FEUILLETON.
DE JONGE ALF.
Handelsberichten.
HOO«WATEB,
te Vlissingen.
Vrijdag.15 Sept. nm. 5.48
Zaterdag 16 6.53
Zondag 17 vm. 7.36
Maandag 18 9.14
te Domburg
Vrydug. .15 Sept. nm. 5.57
Zaterdag 16 7.02
Zendag .17 Tm. 7.45
BUITENLAND.
jdan louter r-ourantcngeruchten.
Intusschen duurt het schimpen over en weer
in do pers voort.
liet hoofdartikel uit do „Temps", waarvan
wij in ons vorig nummer eenige brokstukken
aanhaalden, over den Duitschen handel in Ma
rokko, wordt door de „Köln Ztg." geken
schetst als een „naar toon en invloed platte
onbeschaamdheid". En dan verder zegt het
Keulsche blad dat Duitschland juist weigert
het Fransche protectoraat met al zijn econo
mische gevolgen to erkennen, omdat de er
varing geloerd heeft dat daar waar Frankrijk
protectoraat heeft, (Algiers, Tunis, Indo-
China en Madagascar) de deur gegrendeld en
de vreemde handel buitengesloten wordt.
„Dat hebben ook de Marokkaansche con
cessie-jagers ton doel, die in do „Tcmps" het
groote woord voeren, en daarom verbreiden zij
in de onderhandelingen al dien blauwen nevel,
die de regeering moet afleiden van den eenig
moge lijken weg, naar den voor beide partijen
eervollen vrede
Het zou ons niet verwonderen als de
„Temps" daarop weer antwoordde niet een
verwijzing naar de Duitsche concessie-bezit
ters, de gebroeders MannesnaJöf; die voor geen
goring deel de Duitsche belangen in Marokko
De weinig overtuigende verklaring die ex- bet dooi „kop hoog" en stramme militaire
prinses Louise m haar levensbeschrijving beeft j houding, doch juist onze houding liep in
HET FRANSCHE ANTWOORD.
Baa Fransch minister, aan wien da „Echo
<fe Paria" om inlichtingen is gaan vragen, ver
klaarde dat hot antwoord van Frankryk nog een
grooten afstand aanwijst tusscben do Fran
sche en Duitsche opvatting, hoewel het op
zokerd vraagpunten voldoening geeft aan de
Duitsche vertoogen. Het antwoord is beleefd,
helder en vast. Duitschland kan het aannemen
Tonder er 't minste zqn waardigheid te achen-
den.
En een andere minister wist over den vorm
van dit antwoord te vertellen &(it het niet
lang is, en het oorspronkelijk naar Berlijn ge
stuurde voorstel volgt, dat door de Duitsche
kanselarij met aanteekeningen is voorzien.
Frankrijk bespreekt nu de artikelen een voor
oen. Bij do punten, waarover verschil bestaat,
verklaart De Selvès ronduit: „Neen onmogelijk,
Ma om de volgende redenen." Dan volgt een
toelichting.
Ten opzicht© van sommige artikelen houdt
hot antwoord eenvoudig vast aan do oorspro-
kelijko opdracht (aan Cam bon ten opzichte van
andere wordt een bemiddelingstekst in over
weging gegeven, en voor nog andere is het
Duitsche voorstel aangenomen.
Weet d e lezer nu hoe do zaken staan
We zullen het niet van hem verwachten.
Maar we kunnen hem ook niet meer vertellen
dat betrouwbaar is.
Ja, ef is een Fransch bericht, dat door
sommigen met het Zoo veelvuldig en o, zoo
gemakkelijk op te plakken e liquet „officieus"
wordt voorzien. Maar de „officieus©" pers aan
3en anderen kant betwijfelt de waarheid ervan.
We bedoelen een Fransch bericht volgens
het welk de 20 artikelen van het Fransche
antwoord in hoofdzaak de volgend© punten
behandelen: le volledig© en ondubbelzinnige
politieke vrijheid van Frankryk in Marokko
Se volledige handelsgelykheid voor alle mo
gendheden met inbegrip van Frankrijk zon
der begunstiging, (zonder voordeel en, On zonder
voorrechten voor eenig land3e de ernstigste
etn meest-omjvattendo waarborgen om deze
économische gelijkheid in de toekomst te
verzekeren.
'Allereerst Zy opgemerkt dat er hier met
geen woord weer wordt gesproken over
kolonie-uitwisseling in. Afrika.
Maar bovendien zegt de erkende officieus©
correspondent te Berlijn in de „Köln. Ztg."
dat dit Fransche bericht ongetwijfeld zeer
interessant is, maar dat men zal moeten af
wachten of do nieuwe Fransche voorstellen
in «alle punten overeenkomen met die be
weringen. „Als Frankryk", zegt die corres
pondent, verder, „voor de waarborg van de
Toll© economische vrijheid en de gelijke rech
ten aller mogendheden optreedt, dan zou het
even goed do laatste Duitsche voorstellen
lOonder meer hebben kunnen aannemen, daar
tüe hetzelfde beoogen."
Maar dèt zal maar niet zoo dadelijk door
Frankrijk erkend worden l
Woensdagavond te tien uur is de speciale
koerier uit Parijs vertrokken om het Fransche
antwoord over te brengen. De Duitsche re
geering zal er dus spoedig meer van weten
Kaar het Engelscb
*- van
CHARLES McEVOY.
Toen kwam de derde Zaterdag. Het wa
3e eenige prikkel van de week gewordende
nieuwe mogelijkheid van den Zaterdag. De
jango Alf had bijna een glimlach op zijn ge
lui, toen tzjjn moeder de deur opende, en
•en oogenblik had zij hoop dat de verzoening
was gekomen. Maar Alf liep langs haar heen
«net een blik die heel duidelijk geen verzoe
ning verried, en beneden in de woonkamer
gaf hg haar twee shilling. Hij behield de rest
van het halve pond voor zich zelf.
Een oogenblik keek Alf onbehaaglijk. Dat
was toen zijn moeder het geld aannam Maar
er Zei iets in zijn gezicht, dat hij voorbereid
was op de mogelijkheid van een scène. Juf-
trouw Webb Zei alleen„Dank je, Alf", en
by ging dadelijk weg, naar zijn kamertje.
Juffrouw Webb zonk op een stoel en Blaarde
naar de twee shilling, en Alf trok zijn beste
Boeren aan.
Hij zweeg gedurende het eerste deel van
«fin toilet, en had, nu hy alleen was, op zijn
felaat een trek, die veel op schaamte leek.
Zooals men weet, beroepen Zrj zich op
een hun door Abd'el Azez geschonken alge
meen© mijn-concessie, die echter in strijd is
biet do later door Moeley Hafid uitgevaardigde
mynwet, berustend op de ecte van Algesiras.
Het moet gezegd worden dat die gebroe
ders Mannesnann, al hebben zij ook deDuit-
schfc diplomatie voor ach aan het werk ge
zet, zelf niet stil zitten.
Een van. hen is door het achterland van
Agadir aan 't reizen, door de Soes, en kwam
Zaterdag te Agadir aan met een gevolg van
200 Mooren, als een groot heer. De pasja van
Agadir ging hem twee mijlen tegemoet ter
begroeting, en leidde hem naar het strand,
toen Mannesmann een bezoek bracht aan het
Duitsche (oorlogsschip „Berlin".
Ondernemend [zijn [dergelijke doortastende za-
kenmenschen weL Sympathiek niet. Daarvoor
worden anderen, die er niets mee te maken
hebben, te veel bedreigd met gevaar, zelfs
met oorlogsellende, louter terwille van hun
geld-belangen.
DE SPANJAARDEN IN MAROKKO.
Door de telefoon komen Melilla en Manilla
fataal naby in klank. En dientengevolge heb
ben we onder „Laatste Berichten" in ons
vorig nummer een gevecht laten plaats hebben,
in de Philipprjnen, terwijl het een stryd tus-
schen de Spanjaarden en Marokkanen betrof,
waarby bet zeer raak is toegegaan.
Het was een Marokkaansche harka die een
aanval deed op een Spaansch kamp, en eerst
na vier uur vechtens weid afgeslagen. Aan
Spaansche zijde werden twee officieren, tien
soldaten en drie man der inlandsche politie
vier officieren, twintig soldaten en
23 man der inlandsche politie werden gewond.
De vijand had 76 dooden en een groot aantal
gegeven van haar verhouding met Giron, Iaat
zij in het elfde hoofdstuk volgen door een niet
belangrijk verslag van de pogingen van het
Saksische hof om haar op te sporen. Ook
herinnert zij er aan. en dat is zeer zeker
juist dat do Saksicho bevolking toen veel
sympathie voor haar betoonde.
De Duitsche sociaal-democratische partij
dag te Jena hield zich Woensdag o. mbezig
met het geschil tussclion de radicalen en
revisionisten onder do Wurtemburgsche partij-
gonooten. Na een heftigen aanval op de revi
sionisten joinder (de partij-genootc Dunker de
vrouwelijke leden doen zich op dit congres
sterke mate golden I werd op voorstel
van Dictz besloten van verder debat af te
zien, zij 'took onder protest der Z.-Duitschers.
Daarop werd zonder verdere discussie maar
weer onder protest der Z.-Duitschers, aan het
bestuur opgedragen ervoor to zorgen dat de
ontwikkeling dor partij in Wurtemburg ge
schiedt in den zin en den geest der geheele
partij.
Door do Wurtemburgsche revisionisten werd
daarna in een voorgelezen verklaring ontkend
dat men daar tot nu toe niet werkte in den
zin en den geest der geheele partij.
Te Vianna do Castello in Portugal zijn
twintig personen gearresteerd in verband met
een ontdekt 'monarchistisch complot
Van den inval van Couceiro, den monar
chistenleider die de N. grens heet te bedrei
gen, hoort men niets naders. De correspondent
der „N. R. Crt." schetst uitvoerig den grootcn
invloed dien alleen het noemen van den naam
van dien „gran capitan" op de bevolking en
vooral in het leger heeft. Misschien heeft men
daardoor meer van hem gevreesd, dan hij kon
ren.
De Weener „Neue Freie Presse" heeft
de verdediging van den Engelschen gezant
Cartwrigjhl inzake het beruchte anti-Duitsch
interview heel lakoniek beantwoord met de
herhaling, dat haar medewerker dr. Münzeen
publicist van beproefde betrouwbaarheid is,
maar dat overigens Sir Fairfaix Cartwright
door het redactiegeheim wordt beschermd.
De Paus moet, naar men uit Rome aan
het „Borl. Tageblatt" seint, wel zijn dage-
lijksche wandelingen hebben hervat en ook zijn
particuliere (audiënties weer hebben opgeno
men, doch zyn gezondheidstoestand moet nog
steeds geheel /onbevredigend zijn. Pius X is
niet meer dezelfde als voor zijn laatste onge
steldheid. Hij lijdt niet aan een bepaalde
ziekte, doch zyn geheele organisme moet ver
zwakt zyn. De Paus moet zich zeer sparen,
want iedere inzinking zou zeer gevaarlijk
kunnen worden.
De schaarsche berichten uit Perzië blij
ven ongunstig voor den ex-sjah, die op een
snellen terugtocht naar Asterabad moet zijn.
Vijftig ruiters van de Medsjlies- of parle-
ments-troepen hebben in Aliabad een bezetting
Het gevecht, zoo merkt de „Westm. Gazette'
zeer terecht op, is een scherpe herinnering,
dat Marokko niet islechts (een geografisch begrip
is, maar een land met inwoners die zich niet
verheugen over de manier waarop de lot
gevallen van hun land worden besproken door
de Europeesche mogendheden. Dit proces leidt,
niet onnatuurlijk, tot „onrust", die van
den vorm aanneemt van vechten.
Beknopte MeMeelingen.
De koning van België, die Dinsdag een
langdurig onderhoud heeft gehad met den chef
Van den generalen staf, heeft Woensdag gecon
fereerd met den Minister-president en den
Minister van oorlog over de organisatie van de
nationale verdediging. Daarna heeft de Minis
ter-president nog een langdurig gesprok ge
voerd met den directeur van de verdedigings
werken te Antwerpen.
De lichting 1909, die heden naar huis ge
zonden zou worden, blijft tot nader order on
der do wapens.
Te Creil, in N. Frankrijk, wierp de me
nigte, bij een betooging tegen de dure prijzen
barricades pp. Eenige soldaten en agenten
werden gewond. Na door de troepen gesom
meerd te zijn, gingen de manifestanten uiteen.
Er hadden acht arrestaties plaats.
do gaten, want toen wij den „gevreesde'
passeerden en netjes salueerden, brulde hy
roods direct „halt" en ondergingen wij een
geducht onderzoek, zelfs in mijn zak werd
gezocht pf ik geen verboden dingen mede
voerde en of ik oen zakdoek had, want
ook dit artikel behoort tot de uitrusting
van een legionair. Eniin wij konden apsseeren
met de waarschuwing: atteulion, ne huvez
pas trop" (opgelet, niot te veel drinken)
Waarvan? Van die 10 sous, dat kwartje?
Doch wij waren buiten de poort, dat was do
hoofdzaak.
Wij volgden denzelfden weg, dien wij go-
nomen hadden toen wij van 't station kwa
men, passeerden den tweeden schildwacht en
kwamen door een zijstraat waarin de ka
tholieke kerk lag in de hoofdstraat. Doch
eerst [wilden wij wat le rooken koopen op
den hoek der straat waar een groot hord
boven do deur vermeldde dat daar een „bureau
de tabac" was gevestigd.
Een pijp bezaten wij niet, en een sigaar was
wel wat duur (ócent), zoodat wij besloten
maar sigaretten le rooken. Voor drie sou
werden wij eigenaar van een pakje „garros".
En toen dampende vervolgden wy onzen weg
over een plein in het midden der stad,
alwaar een muziektent was, en waar de mu
ziek van ons regiment zich liet hooren. Nu,
aan toehoorders ontbrak het niet. Alles
krioelde dooreen, natuurlijk het mee rondeel
soldaten, enkele burgers, Fransche of Span
jaarden met him vrouwendan Arabieren,
welke in groepjes gehurkt op den grond, hun
koffie dronken, welke hun werd gebracht uit
een der vele inlandsche koffiehuizen z.g. „café
maure" alwaar deze drank op een bijzondere
wijze wordt klaargemaakt en in heel kleine
kopj©3 wordt rondgediend.
Tegenover het plein zagen wij een fraai mo
nument, voorstellende een officier, in de eene
hand den sabel, in de andere het vaandel, dat
herinnert ,aan do inneming van Saïda, een
80-tal jaren geleden. Daarna zagen wy do
Arabische markt waar de „Kessa", Arabisch
brood in den vorm van pannokoeken, werd
gebakken en warm verkochtvoorts de han-
laar in „brochet", stukjes lever, aan een
ijzerdraadje gebraden hoven een vuurt je, welke
vooral in het lat© avonduur de volgedronken
legionairs een hartig brokje verschaffen. En
wat een druiven I Roode en witte, bij heole
hoopeai tegen 4 sous (10 cent) de kilo,
verder meloenen, tomaten, komkommers, vygen
zoo groot als een vuist, blauwe en witte da
dels zóó van de hoornen. Wij kwamen oogen
en nog meer geld le kort om alles te be
wonderen en te proeven.
Eindelijk kocht ik voor myn laatste sou
nog eenige andere vruchten, welke ik niet
kende. Zo hadden den vorm van een klein
vaatje, langwerpig rond en beide einden plat.
Ze waren zeer zacht en mooi rood gekleurd,
lijden trachten op te wekken. Geeft meg
oven wol ©en hunner iets, dan raakt mèn da
andoren niet kwijt, alvorens men met bande*
©n voeten ach oen weg maakt.
Voel tijd hadden wy niet moer over, want
om. 9 uur was hot appèl fen drie ,uur 'zijn gauifl
vervlogon wanneer men zoo rond loopt, e*
^Jlos u even vreemd voorkomt.
Wat my evenwel verwonderde, was dat dia
two© ..Porlugoezen-' zoo goed den weg wiste*
in de stad, reeds vroeger had ik dit opge.
merkt en ook nu op weg naar de kazerne lie
pen zij recht op hun doel af. Ik maakte hen
er opmerkzaam op of wy niot verkeerd liepen
of kans hadden te laat te komen, doch rij
lachten slechts om myn angst. Werkelijk kwa
men wy, hoewel het reeds donker was, behou
den voor de poort der kazerne aan, alwaar dg
groote klok nog vyf minuten voor negen aan
wees.
Ik besloot ovenwei den volgenden morgei*
dio twee één voor één eens uit to hooren want
ik was er zeker van dat die lieden hier meen
waren geweest. Des morgens (oen wij zoo al*
gewoonlijk wat rust kregen onder do excer-
citie, zocht ik „del Costa" op en na wat ge
sproken to hebben over de oefening zeido ik
„Maar hoe komt hot toch dat jullio zoo goetj
den weg weten hier? Bonje hier vroeger nioou
geweest?" Hij keek mij lachend aan en zeido;
„Non, non, jamais". „Spreek toch Hol-
landsch, anders versta ik niets", zoi ik „Ja
spreekt evengoed die taal als- ik. Maar wat ia
toch de roden Je behoeft je voor mij niet
te schamen. Ik ben evengoed soldaat als jjj
en wat je vroeger geweest bent, gaat my niet
aan. Zog evenwel de waarheid, wilton wjj
goede vrienden blijven. Kom recht voor da
zaak uit. Mij bedrieg je toch niet met jo koe-
torwaalsch". Zoo ging ik voort en toen ik
klaar was, draaide ik mij om en begaf mqj
naar myn „klasse" welke reeds weder aange
treden stond.
V. d. .Velden.
vrn emir MoUrem geptotad, hoewel di«;l op mjjn jJ
onder Russische vlag stond en bewaakt werd j
door den zoon van den emir. Deze zoon
werd ontwapend en toen vrijgelaten.
Do opstandelingen in de Chinecsche
provincie Sze-Tsjoean (in Midden China) heb
ben de vorige week christelijke «endings-
huizen verbrand en verscheidene zendelingen
vennoord. De telegrafische verbinding met
Tsjongtoe is verbroken.
Het motief voor den opstand schijnt te zijn
een verzet togen de spoorwegpolitiek der re-
georing.
BRIEVEN UIT HET VREEMDELINGEN
LEGIOEN.
Zotte. Mijn lippen, tong, gehemelte alles zat
vol met kleine haartjes welke evenwel zoo
scherp waren, dat ze me staken als naalden.
Met een vorwensching wilde ik ze weg smyten,
doch de „Arabs" ,die my uitlachten namen de
vrucht in hun hand en ontdeden hem mot
hulp yan (een mosje van het buitenste gedeelte,
waarna het binnenste zeer goed eetbaar was.
Doch mijn smaak was bedorven dien avond.
Hoe ik ook veegde en aan een pomp pro
beerde amjn mond te reinigen, niets hielp.
De Franschen noemen deze vrucht „figue
de barbarie". Hy groeit niet aan boomen doch
aan een plant welke uitsluitend bestaat uit
groote dikke bladeren; het ©ene blad groeit
aan het andere en aan de randen dezer
bladeren groeien deze vijgen, welke rijp zyn
in de maand Augustus. Om ze te plukken be
dienen de inwoners zich van een „vork", een
langen stok voorzien van een vork, waarmede
zij de vruchten van hun bladeren afstooten. Ik
voor mij noem ze immer „stekelvijgen'
Wy wandelden verder en op voorstel van
„Femando" zouden wij do „village nègre"
gaan bezoeken. Dit negerdorp is gelegen bui
ten de stad en bestond uit een menigte
VIII.
Taourirf, 6 Sept.
Den volgenden dag was het juist „pret",
tractement, dat om de tien dagen wordt uit
betaald. Na den middag hadden wy ons reeds
voorbereid, alles gepoetst en afgeboTBteld en
na de soep aangetrokken. Wij kregen onze 50
centimes van den korporaal en toen sloegen
wij de richting in naar de poort, evenwel met
ejen angstig hart, want daar op dien hoek zat
de wachtcommandant en monsterde ieder, welke hutten gebouwd van aarde en steen, het dak
de poort passeerde. Wij zagen ook dat erbedekt met takken aangevuld met dor gras.
eenige werden teruggezonden ,om iets aan 1 De bewoners zijn meest bedelaars of lieden,
hun kleeding te verandoren. Onwillekeurig die nu en dan een karweitje verrichten in de
onderzochten wij nog eenmaal ons tenue, men stad, het krioelt er van kinderen welke ieder-
kon niet weten. „Ging hij maar even naar ©en aanbedelen in het Arabisch „A'teny soldi"
binnen" meende Del Costa, dan snapten wij Ik was blijde toen wij weer de laatste wonin-
gauw de jpoort uit." „Weet je wat," zeg gen voorby waren .want die kleinen kunnen
jk, „we loopen gewoon door of we oude sol
daten zijn, dat kan die kerel toch niet aan
'je Heus Zien." AlZoo met groote passen naar
Maar toen hy zyn gezicht gewasschen had,
begon ihjj te zingen, en kwam ook die gemeene
blik terug, en juist een half uur nadat hy
thuis was gekomen, ging hij, heel luid fluitend,
de voordeur weer uit, en liep hij met den bluf-
ferigen gang, die hy zich eigen had gemaakt,
de straat door-
Hij kwam onderweg Emmeline en Joev voor
hij, maar keek niot naar hen. Inplaats dat ze
door ,luin grootenbroer meegenomen werden
naar het park, zaten ze nu, erg slordig, op
een stoep te spelen met kinderen, die nog
slordiger waren. Hij nam op de Ebury Brug
een autobus en vond een voor-plaats bovenop.
Hij stak een sigaret aan, en trok daar aan op
de eigenaardige manier, waarmee kleine jon
gens rooken- iedere rookwolk in zijn mond
latend draaien, en met een zelfbewust ge
zicht van bevrediging. Hij haalde ook zijn
broekspijpen |op by zyn knieën, stak zrjn
kaartje in den omslag van de mouw van zijn
overjas, en (schoof zijn pet achter op zijn
hoofd. Hij keek over het hekje naar de inen-
schen beneden terwijl het zware voertuig de
Wilton Road insloeg, en toen plotseling
zonk hy achterover op zyn bank met starende
oogen.
Onder een uithangteeken van drie gouden
bollen stond een vrouw in een grauw jak
en met een eenvoudigen, netten hoed aarzelend
voor een glazen deur.
De jonge Alf zat als versteend, want by
had zyn moeder herkend. De deur ging open
voor haar magere uitgestrekte hand, en ze
ging naar binnen, ging het huis van beleening
binnen.
Do jonge Alf handelde alsof hij zonder wil
was. Zijn bewegingen waren zoo plotseling,
dat ze bijna werktuigelijk leken. Hij stond
van zijn bank op, baande zich een wegtus-
schen de beenen van. de passagiers door,
die in het gangetje uitstaken, draaide om den
conducteur heen, toen deze langs hem ging,
en daalde snel de ijzeren treden af.
„Zeg eens, ik heb voeten!" riep de
conducteur verontwaardigd uit. Het volgende
oogenblik klonk er een kreet van een passa
gier, die binnenin zat, een luid auto-getoeter;
het knarsen van plotseling aangezette remmen,
en een gil van het plaveisel.
Toen de passagiers achter zich op een
straat keken, zagen ze een taxi-auto half op
den trottoir-band, toesnellende menschen, en
al do gewone verschijnselen van een plotse
ling straalongeluk.
„Juist onder het wiel," zei de conduc
teur, aan de bel trekkend om te stoppen. „Hij
is dood zou ik denben."
Do zware, auto-bus hield stil en de con
ducteur liep terug naar de groep die reeds
de taxi-auto omringde; en de passagiers op
de auto-bus werden plotseling familiair,
i „Ja ,bct is do jongen die hier juist
afstapte. Hij kwam regelrecht onder de taxi."
I „Wel, wel, wel 1"
„Is hy dood?"
het u geducht lastig maken. Soms worden
ïiog een handje geholpen door do oude vrou
wen, die met spreuken uit den Koran mede-
GRAANMARKTEN ENZ.
Middelburg, 14 Sept. Ter graanmarkt
van heden was de aanvoer van bruine- en
witteboonen ruim. Tarwe, zomergerst, kroon-
erwten en rogge weinig getoond. Bruine-
boonen flauw 50 cent lager, witteboonen 50
cent hooger.
De prijzen waren als volgtjarige tarwe
f 7.— a f 7.25nieuwe dito f 7.75 a
f 8.rogge f 6.a f 6.50wintergerst
f 0.a f 0.zomergerst f 5.a f 5.50;
haver f 0.a f 0.paardenboonen f 0.
a f 0.groene erwten f a f
kroonerwten f 14,a f 17.tuinboon en
f 00.a f 00.witte boonen f 19.25 a
f 19.75; ronde bruineboonen f 17.a f 18.
lange dito f 17.a f 18.koolzaad f
a f alles per mud karweizaad f
a f per 50 kilo.
Officieele noteering van den
marktmeester.
Boter f 0.75 a f 0.85 voor particu
lieren f 0.85 per kilo.
Eieren f 4.10, voor particulieren f 4.50
per 100 stuks.
Noteering van den marktzetter
der land b. ver.
Boter f 0.75 a f 0.85, voor parti
culieren f 0.85 per */s ^°-
Eieren f 4.10, voor particulieren f 4.50
per 100 stuks.
Noteering van deVeilings-
vereeniging „Walcheren" alhier.
Eieren V. V. W. K. f 5.20 a f 5.40
MARKTPRIJZEN VAN TARWE EN MEEL,
Woensdag 13 September
Boeda-Pest. Tarwe flauw gestemd*
P a r ij s. Tarwe gedrukt.
B e r 1 ij n. De markt was kalm gestemd,
de prijsveranderingen waren weinig belang
rijk. Voormiddags ontstonden er lichta
prijsverbeteringen wegens dekkingen en in
aansluiting bij Amerika, dat eerder vaster
gesterad was. Middags waren de koersen
van Dinsdag niet steeds te bedingen, daar
er voor tarwe liquidaties per October wa
ren en voor rogge bet binnenland weder
aanbood. Later werd de stemming voor
rogge weder vaster op kooporders. Haver
lusteloos. Gerst eerder iets vaster. Mais bij
kalmen handel tamelijk prijshoudend.
„Ib denk het niet."
„Ik weet het nog niet. Zoo'n ding over
je heen te krijgen-"
„Het zou voor jou niet goed zijn."
„Neen ,dat is zoo."
„Bedoelt u dat jongmensch dat zoo even
uitstapte?"
„Jr, hij zat daar vooraan een sigaret te
rooken."
„Jongen, jongen, jongen I"
„En nu zit ergens een moeder op hem
te wachten."
Reeds was de straat zwart van de men
schen op de plaats van het ongeval. Er
klonk een poltiie-fluitje. Krachtige pogingen
worden gedaan om de taxi-auto van zyn
slachtoffer ,t© heffen.
In het huis van beleening had de eerste
kreet wol aandacht getrokken maar juffrouw
Webb was aan de toonbank blijven staan, on
gevoelig voor allo zorgen behalve de hare,
totdat het eerste woord tot haar doordrong.
„Ja, hij is zoo goed als dood, zeggen zo.
Hij is nog erg jong."
Het was do winkelier van daarnaast, die
het nieuwtje kwam vertellen.
„Wat is er gebeurd?" vroeg ze.
„Een jonge vent is van een autobus ge
vallen, en onder een taxi-au to geraakt. Ze heb
ben hem er zoo juist onder uitgehaald, en ze
hebben al een draagbaar. Maar als hij niet
dood is, zal hy het zijn, vóór hy in hot hospi
taal is."
Juffrouw Webb streed krachtig om de ge
dachte terug te houden dat het Alf was. „Eu
zijn duizenden jongens," zoi ze in zich zelf,
maar ze ging naar buiten, flauw en met een
misselijk gevoel drong ze door de menigte.
„Achteruit, als 't u blieft," zei een po.
litie-agent, toen ze zijn arm aanraakte, maai)
het volgende oogenblik schreeuwde ze hel
Uit:
„Alf! Mijn jongenI Alf! Alf!"
„Het is zrjn moeder," zeiden de men
schen.
Alfs buitengewone krachtige lichaam son t«
wikkeling verwonderde ook den dokters.
„Hij had volgens allen gewone regels
gedood knoeten Zijn," zei de chirurg, dria
weken later tot juffrouw Webb, terwijl rij
de groote zaal aan het bed van den jongeoi
Alf zat, „maar we zullen hem nu heel spoedig
weer aan je teruggeven, moedertje, zoo heel
als /hy ooit geweest is, behalve n&tuurlykj
dat been. En het is gelukkig dat wij het
konden |a)fzetten pp de plaats waar wij het
deden. liet verschil zal bijna niette zien zyn.**
„Het kan mij ook niet schelen of het
te zien is moeder," zei Alf, toen hij alleen'
met zijn moeder was. „Ik heb liever één been"
dat goed is, dan veertig, die my verkcenj
leiden. U zult er toch niet om geven, als de
menschen er naar kyken, wanneer wy in he|
park fcyn, wel?1'
EINDE.
