feuilleton:
TWEEDE BLAD
In het Land van den Dollar.
*£andbouu)kroniek
VARIA.
Zaterdag 8 Fetr. 1913, no. 34.
Sarrelewie op den teerdag.
Schots hit het Zoeunsch-VIaamsche YOlinteïBi,
F. DE SINCLAIR.
(Nadruk verboden).
Tot Sarrelewie's groote verluchting was
Manse nu dood.
En doodgaan, net lang genoeg voor den
jaarlijkschen teerdag van do „Vrije Blazers"'.
Dat was de muziekmaatschappij, waarin Sar
relewie twee functies had, een hooge, om-
dat-ie hoorde tot de herbergiiers-eereloden ten
een nederige, omdat-ie bij de ommegangen do
gttosse caisse op z'n rug torschte.
Want van de tcerdagen, die leutigste feesten
van da maatschappij, had-ie z'n heele leven
moeten wegblijven. Manse wou niet, dat-ie
d'r bij was, van wege de zatlapperij-
Sarrelewie had nooit durven tegenpruttelen,
want den docteur had gezeid, dat Manse in
eene 'ri geraaktheid kost krijgen, as ze zich
kwaad miek.
En zo miek zich toch al zoo gauw fel op
Sarrelewie 1
Om niks.
Oeje oeje oejeI
Afin, maar daarom had-ie 't altijd maar stil
gedragen en nooit niks van z'n neus gemaakt
op die feestdagen van „de Vrije Blazers"i
Maar 't zat "m soms hoog, tot in z'n keel,
as-ie de jongens dan stil beloerde door 't dak
venster en ze trekken zag sclieele Pol van
dm koster in plaats van zijn met de grosse
caisse op z'n rug.
Maar na voren komme, als de Maatschappij
zijn stammenee bezocht, wat ze immers mos-
ten, omdai-ie eerelid was, dat verdeide-n-ie
dan toch.
En daar was Manse aan gewoon; ze gong
zelf, schonk de pinten, zei dat Sarrelewie
rimmeliekig was of 'm valling had; en daar
om niet uit kost maar binst dat zdj doende
was an de toog, zat Sarrelewie met 'n huil-
pïop in z'n hals verscholen achter de kachel
in 't keukentje, hoorde 't léven in de stamme
nee, gejoel, gelach, de stemmen van Jvo
en van Peet en van Fons en al de andera
jon ges en soms ineens 't schelle getoeter van
Yi piston of 't lage loeien van 'n waldhoorn.
Dan zei d-ie zachtjes, met opengesperde
staaroogm tegen do kachelnondeju non-
dieju wel Vijftig keer.
Tot na buiten begonnen te trommelen, wat
't sein was om verder te gaan.
Dan verzwakte 't geluid, in de stammenee
hoorden-ie geld rinkelenbuiten de voet
stappen van den vertrekk enden stoet
Boem! Boem! Boem! de grosse caisse.
Dan schetterde 't muziek los. Even later
kwam Manse dan weer bij hem in de keuken.
Sarrelewie slikte z'n laatste nondeju in,
grinnikte zoowat schaapachtig tegen Manse,
altijd maar bang, dat ze zich kwaad miek en
Manse zei: „Zij gij content, dagge nie mee
mot, jö al zèövee zat binne ze zèövee
zat
Sarrelewie knikte, stond op om houtjes te
gaan hakken in 't schuurtje, maar binsfc-ie
weg gong, kost ie nog mompelen met 'n ge
dweeë stem: 't Is gelijk ge ztedt Manse, "t is
gelijk gij zijt. Ik zij ik ook content!"
Maar in 't schuurtje, onder 't houtjes hak
ken, met eiken bijlslag op 't blok, deed ie 'n
moord, sloeg dat de splinters tegen de pan
nen ketsen.
„Op dV harsemsdejupats Iop
d'r rooie bakkes deju pats 1
Maar gelijk ik zei in den aanvang, nu was
Manse dood.
In eene van 'n geraakthad, net as den doe-
Roman van LENE HAASE.
De patiënten, boerenmenschen, hadden op
de banken in de veranda plaats genoimeri
en beschouwden Lor- dom-nieuwsgiexig. Rechts
op de bank zaten een man en zijln vrouw,
links een jonger echtpaar met een oude vrouw,
die zij ondersteunden en die zeer scheen te
lrden.
Do beide partijen waren zoover mogelijk
van elkaar af gaan zitten en wierpen elkaar
vijandelijke blikken toe. Lae vernam later,
dat zij een proces met elkander hadden. Het
bleek, dat vrouw Hesz de farmersvrouw
Hechts en vrouw Block de oude vrouw
den, dokter wilden spreken, Loe ging naar
de achterveranda om dit mee te doelen. Dok
ter Stower was nu eindelijk op en zat, reeds
gekleed, aan. het net gedekte tafeltje, waarop
een Weensch koffiemachine borrelde, en liet
zich een uitgezocht ontbijt van watermeloenen,
druiven, toast, zjtcht-gele boter en gebraden
kip goed smaken.
„Hallo, freule Loe 1" riep hij haar goed
geluimd toe. „Al zoo vlijtig U ziet er uit
als nnjn kleine assistente in dat witte schort I
tour gezeid had, maar heelegaar zonder dat
zo zich kwaad miek op Sarrelewie.
't Was weer 'n teerdag en alle stammenees
vlagden voor „de Vrije Blazers". Er was "h|
feestelijke roerigheid, 'smorgens vroeg al, in'
't stadje. J
Om zeven uur klitten de Vrije blazers met
do eereledeo, allemaal in trouwjassen en met
zondagscho petten in clubjes bijeen, voor do I
kerk, tot de klok ze naar binnen zou froepee/
om da mis to hooren, die ze besteld hadden
voor do afgestorven leden. Sarrelewie met
'n nieuwe zijden pet had nou de leut al te
pakken, was 't eerst van allemaal bij de
kerk geweest en al do jongens, die afkwamen,
riepen seffens: „Ha Sarrelewie, komt-ge ook
'n keerl"
Fons had-ie afgehaald en samen hadden ze
d'r vast eentje genomen bij rooie Elodie, Fons*
zuster, dieln stammenee hieuw op den hoek en
de nieuwe weevo aanhaling toe monkelde.
„Ja, ge zijt nou weer 'n §uwo jonkheidi
Sarrelewie, die ebbe de meidens geern", ver
klaarde Fons en hij stoefte hard op Elodie's
deugden en d'r spaarbankboekje.
Sarrelewie had gisteren nog 'n dubbelde
frank an de pastor gebracht voor Manse; kon
die meteen meedoen met do dooie leden.
Nou niet voor 't een of 't ander.
Manse was dood, kon hèm niks meer maken,
maar 't gaf hem toch 'n gevoel van veilig-1
heid...
Want als Manse d'r pertan es bij kost zijn,
zes weken na d'r dood en ze zou zien, dat j
Sarrelewie nou op den teerdag toch
,,'k Peize, dak goed. doe nog oenen franc te j
gevesi an de paster...." overlegde hij onder
de mis.
Om acht uur dronken ze allemaal 'n pint
en 'n kwartier later begonnen ze te trekken.
't Stadje lag in de morgenzon.
't Was in dö lente; de boomen langs 't ka
naal groenden; 't water zag blauw en de boo
men en huizen spiegelden erin, zoo glad en j
effen was 't. zonder rillingen of rimpeltje^
van wind. Onder de kleurige vlaggen trok de
blijde stoet der Vrije Blazers, gouden licht-
sterren ketsten op 't gepoetste koper der in-
Ineens brak do muziek schetterend losover
de kaden't geluid daverde op tegen de huizen
vulde ineens 't heele stadje met feestelijjk'
lawijt.
Dadelijk achter 't muziek liepen de eereleden
in twee rijten, meneerachtige leden waren daar
bij in zwarte pakken, grijze demis en Zondag-
sche fantasiehoeden, vreemd amicaal nu met
en naast de ruige kroegbazen in sclioongestre
ken boezeroenen.
Maar ze liepen in de pas op <Te maat van
de muziek en allemaal rookten ze groote si
garen en wierpen groethandjes en lachjes naar
de vrouwen en meiden, die uit de deuren kwa-
en.
Achterom dansten en hosten de kinders mee,
in lange slierten/ gearmd, jongens en meisjes
dooreen. Sarrelewie genoot, zooals-ie in jaren,
niet genoten had.
Ondanks de grosse caisse op z'n rug waar
door ie ver voorover moest loopen, was z'n
stap veerkrachtig en rhytmisch. Vast in de
maat plantle-n-ie z'n voeten neer, gelijk met
de anderen.
Jvo, die achter hem gong, was de grosse
caisse van de Vrije blazers.
Elke tjoemp van Jvo gonsde na in Sarre-1
lewie's borstkas, dreunde door z'n gansche lijf
en de felle bekkenslagen vlak an z'n oor rink-
sten hem bekaus doof.
Maar zin heele lijf en hoofd zaten boorde
vol leut en die leut kwam te feller in beroering
door 't Tawijt.
Hoe meer leven, dat ze mieken, hoe beter.
Z'n gezicht vertrok wonderlijk grijnzend van
al veel vroege pinten, 'n plezierige deining
kwam er in z'n gang en voor zich uit zong-ie
de wijs mee, die de pistons uitschetterden.
Ah.... dat was 'n dag!
Om een uur gingen ze eten.
Bij rooie Elodie, die elk jaar de Vrije Bla
zers mocht regaleeren.
En ze gaf 't goed, al was 't ielken jaar
bekaus eender.
'm Goeie vette soep, gébraje üelee met pe-
tatte friet, kiekes met sloaj en zoovee pe-
teetjes an 't dessert as ze opkonne
Elodie diende zelf rond en telkens als ze
bij Sarrelewie kwam miek ze 't eigenste ge
zicht van 's morgens en leunde erg tegen hem
an met 't vooroverbuigen naar de tafel om Yi
schaal neer te zetten. Sarrelewie wierd er
rood van en kneep er in d'r arm, wat ze alle
maal zagen.
En Jvo riep: „Ha Elodie pas "n koer op voor
diene ouwe jonkheid..... 1"
Toen joelde en schaterde alles dooreen.
,,'k Zal ik best op m'n eiges passo zulle!"
kraaide Elodie met schitteroogem Sarrelewie
aankijkend.
Die wierd er verlegen mee, propte z'n mond
vol petatlo friet en dronk rooie wijn en bier
door mekaar.
„Ge mot niet zoo beschaomd zijn, gij!" fluis-
terde Fons hem aanmoedigend toe „knijpt
er nog 'n keer as ze weerkomt", en hij voegde
er zacht nog wat aanlokkends bij over 't spaar
bankboekje en dreigends dat Sarrelewie Manse
gauw achteran zon gaan als-ie jonk bleef.
Maar Sarrelewie schudde stillekes 't hoofd,
'n beetje zat was-ie al, dat voeldo-n-ie goed',
maar 't was nog te vroeg en daarom wou-io
't wegeten: van de kiekens nam ie omtrent
'n heele vogel en de slaai viel van den rand
van z'n bord op tafel Waar-ie 't van af
schepte met z'n handen en z'n lepel.
Manse achterom gaan, dat nooit nie, maar
nog 'n keer trouwen, nog veel minder.
Maar Elodie miek 'm gek.
Oeje oeje daar kwapi ze weer: in de verte
zag hij haar oogen al blinken naar hem toe.
Hij wilde vluchten schoof z'n stoel achter
uit, ineens bang voor de aanhaligjheid van die
rooie vrouw.
„Ha Sarrelewie, kunt-de nou al niet meer?"
riep Jvo.
,,'tls voor dk-Toet!" krijschte Elodie met
schitteroogem. „Hij is beschaomd Kom 'n
keer hier mienen veint!"
Toen barstte 'n daverend lachgehuil los.
Elodie had haar armen om den weduwnaar
geslagen en kustte hem vlak uit op z'n gezicht.
Sarrelewie, die op was gestaan, zakte weer
neer op z'n stoel, weerde haar af, half
lachend, half angstig.
„Elodie, hij lust ze nietgeef ze mij
maar!" schreeuwde Jvo.
Maar Elodie was wijzer, kneep den schuch-
teren weduwnaar eens gevoelig in z'n hals,
schudde hem door mekaar, trok hem aam z'n
neus en vol hoop op 't goeie resultaat van al
die aanhaligjhedeu ging ze met 'n verhit ge
zicht terug naar d'r keuken.
(Wordt vervolgd).
VAN ONZBH VASTEN MEDEWEKE ZB.
Koemelk.
De samenstelling van de koemelk is niet
altijd dezelfde, zij beweegt zich tusschen ta
melijk ruime grenzen. Het watergjehalle be
draagt igemiddeld van 87 lot 89 pCt. en
dientengevolge het gehalte aan droge melk-
bestanddeelen van 1(1 tot 13 pCt. De groot-
ste schommelingen doen zich voor bij het
gelialto aan vot, dat zich beweegt van 1 tot
8 pCtmaar gewoonlijk loopt van 2>J% tot 41/2,
gemiddeld 31/3 pCt. Naast vet bevinden zich
in de droge meikbestanddcelen caserne, kaas-
stof, tusschen 21/2 en 3 pCt, albumine, melk-
eiwit, ruim 1/2 pCt. en verder nog 1/4 pCt.
andere stikstofhoudende stoffen. Het totale
stikstofgehalte van de melk is ruim 3i/2 pCt.,
het totaal aan melksuiker 41/2 pCt., terwijl
in de aschbestanddeelen nog ongeveer s/i pCt.
aan verschillende zouten voorkomen.
De zouten, die in de asch van verbrande
koemelk overblijven, zijn blijkens de onder
zoekingen van Söldner elf in aantal.
Over 't algemeen is do melk van hoogland
rassen rijker aan droge bestanddeelen dan
die van laaglandrassendoorgaans bedragen
deze by de eerste meer dan 12 pCt., waarin
31/2 pCt. vet en 3 pCt. kaasstof. Bij de laag
landrassen komen deze zelden boven de 12 pCt.,
terwijl het gemiddeld gehalte aan vet door
gaans beneden 3i/a pCt, blijft.
Behalve het verschil in samenstelling ,dat
men in 't algemeen bij de verschillende ras
sen opmerkt, heeft men nog groote verschil
len bij de dieren van een zelfde ras. Gewoon
lijk gaat .groote melkproductie eener koe niet
gepaard met het leveren van vette melk;
toch doen zich ook gevallen voor, waarbij beido
Nu, ik ben dadelijk klaar, dan kunt u toonen.
wat u in het ziekenhuis hebt geleerd en 01
u sterke zenuwen hebt."
Loe's stemming werd al beter. Er ging be
paald een eigenaardige invloed uit van den
dokter, waaraan zij zich ook niet kon ont
trekken.
„She's all-riht, is 'nt she, Maud?" wend
de hij zich lachend tot zijn vrouw.
Deze antwoordde niet en was met samen
geknepen lippen in de keuken bezig. Het ge
laat van den dokter betrok. „Afschuwelijk,
dat martelaarsgezicht I" zei hij tot Loe. Toen
wierp hij zijn servet op den grond. „Well"4
komt nu Nu kan de „business" beginnen
,Vlug stapte hij voor haar ,uit haar jde spreek
kamer.
Mevrouw Stower kwam uit de keuken, nam
de servet op en ruimde het ontbijt weg. Na
een oogenblik schuurde zij op de knieën don
steenen vloer van de veranda, opdat de dokter
alles in. orde zou vindon, als hij terug kwam.
„Zoo, wat mankeert er aan? 1"
Met deze woorden kwam hij" op de voor
veranda, waar zijn patiënten wachtten.
Beide partijen stonden tegelijk op-
„W!ij waren er het eerstezei vrouw Hesz
scherp. 1
„Ja, maar moeder is al zoo zwak van den
langen ritdie kan niet meer wachten I"
kwam de jonge vrouw tusschenbeide.
„Wie was er. het eerst, freule Loe?" vroeg
dokter Stower onverschillig.
„Vrouw Hesz kwam het eerst tdoor de tuin
deur", zei zij aarzelend, met een medelijden den
blik op de oude vrouw.
„Dus als 't u blieft, mistress HeszDe
dokter opende de deur naar de spreekkamer.
.Komt u mee, assistente?"
Vol verwachting bleef Loe achter den stoel
van den dokter staan.
Vrouw Hesz klaagde over haar keel.
„Dat zullen we eens dadelijk onderzoeken",
zei dokter Stower, en men ging naar de opera
tiekamer.
Met keelspiegel en etectrisch licht werd
onderzocht. „De amandel moet er uit. Dat
zullen we dadelijk hebben 1"
Een paar korte voorbereidingen. De dokter
drukte Loe een instrument in de eene hand,
en een email schotel in de andere. „Nu zorg
u er voor, dat de vrouw den mond flink
lopen doet."
Vrouw Hesz was volstrekt niet lastig. De
magere, afgewerkte vrouw had andere dingen
doorgemaakt in haar leven.
Met lichte, vaste hand deed de dokter een
paar cocnïne-inspuitingen, gebruikte toen kort
mes en pincet. Vrouw Ilesz kromp even ineen.
„Daar hebben we de pmandel", zei dokter
Stower met stalen kalmte.
„Laat de vrouw met kali gorgelen", zei hij
tot Loe.
Toen ging hij met den farmer weer naar de
spreekkamer.
„Vijftig dollars dus", hoorde zij hem zeggen.
Dat was gemakkelijk verdiendMaar Loe was
vol bewondering. Met welk een zekerheid had
hij' de operatie uitgevoerd, waarvoor men in
Europa lange toebereidselen maakte. Zij" be-
I
eigenschappen in één dier vereenigd zijn. Ook j bij een temperatuur van 76° C, zoodat melk
het omgekeerde gaat niet door. Koeien, die in de eerste dagen na het afkalven niet ge*
min der melk geven, leveren niet altijd een kookt kan worden zonder dik worden
vettere melk en daarom is het van het uiterste Wanneer men melk verhit tot boven 60" C,
gewicht voor den koehouder, dat hij de melk dan vormt zich aan de oppervlakte een melk-
zijner koeien gedurende de geheelo melkperiode j huid, velletje,
minstens om de veertien dagen, liefst iedere
week, onderzoekt op hoeveelheid «ai vetge
halte, om zoodoende de dieren, die benoden een
zeker minimum blijven, langzamerhand te ver
vangen door betere.
Hij dient daarbij te bedenken, dat het geven
van vette melk een overerfelijke eigenschap
is en dat hij dus door het geven van meeaj
krachtvoeder aan de votnjkheid van do melk
weinig of niets kan toebrengen. Koeien, die
grooter.e vetrijkheid der melk aan groote melk
productie paren, zijn voor den boterbereider
natuurlijk de voordeeligsto; voor hen, die
koeien houden, uitsluitend om de melk te
verkoopen, zonder de hoeveelheid door water
te vermeerderen, behoeft niet zoo dadelijk
op het vetgehalte gelet te worden; daar be
hoeft men slechts rekening te houden met de
quantiteit. I onmiddellijk, dat afgcroomdo melk zwaarder
Nog Zij hier opgemerkt, dat de melk van oen moot wegen dan niet afgeroomdo melk.
merrie in samenstelling zeer veel afwijkt van Wanneer men door eeango proefnemingen
koemelk. Gemiddeld vindt men daarin nauwe-met melk, waarvan men zeker is, dat zij met
lijjks 10 pCt. aan vaste stof, weinig meer dan j afgeroomd werd, weet, hoe dik de roomlaag in
0,8 pCt. vet, ruim 2 pCt stikstofhoudendeden roornm eter moet zijn, kan men doorver-
dat hoofdzakelijk bestaat uit
eiwitstoffen, die gestold zijn en vet insluiten.
Het specifiek gewicht van koemelk bij 16° Q
bedraagt van 1.026 tot 1.037; linie grootste
dichtheid heeft zij bjj 0° C.
Het roomgehalte der melk laat zich zeer ge
makkelijk bepalen met behulp van cylinder-
vormige glazen, die in gelijke doelen verdeeld
Zijn, zoogenaamde roommeters.
Hiermede kan ook door hen, die
hunne melk moeten koopen zeer gemakkelijk
beoordeeld worden, of men hun gedeeltelijk
afgeroomde of met water verdunde melk heeft
geleverd.
De vetbollotjes, die grootendeels den room1
vormen, zijn lichter dan de vloeistof, waarin
zij zweven, en stjjgen dus bij rust naar boven,
terwijl do vloeistof zelf gemengd blijft met
kaasstof, melksuiker en zouten. Hieruit volgt
stoffen, maar daarentegen meer dan 6,25 pCt.
melksuiker
Tengevolge van die samenstelling heeft
merriemelk een meer blauwachtige tint dan
koemelk, meer die van afgeroomde melkhaar
smaak is tengevolge van de grootere hoeveel
heid melksuiker zoeter e» zij is dientengevolge
ook kleveriger
Wij maken deze opmerking, omdat men wel
eens genoodzaakt is veulens, die hunne moeder
missen, met koemelk op te voeden, en men
dézen jongen dieren, wanneer men de koe
melk ongewijzigd toedient, een minder geschikt
voedsel geeft, wat hun niet zelden met goed
bekomt.
gelijking der hoogte van de roomlaag bij ge
kochte melk met de dikte der normale room
laag beoordeelen of zij al dan niet gewas,
schen is.
Ook kan men zulks doen piet een melkweger.
Daartoe verwarmt men de melk tot 15° C en
gaat na, hoever <1© wegpr daarin bij zuivere
melk zakt. Dewijl het specifiek gowicht van
water minder is dan van melk, zal die melk
weger in melk met water gemengd dieper zak
ken: in afgeroomde melk minder diep, in af
geroomde melk met water gemengd even diep
als in normale melk. Wanneer dus, ofschoon
de melkweger tot het juiste punt daarin
zakt, de room, die zich daarboven verzamelt,
In de eerste plaats is de koemelk te vet; leone to (dunne laag vormt, dan wordt «1© kooper
op twee wijzen, te kort gedaan. Men. verkoopt
hem afgeroomde melk, waaraan men door toe
voeging van water haar normaal specifiek ge
wicht heeft gegeven.
men dient ze dus eenigen tijd te laten staan
om ze af to roomen; ten andere is het sui
kergehalte te .gering, men dient dus suiker
toe to voegen, waarbij nog komt, dat ook
het kaasgehalte van koemelk voor veulens veel
te hoog is.
Men zou dus aan een veulen gedeeltelijk
afgeroomde melk dienen te geven, die met
een derde van haar volumen met water is
gemengd, waaraan men de noodige suiker
heeft toegevoegd en die daarbij op behoor
lijke temperatuur gebracht is, 25° 30° C.
Om het groote kaasgehalte (caseïne) is de
koemelk ook niet dadelijk geschikt als voedsel
voor zuigelingen. Vrouwenmelk bevat geanid-
deld 1112 pCt. vaste stof, ongeveer 3.25 pCt,
vet, circa 13/4 pCt. stikstofhoudende stoffen,
slechts 0,25 pCt. asch en 6.25 pCt- melksuiker.
Om voor zuigelingen geschikt te zijn, dient
dus koemelk voor de helft verdund te worden
met water, daarna verbeterd door toevoeging
van room en suiker en vervolgens op tempe
ratuur te worden gebracht.
Wij laten na de voorgaande opmerkingen de
gemiddelde procentische samenstelling volgen
van eenige melk soort en.
stik- melk-
water stof vet suiker asch
Vrouwenmelk 88.25 1.75 3,75 6.25 0.25
Koemelk 87.75
Merriemelk 90.
Sehapenmelk 83.
Geitenmelk 85.7
Ezelinnenmelk 90.
Men lette er echter op, dat deze opgaven
wel de gemiddelde zijn van een groot aantal
onderzoekingen, maar dat bij elk afzonderlijk
dier opgaven afwijkingen kunnen, en waar
schijnlijk ook wel zullen voorkomen.
De gemiddelde samenstelling van de melk
van Friesch-Hollandsch vee wordt door Rein-
ders opgegeven als volgt: vet 3 pCt, eiwit
stoffen 3.5 pCt., melksuiker 4.3 pCt, asch
0.7 pCt. gevende 11.5 pCt. aan droge stof;
uit ©en groot aantal analyzes van melk, gedu
rende 10 jaren geleverd aan de melkinrichting
te Arnhem, kwam hij tot een gemiddelde uit
komst van 11.86 pCt. aan vaste stof en 3.025
pCt. vet.
Bij Jersey koeien stijgt het vetgehalte soms
tot 8 pCt.
De biest, de melk welke een koe geeft
in de eerste dagen na het kalven, bevat veel
meer kaasstof en albumine dan de latere melk,
respectievelijk 7,3 en 7,5 pCt. Albumina stolt
3.5
3.4
4.6
0.75
2.1
0.8
6.3
0.8
6.3
5.3
4.6
08
4.3
4.8
4.5
0.76
2.
1.4
6.3
0.3
greep het nauwelijks. Dokter Stower scheen
wel een arts van Gods genade te zijn. Hoe
kwam het, dat hij niet in zijn beroep alleen
een vermogen had vergaard?
.Vrouw Hesz kwam spoedig weer bjj en luis
terde met onverschillig gezicht, wat zij verder
doen moest. In acht nemen Hoe zou zij zich
in acht nemen op de farm, met haar acht kin
deren I Morgen had zij groote w&sch en hulp
was er niet. Ten eerste wilden er geen dienst
boden op de farm zijn, en ten tweede was
vrouw Hesz ook veel te zuinig om de hooge
loonea te betalen. De dokterskosten moes
ter er nu weer uitgehaald worden. Vijjftig
dollarsZij had een hekel aan den dokter 1
Maar zij ging naar hem toe, omdat geen ander
1 haar helpen kon.
Hesz en zijns vrouw namen afscheid en de
Budo Block kwam aan de beurt.
Dit was een geval voor het speciale gebied
van den dokter, vrouwenziekten. Het kostte
moeite eer men de hulpbehoevende, oudo
vrouw op de operatietafel had getild. Zjj
kreunde van pijn.
Ontzetting en medelijden voelde Loe, toen
zjj die ellende zag, toen zij zag, hoe een men-
schenlichaam was verwoest en mishandeld
door overworking, verwaarloosd lijden en brute
verkrachting, een geheel menschenleven door.
Wat moest die vrouw hebben geleden
„U hadt al voor jaren moeten komen, vrouw
Block I" zei de dokter.
„Och, goeie God, dokter, ik heb nooit tijd
gehad met al het werk op de farm. En dan
was er p©k nooit geld. Alles, w^t binnenkwam!,
IETS VOOR ONZE ADVERTEERDERS.
Ter wille van onze zetters zoowel als van
onze adverteerders, laten we hier een be
schouwing volgen, ontleend aan een artikel
over Wenken voor den zettersleerling" van
J. Philippo, voorkomende in »0ns Vakblad"
van Januari. We ondervinden zelf te vaak
de hierin genoemde bezwaren, om niet te
wenschen, dat onze adverteerders ze zullen
ter harte nemen
„Op eene drnkkerij waar eene courant
verschijnt, plus eenige weekbladen, zal de
zetter dikwijls voor gevallen komen te staan,
waarin zijn kennis en opvatting van het
zetten van advertentiën hem in den steek
laat en hij de verzuchting slaakt: >Wat
moet ik nu toch met dat ding aanvangen!"
Hij leest de copie nog eens en nog eens,
totdat bij den haak ter band neemt en
besluit om er maar mee te beginnen, of
schoon hij de bedoeling van den adverteerder
in 't geheel niet snapt, zoo onbegrijpelijk
is de copie ingedeeld. Wanneer hij aan 't
eind zijner advertentie is gekomen en ten
proef er van getrokken beeft, kan het re
sultaat hem niet bevredigen, maar aan de
copie was niets te veranderen, dus moet
het zoo maar blijven.
Nog een ongelukkig verschijnsel is het
somtijds, dat enkele adverteerders hun an«
nonces opgeven zooals onderstaand model
aangeeft en tevens de grootte van iederen
regel met een cijfer aanduiden
Blikfabriek »Bermandad" 4 regels
Bnssum2
ieder
één
regel
2 regels
vervaardigt alle soorten van 1
bussen voor Cacaofabrikanten f
bedrukt en onbedrukt tegen i
concurreerende prijzen
Vraagt monsters en prijsopgaaf
Er wordt dan in 't geheel niet gerekend
op witverdeeling enz. want er mogen maar
12 regels van gemaakt worden. Onnoodig
te zeggen, dat de zetter, die zoo'n advertentie
ter bewerking krijgt, de regels kleiner moet
zetten dan de adverteerder opgaf, want hij
verdronk John, en dan sloeg hij me, als hij
dronken thuis kwam! Achttien kinderen
heb ik gehad, dokter en altijd alleen mot dien
kerel op do farm Goddank, dat bij dood is
Loe nldc. Hoe treurig zag het er uit in do
wereld. Ilaar eigen zorgen schenen haar eens
klaps zeer nietig tegenover zulk een troos
teloos lot. Zouden er dan werkelijk mannen
zijn, die zoo beestachtig waren, dat zaj zooiots
maakten van hun vrouwen? Hier, in het vrije
Amerika, waar men de vrouwen beschermde?
Do dokter had zijn onderzoek geëindigd.
„Er blijft niets anders ©ver dan een operatie
vrouw Block," zei hij bedaard.
„Zal ik dan weer gezond worden, dokter?"
„Vraag het den menschen in New Braunfels,
of mij ooit een operatie mislukt I"
Welk een sterk vertrouwen sprak er uit zijn
w;oordea I Loe begon groote achting voor hem
als arts te gevoelen.
„Ja, ja, dokter, ik weet, dat ualles gelukt.
Maar hoeveel moet het kosten?"
„Honderd dollars vooruit en honderd dollars
na de operatie."
„Dat kan ik niet djat kan (ikniet, dokter 1"
„Nu, dun moet u zich eigens anders laten
opereeren," zei dokter Stower koud.
„Ik kan het alleen, als ik alles geef, wat ik
heb gespaard I Maar de kinderen willen nu
dat ik weer gezond word I'-'
(Wordt vervolgd).
