MIDDELBURGSGHE COERANT.
142' Jaargang,
1899,
Zaterdag
5 Augustus.
Wijziging der Notariswet.
N°. 183-
De*e courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- cn Feestdagen.
Per kwartaal, zoowel voor Middelburg als voor alle plaatsen in Nederland franco p.p.> f 2.—
Afzonderlijke nummers kosten 5 cent.
Thermometer
Middelburg 4 Aug. 8 u. vm, 68 gr. 12 u. 80 gr.
av.iu. 80gr.F.Verw. zw. t. mat. 0. wind, bew.
AdvertentiSn voor het eerstvolgend
nummer moeten dea middags vóór één uur
aan het bureau
F
AdvertentiSn: 20 cent per regel. Geboorte- dood- en alle andere familieberichten cn
Dankbetuigingen van 17 regels 1.50; elke regel meer 20 cent. Reclames 40 cent per regel
tahroote letters naar de plaats die zij innemen.
AdvertentiSn bij abonnement op voordeelige
▼oorwaarden. Prospectussen daarvan zijn gratis
aan het bureau te bekomen.
Bij deze conrant behoort een Byvoegsel.
I.
By Koninklijke Boodschap d.d. 18 Juli 11.
is aan de Tweede Kamer aangeboden een
ontwerp van wet tot wijziging der wet op
het Notarisambt.
Het groote belang, dat zoowel voor het
publiek als voor de notarissen en candidaat-
notarissen is gelegen in eene goede regeling
dezer materie, moge eene korte uiteenzetting
der gronden, waarop het ontwerp rust, te
dezer plaatse wettigen.
Bijna geene onzer staatsinstellingen kan
bogeu op zoo eerbiedwaardigen leeftijd als
het notarisambt.
Reeda de Egyptenaren en örieken kenden
openbare schrijvers. In het oude Rome
noemde men notarii vrijen of slaven die
schrijfwerk verrichtten voor hunne meesters;
de tabelücnes daarentegen waren bevoegd
acten op te maken voor het publiek. Bij
zondere rechtskracht hadden hunne acten
echter nietin zoover geleken die titularissen
meer op de tegenwoordige zaakwaarnemers
dan op de notarissen van onzen tijd. Langza
merhand werd de benaming tabellio door
die van notarins vervangen geleidelijk ont
wikkelde zich, vooral in Noord-Italië, het
notariaat, en erlangden de acten authentieke
en executoriale kracht. Omstreeks do eerste
helft der 14e eeuw was aldaar eene in
stelling inbeemsch, hoofdzakelijk overeen
stemmende met ons hedendaagsch notaris
ambt.
Karei de Groote bracht de instelling naar
Franschen bodem overPhilips de Schoone
gaf reeds in 1304 eene algemeene regeling.
Zijn tegenwoordig verschillende betrekkin
gen onvereenigbaar met die van notaris, zoo
als die van lid der rechterlijke macht,
procureur, ambtenaar der belastingen, bur
gemeester, lid van Gedepateerde Staten enz.
destijds werden ook reeds twee qualiteiten
in één persoon gevreesd, zoodat den notaris
zeer eigenaardig het ambt van slachter cf
barbier werd ontzegd.
Oorspronkelijk werd het notarisambt meer
als eene privaat- dan wel als eene publiek
rechtelijke instelling beschouwd, m. a. w. de
drager der waardigheid was eigenaar van het
ambthQ mocht daarover naar welgevallen
beschikken, het verkoopen en bij zijn dood
aan zijn erfgenamen nalaten. Het karakter
van openbare betrekkiug, ten nutte van bet
algemeen op openbaar gezag ingesteld, werd
eerst verkregen nadat tengevolge der Fran-
sche Revolutie de verkoopbaarheid
erfeigkheid der ambten was afgeschaft. Eene
enkele bepaling in onze tegenwoordige wet,
die aan den overleden of eervol ontslagen
notaris feitelijk het recht van beschikking
over zijne acten toekent, herinnert nog
sterk aan vroegere toestanden. Een der
thans voorgestelde wijzigingen beoogt te
recht daaraan een eind te maken.
Iu ous land kwam door de inlijving bg
Frankrijk en het verbindend worden der in
middels daar reeds ingevoerde wetgeving
op het notarisambt, voor het eerst eene al
gemeen® regeling van het notariaat tot
stand.
Onder het Oud-Hollandsch recht waren
notarissen bekend, doch ze deelden hunne
bevoegdheid om acten op te maken met
Schout en Schepenen, Secretarissen en Grif
fiers van Rechtbanken. Uit den aanhef van
een plakkaat der Staten van Holland in
1624: „Ende gelet op de onseeckerheijt die
nijt vele geschriften, soo notarieel als an
deren, dagelijks voorvalt", zoomede uit het
geen een schrgver van dien tijd mededeelt:
„Dewyi de notarissen van onzen tijd meeren-
deel8 des rechts onkundig zijn", zou men
geneigd zijn af te leiden dat de toestand
destyds niet rooskleurig was.
Na de invoering onzer nationale wet
boeken in 1838 deed zich al spoedig de
drang naar eene eigen wetgeving gevoelen
en zoo kwam reeds in 1842 eene wet op
het notarisambt in werking, grootendeels op
Fransche leest geschoeid, welke wet, be
houdens enkele wgzigingen, tot op den
Jmidige» dag is van kracht gebleven.
Wél werd op verschillende leemten de
aandacht gevestigdwél hebben in den loop
der jaren verschillende ontwerpen voor eene
geheel nienwe regeling het licht gezien en
zijn lijvige memoriè'n tot toelichting ge
schreven, geen hnnner heeft het Staatsblad
mogen bereiken. Het ontwerp, in 1883 op
verzoek van den toenmaligen minister van
Justitie Modderman samengesteld door den
heer Sannes, destijds ontvanger der registra
tie en domeinen, lokte door de strenge
tucht, waaraan het de notarissen wilde
onderwerpen, van de zgde der betrokkenen
hevige bestryding uit; het door den voor
steller met de notarissen Bodaan en Moll
herziene ontwerp vond om dezelfde reden
geen genade in de oogen der notarissen
en het daarop gevolgde regeeringsontwerp
van den minister Du Tour, waaruit de steen
dea aanstoots uit de vorige ontwerpen was
verwijderd, kwam door de Kamerontbinding
in 1887, gevolg der Grondswetsherziening,
niet in behandeling.
Sinds 1887 hoorde men van wetswijziging
niet meer; de ontwerpen schenen by gezet in
de archieven van het departement van
Justitie. Hulde thans den minister Cort van
der Linden, die, niet afgeschrikt door het
lot, aan vroegere pogingen beschoren, door
partieele wyziging tracht op een vyftal
pnnten de verouderde wet beter te doen
aanpassen aan tegenwoordige toestanden en
behoeften.
Met betrekking tot bet karakter van het
uotarisambt treden drie stelsels op den voor
grond lo. het vrije notariaat2o. het nota
riaat bezoldigd staatsambten 3o. het stelsel
onzer wet.
Hot eerste stelsel, in de Tweede kamer
herhaHldolijlr Jnnr n»r i Manhuis
Gratama, destijds afgevaardigde voor het
district Assen, beoogt de zoogenaamde vrij
verklaring van het notariaat door er een
v»y beroep van te maken.
Oppervlakkig lijkt dat heel mooih®t
met succes afgelegde examen geve den
geslaagde, evenals zulks het geval is met
den arts, advocaat, ingenieur enz., het recht
zich te vestigen waar hg wil met bevoegd
heid overal in den lande zijne ambtsbedie
ning uit te oefenen. Intusschen vergete
niet, dat het meest schitterend afgelegd
examen geen enkelen waarborg geeft voor
soliditeit en betrouwbaarheid, eigenschappen
die in een notaris, van wien dikwijls de rust
van tal van families en personen afhangt,
eerste vereischten zijn en wiens geloofwaar
digheid de wet zóo groot acht, dat hetgeen
door hem wordt neergeschreven als tusechen
partijen te zijn overeengekomen, vrijwel
onaantastbaar is en den schuldenaar in
dezelfde positie brengt als ware hg bg
vonnis veroordeeld datgene na te komen
waartoe hg zich heeft verbonden. Bovendien,
het aantal candidaat-notarissen is zóo groot,
dat bij vry verklaring een legio notarissen
als 't ware op het publiek zou worden los
gelaten, waardoor eene concurrentie te
vreczen is, die niet anders dan op de zoo
onwaardige practijkjacht kan uitloopen, nog
daargelaten dat de strijd om het bestaan
velen zou verleiden zich met min zuivere
zaken en epeculatie's in te laten, waarvan
dan ten slotte het publiek de dupe zon
worden door talrijke malversatiën
mooi woord voor eene leelijke zaak
font gaan van een notaris.
Volgens bet tegenwoordig stelsel benoemt
de regeering den notaris, maar geeft noch
garandeert hem eenige bezoldigingdat laat
ze geheel aan het pnbliek over, 't welk
zijne diensten inroept. Wel bestaat er een
wettelijk tarief, dat echter, geen rekening
hondend met de niet zniver notarieele werk
zaamheden, meestal practisch onnitvoerbaar
is. Het behoeft geen betoog dat eigenbelang
thans prikkel is het publiek zoo goed moge
lijk te dienen. Volgens velen zouden door
het wegvallen van dien prikkel bg invoering
van bet notariaat bezoldigd staatsambt, de
belangen der clienten gevaar loopen, maar
dit argument er tegen kan zeker niet zwaar
wegen, want ware het juist dan zou
bedoeld gevolg zich bg elk ander bezoldigd
staatsambt moeten openbaren, en de feiten
weerspreken zulks.
Doch er is een ander beswaar.
Agenten;
Te Zierikzee: A. C. dï Mooij; te Tholen: W. Ai
vam NiEüWBNHUiJZEN;teTerneuzen:M.BE Jomöb.
De notaris volgens de wet is een geheel
ander dan die volgens de practgk. Deze
de ofiïcieele actenschrijver, die purement
passif slechts in geschrift brengt hetgeen
partgen verlangen, of wel hg noteert
zooals bg eene veiling hetgeen in zijne
tegenwoordigheid voorvalt; gene is de raads
man, de vertrouwde, die hunne zaken in
den rnimsten zin des woords behartigt.
Om het verschil duidelijk te maken, denke
men zich een publieken verkoop van vast
goed.
De notaris zou volgens de wet kunnen
volstaan met op den door den verkooper
vastgestelden dag zich met zyne getuigen
naar het verkooplokaal te begeven, in zyne
acte op te nemen de namen enz. van den
verkooper, de te veilen pereeelen, de voor
waaiden, de geboden sommen, de alofniet-
gunning en de namen enz. van den kooper.
Met de verkaveling, het nazien der eigen,
domsbewyzen, het onderzoek naar bestaande
eken of andere lasten, de betaalbaar
stelling der kooppenningen te zynen kantore,
de bekendmaking en regeling der veiling,
heeft bij volgens de wet niets te maken, en
werd hem staande de zitting eenige inlich
ting gevraagd, hij zou naar den verkooper
kunnen verwijzen.
Vatte een notaris zijn ambt zoo op, hij
zou in de praktijk zeker onmogelijk blijken.
Maakt men nu van het notariaat een be
zoldigd staatsambt, dan zal voor elke han
deling eene by tarief vast te stellen retri
butie ten bate der schatkist moeten worden
gevorderd. De wet zal dau moeten bepalen
welke handelingen geacht worden tot de
notarieele werkzaamheden te behooren. In
eene zuivere grens te trekken, schijnt
onmogelyk, wRl het plaatselijk gebruik te
dezen nnzinhte in verschillende
huuts zeer uiteenloopt. Worat de uezoiaigae
notaris bloot actenschryver, dan verliest de
geheele instelling haar tegenwoordig karak
ter en zal de zaakwaarnemerij, uitgeoefend
door personen die geen bewijs van bekwaam
heid hebben gegeven, eerst welig tieren.
Een groot voordeel van het heerschend
stelsel is verder dat ieder vry is in de keus
van een notaris. Bij invoering van het no
tariaat-bezoldigd staatsambt zal dit zeer
waarschynlijk moeten vervallenimmers
het gaat niet aan dat van twee notarissen,
naast elkaar gevestigd, de een in den smaak
van het publiek vallende, het werk voor
den ander er by moet doen en beiden even
veel verdienen.
Uit het vorenstaande leide men echter
niet af dat er voor het notariaat bezoldigd
staatsambt niets te zeggen ware. Integen
deel:
lo wint de zelfstandigheid van den no
taris tegenover het publiek;
2o is strenger toezicht mogeiyk, daar de
ambtenaar, die de ontvangen salarissen
controleert, tegelijkertyd een blik kanslaan
in de door den notaris verrichte werkzaam
heden
3o is eene bill§ke regeling der bezoldi
gingen mogelijk.
Toetst men echter de voordeelen van het
vrije notariaat en het notariaat bezoldigd
staatsambt aan de nadoelenslechts enkele
om niet te uitvoerig te worden, hier
boven besproken dan mag men nu
den minister gereedelijk toegeven, dat wij
ziging van het tegenwoordig karakter van
het notarisambt niet wenschelijk is.
O.
dat zy nauwkeurig beide zRdeu van een kaart
onderzoeken.
Wie op kaarten eeu formulier voor markt
berichten Iaat drukken, kan zich best de
moeite geven op de voorzijde het woord
„Marktbericht" te doen plaatsen.
Al even onbillijk lijkt ons de klacht van
lieden, die de voorzijde van briefkaarten en
dergeiyke willen gebruiken voor een advertentie.
In de Post- en Telegraafgids staat met spre
kende letterrHet is zeer aan te bevelen om
bij het gebruik van open kaarten de eene zyde
voor het adres te bestemmen
Een deel van het publiek nu weigert zich
aan dit advies te houden, waarom de post
administratie eenige beperkende bepalingen
maakte. Maar ook deze willen velen niet na
leven, waarom herhaaldeiyk botsingen ontstaan
tusschen afzenders en ambtenaren, die bg erva
ring weten, dat men het publiek geen vinger
kan geven, zonder gevaar te loopen, dat de
iheele hand genomen wordt,
ws herinneren daarom nogmaalsdat het
pnbliek zich tegen alle onaangenaamheden kan
vry waren door zyn advertenties op de achter
zijde der kaarten te drukken. Dit is ook wel
zoo practisch, omdat de geadresseerde in den
regel wel aan die zyde der kaart de meeste
aandacht zal wijden.
DE BRIEFWISSELING MET DEN PAUS.
Het Chr. Hist. Ned. Dagblad is natnuilyk
niet best te spreken over de correspondentie
sschen H. M. de Koningin en Z. H. den Paus.
Wy begrijpen eigenlijk niet best zegt V.
in dat blad waarom do correspondentie in
de vredesconferentie openbaar is gemaakt,
officieels opheldering betreffende bet
niet uitnoodigen van de Transvaal was veel
meer gepast en meer nationaal geweest. Het
schryven der Koningin schynt te hebben moe
ten dienen om de pil te vergulden. De Paus
was niet uitgenoodigd en nu vraagt de Konin
gin hem tóch zyn moreelen steun, maar
2s„ -mUJiMm te-efefgeii,
dat hij ook nog wel andere dan zedelykehulp
had kunnen verleenen. In zyn antwoord zet
de Paus dan ook nog eens duidelijk de gewone
aanspraken van den Pauselykcn Stoel uiteen,
om over alle volken en vorsten te heerschen,
en ofschoon niemand zich meer aan die aan
spraken stoort, lag het toch niet op don weg
van de Regeering om eene dergelyke manifes
tatie uit te lokken en die nu nog eens te
gaan publiceeren. De geheele brief des Pau en
is bovendien vol tegenBtrydigheden. Dat by
zelf persooniyk vredelievend is, nemen wy
gaarne aan, maar zyn kerk en zyne politiek
zyn dat niet. En zoo de Paus zich op zijne
voorgangers en op de tradite beroept, willen
wy hem even herinneren, dat die voorgangers
niet alleen den vrede hebben gepredikt, maar
ook den kruistocht tegen Mohammedan n,
Albigensen, Waldenzen en Stadingers, wier
grootste mi8dryf was, dat zy zich tegen het
pauBelyk gezag hadden verzet. De geschiedenis
getuigt das niet vóór, maar tegen de Paoseo.
Apostelen dea vredes zijn zy nooit geweest.
Den kryg hebben zy meer dan andere votsteD
ontketend en nu nog, op dit oogenblik, is de
Paos druk bezig verdeeldheid te zaaien in
Frankrijk.
De correspondentie tusachen onze konin
gin en de pana, of juister nog de openbaar
making daarvan in de slnitingBzitting, beeft
ook in het buitenland verbazing gewekt. Ebd
der gedelegeerden vroeg aan den correspon
dent van de Köln. Zeitung of er verkiezingen
op til waren, en of onze regeering daarby den
stenn der katholieken noodig had.
Volgens Daily Mail zond de paos aan alle
nuntiussen een nota om te protesteeren tegen
de houding van de Italiaansche regeering op
de vredesconferentie.
Middelburg 4 Augustus.
PRUTTELAARS OVER DE POST.
De laatste dagen hoort men allerlei klachten
over den overdreven yver van postambtenaren
betreffende de classifioatia van stokken. Waar
een o. i. onrechtvaardige beslissing werd ge
nomen, hebben wy nog onlangs het onze over
dit onderwerp gezegd. Maar juist daarom
moeten wy tegen overdryving opkomen.
Zoo klaagde het N. v. d. D. over het heffen
van strafport van een stuk, dat gefrankeerd
was als drukwerk, doch dat op de adreszyde
briefkaart waa (port 2cent) en op de achter
zijde marktbericht (port 1 ct).
Hoe men daarover klaagt, begapen wy
niet. De postambtenaren hebben het toch
waariyk te druk, om van hen te kunnen eischen
zullen worden, zyn daarby dringend de vol
gende beginselen te aanbevelen
lo. Levensmiddelen- en waren-vervalsehing
in het algemeen, behoort door den wetgever
beschouwd en gestraft te worden als bedrog,
resp. oplichting.
2o. Een wet tegen vervalsching van levens
middelen en verbrnihsartikelen in het alge
meen worde zoodra mogeiyk uitgevaardigd,
waarby ten eenemale geweerd wordt het in
het tegenwoordige wetsartikel (Art. 330 Wetb.
van Strafr.) heerschende beginsel, waarby voor
strafbaarheid het medeweten van de verval
sching vereisoht wordt.
3o. De onderdeelen eener dergelyke wet,
d.w.z. de speciale regeliDg voor de verschil-
lende artikelen, behoort by kon. besluiten
vastgesteld te worden.
Vervalsching van levensmiddelen.
Neemt de vervalsching van levensmiddelen
toe Die vraag stelt dr. van Hamel Roos in
het Mndbl. tegen vervalsching. De conclusie,
waartoe hy komt, is, dat dit in Nederland
niet het geval is, dank zij de inrichtingen te
gen vervalsching, door bet particulier initia
tief in het leven geroepen. Doeh zullen geza-
meniyk pogingen op den dunr een krachtig
bolwerk kunnen blijven, dan is hulp van
staatswege door een doelmatige wettelijke re
geling en een behoorUjk justitieel toezicht
dringend noodzakelijk.
De toeBtand is thans vooral in de pro
vincie onhoudbaarde knoeiers worden óf
niet vervolgd, daar zij onwetendheid met den
aard der koopwaar voorwenden, óf belooperi,
indien zy al betrapt worden, zulke geringe
boeten dat zy deze gaarne betalen om hun
onzuiver handwerk opnieuw, zoo noodig onder
een anderen naam, voort te gaan zetten.
Nu weldra van regeeringswege ten onzent
maatregelen tegen de vervalschiDgen genomen
BEffOEMlAUEN EUZ.
Bij kon. besluit
is aan mr. J. H. de Stoppelaar, te 's-Gra-
venhage, oud-voorzitter der arrondissements
rechtbank te Middelburg, laatsteiyk
rechter van wege Nederland in de Gemengde
rechtbank te Caïro, vergunning verleend tot
het aannemen der versierselen van ridder 2e
iasse der orde van Medjidió van Turkye;
is aan den ingenieur 2e hl. by de marine
M. G. de Gelder, op zyn verzoek, eervol ont
slag verleend uit 's rijks dienst.
zyn benoemd by het wapen der inf., tot
tweede-lnit., by bet 1ste regiment, de cadets
I. H. Reycders, P. Halberstadt en C. L. A. J.
graat van Limburg Stirum by het 2de regt
de cadet W. P. T. Krnythoff; by het 3deregt,,
de eadetB jhr C. M Storm van 's Gravesande
F. E. Jochim van Nootdorpby het 4de
regt., de cadets O. G. James en L. L. P.
Calkoenby het 5de regt., de cadet A. J. van
Lakerveld de Heus; by het 6de regt., de cadets
R. C. Bakker, F. H. Prager, P. Clerk, G. A-
ffé1" caaofS N. Tiasér ënn.' Jespërs"; Dy bet
8ste regt., de cadets H. G. Keppel Hesseliok,
H. W. van Kerkwijk en B. W. van Weldereu
baron Rengers;
het wapen der cavallerie, tot tweede-luit.,
hst le reg. huzaren, de cadet jhr J. W.
Godin de Beaufort; by het 2de reg. huzaren,
de cadets H. A. C. Fabius en J. B. v. d. Dassen;
by het 3de reg. huzaren, de cadet W. J. Jolles;
by het wapen der art., tot tweede-luit.,
by bet 1ste reg. vest.-art., de cadets R. D.
Storm Buysing, R. H. A. van den Wall Bake
en jhr H. J. Repelaerby het 2de reg. vest.-
art., de cadets G. L. M. H. Higly, F. W. Die-
mont en W. A. M. van Nieuwstadtby het
3de reg. veBt.-art., de cadets S. G. N. Pieter,
I. M. Eugers, J. de Jongh en A. Jansen by
het 4de reg. vest.-art., de cadets F. H. Dolle
man, C. E. Oosting, J. van Audel en G. A.
van Woelderen
het wapen der genie, tot tweede-luit.,
by het korps genietroepen, de cadets F. A.
Janssen van Raay, F. A. J. L. Beudt, G. C.
Beltman en J. G. Cramwinckel
zyn benoemd tot tweede-luitenant, by het
wapen der inf. van bet leger in N.I., de cadets
H. A. Cramer, P. C. Haalmeyer, P. R. D. de
Kok, W. Lasonder, H. L. van Hoogstraten,
E. L. de Kok, J. G. A. Bannink, J. J. Spory,
G. A. Remmert, J. J. Donner, A. K. Nanning,
C. van Roggen, J. J. C. Geul, J. Feikema,
J. H. A. de Voogt, W. H. Cassa, W. C. Lemei,
W. Bueno de Me6quita, D. G. Draayer, A.
Wiegand, J. Oudsburg, J. F. K. Hansen,
J. W. M. Diemont, F. H. A. Brans en P. A.
Gharbon
tot tweede-luitenant by het wapen der cava
lerie van het leger in N. I de cadets G. B. F.
van der Schoot en D. G. Dinger;
tot tweede-luitenant by het wapen der art.
van het leger in N. I., de cadets A. F. A. Hoog,
C. H. M. H. Kiès, G. C. J. Bodde, G. J. Jan
nette Walen, J. B. van der Poll, J. D. A. de
Fremery, C. A. JorisseD, C. M. van Zijll de
Jong, A. T. H. Winter en M. A. Snoeck
tot tweede luitenant by bet wapen der genie
van bet leger in N.T., de cadets S.L. Langen-
dijk en P. A. van der Burg; allen herkomstig
van de Koninkiyke Militaire Academie;
is de luitenant-kolonel J. M. H. van der
Koog, van het 6e reg. int., op zyue aanvrage,
op pensioen geBteld ad f 1751 'a jaars;
is de kapitein H. R. Hagedoorn, van hot
reg. gren. en jagers, op pensioen getteld ad
f 1106 '8 jaars.
Ons Hof heeft drie dagen, ingegaan 3 Aug
den lichten rouw aangenomen wegens het
overiyden vau H.H. Mevrouw de Heitogiu-
weduwe Adel beid van Sleeswyk Hobtein
Glüeksburg, geboren Prinses van Sohaumburg
Lippe.