I
EUiLLKTON.
ZIJN WERKLIJSTJE.
Ingezonden Mededeelingen.
DE JAARDAG DER KONINGIN.
Heden viert onze Koningin haar 31sten
jaardag
Velen gedenken Haar en haar gezin op
dezen "dag en wenschen H M. geluk met
dit heuglijk feit.
Hoe de dag in onze omgeving wordt ge
vierd vermelden wij hieronder.
In Middelburg bad „Medioburgum" den
31sten Augustus uitgekozen voor de herdenking
van baar twintigjarig bestaan.
De stad had reeds vroeg in den morgen
een recht feestelijk aanzien. Overal waren de
nationale vlaggen uitgestoken; zelfs den von-
gen avond kon men op vele plaatsen de
driekleur zien wapperen, gevolg ongetwijfeld
van het streven om toch vooral de eerste te
zijn. Kinderen zwierden in feeststemming door
de latraten, getooid met oranje-strikken of
•sjeipen en kooplieden in „oranje-nasjenaal twee
cent" deden goede zaken.
Het zonnetje zotte aan dit alles niet ge
ringen luister bij en alles voorspelde een
mooien dag.
Om acht uur reeds werd in het „Schutters
hof" aangevangen. De adspiranten van de
Middelburgsche gymnastiekverenigingen „Me
dioburgum", „Excelsior" en „Ons Huis" en
van „Volharding" te Souburg doden hun
■iterste best om de prijzen te bemachtigen.
Hoewel er geen „bühne" was, „bühnen-
fieber" was bij de jongelui wel op te merken.
Onder de jongens waren er, die op zeer
correcte wijze de vrije oefeningen uitroerden.
Een buitengewoon aardigen aanblik levert een
gezelschapje van die jeugdige turners. Som
migen ferm uit de kluiten gewassen, anderen
zoo klein van stuk, dat de mooie, frisscho
sjerpen telkens kennis moeten maken met de
zooien der gymnastiekschoenen.
Tot slot repeteerden de adspiranten ge
meenschappelijke vrije oefeningen, die 's mid
dags voor de zoo talrijk te verwachten be
langstellenden op het Molenwater zouden wor
den uitgevoerd.
Inmiddels kwamen de dames-leden van „Me
dioburgum" in den „Schuttershof-tuin het
turners-gezelschap vermeerderen, in afwach
ting van de .officieele ontvangst, die om half-
tien in de kleine zaal zou plaats hebben.
De jonge turners, die zoo pas nog proe
ven ran. hunne bekwaamheid hadden afgelegd,
verkwikten zich nu met dikke boterhammen.
Het tijdstip dei offickjele ontvangst was
reeds gepasseerd, toen meegedeeld werd dat
eerst pm elf uur dit officieete gedeelte zou
plaats hebben.
Om tien uur ving in de Nieuwe kerk de
bidstond aan, waarin ds. J. de Visser voor
ging. Na bet zingen van Psalm 68 vers 14 en
gebed zong de heer dr. H. van der Kamp
sen „Bede". Ds De Visser hield daarop een
toespraak, waarin hij de be teekenis van den
disten Augustus voor ons land uiteenzette.
Mevrouw WinsVan der Mieden van Op-
sneer en dr. H. van der Kamp zongen daarop
■een duet uit Psalm 71, van G. Jankewitz,
waarna de toespraak werd vervolgd. Mevrouw
Wins vervolgde het programma met het zin
gen van een „Koninginnolied" en na het go-
bed volgde Gezang 96, door de aanwezigen
gezamenlijk gezongen.
Ds. De Visser sprak den zegen uit en met
het zingen van „Lob und Dank" door me
vrouw Wins was de bidstond geëindigd, die
door een vrij talrijke schare werd bijgewoond.
Op hetzelfde uur, waarop de samenkomst in de
kerk een aanvang nam, begon het concert, dat de
vereeniging „Middelburg Vooruit" op de Markt
georganiseerd had. Het muziekkorps uit Koude
kerk e, onder leiding van den heer A. Calatz,
blies er lustig op los.
Van af „Commerce" was langs Stations
straat, Houtkaai, Sl. Jansstaat en Lange Delft
naar de Markt "gemarcheerd, waar de vroolijke
wijsjes het publiek in een opgewekte stem
ming bracht.
In de stad werd het langzamerhand voller
en vooral Zeeuwsch-Vlaanderen was goed ver
tegenwoordigd.
Het „Leger des Heils" maakte met het mu
ziekkorps gedurende de morgenuren een wan
deling door de stad. Op de hoeken der stra
ten worden de Heilsliedcren gespeeld, welke
oogenblikken door oenige vroolijke soldaten
werden gebruikt om langs de buizen en bij
de omstanders te collecteeren voor den ar
beid van het Leger
Om elf uur had in het „Schuttershof" de
officieele ontvangst plaats. In de kleine zaal
waren vele leiden van de feest en sub-commis
sies bijeen met de besturen en turners der
deelnemen deJ ereenigingen en eenige padvin
ders. De voorafgaande uren waren besteed om
nog eens (te repeteeren, wat 's middags zou
moeten worden uitgevoerd, opdat dit dan des
te beter ,-iot zjjn recht zou komen.
Onder/ de aanwezigen merkten we ook op
den heeAr J. Heijnen, van 's-Gravenhage, voor
zitter 'Jan het „Algemeen Nederlandsch Gym-
aastielKverbond".
De heer Herman Snijders nam, uls voorzitter
der feestcommissie, het woord,
j De spreker begon met er op te wijzen, dat
door samenloop van omstandigheden de offi
cieele ontvangst moest worden uitgesteld tot
een later uur. |lij' heette de aanwezigen (welkom
op dit feest dat gegeven wordt door „Medio
burgum" ter gelegenheid van haar 20-jarig
beslaan op 27 Augustus j.l. De dag Idie gekozen
is, heeft z'n voor en tegen. Deze dag toch
is een nationale feestdag.
Men heeft den 31sten Augustus gekozen
om dit feit te herdenken en tevens om dezen
nalionalen feestdag extra-luister bij te zetten.
Toch heeft voor dit feest deze dag veel tegen,
I want daar het een nationale feestdag is, wa-
i ren vele vercenigmgen verhinderd en moest
men van een gewestelijke uitvoering afzien.
Een bijzonder woord van welkom riep spre- j
ker don heer Heijnen toe, die- herwaarts is ge
komen, niettegenstaande het geen gewestelijke
uitvoering is. Hij bracht diens buitengewone i
verdienste voor het Verbond in herinnering. I
Daarna sprak de heer Snijders een woord
van gelukwensch tot de feestvierende vereeni-
ging. Niemand zal bet hem kwalijk duiden,
wanneer hij „Medioburgum" een flinke, krach
tige vereeniging noemt. Spreker uitte de beste»,
wenschen voor de toekomst.
In de derde plaats een woord van dank aan
de heeren, die dezen dag hebben willen voor
bereiden. Vooral ook dank aan de jury, wier
uitslag met berusting of blijdschap zal wor
den aanvaard.
Spreker eindigde met de hoop uit te drukken
dat de dag uitnemend raag slagen en „Medio
burgum" de aangenaamste berinneringen daar
aan mag behouden.
De heer C J. Mazure, voorzitter van „Medio
burgum", wilde aan deze rede niets meer toe-1
voegen. Hij dankte voor de gelukwenschcn, der
vereeniging gebracht.
De heer Heijnen kreeg hierop het woord.
Hij gevoelde behoefte op dezen feestdag hier j
te zijn. Als „Medioburgum" jarig is, is ook hjj j
een beetje jarig, 't Is ongeveer twintig jaar
geleden dat het gewest Zuid-Holland in Mid
delburg een uitvoering gaf. Het gevolg hier
van is geweest, de oprichting der feestvie
rende vereeniging, welke zooveel voor het
turnen in Zeeland heeft gedaan. Een woord
van hulde brengt spreker aan den heer Den
Bouwmeester, die ook in 1891 deel uitmaakte
van de feestcommissie.
Spreker hoopt dat de dag in Middelburg
voor de toekomst zal blijken te zijn een dag
van groot belang voor het turnen en weer
een steen moge worden bijgedragen voor het
fundament van de turn sport.
De heer Hojjnen brengt hulde vooral aan
den heer Herman Snijders, den man die zoo
veel voor de turn sport heeft gedaan.
Op het Molenwater stonden om twaalf uur
veel belangstellenden geschaard. Nu nog niet
om de vlugheid en correctheid der turners
gade te slaan, doch ditmaal om getuige te
zijn van de parade van het Middelburgsch
Tijdens de uitvoering der vrije- en orde-
oefeningen waren de voetballers druk iu de
weer. Hun doel was het „leder" zoo dikwijls
mogelijk in het net te plaatsen.
Het Middelburgsche muziekkorps deed zijn
vroolijke tonen over het terrein schallen en
het mag gezegd, dat ook do muziek niet wei
nig bijdroeg tot het welslagen van don dag,
want dit mocht reeds spoedig wordeu gecon
stateerd, hel feest was geslaagd. „Medio
burgum" mocht tevreden zijn over wat het
ondernomen had.
De hinderniswedloop nam een aanvang, do
militairen begonnen met hoogspringen om te
vervolgen met vèrspringen en touwtrekken,
de voetballers hielden zich na het doeltrappen
onledig met vèrtrappen en hardloopen met den
bal en do padvinders moesten ook een hinder-
ru'sbaan afloopen en gingen tot slot bruggen
bouwen.
Tegelijk met den bruggenbouw liad het keur-
turnen plaats. Door de heeren werd gewerkt
aan twee bruggen, en twee parterre-rekken,
do dames werkten aan de brug
Herhaaldelijk gaf het talrijke publiek door
applaus blijk van z'n ingenomenheid, vooral
^Excelsior" trok in buitengewone mate do
belangstelling
Voor de toegekende prijzen zie men laat
ste berichten
Het commando werd gevoerd door kapitein
A. C. de Vos; majoor W. H. van Wieringhea
Borski inspecteerde de troepen. Om kwartier
over twaalf was het militaire schouwspel af-
geloopen.
Omstreeks een uur werd het bij het „Schut-
tershof" een gezellige drukte. Straks zou de
optocht uittrekken, die in den tuin werd op-
gesteld.
I Stipt op tijd. zette zich de stoet in be
weging. Voorop de tamboers van het garnizoen, j
daarachter de discipelen van den heer Jan
Morks en de feestcommissie in rijtuigen, waar
achter de deelnemende vereenigmgen volgden.
Behalve de hiervoor genoemde was nog
tegenwoordig „Volharding" uit Goes, „Kracht
en Vlugheid" uit Bergen op Zoom was niet
opgekomen.
Na de turners kwamen de voetballers, de
versierde rijwielen en de padvinders De mili
tairen die aan de militaire wedstrijden zou
den deelnemen, sloten den stoet.
Langs Molenberg, Langeviele, Markt, Lange
Delft, Korte Delft, Dam, Molstraat en Koe-1
poortstraat ging hel naar het Molenwater waar
reeds een vrij talrijk publiek de komst der
turners en verdere deelnemers aan de wed- j
strijden afwachtte.
Direct werd onder leiding van den heer W.
de Graaf met de staafoefeningen aangevangen.
i Zeeland heeft goede turners, dat hebben de
net uitgevoerde staafoefeningen bewezen, maar
I ook onder de dames wordt de gymnastiek met
uitstekend resultaat beoefend. Dat deden de
dames-leden van „Medioburgum" ons zien
Het meest indrukwekkend waren de vrjje
oefeningen door de adspiranten uitgevoerd,
in hoofdzaak wel omdat hun aantal hot grootst
was. Niet minder dan ruim 120 jongens betra-1
don tegelgk liet veld. Een woord van lof voor
j de prestaties van de drie voorwerkers. Hun
werken was keurig, correct en kort.
I Op het terrein was veel publiek aanwezig
en velen genoten nog door een kijkje te nemen
over de haag, die het terrein omzoomde.
Naar het Engelseh.
Tommy Harland verliet de kostschool, zoo
volgepropt met kennis van de oudheid, dat
'tteek, of er geen plaats in zijn hoofd open
bleef voor het moderne. Waarom dit geleerde
mannetje niet naar de universiteit werd ge
stuurd, is niet recht duidelijk; maar ik ver
moed, dat Tommy's vader 't beter vond, zijn
klassieke geleerdheid aan te vullen mot de
wijsheid, welke men kon opdoen in en om
de beurs. Hoe 'tzjj, Tommy kreeg een plaats
op 'n vorstelijk ingericht kantoor. Er was voor
hem geen sprake van een „strijd om het be
staan"; als bij maar kalm en flink doorwerkte,
kon hij rekenen op een goed inkomen en de
waardigheid van directeur der een of andere
vennootschap, zoodra hij kaal genoeg was om
deftig die waardigheid te dragen.
Vreemd genoeg, pakte Tommy dadelijk goed
aan- Hij leerde den gebeelen dag nuttige en
practische dingen, zoodat hij zelfs van den
oudsten „baas" welwillende hoofdknikjes
kreeg. Een kanloordag van acht uur was
echter niet genoeg voor Tommy en hij had in
zijn lessenaar een wcrklijstje, dat er ongeveer
zóó uitzagMaandag, Fransche conversatie
cursus 78, Carlyle lezen 9—10. Dinsdag,
Duitsch 78, debatingclub 911 Tommy
wilde vooruit en had geen lust, zijn avonden
te vermorsen.
Twee jaar lang hield hij zich trouw aan
de regels, die hij zichzelf had gesteld, le
vende in een wereld van boeken en zaken
Doch toen gebeurde er iets.
De tragedie begon aldus
Op zekeren mooien voorjaarsavond gleed
Tonuny als gewoonlijk van zijn kantoorkruk
met klokslag van zessen. Al de anderen wa
ren reeds weg, maar Tommy profiteerde nooit
van de onveranderlijke gewoonte der firmanten,
om vijf uur weg te gaan voor een boodschap
VLISSINGEN.
Woensdagavond heeft men aldaar al een voor
proefje van de Oranje-feestviering genoten.
Onder overgrooto belangstelling van Ylissing's
burgerij heeft toen het vendel piekeniers en
musketiers onder bevel van den hopman M.
van der Beke Callenfels een ovatie gebracht
aan Prins Willem van Oranje. Met de muziek-
vereeniging „St. Cacoilia" voorop en belicht
door talrijke vlambouwen marcheerden de mid
deleeuwers door de overvolle straten, terwijl
het fakkellicht fantastisch weerkaatste in de
groote metalen helmen en op de zilveren pun
ten der lange pieken, en de musketiers den
pas regelden naar het telkens gelijktijdig neer
zetten van de musketstokken.
Zoo ging het naar den Boulevard, waar
onder bet spelen van het Wilhelmus het vaan
del werd overgereikt. Met volle muziek werd
daarna naar de Badhuisstraat gemarcheerd en
een ovatie gebracht aan den heer Piekema,
die in het eosluum van Willem den Zwijger
met een tweetal dames op het balkon ver
scheen en liet vendel welkom heette.
Vervolgens werd de troep door den Prins
en de hoplieden geïnspecteerd en nam na een
paar Wilhelmus-coupletten en een driewerf
hoera, afscheid van den grooten Zwijger om
op de Zeilmarkt weer ontbonden te worden.
Dat de feeststemming er Woensdagavond al
in zat kwam zeker niet het minst door de
mooi versierde straten. Langs den geheelen
Walstraat waren palen opgericht., v. aartus-
schen groene slingers en vlaggen de noodige
•siermg brachten, terwijl ook reeds andere
straten, in het bijzonder de Kerkstraat en de
Nieuwstraat, van den goeden smaak der bewo
ners getuigden. In laatstgenoemde is over de
geheele breedte een oude Vlissingsche stads
poort opgericht, waarbinnen een kamertje is
getimmerd voor de stads wachters die daar
nu heel natuur-gefxouw hun pijpje zullen roo-
ken, zonder de passcerende burgers en bur
geressen aan een al te strenge contröle te
onderwerpen.
Heden is het de groote dag en de clou
in het Oranjefeest, de opvoering van het
openluchtspel, waarvoor in Zeeland en Bel
gië op ruime schaal reclame is gemaakt,
heeft dan ook van alle zijden belangstellenden
naar de Scheldestad getrokken.
In ons nummer van 30 Juni gaven we
reeds een overzicht van het doel en de be-
teekenis van dit openluchtspel, dat de voor
vallen in April 1572 te Vlissingen weer
geeft.
In het eerste bedrijf komen de gebeurte
nissen op Zaterdag 5 April aan de orde.
Het tweede doet de Spaansche vloot naar
Vlissingen komen en brengt bet volk tot op
stand tegen do vreemde overheersching, ter
wijl in het derde Prins Willem van Oranje
den vasten voet op Vlissing's grondgebied zet.
En om dit zangspel „Vlissingen kiest des
Prinsen zijde" naar behooren te kunnen uit
voeren zijn kosten noch moeite gespaard.
Weken lang heeft de componist de lieer M.
H. van 'tKruijs, met talrijke muziek- enzang-
vereemgingen gerepeteerd en is er dan nu
ook volkomen in geslaagd uit al die hetero
gene deelen een geheel te vormen dat in staat
is den pakkenden tekst van den heer P. Lands
man volkomen tot zijn recht te doen komen.
Op het De Ruyterplein was een nieuw too-
neel voor de zangers opgeslagen en daarom
heen waren de plaatsen voor de toehoorders
aangebracht. Een groot gedeelte van de om
liggende straten was voor de toeschouwers
afgezet, maar daar builen verdrongen zich
duizenden belangstellenden en ook in do rainen
van hotels, café's en particuliere huizen bleef
geen plaatsje onbezet.
Links van bet podium stonden do licht-
gekleode zangeressen, rechts de piekerniers,
schansgravers enz. in hun schilderachtige
kostuums vóór bet podium bevond zich een
groot orkest.
Het bezoek was enorm, en hot plein bood
ui de folio zon oen mooien eu lovendigeu aan
blik. Tot op de daken too zaten menscben.
Mejuffrouw Bos zong met groot succes als
„vrijheidgonius" de inleiding, en ook do ver
dere uitvoering bad veel succes. De melodieën
waren pakkend, de zang was uitstekend, en
de toonoelen waren schilderachtig door de
kleurenmengeling der 17de eeuwsche kostuums.
Groot enthousiasme ontstond toen in het
derde [bedrijf de Prins met zijn gemalin eu
gevolg het podium besteeg.
Het slot der uitvoering werd gevormd door
het „Wilhelmus van Nassauwen" met ajiotheose.
Na de uitvoering stelden de deelnemers zich
op, om in optocht door de stad te trekken.
Tegen kwart voor vier verliet de stoet hot
plein langs den Nieu wend ijk.
De Harmonie „St. Cacoilia" met vaandel
ging voorop, en daarna volgde de Prins van
Oranje met gemalin en gevolg, allen te paard,
's Prinsen gemalin droeg de bloemen mee, die
haar geschonken waren.
Daarna volgden eenige beambten te voet,
en 's prinsen lijfwacht, en daarna al de zang-
vereenigingen die hadden deelgenomen, tel
kens afgewisseld door Spaansche soldaten en
musketiers en piekeniers, die ook met bun
vaandel den stoot besloten.
Er heerschto veel geestdrift onder het tal
rijke publiek, waaronder ook veel Middelbur
gers waren.
en niet meer terug te komen.
Tommy stond zijn hoogen hoed nog op te
strijken, toen de kantoorschoonmaakter kwam,
met emmer en bezem.
„Alweer de laatste, meneer? Och ja, ik
kan het u niet kwalijk nomen; wij zijn allen
maar eenmaal jong, hè? Ach God, wat hob sk
een vrijers gehad, toen ik nog een jonge meid
was! Sst! Daar komt ze! Geneer je niet om
mij. Ik ben zoo doof als een pot."
Do goede Tommy stond versteld van de ver
moedens der schoonmaakster. Maar hij had
geen tijd, haar uit te leggen, waarom hij zich
hield aan de regels van 't kantoorwant uit
het achter liggende kantoor kwam juffrouw
Golding, d<? stenografe van de firma.
Do meeste mooie meisjes van Engeland heb
ben zich toegelegd op het werk van steno
typiste en Mary Golding was de mooiste van
"theele legioen-
Dat had die Tommy nooit opgemerkt! Tom
my zelf was een aardige frissche jongen, met
een knap gezicht, klassieke trekken, blond
haar en ,het verzorgde uiterlijk, waarop de
BRIEVEN UIT HET VREEMDELINGEN
LEGIOEN.
links enr echts, doch er wa» niemand dio
hem behulpzaam kon zijnhij wendde zich
tot den „chef" en sprak eeiuge woorden tot
hem waarop deze zich verwijderde om terug U»
keeren met een tolk die Duitsch en Fransch
sprak ook dat ging goed ik hoorde dat hij
bijkans bij allen dezelfde vragen stelde, eerst
naam. daarna nationaliteit en of men Fransch
sprak, of kon lezen, daarna bekeek hij de lie
den van onder tot boven, gaf hier en daar een
,aanmerking aam den fourier, doch meer vragen
deed lüj zelden.
Ik dacht weet je wat ik spreek geen woord
Franscli. maar ik wil toch niet laten zien dat
ik Duitsch versta, en hem maar antwoorden in
volgordo der vragen, welke hij de andere
stolde. Naast mij stond een Belg welke ook
Fransch pprak, doch geen Vlaamsch. Ook
deze passeerde hij, en nu kwam ik aan de
beurt. Wij keken elkaar eens in de oogen en
hij vroeg in 't Fransch „Hoe heet u?" „Ilol-
lamde" gaf ik trots ten antwoord. „A bien"
meende hij en „Quelle nationality V" „Van der
Velden" zoide ik. „Comment?" Van der
- Velden" spelde ik nogmaals. „Jamais en-
temdu" (Nooit gehooid) meende iuj en zich
tot don „chef" wendende zoide hij „compra
pas" (cmmprend pas, d i. begrijp niet).
de chef meende „compra pas" Ik da. it .-
ja ,wat zou dat nou beteekenen, Ik hoor. e
„kopore pijp" en dat had toch niets met mg
te maken. Mijn biljet werd van 't bureau
gehaald en nu begon hij te lezen. „Ah",
zoide hij, „Hollande, trés
vous ne parlez pas l'aUeniand
mon kapitein", antwoordde i
dat hij vroeg of ik de Fransche taal sprak en 1
verder ging hij. Na mij kwamen de Spanjolen,
Italianen en Russen aan de beurt; voortdu-
rend hoorde ik hen nog spreken over conipr
pas. Enfin, ik was bly dat hot was afgeloopan^
.n «C
ru van i ourcau
te lezen. „Ah",
bien, trés tem 'L
nand?" No»
ik, daar ik dacht -V^j
se hi» taal snra!. en 1
eu. wij op onze kamer ons konden ontkleeden.
nt
Saïda, 22 Aug.
Toen wij terug kwamen was het alweer tijd
voor de soep, weder werd een „car" wijn
per man uitgegeven, eu daarna konden wij
ons dutje gaan doen, daar het in de zomer
maanden te warm is om tusschen 10 en 2 uur'
iets te verrichten. Doch wij dachten, aan geen
slapen. En geen wonderdaar voor ons lag
nog een stapel lederwerk dat nog gepoetst
moest worden, en toen wij daarmedeI
klaar waren, was ons waschgocd droog en
moest gerangschikt worden op de plank, al
les even netjes en glad Des middags evenwel;
moesten wij weder aantreden, ieder met zijn1
burgerplunje tot een bundeltje tezamen ge
pakt en van een etiket met naam van den
eigenaar voorzien.
De fourier nam alles in ontvangst op de
rustkamer, waar zij op één hoop gesmeten'
werden. Ik dacht dat ze van plan waren die
kteeren te bewaren tot over vijf jaar. Spoe
dig zou ik evenwel anders gaan denken.
Den volgenden dag moesten wij ons kleeden
in groot tenue. Wij zouden aan den kapitein
der compagnie voorgesteld worden, welke
tevens zou loordceleu of de ons verstrekte klee-
ren geschikt waren om dienst mede te doen
en uitgaan in de stad. Dat aanpassen dezer
uniformen kostte weer veel moeitede roode
broek werd duchtig uitgeklopt en geborsteld
en het vest niet minderde koperen knoopen,
waarop „légion étrangère", moesten glimmen
als een spiegel, de licht blauwe stropdas moest
zes maal om den hals gewonden en toch overal
netjes en glad zitten. Dan kwam het moeilijk
ste de „ceintuur", een lange licht blauwe
band, welke om het middel wordt gewonden
De een moest den ander een handje helpen,
doch vele malen kon men 'zich zóó niet draaien
of de ceintuur zat niet vast of niet gelijk ge
noeg en dan begon het winden weer opnieuw.
Doch het werd bjd om maar beneden te gaan,
want reeds tweemaal had de sergeant, die
naar het scheen ons moest africhten, een
sein gegeven met zrjn fluitje. Dus naar be
neden.
Daar werden wij weder geschikt volgens
nationaliteit, nogmaals nagekeken en onder
zocht door een adjudant, lot eensklaps do
sergeant ons toesclirecuwde „gardez-vous",
hetzelfde als bij ons „geeft acht". Ik ver
stond er wel geen woord van, maar ik zag
dat de andere „stram" stonden, dus ook ik
nam op mijn manier de militaire houding
aan. De kapitein kwam in 't zicht, hij groette
ons jmet een genadige hoofdbuiging en do
sergeant meldde hem zoo ik begreep dat
dit de nieuw aangekomenen waren enz.
De inspectie begon, ik hoorde hem vragen
stellen op den rechtervleugel, waar de Fran-
schcn, of liever de Fransch-sprekenden ston
den, meest afkomstig uit den Elzas of Lotha
ringen. De heden antwoordden hem en alles
ging als het ware van een „leien dak". Ik
dacht: „wacht maar, dadelijk wordt het moei-
Iijker voor je, als je eerst maar eens bij de
Duitschers komt." En jawel, bij den eersten
gekomen, bleef deze man natuurlijk het ant
woord schuldig. De kapitein wendde zich
Doch ik hoorde de Duitschers onder elk indér
zoggen „Morgen müssen wir vor den KfljflsK
nel." Dus nog meer ellende.
Des namiddags was het wedev j.verzamebjti'a
voor ons en werden wij voorziet, van een T
weer jmet bajonetwij haddén den Leelojn*
verderen dag werk om het te reinigen via1
vet en stof. Den volgenden jmorgen moes ten lest ijl
wij er reeds vroeg uit om ons te klepd^n ;r
nu evenwel moesten wij, hoewel het aardig
warm beloofde te worden, ook nog een jyy
licht-blauwe kapotjas aanlrekken waaroijJ'
weder onze ceintuur moesten wikielê0®rif er,
werden voor het regiments -b ure^tf ^e,</,-;>
waar de regiments-muziek re<»ds .Aïnpj
genomen. Weder werden wy geiangf'
na nogr uim een uur van het eeno been op Mij),,
andere te hebben „gerust" veischoAi_éindaMB~^
de gevreiesde doch tevens lang verwachte m^p,
een. klein persoontje, doch met (tegen alseen
rat welke ons als het ware wilden doorzien:
tot op den bodem. Voor ieder had hg een vrien-
delijk woord, klopte hen op den schouder en
zelfs enkele oudgedienden schudde hij de hand.
Met behulp van den Duitschen tolk maakte hjj
zich ook bekend met de Duitschers en Oosten
rijkers en nu by mijn. Ja daar moest een tolk
bij gehaald worden, en jawel, na lang zoeken
vond men een Belg die mij in bet Vlaamsch
vroeg „Waarom ik in het legioen was geko
men Ja waarom? Het zou te lang zijn dat
dien kolonel te gaan vertellen, dus ik antwoord
de eenvoudig dat ik het leven wilde leere»
kennen a's legioenman in Fransclien dienst.
De kolonel bezag mij nogmaals en mij wijzende
op mijn correcte militiarc houding zei hij „0
bent reeds meer soldaat geweest?" Jawel in
Holland en in de ILoilandsche kolonie, Java,
Sumatra en Borneo, gaf ik ten ontword.
Geen pensioen? Neen kolonel Hoeveel
dienstjaren?— Acht kolonel. Waarom beu
je daar niet gebleven? Ja dat kon ik zoo
direct niet vertellen, waarom ik dat schoone
Insulinde vaarwel had gezegd. Ieder mensch
heeft zijn idee, en daartegen strijden gaat niet.
De kolonel zag wel ilat ik een der velen was die
niet geweten hebben wat zij aanvingen, alvo
rens zij ra het legioen kwamen. Hij klopte mij
aanmoedigend op de schouders en zeide „Mon
ami faites votre service, comme lii-bas, rieu
perdu, compri Ik verstond hem niet maar
jk wist wat hij bedoelde en antwoordde Oui,
mon kolonel. V. d. Velden.
firma prijs stelde.
Na een paar woorden op strikt zakelijken
toon hield hij de deur open voor Mary, en1
samen gingen ze de trap af. Op straat snoof
Mary de lentegeuren in, nergens heerlijker dan
in Londen, en verklaarde nadenkend:
„Ik wou dat ik een man was!"
„Och! Waarom?" vroeg Tommy beleefd
„Omdat je dan prettige avonden kunt
hebben."
Prettig I Tommy moest naar een Duitsche
les I Hij liad niet veel tijd te verbeuzelen
dus gracht hij Mary met de betooverende
gnjze oogen in een omnibus, groette be
leefd en ging den anderen kant uit. I
Suffer 1
Tonuny woonde alleen in Bioomsbury en
dineerde pas om acht uur. Daarom ging hij
eerst naar een theehuis in Fleetstreet om een
kop thee en een stevigen boterham te gebrui-
ken.
Toen hij halverwege was met deze hart
sterking, jkvvam een dame het volle zaaltje
binnen en nam, na eenig aarzelend rond-
sedert bijna 20 jaren door
Artsen on Tandartsen aanbevolen.
Prijs der groote
kyken, plaats aan de andere zijde van zijn
tafelje
Zij was jong, mooi en goed gekleed
tenminste, dat vond Tommy Al had hij nooit
op de kleur van Marv's oogen gelet, hij was
niet geheel onbewust van de waarheid, dat
een flinke vrouw iemand duchtig kan helpen
om vooruit te komen in de wereld. Hij had
oenig begrip van die dingen gekregen door de
moderne romans, welke hij van-tijd-tot-tijd las
bijzonder beviel hem 't type van den roman
held, die begint met niets en eindigt in het
Lagerhuis 't doel van Tommy's geheime
eerzucht.
In zulke verbalen is er, zooals u weet,
altijd een rijke, voorname dame, in kost-,
baar bont, die verliefd wordt op den held
en hem langs den koristen weg helpt aan
succes.
Tommy dacht aan haar, terwijl hij keek
naar de dame tegenover hem, die ook bont
droeg.
(Siot volgt.}
