Maandag 4 April. N°. 80. 147e Jaargang. 1904. Middelburg 2 April - 1 Bij deze courant behoort een Bijvoegsel. Van den ^aagschen Toren. Is de nieuwe Tariefwet in het belang der arbeiders MIDDELBliRGSCHE Deze courant versohjjnt d a g e 1 ij k smet uitzondering van Zon- en Feestdagen. Prijs, per kwartaal, zoowel voor Middelburg ala' voor alle plaatsen in Nederland franco pp., 2. Afzonderlijke nummers kosten 5 cent. THERMOMETER EN VERPACHTING. 2 April 8 u. vm 47 gr., 12 u. 51 gr., av. 4 u 52 gr. F. V.e r w a c h tmatige W. wind, bewolkte lucht, weinig verandering in temperatuur. Advertentiën20 cent per regel. Geboorte-, dood- en alle andere familieberichten en Dankbetuigingen van 1—7 regels 1.50elke regel meer 20 cent. Reclames 40 cent per regel. Groote letters naar de plaats, die zij innemen. Tot de plaatsing van advertentiën en reclames, niet afkomstig uit Zeeland, betreffende Handel, Nijverheid en Geldwezen, is uitsluitend gerechtigd het Algemeen Advertentie-Bureau A. DE LA HAR Ac., N.Z. Voorburgwal 366, Amsterdam. Haandag a., Tweeden Paasehdng, verschijnt de Middelburgsche Courant niet. In de laatste weken heb ik mij in mjjn hooge woonplaats menigmaal kostelijk kunnen amuseeren. Zoo boven op den toren genesteld, zie je n.l. veel wat den buren beneden ontgaat en zoo ben ik den laatsten tjjd in de gelegen heid geweest allervermakeljjkste tafreeltjes te bespieden, die mjj in mijn stille eenzaam heid jflink opgevrooljjkt hebben. Wat ik dan gezien heb Wel, lezer, dat is zoo maar niet in twee woorden te zeggen. Genoeg zij, dat het in verband stond met de nu opgeloste Haagsche tramquaestie. Wat een drukte is daaraan in de Scheveningsche trustkringen" voorafgaan Ja, al dagen en weken heb ik ze zien loopen, die ondernemende mannenDoor mijn verre kijker herkende ik op een goeden dag duide lijk den rechtsgeleerden raadsman der Scheve zjjn royaal geweest. Het dure sectietarief zal afgeschaft worden en daarvoor een Line-tariefj in de plaats komen. Bovendien komen er nieuwe lijnen bjj, die tot dusverre tramlooze stadsgedeelten zullen verbinden, en worden de paarden vervangen door electriciteit. Zoo mild zijn de heeren optionnarissen" zelfs geweest, dat zjj met hun tramzaak 15 millioen passagiers moeten vervoeren, willen zjj met het nieuwe tarief I dividend kunnen uitkeeren, wat voor a.s. bona üda tram-aandeelhouders bedenkelijk moet zjjn als men weet, dat tegenwoordig niet meer dan 8 millioen passagiers vervoerd worden. De Hagenaars zullen dus hun best moeten doen om het vertrouwen der »trust" in hun I lust om te trammen niet beschaamd te maken. Er moet dan ook maar behoorljjk getramd worden. Al is er dus, zooals ook bp de behandeling I in den Raad van verschillende zijden werd op gemerkt, weinig op de concessievoorwaarden I politieke tinnegieters hun hart ophalen, te zeggen, toch geloof ik dat daarover in de toekomst nog wel eens andere noten gekraakt zullen worden. In beginsel toch is het niet zonder beden king dat zulk een gewichtig deel van het 1 bjjdrage op dit gebied was een bericht, onlangs nische koningen vanSie pret nam ik waar hoe deze juist zich stadhuiswaarts begaf om de tram te strusteö". En welk een spoed maakte hij na afloop der conferentie om verslag uit te brengen aan de Hoog Mogenden, zete lende te ScheveningenMet »trustspoed" ging het op Scheveningen los, waar onmiddelijk kabinetsraad werd belegd. Zoo ging het dag aan dag. De heeren waren permanent in besogne. Ik kreeg respect voor zooveel werk kracht en werklust, vooral als ik dit in ver band bracht met hetgeen mjjn collega's op de Amsterdamsche en Brusselsche torens, met wie ik draadloos telegrafeer, meldden. Immers mjjn collega te Amsterdam seinde dat de aandeelen der Haagsche tram ook al weer met geheimzinnigen spoed van 140 op 190 waren gekomen en mjjn collega te Brussel, die de Brusselsche heeren, toenmaals nog aandeelhouders-eigenaren van de Haag sche tram, in observatie had genomen, liet mjj weten, dat zjj op het bericht dat hun aandeelen zoo merkwaardig waren gerezen er spjjt over gevoelden, dat zij de aandeelen in optie uit handen hadden gegeven. Zjj begrepen niet hoe hun bezit zoo spoedig 50 meer waard kon worden, verlangden de aandeelen terug, en wilden dan ook niets weten van een langer termjjn, binnen welke de optie zou eindigen. In de raadszitting van Maandag bevestigde de wethouder Bevers deze mede deeling van mjjn collega van dén Brugselschen toren. Vóór 1 April moest de beslissing val len, zeide hp. De «optionariBsen" hadden hem dit geschreven, en dat was volmaakt juist. Helaasvoor de Brusselaars zjjn de 190 dus niets meer dan een schoone droom ge weest. Arme «getruste" ex-aandeelhouders Dit alleswat ik zelf gezien heb en die Brus selsche en Amsterdamsche berichten, heeft mjj werkeljjk genoegelpke oogenblikken verschaft. Al die bedrijvigheid, al die ondernemingslust, op zoo veelzijdig gebied betoond, was merkf waardig om aan te zien. Men zou er van in extase geraken en geneigd zjjn dé trnst-heeren voor de wandelende ondernemings lust aan te zien, evenals Rotschild het wan delend crediet genoemd wordt, Ja, zoo'n trust" is toch maar een heel ding De »trust" bouwt een electrische Centrale voor eigen gébruik. Deze concessie kreeg zjj Verleden jaar van den Raad en, wat nog meer waard is als contanten erg noodig zjjnzjj kreeg ook het geld van het brave publiek jpm de Centrale te bouwen. Voor het doel: n.ll»eigen verbruik was de Centrale echter veel te groot opgezet. Men begreep er niets van. ziet! eenige maanden later ontpopt de »trust" zich in eens als tram «optionnaris" annexeert de tram en van den zomer zul len wjj per electrische trust-tram naar Séhe veningen rjjden, en zal de Centrale te Scheve ningen de daarvoor benoodigde kracht leveren. Ja, zoo'n trust" is toch maar een ingewik kelde geschiedenis Wat een blik op de toekomst moet men als trust-koning niet hebben! Daar kan geen - Raad en geen B. en W. mede concurreeren, en vooral geen Haagsche Raad en geen Haagsche B. en W. En dan beweren sommigen nog dat eei trust geen beursidylle is maar steeds eindigt in een drama. Ja, tegenwoordig weet men al niet waar zich aan te houden. Met dat alles is Den Haag nu eindelpk verlost van de eeuwige tramquaestie", die reeds 7 jaar »aan de orde" was, en krjjgen wjj nu eindelpk een behoorljjk tramnet. Want eere wien eere toekomtop de voorwaarden is nu weinig aan te merken. De trustheeren In de 18 jaar, sedert verloopen, zjjn wij er nu wel op vooruit gegaan in zooverre dat de orders niet meer per telegram inkomen en ook geen uur meer aangegeven wordt, maar een beleefd schrjjven het ultimatum van H. H. optionnarissen" vergezelt. Het beginsel blijft echter hetzelfde. De «trust" begint dus op de manier, waarop Wilmart van den Haagsehen Raad afscheid nam. Of wij ook met de train gesukkeld hebben Ging het Maandag en Dinsdag dus levendig in den Raad toe, op het Binnenhof heerschte rust. De Kamer is met vacantie uiteengegaan nadat zjj de Hooger Onderwijswet heeft aan genomen. Er wordt nu druk gespeculeerd hoe de Eerste kamer met dr Kuyper's befaamd ontwerp zal handelen. Zal ons Hoogerhuis de wet ver werpen of aannemen? ziedaar het onderwerp waaraan in deze dagen de echte Haagsche Natuurljjk weet de een nog beter dan de ander te vertellen hoe het eigenlijk zal gaan, J maar nog natuurlijker dat niemand daarover met zekerheid kan spreken. Als een kostelijke openbaar verkeer in handen is van een «trust" als deze, die zelfs nog bewjjzen moet, dat zij levensvatbaarheid heeft. Iedereen weet hoe het daarbjj toegaat. Hier wordt op verdiend, daar op verloren zoodat de winst, als zij komt, wat bp dit geval nog zeer de vraag is, door enkele speciale bedrjjven moet worden opge bracht. En daarom vraag ik mij afis het wel goed gezien dat onze tram aan deze Scheveningsche hoteltrust werd overgeleverd? Want kraakt de trust", wat tot nog toe bijna alle trusts gedaan hebben, dan kraakt ook de tram en dan zijn wp nog veel verder van honk dan het geval was met de Belgische heeren. Nu weet ik wel dat de trustheeren het v/tspreken van deze mogelijkheid gelijk stellen met majesteitsbeleediging en ^deftige communique's de wereld in sturen, waarin zjj hun verontwaardiging luchten en waariqj de twjjfelaars «totaal onwetenden" worden ge noemd. Maar dit neemt niet weg dat zeer degelijke en ernstige mannen deze mogelijk heid bljjven voorzien, en daarom blpf ik er bp dat wp, ondanks de schitterende concessie voorwaarden, nog in de toekomst wel eens slecht met deze combinatie konden uitkomen. Ten tweede schuilt er lang geen denkbeeldig door een provinciaal blad verspreid, dat het ministerie reeds aan aftreden dacht als de Eerste kamer de wet zou hebben verworpen. De schrijver tot mijn leedwezen moet ik consta- teeren dat het een Haagsche briefschrijver is, die op die manier ons gilde van Haagsche cor respondenten leeljjk in opspraak brengt wiBt al te vertellen van «opruiming" en, wat een voudig prachtig is, van «spoed maatregelen", die de scheidende ministers reeds bezig waren te treffen. Nu zou de man, gevraagd naar een kleine aanduiding, waarin die spoedmaatregelen be staan, dit op geen voeten of vamen na kunnen zeggen. Er is dan ook bij het heele bericht niet de minste rekening gehouden met het feit, dat het niet alle dagen 1 April is. Maar dit daargelaten. Dergelijke vroegtpdige Aprilgrappen hebben ook haar nadeelige zijde, want zp zetten onnoodig kwaad bloed en geven door hun domme opzet aanleiding tot vermoe dens, die absoluut onjuist zijn. Zoo liet men in coalitiekringen reeds door schemeren alsof de heer Drucker genegen zou zpn met den heer Borgesius in een kabinet te zitten Bovendien deed het bericht het voor komen alsof de «concentratie", waarover tegen- gevaar, hierin nl. dat de geheele exploitatie I wo.ordig zoo veel gesproken wordt, reeds kant van begin tot eind er op gericht zafczjjn het len klaar is. Natuurljjk is niets minder waar publiek naar Scheveningen te vervoeren. Dat is natuurljjk het eenige doel geweest van de dernemende mannen en daarvoor is het ook ik de Scheveningsche hotel-trust. Maar al zoeken nu ook vele residentiebewoners hun ziel en zaligheid op Scheveningen, er bljjven er nog meer over, die andere eischen stellen, bv. om zoo spoedig en goedkoop mogeljjk van het eene eind der stad naar het andere te komen zonder Scheveningen aan te doen. En of daar nu de trust-heeren veel voor zullen voelen, vooral als hun dat geld kost, is te betwjjfelen. Dat is de tweede schaduwzjjde van deze overeenkomst. En zoo zouden er nog meerdere op te sommen zpn. Maar genoeg. Wij zullen er nu maar het beste van hopen. Het blpft echter een zonderlinge toestand: een hotel trust die een tramnet in een stad met 250.000 inwoners gaat exploiteeren Ja, wij beleven hier in Den Haag wat! Alvorens van de tram af te stappen nog even een kleine herinnering hoe de geschie denis zich soms kan herhalen. Bjj de behandeling van het tramvoorstel in den raad werd er sterk geprotesteerd tegen de manier, waarop de heeren «optionnarissen" den raad lieten beslissen/ Deze manier was ook inderdaad hoogst onbahoorljjk en ongepast. Zjj lieten den raad eenvoudig kiezen tusschen aannemen of verwerpen, Eigenaardig is het daarom dat in de raads zitting van 29 Juni 1886 zich precies hetzelfde heeft voorgedaan, Ook toen werd de Raad door een tram-conces sionaris voor de keuze gesteldaannemen of ver werpen. Het was de beruchte financier Wil mart die uit Brussel den toenmaligen burge meester Patjjn telegrafeerde, dat de raad de gestelde voorwaarden had aan te nemen, zul lende hp anders zpn aandeelen niet aan de nieuw gevormde maatschappjj (de Belgisché) overdoen. En dat nog wel precies met aangifte van het uur. Vóór vjjf uur 's namiddags moest de raad beslist hebben, De burgemeester, die staande de vergadering het telegram ontving en voorlas, wist dan ook niet beter te doen dan de heeren op de klok te wjjzen, Het was 4.10 uur; de heeren hadden dus nog ruim drie kwartier om te beslissen I. dan is dat wel een teleurstelling voor de Nederlandsche fabrikanten, want die hoopten natuurljjk dat hun 'ouitenlandsche concurrent hier duurder zou gaan verkoopendan hadden zij ook hun prjjs wat kunnen opzetten. En dus als het buitenlandBche goed in Nederland niet dan dat. Wel is het echter waar dat er ondef de liberalen van alle gading ernstig rekening wordt gehouden met de mogelijkheid, dat de Eerste kamer de onderwijswet mocht verwer pen. Zpn mjjn inlichtingen juist, dan zouden echter niet alle liberale Eerste kamerleden daartoe willen medewerken en gaat deze be weging vóór een verwerping van de wet het sterkst uit van liberale kringen, die buiten de Eerste kamer staan. Vooral van oud-liberale zjjde wordt ernstig in deze richting op Eerste- kamer-leden ingewerkt. Men heeft daarbjj wel in overweging genomen of het niet beter zou zpn de tariefwet te laten vallen en deze wet aan te nemen, teneinde dan een beter plat form bp mogeljjke verkiezingen te verkrjjgen, maar ik heb deze taktiek in de laatste dagen slechts zelden meer hooren verdedigen. Men kan dan ook gerust zeggen dat onder de voorstanders van een verwerping, hetzjj van deze wet hetzjj van de tariefwet, bjjna algemeen de meening heerscht dat men door deze onderwijswet te verwerpen tevens de tariefquaestie kan uit vechten. Want daarbij wordt dan niet, zooals profeten die brood eten beweren, geloofd aan het op treden van een liberaal kabinet maar aan een reconstructie van het kabinet-Kuyper door het uittreden van den premier. In zpn plaats zou dan hetzjj de heer Lohman hetzjj de heer Mackay optreden wat natuurljjk ook aan de tariefherziening een andere rich ting zou geven. Het zou ook zeer goed moge ljjk kunnen zjjn dat dr Kuyper aanbleef en een nienwe wet indiende zooals met de Onge vallenwet plaats had. Ik geef hiermede slechts weer wat men ter bevoegder plaats, waar Dien in het geheel niet happig is op het bezetten van wankelende ministerieele zetels, over den toestand van het oogenblik denkt. In elk geval zoo zeker als men het wil doen voorkomen, staat de ver werping der wet nog lang niet. Komt het echter zoover, vallen de verkiezingen van de Provinciale Staten gunstig uit, en heb ik, naar den mensch gesproken, over de verwerping zekerheid verkregen, dan zal zonder m ankee ren daarover rapporteeren uw getrouwe Torenwac h ter. Den Haag, 1 April 1904- Onze Minister van Financiën heeft geld noodig en hp wil dat vinden door het tarief duurder wordt, dan kan het inlandsche fabri kaat ook niet duurder worden gemaakt, maar dan wordt ook niet de Nederlandsche np ver heid «beschermd", zooals toch de bedoeling was. Nu de tweede mogelpkheid de buitenlander betaalt de belasting voor een deel. Neem eens aan dat zpn waren vroeger hier deden 10 bjj vrpen invoer. Nu wordt een recht van 10 pCt. geheven, dus op de 10 juist 1. De buitenlandsche fabrikant berekent dat hp nog wel uitkomt als hjj twee kwartjes zelf betaalt en voor dezelfde waren, die vroeger hier 10 golden, nu 10.50 vraagt (hjj maakt dan zelf maar 9.50). Wanneer hjj nu 10.50 gaat vragen, zegt de Nederlandsche fabrikant, die vroeger ook niet meer dan 10 maken kon met het oog op den buitenlander, zeer vergenoegdnu ga ik 10.40 vragendan blpf ik nog beneden den prijs van mjjn con current en ga ik 40 cent per 10 vooruit t Wie betaalt nu het gelag De verbruiker. Die kon vroeger voor 10 krjjgen, waar hjj nu 10.40 voor moet geven. Erger nog staat het voor den verbruiker, wanneer de buitenlandsche fabrikant er kans toe ziet de belasting in t geheel niet te betalen. Die buitenlander zegt dan «ik verkocht vroe ger voor 10er komt nu 1 belasting op welnu, dan moet ik voortaan 11 maken." >Goed zoo," antwoordt zpn Nederlandsche concurrent, «dan vraag ik 10.90dan ben ik er net nog onder en maak een mooie winst." Maar nu is de verbruiker nog veel meer het kind van de rekening, want nu moet hp op de 10 negentig cent meer betalen dan vroeger. Natuurljjk zpn dit maar voorbeelden om te doen zien hoe in 't algemeen de gang van zaken zal zpn. Maar hieruit bljjkt toch wel duidelpk dit: wanneer men aan de grenzen een recht gaat heffen op goed, dat ook in Nederland gemaakt wordt, zal öf de prjjs even laag bljjven, maar dan wordt onze industrie oók niet beschermd; öf de prjjs zal stjjgenen dan wordt onze industrie wel beschermd. Die bescherming bestaat juist daarin dat onze fa brikanten een hooger prjjs vragen kunnen zonder dat de buitenlandsche mededinging hun dat door goedkooper aanbod onmogeljjk maakt. Met andere woordenals de «bescher ming" doel treft, wordt het beschermde ook veel duurder. De verbruiker is het, dié den fabrikanten het voordeel bezorgt. De ver bruiker kan niet vrij meer kiezen tusschen buitenlandsch of binnenlandsch goed. Het buitenlandsche wordt duurder door de belasting; het binnenlansche wordt duurder gemaakt juist omdat het buitenlandsche duurder ge worden is. De verbruiker kan er niet tusschen uit; hp heeft te betalen. Dit is ontleend aan Het Volks-Weekblad, GeillnBtreerd orgaan van de Yereeniging Arbeidersbelang. van invoerrechten te wijzigen, te verhoogen; dat wil zeggenvoor sommige goederen, die tot nog toe »vrjj" in ons land mochten wor den ingevoerd, zal voortaan aan de grenzen een zeker bedrag moeten worden betaald en voor andere goederen zal het reeds geldend tarief worden verhoogd. Daarop komt zpn voorstel neer. Terwjjl over het laatste jaar onze schatkist uit deze belasting (invoerrech ten) lO'/j mill, guldens trok, berekent de mi nister dat, als zpn denkbeeld gevolgd wordt, de opbrengst 20 millioen zal zjjn, dus 91/» millioen meer. Maar er komt nog iets bij. Het is den Minister niet alleen te doen om meer geld te krjjgen, hjj wil ook door deze wjjziging mede werken, zooals hjj zegt, «tot ontwikkeling van de vaderlandsche nijverheid." Hjj redeneert aldus: de buitenlandsche fabrikanten doen onzen fabrikanten een soms moorddadige mededinging aan en dit is mogeljjk, doordat wjj dat vreemde goed aan de grenzen niet of te laag belasten welnu, laten wjj die koopwaren uit het buiten land, voor zoover die reeds belast zpn, wat zwaarder belasten en, voor zoover ze vrjj in kwamen, er een «recht" op leggen, dan zal dat een voordeel zjjn voor onze fabrikanten, want die krjjgen dan een voorspronghet vreemde goed moet belasting betalen en die belasting moet in den prjjs worden teruggevondenhet wordt duurder en dat is voor de Nederlandsche industrie voordeelig. Dit klinkt nu wel heel mooi en verleidelijk; Maar als men de zaak van een beetje dich- terbjj beziet, dan valt er nog al wat op af te dingen. Dat ziet men het duideljjkst, als men eens een bepaald voorbeeld neemt. Denk b. v. eens aan steenen, de gewone metsel- steenen, waaruit onze woonhuizen zpn gebouwd. Tot nog toe kwamen die van buiten-af vrjj in er werd geen belasting van geheven. Wat gebeurde nu? De Belgische steenfabriekanten verzonden groote hoeveelheden naar Nederland, Voor onze steenfabriekanten was dat natuur ljjk niet aangenaamhun prjjzen zeiden ze werden erg gedrukt door die Belgische concurrentie. Maar wat beteekende dat eigen ljjk? Dat beteekende: dat ze met een heel matig winstje tevreden moesten zjjndat ze zoo goedkoop mogeljjk moesten verkoopen, want, ze te duur werden, kaapte de Belg hun de bestellingen voor den neus weg door met eeu lageren prjjs genoegen te nemen. Het ge volg was dus dat wjj, gjj en ik en alle Neder landers, die in huizen van steen wonen en er belang bjj hebben dat de grondstoffen voor onze huizen goedkoop zpn, omdat wjj dan niet te duur behoeven te bouwen of een lagere huur kunnen betalen, dat wjj de steenen zoo goedkoop mogelijk krjjgen konden, Het is dus de strjjd tusschen den verbrui ker en den voortbrenger: de verbruiker wil zoo goedkoop mogeljjk koopen en de voort brenger wil zoo duur mogeljjk verkoopen. Maar nu wordt er, zooals dat heet, «een recht gelegd op" steenen. En wat zal nu he'1 gevolg daarvan zpn Als de Belgische fabrikant na HET LANDBOUWBEDRIJF EN DE ONGEVALLENWET. De heer K. de Boer Cz., lid der Tweede j kamer, heeft Donderdagavond te Beerta een rede gehouden over«De ongevallenwet, toe- de werking der nieuwe Tariefwet steenen naar I gepast op het landbouwbedrijf Holland wil zenden, zal hjj aan de grenzen een I Door den spreker werden daarbjj de volgende zekere som daarvoor moeten betalen. Natuur-1 stellingen verdedigd ljjk zal dat hem onaangenaam zpn, want het maakt zpn steenen in Nederland duurder. Nu zal de Belgische fabrikant aldus rede- 1. Bjj een uitbreiding van de Ongevallen verzekering tot den landbouw, zullen niet alleen de arbeiders daarin moeten worden op- neeren «In Nederland is voor mjj het vet I genomen, maar ook de kleine landbouwer, wiens 1 economisch bestaan van zpn physieke werk kracht afhankelijk is. 2. Wanneer een splitsing in gevarenklassen onvermjjdelpk is, moet dit getal klassen zoo gering mogeljjk zpn. Als uitgangspunt voor deze verdeeling zou kunnen dienen1. het al van den ketelik moet daar belasting bjj in voer betalen; mjjn prjjs daarmee heelemaal verhoogen gaat niet aan, want dan worden mjjn steenen duurder dan die van mjjn Hol- landsche concurrenten; verhoog ik den prjjs voor een deel, dan moet ik de rest zelfbjjpas- anders zou Wilmart sen en dat gaat ook al niet; dan verdien ik lof niet gebruiken van krachtwerktuigen; 2. het er niet genoeg meer aandus en derhalve zend ik geen steenen meer naar Nederland ik zoek een ander land op om mjjn steenen heen te zenden." Er is keus tusschen drie mogelijkheden, wan neer van buitenlandsche waren een belasting op de grenzen wordt gegeven öf die belasting zal geheel worden betaald door den buitenland- schen fabrikantöf-die belasting wordt maar een deel. door den buitenlandschen fabri kant betaald öf de buitenlandsche fabrikant betaalt die belasting in V geheel niet. Even nog een woord over die drie moge ljjkheden. Als de buitenlandsche fabrikant de belasting geheel betaalt, dan wil dat dus zeggen dat hjj den prjjs van zpn waren in Nederland met verhoogt; hjj verkoopt dan hier net zoo goed koop als vroeger (en neemt de belasting af van zpn winst). Nu, als hjj dat doet, is de zaak in het bedrjjf houden en gebruiken van paarden of rundvee, deze laatste tot een bepaald getal. 3. Als grondslag voor de berekening der na een ongeval toe te kennen rente wordt aange nomen een standaarddaglpon voor verschillende streken voor verschillende bedrpfssoortéft en arbeidscategorieën. 4. Als grondslag voor de te betalen bijdrage verdient ernstige aanbeveling een navolging van paragr. 51 -van het Duitsche Unfallversiche- rungsgesetz für Land und Forstwirtschaft, waarbjj èen tarief is opgesteld, dat voor ver schillende bedrjjven en verschillenden bodem aanwjjst, hoeveel arbeid van manneljjke per sonen per H.A. en per jaar benoodigd is. Bfl de uitvoerige discussie bleek, dat nog tal van landbouwers niet zoo heel vaBt over tuigd zpn van de wenscheljjkheid der -opne ming van het landbouwbedrjjf onder de onge vallenwet. Niet de huurders, maar de eigenaren onverschillig voor de Nederlandsche verbrui-1 der grott4en moeten volgens sommigen de kersdie worden er niet slechter ommaat kosten der verzekering betalen.

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1904 | | pagina 1