen merkbaar is. Spr wil hjeraan toevoegen, dat, naar hel schijnt, in sommige vrijzinnige kringen zekere ongerustheid heerschl; dat er zijn, die vreezen voor te groote meegaandheid on zerzijds; hij hoopt echter te mogen ver trouwen, dat hel aan de vrijzinnige leden der commissie door hun eigen geestver wanten niet moeilijk zal worden gemaakt, in den geest van toenadering rustig werk zaam te blijven Aan hel beginsel: „het openbaar onderwijs geen stiefkind", zou geen dier leden getornd willen zien Toe juichingen). Een pacificalie pp de ontvouwde grond slagen zou nieuwe offers van de open bare kassen vragen, maar als daarmede de vrede op onderwijsgebied kon worden gekocht, niet behoud van de openbare, neutrale school, overal waar oen deel dei- bevolking deze blijkt le wenschon, dan zou die prijs niet le hoog zijn. De achter stand op onderwijsgebied zou eerst dan kunnen worden ingehaald, wellicht zou den ook hetere partijverhoudingen ont staan. Inlusschen, zegt spr.. al ben ik goeds moeds, nu en dan vorloonen zich teeke nen, doen zich in de pers en van hoofd mannen der rechterzijde stemmen hoo ren, die de vraag rechtvaardigen, wat is de bedoeling met zoo felle bestrijding van leden van het Ministerie, met zoo weinig van waardeering getuigende uitingen over de poging tot pacificatie. In verhand hier mede past aan de vrijzinnigen waakzaam heid. Voorts over de f i n a n c i n Ilij wees er op dat de vorige minister van financiën, nir. Kolkman, in buiten gewoon gunstige omstandigheden verkeer de. Behalve de 5 milliocn, door belasling- verliooging verkregen, is de opbrengst der gewone middelen van 1 DOS tot en met 1913 toegenomen met f33.6 milliocn Daartegenover slaat dat van 1893— 1907 (dus onder de ministers Picrson, Sprengcr v. Eyck, Pier son, Harte van Tecklenburg en De Meester) de b u i l e n- gewone uitgaven voor een bedrag van niet minder dan f 53 657 000 zijn betaald uil gewone ontvangsten, en nog slechts f3.5 milliocn te dekken blijft, terwijl van 1908—1912 (dus onder minister Kolkman geen buitengewone uitgaven uil gewone ontvangsten zijn betaald en over deze 5 jaar 1 37 milliocn ongedekt zijn. Spr is ten volle bereid, voor do enorm- stij ging der uitgaven ook andere oorzaken te erkennen (de Tweede Kamer remt niet meer, de .staatszorg lieefl zich uitgebreid maar de tegenstelling lussclien de resul taten over die twee tijdperken vail 15 en 5 jaar is toch le sterk, dan dat zou kunnen worden ontkend, dal minister Kolkman aan de vooTzichlig-fiiiaricieele politiek zijner ambtsvoorgangers niet vol doende heeft vastgehouden Wijzend op hel groot tekort van 1911 noemde de spreker liet een daad van overmoed der vorige regeering, dal zij, welcnd dal de tarief wel er vóór de ver kiezingen niet komen zou, als rechts den strijd verloor, hel ainendemenl-Duvs over nam Ten opzichte Van den huidigen loesland zolle de spr. uiteen, dal, uitgaande van de gunstige onderstelling, dal de midde len blijven stijgen en voorts aannemende dal hel zoogenaamde „suikerpotje", hoe jammer dil ook zijn zou, althans voor de toekomst wordt opgeofferd ter wille van de ouderdomsrente aan de bedeelden (toejuichingen), er f20 milliocn aan nieuwe of verhoogde belastingen noodig zal zijn. Mei de hoofdlijnon van Minister Bert- lings plannen stemt spr. in, maar de oorgenomen bierbelasting heeft spr. s in stemming niet on "met de tabaksbelasting zal de Minister wel niet slagen. Naar spr meent, zal de verhevoging der suecossie- bclasting niet kunnen worden beperkt binnen s Ministers voornemens daarme de. Opdrijving der inkomstenbelasting schijnt te ontraden, vooral ook in verband met het Teil, dat de gemeenten gedwon gen zijn haar plaatselijke directe belastin gen meer en meer tc doen opbrengen. UIT DE STAATSCOURANT. Bij Kon. besluit: is benoemd tot kantonrechter te Haar lem mr W. G Del Baere, id te Woer- den; J v zijn, met intrekking van vroegere plaatsingen, werkzaam gesteld aan de insp. der dir bel te 's Hage J P. Janssen ontv. te Ommen en lijd belast als insp der dir. bel inv. en acc te Delfzijl N. W, A Vonk, ontv. te MonHoort; is gcpl aan liet hoofd v. h centr. bureau der dir bel. le 'silage W. J. J. Schuijt ontv te Nieuwesluis. zoogenaamde „morgenkamer" van me vrouw Mansfield Ik vond daar een oud portretalbum en nam daaruit twee por- Ircltcn vau een klein meisje, hekend on der den naam van Margaret Rand. Hel was een Icelijk, blond kind van omstreeks acht jaar Ik verscheurde de oude por tretten en verbrandde ze. Clair zag, dal ik ze in het vuur wierpzij stond achter de open deur. Toen ik die heiligschennis had begaan of hoe je deze handelwijze ook wilt noemen, kwam zij dc kamer bin nen Zij hield haar wetenschap voor zich lol het oogenblik was aangebroken, waarin zij, naar zij meende, daarvan ge bruik kon maken. Nu ben ik haar voor geweest Je kunt nu heengaan, Clair ik wil mijn man en juffrouw Mansfield ver tellen waarom ik deed wal ik deed, maar niet in jou bijzijn. Ga naar mijn kamel en vraag Suzan je tc helpen met het klaarleggen van de japon, waarin ik van avond wenscli le verschijnen. O, o' hijgde Charlotte, is er wel ooit zulk een slechte vrouw geweest? Wees op je hoede, Charlotte, zeide Rand, wiens stem ook beefde. Nog een dergelijk woord en je verlaat mijn huis om er nooil in terug te keéren. Neen, John, heb geduld mei haar, zij heeft veel, clal haar* hindert, zei Mar garet. O, ik heb 'je medelijden niet noodig riep Charlotte. Verlaat dc kamer, Clair, zei mrs. Rand. Ik ga ook, zei Charlollc. Neen, Charlotte Ik verzoek jc tc blijven. John, verzoek haar te blijven Charlotte, je blijft toch, zeide John op vriendelijken loon Clair sloop de kamer uil. Charlotte kroop in een hoek. Gij heiden begrijpt natuurlijk van dit alles niets, zei Margaret op dienbaar eigen, lieven, boeienden toon, die een van haar groolste attracties was. Ik zal je uit leggen waarom ik die portretten ver brandde Je kunt je handelwijze nooil goed praten, barstte Charlotte uil, zelfs de oogen van dien annen goedgeloovigcn John moeten eigenlijk opengaan voor hetgeen je werkelijk bent. Ik heb je een verzoek le doen, Charlollc, zei Margaret. Of je nioel mijn verhaal geduldig ten einde toe aan hooren en daarna je opmerkingen ma ken öf de kamer verlaten en later van John hooren wat ik hem nu wil mee- deelen Blijf of ga weg maar als ge blijft dan moet je luisteren zonder mij in de rede le vallen. Ik zal blijven zei Charlotte. Ik houd le veel van mijn neef om hem alleen met jou le laten in een joogenblik als dit Dank je. Nu zal ik spreken Maar nu trad John op Margaret toe. Hij greep do hand van zijn vrouw, keek haar in de oogen en fluisterde haar i ets in '1 oor. Zij glimlachte tegen hein Ilij schoof een stoel naderbij, zij BUITENGEWONE ALGEMEENS VERG. PROV. ZEEUWSCHE GROENE- KRUISYEREENIGING Zaterdagmiddag werd, zooals reeds on der „Laalsle Berichten" in ons vorig nummer gemeld werd onder voorzitter schap van den heer C. E Plugge uit Sou burg een builcng verg gehouden van do I'rov. Zecuwsehe Groenekruisver- eeniging ter verandering der statuten met het oog op mogelijke fusie met dc Zuid-Bevciandsche verecniging Met het oog op deze belangrijke kwes- e in verband waarmee de volgende al- gemecne vergadering nog belangrijker zal zijn, vroeg en verkreeg het bestuur machtiging der aanwezig© afgevaardig den de volgende alg. verg in het najaar te. houden i p v in Juni Reeds in Nov. 1913 is een gecombi neerde vergadering gehouden van de be gluren der Zuid Bevclandsche cn de Prov Zeeuwsche GroenckruisVerccniging, om le komen lol een fusie der beide ver- eenigiugen. Een commissie is toen sa mengesteld Ier ontwerping van concept slatuten, welke door ds. Bins le Elle- woutsdijk lol bijna algchccle voldoening der commissie zijn vervaardigd, tevens lot de bijna algemeene voldoening der gecombineerde bestuursvergadering Terwijl het aan de vergadering voorge legde ontwerp berust op de autonomie der plaatselijke verecnigingcn, was cr door één lid der bovengenoemde com missie een onlwerp statuten ingediend, dat bcrusllc op autonomie van in le stellen districten, die elk verschillende afdeelingen omvallen Op die wijze zou hel hoofdbestuur gekozen worden door getrapte verkiezingen. Ook bracht dat ontwerp bijna onoverkomelijke finan- 'ieêle bezwaren met zich mede Tevens .is er nog dit bezwaar aan verbonden, dal bij die concept-statuten bet zwaarte punt «Ier macht werd gelegd bij dc di- striclsbesluren en niet bij het hoofdhc- stuur. Alvorens over te gaan tot de behan deling dor door ris Rins ontworpen sta tuten opperde ric afgevaardigde van Vlis- ngon, dc lieer Wittovoen, oen beden- ing legen de aanneming dier slatuten Hij wilde ze n.l aannemen onder voor waarde, «lat de Zuid-Bevelandsche vcr- -oniging zich aansloot. De voorziller was legen, daar verandering dor slatuten tocli noodzakelijk was met het oog op de voorgestelde verplichting van distriels- •orming, welke hem noodzakelijk leek, ook al sluit Zuid-BcvcLand zich niet aun ertegen werden echter formeelo be- zwaren geopperd, vele afgevaardigden waren het met den heer Witte veen eens om slechts de onlwerp-slatulen voor anrdelijk aan le nemen De lieer Plagge zeide, dat het slechts zijn bedoeling was de aandacht ei- op le vestigen, dat een dergelijke wijziging als wordt voorgesteld loch ge wenscht s al heeft er geen fusie plaats De lieer Gieben afgevaardigde van Mid delburg vond hel voorgesteld programma der werkzaamheden tc uitgebreid met het oog op de financiën, waarop de voor zitter antwoordt, dat die financieële toe stand bij oen fusie waarschijnlijk wel zou verbeteren, daar dan de provincie ging zitten. Toen ik zoo onverwacht naar En geland ging, begon zij, had ik «lie por tretten geheel vergeten. Charlotte sprak er tegen mij over den dag voor mijn hu welijk Ik wilde haar «Ie zaak uitleggen maar er was geen lijd. Toen besloot te vernietigen Ik vond het oude album en daarin de portretten. Ik nam ze er uit cn verbrandde ze, vast overtuigd, dat zij nooit vermist zouden worden En als zij vermist werden, zou ik moeten vertellen, welk een droevige rol ik bad gespeeld Want ik spoelde een droevige rol, «lat beken ik Het feit was dal ik een parel van groolc waarde bad gevon den en bang, vreeselijk bang was, die te ■rliezcn Ik had John gevonden, zij hield even op, haar slem trilde Nu zal ik mijn motief verklaren. Ik zal jullie iels vertellen, wat ik eigenlijk nooit aan iemand had willen vertellen. Zij die do jKJrtreltcn van dat blonde kind zagen, zouden daarin met geen mogelijkheid ee- nige gelijkenis niet mij kunnen ontdekken Zij hadden veel van mijn vader maar ik had meer van mijn moeder. Mijn moeder was, zooals je natuurlijk weet een van de Coopers van Batderstonc in Australië. Ik heb geïnformeerd cu ben le weten gekomen, dat geen van u allen een portret van mijn moeder' bezit. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1914 | | pagina 5