1»«,
eet
BIJVOEGSEL
Lon.
FEUILLETON»
HET DERDE SCHOT.
Uit de Staatscourant
liter-
f 0.50.
M.dio
len'in
togen
ia» te
iag lm
TB ge-
it
llDAM.
L «i
WAM
op
midd.
- ant
diennt
Donderdag 12 Dec. 1912, no. 294.
Middelbnrg 11 December.
Valscbe inzender niet strafbaar.
Hoewel alle redactioneele correspondentie
die met ingezonden stukken in verbind
staat, als regel tot de redactie-geheimen"
behoort, meenen we toch aan iets, dat ons
dezer dagen overkomen is, openbaarheid te
moeten geven; èn ter wille van het geval,
èn omdat er nog iets van algemeen belang
over op te merken valt.
De beroering, in Souburg gewekt door
het ontslag-Blonk, en die in de jongste
raadszitting tot zulke heftige debatten aan
leiding gaf, heeft in een van zijn kring-
golven ook ons bureau bereikt.
We kregen de vorige week een ingezonden
stuk over de kwestie. Het was een afkeu
ring van het ontslag door de meerderheid
van het dagelijksch bestuur gegeven aan
den ambtenaar ter secretarie, en een op
wekking tot den raad, en speciaal tot een
met name genoemd raadslid om de houding
der beide wethouders af te keuren. Het
was onderteekend »Een Souburgor". Maar
in een begeleidend schrijven zei de steller
van het stuk, dat het ontslag een wraak
neming was, en voorts dat hij zijn naam
niet kon publiceeren omdat hij in zaken
was en om andere omstandigheden. Dat
begeleidend schrijven was onderteekend met
den naam van een ingezetene van Souburg.
Er was in dut stuk echter het een en
ander, dat ons aanleiding gaf het aan dien
persoon terug te zenden, met den raad om
enkele gedeelten te wijzigen. En dit bracht
ons tot een verrassende ontdekking.
Want die persoon kwam in begrijpelijke
agitatie bij ons met de besliste verklaring
dat hij van dat stuk niets wist en dat hij
het nooit geschreven had! Het was niet
eens zijn hand. Wel was een poging gedaan
om zijn naamteekening na te maken, maar
ook dat was slechts gebrekkig gelukt.
De inzender had blijkbaar niet aan de
mogelijkheid van een terugzending gedacht.
In den regel gebeurt dat ook niet, zelfs
wanneer het atUK niet wordt opgenomen.
En bij opneming zou de inzender geheel
vrij uit zijn gegaan, want de namen van
inzenders zijn bij de redactie veilig opge
borgen. Het spelletje was echter nu mislukt.
Maar wie was die inzender? Voor hen
die met de Souburgsche toestanden, zo» vol
van persoonlijke geschillen, op de hoogte
zijn, was het duidelijk, dat achter dat stuk
•en allergemeenst geknoei zat. We hebben
nog een poging gedaan om den inzender
nit zijn tent te lokken, door bem in een
«Briefwisseling" in de courant om nadere
inlichtingen te vragen. Werkelijk kregen
we daarop weer een schrijven, van weinig
beteekenenden inhoud, maar ditmaal alleen
onderteekend «Een Souburger". De naam,
die onder het eerste stuk stond, was nu
voorziehtiglijk weggelaten.
Crimineels Romai
33. van
HANS VON WIESA.
(Vertaald met toestemming van den
Duitachen schrijver.)
Het duimde niet lang of hij bevond zich in
een groot, nog vnj duister vertrokin den
haard lagen do houtblokkon reeds te branden,
de roode gloed vormde een Warm, goed ver
licht plekje.
Baar zat in een grooien stoel een slank,,
jong ïaeisjetoen Völk binnen kwa,m, stond
zij dadeljjk op en trad hem tegemoet
„Ik dank u zeer dat u zoo vriendeljjk is da
delijk gehoor te geven aan Jnijn zonderling
verzoek, mijnbeer
Völk, die officier geweest was, sloeg da
delijk den gepas ten toon aa&-
Hij mankte ©en diepe buiging en zeide
„Commissaris Völk. Ik heb immers de eer
met freule V.on Rittner te spreken?"
En op een toestemmend gebaar ging hij
vport
„U sprak van een zonderling verzoek, freulcj,
dk héb gastvrijheid onder uw dak genoten,
aj was dk niet uitgenoodigd wat zou mij
kunnen verhinderen ftajn het verzoek van een
Nu zouden we een uitgebreid «uderzoek
kunnen instellen, en schriftkundigen kunnen
raadplegen om te trachten vast te stel
len wie die beide brieven geschreven heeft.
Het is - niet de eerste maal dat er uit Sou
burg brieven met valsche onderteekening
komen. Ook een jaar of vijf, zes, geleden,
heeft zich een dergelijk geval voorgedaan,
waarbij ons blad eveneens betrokken was.
Maar er is voor ons een afdoende reden,
om maar niet verder in die zaak te wroeten,
nl. de ons op het parket alhier verschafte
zekerheid, dat het gepleegde feit niet straf
baar is.
We hebben ons nl. tot de justitie gewend,
maar kregen daar de meedeeling dat onze
wet geen straf stelt op het eenvoudig ge
bruiken van den naam van een ander. Het
feit is gemeen, maar het is niet strafbaar.
Bij die uitspraak hebben we ons neer te
n we hebben ons zelf ev nog ten
overvloede van overtuigd dat onze wet geen
bepaling bevat, die duidelijk betrekking
beeft op het hier genoemde feit.
Voor valschheid in geschrifte wordt ten
eerste geeischt dat het een geschrift is
«waaruit eenig recht, eenige verbintenis of
eenige bevrijding ran schuld kan ontstaan,
of dat bestemd is om tot bewijs van eenig
feit te dienen". Dat laatste zou hier het
geval kunnen zijn, nl. als bewijs van de
afkomst van het stuk. Maar dat zelfde arti
kel eischt ook dat er uit het gebruik eenig
nadeel kan ontstaan. En dat is hier moeilijk
aan te toonen.
En ook het artikel betreffende bedrog dat
ten minste spreekt van «het aannemen van
een valschen naam", heeft alleen betrekking
op het bewegen van iemand «tot een afgifte
van eenig goed of tot het aangaan van eene
schuld of het teniet doen van een inschuld".
zonden stukken", de publieke tribune van hot opeiib. onderwijs f 191.210,
de lezers. Maar dan dient de redactie ook j hijzander onderwijs f 129.520,
zekerheid te hebben dat hij, dien zij op die j 320-7C0-
tribune toelaat, ook werkelijk de persoon is
voor wien hij zich uitgeeft.
En nu zou iemand, die misbruik maakt
van dat vertrouwen, eD ons meedeelingen
en beschouwingen voorzet, welke voor ons
soms een geheel ander aanzien zouden
krijgeD, als wij wisten wie ze geschreven
had nu zou zoo iemand straffeloos
blijven rondloopen?
Als die stand van zaken meer algemeen
bekend wordt, kunnen wij, redacties, nog
zonderlinge ervaringen beleven. Muar het
is toch ook mogelijk dat we, door dezen
toestand in het licht te stellen, er toe op
wekken deze kwestie nader te overwegen.
voor het waaraan spr. naast mr. Kerdijk uit Den Haag
te zomen het eerst heeft medegewerkt*
IMen organiseerde b.v. een vierdaagsche reds
naar do Ardennen, die uog geen f 17 kostte,
•inocuwuiiuMg ui uw uuihiuu, w. „ok «fw," Het was wel nje|. eerste klas, maar toch pet-
ba$r onderwijs f 212.101», voor hot bijzonder jes en bet doel was immers t
tweede kamer.
Kindertoelage en huishuurbij-
drage aan onderwijzers.
Ingediend is een ontwerp voor tegemoet- j
komingen pan onderwijzers bij het lager
decrwijs.
ouderwijs 50.000, te zamcu 202.100.
In totapj zal dus do meerdere uitgaaf zijn
te stellen op f 582.860 's jajaK-
Voorges Leid wordt do wet in werking te
doen treden op 1 Januari 1911.
Aangezien bovenstaande becijfering is ge
baseerd op den toestand van 1 Jan. 1912,
"zal, indien do wijziging v<oor het eerst op ho.l
dienstjaar 1911 wordt toegepast, voor dat
japf vermoedelijk zijn te rekenen op eene
lioogcro uitgaaf van ongeveer 6 ton.
VEILIGHEIDSBESLUIT.
Met liet oog op do noodzakelijkheid die zich
doet gevoelen een meer algemeen© herziening
van de maatregelen van bestuur van 1896 en
1900 bedoeld bij de Veiligheidswet is een
nieuwe algemeen© maatregel van bestuur(v
lighcLdsbcslui lontworpen
De herziening wordt gegrond op de omstan
digheid, dat sedert de invoering er van niet
«ligen de bergen to laten zien. Ook een vier
daagsche reis nxuir den Rijn, die den deel
nemer f 28 kostte, slaagde uitnemend.
Toen kwam op zekeren dag do zoon viul
den vroeger zoo bekenden hofprediker, mr.
M van dor Flier, advocaat te Den Haag, bij
den spr. om do oprichting to overwegen ©ener
algemeen© reisvereenigin^, voor die breed©
klassen der maatschappij, waarvoor zoo wei
nig wordt gedaan: winkeliers, onderwijzers
en ambtenaren etc, Er kon toch, bij goed©
regeling, goedkoop gereisd worden! De pen
ningmeester der Toynbee-ver. mr. Webcr sloot
zich bij dit plan aan en zoo begon men in
1906 met 14 deelnemers en bracht twee rei
zen loL stand Op het oögonblik telt de ver-
eeniging 3300 leden en wordeu vele tientallen
van reizen ondernomen.
Maar als bezwaar geeft men dikwijls op,
niot met iedereen te willen reizen, niet met
zijn schoorsteenveger of ondergeschikte samen
te willen gaan. Spr. wijst er op dat steeds
verbroedering het gevolg was, waar het ge
schiedde en dat bovendien de duurte enduur
geringer veranderingen in de industrie hebben rmen ook zekere grens aangeeft. Ook
In de toelichting lot deze wetsvoordrajcht I)laa>,s gehad door toepassing van nieuwe viu-
sla minister van hinnonl. zaken on dat dingen en andere werkwijzen, die op den toe
stand der arbeiders niot zelden ook in dien
zin invloed hadden, dat liet bedrijfegevaav
vo,or hen vermeerderde of verminderde. Daar
naast maakt© do beveiligingstechniek gïoote-
vorderingen.
Daarom moeten de bestaande bepalingen ge
In ieder geval hebben we de verklaring
van het parket dat het feit niet strafbaar is.
"We zullen dus de zaak blauw-blauw
©eten laten, wat den inzender wel veel
plezier zal doen, boewei hij toch wel zoo
■erstandig zal zijn zich zelf niet te ver
klappen.
Maar we gunnen hem het plezier over
onze bekentenis, omdat er een belang bij is
betrokken, dat verder reikt dan Souburg.
We gelooven niet dat ièmand's rechts
gevoel bevredigd wordt door de wetenschap,
dat er bij geleverd bewijs geen wet
telijke straf ia voor een persoon, die door
misbruik van eens anders naam gaat intri
geeren door middel van ingezonden stukken
in een courant.
We bedoelen hiermee natuurlijk niet een
aanmerking te maken op de justitie. Die
heeft zich te houden aan de wet, zooals
deze haar ter toepassing gegeven wordt-
Maar dan is toch in die wet een leemte
die hoognoodig aangevuld dient te worden.
Over het algemeen wil het er bij ons
niet in dat iemand ongestraft van den naam
van een ander gebruik kan maken, als er
maar geen direct tastbaar nadeel uit volgt.
Maar voor redacties is het geval nog veel
ernstiger.
Bijna dagelijks brijgen wij ingezonden
stukken, die wij opnemen omdat de onder-
teekenaar, hetzij van het stuk, hetzij vau
het begeleidend schrijven, ons bekend is.
We hebben er nooit aan gedacht eerst te
onderzoeken of die persoon dat stuk wer
kelijk geschreven heeft. De meesten zouden
ons vragen of we maalden.
Toch worden er in die stukken vaak
dingen behandeld van het hoogste algemeen
belang, en wordt menig stuk alleen op
genomen, omdat voor ons de
naaia van dan inzender een v o 1-
doende waarborg is. Een redactie
weet beter dan wie ook welke groot©
invloed er uit gaat van de rubriek »inge-
lict in Maart jf. gehouden debat over dc mo
tie, door de heer en Arts en TerUum. aan de
Kamer voorgesteld, de regeering versterkt
heeft in do meen mg, dat verbetering vaju de
geldelijk.© positie der onderwijzers bij het 1. o.
althans vopjrshands niet kan gesclüeden bij
wjjze van verliooging der in art. 26 dor L. O. wijzigd worden en nu bevat bovengenoemd
wet vastgestelde minima,. Elke zelfs betrekke- lofhtwlerpbesluit de bepalingen, die in de
lijk geringe stijging dier minima jaagt aan- plaats zijn 1© stollen van die, welke thans
stonds den staat op onevenredige zware las-,krachtens de artt, 6 on 7 der Veiligheidswet
tten. En tegen het brengen, van zoodanige; zware géiden.
(Offers- is te meer bezwaar omdat allerminst j Hét bleek daarbij nooflzakplijk zoowel de
zekerheid bestaat, dat de onderwijzersstand I bfes taande voorschriften voor fabrieken en
over d© geheele linie daarvan zal profiteeron werkplaatsen vóór het in kracht treden dei-
ja, naar de ondervinding leert, kan worden i Veiligheidswet op( 1 Januari 1897, in working
verwacht dat dit niet het geval zal zijn. gebracht, als die voor na dat tijdstip opgo-
De minister herinnert eraan, destijds op! richt© fabrieken en werkplaatsen te verscher-
den viofo{igro|nd te hebben gesteld dat liij pon
meende dat langs onderen weg althans het
noodigste kon worden gedaan.
Waar ld© steun Van !'s Rijks kas uit deji aard
der zaak binnen beperkte grenzen moot blij
ven, werd© zegt do minister die steun
buiten het salaris aan d© onderwijzers zeiven
geboden en wol aan diegenen onder hen die
daaraan de grootste behoefte hebben ls benoemd tot subsUluut-offtciei- van. jus-
Met dit beginsel voor oogen is het begrijp©- Htio bij <1© arrondissements-rechtbank I
lijk, naar dé minister voorts opmerkt, dat een BTOda, ïnr- P- Costing, thans ambtenaar va
uitspraak, als liet tweede gedeelte der sedert het openbaar ministerielede kantongerechten
ingetrokken motie-Arts aan d© Kamer vroeg, ,n jfi |ttÉ|||É
sympatliie bij de regeering vpjid. Door een
kindertoeslag legemoet to komen aim lioott™ j is do waimc-ra.i^ van do betrekking van i„-
van grootere gezinnen, die dus geacht 1
dame gevolg te gevente meer wanneer zij,
zooals hier waarschijnlijk het geval is, door
een zworen last wóndt gedrukt? Zou u zoo
goed Nvillen zijn mij zonder ontwegen
ronduit uw verzoek mee te deelen ik ben
geheel tot uw beschikking."
„Dank u zeer, mijnheer Völk", klonk het
antwoord. Zij noodigde hem uit tegenover
haar plaats te nemen en zeide „U heeft gelijk,
de onzekerheid en angst voor het lot van
mijnheer Behringer
„Uw verloofde, niet waar?" vroeg Völk
met. eenige verbazing
Jutta bloosde. Zij had echter spoedig haar
kalmte terug gekregen en ging voort
„U kunt begrijpen in Welk een angst mijn
moeder en ik verkeeren. En ik hoorde gister
avond nog vertellen, dat men,,., mijn aan
staande verzocht had een andere learner te
betrekken. Mijn moeder zei, dat hij zich in
voorloopige hechtenis bevond och,
mijnheer Volk, vertel m!y -wat ex van dit alles
waar is."
Völk's ©ogen waren opafgiewend op het
schoone, bleeke gezichtje gevestigd geweest
er sprak angst en spanning uit de donkere
OOgen van het jonge meisjede diepe krin
gen getuigden van een slapeloozeh nacht
„Voorloopige hechtenis, heeft u daarvan
hooien spreken? Al was het door bijzondere
omstandigheden (noodzakelijk geworden onge
wone maatregelen te nemen, vermoed ik toch
dat de officier van justitie geen aanleiding
gehad zou hebben daar do bedienden mee in
kennis te stellen
„Dus er is geen sproke van voorloopige
Bjj kon. besluit:
wordt spaarzaamheid geleerd. Een geregeld
Iwrrolaar leerde in de reisver., lioe hij door
den middagslok te laten staan voor £35 per
jaar een onvergetelijke reis kon maken onder
deskundige leiding- Ook voor do ©n,gehuwde
vTouw, die niot alleen kan reizen en slechts
weinig besteden mag, bleek de vereeni&ing
oplossing. Vel© onderwijzeressen, sluiten
zich jaarlijks aan. Hoe langer lio© moer kan
<1© Vereeniging op >gjaati treden als schakel-
bureau, «'aar reizigers bij elkander gebracht
worden en leiders voor verschillend© reizen
worden lienoemd. Deze ontvingen geen ver
goeding, alleen kost *1© reis kon niets, tiaar
de deelnemers hiervoor in hun reissom bij
dragen. Daarvoor moet de leider echter zoo
vele papieren invullen en contrdle ondergaan,
dat slechts degenen het volhouden leiders te
blijven, die liet werkelijk doem uit ideëel oog.
punt, tot hulp en voorlichting van kun mede-
mensch.
Al die gegevens der leiders komen in het
archief, waarvan ieder lid der vereen mag
profit©©ren, ook al reist hij afzonderlijk. Re
ductie in buitenlandscli© hotels wordt tegen
woordig reeds verkregen en de toekomst be
looft op dit gebied nog veel
leder lid ontvangt het maandblad „Reizen
en Trekken", en behoeft slechts fl per jaar
te storten. De entree bedraagt f050.
hi de pauze deelde mem propaganda-bladen,
rond, beantwoordde spr enkel© vragen en
gaf hij gelegenheid zich aan le sluiten. Daania
- .kwamen de prachtige lichtbeelden, van de Zwit -
spwtatfreg.stre re ca te.a», voai i ,91, lkmo
waaien onder de zwaarste lasten gebukt le j':,L -nnbiiJante» dienst, ingang van 1 lteeInemer3 wareo e... extra-treilt vijl dagen
denkbeeld, dat geheel in deze» Jannnz. tot nadere IxsehtkhnJ opgedragen omseras,i,
ji- i._i 1...1 aan C E de Jomre. ©ntvanirer dor remstrahc
aan C. E de Jonge, ontvanger der registratie
i domeinen te 'Roosendaal.
axt 26 L. O. wel
vergadering ned. reisver eenig ing.
voortreffelijk© hotels en restaurants zich op
gehouden en slechts £60 gestort. Leider dier
reis was de spr. van dezen avond geweest,
die tevens meedeelde dat het voornemen be
stond tol «ien dergelijke monster-reis naar de
Italiaanscho moren in 1913. Het was alles
gedachtengang past. In dezelfde lijn ligt het 1
den mannelijken onderwijzer van bijstand die
een gezin heeft gevestigd na volbrachten 28-1
jarigen leeftijd ietwat ruimeren hijslag te
geven clan liet So lid
be,oogt.
By het thans ingediend© wetsontwerp wordt I bi do klein© zaal van het Schuttershof had ingericht als een leger en verschillende onder-
nu vooigesteld pai uit 's Rijks kas-, onver- Maandagavond een openbar© vergadering mot leiders vormden ie zamc®. den sla! De heer
mindexd do hydragen welke krachtens de-I, O. ruime introductie van do K R. V. plaats, Pieters had. zich ten taak gesteld oin over do
wet worden verleend, de volgende tegemwetko-De -lieer Pieters, uit Den Haag, voorzatter glelschervorming ter plaatse, een leerrijke be-
mingen uit te Icoeronjvjuu het Alg. Boslum- dezer bloeiende vereem - schouwing te houden. Do lichtbeelden waren
a. indien hot hoofd of de onderwijzer ging, was overgiakomm om over baar doel,voor ©en gi'oot deel uitnemend.
'On. bijstand vou ©en opemb. lagere scliool, verleden en werking niot behulp van hclit-
of van een school welke voldoet aan de m lueelden-illustraties te spreken,
art 59, le en 2e lid der L. O. wet gesteld© Het «Srste punt dat de spreker ontwik-
eischen, meer don twee wettige of gewet- loeide, was do veredelende en opvoedende:
tigde kinderen, beneden den 18jfarigen leef- werking van reizen Hij kan spreken mt er-
tijd te zijnon laste heeftf 40 per jaar vopr vaiingsoms veranderen de mejischen als een
ieder kind boven de tweeblad op een lioom, tengevolge van deze
b. f 50 per jaar voor iederon mannelijken nieuwe ontwikkeling. Na eenige reizen onder
onderwijzer van bijstand als onder a bedoeld,leiduig te hebben meegemaakt, treden velen,
indien inj den leeftijd van 28 jaren heeft be- als reizigers op naar lauden waarheen zij
reikt en hetzij gehuwd is, hetzij als weduw- i vroeger niet alleen gedurfd zouden hebben
naar, wettige of gewettigde minderjarige kin-Er is xn onzen gejaagden tijd liehoefte nan
deren te zijnon loste heeft ontspannuig, die het best in. reizen gevonden
De in het eerste lid onder a- bedoeld© wordt. Maar reizen is duur en de grooto
tegemoetkoming wordt, waai' het vrouwenmeerderheid der menschen, ook al kent zij
geldt, slechts uitgekeerd, indien zij weduwe vreemde talen en al weet zij den weg, is
zijn.
De u{i t het w. o. vppr jhejb (Rijk voortvloeiende
kosten zijn, per jaar berekend, te stellen als
volgt.
A. Rijksbydroge wegens kindertoelage ivoor
hechtenis?"
„Neen, freule. Mijnheer Behringer is op zijn
gewone kamer. Ik héb hem zoo aanstonds
„Houdt u liams-Joost voor onschuldig?."
sprak het jonge meisje zonder op dien
familiaxen naam te Ietten.
„Ja, freulemijn persoonlijke meening is,
dat hij volkoimen onschuldig is".
„En heeft u den schuldige gevonden?"
„Zoover zijn we nog niet, freule", ant
woordde Völk lachend- „Daarenboven is het
'p,og wiet eens bewezen of zich iemand schul
dig heeft gemaakt aan een daad die straf
rechtelijk vervolgbaar iszelfs de lijkschou
wing zal nog niet voldoende zijn om zicli daar
van ïnet. zekerheid te overtuigen. ïk be
grijp dat uw belang stel ling- zich voorloapig
pji 'dit geval bij uw aansta-ond© bepaalt.,
welnu, wat heim betreft, kan ik u de meest
geruststellende tijding geven."
„O, hoe dankbaar ben ik u voor die woor
den u neemt mij een zwaar pak van het
liaxt", viel het jonge meisje den spreker
met bewogen stem in de rede, ,,maar ik
wist het wel, Hans-Joost kan geen onwaar-
Leid spreken, hij is geen huichelaar, dat
kan niet."
„Dit laatste ben ik volkomen met u eens,
maar uw beschouwing van de geheele zaak,
zoover het den heer Behringer betreft, is
toch wel wat al t© optimistisch, freule. Want
het is niet buitengesloten, neen meer dan dat,
het is waarschijnlijk, dat uw geloof aan uw
vriend nog op een zware proef zal worden
gesteld I"
niet in staat om de kosten te bestrijden, die
voor den vreemdeling dikwijls hooger zijn
Hierin heeft het eerst het werk der Toynbee-
vereenigingen verandering, gebracht. Voor den
kleinen, luian richtte meai een reisclub op,
Er vertoonde zich een donkere Wolk op het
gelaat van Jutta, dat zooeven straalde vin
hoop. Droevig keek zij in de vlammen v.an het
haagdVuur izop zat zij eenige seconden
voor zich uit te staren.
„Voor imij zelf maak ik mij niet ongerust, ik
heb vertrouwen op hem, maarmijn moe
der
Völk stond op.
„Geef den moed niet op", sprak luj op
haxlelijken toon, blijf hem uw vertrouwen
schenken en vergeet niet, dat uw geloof en
uw vertrouwen den zwoor beproefden man,
wiens lot u met het uwe wilt verbinden,
kracht moet verieenen om zijn zware lot
te dragennamelijk geduldig af te wachten.
Ik zeg nog eens het zware lot, freule, want
dat is zeer moeilijk voor hem. Een leven ver
giftigd door een kwaad vermoeden dat op
hem rust is menigmaal zwaarder te dragen
danhet ©inde."
Het jonge meisje sloeg de oogen op tot het
ernstig gelaat van den poh fiie-beambte. Zij
had liem begrepen.
„Wat, Wat zegt u? ik begrijp u niet."
Völk zweeg en sloeg de oogen neer. Na
eenige ogenblikken van drukkend stilzwijgen,
zeide hij langzaam
„Ja, u heeft mij zeer goed begrepen. En nu
vierzotok ik u permissie om heen te gaan.
Mijn plicht roept mij."
Hij boog.
Het jtotnge meisje stak hem de hand too-
„Neem mijn dank aan, mijn innigen dank.
En. en... Wilt u hein zeggen, dat ik hem
'ergadering werd .gieletd en geopend door
dr. H T. Oberman van Vlissuigen, die als tolk
der véle aanwezigen den heer Pieters buide
bracht. Tal van nieuwe leden gaven zich op.
Men besloot oni het late uur niet meer te
vergaderen, maar -dit uit te stelten tot 16Dec.
te 8 uur, wanneer men zou trachten in liet
Militair Tehuis samen te komen. De afdeeling
Walcheren der N. R. V. kan met voldoening
op dozen avond terugzien.
Lanrïhonw
In hot afgeloopen seizoen zijn gewo
gen op de beide weegbruggen te C o 1 ij|u s-
plaat t. w. op du oude brug 6.900.000
Kg. !en op de nieuwe 6.850.000 Kg., dus
gezamenlijk 13.750.800 Kg.
voegde zij er met zachte
volkomen vertrouw
Bteni (bij.
Völk hield liet kleine, smalle handje nog
in de zijne.
„Durft u het hem zelf .niet te zeggen Hij
bevindt zich nog met u onder hetzelfde dak."
,iik heb hel mijn moeder moeten beloven,
ak kon, ik mocht niet anders ik heb het haar
htoeten beloven als niet alles in eens uit
moest wezen. Dat zal ook voor hem de proef
steen wezen van zijn trouw. Vaarwel
Toen de deur achter den poli tie -beambte ge
sloten was, keerde het jonge meisje langzaam
naar haar plaats terug, en bedekte het ge
laat met de beide handen
Het vu ui- in den haard stortte ineen het
daglicht viel met breede stroomen liet venster
binnen, maar in liet liart van bet jonge, kind,
dat zoo wreed uit haar geluksdroom was wak
ker geschud, werd de duisternis al zwaarder
en somberder.
TWAALFDE HOOFDSTUK
Ongeveer een uur later hield voor de dorps
herberg een rijtuig stil, waar vier heeren
uitstapten.
Twee der heeren waren in een pelsjas ge
huld. De eene, een lange, tamelijk gezette heer,
rekte zich uit, zijn beenen waren zeker wat
stijf geworden in het nauwe rijtuig. De man
had een grijzen baard
Een lange, magere gestalte zonder baard of
knevel, volgde hem hij had een gouden bril
op den neus en keek zeer mistroostig
Met luide, gebiedende stem riep hij om den
husiknechthet Was ecliter te vergeefs.
(Wordt vervolgd.)