dl
m
27 April.
Maandag
N°. 98.
146e Jaargang,
Middelburg 25 April.
N, -
IRES
:in.
ng
13
Bij deze courant behoort een By voegsel.
Van den Haagschen Toren.
W-
JAN-
en
i
IENS,
|LO -
romen
Brak-
LIT-
1, ter-
raagd,
ourean
IDAM
rüctêé i
3
8.—
3 -
3—
3—
3-
ea
7.55,
MIDDELBURGSCHE COURANT.
Deze courant verscnijnt d a g e I ij k s, mot uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prg per kwartaal, zoowel voor Middelburg ais voor alle plaatsen in Nederland franco p.p., f 2.
Afzonderlijke nummers kosten 5 eent.
THERMOMETER EN VERWACHTING.
25 April 8 u. vm. 45 gr., 12 u. 49 gr., av. 4 n. 49 gr. F. Verwacht: W. wind,
veranderlijk weer, geringe neerslag, geringe toename in temperatuur.
Advertentiën20 eent per regol. Geboorte-, dood- on allo andere familieberichten en
Dankbetuigingen van 17 regels f 1.50; elke regel meer 20 eent. Keelamens 40 eent per regel
Groote letters naar de plaats, die ag innemen.
Tot de plaatsing van advertentiën en reclames, niet afkomstig uit Zeeland, betreffende
Handel, Nfi verheid en Geldwezen, is uitsluitend gereohtigd het Algemeen Advertentie-Beren*
A, DB IiA MAR An., M. Veerbnrgwal Mt,
Wat een eerzaam burger in deze troebele
dagen al niet overkomen kan Daar kreeg ik
zoo waar een dezer dagen een brief, waarin
mjj de vraag gesteld werdzpt gjj ook al in
•staking" Wp hooren niets van u. Heeft de
vakvereeaiging der .torenwachters" zich soms
solidair verklaard, en de staking geproolamesrd?
Eerlijk gezegd, schrok ik een weinig van die
vraag. Ik stond in den beginne beduisd te
k{jkan. Wat moest ik den briefschrijver ant
woorden f Hem de zaken mededeelen precies
sooals zjj waren; hem schrijven, dat in de
atgeloopen stakingsweken de vele corresponden
ten der Midd. Crt. zich zoo geweerd hebben dat
bjjna alle plaatsruimte in beslag was genomen,
terwjjl er bovendien ander werk te verrichten
viel, dat ik onmogelijk in den steek kon laten
Dan zou ik de waarheid zeggen, niets dan de
waarheid. Maar aan de anderen kant vond ik
dat wel een beetje prozaisch. De man, moet u
weten, is aan den sentimenteelen kant, voelde
veel voor het edele stakersvak en dweepte met
de «machtige beweging". Mjjn zuiver, zakeljjk
antwoord zou hem dus onaangenaam aangedaan
hebben. Daarom, ten einde hem niet al te veel
leed aan te doen hjj heeft in de laatste
dagen toch al zooveel smart te verduren
maakte ik hem bovendien maar deelgenoot
van mjjn stakingsoverpeinzingen gedurende de
dagen, die den 12den April voorafgingen. Dat
zou hem ten minste kunnen troosten, nu h{j
my onmogeljjk meer kon telegrapheeren«Har
telijk gefeliciteerd met torenwachtersstaking.
Hulde Hier allen solidair. Zooeven 2 tonnen
gouds per onderkruiperstrein voor u en de
«partygenooten" aangebracht.
Want ik weet zeker, dat hjj mjj een tele
gram in dien geest gestuurd zou hebben. Dat
was het compliment van den dag: hartelijk
gefeliciteerd met uw staking, welke geluk-
wensoh, zooals ik hem schreet, my dan ook
aan het peinzen over de staking heeft gebraoht
Men hoorde in die dagen overal van staken.
Ook nu nog, maar in die dagen begon het
gekleed en deftig te staan, als men zeggen
konIk staak. Ik ben een staker. Vooral als
men een le klasse staker, n.l. een solidair
staker was. Dat gaf bljjk van zeldzamen karak-
teradel. Men gaf zich zelf een brevet van on
baatzuchtigheid. Ik begon my dan ook werkeljjk
de vraag te stellenzpt gy het eigenljjk niet
aan u zelf verplicht ook te staken Nutuurljjk
niet als eoonomisch staker maar als solidair
staker. De voordeelen, zoo redeneerde ik,
waren groot. Myn onbaatzuchtigheid kwam
in eens boven alle verdenking te staan, werd
van prima qualiteit. Mr Troehtra en vooral
Domela Nieuwenhuis gaf daarop jaren lange
garantie. Voorst zou ik my als «klassebewuste
Torenwachter" kunnen aandienen. Ik maakte
dan een geweldige promotie, want een gewone
torenwachter is, vergeleken bp een klassebe
wuste dito, ais een korrel zand vergeleken bp
een berg.
Nu stond daar ook wel het een en ander
tegenover. De door het Comité van Verweer
als «besmet" verklaarde gedachten en berichten
souden ondanks myn staken door de Midd. Crt.
verspreid worden. Dat was angstig, altpd
van uit een nuttigheids oogpunt bezien. Want
onderkuipers zouden niet moeilpk te vinden
«yn. Verder bestond de kans, dat myn on
baatzuchtigheid toch nog in het gedrang zou
komen. Zelfs al had ik niervan schitterende
biyken willen geven door stipt alle bezigheden
te verriohten, die een zelfbewusten solidairen
staker zpn opgelegd. Ik had b. v. den ganschen
dag kunnen gaan kuieren, alle stakersvergaderin
gen met myn tegenwoordigheid kunnen vereeren,
met handen en voeten kunnen applaudiaeeren
als «mpnheer" Samson of «mpnheer" Klooster
man het uitbrulden, dat alle bourgeois «smeer-
pppen" zpn. En dan niettegenstaande dit alles
o 1 ik weet hoe boos de menscheiyke natuur
is zou myn onbaatzuchtigheid in verden
king z|n gekomen.
Zoo overwoog ik in die dagen de voor- en
nadeelen eener solidaire Torenwachtersstaking.
Ik kan maar niet tot een besluit komen. De
oollega's hadden ook een hazenhart, dat een
staker niet gebruiken kan. De tweestryd
was om wanhopig te worden. Ik telde de
knoopen van mpn jas en begonstaken, niet
staken, staken Maar dat bracht ook geen
uitkomst Het eindigde altyd met staken.
En dat (ik ben in die dingen nog een jongen
van 12 jaar)beviel mp niet Dat staken
benauwde mp. Ik begon er daarop eens weten-
sohappeiyk over te denken. Solidariteit ver
telde men, was een ethisch goed, een ethisch
bezit. Ik sloeg er dr. Ritters Etieehe Frag
menten eens op na, en ik vond niets van
staking. Het begon mp werkelpk te schemeren.
Ik raakte de kluts heelemaal kwpt. Ik zag
mp zelf in stakingsfierheid in een lichtend
verschiet als klassebewuste Torenwachter.
Maar in de verte zag ik ook het heirleger
«onderkruipers"ik droomde van stakers, en
hoorde ze stakkers roepen. Zoo zat ik «in
arremoede neder, denkendeen peinzende over
stakers, altpd voor zooverre de loopende zaken
dit toelieten. En toen kwam op eens het be
richt «do staking opgeheven" en wat de
knoopen van myn jas en dr. Ritters Fragmenten
en de door mr Troelstra gegarandeerde
karakteradel niet hadden kunnen doen, was nu
gesohied, Het waa voor mp uit met alle
stakings-ideeën absoluut uit. Mpn motto werd
en ia nog staken, dat nooit, zei Van Speyk
Aldus schreef ik myn vriend en dat ik hier
van tevens aan de lezers der Midd. Crt mede-
deeling doe is om hen te laten zien, wat een
eenzaam burger in deze troebele dagen al niet
te overdenken krpgt en overkomen kan.
Maar dit alles ligt nu reeds ongeveer een
veertien dagen achter ons. Toch draait hier
nog alles om de «staking" heen. Met de sta
king wordt alles nog in verband gebracht
allen ondervinden er nog in meer of mindere
mate den invloed van. Zy werkt op allen nog
na. Zoo bv. was dit duidelpk merkbaar met
het Ned. Natuur- en Geneeskundig Congres, dat
verleden week hier drie dagen vergaderde-
De 300 k' 400 gasten, die het congres ons
bracht, wp hebben er niets van bemerkt. Was,
het door de nabetrachtingen over de staking
die onze belangstelling nog geheel in beslag
namen, dat wp van de tegenwoordigheid van
zoo veel illustere mannen in ons midden niets,
hoegenaamd niets gewaar werden f Ik weet
het niet, maar wel kan ik u zeggen, dat in
andere omstandigheden er zeker meer aandacht
aan geschonken zou zpn. Ook enkele leden van
het congres, die ik toevallig ontmoette, viel
deze kalmte op. Zp hadden by vorige gele
genheden, toen zp er elders gecongresseerd
hadden, veel meer genoten, dan hier in de
Residentie, en naar mp verzekerd werd, is er
dan ook in Congreskringen nog al gemopperd
En niet zonder reden. Een vreemden indruk
bv. maakte het, dat het bestuur niet ten ge
meentehuize is gecomplimenteerd, zooals de
gewoonte medebrengt. Wel was onze bnrge
meester daarover gepolst, maar onze tactvolle
burgervader weigerde botweg. Hp had met die
doctoren niets te maken. Te vergeefs wees
men burg. Harinsma op het voorbeeld zpner
collega's te Groningen, Amsterdam, Leiden en
waar het congres vroeger al niet meer had
vergaderd. Onze burgemeester deed er niet
aan. Daarmede was het voor hem nit.
Gelukkig dacht de Commissaris der Koningin
in deze 'provincie er anders over. Mr Patyn
bood den heeren van het hoofdbestuur en
anderen genoodigden ten minste een diner aan.
Liet de houding der gemeentelpke authori-
teiten nog al te wenschen, het heeft ook de
aandacht getrokken, dat prins Hendrik, jnist
een dag vóór het bpeen komen van het CongreB
naar Het Loo is vertrokken. Daar de prins
kort geleden het eere-voorzitterschap heeft
aanvaard, had men gedacht, dat hp hetzy per-
soonlpk het Congres had geopend, hetzp bp
de opening tegenwoordig ware geweest als
blpk van belangstelling. Nu dit niet is ge
schied, heeft zpn afwezigheid niet weinig
teleurstelling verwekt. Behalve deze tegen
vallers moet het ook met de organisatie van
het Congres niet al te best gesteld geweest
zpn. Zoo vernam ik dat de Witte vereenigings-
punt was. De soos was geëmancipeerd. Maar
in het officieele program las men dat Haagsche
leden van het Congres, niet-leden der Witte, geen
toegang hadden, zoomede diegenen wonende
in Delft, Vrpenban, Veen en nog eenige
andere nesten nit den omtrek. Dat is nn wel
bekend. Van de directie was het evenwel een
sublieme gedachte deze popnlairiseering der
cosmografie a raison van 0.50. Business men
eoery inch.
Van Business menschen gesproken. Ik hoorde
een dezer dagen wat onlangs een anderen
Haagsche businessman aan het Hof overkwam»
een grappige geschiedenis, die niet zonder
zekere piquanterie is. Zooals bekend, is het
buitengoed Zorgvliet in handen van een groep
bouwspeculanten overgegaan, van wie de heer
Goedkoop zeker wel de kapitaal-krachtigste
is. Hp gaat dan ook op Zorgvliet, waarop in
de eerste 7 jaren niet gebouwd mag worden,
wonen. Hiermede vervielen dus de toegangs
kaarten tot Zorgvliet, door den groothertog van
Saxen Weimar verleend, en stond bet aan den
eigenaar mr Goedkoop deze toegangsbewyzen
nit te reiken.
Zoo deed h| ook een kaart aan de Koningin
toekomen, die deze attentie zeer op prps stelde,
en den zender daarvoor persooniyk wenschte
te bedanken. Aldus geschiedde, en de heer
Goedkoop werd in audiëntie door H. M. ont
vangen. Ook Prins Hendrik was bp het on
derhond tegenwoordigen zooals te begrppen
is, werd er druk over Zorgvliet gesproken. Het
was er zoo mooi en plezierig, zoo aangenaam
om te wandelen enz. enz Totdat op eens de
Prins dood leak zich laat ontvallen «Maar
mpnheer Goedkoop, weet u wat u met Zorg
vliet moest doen U moest er niet op gaan
bonwen, daar is het veel te mooi voormaar
u moest het maar als wandelpark aan de stad
ten geschenke geven." Natuurlpk stokte het
gesprek. De Koningin keek den Prins aan en
deze den heer Goedkoop, voor wien die ge
dachte zeker gloednieuw was. Maar dat het
antwoord bevestigend lnidde, is wel niet aan
te nemen. Daarvoor hadden wp in Amerika
moeten zyn. Hollandsche millionnairs geven
hoogstens, en dan nog voor een enkele maal,
één ton en worden dan daarvoor uitbundig
geprezen. Dat zit nn eenmaal in onzen volks
aard. Maar dat er over het gezegde van den
Prins hartelpk gelachen is, vooral door het,
die de Eoryvltel-schaoheryen en historie ken
nen, laat zich begrppenen als men daarbp
denkt aan de compagnons van den heer Goed
koop, die natuurlpk tegen behoorlpke winst
zonden moeten uitgekocht worden, dan zit er
in dezen voortreffeiyken raad van den Prins een
kosteiyke piqnanterie, zonder bedoeling van
den zegsman, die onze Haagsche bouwonder
nemers nog slecht kent, maar die daarom
jnist des te kosteiyker en pittiger is.
Ook aan H.M. de Koningin Moeder zond
de heer Goedkoop een toegangskaart, en H. M.
antwoordde, onder dankbetuiging, dat zy de
attentie op prps stelde en er ook gebruik van
zou maken, mits geen anderen daardoor belem
mering zonden ondervinden een even vriet
delpk als tactvol antwoord, dat wp trouwens
van onze gewezen Regentes gewend zyn.
Mocht dit ook maar getuigd kunnen worden
van de personen die het in hun macht hebben
om veel van het leed te verzachten, dat de
staking over duizenden gezinnen in den lande
heeft gebracht,
Maar wat in verband daarmee verluidt over de
inziohten van de directie der H. IJ. Sp. en van
de S. S. is alles behalve geruststellend. Mj
is nit zeer goede bron verzekerd, dat er op
verschillende plaatsen in het land door lagere
spoorwegautoriteiten is aangedrongen op cle
mentie ten behoeve der ontslagen stakers. En
niet nit zuivere menschenliefde, maar heel
gewoon omdat het in het belang der Maat-
schapppen is, deze geoefende krachten
uitgezonderd natuurlpk eenige leideis niet
door ongeoefende menschen te vervangen
Zuiver dus in het belang van den dienst, van
het publiek en van de aandeelhouders
Maar de hooge heeren in Amsterdam, die in
een hoog houden der traditie's, beter gezegd I Jan. jl. alhier op het station zoo diep in het
van de statuten der Witte, die waarschpnlpk
dateeren uit Anno maar voor de Congres
sisten waren deze uitzonderingsmaatregelen
dikwjjls een belemmering voor een gezellig
samenzjjn met Haagsohe collega's, die toch
heusoh geen misbruik der provisioneele ver
gunning zouden maken. Te hopen is het dat
een volgend maal het bestnur der Witte hierop
een passenden uitweg zal vinden, hetzp door
de hand te lichten met dergeiyke middel-
eeuwsche statuten, hetzp door die malle bepa
lingen eens voor al af te schaffen.
Over het algemeen was het Congres dus nog
al een tegenvaller. Voor het leekenpubliek
was de proef van Foucault, vertoond in het
stof gebogen hebben voor eenmachi
nist, willen daar niets van weten. Deze ad
viezen zyn dan ook zeer koeltjes ontvangen
zoo koeltjes zelfs, dat het als afschrikwekkend
voorbeeld diende voor anderen, die ook zoo over
de belangen van den dienst, van het publiek
en van de aandeelhouders mochten denken
Mp werd zelfs verzekerd en mpn zegsman
is werkeiyk niet de eerste de beste dat het
terrorisme van de directies tot zelfs in die
rangen was doorgedrongen, waar mea zou
denken, dat daar geen quaestie kan zpn van
vrees voor ontslag of vrees voor «inpepering
als het later eens te pas kan komen. De
heeren directeuren gevoelen zich absoluut
Kurhaus, waarbp professor Dubois een geestige meester van de situatie en de regeering zal
speech hield, een aardige afwisseling, die ons
aan het lachen bracht. Nog aardiger was
echter het bericht, dat de volgende dagen in
de bladen Btond, nl. dat de directie van het
Kurhaus de proef a, 0.50 entrée vertoonde.
Of een gehuurde professor daarbp demonstreer-
nog heel wat moeite hebben om deze spoor
weg-satrapen te doen begrppen, dat ook aan
bun terrorisme, evengoed als aan dat der ar
beiders, een einde moet komen.
Van minister Dè Mares Oyens is in dit
opzicht heel weinig te verwachten. Hy is
de of dat de Piermeester het deed, is mp niet I daartoe veel te slap en heeft bovendien bjj de
heeren van den Droogbak te Amsterdam geen
prestige hoegenaamd. Alleen dr Kuyper zou
hier afdoende kunnen ingrppen, en moet dit
ook reeds getracht hebben door langs indireoten
weg aan de machthebbenden te kennen te
geven, dat hp bet handhaven van het ontslag
van alle stakers niet kan goedkeuren. Maar
van deze pour-parler's moet hp van een kende
kermis thuis gekomen zpn. Hy heeft nul op
het request gekregen. Ik wil niet voor
de juistheid instaan, maar mp is ter oore ge
komen, dat een der betrokken heeren op een
verzoek om ontferming te betoonen, geant
woord moet hebben«Zelfs al vroeg de Ko
ningin het, dan doen wp het nog niet." Ter
zpde gelaten of dit antwoord al dan niet juist
weten w{j genoeg uit bet stuk van den
beer B. Nierstrasz in de N. Crt. over het lot
der ontslagen spoorwegstakers, welke geest
heerBoht in de kringen der overwinnaars
van den zesdaagsohen stakingsslag. Te dezer
plaatse heb ik mp onthouden van uitvoerige
beschouwingen over dit merkwaardig betoog,
dat meer licht over de spoorwegtoestanden
verschaft dan alle enquête commissiën ooit
kunnen verschaffen want de heeren B'
Nierstrasz en N. Nierstrasz, chef van het ver
voer der H. IJ. Sp., zullen wel geen diepgaande
verschillen hebhen. Maar dit zp mp geoor
loofd te zeggen: cynischer betoog werd wel
zelden geleverd. En wel cynisch in dien zin,
dat hier van humaniteit en medelpden geen
sprake is. Daar doet de heer Niestrasz niet
Vraagt men waarom niet, dan zegt hy
omdat er anders wederom staking komt." De
menschen moeten «rillen by de gedachte,"
indien zp nog eens wilden staken. Een Bis-
markiaansche opvatting dus, alleen met dit
onderscheid, dat de Duitsche Bismarck huma
niteit en gevoel op zpde schoof ter wille van
een groot doelde stichting van het Duitsche
rpk; de Amsterdamsehe plutocratische Bis
marck hetzelfde doet, teneinde een paar dui
zend mensohen broodeloos te houden, wat
lang niet hetzelfde is.
Maar behalve cynisch is het stuk, en daar
door wordt het nog treuriger, belachelijk in
hooge mate. Wat bv. te denken, waar de
schrpver zegt, dat den 31sten Januari door de
directies >alles vergeten én vergeven werd". Is
dit niet belaoheiyk treurig? Had de geachte
schrpver dan niemand bv. op zpn kantoor, die
de correctie waarnam Immers, de eerste de
beste klerk bad hem dan kannen zeggen
hooggeachte chef, wat u van Schopenhauer,
door u geciteerd, vermeldt, gaat my te hoog
maar wat u daar zegt, is klinkklare nonsens.
De directies hadden den 31sten absoluut niets
te vergeven. Zp legden het falikant af.
Een fataal abuis voor den heer Nierstrasz,
als discipel van Schopenhauer, waar de oude
heer uit Frankfort toch uitdrukkelpk leeraarde
de eigenlpke gezondheid van den geest be
staat in de volmaakte herinnering Die Welt als
Wille und Vorstellung). Maar dit Blechts entre
paranthéses.
Een ander staaltje van jammerlpke zelfbedrog
geeft hp, waar hp spreekt,«van een onverhoed
schen en verraderlpken aanval", door het spoor
wegpersoneel den 6den April gedaan. Ook dat is
onzin, trenrige zelfbegoocheling. Want iedereen
weet dat de directies van af den 31sten Jan. op
niets anders verdacht waren dan zich tegen een
mogelpken aanval te verweren. Dat is dus
zacht nitgedrukt: spelen met woorden, gelpk
dr. Knyper deed met zyn «gruwelen te
Durgerdam", En welk gebrek aan tact, ver'
toont dit stuk. Hoort, hoe de schaver oor
deelt over de mannen, die op barmhartigheid
bp de directies aandringen 1 Het zpn mensohen
«die het in hun hoofd krygen naastenliefde
te beoefenen", ze vallen de hooge heeren
«lastig"; die naastenliefde willen zy ol gruwel
maar toch hoe fijn en beschaafd gezegd
uit een andermans zak en voor een ander
mans rekening" gaan beoefenen. Een trits
van nobele gedachten zonder eenige plutoora-
tischen bpsmaak. Ook niet in de laatste zin
snede. Biykbaar is het by den heer Nierstrasz
niet opgekomen, dat de honderden achtbare
mannen en vrouwen in den lande, die het
verzoek steunen om het ontslagen personeel
weder zooveel mogelpk in dienst te nemen,
daarbp heelemaal niet hebben gedacht aan den
geldbuidel der H. IJ. S. of van de S. S. Zy
hebben zeer waarschpniyk alleen medeiyden
met de ontslagen, meestal misleide stakers
gehad. Meer niet wat voor den Bchryver,
die dieper nadenkt natuuriyk, maar zoo niet
voor de hand ligt. En dan aan bet slot, die
fraaie bedreiging (in commissie) geuit t myne
heeren, houdt ge niet op met uw gezanik over
barmhartigheid, «dan prikkelt dat (by de
directies) licht tot ontstemming". Dit doet
wel de deur toe, en hiermede sluit ik ook het
bek. Ik ging reeds verder dan het bestek
toeliet. Maar het merkwaardig artikel ver
dient in deze dagen aller aandaoht. Yoor het
tegenwoordige als psychologische sohets van
een der werkgevers-overwinnaars, die in de
allernauwste relatiëa staat met de heeren der
IJ. S. Zonden ook die heeren, vraagt men
zioh dan onwillekeurig af, van hun stokje ge
vallen zpn door de roes der overwinning De
heer Nierstrasz (B.) is biykbaar geheel be
dwelmd, en ziet in bet rpk der zuivere pluto
cratie de schim van een duodecimo Bismarck
rondwaren.
Voor het toekomstige heeft het waarde als
vingerwyzing bp de te houden spoorweg-
enquête. Wat moet er van een enquête terecht
komen als het directie-terroriBme de monden
gesloten houdt, de harten met vrees vervult
Zal, nu een simpele stationschef ergens in
Overpsel, een stukje «gezag" dus, vereenigin-
gen ontbindt of opricht, al naar gelang van
ontvangen «wenken" of bevelen, zal dan de
gewone sein wachter of wegwerker vry uit
durven spreken Het is hoogst twpfelaohtig.
En dan snllen ze «rillen", om met den beer
Nierstrasz te spreken.
Maar meer nog dan voor het tegenwoordige
en toekomstige heeft bet waarde voor het
verleden, datzelfde verleden, dat een gesloten
boek moest biyven zoolang de wetten er nog
niet waren, in het lioht van dat artikel be
zien, wordt die vrees begrppelpk, is volmaakt
verklaarbaar, Want is hier niet een treffende
overeenkomst tusschen de houding, door den
heer N. tegenover de ontslagen stakers aan
genomen, en die door de spoorwegdireetiën
vroeger tegenover hun personeel ingenomen
Als men nagaat wat er al tnsschen personeel
en directiën plaats greep om aan laatstge
noemden de grieven van het personeel bloot te
leggen, moet men dan niet telkens denken aan
de lieflijke uitdrukking van den beer Nierstrasz
«de arbeider is geen gevoelsmensch En al
zeiden zy het niet zoo vierkant, werd er dan
niet naar gehandeld Zóo dat de arbeiders
het toch duidelpk voelden Ook al is hun
gevoel minder ontwikkeld dan dat van den
heer N. Gesteld nu dat men moest arbeiden
onder zulke chefs, wordt dan «staken" zóo
misdadig, als men op eens dezen lieden voor
hield Was het wonder, dat deze lieden in
overwinningsroes het dollemanswerk der tweede
staking ondernamen, waar wy zien hoe een
ontwikkeld man als de heer Nierztrasz, ook
in overwinningsroes, den zniversten onzin neer-
schrpft, die hy by eenig nadenken direct zal
willen herroepen
Was er by de directies ook gebrek aan taot
tegenover haar minderen, waar wy zien hoe
een geestverwant dezer heeren zelfs tegenover
ebenbürtigen allen tact nit het oog verliest en
hnn smalend en honend toeroept«Gjj wilt uw
barmhartigheid laten betalen door mpn vrien
den. Biytt van hun geldzak at, zeg ik u, of gy
prikkelt ze tot ontstemming toe". Een gemis
aan tact weilioht daardoor veroorzaakt omdat
de heer N. «maling" heeft aan gevoel Dit
treft eohter slechts eenige particulieren. Het
is aan het adres van mr De Visser c. s. ge
richt. Met het «algemeen belang" heeft dit
niets te maken. Maar met de spoordirecties,
«gebonden aan wet en concessie" staat het
anders. Die kunnen door gemis aan tact het
geheele land gedurende maanden op stelten
zetten, want in hun «concessie" steekt een
groot stak «algemeen belang", dat alle orde
lievende burgers op een gegeven oogenblik
moeten verdedigen. Of zy willen of niet.
Daarom, zon het geen aanbeveling verdienen,
nu, zooals De Standaard het zoo keurig uit
drukt, by de arbeiders de stakingskoorts er
«uitgeklopt" is, ook eens met vereenigde kracht
te trachten dien onzaligen geest by zulke
werkgevers er uit te kloppen, dat een werk
man «gevoelloos" is, hy «rillen" moet voor de
majesteiten uit het ryk der plutocratie. Mis
schien is de heer N. een eenling. Waarschpn-
ïyker eohter is het dat hp de aanvoerder is
van een drom volgelingen. En dan zou zulk
eene «uitklopperp", zulk een reiniging der
geesten voor de rust van het land even heil
zaam zpn als de stakingswetten in da oogen
van velen
Deze en dergelpke vragen kan men aan de
hand van het belangryk artikel van den heer
B. Nierstrasz doen, die, laat ik het nog eens
herhalen, een hoogst respeotabel Amsterdamach
burger is, groot werkgever en niet aan gevoel
maar wel aan Sohopenhauer doet. Vragen,
zal dr Knyper zeggen, die de toekomstige ge-
Bchiedsohrpver moet beantwoorden. Zou het
ongepast zyn in allen ootmoed tot dr Kuyper
de vraag te richten Excellentie, gp zpt zoo
Wy mogen hier zeker wel eenswpzenop
den gansoh anderen toon, dien de heer D. W.
Stork te Hengelo heeft aangeslagen. (Men zie
Midd. Ct. van Woensdag 11.)
Deze bekende industrieel toonde zich tegen
over hen, die aan de werkstaking deelnamen,
humaan en gaf biyk van eene geheel andere
meening omtrent arbeiders, van wie hp, niet
tegenstaande hnn fouten, houdt.
Eed.
