Woensdag
18 Maart.
146" Jaargang,
1903,
Middelburg 17 Maart.
N'. 63.
Banken van leeniug.
De gevolgen staking.
De kwestie van den dag.
MIDDELRGRGSCHE C0ËRA1NT.
Deze courant versonijnt d a g e l ij k s> mot uitsondering van Zon- en Feestdagen.
Prijper kwartaal, zoowel voor Middelburg ala voor allo plaatsen in Nederland franco p.p., f 2.
Afzonderlijke nummers kosten 5 cent.
THERMOMETER MM VERWACHTING.
17 Maart. 8 n. m 43 gr., 12 u. 49 gr., av. 4 n. 53 gr. F. Verwacht: matige tot krachtige
Z. W. wiad, zwaar bewolkte lucht, geringe toename in temperatuur.
Advertentiën20 oent per regel. Geboorte-, dood- en alle andere familieberichten en
Dankbetuigingen van 1—7 regels f 1.50; elke regel meer 20 cent. Reolamens 40 cent per regel,
Groote letters naar de plaats, die sjj innemen.
Tot de plaatsing van advertentiën en reclames, niet afkomstig uit Zeeland, betrefienae
Handel, Ng verheid en Geldwezen, is uitsluitend gereohtigd het Alganaewn idnrt*nÊI«-Barwz
A. DM LA MAR Am., N.I. Vcwbaifaal »6«, Anstndaa.
Het is al jaren geleden dat, met een kenne
lijk goed doel, verschillende gemeentebesturen
besloten tot opheffing van de banken van
leening.
En wanneer men nu de ervaring, sinds dien
tjjd opgedaan, nagaat, dan valt een gevoel
van teleurstelling zeker niet te ontkennen.
Het gebeurt meer in de wereld dat, hoe
goed ook bedoeld, genomen maatregelen ge
volgen hebben, die men niet verwacht had.
En vooral geschiedt dit na atschaffing van
zaken en instellingen, die men minder goed
of verderfelijk aohtte.
Die ophefing heeft vaak niet het gewensohte
resultaat of schonk het aanzjjn aan inrichtin
gen die veel erger gevolgen hadden en veel
nadeeliger werkten dan de opgehevene.
Men denkt in deze eens aan de huizen van
koop met recht van wederinkoop, over wier
praktijken reeds zoo dikwgls is geschreven,
vooral wat betreft de rente die de houders
ervan vorderen.
Deze banken van leening nu vormen het
onderwerp van eene beschouwing in de eerste
aflevering van dit jaar van Ihemit. Zg is
gesohreven door den heer A. Duparc, hoofd
commies ter Provinciale Griffie van Friesland,
den bekenden strjjder voor een hehoorljjke
wetteljjke regeling der lotergen en der banken
van leening.
in 1896 en 1897 heeft hg over deze onder
werpen in het H.bld jeenige artikelen geschreven,
en thans komt hg op beide terug.
Omtrent de lotergen betoogt hg in 't kort
de noodznkelgkheid eener geheel nieuwe rege
ling ia plaats van de oude en onvoldoende
wet fin 1814, en hg verheugt zich dat de regee
ring in de jongste troonrede de indiening van
zulk een ontwerp als aanstaande heeft aange
kondigd.
Het grootste gedeelte van het artikel is
eckter gewgd aan Banken van leening, aan
welker wettelgke regeling niet minder behoefte
bestaat.
De schrgver gaat den toestand dier banken
hier te lande na, zooals die o. a. voor Am
sterdam en li andere gemeenten is gebleken
nit het bekende vlugschrift van mr L. Zegers
Veeokens (1898) en vooral bg de zoogenaamde
•stille pandjeshuizen" veel te wenschen laat.
Hg behandelt verder de vergeefsche pogingen
van verschillende ministers vóór 18T0, om een
wettelgke regeling tot stand te brengen. Het
kon. besluit van 1826, welks geldigheid twg-
felachtig en dat bovendien geheel verouderd
is, bevat niets over de huizen van verkoop
met reokt van wederinkoop. Ben Fransche
wet van 10 Ptuvioee au XII (1804) is nooit
ingetrokken, maar een strafbepaling is door
de afschaffing van den Code Pinal waarin zg
stond verdwenen en in 1888 niet door het
Wetboek van Strafrecht aangevuld. Deze
Fransohe wet zelve bestaat echter nog en
daarom acht de heer Duparc het zeer
Traag of een strafverordening, door den ge
meenteraad van Utrecht op znlke banken
en kuizen in 1900 vastgesteld en gelgk men
nu ook een te Arnhem wil invoeren, wel door
•en gemeentebestuur mag worden gemaakt.
Bovendien is een gemeentebestuur lonmach
tig het euvel van een te hooge
rente te keeren," gelgk de Utrechtsche
commissie heeft erkend.
Voor »een imgrgpende hervorming op het
gebied van de geldleening aan den kleinen
man," is gelgk prof. De Louter in den
Utreohtsehen gemeenteraad zeide een ge
meentelgke verordening niet de plaats.
De heer Duparc dringt daarom terecht
aam op een wettelgke regeling, waarvan het
ontwerpen meent hg niet bgzonder
zwaar kan vallen, daar er genoeg bouwstoffen
voor aanwezig zgn. Behalve de drie ontwer
pen, vóór 1870 aanhangig gemaakt, heeft men
een uitgebreide literatuur over het onderwerp,
la verschillende landen bestaan wettelgke
regelingen, zelfs in Egypte.
Zgn belangrgk artikel eindigt dc heer
Dupare aldus:
•He tig men nn al of niet particuliere ban
ken van leening wil hebben, waarover in
vroegere jaren de strgd voornamelgk liep,
men doe een keuze, want er moet een einde aan
den bestaanden toestand worden gemaakt, voor
al ook aan de huizen van verkoop met het recht
van weder-inkoop, van wier doen en laten, naar
■zen veilig mag gelooven, lang nog niet het ge-
heele boekje is opengedaan, in weerwil van wat
ons door den zoo verdienstelgken arbeid van mr,
Zegers Veeokens en ook van anderen is bekend
geworden. Wensoht de minister van binnenland-
*oh» zaken, tot wiens departement de zaak der
banken van leening behoort, vooraf nog voor
lichting, hg lokke ook in dezen een koninklgk
besluit uit tot het benoemen eener commissie
van onderzoek, met opdracht, zoo spoedig doen-
Ijjk een toegelicht wetsontwerp in te dienen. Er
mag niet langer op Nederland kunnen worden
gewezen als het land, waar de meeste geweten-
loozen, onder de bescherming der wet, een
woeker drgven, waarbg ook het laatste klee-
dingstuk van den arme niet ontzien en hgzelf
tot de diepste zedelgke vernedering gebracht
wordt."
De heer Duparc herinnert in een noot nog
dat het onderwerp bg de jongste begrootings-
debatten in de Tweede Kamer door dr Bos
is ter sprake gebracht en de Minister Kuyper
toen heeft verklaard geen personeel voor het
behandelen der zaak beschikbaar te hebben.
De schrgver ziet hierin een reden te meer om
haar in handen eener Commissie te stellen.
Onder dit opschrift bevat De Economist van
Maart eene beschouwing, waarvan wg een
zeer groot deel overnemen, omdat dit tgd-
schrift, zooals wg onlangs reeds opmerkten,
het orgaan is van mannen als D'Aulnis de
Bourouill, Goeman Borgesius, Macalester Loup,
M. Mees, N. G. Pierson enz. en het opstel een
vervolg is op een vorig, waaraan wg ook, in
ons sommee van Donderdag 19 Febr., een en
ander ontleenden.
De redactie teekent in een noot aan dat zg,
na kennisneming van wat sedert ter zake be
kend geworden is, zich verplicht acht de spoor
wegstaking »een volkomen ongerechtvaardigd
machtsmisbruik" te noemen.
De drie ingediende wetsontwerpen betreffende
de enquête, een spoorwegbrigade en eene
wgziging en aanvulling van het strafwetboek,
besprekende, scbrgft de redactie':
De eerste twee ontwerpen kunnen nauwe-
lgks tegenstand ontmoeten. De indiening van
het derde voorstel eohter, voor zooveel dit
staking strafbaar stelt, betreuren wg oprecht.
De vraag naar de opportuniteit, of het thans
het tgdstip is met dergelgk voorstel te komen,
nog wel terzelfde tgd dat het enquête-voorstel
het vermoeden uitspreekt van het bestaan van
rechtmatige grieven, laten wg rusten. Even
zeer de vraag, of het gezag der wet wordt
gebaat door eene practisch onuitvoerbare
strafbedreiging tegen een feit dat, wordt het
gepleegd, honderden, mogelgk duizenden,
mededaders heeft, van medeplichtigen nog
gezwegen. Maar we vragen: is hier niet een
poging tot verplaatsing van verantwoordelgk-
heid De regeering wil in het algemeen de
vrgbeid der werklieden tot staken onaangetast
laten, doch meent, dat het gebeurde op 31
Januari met staking nauwelgks den naam ge
meen heeft. Waarom Zgn de spoorwegwerk-
lieden en het treinpersoneel dan niet vrge
werklieden die, geheel gelgk de bakkers,
timmerlieden en wie verder, tegen loon hun
diensten verhuren voor zekeren tgd? Procla
meerde de, eigenlgk onduldbare miliciensver
eeniging of matrozenbond een collectieve
dienstweigering in de kazerne of op de oorlog
schepen, dan, stellig, zou niemand er aan denken
van staken te spreken, dooh van muiterg.
Hier geen vrge verhuur van arbeid, dooh een
van overheidswege opgelgde last die niemand
individueel of eolleotief zich eigenmachtig
mag van de hals schuiven. Maar zal het den
treinmachinist zgn aannemelgk te maken, dat
bg in gansch andere rechtpositie verkeert als
zgn oollega in de fabriek?
Ja maar, zegt men, het publiek belang is
bg een geregeld spoorwegverkeer ten aller
nauwste betrokken. Toegegeven, onder op
merking, dat dit bv. met eene geregelde
broodleverantie in nauwelgks mindere mate
het geval is, en met andere takken van bedrgf
tot op zekere hoogte evenzeer. Doch de zerg
dat, binnen de grenzen van het mogelgke, dit
publiek belang blgve behartigd, rust op de
overheid, niet op de bg die bedrgven betrok
ken werklieden. Door waarborgen voor onge
schonden handhaving der vrgheid tot werken,
en op andere wgze kwgte zg zich van die taak.
Grifweg moet haar daarom worden toegestaan
het geld, noodig voor de vorming eener mili
taire spoorwegbrigade van voldoende sterkte
om in de bediening van althans de hoofd-
treinen te kunnen voorzien. Maar het is o. i.
ongeoorloofd, ter wille van dit belang, van de
werklieden te eischen dat zg, op strenge
straffen, er zich van onthouden door staking
even mogelgk is, in de ernstige crisis welke
wg doorleven te staan aan de zgde van het
gezag, dat van verschillende kanten, verzet
tegen dit voorstel opsteekt. Het zal later waarlgk
niet gezegd kunnen worden, dat het alleen de
sociaaldemokraten en anarchisten geweest zgn
die dit wetsontwerp hebben bestreden.
Het voorstel om de vrgheid van den arbeid
te beschermen door strafbedreiging tegen wie
die vrgheid aanrandt, heeft, gelgk wg reeds
zeiden, onze volle sympathie. De vraag mag
gesteld worden of de gekozen redactie niet te
ruim is; en ook of het bestaande recht niet
reeds bevoegdheid geeft tot repressie tegen
allerlei wat tot dusver straffeloos geschiedde.
Doch in beginsel moet worden verlangd, dat
de overheid met haar volle gezag handhave
de vrgheid tot werken voor wie dit begeert,
en dat zg zich dus, voor zooveel noodig, toe-
ruste met de middelen om dit krachtdadig te
doen.
Er is tegenwoordig een strooming merkbaar
in zeer wgde kringen, om, wel desnoods nog
in abstracta die vrgheid van arbeid te erkennen,
doch des ondanks zedelgk te brandmerken als
•onderkruiper" wie, op haar zich beroepend,
bg uitgebroken arbeidsconflicten niet mede
doet met de stakers of, erger nog, zich aan
biedt om hun opengevallen plaatsen in te
nomen. Tegen deze opvatting schgnt ernstig
protest ons plicht. Wg wenschen der Neder-
landsche vakbeweging hartelgk succes bg haar
streven om, door organisatie, verbetering der
arbeidsvoorwaarden te verkrggen. Niettemin
kunnen wg in het feit, dat sommigen zich bg
haar niet willen aansluiten, aan haar besluiten
zich niet wenschen te onderwerpen, of door-
staking-opengevalleu plaatsen innemen, op
zich zelf niets zien wat zedelgk ongeoorloofd
zoude moeten heeten. Niet de daad, dooh de
dader is schuldig. Niet op het feit doch op
de motieven komt het aan, bg het vellen van
een zedelgk oordeel. En nu kunnen eenerzgds
omtrent de opportuniteit of ae rechtmatigheid
van een geproclameerde staking de meeningen
verdeeld zgnanderzgds, ook waar dit niet
het geval is, allerlei volkomen eerbare
motieven bestaan welke eenlwerkman er toe
brengen, zgn diensten aan te bieden ter ver
vulling van door staking opengevallen plaatsen.
Van wie op het standpunt van den klassen-
strgd zich plaatsten, verstaan wg, dat zg den
•onderkruiper" veroordeelen, die door zgn daad
dien strgd dreigt aibreuk te doen. Doch voor
ieder ander meenen wg, dat het zich onthouden
van eene algemeene veroordeeling plicht is.
In elk bgzonder geval zal zgn uit te maken
of een atkeurenswaardige handeling door den
•onderkruiper" geschiedde.
VROtJTOMN.KIBSRECHT.
Moet de vrouw, gelgk zg tot heden was, I
actief en passief uitgesloten blgven in onze
kiesrecht-regeling Met andere woorden moet
zg ook voortaan noch kiesbevoegd noch ver
kiesbaar zgn voor de vertegenwoordigende
lichamen in land, gewest en gemeente
Op die vraag geven de vrgzinnig-democra-1
tische Kamerleden, die het Grondwet-voorstel
hebben ingediend, een ondubbelzinnig ont
kennend antwoord volgens hen, evenals naar I
ons oordeel, is >de staatkundige onbevoegd
heid der vrouw noch uit het oogpunt van
rechtvaardigheid noch uit het oogpunt van het
publiek belang te verdedigen". Zg »mag dus
niet worden bestendigd".
Niet ten aanzien van de verkiesbaarheid. In
de verschillende grondwetsartikelen, waarin
deze geregeld is voor de Staten-Generaal, de
Provinciale Staten en den gemeenteraad, willen
dan de voorstellers de woorden >mannelgke
Nederlanders" vervangen door «Nederlanders".
Bg aasneming hiervan zal dus alle verschil in
dit opzicht tussohen mannen en vrouwen weg
vallen. »Waar totdusver", zoo leest men in de
Memorie van Toelichting, «vrouwen in open
bare betrekkingen optraden ot aan den arbeid
van ambtelgke of vrgwillige commissies voor
maatschappelgke doeleinden deelnamen, is vol
doende gebleken, dat de vrouw voor den man
niet onderdoet in geschiktheid ter behartiging
van algemeene belangen."
naar den zin van die feministen, die vastbon
den aan het alles-of-niets, en die geneigd zgn
het beginsel te stellen boven de werkelgkheid.
Doch wg vleien ons met het vertrouwen, dat
de meeste pleitbezorgsters zei ven van de t ech
ten der vrouw er anders overdenken. In allen
gevalle: wg, het loopen met het hoofd tegen
een muur nooit een verkwikkelgke bezigheid
achtend,-verlangen dit allerminst op het gebied
der practische politiek. V. D.
Maar öök niet ten aanzien van de kiesbe
voegdheid. Toch wordt met betrekking hiertoe
in het aanhangig gemaakte voorstel voor de
vrouwen niet dezelfde lgn getrokken als voor
de mannen. Voor deze laatsten wordt men
heeft het kunnen lezen in ons vorig artikel-
het algemeen kiesrecht vastgelegd in de Grond
wet zelve; zoodat de gewone wetgever, ge
roepen tot uitvoering van het grondwettelgk
voorschrift, genoodzaakt zal zgn het te be
lichamen in de kieswet. De vrouwen daar
entegen zullen slechts kiezers zgn, voorzoover
•volgens de bepalingen der kieswet kies
bevoegd zgn".
Is dat verschil goed te keuren
Al dadelgk merken wg op, dat verscheiden
persorganen onder andere Het Volk de
zaak verkeerd hebben begrepen en voorgesteld,
waar zg meenden en schreven, dat de kies
wetgever weliswaar bevoegd zou worden om
ook vrouwen tot bet kiesrecht te roepen, maar
toch ook bevoegd wezen zou om zulks in 't ge
heel niet tedoen. Dat is een misverstand, waar
toe het voorstel zelf geen aanleiding geeften
een dwaling, waarin men niet zou zgn vervallen,
indien men het wat nauwlettender gelezen had
Want de woorden ervan zeggen zoo daidelgk
mogelgk, dat vrouwen door den kieswetgever
tot het kiesrecht geroepen moeten worden. Al
leen maar zal zulks niet behoeven te geschieden
ten opzichte van allen. Ook dit kan weliswaar1
Doch de gewone wetgever blgtt vrg om een
deel van hen er buiten te houden door bepa
die waarborgen biedt tegen het I lingen, die hg als eischen van kiesbevoegdheid
overdreven eischen door de vak-1 mocht willen stellen.
Geldt dit de ethische zgde der kwestie,
economisch vervult de »onderkruiper" veelal
de nuttige functie van den man in het huisje,
die het evenwicht in de arbeidsvoorwaarden
der verschillende vakken helpt bewaren of tot
stand komen
stellen van
vereenigingendie door zgn overgang in anderen
dienst aanleiding kan wezen, dat de arbeids
voorwaarden in het door hem verlaten bedrgl
voor de overblgvenden verbetering ondergaan.
Met dit alles wil natuurlgk niet gezegd zgn,
dat wg elke »onderkruiperg" onder alle om
standigheden zouden geoorloofd achten. Even
als eene algemeene veroordeeling, dunkt een
algemeene goedkeuring ons verkeerd. En we
herhalen wat wg in onze vorige kroniek
schreven, dat begrgpelgk is, waar zg zich sterk
genoeg gevoelen, en niet per se afkeurenswaar
dig, de eisch der vakvereenigingen om alleen
georganiseerden te werk te stellen. Nevens
deze erkentenis echter aanvaarden wg den
eisch van handhaving, onverkort, der vrgheid
van den arbeid.
In het op touw gezet algemeen petitionne
ment, in zgn oorBpronkelgke Amsterdamsche
redactie, tegen de strafwetnovelle betreuren
wg het daarom dat zonder meer het niet tot
stand komen wordt verlangd. Het hier bedoeld
deel dier novelle hopen wg, na amendee
ring, zeer beslist in het Staatsblad te zien
verschgnen. Doch tevens hopen wij, dat de
Regeering vrgheid moge vinden om het andere
deel terug te nemen. Big ft zg tegen het een
en het ander zich verzetten, dan vreezen wg,
dat de sociale ontwikkeling in ons land voor
langen tgd zal zgn bedorven. De D. A. P.
en de fractie-Nieuwenhuis in éen Comité van
Verweer weder broederlgk samen werkend. Dit
feit teekent den toestand. En al moge daarvan,
aan eischen, hoe rechtmatig overigens wellicht welke besluiten dit Comité al of niet neme,
ook, kracht bg te zetten, waar deze vrgheid voor eerstgenoemde partg in ieder geval
anderen gelaten wordt. Dit is uitzonderingsreoht ernstige schade te duchten zgn wat door
dat, vreezen wg, voor het rechtsgevoel der ons waarlgk niet wordt betreurd het zal
werklieden moeilgk aannemelgk zal zgn te er toe bgdragen dat de sociale verhoudingen
maken, en daardoor groote verbittering wek- der naaste toekomst weder door een geest van
ken moet. bitterheid en wantrouwen worden vergiftigd,
Het verheugt ons d larom, hoezeer erkennend j en in hare ontwikkeling gestoord,
de noodzakelgkheid om zoolang dit sleohts
Gewenscht wordt dit door de voorstellers
niet. In hun toelichting schrgven zg uitdruk-
kelgk, ook opzichtens de actieve kiesbevoegd
heid «in beginsel gelgkstelling van de vrou-
welgke Nederlanders met de mannelgke" te
begeeren. >Als einddoel staat hun voor oogen
algemeen kiesrecht voor vrouwen gelgk voor
mannen."
Doch hier hebben zg practische en tactische
overwegingen doen gelden. >Intusschen", zoo
gaan zg voort, »de overtuiging, dat het aldus
behoort te zgn, is nog niet algemeen genoeg
doorgedrongen om aan den wetgever, die op
het grondwettelgk fundament een kieswet zal
hebben op te bouwen, deze oplossing als de
eenig mogelgke voor te schrgven. Terwgl dus
het voorgestelde de gelegenheid geeft, de kies
bevoegdheid voor mannen en vrouwen gelgk
te regelen, wordt daarbg ook de mogëlgkheid
open gelaten in meer dan één tempo de vrou
wen kiesbevoegd te verklaren, of wel aanvan
kelgk haar kiesoevoegdheid voor de gemeen
teraden op ruimer schaal te regelen, dan die
voor de Provinciale Staten en de Staten-Gene
raal." En in de vrees, wellicht door sommigen
gekoesterd, dat de kieswetgever op teleurstel
lende wgze zgn vrgheid van beweging zal
gebruiken, deelen de voorstellers niet. »Dat de
wetgever, die het vrouwenkiesrecht zal hebben
te regelen" aldus voegen zg er aan toe
•daarbg een census, een capaciteiten-stelsel of
eenig dergelgk, tot willekeurige scheiding en
grove onbillgkheid leidend kenteeken zou in
voeren, achten zg reeds door den geest van
het geheele nieuwe grondwetsartikel uitge
sloten. Trouwens, de ondervinding te dien
aanzien bg het mannenkieBrecht opgedaan
zal weerhouden van pogingen, de oplossing in
die richting te zoeken."
Nog eensis, hetgeen omtrent het kiesrecht
voor de vrouw wordt voorgedragen, goed te
keuren? Wg zeggen ja. Vermoedelgk niet
BMOEHHfUM
Bg kon. besluit:
een pensioen verleend van 3000 aan
mr W. Hemsing, bewaarder van de hypotheken,
het kadaster enz.;
is, buiten bezwaar van 's rgks schatkist,
benoemd tot vertegenwoordiger van de Neder-
landsche regeering bg het in April 1903 te
Rome te houden Internationaal geschiedkundig
congres dr P. J. Blok, hoogleeraar aan de
Rgksuniversiteit te Leiden;
is tegen I Mei 1903 benoemd tot contrêleur-
magazgnmeester bg de postergen en telegraphie
P. A. de Bordes, thans hoofdcommies bg het
hoofdbestuur der postergen en telegraphie en
is met 1 April benoemd tot instrumentmaker
net Koninklijk Nederlandsch Meteorologisch
Instituut L. L. M. van Rest, amanuensis aan de
Rgkslandbouwsehool te Wageningen.
Aan belanghebbenden wordt aangeraden om
alvorens betrekkingen aan te knoopen met een
persoon, zich noemende Oswald van Aker,
Steamschip Agent, Machines Agriooles, te
Smyrna, zich om informatie te wenden tot het
departement van buitenlandsche zaken te
's Gravenhage.
In een antwoord aan pater Weyers, herinnert
de heer L. Simons, secretaris der commissie
van XX in Amsterdam, dat prof Treub en hg
heel duidelgk aan den Raad van Administratie
der H. IJ. S. M. hebben onder het oog gebracht,
dat het niet de vraag gold of de directies ze
kere, hun welgevallige, organisaties plachten
te woord te staan, en uitvoerig met de stukken
in de hand aangetoond, dat de meeBt onaf-
hankelgke vakveieeniging, gelgk de Raad van
Adm. zelf toegaf, inderdaad door dezen grie
vend is ter zgde gesteld.
Voor pater Weyers mogen alle niet-kerkelgke
vakvereenigingen aanstonds uit den booze zgn,
voor een groot deel van het personeel is dit
blgkbaar niet het geval.
Was het een >niet voor inwilliging vatbare
wensch" der Ver. voor Spoor- en tramwegper
soneel, dat de heer Van Hasselt eenige mede-
deelingen mocht doen omtrent het pensioen
fonds, en verklaren of niet elk lid van het
personeel een recht kon krggen op pensioen
vraagt de heer Simons.
Op het beleefd verzoek, daartoe in 1899 ge
daan, is niet geantwoord. Vindt pater Weyera
dat geen grievende terzgdestelling van deze
organisatie en kan bg zieh niet voorstellen
hoe juist het wèlontvangen van hem, en het
onbeleefd behandelen der neutrale vakvereni
ging, de leden der laatste moest grieven
Is het wel verstandig van pater Weyers, te wil
len doen voorkomen alsof elke niet-kerkelgke
organisatie socialistisch moet zgn, terwgl toch
o. a. de heer Petter zoo nadrukkelgk heeft doen
uitkomen, dat hg geen socialist is
Het adres van mr. Korthals Altes e. i. ten
gunste van de regeeringsvoorstellen is te
Rotterdam ter beurze geteekend door 414
personen en firma's. Voorts hebben daarop
o. a. geteekend de besturen van den R. K.
Volksbondvan Bid en Werk, van de afdeelisg
Hillesluis-Feyenoerd van Patrimonium en van
den werkmansbond voer leden der Ned. Herv.
kerk.
a a
Door de heeren J. Oudegeest en F. v. d.
Linden, voorzitter en secrotaris der Alg. Ned.
Ver. van Spoor- en 1 ramwegpersoneel, is aan den
direoteur-generaal der S.S. en aan het gedele
geerd lid van den raad van administratie der
H. IJ. S M. een schrgven gezonden met een
uitvoerige lgst van wenschen, welker inwilli
ging gevraagd wordt.
In het begeleidend sohrgven wordt in herin
nering gebracht, hoe de Ned. Ver. in de laatste
dagen van Januari toezegging van de directies
verkreeg »dat steeds onze verzoeken toet be
trekking tot den toestand van het personeel
zouden worden overwogen en indien noodig
met ons zouden worden besproken."
Vertrouwende, dat hierdoor de weg was
gebaand tot geleidelgke verbetering, werd de
staking opgeheven.
Nu echter, zoo heet het in het schrgven,
dreigt de regeering den weg der vreedzame
bespreking af te sngden. Wanneer de direc
ties vooraf zouden weten, dat het personeel
in elke weigering zou moeten berusten, zou
