Maandag
4 April.
N°. 80.
147e Jaargang.
1904.
Middelburg 2 April
- 1
Bij deze courant behoort een Bijvoegsel.
Van den
^aagschen
Toren.
Is de nieuwe Tariefwet in het
belang der arbeiders
MIDDELBliRGSCHE
Deze courant versohjjnt d a g e 1 ij k smet uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs, per kwartaal, zoowel voor Middelburg ala' voor alle plaatsen in Nederland franco pp., 2.
Afzonderlijke nummers kosten 5 cent.
THERMOMETER EN VERPACHTING.
2 April 8 u. vm 47 gr., 12 u. 51 gr., av. 4 u 52 gr. F. V.e r w a c h tmatige W. wind,
bewolkte lucht, weinig verandering in temperatuur.
Advertentiën20 cent per regel. Geboorte-, dood- en alle andere familieberichten en
Dankbetuigingen van 1—7 regels 1.50elke regel meer 20 cent. Reclames 40 cent per regel.
Groote letters naar de plaats, die zij innemen.
Tot de plaatsing van advertentiën en reclames, niet afkomstig uit Zeeland, betreffende
Handel, Nijverheid en Geldwezen, is uitsluitend gerechtigd het Algemeen Advertentie-Bureau
A. DE LA HAR Ac., N.Z. Voorburgwal 366, Amsterdam.
Haandag a., Tweeden Paasehdng,
verschijnt de Middelburgsche Courant niet.
In de laatste weken heb ik mij in mjjn
hooge woonplaats menigmaal kostelijk kunnen
amuseeren. Zoo boven op den toren genesteld,
zie je n.l. veel wat den buren beneden ontgaat
en zoo ben ik den laatsten tjjd in de gelegen
heid geweest allervermakeljjkste tafreeltjes
te bespieden, die mjj in mijn stille eenzaam
heid jflink opgevrooljjkt hebben.
Wat ik dan gezien heb Wel, lezer, dat is
zoo maar niet in twee woorden te zeggen.
Genoeg zij, dat het in verband stond met de
nu opgeloste Haagsche tramquaestie. Wat
een drukte is daaraan in de Scheveningsche
trustkringen" voorafgaan
Ja, al dagen en weken heb ik ze zien loopen,
die ondernemende mannenDoor mijn verre
kijker herkende ik op een goeden dag duide
lijk den rechtsgeleerden raadsman der Scheve
zjjn royaal geweest. Het dure sectietarief zal
afgeschaft worden en daarvoor een Line-tariefj
in de plaats komen.
Bovendien komen er nieuwe lijnen bjj, die
tot dusverre tramlooze stadsgedeelten zullen
verbinden, en worden de paarden vervangen
door electriciteit. Zoo mild zijn de heeren
optionnarissen" zelfs geweest, dat zjj met
hun tramzaak 15 millioen passagiers moeten
vervoeren, willen zjj met het nieuwe tarief I
dividend kunnen uitkeeren, wat voor a.s. bona
üda tram-aandeelhouders bedenkelijk moet zjjn
als men weet, dat tegenwoordig niet meer dan
8 millioen passagiers vervoerd worden.
De Hagenaars zullen dus hun best moeten
doen om het vertrouwen der »trust" in hun I
lust om te trammen niet beschaamd te maken.
Er moet dan ook maar behoorljjk getramd
worden.
Al is er dus, zooals ook bp de behandeling I
in den Raad van verschillende zijden werd op
gemerkt, weinig op de concessievoorwaarden I politieke tinnegieters hun hart ophalen,
te zeggen, toch geloof ik dat daarover in de
toekomst nog wel eens andere noten gekraakt
zullen worden.
In beginsel toch is het niet zonder beden
king dat zulk een gewichtig deel van het 1 bjjdrage op dit gebied was een bericht, onlangs
nische koningen vanSie pret nam ik waar
hoe deze juist zich stadhuiswaarts begaf om
de tram te strusteö". En welk een spoed maakte
hij na afloop der conferentie om verslag
uit te brengen aan de Hoog Mogenden, zete
lende te ScheveningenMet »trustspoed" ging
het op Scheveningen los, waar onmiddelijk
kabinetsraad werd belegd. Zoo ging het dag
aan dag. De heeren waren permanent in
besogne. Ik kreeg respect voor zooveel werk
kracht en werklust, vooral als ik dit in ver
band bracht met hetgeen mjjn collega's op de
Amsterdamsche en Brusselsche torens, met wie
ik draadloos telegrafeer, meldden.
Immers mjjn collega te Amsterdam seinde
dat de aandeelen der Haagsche tram ook al
weer met geheimzinnigen spoed van 140 op
190 waren gekomen en mjjn collega te
Brussel, die de Brusselsche heeren, toenmaals
nog aandeelhouders-eigenaren van de Haag
sche tram, in observatie had genomen, liet
mjj weten, dat zjj op het bericht dat hun
aandeelen zoo merkwaardig waren gerezen er
spjjt over gevoelden, dat zij de aandeelen in
optie uit handen hadden gegeven. Zjj begrepen
niet hoe hun bezit zoo spoedig 50 meer
waard kon worden, verlangden de aandeelen
terug, en wilden dan ook niets weten van een
langer termjjn, binnen welke de optie zou
eindigen. In de raadszitting van Maandag
bevestigde de wethouder Bevers deze mede
deeling van mjjn collega van dén Brugselschen
toren. Vóór 1 April moest de beslissing val
len, zeide hp. De «optionariBsen" hadden hem
dit geschreven, en dat was volmaakt juist.
Helaasvoor de Brusselaars zjjn de 190
dus niets meer dan een schoone droom ge
weest. Arme «getruste" ex-aandeelhouders
Dit alleswat ik zelf gezien heb en die Brus
selsche en Amsterdamsche berichten, heeft mjj
werkeljjk genoegelpke oogenblikken verschaft.
Al die bedrijvigheid, al die ondernemingslust,
op zoo veelzijdig gebied betoond, was merkf
waardig om aan te zien. Men zou er
van in extase geraken en geneigd zjjn dé
trnst-heeren voor de wandelende ondernemings
lust aan te zien, evenals Rotschild het wan
delend crediet genoemd wordt,
Ja, zoo'n trust" is toch maar een heel ding
De »trust" bouwt een electrische Centrale
voor eigen gébruik. Deze concessie kreeg zjj
Verleden jaar van den Raad en, wat nog meer
waard is als contanten erg noodig zjjnzjj kreeg
ook het geld van het brave publiek jpm de
Centrale te bouwen. Voor het doel: n.ll»eigen
verbruik was de Centrale echter veel te groot
opgezet. Men begreep er niets van.
ziet! eenige maanden later ontpopt de
»trust" zich in eens als tram «optionnaris"
annexeert de tram en van den zomer zul
len wjj per electrische trust-tram naar Séhe
veningen rjjden, en zal de Centrale te Scheve
ningen de daarvoor benoodigde kracht leveren.
Ja, zoo'n trust" is toch maar een ingewik
kelde geschiedenis
Wat een blik op de toekomst moet men als
trust-koning niet hebben! Daar kan geen
- Raad en geen B. en W. mede concurreeren, en
vooral geen Haagsche Raad en geen Haagsche
B. en W.
En dan beweren sommigen nog dat eei
trust geen beursidylle is maar steeds eindigt
in een drama. Ja, tegenwoordig weet men al
niet waar zich aan te houden.
Met dat alles is Den Haag nu eindelpk
verlost van de eeuwige tramquaestie", die
reeds 7 jaar »aan de orde" was, en krjjgen
wjj nu eindelpk een behoorljjk tramnet. Want
eere wien eere toekomtop de voorwaarden is
nu weinig aan te merken. De trustheeren
In de 18 jaar, sedert verloopen, zjjn wij er
nu wel op vooruit gegaan in zooverre dat de
orders niet meer per telegram inkomen en ook
geen uur meer aangegeven wordt, maar een
beleefd schrjjven het ultimatum van H. H.
optionnarissen" vergezelt. Het beginsel blijft
echter hetzelfde.
De «trust" begint dus op de manier, waarop
Wilmart van den Haagsehen Raad afscheid nam.
Of wij ook met de train gesukkeld hebben
Ging het Maandag en Dinsdag dus levendig
in den Raad toe, op het Binnenhof heerschte
rust. De Kamer is met vacantie uiteengegaan
nadat zjj de Hooger Onderwijswet heeft aan
genomen.
Er wordt nu druk gespeculeerd hoe de Eerste
kamer met dr Kuyper's befaamd ontwerp zal
handelen. Zal ons Hoogerhuis de wet ver
werpen of aannemen? ziedaar het onderwerp
waaraan in deze dagen de echte Haagsche
Natuurljjk weet de een nog beter dan de
ander te vertellen hoe het eigenlijk zal gaan,
J maar nog natuurlijker dat niemand daarover
met zekerheid kan spreken. Als een kostelijke
openbaar verkeer in handen is van een «trust"
als deze, die zelfs nog bewjjzen moet, dat zij
levensvatbaarheid heeft. Iedereen weet hoe
het daarbjj toegaat. Hier wordt op verdiend,
daar op verloren zoodat de winst, als zij komt,
wat bp dit geval nog zeer de vraag is, door
enkele speciale bedrjjven moet worden opge
bracht. En daarom vraag ik mij afis het
wel goed gezien dat onze tram aan deze
Scheveningsche hoteltrust werd overgeleverd?
Want kraakt de trust", wat tot nog toe bijna
alle trusts gedaan hebben, dan kraakt ook de
tram en dan zijn wp nog veel verder van
honk dan het geval was met de Belgische
heeren. Nu weet ik wel dat de trustheeren
het v/tspreken van deze mogelijkheid gelijk
stellen met majesteitsbeleediging en ^deftige
communique's de wereld in sturen, waarin zjj
hun verontwaardiging luchten en waariqj de
twjjfelaars «totaal onwetenden" worden ge
noemd. Maar dit neemt niet weg dat zeer
degelijke en ernstige mannen deze mogelijk
heid bljjven voorzien, en daarom blpf ik er bp
dat wp, ondanks de schitterende concessie
voorwaarden, nog in de toekomst wel eens
slecht met deze combinatie konden uitkomen.
Ten tweede schuilt er lang geen denkbeeldig
door een provinciaal blad verspreid, dat het
ministerie reeds aan aftreden dacht als de
Eerste kamer de wet zou hebben verworpen. De
schrijver tot mijn leedwezen moet ik consta-
teeren dat het een Haagsche briefschrijver is,
die op die manier ons gilde van Haagsche cor
respondenten leeljjk in opspraak brengt wiBt
al te vertellen van «opruiming" en, wat een
voudig prachtig is, van «spoed maatregelen",
die de scheidende ministers reeds bezig waren
te treffen.
Nu zou de man, gevraagd naar een kleine
aanduiding, waarin die spoedmaatregelen be
staan, dit op geen voeten of vamen na kunnen
zeggen. Er is dan ook bij het heele bericht
niet de minste rekening gehouden met het
feit, dat het niet alle dagen 1 April is.
Maar dit daargelaten. Dergelijke vroegtpdige
Aprilgrappen hebben ook haar nadeelige zijde,
want zp zetten onnoodig kwaad bloed en geven
door hun domme opzet aanleiding tot vermoe
dens, die absoluut onjuist zijn.
Zoo liet men in coalitiekringen reeds door
schemeren alsof de heer Drucker genegen zou
zpn met den heer Borgesius in een kabinet te
zitten Bovendien deed het bericht het voor
komen alsof de «concentratie", waarover tegen-
gevaar, hierin nl. dat de geheele exploitatie I wo.ordig zoo veel gesproken wordt, reeds kant
van begin tot eind er op gericht zafczjjn het len klaar is. Natuurljjk is niets minder waar
publiek naar Scheveningen te vervoeren. Dat
is natuurljjk het eenige doel geweest van de
dernemende mannen en daarvoor is het ook
ik de Scheveningsche hotel-trust.
Maar al zoeken nu ook vele residentiebewoners
hun ziel en zaligheid op Scheveningen, er
bljjven er nog meer over, die andere eischen
stellen, bv. om zoo spoedig en goedkoop
mogeljjk van het eene eind der stad naar
het andere te komen zonder Scheveningen aan
te doen. En of daar nu de trust-heeren veel
voor zullen voelen, vooral als hun dat geld
kost, is te betwjjfelen.
Dat is de tweede schaduwzjjde van deze
overeenkomst. En zoo zouden er nog meerdere
op te sommen zpn. Maar genoeg. Wij zullen
er nu maar het beste van hopen. Het blpft
echter een zonderlinge toestand: een hotel
trust die een tramnet in een stad met 250.000
inwoners gaat exploiteeren
Ja, wij beleven hier in Den Haag wat!
Alvorens van de tram af te stappen nog
even een kleine herinnering hoe de geschie
denis zich soms kan herhalen.
Bjj de behandeling van het tramvoorstel in
den raad werd er sterk geprotesteerd tegen de
manier, waarop de heeren «optionnarissen"
den raad lieten beslissen/ Deze manier was
ook inderdaad hoogst onbahoorljjk en ongepast.
Zjj lieten den raad eenvoudig kiezen tusschen
aannemen of verwerpen,
Eigenaardig is het daarom dat in de raads
zitting van 29 Juni 1886 zich precies hetzelfde
heeft voorgedaan,
Ook toen werd de Raad door een tram-conces
sionaris voor de keuze gesteldaannemen of ver
werpen. Het was de beruchte financier Wil
mart die uit Brussel den toenmaligen burge
meester Patjjn telegrafeerde, dat de raad de
gestelde voorwaarden had aan te nemen, zul
lende hp anders zpn aandeelen niet aan de
nieuw gevormde maatschappjj (de Belgisché)
overdoen.
En dat nog wel precies met aangifte van
het uur.
Vóór vjjf uur 's namiddags moest de raad
beslist hebben,
De burgemeester, die staande de vergadering
het telegram ontving en voorlas, wist dan ook
niet beter te doen dan de heeren op de klok
te wjjzen,
Het was 4.10 uur; de heeren hadden dus
nog ruim drie kwartier om te beslissen
I.
dan is dat wel een teleurstelling voor de
Nederlandsche fabrikanten, want die hoopten
natuurljjk dat hun 'ouitenlandsche concurrent
hier duurder zou gaan verkoopendan hadden zij
ook hun prjjs wat kunnen opzetten. En dus
als het buitenlandBche goed in Nederland niet
dan dat. Wel is het echter waar dat er ondef
de liberalen van alle gading ernstig rekening
wordt gehouden met de mogelijkheid, dat de
Eerste kamer de onderwijswet mocht verwer
pen. Zpn mjjn inlichtingen juist, dan zouden
echter niet alle liberale Eerste kamerleden
daartoe willen medewerken en gaat deze be
weging vóór een verwerping van de wet het
sterkst uit van liberale kringen, die buiten de
Eerste kamer staan. Vooral van oud-liberale
zjjde wordt ernstig in deze richting op Eerste-
kamer-leden ingewerkt. Men heeft daarbjj wel
in overweging genomen of het niet beter zou
zpn de tariefwet te laten vallen en deze wet
aan te nemen, teneinde dan een beter plat form
bp mogeljjke verkiezingen te verkrjjgen, maar
ik heb deze taktiek in de laatste dagen slechts
zelden meer hooren verdedigen. Men kan dan
ook gerust zeggen dat onder de voorstanders
van een verwerping, hetzjj van deze wet hetzjj
van de tariefwet, bjjna algemeen de meening
heerscht dat men door deze onderwijswet te
verwerpen tevens de tariefquaestie kan uit
vechten.
Want daarbij wordt dan niet, zooals profeten
die brood eten beweren, geloofd aan het op
treden van een liberaal kabinet maar aan een
reconstructie van het kabinet-Kuyper door het
uittreden van den premier.
In zpn plaats zou dan hetzjj de heer Lohman
hetzjj de heer Mackay optreden wat natuurljjk
ook aan de tariefherziening een andere rich
ting zou geven. Het zou ook zeer goed moge
ljjk kunnen zjjn dat dr Kuyper aanbleef en
een nienwe wet indiende zooals met de Onge
vallenwet plaats had.
Ik geef hiermede slechts weer wat men ter
bevoegder plaats, waar Dien in het geheel niet
happig is op het bezetten van wankelende
ministerieele zetels, over den toestand van het
oogenblik denkt. In elk geval zoo zeker als
men het wil doen voorkomen, staat de ver
werping der wet nog lang niet. Komt het
echter zoover, vallen de verkiezingen van de
Provinciale Staten gunstig uit, en heb ik, naar
den mensch gesproken, over de verwerping
zekerheid verkregen, dan zal zonder m ankee
ren daarover rapporteeren
uw getrouwe
Torenwac h ter.
Den Haag, 1 April 1904-
Onze Minister van Financiën heeft geld
noodig en hp wil dat vinden door het tarief duurder wordt, dan kan het inlandsche fabri
kaat ook niet duurder worden gemaakt, maar
dan wordt ook niet de Nederlandsche np ver
heid «beschermd", zooals toch de bedoeling was.
Nu de tweede mogelpkheid de buitenlander
betaalt de belasting voor een deel. Neem eens
aan dat zpn waren vroeger hier deden 10
bjj vrpen invoer. Nu wordt een recht van
10 pCt. geheven, dus op de 10 juist 1.
De buitenlandsche fabrikant berekent dat hp
nog wel uitkomt als hjj twee kwartjes zelf
betaalt en voor dezelfde waren, die vroeger
hier 10 golden, nu 10.50 vraagt (hjj maakt
dan zelf maar 9.50). Wanneer hjj nu 10.50
gaat vragen, zegt de Nederlandsche fabrikant,
die vroeger ook niet meer dan 10 maken
kon met het oog op den buitenlander, zeer
vergenoegdnu ga ik 10.40 vragendan
blpf ik nog beneden den prijs van mjjn con
current en ga ik 40 cent per 10 vooruit t
Wie betaalt nu het gelag De verbruiker.
Die kon vroeger voor 10 krjjgen, waar hjj
nu 10.40 voor moet geven.
Erger nog staat het voor den verbruiker,
wanneer de buitenlandsche fabrikant er kans
toe ziet de belasting in t geheel niet te betalen.
Die buitenlander zegt dan «ik verkocht vroe
ger voor 10er komt nu 1 belasting op
welnu, dan moet ik voortaan 11 maken."
>Goed zoo," antwoordt zpn Nederlandsche
concurrent, «dan vraag ik 10.90dan ben
ik er net nog onder en maak een mooie winst."
Maar nu is de verbruiker nog veel meer het
kind van de rekening, want nu moet hp op
de 10 negentig cent meer betalen dan vroeger.
Natuurljjk zpn dit maar voorbeelden om
te doen zien hoe in 't algemeen de gang van
zaken zal zpn. Maar hieruit bljjkt toch wel
duidelpk dit: wanneer men aan de grenzen
een recht gaat heffen op goed, dat ook in
Nederland gemaakt wordt, zal öf de prjjs even
laag bljjven, maar dan wordt onze industrie
oók niet beschermd; öf de prjjs zal stjjgenen
dan wordt onze industrie wel beschermd. Die
bescherming bestaat juist daarin dat onze fa
brikanten een hooger prjjs vragen kunnen
zonder dat de buitenlandsche mededinging
hun dat door goedkooper aanbod onmogeljjk
maakt. Met andere woordenals de «bescher
ming" doel treft, wordt het beschermde ook
veel duurder. De verbruiker is het, dié den
fabrikanten het voordeel bezorgt. De ver
bruiker kan niet vrij meer kiezen tusschen
buitenlandsch of binnenlandsch goed. Het
buitenlandsche wordt duurder door de belasting;
het binnenlansche wordt duurder gemaakt
juist omdat het buitenlandsche duurder ge
worden is. De verbruiker kan er niet tusschen
uit; hp heeft te betalen.
Dit is ontleend aan Het Volks-Weekblad,
GeillnBtreerd orgaan van de Yereeniging
Arbeidersbelang.
van invoerrechten te wijzigen, te verhoogen;
dat wil zeggenvoor sommige goederen, die
tot nog toe »vrjj" in ons land mochten wor
den ingevoerd, zal voortaan aan de grenzen
een zeker bedrag moeten worden betaald en
voor andere goederen zal het reeds geldend
tarief worden verhoogd. Daarop komt zpn
voorstel neer. Terwjjl over het laatste jaar
onze schatkist uit deze belasting (invoerrech
ten) lO'/j mill, guldens trok, berekent de mi
nister dat, als zpn denkbeeld gevolgd wordt,
de opbrengst 20 millioen zal zjjn, dus 91/»
millioen meer.
Maar er komt nog iets bij. Het is den
Minister niet alleen te doen om meer geld te
krjjgen, hjj wil ook door deze wjjziging mede
werken, zooals hjj zegt, «tot ontwikkeling van
de vaderlandsche nijverheid." Hjj redeneert
aldus: de buitenlandsche fabrikanten doen onzen
fabrikanten een soms moorddadige mededinging
aan en dit is mogeljjk, doordat wjj dat vreemde
goed aan de grenzen niet of te laag belasten
welnu, laten wjj die koopwaren uit het buiten
land, voor zoover die reeds belast zpn, wat
zwaarder belasten en, voor zoover ze vrjj in
kwamen, er een «recht" op leggen, dan zal dat
een voordeel zjjn voor onze fabrikanten, want
die krjjgen dan een voorspronghet vreemde
goed moet belasting betalen en die belasting
moet in den prjjs worden teruggevondenhet
wordt duurder en dat is voor de Nederlandsche
industrie voordeelig.
Dit klinkt nu wel heel mooi en verleidelijk;
Maar als men de zaak van een beetje dich-
terbjj beziet, dan valt er nog al wat op af
te dingen. Dat ziet men het duideljjkst, als
men eens een bepaald voorbeeld neemt. Denk
b. v. eens aan steenen, de gewone metsel-
steenen, waaruit onze woonhuizen zpn gebouwd.
Tot nog toe kwamen die van buiten-af vrjj
in er werd geen belasting van geheven. Wat
gebeurde nu? De Belgische steenfabriekanten
verzonden groote hoeveelheden naar Nederland,
Voor onze steenfabriekanten was dat natuur
ljjk niet aangenaamhun prjjzen zeiden
ze werden erg gedrukt door die Belgische
concurrentie. Maar wat beteekende dat eigen
ljjk? Dat beteekende: dat ze met een heel
matig winstje tevreden moesten zjjndat ze
zoo goedkoop mogeljjk moesten verkoopen, want,
ze te duur werden, kaapte de Belg hun
de bestellingen voor den neus weg door met
eeu lageren prjjs genoegen te nemen. Het ge
volg was dus dat wjj, gjj en ik en alle Neder
landers, die in huizen van steen wonen en er
belang bjj hebben dat de grondstoffen voor
onze huizen goedkoop zpn, omdat wjj dan niet
te duur behoeven te bouwen of een lagere
huur kunnen betalen, dat wjj de steenen
zoo goedkoop mogelijk krjjgen konden,
Het is dus de strjjd tusschen den verbrui
ker en den voortbrenger: de verbruiker wil
zoo goedkoop mogeljjk koopen en de voort
brenger wil zoo duur mogeljjk verkoopen.
Maar nu wordt er, zooals dat heet, «een recht
gelegd op" steenen. En wat zal nu he'1 gevolg
daarvan zpn Als de Belgische fabrikant na
HET LANDBOUWBEDRIJF EN DE
ONGEVALLENWET.
De heer K. de Boer Cz., lid der Tweede
j kamer, heeft Donderdagavond te Beerta een
rede gehouden over«De ongevallenwet, toe-
de werking der nieuwe Tariefwet steenen naar I gepast op het landbouwbedrijf
Holland wil zenden, zal hjj aan de grenzen een I Door den spreker werden daarbjj de volgende
zekere som daarvoor moeten betalen. Natuur-1 stellingen verdedigd
ljjk zal dat hem onaangenaam zpn, want het
maakt zpn steenen in Nederland duurder.
Nu zal de Belgische fabrikant aldus rede-
1. Bjj een uitbreiding van de Ongevallen
verzekering tot den landbouw, zullen niet
alleen de arbeiders daarin moeten worden op-
neeren «In Nederland is voor mjj het vet I genomen, maar ook de kleine landbouwer, wiens
1 economisch bestaan van zpn physieke werk
kracht afhankelijk is.
2. Wanneer een splitsing in gevarenklassen
onvermjjdelpk is, moet dit getal klassen zoo
gering mogeljjk zpn. Als uitgangspunt voor
deze verdeeling zou kunnen dienen1. het al
van den ketelik moet daar belasting bjj in
voer betalen; mjjn prjjs daarmee heelemaal
verhoogen gaat niet aan, want dan worden
mjjn steenen duurder dan die van mjjn Hol-
landsche concurrenten; verhoog ik den prjjs
voor een deel, dan moet ik de rest zelfbjjpas-
anders
zou Wilmart
sen en dat gaat ook al niet; dan verdien ik lof niet gebruiken van krachtwerktuigen; 2. het
er niet genoeg meer aandus en derhalve
zend ik geen steenen meer naar Nederland
ik zoek een ander land op om mjjn steenen
heen te zenden."
Er is keus tusschen drie mogelijkheden, wan
neer van buitenlandsche waren een belasting
op de grenzen wordt gegeven öf die belasting
zal geheel worden betaald door den buitenland-
schen fabrikantöf-die belasting wordt maar
een deel. door den buitenlandschen fabri
kant betaald öf de buitenlandsche fabrikant
betaalt die belasting in V geheel niet.
Even nog een woord over die drie moge
ljjkheden.
Als de buitenlandsche fabrikant de belasting
geheel betaalt, dan wil dat dus zeggen dat hjj
den prjjs van zpn waren in Nederland met
verhoogt; hjj verkoopt dan hier net zoo goed
koop als vroeger (en neemt de belasting af van
zpn winst). Nu, als hjj dat doet, is de zaak
in het bedrjjf houden en gebruiken van paarden
of rundvee, deze laatste tot een bepaald getal.
3. Als grondslag voor de berekening der na
een ongeval toe te kennen rente wordt aange
nomen een standaarddaglpon voor verschillende
streken voor verschillende bedrpfssoortéft en
arbeidscategorieën.
4. Als grondslag voor de te betalen bijdrage
verdient ernstige aanbeveling een navolging
van paragr. 51 -van het Duitsche Unfallversiche-
rungsgesetz für Land und Forstwirtschaft,
waarbjj èen tarief is opgesteld, dat voor ver
schillende bedrjjven en verschillenden bodem
aanwjjst, hoeveel arbeid van manneljjke per
sonen per H.A. en per jaar benoodigd is.
Bfl de uitvoerige discussie bleek, dat nog
tal van landbouwers niet zoo heel vaBt over
tuigd zpn van de wenscheljjkheid der -opne
ming van het landbouwbedrjjf onder de onge
vallenwet. Niet de huurders, maar de eigenaren
onverschillig voor de Nederlandsche verbrui-1 der grott4en moeten volgens sommigen de
kersdie worden er niet slechter ommaat kosten der verzekering betalen.