BUITENLAND.
Verschillende Berichten
Ingezonden stukken.
gratis-lepels voor Quaker Oats verbruikers.
Uitknippen
toch zijn- Het moet niet zijn dat in de kerk
eJt maar verkondigt wat hij wil.
Spr wilde het zoo min mogelijk over de
partijen der kerk hebben
Toch zal spr. nu en dan namen van par tij-
manma noemen o.a. die van dr. v. <L Flier.
Dit omdat deze hier over de ethische beginse
len heeft gesproken, en ze heeft vergeleken
met de confessioneele. Dit Wil spr. met. Ihj
ynl niet het eene beginsel tegenover het ande-
xe stellen. Hij wil niet afbreken znafu op-
bouwen. Want in dat gfivjzl moet men alleen
het goede der «ene partij noOmen en de andere
oehccl afbreken-
Dr Troelstra bestreed het woord van dr.
ran der Flier, dat de confessioneel™ de waar
heid roeta. i» Sclmit m dus m
de confessie. Dal wKt spr- een oud wanbo-
^Het las in spr. liedoeline niei om over
den kerkdijken strjd meer ie zeggen 1»J
wilde de gemeente roepen om de confessie.
Spr zette daarom uiteen wat de confessie 16,
wat ze moot zijn en wat ze Hums m de tak
is. Do confessie is geen to uit den &jbcl
getrokken, zuoals dr. v. d. Flier liet noemt
Het was do oprichters van de conIessioneel((
partij 'met te do,en om zoo'n leer, maar zij
streden voor een geloofsbelijdenis en dat is
f de popfessie ook.
De confessie is dus een belijdenis des Ge-
loofe. En nu mag het woord tens verende-
het geloof blijft altijd. Met den mond'
ijdt men en daarin kan eenige wisseling zijn.
■3pr. wees er op dat de oude bestrijders
als de Roomschen, de Dooperschen en de
Lutherschen meer op den achtergrond zijn
geraakt om plaats te maken voor nieuwe.
Daaronder zijn bijv. de theosophie, de Chrys-
tian Science, het socialisme en het remon-
rug en legde de omgeving van den ader vooral daarheen uitvoeren, werd een uiterst
bloot. Toen wond hij een 85 voet langen, sierlijke Nederlandscho naam gekozen, die bo-
haarfijnen metaaldraad om den ader en liet vendien nog het voorrecht had, dat hij zich
een uur lang een electrischen stroom door
den draad gaan. Aldu9 werd de slagader
inderdaad versterkt en verhard, en toen de
operatie volbracht en de wond dichtgenaaid
was, sloeg het hart van den patient weder
normaal.
Hij is thans weder geheel op krachten
Do confessie nu is niet uit den tijd zooals
de bestrijders het noemen. Het is ook on
juist, zooals dr. v. d. Flier zegt, flat do con*
fessioneelen niet op een vast standpunt staan.
Het tegendeel is waar. Menigeen die thans
heen en weer wordt geslingerd, zou vasten
steun hebben als hem zekerder formules wer
den gegeven.
Dr. Troelstra meende dat het noodig is dat
men zich weer schaart om de oude confessie
en dat men de belijdenis weer herziet, om
dat zelfs menigeen die meeleeft in de con
fessie, die belijdenis niet goed meer kent.
Hat is noodig dat elk ziet wat de kerk is,
om da belijdenis goed te zien, daar deze
.anders ook niet is. Maar wie de kerk ziet,
die kent ook de belijdenis.
Daarom is het roeping van allen die in
derdaad loden der Ned. Herv. kerk zijn, om
zich te vereenigen rondom de confessie.
i dat is ook da bedoeling der confessio
neele vcroeniging, om de kerk te herinneren
aan de belijdenis en ze daarnaar 1erug te
brengen. Bereikt ze dat, dan. kan de confes
sioneele vereeniging verdwijnen en ze zal dat
doem ook.
En als da kerk zelf niet zegt hoe ze staat
tegenover de vragen van dezen tijd, dan zul
len de thoosopkie en de Christian Science en
het socialisme het doen en die zullen de
menschen meesleep en. De confessie zal geen
strijd brengen, want die is er al, maar ze
zal juist aan die groote quaesties een einde
weten te brengen.
Dr. Troelstra eindigde met to wijzen op de
plicht van de kerk om het verouderde van
da confessie weer goed te maken. Daarom!
wekte spr. allen op zich le vereenigen rondom
de confessie.
Vervolgens wees spr. er op dat hjj was
gekomen met het doel een afdeeling van de
confessioneele vereeniging op te richten. Hij
zette nogmaals duidelijk het doel dier ver
eeniging en dat har er afdeelingen uiteen en
hoopte dat velen zich geroepen zouden voelen
hd te worden van de kerk. Lid kunnen wor
den allen die stemgerechtigden m de Ned.
Herv. kerk zijn.
Zij die lid wilden woxxlen verzocht spr.
na sluiting der bijeenkomst nog eenigen tijd te
Wijven.
3 heeren voldeden daaraan.
De kroonprins van Duitscbland is een
jonkman met overmoedigen levenslust. Som
mige ouderen achten hem te onbezorgd, te
weinig bekommerd om de zware taak, die
hem eens waarschijnlijk op de schouders zal
worden gelegd.
Men herinnert zich, dat hij reeds een
boekje met jachtverhalen in de wereld heeft
gestuurd. Thans komt de «Temps» met het
bericht, aan een Berlijnsch blad ontleend,
dat hij een nienw boek voorbêfeidt, geti
teld «Schets van het militaire leven door
een cavalerist»
De splijtzwam is niet uitsluitend van
Nederlandsch maaksel.
In het vrije en democratische Frankrijk
heeft de bisschop van Dax in een herderlij
ken brief den katholieken gezinnen verboden
hun zoons tot de padverkenners-vereenigingen
toe te laten treden, daar deze inter-confes-
sioneel, dus een gevaar voor de roomsche
jeugd» zijn
- We hebben melding gemaakt van de
expeditie in het barre Noorden, die zich
thans bij de zgn. Wijdebocht bevindt. Het
Noorsche daghlad „Aftenposten" heeft van
Spitsbergen inlichtingen over bedoelde expe
ditie gekregen. De tochtgenooten zijn ge
splitst. De kapitein heeft met zijn begeleiders
verscheiden hutten gevonden, waarin ze zich
wegens het donker en den storm hebben
opgehouden en waarvan sommige leve
middelen voor twee maanden bevatten.
Twee Noren zijn vrijwillig bij een dokter
achtergebleven, die ook aan den tocht deel
neemt, doch die wegens het bevriezen van
ledematen den marsch niet kon vervolgen.
Den kapitein zijn de vingers van de rechter
hand en de voeten bevroren, terwijl boven
dien verscheiden teenen in de volgende dagen
moeten worden afgezet.
Lakoniek laat het telegram na die ver
schrikkingen daarop volgen, dat hij het
goed maakt.
Te New-Orleans (N.-A.) houden op
het oogenblik duizenden Amerikaansche
landloopers een congres tot formuleering
van de reglementen voor de goede kame
raadschap en bespreking van de middelen,
om onder de bedelaars het gevoel van broe-
dersohap te ontwikkelen.
De meeste congressisten zijn te voet ge
komen. Goederentreinen "hebben andere te
bestomder plaatse gebracht
Een eigenaardige operatie is kort gi
leden uitgevoerd door den Duitschen genees
heer Lusk. De patient wis een 50-jarige
schrijnwerker, die aan een levensgevaarlijke
verwijding der groote slagaderen leed. De
dokters hadden hem opgegeven, en verwacht
ten ieder oogenblik, dat het bloed de aderen
zou doen springen. Dr. Lui-k echter besloot
tot een operatie, welke ten doel had de
goed liet afkorten, da,t hoort er nu eenmaal
bij, en dat hij zoo ruim was als het vel van
jongen hond, daar kon hel beestje nog
in groeien.
De arbeid tol voorbereiding was intus-
schen reeds begonnen.
Op mooi papier werd de mooie kop gedrukt,
die nog eenige bijvoegsels bevatte, waaruit
blijken moest, dat hun zaak alle twaalf do
zijn andere ongeveer tegelijkertijd en met
dezelfde bedoelingen opgericht in zijn vestjes
zak stak, en bet zag ex naar uit, alsof de
zaak zou gaan llorccren.
Maar daar verschijnt op een goeden dag
j een der firmanten een postbode op de
kamer.
Of die brief hier wellicht thuisbehoorde,
vroeg hij en vertoonde oenen brief met den
naam der firma. „Stimmt auffallendwas
het vrcugdige antwoord van den firmant,,
die meende, dat bet eerste Mi II ionen geschiift"
in de maak was.
Ja, maar ik mag hem niet afgeven, was
het antwoord, hoe weet ik, dat dio firma
inderdaad bestaat, „ich hab nur sclion ge
dacht, das werden Sie wohl sein, denn Sie
hjekopnmen sq viele -Sacben aus Holland
und... hij sprak den zin niet uit, maar in
zijn gedachten stond geschreven, dat hij den
verheugden firmant eigenlijk zooicts dwaas
ook wel „zutraute", maar als hij dat had
uitgesproken, dan waren de dagen der fooien
voorloopig voorbij geweest en dus sprak hij
het met uit.
Wat moet ik doch om dien brief machtig
te worden en volgende brieven ook?
Komt u eerst m,aar eens J>'i ons op het
bureau.
De firmant naar bet bureau. Dat was de
eerste van een reeks van zwerftochten, waarJ
uit een epicus van half de breedsprakigheid
van Homerus en een derde der gaven van
den blinden zanger zonder bezwaar een
Odyssee geschreven had.
Den dagbladcorrespondent, dien een der
firmanten in kwestie het verhaal gedaan heeft,
is bescheiden en maakt ex een briefje uit.
Op het bureau wist de ifirmant den weg.
De kamer van den directeur wist hij te vin
den. Daar moest hij staan en wachten tot
tij'd en wijle het den directeur behagen zou
op te kijken van de nieuwste editie
voojrschriftenboek, boen kon hij zijn verzoek
stamelen, dat brieven aan deze firma bij'
hem zouden worden besteld.
Hij kreeg ten antwoord of hij dan alleen
lid der firma was. Neen, er was er nog een.
Of die er dan mee acöoord ging, dat de brie
ven bij hem besteld werden. Jawel. Of hij dat
bewijzen kon. Moeilijk, de andere firmant was
voor eenige weken op reis.
Enfin het slot van dit kruisverhoor, dat
gedeeltelijk in de kamer des directeurs ge
houden werd, gedeeltelik in de kamer der be
stellers, die getuigden firmant te kennen als
een fatsoenlijk man. en van do Oberpostsekre-
tiire, die de nieuwste voorschriften nog beter
kenden dan de directeur, liep daarop uit, dat
gewone, niet aangeteekendc zendingen zouden
worden bezorgd. Dan moest maar op het pa
pier worden gedrukt, dat aangetcekende zen
dingen en geldzendingen aan het persoonlek
adres van den firmant moesten worden ge
stuurd.
Maar ook deze toezegging was maar vpor-
loopig. Zoodra de andere firmant terug was
van de reis, moest do firma, worden ingeschre-
schreven in het Handelsregister.
Toen trad een kleine pauze in!. Het scheepje
der firma zeilde zoetjes voor den wind.
Nauw was de andere firmant terug of
het postkantoor had reeds weer een paar
malen aangemaand tot spoed beiden togen
naar het Handelsgericht.
Ergens in het hartje van Berlijn C., waar
een gewoon mensch nooit komt, betaalden
ze hun chauffeur en stapten verwonderd
in afwachting van de dingen, die komen
zouden, de barokke hal van een reusachtig
gebouw in, dat van de straat gezien een dood,-
onschuldigen indruk maakte en van binnen
een labyrinth bleek te zijn.
De cerberus mompelde het nummer van
een kamer, en wenkte met zijn arm in een
richting, die zoowel noord als oost of west
te gaan „bemiddelen". kon zijn, aJs hij ten minste niet naar het zui-
Een onderling contract over de verdeeling den Had gewezen. Do tocht werd begonnen,
van den arbeid en de verdeeling van den buit j Het voorstel om een kluwentje van Ariadne
was spoedig gereed. Het vooruitzicht nu wer- mee te nemen, om zeker le zijn, dat men de
kelijk zaken te zullen doen, stemde hen beiden barokke hal weer bereikte, werd eenstemmig
vrijgevig, dat ze elkaar de copjoessies1 aangenomen, kon echter niet worden uitge»
Beriynscle Brieven.
(Nadruk verboden).
ALS JE EEN FIRMA STICHT...
Berlijn den 3en Febr. 1913.
Toen ze in Nederland zich aan gingen slui
ten bij de Beroer Conventie, toen kwamen ook
in Berlijn twee menschen op het denkbeeld;
daarvan op een of andere wijze -profijt te
trekken. Niet alleen profijt in materieelen zin,
maar dat was toch pok welkom.
Beide menschen leefden van wat hun her
sens via him handen in hun schrijfmachine
n vloeien, en ze hadden den indruk, dat
de handelaars met hot product, dat aldus
ontstaan was, belangrijk betere zaken deden
dan zij zeiven.
Welaan, dachten ze, zullen andere pro
fijt hebben van onzen hersenarbeid, dan wil
len wij nu eens pp onzen tijd parasiteeren
op schrijvers, die, beschikkend over een groo-
tex taalgebied, veel gemakkelijker wat af
kunnen staan dan wij.
De Beroer Conventie bood die gelegenheid
letterlijk opdrongen en de wedstrijd in edel
moedigheid, die volgde, was ©en schouwspel
voor goden.
voerd, daa,r het kluwentje niet te vinden
Na een kwartiertje zoek ens werd een ka-
gevonden, waarop het betrokken nummer
eindelijk waren ze het toch eens stond, dat de firmanten gedurende heel dien moest gaan haten.
Eindelijk viel het hem te binöen, dat hij
ze toch wel eens vragen kon, hoe ze daar
zoo verzeild waren en zoo hardnekkig bleven
staan.
Zo vertelden van hun snood© voornemen
en- na eenige moeite gelukte het hun hem
duidelijk te maken, dat ze een firma ver
tegenwoordigden en dat zo die in het handels
register wenschlcn -opgenomen te zien. Ze
kregen een formulier in te vullen.
Dat zag er uit als een „Meldezettel",
e ieder bier als hij aankomt of ver
huis heeft in te vullen, dus daar dorsf&i Ze
wel op aan. Maar schijn bedriegt. Dit formulier
\woeg ook wel naar allerlei dingen, die, zou
men zoo meenen, niet het minste belang heb
ben voor het Handelsgericht, maar vroeg ook
allórlei andore dingen. Hoeveel kapitaal er in
de zaak gestoken was. Firmanten keken el
kaar aan en schoten in den lach. M'n hemel
als ze kapitaal hadden om ergens in te steken,
dan zouden ze er niet aan gedacht hebben
een firma te stichten. Iets moest er toch
staan. Schrijven wij duizend Mark, dachten ze.
Die som veroorzaakte bij den eencn firmant,
die eigenlijk een firmant© was, stuipjes en de
hoogst ernstige boeken rondom en de men
schen, die daar zaten te werken keken of ze
Keulen hoorden donderen Firmanten
intusschen hadden weer een paar ernstige
oogenblikkeu, toen ze zich afvroegen of ver
keerde opgaven hen wellicht in aanraking met
den strafrechter zou brengen Het bedrijfs
kapitaal moest toch minstens op duizend Mark-
worden aangegeven en de hemel weet, m
hoelang ze zoo'n som niet hadden gezien.
Dan moest er ook een omzet worden opge
geven en winst, alles, als je nog niet eens
weel, of er wel omzet zal zijn, en of die
omzet, als die niet door afwezigheid schittert,
wel winst zal achterlaten.
Enfin met moed werden de cijfers ingevuld.
Toen naar den mijnheer terug, die den fir
manten een formulier had ter hand gesteld
Die had niet terstond weer tijd voor hen,
eindelijk kwamen ze toch in een andere
zaal, daar waren anderen bezig wi
dero formulieren in te vullen.
Het formulier der firmanten werd intusschcn
in hart en meren onderzocht en ten slotte
werd den firmanten beduid, dat van een in
schrijving in het handelsregister bij zoo ge-
ringen omzet en winst geen sprake kon zijn.
Nu dan moest de omzet en de wmst, maar
wat hooger worden gemaakt, wat deed het er
toe, het was toch maar een gooien met de muts
Nieuwe „stuipjes", booze blikken van een
„Assessor" en een .Referenilar", die zooiets
niet dulden konden. Eindelijk moest de firma
worden onderteekend. Johanna Jansen Piet
Petersen, maar geen van beide firmanten kon
een &-teeken zetten. Nieuwe verontwaardiging,
assessoraal en referendarisch, maar een der
heeren begon de grap van de zaak te zien
en besloot de hand van de firmante in de
zijne te houden terwijl zij het &-teeken zette
De firmant, die intusschen zegels was gaan
halen en verontwaardigd was over het feit,
hiervoor 35 Mark zegelrechten moesten
betaald worden, had geen oog meer voor het
komische der situatie. Dat slokte een groot
deel van de winst.
Maar het zou erger worden.
Nu moet u dadelijk ook de zaak voor do
.Gewerbesteuer" gaan aangeven.
Nieuwe zwerftochten in weer groote ge
bouwen, met weer wachten en weer invullen
van onbegrijpelijke formulieren.
Enfin, nadat de postdirectie nog eens eenige
malen had laten vragen, wanneer nu d© in-
schrijving in het Handelsregister zou plaats
hebben kwam er een brief, dat de firma oen
„niet zuiver commercieel bedrijf" uitoefende
en dus niet kon worden ingeschreven.
Nieuwe schrik. Wat nu?
Op het postkantoor wisten ze het ook niet.
e wijkmeester, meende de een, maar de
Ofcersekretar, die de voorschriften beter kende,
zei do: het Polizei-presidium 1
Aangezien het Polizei-prasidium nog vel©
malen meer afdeelingen heeft dan het Handels
gericht en de Gewerbesteuer-direktion, nam de
firmant den voorzorgsmaatregel het Polizei-
prasidium eens op te bellen om te vragen bij
wieu hij wezen moest. De centrale van het
Presidium meende, dat dat heel eenvoudig
erbond den firmant. Maar jawel,
nadat hij met zeven verschillende afdeelingen
gesproken had, de een verwees hem steeds
weer naar een andere, kreeg hij ten slotte den
raad maar eens „vor zu sprechen". Dat ge
schiedde den volgenden dag, op zeventien ver
schillende kamers is hij geweest, gelegen op
vier verschillende verdiepingen. In de laatste
wist men al, voordat hij uitgesproken had;
wat hij wenschle en zei, dat hij maar even
bij het naastbijzijnde postkantoor een formulier
dan moest cr eerst oen verklaring van de po
litie zijn
Met een vloek op de lippen en het voorno
en in het hart nooit weer een firma te
stichten ging do firmant naar huis. Onderweg
liep hij nog maar eens weer op zipi eigen
postkantoor aan, want dien morgen had men
hem juist een aangeteekend drukwerk ver
toond, dat hij niet in handen gekregen had,
omdat het aangeteekend was.
Daar schilderde hij in felle kleuren zijn
droevig© omzwervingen. Men had medelijden
er was iemand, die er iete op wist Als
hij nu nog maar liet contract tusschcn beide
firmanten gesloten notarieel liet „boghiubigen",
dan daarvan een afschrift liet maken en dat
het „Hofpostambt" inzond', dan zouden
wol geen verdere bezwaren meer zijn,
als dan eerst do naam der firma maar ver-
hoogduitscbt word.
Vol moed verbet de firmant het kantoor,
het het contract beglaubigen, toog met do
firmante naar het postkantoor, ze veranderden
don naam, kregen weer een ander formulier te
onderteekenen, dat., door de politie moest
„beglaubigt" worden Kostenpunkt", bij don
notaris eenige Mark, hier weer een paar.
Toen naar het Polizeirovier, zijn Polizei-
revier. Hem kent men er, zijn handteekening
wordt „beglaubigt", maar de bare niet, zij
woont in eon ander district I
Met dè wanhoop in het hart wordt de auto
weer bestegen, eindelijk en ten laatste is ook
dit stuk „beglüubigt".
Maar nog zou er geen einde komen aan de
odyssee, het aldus bcglüubigte kostbare stuk
i zoek geraakt. De firmanten gingen om
met het snoode plan do firma maar weer te
ontbinden, juist toen de firma vijf maanden
oud was en ze hun eerste wmst zouden
toucheeren.
Ik heb der firmante verteld, dat ik het re-
laas van hun omzwervingen voor het nage
slacht wilde bewaren, daaraan zal ik het wel
te danken hebben, dat zo mij zoo juist op
belde, om mij jubelend mee te deolen, dat het
gezochte stuk gevonden is.
Enfin, wie in Berlijn oen firma stichten
wil, die kome maar bg Urban, hij hoeft er
nu zooveel over gehoord, dat hij ei- wel een
handleiding over schrijven kan.
URBAN.
Ingezonden «tukken worden ln geen geval
teruggezonden.
slagaderen te verharden, zoodat zij den druk I over het aandeel, dat ze van de grootmoedig-» j tijd van angstig zoeken hadden herhaald, om j Dit klonk min of meer verdacht, nadat de
ven het bloed konden verdragen. heid van den compagnon wel wilden aannemen het niet te vergeten. Maar de deur met hetzestien min of meer vriendelijke, min of meer
De patient was zoo zwak,^ dat hij geen ©n het contract kwam tot stand. Toen miocst betrokken nummer beet den firmanten toe norsche, min of meer bezige ambtenaren van
ether- of chloroform-verdooving kon ver- ©en naam worden vastgesteld. Een naam1, die geen ingang 1 j allerlei rang, die hij gesproken had daaraan
dragen, zoodat de geneesheer slechts een S klonk als ©en klok. Daarover hadden beiden. Toch gelukte het hun. vernuft ten slotte nog niet gedacht hadden. Op het postkantoor
plaatselijke ongevoeligheid te voorschijn kon ook weer hun eigen denkbeeld en, maar enfin; achter die deur te komen, waar ze tegea-
roepen, door een inspuiting in den rag.
Terwijl de patient bij 't volle bewustzijn
bleef, maakte de dokter een snede in zijn
ook daarover werd ten slotte eenstemmigheid over een man stonden, die eerst niet het
bereikt, en aangezien men vooral op Neder- minste belang scheen te stellen in hun aan
land zaken wilde doen, kunst en letterkunde wezigheid.
werd hjj nog eons weer van het kastje naar
den. muur gestuurd, de muur was per saldo
©en vriendelijke oud© baas, die den firmant
uitlegde, dat de zaak zoo eenvoudig niet was,
HET FESTIVAL TE MIDDELBURG.
Mag ik U nogmaals eenige plaatsruimte
in Uw blad verzoeken, waarvoor by voor
baat myn vriendelijken dank.
Op de dictatorale aan mijn adres gerichte
woorden door den heer v. d. Sluis, voor
komende in de „Middelb. Ct." van Woensdag
j.l. antwoord ik, dat ik hiervan geen nota
kan nemen. Door niemand laat ik my het
recht ontzeggen om op nadeelen, die voor
anderen knnnen ontstaan, te wijzen, vooral
niet wanneer ze mogelijk te voorkomen zijn;
in geen geval door den heer v. d. Sluis.
Daar ik een 15 jaar op Souburg woon en
door verschillende oorzaken de toestanden
ook op andere dorpen persoonlijk ken, acht
ik mij bevoegd om over de nadeelen die,
door een Pinksterfestival te Middelburg,
voor de dorpen ontstaan, te kunnen oor-
deelen.
Betreffende het ingezonden stuk van een
lid van „Middelb. Vooruit" moet ik de op
merking maken dat waar hij schrijft dat
Söuburg slechts een deel van Walcheren is,
dit juist is. Het is echter Souburg niet
alleen dat gaarne het feest verzet zag op
een anderen datum, van Domburg kwamen
15, van Kitthem 10, van Nieuw en St. Joos-
land 7, van Arnemuiden 9, van Veere 13,
van Westkapelle 9, van Biggekerke 4, van
Vrouwepolder 7, van Koudekerke 8, van
Serooskerke 13, van Oostkapelle 3 en van
Brigdamme 1 handteekeningen voor op het
ondersteuningsadres van het Soub. verzoek
aan „Middelb. Vooruit". Dat deze vereeni
ging zich niet laat dwingen kan niemand
haar kwalijk nemen, wanneer hier althans
geen noodzakelijke redenen voor bestaan,
over dit laatste hebben natuurlijk de leden
der vereeniging te beslissen. Wanneer echter
door belanghebbenden op de dorpen tegen
een besluit der vereeniging, bezwaren worden
ingebracht die voor hen hiertegen bestaan,
dan is dat hun plicht. Dit zal toch ook
niemand ontkennen en hoe meer publiciteit
aan deze bezwaren gegeven wordt, hoe beter
ook voor het groot aantal leden van „Middelb.
Vooruit", dan kan het voor en tegen het best
besproken worden.
Verder, geachte redactie, zal ik op deze
zaak niet ingaan en ook niet op nader
schrijven antwoorden. De toekomst zal loeren
wie de meeste schade lijdt.
W. ANTHEUNISSE.
Souburg, 7 Februari '13.
Quaker Oats pakken bevatten thans bons, waarvoor prach
tige lepels geheel gratis verkrijgbaar zijn.
Deze advertentie telt voor z bons, wanneer zij te zamen met
23 bons uit de Quaker Oats pakken wordt ingezonden. Meer dan^
eene advertentie wordt echter voor eiken lepel niet aangenomen.^
Deze aanbieding is geldig tot 31 December 1913.
Quaker Oats Company, Rotterdam. Afd. S.
Deze lepels zijn speciaal voor ons ge
fabriceerd. Daar zij van prima metaal
zijn vervaardigd en zwaar verzilverd, zijn
Izij van bijna onbegrensde duurzaamheid.
Indien U ons 25 dezer bons vóór 31 December
1913 franco inzendt, doen wy U gratis en
franco zulk een Quaker Oats lepel toekomen.
