MIDDELBIRGSCHE COURANT.
N". 51,
140° Jaargang.
1897.
Dinsdag
2 Maart.
Deze courant verschijnt dagelij ksmet uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prij per kwartaal, zoowel voor Middelburg als voor alle plaatsen in Nederland franco p.p., 2.-
Afzonderlijke nummers kosten 5 cent.
fkernoneter.
Middelburg 1 Maart 8 u. vm. 45 gr., m. 12 u.
49 gr., av. 4 u. 47 gr. F. Verw. tarn. kr. W. wind.
Advertentiën voor het eerstvolgend
nummer moeten des middags vóór ééa
nar aan het borean bezorgd zjjm.
Advertentiën: 20 cent per regel. Geboorte- dood- cd alle andere familieberichten en
Dankbetuigingen van 17 regels 1.50; elke regel meer 20 cent. Reclames 40 cent per regel.
Groote letters naar de plaats die zij innemen.
Advertentiën bjj abonnement op vootdeelige
▼oerwaarden. Prospectussen daarvan zgn gratis
aan het bureau te bekomen.
Agenten.
Te 's Graven hage de Gebr. Belinpantb te
Amsterdam: A. de La' Mar Azn.
Middelburg 1 Maart.
WERELD
voor Vrede en Vrij Internationaal
Verkeer.
Doel. De Wereldbond heeft ten doel
't verkrijgen vana. Wereldvrede en b. Vol
strekt onbelemmerd internationaal verkeer.
W aarom?
Omdat de oorlog eene der menschheid
onwaardige nalatenschap van een1 ruwen en
onbeschaafden, oaontwikkelden vroegeren
tjjd, het mensctaeljjk geslacht verscheurt,
verderft en het grootBt mogelijke nadeel toe
brengt aan alle stoffelijke en zedelijke belan
gen en betrekkingen, en geschillen tasBcben
complexen van menschen door internationale
vredereohtbanken uit den weg geruimd kan
sen en dus behooren te worden.
Dewgl alle belemmeringen door een complex
van mensohen (volk) aan 't andere in den
weg gelegd, ondanks schjjubaar voordeel, on
ver mg delgk Bchade toebrengen aan a 11 e
daarbjj betrokken partgen.
Tegenwerpingen togen a.
1. Vechtlust is den mensch ingeschapen en
zal hem altjjd bgblgven.
Antwoord: Dat de ruwe, onbeschaafde
mensch over 't geheel strijdlustig (zooals ook
diefaohtig en roofgierig) is, bewijst voMrekt
niet, dat ook de beschaafde 't moet zjjn. De
geschiedenis van onzen tgd b e w jj s tdat
de besohaafde volken voortdurend meer en meer
tot de overtuiging kernen, dat elke oorlog
zelfs den overwinnaar oaberekenbare schade
toebrengt aan stoffelijke en zedelijke belangen
en betrekkingen. Men heeft dan ook reeds
herhaaldelijk mek den besten uitslag
internationale gesohillen door een scheidsge
recht tot eene vreedzame oplossing gebracht.
2. Zonder oorlog en zonder militaire maat
regelen van voorzorg daartegen zou de vader
landsliefde verflauwen en het volkskarakter
verslappen en bederven.
Antwoord: Dit of dat «zou" is een
groot woord, dat de een den ander nabauwt,
eene door nietB gestaafde bewering.
Zonder militaire maatregelen van voorzorg
tegen een1 mogelijken oorlog, zouden de
gezamenlijke natiën duizend millioenen
rjjker zjjn, en de natuurlijke neiging des
menschen tot werkzaamheid, tot verbetering
van zjjn1 toestand en 't veraangenamen van
zgn bestaan zou deze duizend millioe
nen reeds lang tot grcoten en algemeenet
zegen in handel en bedrjjf, kunst en weten
schappen gebruikt hebben. Het bewustzjjn, op
dit gebied eigen toestand verbeterd en tot
het welzjjn en den roem van het vaderland
bögedrage. te hebben, moet noodzakelijk de
vaderlandsliefde verhoogenenver-
e d e 1 e n, en de taak, >den strijd om 't bestaan"
d. w. z. of behoort althans te beteekenen
om een edel, vlekkeloos bestaan
waardig te Btrjjden, vereischt niet minder
kracht, volharding, sterkte van karakter en
grootheid van ziel, dan de krjjg tegen «vijan
den," die bjj minder oppervlakkige bekendheid,
gepaard met zelfkennis, niet verblind doo.
jjdelheid of vooroordeel, zouden bljjken vrien
den te zgn.
3. Interzationale ontwapening is onmoge-
een droombeeld.
Antwoord: In 't algemeen kan geer
mensch met zekerheid zeggen, wat er vooreen
standv&stigen wil bjj een edel stroven mogelgk
is, wanneer geweten, verstand en rede, innige
overtuiging, vastberadenheid en geestdrift de*
menschen leidslieden zgn. Vergelgken we onzec
tgd met dien der Middeleeuwen van de Oud
heid, dan bljjkt het onwederlegbaar, dat diep
ingrijpende wanhoudingen en schandelijke
toestanden (slavereg, willekeurig belasten, 't
uitsluiten van geheele standen van aandeel in
staats- en gemeentebestuur, wettelijk geregeld
berooven van vreemde schipbreukelingen, lgf-
eigensohap enz.) door toenemende beschaving
èf geheel verdwenen zgn èf althans voort
durend afnemen. Even zoo goed kan
en behoort dus allengs het misbruik
op te houden, dat er nog alom gemaakt
wordt van den ouden regel *Si vis pacem
para bellum (als ge vrede wilt, bereid u tot
den oorlog)11. Alle «beschaafds" staten zouden
alvast kannen ophouden met hun oorlogs-
badget tot in 't oneindige te verhoogene»
voorts konden de oorlogsbelastingen, hun eigen
burgers opgelegd, bg een internationaal, alle
«beschaafde" staten omvattend staatsverdrag,
jaarljjks met l/lt verminderd worden tot
een insgeljjks internationaal vast te stellen
minimum. Het is in 't stoffelgk, verstandelijk
en zedelgk belang van allen, met aüezede-
Uit do 4de eeuw afkomstig.
lijk en wettelijk geoorloofde middelen te
naar de verwezenlijking van zulke
maatregelen. Dit is dus een onafwjjs-
bare plicht voor iedereen, even
zoo goed als ieder liohamel jjk valide
burger weerbaar behoort te zgn of te
worden.
4. Wat zou en kon men zelfs bg «traps
gewijze" ontwapening met de daardoor over
tollig wordende militaire krachten beginnen
hoe voor hunne stoffelgke en staatsburgerlijke
belangen zorgen
Antwoord; Juist omdat de kraohten
ook op andere wijze en terrein
bruikbare krachten zgn, behoort de
staat, die deze krachten had ingeroepenvoor
bun belang op te treden en gemeensohappelgk
met de burgrm&ataobappg hun vóór en na,
naar gelegenheid, aanleiding, omstandigheden
en geschiktheid, eene betrekking in staats- of
particulieren dienst te verschaffen.
5. Zoo iets is on mogelgk.
Antwoord: Were there is a will there
is a way. (De ernstige wil vindt wegen en
middelen.) Salus populi suprema lex esto.
(Het heil des volks van de natie behoort
hoogste wet te zgn.) Bovendien is er ia
alle staten nog van heel wat partjj te trek
ken, dat tot nog toe geheel of ten deele ver
waarloosd is geworden, (bjjv. uitgestrekte
landstreken, die duizenden konden, en dus
m oea ten voeden.)
B e z war en tegen b.
1. 'tls niet mogelgk, handel en bedrjjf te
ontheffen van zekere belemmeringen en offers,
vooral niet, daar alle staten er over en weer
aan onderworpen zgn, en in- en uitvoer- en
transitoreohten een aanmerkelgk deel der
staatsinkomsten uitmaken.
Antwoord, a. Handelaars en industri-
eelen zouden gaarne eene redeljjke ver
hooging van directe belastingen betalen, wan
neer zij daardoor bevrijd werden van de be
lemmeringen, die in elk opzicht nadeel toe
brengen aan hunne zaken.
b. Ieder die weet, welke ontzaglgke som
men douane, ontduiking, smokkelarjj iederen
beschaafden" staat kosten, moet inzien, hoe
betrekkelgk gering de zuivere opbrengst der
bovengenoemde «reohten" voor den staat moet
zgn.
c. Bjj allengs en geljjkmatig in
ternationaal afschaffen van de grensbepalingen
en 't vervangen van die «rechten" in den
boven aangegeven zin, zou de zedelgk-
heid aller natiën grooteljjks ver
hoogd ei 't verkeer en de moreele betrek
kingen der volken onderling zeer verbe
terd worden. «Tarief-oorlogen" zouden op
houden en er zou een eind komen aan 'tnu
eindelooze over en weer knibbelen en chica
neeren.
d. De geschiedenis van handel en bedrjjf
heeft bewezen, dat «besohermende" rech
ten, alle9 saamgenomen, sohadeljjk wer
ken; zjj verminderen de energie en het hel
der inzicht en verlammen den ondernemings
geest. Welstand behoort ieder alle en te
danken te hebben aan eigen rechtschapenheid
en degelijkheid in zaken.
e. Bg het voortdurend en snel toenemen
van de velerlei internationale betrekkingen
en behoefte aan gemeenschap, bjj de snelle
vorderingen (nieuwigheden, vei beteringen,
ontdekkingen, uitvindingen) op elk gebied
van het weten en kunnen, moeten de tol
tarieven steeds meer ingewik
keld worden, en wordt onbelemmerd,
geheel vrjj internationaal ver
keer allengs eene levensvraag voor het
atoffffgk en verstandig leven van personen
an volken. Het gronddenkbeeld van het
doua&enBtelsdl past niet meer in de
verbeterde begrippen en de meerdere ontwik
keling onzer eeuw; het is afkomstig uit een1
tgd, waarin men het verkeerde denkbeeld
koesterde, dat iedere staat rgker werd door
hetgeen hg een1 anderen ontnam.
De XIX9 (weldra XXe) eeuw behoort door
de praktjjk de waarheid te staven, dat het
belang van den eenen staat nauw verbonden
is met dat van den anderen, en wederzgdsche
internationale tegemoetkoming aan alle
staten ten goede komt.
Men ruime dus allengs, van jaar tot
jaar voortgaande in zekere int
nationaaltebepalen verhouding,
de belemmeringen op, die wanbegrip in vroe
gere eeuwen aan het internationaal verkeer
heeft in den weg gelegd, en die eene onge
gronde vrees voor nadeel niet slechts heeft
doen voortdurenmaar nog dageljjks ver
meerdert.
2. Wat zou men bg 't vervallen van het
douanestelsel met het heirleger van langza
merhand overtollig geworden ambtenaren be
ginnen
Antwoord: Gouverner F est prévoir
(Goed regeeren is bedacht zgn op mogelijk
heden.) Bg t g d i g e waarschuwing (een
plicht voor den Btaat) konden en
behoorden duB de bruikbare krachten
gebezigd te worden in andere takken van
staatsdienst, de overige personen gepensioB-
neerd of op wachtgeld gesteld. De kosten
daarvan zouden slechts t jj d e 1 jj k, drageljjk
en op den duur voor handel en bedrjjf (dus
voor den staat zei ven j produotief zgn.
Samenvatting.
Op al de aai gevoerde gronden wensoht de
Wereldbond
a. d a t d e 0 0 r 10 g, als eene barbaarsch-
heid van vroegere eeuwen, verdwjjne:
dat allengs alle internatio
nale «rechten*:, als hoogst lastige en soha-
deljjke belemmeringen van het internationaal
verkeer, worden v e r v a n g e n door eene
gemakkelijker op te brengen belasting;
c. hjj heeft ten doel de yerwezenljj-
king van deze wenschen door alle
z 8 d e 1 g k enwetteljjk geoorloofde mid
delen
d. hjj beschouwt als leden van den bond
alle volwassenen, in welkea staat ook, die *t
lidmaatschap sehriftelgk aannemen, 'tzg
met of zonder toezegging van eene gel-
delgke bgdrage;
er kunnen zich overal zelfstandige af-
deelingen vormen. Zjj zenden jaarljjks een
verslag, in beknopt en vorm gesteld,
aangaande haren toestand en haar werken
aan het bestuur van den bond, voorloopig
gevestigd in den Haag, aan 't adres van
Va»8Spe^bsto ast'85.
December 1896.
Op de vraag: waartoe alweer een nieuwe
bond? wordt door den aohrjjver dit antwoord
gegeven
Omdat hjj dringend noodig is, en 't bestaan
van iets anders niet mag terughouden van 't
stichten van iets dat hoogst nuttig moet
werken.
Maar er bestaat immers reeds een Algem.
Nederl. Vredebond 1 Waartoe verbrokkeling
van kraohten?
Zeker bestaat die Bond, ja n« reeds 25
jaren, en de ontwerper vaB den Wereldbond
is er sedert jaren lid van. Maar de A. N.
Yrd. is geen wereldbond, en daaraan juist is
groote behoefte. Daarenbovende Alg. Ned.
Vredebond telt nü nog niet meer da* 't on
beduidende getal van 400 450 leden, es
dit is ongetwijfeld toe te sohrjjven aan drie
oorzakenle. aan den te tragen en besluite-
loozen aard van ons volk; 2o. vraagt de A.
N. Vr. van al zjjne leden eene jaarl. bgdrage
van f 1 (die niet ieder voegt of convenieert)
komt hjj slechts éénmaal 's jaars in aan
raking met het (of lieverzijn, zoo beperkt) pu
bliek. De Wereldbond daarentegen wendt zich
tot alle mannen en vrouwen van welken stand,
rang of middelen ook, laat het stoffelijk steu
nen van den wereldbond over aan hen en haar
die dit ongehinderd kunnen doen, vraagt des
noods alleen handteekening als bewjjs van in
stemming met streven, doel en middelen van den
wereldbond, en zal, naar omstandigheden
en behoefte (denkeljjk om de twee maanden)
door middel van een klein blaadje de gemeen
schap onderhouden met allen die zioh met hem
vereenigen.
De Wereldbond beoogt samenwerking in
plaats van «verbrokkeling" van kraohten. Dit
wordt ook erkend: een der leden van 't ba-
stuur van den A. N. Vrd is, op uitnoodiging
daartoe, terstond oontribueerend lid van de*
Wereldbond geworden en heeft dien zeer ge
waardeerde inlichtingen gegeven- Ja
boekje v. d. Ned. Vredebond heeft zelfs mid
dellijk geleid tot de aansluiting bij den We
reldbond 'met algemeene stemmen) van een
sedert 35 jaar te Pniladelphia (N.-Amerika) en
nu uit 700 lede* bestaand Genootschap {The
Vital Friends), in denzelfien geest werkende
Mogen dus onze Nederl. mannen en vrouwen
die a. den Vrede liefhebben en b. handel en
ngverheid allengs wenschen te zien bevrjjden
van schadelijken druk, den Alg. Ned. Vrede
bond èn den Wereldbond voor Vrede en Vrij
Internationaal Verkeer naar vermogen zedelgk,
en, kan zijn, stoffalgk steunen 1
Het voorloopig bestuur van dezen Wereld
bond bestaat, behalve, uit den heer Kool van
Kasteel, Van Speykstraat no 85, uitdeheeren
G. J. Djjkerman, J. M. Kosten, en de dames
de wed. G. C. v. Os, geb. De Visser, ei
wed. Rouwenhorst Mulder, geb. Lenting, allen
te VGravenhage.
Dit voorloopig bestuur vraagt instemming
met het streven van den Bond ef steun door
een gift of eene jaarljjke bgdrage. Het eerBte
kan men doen door eenvoudige schriftelijke
mededeeling van zgn naam, woonplaats
qualiteit.
Wyien prins Fredeilb,
Eenige bladen wjjden in bun jongste nom-
mer woorden van waardeering aan de nage
dachtenis van prins Frederik, die 28 Februari
1797 werd geboren. Zoo o.a. kolonel F. ae
Bas in het Sbld. Deze eindigt zgn opstel
met de volgende woorden:
«Buiten militairen kring heeft prins Frederik
geen andere staatkundige taak begeerd dan
zga vader koning Willem I te gehoorzamen
zgn broeder, Tweeden Koning Willem, bjj te
staan; onzen laatst overleden koning met zgn
raad en veeljarige ondervindiig te mogen die
nen na den koning de eerste en de beste
burger van Nederland, de trouwste dienaar
van Vaderland en Koaing voor Duitschlands
-keizer de oprechtste vriendin eigen kring
een toonbeeld van trouw en het middenpunt
van aller liefde te zgn.
De Naald in het zeeduin van Soheveningen,
het schoone gewrocht Ebenhaëzer op het Plein
1813 te 's-Gravenhage en het Huis de Pauw,
Prinsen meest geliefkoosde lustplaats en
werkkamer strekken tot in lengte van da-
tot bljjvende gedenkteekenen aan den
vorst, die Zondag voor honderd jaar werd ge
in, die een zegen was voor Nederland
door zgn naam den rjjkdom van vrede ver
tolkte, welke van hem is uitgestraald."
Namens het Pruisisch 15e infanterie-regi-
ment Prins Frederik der Nederlanden is
Zondag een krans gelegd op de graftombe van
den Vorst te Delft.
Eene commissie van aanzienlijke ingeze
tenen uit de residentie legde Zondag een
grooten lauwerkrans neer, met linten in de
nationale en Oranjekleuren en de data 1797
28 Februari 1897, bjj het monument op
het Plein 1813, opgerioht ter herdenking van
Neer land's onafhankelijkheid, tot herkrjjging
waaraan prinB Frederik zoo kraohtig heeft
meegewerkt.
Bovendien werden nog een zevental lauvrer-
•ansen op de treden van dat monument ge
legd.
Langs telegraphisohen weg had de bur-
eester van Delft uit Italië de uitnoodiging
ontvangen van H. K, H. de prinses Von Wied,
om twee bloemkransen op de kist, waarin het
atoffalgk overschot van haren vader rust, neer
te leggen, aan welk verzoek Zondagochtend
is voldaan.
Bg kon. besluit
is J. E. de Voogt G.-Nzn., secretaris der
gemeente Zutpben, benoemd tot ridder in de
orde van Oranje-Nassau
is aan W. A. Coolen, op zgn verzoek, eervol
ontslag verleend als leeraar aan de R. H. B.
8te VBertogenbosch.
De gewone audiëntie van den minister va*
justitie zal op Dinsdag 2 Maart niet pli
hebben, terwjjl de minister van oorlog i
staanden Donderdag geen audiëntie verleent.
KKegellac der geneeate-flaanelCn.
In da Memorie van antwoord betreffende
het wetsontwerp tot regeling der fiaancieele
verhouding tusschen het Rjjk en de gemeenten
en herziening der algemeene regelen ten aan
zien der plaatsel8ke belastingen betoogt de
regeering de wenscheljjkheid, om de nu aan
geboden gelegenheid, om tot eene billgke rege
ling te komen, niet te laten voorbjjgaan, daar
anders te vreezen is, dat de maatregelen, voor
«enige* tgd genome* om hulp te verleene»,
waar die nood geoordeeld werd het allerhoogst
te zjjn gestegen, nog zeer vele jaren besten
digd zouden moeten bljjven. Dat de autono
mie der gemeenten door dit ontwerp bedreigd
wordt, ontkent de regeering. Zjj wordt op
geen wjjze beter bevorderd e* beter beschermd
dan door het voorgestelde Btelsel, en ook afge
scheiden van de qqaestie dezer autonomie meet
het denkbeeld otn iets anders te beproeven in
de plaats van het stelsel der regeering, met
den meesten ernst worden bestreden.
Hoe urgent ook tal van andere onderwerpen
zgn, de nieuwe regeling der financieele ver
houding van bet Rjjk tot de gemeenten kan
daar niet op wachten. Het nu aangeboden
ontwerp beoogt aan het beBtaand beginsel van
uitkeering eene betere en billjjker toepassing
te geven en te voorkomen dat gemeenten op
onbillgke wjjze benadeeld worden door de
Rijkswetten. Verder wordt betoogd, dat dt
gemeente vergoeding behoort te verkrjjge»
voor uitgaven, die zg in 't algemeen belang
doet. Een anderen algemeen en regel te stel
len dan vergoeding naar het bevolkingscijfer
acht de regeering niet mogelgk. Laat men
dit los, dan moet men vervallen in eene split
sing zonder regel, en dan zou eerst te recht
van willekeur kunnen gesproken worden.
Naar de globale becgfermg zooals zjj thans
is gemaakt, zal ongerekend de gedeelte-
ljjke vergoeding van de bezoldigingen der
burgemeesters on secretarissen het totaal
der uitkeeringen die volgens de wet van 1885
overtreffen met pl. m. f 2.750.000, zoodat voor
andere gemeenten dan de beide grootste p. m.
t 1.750.000 overblgft, waarvan het platteland
een zeer groot deel aal ontvangen.
Bg de regeering bestaat het voornemen om
de regeling van de subsidiën voor de Hoogere
Burgersoholen aan eene herziening te onder
werpen, met het oog, eensdeels op de tegen
woordig daarvoor noodige uitgaven, anderdeels
op de mate waarin zg, behalve aan de ge-
meentenaren, tevens aan ingezetenen van
omliggende gemeenten ten goede komen.
Bg de meerdere eiscben, die aan burgemees
ters en secretarissen worden gesteld, is de
regeering bereid aan den aandrang gehoor te
geven om hunne jaarwedden te verhoogen. Zg
wensoht bepaald te zien, dat boven de uit
keer» g volgens art. 1 van bet ontwerp, dus
o. q- ook boven het minimum volgens art. 6
(de krachtens de wet van 1885 gt fixeerde som),
aan elke gemeente eene bjjzondere uitkeering
wordt gedaan ten bedrage van 3/< der bezol
diging van den burgemeester en den secretaris
tot een maximum van f 600 'h jaars.
Naar de tegenwoordige traktementen wordt
daarvoor vereischt een bedrag van ongeveer
f 295.000 's jaars. Wat de uitkeering wegens
gemis aan aoogns-inkomsten betreft, zegt de
regeering, dat alleen rekening kan worden
gehouden met den feitelgken toestand en
niet met gissingen en veronderstellingen.
Nog werd als bezwaar tegen het ontwerp
aangevoerd, dat uitkeeringen gedaan worden
zonder onderzoek of de gemeente behoefte
heeft aan steun uit 's lande kas. De Regee
ring merkt daartegen op, dat het beginsel der
te maken regeling niet kan of mag zgn be
deeling of onderstand te verleenen en even
min de uit den aard der zaak ongeljjke om
standigheden der verschillende gemeenten
geljjk te maken. De oritiek, waaraan bet
systeem van berekening der Regeering werd
onderworpen, wordt door haar weerlegd, Bpe-
oiaal breedvoerig wat betreft de berekening
der huurwaarde van onbelaste woningen. Wat
de kosten van armenzorg betreft, doet de
Regeering opmerken, dat een regelisg van
uitkeeringen nooit zoo is te maken dat in het
geheel geen rekening behoeft gehouden te
worden met de kosten der gemeenten voor ar
menzorg. De Rjjkswetgever kan de armen
zorg niet geheel op de gemeenten schuiven.
Een prinoipieele beslissing omtrent armenzorg
wordt echter bg dit ontwerp niet beoogd. Wat
betreft de fixeering der uitkeeringen per in
woner, deze verschilt zeer met die bg de wet
van 1885 ingevoerd. Slechts in enkele geval
len zal zg nadeelig kannen werken voor ge
meenten met afnemende bevolking.
Omtrent de finanoieele gevolgen wordt me
degedeeld: Naar de globale bereken» g wordt
geraamd dat bjj toepassing op 1896 f 2,398,000
éer noodig zou zjjn geweest dan thans wordt
ssteed, terwjjl gerekend wordt op eene jaar-
ljjksohe stijging der uitkeeringen met f150,000.
De regeering betoogt vervolgens dat eene
verdere verruiming van het belastinggebied
der gemeenten niet mogelgk is en verdedigt
het door haar aangenomen stekel betreffende
de heffing van buitengewone opoenten op de
grondbelasting. De heffing van buitengewone
opcenten van uitwonende eigenaren maakt
een onderdeel uit van de forensen-kwestie.
Wat de heffing van straatgeld betreft, bijzon
dere regelen daaromtrent zullen in de ge
meente-verordeningen moeten worden opge
nomen. Het straatgeld mag eventueel gehe
ven worden boven de gewone en buitengewone
opoenten. Er zal vermoedelijk een classifica
tie plaats hebben naarmate de verkeerswegen
als zoodanig worden onderhouden, dan wel
ook voor water- en vuilafvoer en verlichting
dienen.
Voor het overige wordt het stelsel in hoofd
zaak gehandhaafd en worden de daartegen-
overgeBtelde denkbeelden door de regeering
onaannemelijk geacht.
OIÏ STAD EN PROVINCIE-
Zaterdagmiddag is <te Middelburg, op
76jarigen ouderdom, overleden een in gansck
Zeeland zeer goed bekende persoonlijkheid.
Wjj bedoelen den heer Christiaan Mazare,
in leven rjjks- en provinciaal veearts le kl.
die, den 24 April 1820 te Groede geboren, in
1882 van Zierikzee naar Middelburg werd ge
roepen.
De overledene genoot zgne opleidiag aan
de veeart8enjjkundige sohool te Ucreoht en
werd in 1842 gepromoveerd als veearts.
Hö ving zgn werkzaamheid aan te IJzen-
waar hg tot 1852 bleef, en zette die
?oort te Zierikzee.
Te Middelburg vervulde de heer Mazure
ook de betrekking van plaatsvervangend dis-
triotsveearts en gouvernementskeurmeester.
De heer Mazare had sedert 1886 zitting in
de plaatseljjke gezondbeidBcommiseie alhier en
was ook correspondeerend lid van den ge
neeskundigen raad voor Zeeland enWesteijjk
Noord-Brabant. Hjj behoorde voorts onder de
leden van het Zeeuwsch genootschap der
wetenschappen.
De overledene, die tot zeer kort vóór zgn
dood met gver en toewgding zgne betrekking
waarnam, was een man uit een stuk, een
Zeeuw van den ouden stempel, die nooit
schroomde rond en onomwonden zgn meening
te zeggen. Hg was om zgn degelijk en sym
pathiek karakter bg allen, die hem kenden,
geacht en geëerd. Met hem is een ff ak,
degel jjk ambtenaar, een braaf burger en een
goed vriend van velen heengegaan.
Van de achting en waardeering, die men
hem toedroeg, ontving de heer Mature doors
