TWEEDE BLAD
1
ffi
p',
0
FEUILLETON»
|NI8SE hoeft
meisje, 2
•SE. f 0.90,
HENTTE
«i,
KORPS.
Dinsdag 24 Jnni 1913, no. 147.
jBEWESTEH
3DIJKr»l bg
913,
F. JANS-
■ainweg op
llderscbans
\t ligger der
der ge-
burg) lang
fering van
en voer-
fig 28 Jnni
Jsohana.
i verkrijgen
OFT. Ont-
I A. LOM-
fte Gadeand,
[ioemd
graaf.
DFT,
.--Griffier.
BedelmenEchea.
G.
door
VAN HULZEN
(Slot).
NECHT,
terk, door
kun-
Wee om
■rondheid
g, en een
■eau van
tfGEN,
xllner te
jaar,
Inrateur,
GAERT
■er eene
werk te
NZEEL,
eene
oP. G.
Jnot op-
|d adres-
ouder-
loon
K Zoom
en be
loon
De centrale zon, klaar aan bleeke hemel,
orerzilverde heel hcL dorre winterlandschap
«et dunne, luchtige vegen. Nu kleurde, ter
wijl hij ernaar keek, het zouncsehijnsel zich
warmst ©n groeide tot goudene sluier, die
gul overtoog het naakte geboomte, zich uit
spreidde over 't zwarte, harde grond om dan
de ijle lucht Weer te verbleeken tot een.
kil veren web, waarachter de zonnekracht als
overvol van haai- eigen Weldaad die 't late
getij niet meer verdiende, valsch schampte met
kil gouden glans. 1
Een poosje keek hij ernaar en -'t kal
meerde hem. Het zonnige Winterweer voelde hij
op zijn schrale leden als een koestering,
m ineens begreep hij hoe moeilijk het voor
eqjn vrouw was om het kind lot goedgunstig-"
beid te dwingen. Kom, zei hjj zichzelf, laat
ik de minste Wezen, 't is voor haar lang
niet ailes I Zijn bleek gezicht tot een lach
verwringend, die door het gedwongene eer
tn grijns werd, stak hrj zijn hoofd naar hinneii,
ooge-mceg zijn. vrouw om op te stappen.
Ja, zoo dadelijk, zei ze stug, zonder zich
aelfs te verroeren.
OM Hij preste zich weer lot geduld,
omdat liet niet anders kon. Dat korte woord
van rij® vrouw beteekende al genoeg, het
teetfce hem tegenover de onwil van het kind
te helcedigde hem, maar natuurlijk, dat zag
fee iojet in. Om( geen al (iel Imal jfiguirr te sla^n
hiaakte liij nu ma^,r grapjes, waarvoor
vrouw meestal gevoelig bleek, haar tevens
paiaend (met een gedweeë lach, al stond
het vloeken hem ook nader.
TiUy haar boterham moeizaam opgekauwd,
Zat wezenloos voor Zich uit te staren. Dei
grapjes van lia^j- vader, die trachtte moe
iden Welgevallig te zijn, ergerden haar, doch
■e liet dit niet jbljjkeil. Als Ze het zoo
vroolgk hadden, moesten ze dit zelf Weten,
-i zou zo wol opbreken.
Huffert bespeurde de onWil van het kind,
doch deed of hij niets zag.
Zeg es wat tegen Til, fluisterde de moe-
Ben hem in het oor.
Tegen Til? vroeg hij verwonderd.
Ja, wat aardigs, wat hartelijksis jo
da,t t© veel?
Hq 1 verbaasde hjj zich opnieuw.
Schreeuw niet zooZe hoeft het niet
te hlooren, 't is al erg genoeg I
Hij Zweeg dadelijk.
Jij snapt .ook niet veel I
I Nee, zei hij gesmoord.
jWel, jij hebt niet en ik Jieh niet, dan
moet het toch van haar feprame, je bent ook
'biet vlug van begrip l
Nou best, wat nio'k zegge? zei hij, haar
gelijk gevend.
Heeremetijd, da's bou ook watmot ik
''i je met de paplepel ingeve?
't Nest heeft maling aan mij, verweerde
hij Zich.
Reden te meerwor toch 'es wijsl
Hij draaide zich moeizaam rond op zijn
echuin gesleten hakken, trok verlegen aan zijn
rerfletste snor en nog Wist hij niets. Dan. ging
hij toe opi Tilly, die de kruimels brood uit
haar schort vergaarde en vroeg1, zijn harde
13tem zoo tot liefheid dwingend dat hij zelf.
huilerig (man Word:
Hêt 'et gesmaakt, kind
TiUy staarde hem* gevoelloos a^a®. Haar
'koude blikken omvatten, hem geheel, duidelijk
reien zewat kan je dat schelen of 't mij
«smaakt of niet, wat heb ik eigenlijk met je
van doen I
Dadelijk gooide hij het over een andere
boeg. Natuurlijk, hij telde voor haar niet
mee! ZiclWriu over haar heen buigend om
haar onverzettelijkheid te breken, zei hij kort-
Doe je moeder geen verdriet Til, kom
wees een flinke meid 1
Ik doe geen verdriet. jij doet 'et, ik
niet I zei hot kind schril.
Wild had zo 't uitgestooten, en nu staar
de ze hem aan met felle oogen, gereed tot
verweer. Dit bracht ook hem buiten zich
zelf. In drift pakte hij haar bij de arm en
schreeuwde (heescb
,Wat weet jij d'ervan, stekel die je bent I
La me los, la me los, gilde ze.
Hjj liot haar arm al los en stond ontsteld
van ziclizelf. 't Was niet zijn bedoeling ge
weest haar pjjn te doen of zelfs maar hard
handig te wezen, haay onredelijkheid zette
hem1 vast.
Ik doe je toch niks 1 nijdigde hij terug.
Je knijpt me, leelijkerd.
Je liegt, ik pakte je enkel bij je vlerk,
is dat zoo erg. Als je daar n,og m©t tege
kunt.
De moeder, gelijk al toeschietend, duw
de hem Weg, nam Tilly in haar (armen, en
suste het weerbarstige kind, woedend de oogen
op haar man gericht. Smalend zei ze
Nou, dat knap je daar ook mooi op.... ik
heb jou moodig uit te slure.... God bewaar
me wat 'n vent I
Ho 1 verweerde hij zich, niet wetend
wat te zeggen.
- Ga Weg 1
Hij snoof eens geweldig, omdat hij zich'
inhouden knoest, lachte dan hoonendging
buiten, 't Was 't eenige Wat hem over
bleef nu zijn goede Wil zoo faalde bij het
Wicht
Moeder Van Erp loenschte eens met een
norsch gezicht, of ze daar altijd nog waren.
Om1 dat spektakel bekommerde ze zich Wei
nig, zo kende ook wel zoowat de oorzaak van
dergelijk gekibbel, maar toch, waarom maak
ten ze dat niet liever uit op de openbare Weg,
haar logement allerminst de geschiks te plaats
voor twisten onderling.
BcSnne jullie daar nou nog, schreeuwde
ze. Blijf jullie soms vannacht?
^Velntóe, daar valt hier in de buurt im
mers niks te halen.
O, ik docht zoo..— affiju, mot je zellof
wete I
Do logementhoudster trok haar gerimpeld
hoofd al weer terug, terwijl de moeder Tilly's
heschreide oogen bette en ze daarna afdroog
de. Met zoo'm behuild kind kon je nergens
aankloppen, ze zouen vast en Zeker niet
gelooven Tilly's vertelsels en dc hand op de
zak houdieki.
Nu sloot, de vader de deur Weer open en
vroeg of ze meegingen.
Ze Wees op TiUy, schokschouderde van
niet kunnen en dat liij geduld moest hebben.
Met grimmige oogen, die toch ook zijn
machteloosheid aangaven, stond bij te twij-
Stemmingen Provinciale Staten.
Uitslag vau de gisteren, Maandag, gehouden stemming voor leden dier Staten, in het:
DISTRICT VLISSINGEN.
Stemdistviet
Aantal kiezers
0
(K?
W
Van onwaarde
O
tra'
p
eo
K O
O
-t 15
P
p
p 2
•1 o"
I
3
S>
as P
Q. SO
3
E.
Q
|=3
P-I
as:
.1
2
Es ra
f?
3
«-<
to c.
Q
3
S?
Ir
p
•n
S3
g
y
r~
E
Vlissingen I Gr. Markt
1116
986
8
978
337
316
126
171
348
216
509
387
393
Vlissingen H Sch. str.
1102
971
7
964
367
365
140
180
415
265
435
311
320
Vlissingeu III Stadhuis.
1098
979
6
973
291
284
196
230
296
325
457
331
338
208
191
1
190
145
137
4
1
133
4
48
38
42
Koudekerke I
356
339
4
335
188
176
12
14
182
9
152
129
127
Koudekerke II 't Zand
285
247
1
246
150
146
16
20
138
13
94
73
75
141
134
1
133
113
110
3
0
110
1
24
16
18
134
128
3
125
91
84
8
3
81
4
38
34
25
0. en W. Souburg
725
657
2
655
320
294
68
97
289
94
290
222
223
Westkapelle
356
333
3
330
157
155
12
22
148
20
161
150
146
158
150
2
148
131
126
2
123
0
24
17
17
Totaal
5679
5115 1 38
5077
2290
2193
585
740
2263
951
2232
1708
1724
De volstrekte meerderheid is alzoo 2539 stemmen.
Herstemming tusscken de heeren Boone, Dieleman, Merckens, Van Niftrik, Paap en Vermaas.
lijke (constitutioneele oplossing zal zijn, wan
neer de coalitie in de minderheid komt, ter
wijl daarenboven de Eerste Kamer met haar
voorloopig gewaarborgde rechtscho meerder
heid desnoods „stop" kan zeggen, en voor
Grondwetsherziening 3/t van do stemmen der
'gezamenlijke volksvertegenwoordigers vereischt
wordt.
De vrees voor ,,het roode spook" heeft den
medeontwerper van „het manifest" van den
Nationale® Bond zijn kalmte geheel doen ver
liezen en hem ontrouw doen worden aan zijn
zoo krachtig geformuleerde overtuiging. Wat hij
„gedrongen moor zijn geweten en door liefde
tot ons Nederlanasche vo)k" door do Voordeur
wist te moeten uitwerpen, dat tracht hij thans
no$ eer het er goed en. wel uit is, zelf tnet
felön. Heel het akkoord, dat zag hij klaar, i' allo macht er weer binnen te halen. Immers,
vannacht in hot eerste samenzijn na maanden- nu de eigen en de onafhankelijke candidaten,
lange afwezigheid weer ontstaan, lag ver-op één enkele uitzondering na, zijn uitgevallen
broken door zijn eigen onhandigheid, nu er- j (Ommen is nog onbeslist) nu is er geen
gox dan ooit vervreemd van elkaar. Hjj moest andere keus dan óf een „linksche" meerder-
dus piaar alleen op stap. Gram op het' hoid, öf een bestendiging van den tegenwoor-
kind, dat zich stelde tusschen hem en. haar, digen. onhoudbare® toestand. Eu dat weet ds.
'verduisterden Jzijn oogenhij smoorde een Van Hoogenhurjze natuurlijk zeer wel. Edoch,
vloek, en prevelde I niet meer „de onheilige vermenging van gods-
Ajuusies, ik ga maar vooruit, wacht' dienst en politiek", niet meer het ijdelijk |ge-
daar ginds op je. bniik van den naam des Heeren, in een op
arglistige wijze gestelde antithese, niet meer
de ppzet der coalitie-partijen om onder eene
bedrieglijke leuze de overwinning to behalen
en do regeermacht te behalen en do regéór-
macht te behouden, niet meer de aanmatiging
en do kuiperijen van het ultramontanisme,
niet meer dat alles, wat hem zoozeer tegen de
borst stuitte, weegt op eenmaal by hem hot
zwaarst, maar hetgeen hij ten onrechte noemt
zich verkoopea der liberalen aan de so-
En -toch maken juist die zich al-
BINNENLAND.
Bij literair Werk worden door mij de
ichtsuitgangen Weggelaten.
Kapitein Dodèro.
Novelle van
ANTON GIULIO BARRILI.
V.
Wel, wel, dacht ik, wat hebben we nu
aan de hand? Het begint slecht en het zaj
nog veel slechter eindigen. Want je hebt het
al geraden, dat verhaal va® meester Labsolu
len de herinnering aan de sterkei Tomanicanul,
de groote slang die zich langzaam
kronkelt, aan wie Urulucto de grootecer
had bewezen van hem op te peuzelen ble
ven mij steeds bij. Was ik daa midden in een
volk van Kannibalen aangeland, of menschen
die hun krijgsgevangenen opeten? Ik was niet
gekomen om tegen den koning van Ocuenacati
te strijden; maar jawel, hoe zou ik hem aan
het verstand brengén dat ik geen krijgsge
vangene wasl En deze gedachte, die mijn
geest onophoudelijk bezig hield met de plaag-
vieke hardnekkigheid van een mug, bezorgde
«nij elke minuut een rilling. Het was een mar
teling, veel erger dan do wreedste door vroe
gere tyrannen verzonnen. En ik was alleen; ik
DE BOND VAN PROT. KIEZERS BLUFT
STANDVASTIG.
Wij hebben het ©sieren bij het rechte eind
gehad, toen wij, bij onze afkeuring van hel cialisten.'
politiek gedraai va® ds. Hoogenhuijze, de ver- thans (niet schuldig aa® het allerergste, het
wachting uitspraken, daL de bond van protes- j ook door ds. Van Hoogenhuvze zoozeer ver-
tantschc kiezers zich daardoor niet van zijn foeide, en kan om hunnentwil de naam Üer
stuk jzou laten brengen. Heeren, ten minste niet worden gelasterd, zoo-
De bond idoet den volgenden oproepals altijd gebeurt, wanneer wat niet christelijk
Ds. A. G. II. van Hoogenhuijzo heeft blijkens is, (chris lelijK wil schijnen. Waarom hebt gij
een stuk in de Nederlander en elders zijn gowanceld, gij kleingeloovige, geëindigd in het
„draai" genotoen. De vrees voor „bet roode vleesch van vreesachtigheid mi wankelmoedig-
spook" (thans inderdaad een spook en dus heid?
zinsbegoocheling) want een specifiek „linksch" I Neen, wat ds. Van Iloogenhuyze thans deed,
Kabinet is toch uitgesloten, aangezien de vrij- dat komt niet voor rekening van den Natio-
liberale® in geen geval zullen meedoen aan nalen Bond van Proteslantsche kiezers. Reeds
een combinatie va® concentratie en sociaal- op de laatste vergadering (die va® 18 dezer)
democratie, zoodat een zakenkabinet van on- bleek het, dat hij zoo goed als alleen stond in
afhankelijke e® nieuwe mannen de ecnig moge- zijn neiging om onder don indruk van de stom-
het eten. kwam brengen en. die keek me
met een bogeerig oog van ouden gastronoom
aan. Tegen zonsondergang begon ik, omdat do
marteling te lang had geduurd en de vermoeie
nis sterker was dan de smart, in te soezen.
De bedwelmende geuren der tropische bloe-
gen vervulden de lucht; uit de verte kwa
men fluittonen en een geschreeuw van Vilden,
die feest vierden.
De kroten van die wilden, dorsfig naar
mijn bloed, maakten mij' niet hang; ik viel heel
kalm in die ziekelijke vordooving, die de zuster
is va® de® dood.
Een koele wind verfrisclito onverwachts mijn
voorhoofd, en ik kwam overeind op mij® tnat.
De deur was opengegaan, en in het bleeke
schemerlicht zag ik de schaduw van een man;
welke ik dadelijk als meester Labsolu zou
herkend hebben, indien hij niet naakt was 'ge
weest. Gobogon en met voorzichtige® tred
kwam hij binnen: en hij Was het inderdaad, pk
herkende hem spoedig aam zijn stem.
Ne craigncz- rien, c'est moi, Labsol®
Ik trek mijn galacostuum alleen aan bij groote
gelegenheden, niet allo dagen, het zou te gauw
bederven, en liior is geen Humaan om mij een
ander te maken. Dat hebben mjjn pantelon
en mijn hemd, die ik persé aan wilde houden
wel ondervonden; die zijn aan flarden gegaan
eenige maanden na mijn komst op dit eiland,
dat men, afgaande op de kleederdracht, wel
En ©ffet, me voici corome not re
père Ad ami
Elk land heeft zijn eigen gewoonten.
Helaas, oui, mon gargou; maar men
went niet aan alles. De kouken b.v. is niet
naar mijn. smaak, en vooral sommige kostjes
heb ik nooit kunnen slikken.
Ah ik begrijp u( Het is dus waas?
riep ik hem bij den arm vattend. Hier
eet men vleesch van
Menscheavleesch, ja zeker, als men kan;
c'cst-A-dire, als men vecht met de buren uit
de andere eilanden en men maakt eenige ge
vangenen, of wanneer een ongelukkige uit leen
zeeramp op dit strand aanspoelt. Ik ben er
zooals u verongelukt, en als het niet om de
koninginmoeder was, die, niet om er op 'te
bluffen (ce qui n'est pas du tout dans mes
habitudes) mij assez bon sujet vond om een
morganatisch huwelijk to sluiten, als zij er
niet was geweest, de zeer genadige Wolk
vau den Zonsondergang, zog ik u,
dan hadden ze mij opgegeten, commc du
boeuf A la mode. Faut dire aussi,
que je l'élais joliment, A la mode!
En dan zie je, ik heb mij nuttig weten te ina-
ken voor dit volk, ik zou haast zeggen on-
misbaar, nu de opvbeding van de jonge prinses
Morgendauw aa® mijne zorgen is toever-
I (xouwd- U zult zien, u zult zien, wat een schat
van oen prinses, en wat spreekt ze al goed
buscijfers vau den. vorige® dag, mi® of meer
terug te krabbelen. En daarom, nu hij, althans
in mijn oogen, „zijn draai" genomen heeft,
nu constateer ik, dat hij zijn lidmaatschap
van het bestuur heeft neergelegd en uitgetre
den is, zoodat niemand op den Bond een
blaam kan werpen, welke alleen ds. van H.
verdiend heeft.
Overeenkomstig het heilig willen, in genoem
de vergadering op afdoende wijze openbaar ge
worden, zal, ik twijel er niet aan, de bond op
den eenmaal ingeslagen „koninklijken weg"
voortgaan, (evenals do christ.-socïale partij en
de oud-Christ.-IIist. Kiesvereeniging te Utrecht),
overtuigd, dat ons land en ons volk allereerst
moeten worden verlost va® de leugen der an
tithese en do dwingelandij der coalitie; ter
wijl de gevolgen ook vorder ootmoedig vertrou
wend worden overgegeven aan God.
E® gij, Protostan tsche kiezers,
denkt er aan: door op den coalitie
man te stemmen, wio het ook moge
graaft gij mee aan het graf,
waarin straks het beste wat Neder
land heeft, zal vcrdwjjnon. En bo-
dat graf trioïnphoert Rome!
Dus in geen geval terug! Opnieuw
voorwaarts in hot geloof. Wat tot 17
dezer op het spel stond, dat staal, nog op het
spel. Waar het toen om ging, daar gaat het
nog oto: waarheid en eerlijkheid, dus om het
echt-cbristelijke iu de politiek om de welvaart
onzer bevolking; om de eenheid en de veer
kracht onzer Heine natie; om do Ned. Herv.
Kerk en haar historische rechtenom het Pro-
testantscho karakter van „het erf onzer vade
ren". Ten opzichte van al deze dingen is er
sinds 17 dezer volstrekt niets veranderd.
Nog dreigt de onzedelijke Tariefwet, nog
dreigt de revolutionnaire oplossing va® het
schoolvraagstuk, nog dreigt do stelselmatige
veiToomsching en dusHet Carthago der coa
litie moet toch wogdesn verwoest, terwijle
van land en volk en kerk, maar ook ter wille
van de komst van Gods Koninkrijk, dat niet
komt „met uiterlijk gelaat", en welks komst
nergens meer door wordt vertraagd dan door
gesjacher met het Christelijk geloof en het
aankweeken van geveinsdheid.
Nog eensin geen geval terug, opnieuw
voorwaarts. Wij kunnen, wij mogen niet an
ders 1 God helpe' ons, amen
W. H. LieftLnck, Muiderberg, 23 Juni 1913.
Het bovenstaande heeft <le volkomen instem-
qui ferait fureur a Paris.
Ik zal zien, I Het is makkelijk gezegd,
ik zal zienl Ze zullen ons wel opeten (zonder
veel pmslag.
Zullen opeten' herhaalde Labsolu sar
castisch zulle® opeten 1 en als zo nu al
eens begonnen waren?
Goede God! schreeuwde ik opspringend
met een schrik, die gij u wel kunt voorstellen;
Mijn arme kameradenik wil hen zien..
tot eiken prijs
En zoo zeggend sprong ik op de deur toe.
De oude Parijzenaar hield mij terug.
LA IA mon gar9om: wees voorzichtig
of gij zult ook verloren zijn. Denkt u soms
dat u kunt redden wie al dood is?.... en
d'iigéré; wat gebeurd is, is gebeurd en
men keert niet weer op aarde teru,g 1
Ik viel als bewusteloos op de mat neer
i begon als een kind in de armen van
Labsolu te snikken.
Bedaar maar, herhaalde hij mij die
ongelukkige® zijn dood en uw tranen maken
hen toch niet weer lovend
O, laten ze mij ook maar dood ma
ai, daar moet een einde aan komen, waar
om wachten ze nog? waarom deel ik hun lot
ook niet?
Waarom?.... Waarom?.... bromde de
Franschman. Ten eerste omdat u het hoofd
bent, en het is natuurlijk dat ze u voor
ming va® den Natiouaien Bond van Protes
lantsche kiezers in Nederland. Namens het
hoofdbestuurIlendr. C- Diferee, voorzitter
J. W. yeenendaal, secretaris.
EEN DAAD VAN PIËTEIT.
Het hoofdbestuur der Nederlandsche Verple-
gers-Vakvereeniging sneldt, dat den 20e®
Juni te 's-Gravenhagje een vergadering plaats
had va® hot uitvoerend comité, om het stoffe
lijk overschot va® den verpleger Braam te doen
overbrengen, naar Nederland. De vergadering
werd gepresideerd door den heer Henken, voor
zitter van het uitvoerend comité. Als resul
taat van het verrichte werk werd medege
deeld, dat thans dc zaak zoo staat, dat uitvoe
ring kan worden gegeven aan het opgevatte
plan. De krachtige medewerking van het Ned.
Roode Kruis, en die van verschillende autoritei-
tem. heeft thans alles mogelijk gemaakt. De heer
Henken. zal het stoffelijk overschot naar No-
derland overbrengen. Dit Constantinopel gaat
het per boot naar Amsterdam en van daar per
spoor naar 's Gravenhage. Het stofelijk over
schot zal met militaire eer door de grenadiers
en jagers worden ter aarde besteld De inteo-
kenlijsten voor een bijdragle in de onkosten
zullen aan belangstellenden dezer dagen wor
den aangeboden. Zij, die geen lijst ontvingen,
kunnen die verkrijgen aan de Saxenburger
straat 13, Amsterdam, waar ook giften in ont
vangst (Worden genome®.
DE HERSTEMMING.
Gisteren is bij het Partijbestuur der S.
D. A. P. een nadere verklaring ingekomen
van mr. Do Beaufort, waarin deze de vragen
bevestigend beantwoordt, zoodat bij tfoor de
"D. A. P. gesteund zal worden.
VERKIEZINGSVAR1A.
In het kiesdistrict Bergen-op-Zoom zal het
bij de herstemming, naar bekend is, tusschen
katholieken gaan: het aftredend lid, dea
heer de Ram en den heer Juten.
Over deze herstemming leest men in het
katholieke dagblad vau Noord-Brabant een
merkwaardig stukje, waariu oa gezegd wordt
bouche
Morgen dus, morgen is het mijn beurt?
Laat tme toch uitspreken 1 En dan om
dat kne® niet kon. U 'bent in het leven,
gelaten tot nader orderde gastronomen heb
ben u uitstel verleend met de bedoeling uop
te ©ten op het feest van Koetku.
Wie is Dl ie koekoek?
Dat is hun God ,die hen heeft ge
schapen en op deze Wereld hun plaatsheeft
aangewezen.
Een legende verhaalt dat de Koekü eenb
op een dag den hemel verliet om van een
landelijk leven op Ocuenacti te genietenhjj
kreeg een zoon Tigil geheeten en een dochten
Siducaze /rouwden zoodra ze den vereisch-
ten leeftijd hadden bereikt. Koetkü en zijn
vrouw Likum (dc legende zegt niet waar hij
ze vandaan had gehaald) Heedden zich met
bladeren van de hoornen en voedden zichl
mot vruchten daar de dieren nog niet gescha
pen Waren, en om te visschen hadden zij
geen netten of vischhaken. Eh c'est pent-
ètreAcaus© de cA dat Koetkh opeen
nacht vïouw en kinderen in den steek liet
en vertrok, waarschijnlijk naar Amerika, en
niemand Weet wat van hem geworden is.
Die nitlegging van den Oorsprong aller
dingen is nogal eenvoudig, veel eenvoudiger
dan zooveel andere.
