TWEEDE BLAD
Kis!'
Ingezonden Mededeelingen
P. SLUIS
Wandbouiêkromek
u -
-EUILLETOM
In het Land van den Dollar.
or genoewJa
Zaterdag 29 Haart 1913, no. 75.
Het examen.
door
HENRI H. VAN CALKER.
boerinnen met groote mutsen op, en heele def
tige families on menschen uit den netton bur
gerstand. Maar 't ging er zoo vertrouwelijk
toe, alsof ze elkaar altijd gekend hadden.
De jongens zaten bijeen en Antoon ging
naar toe. De eerste kennismaking viel hem
erg mee, ook ten opzichte van. do professoren
Vroeger had hij bij dat woord altijd gedacht
aan deftige, grijze heeren met lang©, golvende
haren en een giooten gouden bril op 't puntje
van hun neus en een pen achter de ooren
en die zóó verstrooid waren, dat ze alles
verkeerd deden, of vergaten. Maar daar zag
men hier mets van. 't Waren gewone men-
scheai, precies als vader en moeder. Vooral
do jongste professor, dè.t was een vriende
lijk manneke. Hg was niet heel groot, bleek en
mager van. uiterlijk, had pikzwarte, kort-ge-
knipte haren en droeg een grooten gouden
bril. Hij had vlugge, levendige gebaren en
was vroolijk en opgeruimd. Hij zat bij de jon
gens en vroeg hoe ze heetten eiu Uoe oud ze
waren en waar ze zooal op school waren
geweest en of ze geen schrik van 't examen
hadden.
Zo waxen er nu allen op één na en 't was
reeds tien uur.
,Nu jongens", zei do professor, „wij kun
nen niet langer wachten. Volg mij maar
Als een electrische schok voer dit woord
door de nog vroolijk doorsnappendo jongens.
Nu zog 't beginnen I 't Was een oogenblik
doodstil geworden in de zaal. Do jongens
stonden toen allen op en volgden den pro
fessor met kloppend hart.
In vlugge pasjes trippelden zij den profes
sor na. Ze gingen eerst een breedcn trap op,
toen door een lange gang, toen een trap if
toon weer door een gang, maar nu gelijk
met den beganen grond. Ze gingen nog dwars
groote speelplaats en kwamen daar
na door een gangetje in een ruim vertrek, de
„kleine studiezaal" zooals professor zei. Hier
zou 't examen worden afgenomen.
Er stonden, verschillende riien banken,
zwart geverfd en van inktkokers voorzien.
,Gaat nu maar zitten jongens", zei de pro-
slechts met tweeën op één
pro zes uur 's morgens kwam moeder An
toon roepen. Wat was hij blij dat die nacht
voorbjj wasl Geen oog had hij dicht gedaan
en de gedachte aan het examen was niet uit
tfiju hoofd geweest Dadelijk sprong hij uit bed,
kleedde zich vlug aan en stormde naar be
neden. 't Ontbijt stond reeds klaar, want om
roven uur zou de landauer vóór zijn. Nog
nooit was Antoon zóó VToog op reis geweest.
Maar het moest wel, om tien uur immers be
gon het examen al en 't seminarie lag zeker
wel twee en een half uur rifden hier van
daan. Zjfn moeder spoorde hem aan veel te
eten; 't zou wel laat worden voordat hij weer
wat kreeg. Maar Antoon had dezen morgen
geen trek.
Omdat het prachtig weer was zouden ze
open rijden. Zuiver en frisch was de lucht
en de morgenzon wierp heur zilveren glanzen
in volle schittering op boomen en velden. Geen
■wolkje was er aan de lucht; 't zou een echt
zomersche dag worden. Er werd niet veel ge
sproken, ieder was met zijn eigen gedachten bank, ieder op een hoek. Er is plaats genoeg.'
bezig. Antoon staarde recht voor zich uit den j Ze waren met hun zestienen, want één
gelen grintweg over. Hij zag hoe de boomen en jongen was niet gekomen. Antoon was op de
huizen steeds voor zijn blik veranderden, en tvierde bank gaan zitten, recht onder een
dan al maar vorder en verder van hem af- j raam.
weken, om plaats te maken voor nieuwe ,.Nu zullen we eerst bidden," sprak do
huizen en nieuwe boomen. 't Ging er vlug professor weer en toen prevelde bij een La-
over. Nu zouden ze spoedig in het seminarie tijnsch gebedje, waarvan ze niets verstonden,
zijn. Zij kwamen prachtig op tijd, zei vader,Dppma, ging hij verder
't was precies lialftien. Daar had je de breede 1 ,,Nu kunnen jullie aan den gang gaan,
laan reeds, 't Seminarie iag geheel door hoog jongens. Maar laat ik je eerst nog wat Zeggen
geboomte omgeven, men kon de gebouwen aaa Als je iets te VTagen hebt, doe je dat aan 'mij,
•dezen kant nu niet zien, omdat alle bladeren want je moogt volstrekt niet met elkaar pra-
aog aan de boomen zaten. Tegenover Iwt i®1- Als je dat doet en ik zie het, dan (heb
gebouw, dat nu weldra recht vóór hen lag, je alle punten verloren en moogt ge niet hier
stond' een herberg, waar men uitspande. Er komen. Maar 't zal wol niet noodig zijn. Je
stonden al meer rijtuigen. hebt van alles voor je liggen: pennen, papier
Even laten opende de portier de breed*en inkt. En je hebt tijd genoeg om je examen
zware, eikenhouten deur van het seminariï af to krijgen. Werkt dus langzaam aan en
en liet het gezelschap binnen. Ze kwamen denkt eerst goed na vóór je wat schrijft."
in een ruime vestibule, waar, in een hoek, Met groote gaap-monden hadden ze naar
een groote Friesche klok matig-langzaam in hem geluisterd. Toen gingen ze aan 't werk.
eentonig getik-tak zijn langen slinger heen Een diepe stilte suisde door de studiezaal,
en weer schommelde. De portier bracht hen Nu da dan hoorde men slechts het gekraak
naar do gastenkamer, waar nog meer families van omslaande bladen of 'n kort gestommel
wachtten, „want deze jongeheer moet zeker do voeten. Verder was alles stil... dood-j
ook examen maken", zei hij, op Antoon wij- sfü.... Diep gebogen hingen ze over hun werk.
zend. Een warrelvloed van geluiden golfde Ze zagen niets dan dat. Alleen de professor, j
hen tegen, 't Was een hooge, ruime lang-dio een sigaar had aangestoken, keek nu en
weipige zaal. Aan de muren, die tot op een dan uit zijn boek op om te zien of allen, i
meter van den grond bruin geverfd en verder z^c^1 0831 z>ju woorden hielden en of er soms
licht-grijs gemarmerd waren, hingen achter glas iemand was, die hem iets wilde vragen. Maar
met daaromheen zwart-gouden omlijstigen, do "dien werkten ijverig door, héél stil.
beeltenissen van do apostelen, Petrus en Pau- J De vragen stonden alle op een groot pa
lus, van paus Leo XIII, van den bisschop van pier gedrukt; fransch en aardrijkskunde en
het bisdom en van den eersten regent van dit j sommen en twee vragen, uit den Bijbel. Het
seminarie. Lange tafels stonden in 't middenviel Antoon, nog al mee; behalve die een©
der kamer en bij1 zijden tegen den muur (ge-1 deeling, wat zat hij daar lang op te prakki-
schaard. Rondom de middenstc tafel waren op heeren; ze wilde maar niet uitkomen.
dit oogenblik vele menschen gezeten, vadera j Toon hij een heelen tij<i_ bij wist zelf
en moeders, die met hun zoons kwamen voor niet hoe lang had doorgewerkt, lei hij met
't examen evenals de ouders van Antoon. een zucht zijn pen voor zich op de bank en
Een plotselinge stilte was bij hun binnen- keek rond. Er was nog niemand uit. Wat za-
komen in 't vertrek gevallen. De regent was ten ze alle ijverig te werken! En wat hadden
opgestaan en naar de nieuwo gasten toegeko-ze roode gezichten. Nu, hij had het zelf ook
men. Hij had kennis met hen gemaakt en hen vroeselijk warm. Hij zou zijn examen nog eens
verder voorgesteld aan. do drie professoren,goed overlezen om te zien of hij niets ver
die mede in de kamer aanwezig waren Aan geten of verkeerd gedaan had en dan zou hij
tafel werd ook kennis gemaakt met die vlakmaar gaan. 't Was een heel papier vol. 't Zag
naast en tegenover hen zaten en weldra wa- j er best uit, dacht hij, en hij wist niets meer
ten ze in druk gesprek. Het was een zeer te veranderen. Hij stak nu 't gedrukt examen
gezelschap. Er, zaten boeren cn in zijn zak om het te laten zien aan vader
en moeder en aan den pastoor en den meester.
Toen stond hij op en wilde zjjn antwoorden
aan den professor geven.
„0, dan zullen we eerst bidden", zed
deze.
Wederom prevelde hij een Latijnsch ge
bedje.
Als bij tooverslag sprongen ze toen allen
op en gingen voor professor's stoel om de
antwoorden af te geven Ze waren allen reeds
lang mot hun examen klaar geweest, maar
hadden 't niet het eerst durven zeggen. Toen
er éön opstond, durfden de anderen ook. Ze
drongen het" smalle gangetje uit, de speelplaats
op; luid kletterden hun hooge stemmen te
gen de stille muren. Ze vroegen elkaar hoe
ze er over dachten en wat ze d&ürop ge
antwoord hadden en diiirop en wat do uit
komst was van die som en die som; en
blij-prettig rolden de fijne geluidjes over de
dommelende speelplaats.
Eindelijk kwam professor ookze moesten
hem maar weer volgen. Toen gingen ze den-
zelfden weg als straks en waren weldra n
s vogel: en pluimveevoeder!*;
VIS ONZEN VASTEN MEDEWERKER.
Zaaizaad en Poters.
II.
We moeten nog even stilstaan bij de poters
van aardappels, eer wij van deze vrucht af
scheid nemen.
We hebben wel eens hoorem beweren, dat
«uc.i. wv-.. k®* planten van groote aardappelen, te veel
Jtm" schculc" ka" 8»™- omdat daa'°P vacl
knusjes keuvelend bijeen; 'tiverd plotselieg "'C™ kunnen voorkomen en dat men dan,om,
rumoerig toen zjj binnen kwamen. Ieder ouder m« die groote aardappels ml plan.
zocht zijn zoon om te vernemen hoe liet ge zc v°lkomen rijp zrjn, deze dan
gaan wasl En toen weid hot een luidruchtig vooraf moet doorsnijden in twee helften, dio
vragen en antwoorden door elkaar zonder nflSono,'G 0611 gelijk aantal oogen tellen, to
ophouden. Stralend van vreugde vertelde An- m"} dc P^1*' waar zicb do stengel
toon aan zijn vader en moedor dat hij hlle a bevonden (navel),
vragen had kunnen beantwoorden, en dat hijAnderen daarentegen hebben de proef ge
niet erg bang was voor den uitslag.
Toen Ifot hij rijn examen zien.
„Moest je dat allemaal kennen,
vroeg moeder, „wel, wel! wat e<
examen!"
I nomen met doorgesneden aardappels cn hebben
zich daarbij niet goed bevondenwel kwamen
jongen" - do s°Eeuten boven en
u grout ma" 'cl«
ormden zij struiken,
deze waren merkelijk zwakker
Vader zei dat hij er vanavond op zou trak-Zi] keurden daarom het doorsnijden van groote
teeren 't Kon nu lijden! En dan moest An-aaxdappds af en gaven de voorkeur aan het.
toon zelf de geestelijken inviteeren cn denP'aIltcn van middelgroot©,
meester ook, want aan dezen liad hij zeer ze-hebbea °P dat Gebied herhaalde malen
ker veel te danken. proeven genomen, maar uitsluitend met knol-
Terwijl ze zoo stonden te keuvelen kwam Ien' wij vooraf gelegenheid hadden ge-
de portier zeggen, dat de tafel gereed stond. Geveïl ®m to schieten en wel te schieten in
„Dan zullen we eens gaan kijken", zei bet volle bcbt' zoodat de scheuten een don-
de regent, en hij ging de gasten voor naarkc^r)afr3e k'eui hadden
de eetzaal. hebben wij nu door deze prooven ge-
't Ging er gezellig toe aan den disch. De Me^d?
jongens zaten weer bij elkaar en de grappige! J a"° door ons onderzochte verscheiden-
professor zat tusschen hen in. Hij kende ze neden vmdt men de zwaarste scheuten in
nu allen bij hun naam en babbelde nu eensnabijheid van den navel, maar bij enkele
met dezen, dan weer met dien. Op ieder wistso° bee" men °P 60:11 kno^ slechts eén
hg een grap en telkens als hij er een beet1 scheut vm beteekems, do ovenge zijn klem
bad, volgde er luid gelach van de anderen. I 011 zwak- Heeft men derhalve aardappels door-
Zo zouden het wol met hem stellen, dachten Gesn°den vóór zij geschoten zijn, dan is het
ze. Als alle professoren zoo waren, zou 't er zeer G°ed mogelijk, bijv. bij Andijker muizen,
een vroolijk leventje worden. !om maar e0ae soort te «oemen, dat men
Na tafel gingen ze in verschillende groepjes, twe0 stukkc11 krijgt waarvan het eone deel
ieder met een professor aan 't hoofd, de ge- eeu bohoorl,Jkc' Plant zal voortbrengen, het
bouwen en tuinen bezichtigen. Dat was een andere deel eene mindere eene plant, waarvan
trappenklimmea van belang Nauwelijks wa- opbrengst naar alle waarschijnlijkheid niet
ren ze de eene trap op, of daar slingerde zal meevallen.
zich weer een ander naar boven, al maar Heeft men de aardappels laten schieten vóór
hooger en hooger; er scheen geen einde aan men ze P'aat> dojl za* men bü be' doorsnijden
te komen... De tuinen waren ook mooi en de kujmen b<--oordeelen of een geschoten knol
kapel en de speelplaatsen en do biljartzaal, daarvoor al of met geschikt is.
't was alles even goed en doelmatig ingericht Vonden wi„ op een knol twee nagenoeg ge-
Omstreeks vier uur dronken alle gasten met b..kwaardige scheuten, sneden wij daartus-
de professoren nog een kopje thee. Toen scben den aprdappel door in twee nagenoeg
stond de regent op en haalde uit zijn zak 6elÜke bolften, dan werd daardoor de opbrengst
een groot papier. Diepe stilte volgde er, want va" be'de n'et veranderd, wat wel het
ze begrepen wel, dat er nu iets gewichtigs Geva^ was be* P hm ten van halve knollen
zou komen. En met zwakke, schraperige stem j mc* zwakkere scheuten,
las de regent een lang formulier voor, waar- J zijn daarom tot de gevolgtrekking ge
in stond, dat onderstaande jongelui hadden komen' dat in 't algemeen het best doet
deelgenomen aan het examen en dat hun jde P'anfoairdappds, al zijn zij wat groot,
kennis volgens de prxofessoren voldoende was n'e': door te snijden, en ook dat hot doorsnij-
om ze te kunnen aannemen voor de laagsteden van Geschoten planters met twee ge-
klasse van het seminarie en dat ze precies '^aardige scheuten geen nadeel veroor-'
vandaag na vijf weken des avonds om zeven j za,ak': 111 do opbrengst., maar tevens, dat
uur hier binnen moesten zijn. Daarop lasmen be^s'i geen doorgesneden planters moet
hij zestien namen af: ze waren allen ge.l gebruiken op het terrein, waar men zijn plant-
men geheelo aardappelen plantte.
Roman van LENE HAASE.
73.
Mr. Bell chaufeerde zelf en Loe zat be
haaglijk in den ruimen Ieeren zetel naast hem.
Jn vliegende vaart ging het do stad door, naar
Qe Laurel Higlits, waar dc élite van San
Antonio woonde. Tusschen palmen en pecan-
boomen, donkere parken en overvloedig bloei
ende bloemtuinen gleden ze geruischloos voort
*yitte landhuizen en imposante villa's sche
merden tusschen hel groen. Ze moest onwille
keurig aan mr Wcstesz denken. Hoe aardige
•en beschaafd was hij toch geweestNaar
mate ze Amerika en de Amerikanen beter
leerde kennen, begon ze hem te vvaardceren.
Ze had een harde leerschool afgeloopen eD
heel wat bekrompen, hoogmoedige vooroordee-
len overwonnen Wftt was er eigenlijk op dien
ftvond aan te merken geweest? Dom en klein
geestig had ze hem gecritiseerd 1
„Look here, little one! Dagr ligt het huis
vfc-n mijn vriend Westesz.'-'
Löq schrikte op
„Waar?"
„Daar rechts, dat gro,ote wittel Daar woont
hjj. A fine home I" -L
T© midden van hooge palmen verhief zich
een villa uit lichte steen, door breede witte ve-
mnda's pmgeren, geheel in Zuidelijken stijl
gebouwd. Een donker park vormde den ach
tergrond en voor de veranda's bloeide en
geurde een wildernis van bloemen. Het huis
maakte een eenvoudigon, voornaam ouder-
wetschen indrukde geheele omgeving ge
tuigde van een verfijnden smaak. Alles lag
in diepe duisternis. Alleen achter de gor
dijnen van een raam gelijkvloers schemerde
gedempt licht. Dat was stellig zijn kamer,
waar hij nog zat te Werken.
„Well, bevalt het u?"
„0 ja, bizionderl"
„Westesz is een goede cliënt van onp'',
vertelde mr Bell. „Zijn firma belast ons
met informaties inwinnen, toezicht houden,
en al wat er zoo voorkomt. Wij werken al
jarenlang samen."
„Zoo antwoordde Loe, wat verstrooid.
„Eigenlijk moest u Westesz eens leexen ken
nen 1 Ik wed dat u goed bij elkaar zou pas
sen I A fnnny fellow 1 Heeft net zulke dolle
eerlijkhcidsbegrippen als u, jakkert zich met
zyn lastige paarden af, in plaats van op
rijn gemak te tuffen en leest romans
Duilschc romans I"
Mr. Bell schudde afkeurend het hoofd.
„En gaat zijn business ondanks al die
verkeerdheden, tóch-goad? informeerde Loe,
haar geleider mot lachende oogen aankijkende
„Well yess Hij is 'n krachtig werker
en zijn machines zijn werkelijk goed. Hij
heeft een paar uitvindingen gedaan, die an-
dere firma's niet hebben Voor zichzelf geeft
I hij niet veel uit, en een vrouw die het geld
uitgeeft heeft hjj ook nietdit is dus om
ri,k worden te doen. A lucky follow, but
crazy any bow I"
slaagdl Een. luid hoera steeg er op en van
alle kanten riepen ze elkaar een vroolijk
proficiat toe.
Antoon en zijn ouders besloten nu snel
naar huis te rijden. Ze brandden van verlan
gen om den goeden afloop aan den pastoor
en den meester te vertellen I Hartelijk namen
ze afscheid van den regent en de profes-
't rijtuig kwam voor, vader gaf een
zaad zal winnen voor het volgend jaar.
Bij het bemesten van aardappels met kunst
mest heeft men ook twee verschillende wijzen
in toepassing gebrachtmen heeft name-*
lijk in het ecno geval het geheele terrein ge
lijkmatig bemest, in het andere een zekere
hoeveelheid ammoniak-superphosphaat in liet
met de spa aangebrachte gat gestrooid, daarop
een weinig aarde geworpen, daarna den plant-
xuime fooi aan den portier en weg wielde dea^dappel gelegd en deze ton slotte met aarde
blinkende landauer over deu geleu goud-be- gedekt
- De wijze van planten in het tweede geval
is werkzamer, maar bij een voldoende be
mesting in het eerste geval kunnen wij het
nut van do tweede wijze van planting niet
inzien. BovenHien vinden wij de eerste wijze
van bemesting voor de navrucht verreweg
de beste.
zonden grintweg, naar 't stadje, naar huis..
Antoon was geslaagd
En mr. Bell vertelde haar met zichtbaar
welgevallen den heelen avond van „dien gek
ken Westesz.1'
Na nog een heerlijke toumée om de hei-
verlichte stad, bracht hij haar voor haar
bungalow in de North-Street, die reeds in
Öiepe duisternis lag.
Loe sprong vlug uit den wagen.
„Ik dank u hartelijk voor den prettigen
avond, mr Bell. En u houdt me op de hoogte,
is 't niet, van 't geval-Stower?"
„Sure 1 Good night, little Saurkraut
Hoewel er een vermoeiende en veelbewo
gen dag achter haar lag, kon Loe toch dén
slaap niet vatten. Zo moest maar aldoor aan
dr. Stower denken, en aan die arme, harstoch-
teljjke vrouw, en zo voelde innig medelijden
mot beiden, ondanks al het onrecht, dat ze
baar hadden aangedaan.
XVII.
Den volgenden morgen werd Loe al tijdig
gewekt door het geveeg van een bezem, die
met ongewone kracht op de veranda gehan
teerd werd. Met zooveel energie placht
mrs. Mc. Dowell toch anders niet to werk
te gaan
Nieuwsgierig stak ze haar hoofd buiten het
raam cn moest hartelijk lachen om het schouw
spel, dat ze te zien kreeg. kir. Mc. Dowell,
iu pyjama en mot een groote keukenschort
voor, voegde in 't zweet zijns aansehijns de
kamer ©u de veranda aan.
„Good morning I' riep Loe hem overmoedig
toe. „Sedert wanneer is u huisvrouw gewor
den, mr Mc. Dowell?"
„Good morning, miss von Wersien t1' ant-
woordde hjj een beetje verlegen aan zijn
pyjama trekkende.
„Ja, Beverly moet nu zoo hard werken
OP de fair, dus mag ze wel flink uitsla
pen en knap ik in haar plaats den boiel wat op.
'k Ileh ook al koffie gezet en de biscuits/
van gisteren opgewarmd 1" voegde hij er vol
trots bij.
„Dat vind ik verbazend aardig van u 1"
,,'k Had nooit gedacht, dat vrouwenwerk
zoo inspannend was", zei hij, met een ge-
kleurden zakdoek zijn gezicht afvegende.
Beiden lachten vroolijk en Loe haalde baar
hoofd naar binnen om toilet te gaan maken.
„Neen I Maar u doet het ook met een
kracht I"
Zo zou vandaag een schoone witte japon aan
trekken, tor eere van de tentoonstelling. Met
baar vorstelijk inkomen kon ze zich die weelde
nu wel veroorloven I
Met groote drukte werkte mr. Mc. Dowell
buiten verder. Nu zag zo hem, met rijn schort
vol gerst, den turn ingaan en do kippen voe
ren. Alleigekst zag hij er uitl
Maar wat waren die jongelui een paar
trouwe kameraden I Hartelijk hielp de een
den ander over de klippen des levens heen.
Die twee zouden hun weg wel vindon I Loe
gevoelde dat die veelbeschimpte Amerikaan-
sche huwelijken in menig opzicht de Duit-
scho tot voorbeeld konden dienen
Eindelijk kwam ook mrs Mc. Dowell te voor
schijn, frisch en uitgeslapen, de beide dames
begaven zich pp weg naar bun arbeidster
rein.
Evenals den vorigen dag stroomden de be
zoekers hun étalage voorby en hadden za
geen handen genoeg om linn geschriftjes
Men zou nog kunnen vragen, welko soorten:
aanbeveling verdienen en daarpp luidt opa
antwoord als volgt.
Algemeen verdienen dio soorten (verschei
denheden), welke het minst dpox do ziekte ge
teisterd worden voor den verbouwer de meeste
aanbeveling, pmdat zij de grootste hoeveelheid
opleveren, maar daar bij den verkoop do
smaak do hoofdfactor is bij 't bepalen van
den prijs en daarnaast als factoren in reke
ning komen de kleur nl of de aardappels
wit of geel op tafel komen do meligheid
(losheid), de vastheid en voor do winter
provisie ook de duurzaamheid, moot de ver
bouwer daarmede steeds rekening houden.
Ook do vorm mag niet uit bot oog verloren
worden. Doorgaans toch vergoedt do betera
hoedanigheid de mindere hoeveelheid.
Als vaststaand mag men aannemen, dat men
voor smakelijke gele, tamelijk melige en duur
zame aardappels, van nagenoeg ronden vorm,
met geeno of weinig diepe putten de hoogste
prijzen zal bedingen. Wjj spreken hier al
leen van cetaafdappelen, omdat in Zeeland
geene fabrieksaardappelen verbouwd worden.
De taak van den landbouwer is dus onder
do legio soorten (verscheidenheden), die in
den handel gebracht worden naar een dnetal
soorten, vroege-, najaars- en winteraardap
pelen, te zoeken, die aan deze voorwaarden
voldoen en eenmaal daarvan in 't bezit door
nauwkeurig© poter-winning (o zorgen, dat hij
ieder jaar in 't bezit van do echte soorb
blijft.
We willen nu overgaan tot het zaaigraan.
In do eerste plaats willen wij nog even stil
staan hij die zoogenaamde verbastering door
hot winnen van eigen zaad.
Dat die verbastering nagenoeg het uitslui
tend gevolg is van slechte zaadwinning, ge
lijk wij reeds vroeger vermeldden, kan men
dunkt ons al dadelijk zien aan de planten^
dio bij ons onder den naam van onkruid be
kend zjjn
Door onkruid verstaat men doorgaans in-
landscho planten, die aan den grond en aan
't klimaat, waar zij groeien, gewend zyn. Van
de terreinen, die wij voor tuinen en bouwland
gebruiken, en waarop dus veelal gewassen ver
bouwd worden, dio zijn ingevoerd of door
lange cultuur verbeterd, heeft men getracht
hot onkruid zooveel mogelijk te verbannen:,
i welke moeite men ook aanwendt om het
te verdrijven, jaar op jaar komen do planten,
van het pnknnd terug vinden, tengevolge van
de bewerking en de bemesting bij een gelijk
klimaat, veel verbeterden grond, en jaar op
jajar tieren zij met onverminderde krachti,
schikken zich geheel naar het jaargetijde en
brengen buitengewoon, groote hoeveelheden,
kiemkrachtig zaad voort
Van verbastering is bij die planten hoege
naamd geen sprakewij zouden eer willen
spieken van verbetering Zulks is natuur
lijk zij verlangen geen cultuur en de behande
ling van bouw- en tuinland is geheel in haar
voordeel
Laten wij nu eenige voorbeelden behandelen
van verbastering.
In de eerst© plaats noemen wij de „pasti-
naak", die, voor zoover ons bekend, in Zee
land niet meer geteeld wordt, ofschoon
ze op de Normandische eilanden, die aan
Engeland behooren (Guernsey, Aldemey en
Jersey) en ook in Frankrijk als veevoeden
nog algemeen wordt verbouwd.
De pastmaak wordt daar geteeld om den
wortel, die veel overeenkomst heeft met de
peen, boven welke zij de voorkeur zou ver
dienen, omdat de hoeveelheid melk bij het
melkvee zou vermeerderen en de qualiteit van
de boter verbetert.
Welnu de pastinaak wordt in Zeeland niet
meer verbouwd, maar onverbouwd vindt men
haar nog maar al te veel langs dijken en
langs reeën (duiven) van ongedraineerd land.
en ofschoon men haar gemakkelijk zou kun
nen uitroeien door liaar te snijden vóór zij
zaad heeft de plant i s tweejarig keert zij
jaar op jaar terug. Waarschijnlijk, nagenoeg
zeker, is do plant daar gekomen, omdat zij
vroeger werd verbouwd om den wortel. Trek
nu zoo'n wilde pastinaak uit en van een eet
baren wortel is daarbij geen sprake meer.
Omdat men de plant aan baar lol beeft overge
laten, is zij tot haar oorspronkclijken staat te
ruggekeerd, geheel verbasterd van de cultuur
plant, waarvan zij afstamt
Wat wij daar zeiden van de pastinaak is
I te deelen. Ook nu weer ontbrak het met aan
allerlei (©oneelen met prohibitionisten en anti-
pro|hibitionislen.
Het was lang geen lichte taak; zij ver-
- moeide door haar eentonigheid,
j „Ik begnjp werkelijk niet, hoe die dame
i daar, dat eindelopze praten uithoudt", zei
Loe tot mrs. Mc. Dowell en ze wees op een
zwak uitziende vrouw, die bij een tafel aan
I den overkant, de verbaasde menigte een nieu
we uitvinding moest verklaren. Al wel voor de
honderdste maal ratelde ze de uit het hoofd
geleerde zinnen af, pm dadelijk weer van voren
j af aan te beginnen, zoodra zich een nieuwe
drom voor haar uitstalling verzameld had.
Telkens moest ze om een droge kuch op-
i houden. Hoe dikwijls zou die stakkerd ia de
volgende achttien dagen haar relaas nog moe
ten herhalen
„Yes, die heeft geen plezierige job", stemde
mus Mc. Dowell toe, ,,ea ze krijgt maar
één dollar per dag
„Wat een schandelijke betaling voor zoo'n
zware post I"
„Well, mot haar uiterlijk kan ze niet meer
eischenEen knap jong meisje zou voor
dat baantje bedanken."
„0, zoo, worden wij dus alleen beter be
taald, omdat we er toevallig goed uit zien?"-
„NatuurlijkDie brochures zou elke
neger kunnen uitdeden", zei mrs. Mc. Dowell
glimlachend.
(Wlordt vervolgd).
