MIDDELBURGSGHE COERANT. 142' Jaargang, 1899, Zaterdag 5 Augustus. Wijziging der Notariswet. N°. 183- De*e courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- cn Feestdagen. Per kwartaal, zoowel voor Middelburg als voor alle plaatsen in Nederland franco p.p.> f 2.— Afzonderlijke nummers kosten 5 cent. Thermometer Middelburg 4 Aug. 8 u. vm, 68 gr. 12 u. 80 gr. av.iu. 80gr.F.Verw. zw. t. mat. 0. wind, bew. AdvertentiSn voor het eerstvolgend nummer moeten dea middags vóór één uur aan het bureau F AdvertentiSn: 20 cent per regel. Geboorte- dood- en alle andere familieberichten cn Dankbetuigingen van 17 regels 1.50; elke regel meer 20 cent. Reclames 40 cent per regel tahroote letters naar de plaats die zij innemen. AdvertentiSn bij abonnement op voordeelige ▼oorwaarden. Prospectussen daarvan zijn gratis aan het bureau te bekomen. Bij deze conrant behoort een Byvoegsel. I. By Koninklijke Boodschap d.d. 18 Juli 11. is aan de Tweede Kamer aangeboden een ontwerp van wet tot wijziging der wet op het Notarisambt. Het groote belang, dat zoowel voor het publiek als voor de notarissen en candidaat- notarissen is gelegen in eene goede regeling dezer materie, moge eene korte uiteenzetting der gronden, waarop het ontwerp rust, te dezer plaatse wettigen. Bijna geene onzer staatsinstellingen kan bogeu op zoo eerbiedwaardigen leeftijd als het notarisambt. Reeda de Egyptenaren en örieken kenden openbare schrijvers. In het oude Rome noemde men notarii vrijen of slaven die schrijfwerk verrichtten voor hunne meesters; de tabelücnes daarentegen waren bevoegd acten op te maken voor het publiek. Bij zondere rechtskracht hadden hunne acten echter nietin zoover geleken die titularissen meer op de tegenwoordige zaakwaarnemers dan op de notarissen van onzen tijd. Langza merhand werd de benaming tabellio door die van notarins vervangen geleidelijk ont wikkelde zich, vooral in Noord-Italië, het notariaat, en erlangden de acten authentieke en executoriale kracht. Omstreeks do eerste helft der 14e eeuw was aldaar eene in stelling inbeemsch, hoofdzakelijk overeen stemmende met ons hedendaagsch notaris ambt. Karei de Groote bracht de instelling naar Franschen bodem overPhilips de Schoone gaf reeds in 1304 eene algemeene regeling. Zijn tegenwoordig verschillende betrekkin gen onvereenigbaar met die van notaris, zoo als die van lid der rechterlijke macht, procureur, ambtenaar der belastingen, bur gemeester, lid van Gedepateerde Staten enz. destijds werden ook reeds twee qualiteiten in één persoon gevreesd, zoodat den notaris zeer eigenaardig het ambt van slachter cf barbier werd ontzegd. Oorspronkelijk werd het notarisambt meer als eene privaat- dan wel als eene publiek rechtelijke instelling beschouwd, m. a. w. de drager der waardigheid was eigenaar van het ambthQ mocht daarover naar welgevallen beschikken, het verkoopen en bij zijn dood aan zijn erfgenamen nalaten. Het karakter van openbare betrekkiug, ten nutte van bet algemeen op openbaar gezag ingesteld, werd eerst verkregen nadat tengevolge der Fran- sche Revolutie de verkoopbaarheid erfeigkheid der ambten was afgeschaft. Eene enkele bepaling in onze tegenwoordige wet, die aan den overleden of eervol ontslagen notaris feitelijk het recht van beschikking over zijne acten toekent, herinnert nog sterk aan vroegere toestanden. Een der thans voorgestelde wijzigingen beoogt te recht daaraan een eind te maken. Iu ous land kwam door de inlijving bg Frankrijk en het verbindend worden der in middels daar reeds ingevoerde wetgeving op het notarisambt, voor het eerst eene al gemeen® regeling van het notariaat tot stand. Onder het Oud-Hollandsch recht waren notarissen bekend, doch ze deelden hunne bevoegdheid om acten op te maken met Schout en Schepenen, Secretarissen en Grif fiers van Rechtbanken. Uit den aanhef van een plakkaat der Staten van Holland in 1624: „Ende gelet op de onseeckerheijt die nijt vele geschriften, soo notarieel als an deren, dagelijks voorvalt", zoomede uit het geen een schrgver van dien tijd mededeelt: „Dewyi de notarissen van onzen tijd meeren- deel8 des rechts onkundig zijn", zou men geneigd zijn af te leiden dat de toestand destyds niet rooskleurig was. Na de invoering onzer nationale wet boeken in 1838 deed zich al spoedig de drang naar eene eigen wetgeving gevoelen en zoo kwam reeds in 1842 eene wet op het notarisambt in werking, grootendeels op Fransche leest geschoeid, welke wet, be houdens enkele wgzigingen, tot op den Jmidige» dag is van kracht gebleven. Wél werd op verschillende leemten de aandacht gevestigdwél hebben in den loop der jaren verschillende ontwerpen voor eene geheel nienwe regeling het licht gezien en zijn lijvige memoriè'n tot toelichting ge schreven, geen hnnner heeft het Staatsblad mogen bereiken. Het ontwerp, in 1883 op verzoek van den toenmaligen minister van Justitie Modderman samengesteld door den heer Sannes, destijds ontvanger der registra tie en domeinen, lokte door de strenge tucht, waaraan het de notarissen wilde onderwerpen, van de zgde der betrokkenen hevige bestryding uit; het door den voor steller met de notarissen Bodaan en Moll herziene ontwerp vond om dezelfde reden geen genade in de oogen der notarissen en het daarop gevolgde regeeringsontwerp van den minister Du Tour, waaruit de steen dea aanstoots uit de vorige ontwerpen was verwijderd, kwam door de Kamerontbinding in 1887, gevolg der Grondswetsherziening, niet in behandeling. Sinds 1887 hoorde men van wetswijziging niet meer; de ontwerpen schenen by gezet in de archieven van het departement van Justitie. Hulde thans den minister Cort van der Linden, die, niet afgeschrikt door het lot, aan vroegere pogingen beschoren, door partieele wyziging tracht op een vyftal pnnten de verouderde wet beter te doen aanpassen aan tegenwoordige toestanden en behoeften. Met betrekking tot bet karakter van het uotarisambt treden drie stelsels op den voor grond lo. het vrije notariaat2o. het nota riaat bezoldigd staatsambten 3o. het stelsel onzer wet. Hot eerste stelsel, in de Tweede kamer herhaHldolijlr Jnnr n»r i Manhuis Gratama, destijds afgevaardigde voor het district Assen, beoogt de zoogenaamde vrij verklaring van het notariaat door er een v»y beroep van te maken. Oppervlakkig lijkt dat heel mooih®t met succes afgelegde examen geve den geslaagde, evenals zulks het geval is met den arts, advocaat, ingenieur enz., het recht zich te vestigen waar hg wil met bevoegd heid overal in den lande zijne ambtsbedie ning uit te oefenen. Intusschen vergete niet, dat het meest schitterend afgelegd examen geen enkelen waarborg geeft voor soliditeit en betrouwbaarheid, eigenschappen die in een notaris, van wien dikwijls de rust van tal van families en personen afhangt, eerste vereischten zijn en wiens geloofwaar digheid de wet zóo groot acht, dat hetgeen door hem wordt neergeschreven als tusechen partijen te zijn overeengekomen, vrijwel onaantastbaar is en den schuldenaar in dezelfde positie brengt als ware hg bg vonnis veroordeeld datgene na te komen waartoe hg zich heeft verbonden. Bovendien, het aantal candidaat-notarissen is zóo groot, dat bij vry verklaring een legio notarissen als 't ware op het publiek zou worden los gelaten, waardoor eene concurrentie te vreczen is, die niet anders dan op de zoo onwaardige practijkjacht kan uitloopen, nog daargelaten dat de strijd om het bestaan velen zou verleiden zich met min zuivere zaken en epeculatie's in te laten, waarvan dan ten slotte het publiek de dupe zon worden door talrijke malversatiën mooi woord voor eene leelijke zaak font gaan van een notaris. Volgens bet tegenwoordig stelsel benoemt de regeering den notaris, maar geeft noch garandeert hem eenige bezoldigingdat laat ze geheel aan het pnbliek over, 't welk zijne diensten inroept. Wel bestaat er een wettelijk tarief, dat echter, geen rekening hondend met de niet zniver notarieele werk zaamheden, meestal practisch onnitvoerbaar is. Het behoeft geen betoog dat eigenbelang thans prikkel is het publiek zoo goed moge lijk te dienen. Volgens velen zouden door het wegvallen van dien prikkel bg invoering van bet notariaat bezoldigd staatsambt, de belangen der clienten gevaar loopen, maar dit argument er tegen kan zeker niet zwaar wegen, want ware het juist dan zou bedoeld gevolg zich bg elk ander bezoldigd staatsambt moeten openbaren, en de feiten weerspreken zulks. Doch er is een ander beswaar. Agenten; Te Zierikzee: A. C. dï Mooij; te Tholen: W. Ai vam NiEüWBNHUiJZEN;teTerneuzen:M.BE Jomöb. De notaris volgens de wet is een geheel ander dan die volgens de practgk. Deze de ofiïcieele actenschrijver, die purement passif slechts in geschrift brengt hetgeen partgen verlangen, of wel hg noteert zooals bg eene veiling hetgeen in zijne tegenwoordigheid voorvalt; gene is de raads man, de vertrouwde, die hunne zaken in den rnimsten zin des woords behartigt. Om het verschil duidelijk te maken, denke men zich een publieken verkoop van vast goed. De notaris zou volgens de wet kunnen volstaan met op den door den verkooper vastgestelden dag zich met zyne getuigen naar het verkooplokaal te begeven, in zyne acte op te nemen de namen enz. van den verkooper, de te veilen pereeelen, de voor waaiden, de geboden sommen, de alofniet- gunning en de namen enz. van den kooper. Met de verkaveling, het nazien der eigen, domsbewyzen, het onderzoek naar bestaande eken of andere lasten, de betaalbaar stelling der kooppenningen te zynen kantore, de bekendmaking en regeling der veiling, heeft bij volgens de wet niets te maken, en werd hem staande de zitting eenige inlich ting gevraagd, hij zou naar den verkooper kunnen verwijzen. Vatte een notaris zijn ambt zoo op, hij zou in de praktijk zeker onmogelijk blijken. Maakt men nu van het notariaat een be zoldigd staatsambt, dan zal voor elke han deling eene by tarief vast te stellen retri butie ten bate der schatkist moeten worden gevorderd. De wet zal dau moeten bepalen welke handelingen geacht worden tot de notarieele werkzaamheden te behooren. In eene zuivere grens te trekken, schijnt onmogelyk, wRl het plaatselijk gebruik te dezen nnzinhte in verschillende huuts zeer uiteenloopt. Worat de uezoiaigae notaris bloot actenschryver, dan verliest de geheele instelling haar tegenwoordig karak ter en zal de zaakwaarnemerij, uitgeoefend door personen die geen bewijs van bekwaam heid hebben gegeven, eerst welig tieren. Een groot voordeel van het heerschend stelsel is verder dat ieder vry is in de keus van een notaris. Bij invoering van het no tariaat-bezoldigd staatsambt zal dit zeer waarschynlijk moeten vervallenimmers het gaat niet aan dat van twee notarissen, naast elkaar gevestigd, de een in den smaak van het publiek vallende, het werk voor den ander er by moet doen en beiden even veel verdienen. Uit het vorenstaande leide men echter niet af dat er voor het notariaat bezoldigd staatsambt niets te zeggen ware. Integen deel: lo wint de zelfstandigheid van den no taris tegenover het publiek; 2o is strenger toezicht mogeiyk, daar de ambtenaar, die de ontvangen salarissen controleert, tegelijkertyd een blik kanslaan in de door den notaris verrichte werkzaam heden 3o is eene bill§ke regeling der bezoldi gingen mogelijk. Toetst men echter de voordeelen van het vrije notariaat en het notariaat bezoldigd staatsambt aan de nadoelenslechts enkele om niet te uitvoerig te worden, hier boven besproken dan mag men nu den minister gereedelijk toegeven, dat wij ziging van het tegenwoordig karakter van het notarisambt niet wenschelijk is. O. dat zy nauwkeurig beide zRdeu van een kaart onderzoeken. Wie op kaarten eeu formulier voor markt berichten Iaat drukken, kan zich best de moeite geven op de voorzijde het woord „Marktbericht" te doen plaatsen. Al even onbillijk lijkt ons de klacht van lieden, die de voorzijde van briefkaarten en dergeiyke willen gebruiken voor een advertentie. In de Post- en Telegraafgids staat met spre kende letterrHet is zeer aan te bevelen om bij het gebruik van open kaarten de eene zyde voor het adres te bestemmen Een deel van het publiek nu weigert zich aan dit advies te houden, waarom de post administratie eenige beperkende bepalingen maakte. Maar ook deze willen velen niet na leven, waarom herhaaldeiyk botsingen ontstaan tusschen afzenders en ambtenaren, die bg erva ring weten, dat men het publiek geen vinger kan geven, zonder gevaar te loopen, dat de iheele hand genomen wordt, ws herinneren daarom nogmaalsdat het pnbliek zich tegen alle onaangenaamheden kan vry waren door zyn advertenties op de achter zijde der kaarten te drukken. Dit is ook wel zoo practisch, omdat de geadresseerde in den regel wel aan die zyde der kaart de meeste aandacht zal wijden. DE BRIEFWISSELING MET DEN PAUS. Het Chr. Hist. Ned. Dagblad is natnuilyk niet best te spreken over de correspondentie sschen H. M. de Koningin en Z. H. den Paus. Wy begrijpen eigenlijk niet best zegt V. in dat blad waarom do correspondentie in de vredesconferentie openbaar is gemaakt, officieels opheldering betreffende bet niet uitnoodigen van de Transvaal was veel meer gepast en meer nationaal geweest. Het schryven der Koningin schynt te hebben moe ten dienen om de pil te vergulden. De Paus was niet uitgenoodigd en nu vraagt de Konin gin hem tóch zyn moreelen steun, maar 2s„ -mUJiMm te-efefgeii, dat hij ook nog wel andere dan zedelykehulp had kunnen verleenen. In zyn antwoord zet de Paus dan ook nog eens duidelijk de gewone aanspraken van den Pauselykcn Stoel uiteen, om over alle volken en vorsten te heerschen, en ofschoon niemand zich meer aan die aan spraken stoort, lag het toch niet op don weg van de Regeering om eene dergelyke manifes tatie uit te lokken en die nu nog eens te gaan publiceeren. De geheele brief des Pau en is bovendien vol tegenBtrydigheden. Dat by zelf persooniyk vredelievend is, nemen wy gaarne aan, maar zyn kerk en zyne politiek zyn dat niet. En zoo de Paus zich op zijne voorgangers en op de tradite beroept, willen wy hem even herinneren, dat die voorgangers niet alleen den vrede hebben gepredikt, maar ook den kruistocht tegen Mohammedan n, Albigensen, Waldenzen en Stadingers, wier grootste mi8dryf was, dat zy zich tegen het pauBelyk gezag hadden verzet. De geschiedenis getuigt das niet vóór, maar tegen de Paoseo. Apostelen dea vredes zijn zy nooit geweest. Den kryg hebben zy meer dan andere votsteD ontketend en nu nog, op dit oogenblik, is de Paos druk bezig verdeeldheid te zaaien in Frankrijk. De correspondentie tusachen onze konin gin en de pana, of juister nog de openbaar making daarvan in de slnitingBzitting, beeft ook in het buitenland verbazing gewekt. Ebd der gedelegeerden vroeg aan den correspon dent van de Köln. Zeitung of er verkiezingen op til waren, en of onze regeering daarby den stenn der katholieken noodig had. Volgens Daily Mail zond de paos aan alle nuntiussen een nota om te protesteeren tegen de houding van de Italiaansche regeering op de vredesconferentie. Middelburg 4 Augustus. PRUTTELAARS OVER DE POST. De laatste dagen hoort men allerlei klachten over den overdreven yver van postambtenaren betreffende de classifioatia van stokken. Waar een o. i. onrechtvaardige beslissing werd ge nomen, hebben wy nog onlangs het onze over dit onderwerp gezegd. Maar juist daarom moeten wy tegen overdryving opkomen. Zoo klaagde het N. v. d. D. over het heffen van strafport van een stuk, dat gefrankeerd was als drukwerk, doch dat op de adreszyde briefkaart waa (port 2cent) en op de achter zijde marktbericht (port 1 ct). Hoe men daarover klaagt, begapen wy niet. De postambtenaren hebben het toch waariyk te druk, om van hen te kunnen eischen zullen worden, zyn daarby dringend de vol gende beginselen te aanbevelen lo. Levensmiddelen- en waren-vervalsehing in het algemeen, behoort door den wetgever beschouwd en gestraft te worden als bedrog, resp. oplichting. 2o. Een wet tegen vervalsching van levens middelen en verbrnihsartikelen in het alge meen worde zoodra mogeiyk uitgevaardigd, waarby ten eenemale geweerd wordt het in het tegenwoordige wetsartikel (Art. 330 Wetb. van Strafr.) heerschende beginsel, waarby voor strafbaarheid het medeweten van de verval sching vereisoht wordt. 3o. De onderdeelen eener dergelyke wet, d.w.z. de speciale regeliDg voor de verschil- lende artikelen, behoort by kon. besluiten vastgesteld te worden. Vervalsching van levensmiddelen. Neemt de vervalsching van levensmiddelen toe Die vraag stelt dr. van Hamel Roos in het Mndbl. tegen vervalsching. De conclusie, waartoe hy komt, is, dat dit in Nederland niet het geval is, dank zij de inrichtingen te gen vervalsching, door bet particulier initia tief in het leven geroepen. Doeh zullen geza- meniyk pogingen op den dunr een krachtig bolwerk kunnen blijven, dan is hulp van staatswege door een doelmatige wettelijke re geling en een behoorUjk justitieel toezicht dringend noodzakelijk. De toeBtand is thans vooral in de pro vincie onhoudbaarde knoeiers worden óf niet vervolgd, daar zij onwetendheid met den aard der koopwaar voorwenden, óf belooperi, indien zy al betrapt worden, zulke geringe boeten dat zy deze gaarne betalen om hun onzuiver handwerk opnieuw, zoo noodig onder een anderen naam, voort te gaan zetten. Nu weldra van regeeringswege ten onzent maatregelen tegen de vervalschiDgen genomen BEffOEMlAUEN EUZ. Bij kon. besluit is aan mr. J. H. de Stoppelaar, te 's-Gra- venhage, oud-voorzitter der arrondissements rechtbank te Middelburg, laatsteiyk rechter van wege Nederland in de Gemengde rechtbank te Caïro, vergunning verleend tot het aannemen der versierselen van ridder 2e iasse der orde van Medjidió van Turkye; is aan den ingenieur 2e hl. by de marine M. G. de Gelder, op zyn verzoek, eervol ont slag verleend uit 's rijks dienst. zyn benoemd by het wapen der inf., tot tweede-lnit., by bet 1ste regiment, de cadets I. H. Reycders, P. Halberstadt en C. L. A. J. graat van Limburg Stirum by het 2de regt de cadet W. P. T. Krnythoff; by het 3deregt,, de eadetB jhr C. M Storm van 's Gravesande F. E. Jochim van Nootdorpby het 4de regt., de cadets O. G. James en L. L. P. Calkoenby het 5de regt., de cadet A. J. van Lakerveld de Heus; by het 6de regt., de cadets R. C. Bakker, F. H. Prager, P. Clerk, G. A- ffé1" caaofS N. Tiasér ënn.' Jespërs"; Dy bet 8ste regt., de cadets H. G. Keppel Hesseliok, H. W. van Kerkwijk en B. W. van Weldereu baron Rengers; het wapen der cavallerie, tot tweede-luit., hst le reg. huzaren, de cadet jhr J. W. Godin de Beaufort; by het 2de reg. huzaren, de cadets H. A. C. Fabius en J. B. v. d. Dassen; by het 3de reg. huzaren, de cadet W. J. Jolles; by het wapen der art., tot tweede-luit., by bet 1ste reg. vest.-art., de cadets R. D. Storm Buysing, R. H. A. van den Wall Bake en jhr H. J. Repelaerby het 2de reg. vest.- art., de cadets G. L. M. H. Higly, F. W. Die- mont en W. A. M. van Nieuwstadtby het 3de reg. veBt.-art., de cadets S. G. N. Pieter, I. M. Eugers, J. de Jongh en A. Jansen by het 4de reg. vest.-art., de cadets F. H. Dolle man, C. E. Oosting, J. van Audel en G. A. van Woelderen het wapen der genie, tot tweede-luit., by het korps genietroepen, de cadets F. A. Janssen van Raay, F. A. J. L. Beudt, G. C. Beltman en J. G. Cramwinckel zyn benoemd tot tweede-luitenant, by het wapen der inf. van bet leger in N.I., de cadets H. A. Cramer, P. C. Haalmeyer, P. R. D. de Kok, W. Lasonder, H. L. van Hoogstraten, E. L. de Kok, J. G. A. Bannink, J. J. Spory, G. A. Remmert, J. J. Donner, A. K. Nanning, C. van Roggen, J. J. C. Geul, J. Feikema, J. H. A. de Voogt, W. H. Cassa, W. C. Lemei, W. Bueno de Me6quita, D. G. Draayer, A. Wiegand, J. Oudsburg, J. F. K. Hansen, J. W. M. Diemont, F. H. A. Brans en P. A. Gharbon tot tweede-luitenant by het wapen der cava lerie van het leger in N. I de cadets G. B. F. van der Schoot en D. G. Dinger; tot tweede-luitenant by het wapen der art. van het leger in N. I., de cadets A. F. A. Hoog, C. H. M. H. Kiès, G. C. J. Bodde, G. J. Jan nette Walen, J. B. van der Poll, J. D. A. de Fremery, C. A. JorisseD, C. M. van Zijll de Jong, A. T. H. Winter en M. A. Snoeck tot tweede luitenant by bet wapen der genie van bet leger in N.T., de cadets S.L. Langen- dijk en P. A. van der Burg; allen herkomstig van de Koninkiyke Militaire Academie; is de luitenant-kolonel J. M. H. van der Koog, van het 6e reg. int., op zyue aanvrage, op pensioen geBteld ad f 1751 'a jaars; is de kapitein H. R. Hagedoorn, van hot reg. gren. en jagers, op pensioen getteld ad f 1106 '8 jaars. Ons Hof heeft drie dagen, ingegaan 3 Aug den lichten rouw aangenomen wegens het overiyden vau H.H. Mevrouw de Heitogiu- weduwe Adel beid van Sleeswyk Hobtein Glüeksburg, geboren Prinses van Sohaumburg Lippe.

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1899 | | pagina 1