N°. 11.
135" Jaargang.
1892.
Donderdag
14 Januari.
Zonder het te bedoelen.
Deze courant verschijnt d a g e 1 ij k s
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal in Middelburg en per post franco 2.
Afzonderlijke nommers, met of zonder bijvoegsel,
zijn verkrijgbaar a 5 cent.
Advertentiën 20 cent per regel. Bij abonnement lager?
Geboorte-, Trouw-, Dood- en. andere familieberichten, benevens alle
dankbetuigingen; van 17 regels 1.50;
iedere regel meer 0,20. Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Telephoonnommer 139.
Middelburg 13 Januari.
t- EUILLETO N«
UIT STAD EN PROVINCIE
tWIIHIIII llliSIIII (III RMT.
Thermometer. Agente» te VliaaingenP. G. Dl Vet Mestdagh Zoon, te Goes. A. A. Vv. Bollard, teKruisingenF. v. d.Peijl, teZierikzee: A.C.deMooij, teTholenW. A.
Middelburg 18 Jan. vm. 8 u. 30 gr. va* Kledvenhtjijze* en te Terneuzen: M. de Jonge. Verder neme» alle postkantoren e» boekhandelaren abonnementen en advertentiën na», evenals de
12 n, 35 gr., av. 4 n. 30 gr. F. I advertentie-burean's van Nijgh Van Dumas, te Botterdam, de Gbbb. Bbuneante, te 'sGravenhsge, en A. de la Mas Azn., te Amsterdam.
Verwacht N. O. wind. Hoofdagenten voor bet Buitenland: te Parjjs en Londen, de Compngnïe générale de Publioité étrangère G. L. Daube Ca., John F. Jones, opvolger.
m
A d verteatiën
moeten des namiddags te één nu r
aan het bureau bezorgd zjjn, willen
zjj des avonds nog worden opgenomen
Naar de cfficieuse IIami. Corr. mededeelt,
zullen onze koningin-regentes an de koningin,
wanneer de gezondheid van koningin Wilhel
mina dit niet verhindert, binnen zeer kort haar
aangekondigd bezoek san bet Berljjnsche hof
brengen.
In den jongsten Indisch en brief aan het Hbld,
gedateerd Batavia 11 Deo., wordt van het
ontslag van kolonel Pompe van Meerdervoort,
als gouverneur van Atjeh, nog slechts als ge
rucht melding gemaakt. Maar dat schijnt
toen toch al vrjj vasten vorm te hebben aan
genomen, want de schrijver zegt
Al hoop ik dat het gerucht geen waarheid
behelst, verwonderen doet het mjj niet; het
onweer zat al geruimen tjjd in de lucht, en
het moest eindelpk wel tot eene uibarsting
komen.
Het ontslag zal dan ook wel spoedig volgen
lastige lui, dre er zelf eene opinie op na hou
den en die zelfs durven verdedigen, vinden
bp onze bureau-goden weinig sympathie. Maar
het feit zal toch tot nadenken stemmen, dat
een landsdienaar eene schitterende positie, die
hem, behalve vrjje woning, ƒ20,000 'sjaars
traktement geeft, liever ruilt tegen een pen
sioen van slechts 3000, dan dat hp zioh wil
laten gebruiken tot het volgen van een ge
dragslijn, die hjj verkeerd acht.
Dat toont den man van karakter, en
dergeljjken mocht men wel meer in waarde
houden. Menschen, die liever een klein pen
sioen hebben dan een groot traktement, onder
Eoor hunne overtuiging bezwerende voorwaarden,
zjjn er waarljjk niet te veel 1
En de kolonel Pompe zal, nu het leger
velatende, den lof verdienen dat hp niet zich
zeil heeft gezocht, maar alleen lands belang,
zooals zjjne overtuiging dat medebracht, wilde
bevorderen.
Maar juist daarom ion zjjn heengaan te
betreuren zpnwant wat wjj in Atjeh noodig
hebben, is bovenal een man van karakter,
die weet wat hp wil; niet iemand die,bevelen
opvolgende welke hjj in strjjd met 's lands
belang acht, zpn geweten in rust houdt met
de overweging dat de verantwoordelijkheid
niet gedragen wordt door hem die de bevelen
uitvoert, maar door hem dia ze geeft. Mannen,
die onder zoo moeiljjke omstandigheden als
die in Atjeh het bevel voeren, moeten eene
groote mate van zelfstandigheid bezitten,
ot zjj deugen niet.
En wanneer ons gouvernement dat niet
inziet, dan schjjnt mjj dat een betreurenswaar
dig bewps van de zelfoverschatting, die het
gevolg is van onze bestuursinrichting.
Uit Amsterdam schrjjft men ons:
In het gebouw Conttantia van deu sociaal-
democraticchen bond trad Dinsdagavond het
kamerlid mr S. van Houten voor een talrpk
publiek op met het onderwerp>ArbeidBloon.''
Ha opening der bpeenkomst door den heer
eo.
VittAetüJSingei*eh.
TA*
Gh &IA.B4G ENT.
HOOFDSTUK LXIV.
Xn dt»n bloementuin.
By toeval kwam John den wensch van
Helena om paard te rijden ter ooren, en
binnen een week waren de tot nog toe
ongebruikte stallen en koetsierswoning in
gericht voor de ontvangst van een dames
paard en een grijzen hit voor Jobn en een
stalknecht om beiden te verzorgen. Alleen
de paardenkooper heeft ooit geweten hoeveel
die inrichting den goeden John gekost heeft
en voor hoeveel hg beetgenomen werd! En
hij die zelfs nog nooit op een hobbelpaard had
gezetenMaar om het kind van Walter Wilson
genoegen te doeD, zou hij zelfs op een girafie
zijn gestegen en het was een treffead schouwspel
zooals hij, naast Helena, die zeer bevallig haar
paard inhield om naast hem te blijven, in het
zadel zat te sjokken, totdat hij een gevoe-
kreeg, alsof de hobbelige stoelen op Hoog
Beukenhoeve indertijd donzen kussens hadden
ij
Beets, vice-voorzitter van den bond, nam spreker
het woord.
De toestand van den werkman, zoo ving bjg
aan, hangt slechts voor een klein deel af van
wat wjj zeiven te dien opzichte in het leven
trachten te roepen. Was het niet het geval
geweest, dat tegenover den slechten graanoogst
aan de boorden van de Wolga een overvloedige
oogst in de Vereenigde Staten van Noord
Amerika stond, dan was reeds dit jaar de prjjs
van het graan ook in ons land zeer sterk
opgevoerd, buiten allen invloed onzerzpds om.
De grondstelling van het arbeidsloon is deze,
dat het loon van den arbeid niet anders dan
het voortbrengsel van den arbeid is. Volgens
die stelling laten loon, arbeid en eigendom
zich niet van elkander scheiden.
Door den loop der tjjden zpn de toestanden
te dien opzichte veranderd. Het vraagstuk ia
inge wikkelder geworden. Maar over hoeveel
schjjven ook het aan de markt brengen van
bewerkte stoffen moge loopen, toch gaat de
bedoelde grondstelling in hoofdzaak op: het
gezamenljjke loon voor de arbeiders, die hunne
krachten tn tpd aan de bewerking hebben
besteed, is de prps, die voor het voorwerp ten
slotte wordt betaaldmet andere woorden de
prps, dien het publiek er voor besteden wil.
Onder hen, wien een gedeelte van het geza
menlpke loon toekomt, zpn natuurlpk ook zp,
die de grondstoffen en de machinerieën tot
bewerking der stoffen bezitten. Hun belang is
het voorzeker om de arbeidsloonen van
hen, die overigens nog een aandeel in het
gezamenlpke loon komen eischen, zoo laag
mogelpk te doen bljjven. Om daartegen te
ageeren werden vereenigingen van werklieden
opgericht. De concurrentiën onder de fabri
kanten maakten, dat allengB ook het kind in
de werkplaats gebracht werd. In verband
daarmede herinnerde spreker aar de -'rceger
door hem ingediende wetsontwerpen. Nog
altjjd is hjj van meening, dat men wel invloed
moet uitoefenen tegen den kinderarbeid maar
zich niet moet bemoeien met dien van meer
derjarige mannen en vrouwen. Evenmin is
het mogelpk den arbeidstjjd vast te stellen.
Kan de staat bp de ongeljjkheid van den arbeid,
door de natnnr en onze gewoonten in het
leven geroepen, een volstrekte regeling van
den arbeid handhaven? Vervolgens vestigde
spreker de aandacht op de wanverhouding, die
bestaat tiisschen de waarde, dien de grond in
de nabjjheid van een groote stad heeft in
verhonding tot zjjn prodnetiviteit, en dien
welken de grond verkrjjgt, wanneer hjj voor
bouwruimte noodig wordt.
Spreker is er daarom voor, dat de onteige
ningswet worde uitgebreid tot die gevallen,
waar aankoop van grond geëisoht wordt door
een noodigen aanleg van straten en wegen of
uitbreiding eener stad. Voor znlken grond zon
dan niet meer betaald moeten worden dan hjj
uit hoofde sjjner prodnetiviteit waard is. Om tot
de loonskwestie terug te keeren, zegt spreker: de
grootste moeieljjkheid schuilt hierin dat, waar
het product van den arbeid tevens het loon
is, daarbjj niet in aanmerking komt of dat
loon in de levensbehoeften van een, drie, vier
of tien personen moet voorzien. Is hjj, die den
arbeid verricht, een ongetrouwd man in de
Zoo verliep de tijd. Ook na het verlaten der
school bleef de vriendschap tusschen iielena
Wilson en Catherine Grigson bestaan, doch
de omgang bepaalde zich bij brieven, ofschoon
Helena reeds herhaaldelijk aan de oevers van
de Theems genoodigd was; doch telkens was
er iets tusschen beiden gekomen, waarvan
John misschien de verklaring had kannen geven,
als hij gewild had maar hij deed het niet.
Er was echter geen reden, waarom juffrouw
Grigson niet eens op Tineroft-Huis zou komen
logeeren en toen zg er eenmaal was mocht
zij niet weg. Helena was zoo blij dat
zij baar bij zich had en mijnheer eu mevrouw
Tincroft waren zóo lief eu zóo gastvrij dat het
onheuscb zou wezen schreef Catherina naar
bnis om nog niet wat te blgvtn.
„Waarom Komt gij niet eens een paar
dagen over schreei zij aan haar broeder, „'t Is
jaren geleden sedert gij bier waart en gij hebt
den beelen zomer geen vacantie gehad."
„Dat is waar ook," zei Tom en nam den
volgenden dag plaats in de diligence naar
Trotbury.
„Ik kom eens kjjken, hoe gij het hier
hebt," was zijn eerste begroeting met John
toen hij onverwachts het hek binnen stapte.
John was heel blij den zoon van zijn ouden
vriend te zien en wat het logeeren van een
ougenooden gast betrof, beweerde mevrouw
Tincroft, toen bij vergiffenis vroeg voor zijn
onbf8cheidenheid; dat het huis groot genoeg
kracht van zpn leven, dan kan hjj daarin een
menschwaardig bestaan vinden (het publiek
gaf teekenen van afkeuring), maar datzelfde
loon moet somtjjds dienen voor een huishouden
van tien personen. Dit is, zoo besloot spreker,
de moeilijkheid, waarop hp, die in den toestand
verbetering wil brengen, voornameljjk het oog
gericht moet houden.
Voor het debat meldden zich 14 der aan
wezigen aan, die in hoofdzaak den bestaanden
toestand, de verhonding tnsschen kapitaal en
arbeid en de daarop betrekking hebbende
wetten aanvielen. De inleider antwoordde
hen met een kort woord.
Het gisteren door de Provinciale staten van
Noord-Holland nieuw gekozen lid der Eerste
kamer, de heer J. Breet aart Kzn. te Winkel,
bezit een welbekenden naam in de landbouw-
wereld. Sinds tal van jaren wjjdt hjj zich aan
de verspreiding van kennis bjj den boerenstand,
terwpl elk middel om den landbouw te be
vorderen bjj hem warmen stenn ondervindt.
De heer B.eebaart is o. a. voorzitter van de
vereeniging het Nederlandsche Rundveestambotk
en bestuurslid van de Hollandsche Maatschappij
van Landbouw.
Aan de verschillende bureau's van de
provinciale inspecteurs der directe belastingen
enz. houdt men zich bezig met het verzamelen
van statistieke tabellen in zake het patentrecht,
op last van den minister van financiën door
de controleurs verBtrekt.
Deze Btatistiek, die vóór 15 Jannari aan het
departement van financiën moet worden inge
zonden, bevat eene uitgebreide beroepstelling,
getrokken uit de registers der patenten over
den dienst 1890/91, en vermeldt het bedrag
der rechten, dat voor de uitoefening van elk
der beroepen in totaal is opgebracht.
Zoo eenvoudig als wjjlen mr. D. A. Ber
denis van Berlekom was, zoo eenvoudig was
ook zjjoe uitvaart. Toch bleek het dat een
burger van Middelburg werd ter aarde besteld,
die door velen werd gewaardeerd en geacht,
want op den doodenakker waren heden morgen
velen van allerlei rang en stand aanwezig
om hem de laatste eer te bewpzen.
Daar waren tegenwoordig de commissaris
der koningin in Zeeland, leden van het Gede
puteerd college, leden der provinciale staten,
de ingenieur van den provincialen waterstaat,
de burgemeester, de secretaris en leden van
den raad van Middelburg, vele leden en oud-
ambtgenooten der rechterljjke macht, de voor
zitter van het polderbestuur van Walcheren,
eene deputatie uit het kerkbestuur der Engel,
sche gemeente, een officier der dienstdoende
schutterjj, kapitein Boone, die met den majoor-
kommandant, dan heer F. G. Sprenger en den
kapitein-kwartiermeester, den heer J. W. de
Baad, welke laatBte twee heeren verhinderd
waren aanwezig te zpn, onder het kommando
van den overledene had gediend, de voor
zitter van de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen,
was om desnoods nog tien Toms te bergeu.
Dat behoefde hij zich dus niet aan te trekken
Hij trok bet zich ook niet aan en vond zijn
kamer zoo naar zyn zin dat hp onder alleriei
voorwendsels zijn verblijl rekte, totdat hg er
meer dan veertien dagen geweest was.
„Nu moet gij ook nog de volgende week
blijveD," zei Sara op zekeren avond, toen Torn
in allen ernst betoogde dat het kantoor zijn
terugkeer eischte,
„Het is de Frotbury-cricketweek en dan
hebben wg een heer noodig om ons gedurende
twee of drie dagen te vergezellen en John
houdt niet van cricket, niet waar John
Neen, die hield er niet van. Hg had er in
zijn jeugd genoeg van gezien en begreep er
het genot niet van maar als Sara pleizier
had om er heen te gaanof als hij de jonge
dames van dienst kon zpn, stelde hg zich tot
haar be^chikkiug; wanneer Tom dus wezenlgk
naar bet kantoor moest zou hij hem niet willen
weerhouden. Hj was zeifs niet zeker of het
niet beter zou zgn als Tom zich eens herin
nerde dat hg elders andere verplichtingen bad.
„Wat zou bijvoorbeeld de jonge dame te
Cainbewell zeggen als zg hoorde dat Tom te
Trotbury op het cricketveld gezien was met
een andere jonge dame?" vroeg John heel
ernstig, waarop Tom antwoordde dat die jonge
dame mocht denken wat zij wilde. Hij be
hoefde niet naar bare pijpen te dansen, dat
was tjjdg genoeg als de knoop gelegd war. Hij
de waarnemende voorzitter der commissie
voor de hulpbank, de directeur-hoofdredacteur
van ons blad, enkele oud-onderofficieren der
schutterp en een breede kring van vrienden
en bekenden van den afgestorvene.
Bjj de geopende groeve trad de commissaris
des koningin in Zeeland naar voren en sprak
ongeveer het volgende
Zoo staan wp aan het graf van Van Berle
kom, een algemeen geacht en hooggeschat
burger van Middelburg, die zjjne erkende be
kwaamheden ten nutte van tal van instellingen
heeft aangewend en in tal van betrekkingen
heeft getoond. Ik voorzeker heb hem gekend
en nader leeren kennen als lid der Provinciale
Btaten, welke betrekking hjj dertien jaren
vervulde, en als lid van Gedeputeerde staten,
welk ambt hjj de laatste vjjf jaren bekleedde.
Ik kan getuigenis afleggen van de scherpzin
nigheid, rechtvaardigheid en kennis, waarmede
hij zjjne ambtsbezigheden vervulde en waarom
hjj zoozeer door mp werd gewaardeerd. Zpn
heengaan is voor mp een verlies. Dit is het
ook voor het college van Gedeputeerde staten,
daar de heer Van Berlekom aan bekwaamheid
ook een groote mate van plichtbesef en jjver
paarde.
Nog terwpl zjjne kraohten hem begonnen te
ontvallen, was hjj trouw op de vergaderingen
van Gedeputeerde staten; en toen hjj weinige
weken geleden niet meer kon tegenwoordig
zpn, had hp gemoedsbezwaren niet meer, zooals,
vroeger, aan het werk te kunnen deelnemen.
Aan bekwaamheid en jjver paarde de heer
Van Berlekom een groote mate van zacht
zinnigheid en bescheidenheideen hard woord
ontviel nooit zpn mond.
Daar hjj ook een man was van vaste over
tuiging werden zpne adviezen in het college
steeds zeer op prps gesteld en veelal opgevolgd.
De treurende Weduwe, kinderen en verdere
bloedverwanten zoo eindigde de commissaris
zp het ten troost dat de overledene in zpn
Leven zeer geacht was, zpn dood door velen
zeer wordt gevoeld en betreurd.
De ondste zoon van den overledene, de beer
A. W. Berdenis van Berlekom, nam hierop het
woord. Hjj weeB er op dat, hoe gevoelig zjjn
vader was voor een vriendelpken handdruk als
erkenning van eene goede of nuttige daad, hjj
een vjjand was van onnoodige en overtollige
openbare betoogingen. Daarom meende hp
alleen aan den commissaris als voorzitter van
het college, waarin zpn vader zoo vele jaren
werkzaam was, maar ook alleen aan hem ge
legenheid te mogen geven aan zpn graf een
woord te spreken.
In dat college heeft wjjlen zjjn vader een
aangenamen werkkring en vrienschappeljjken
omgang gevonden.
De spreker dankte den commissaris daarna
van harte voor de hulde, aan den overledene
gebracht, even als allen, die hier een zwjjgende
erkenning aflegden van het goede, door zpn
vader gedaan.
»Allen zoo eindigde hjj die kwamen
uit waarachtige belangstelling in iemand, die
mp zoo dierbaar was, ontvangen daarvoor mpn
dank. Brengt hem met mp uw laatsten groet."
Hierna werd de kist, die met een tweetal
zei dit zoogenaamd gekscherend, maar schoof
onrustig op zyn stoel heen eu weder en werd
beel rood, vooral toen hij zag dat zijn gastheer
zich door zpn vrcolpkheid niet van zijn stnk liet
brengen. Misschien om te toonen hoe vrij hij zich
voelde, begaf hij zieh later op den dag, toen
John met Sara en Kitty in het salon zat,
naar den bloementuin, waar Helena, zooals hij
wist, bezig was bare planten te verzorgen. Er
is geen bezigheid beter geschikt om een on
schuldig hofmakerptje uit te lokken dan dit
soort van tuinieren. De zachte dwingelandjj
der tuinierster, die bare gehoorzamen dienaar
nu ééns in een houthakker, dan in een water
drager of een aardwerker verandert, is aller
aardigst om te zien en heerlgkom te ondergaan.
Dit vond Tom althans toen hij zgne diensten
aan Helena had aangebodenwant als bij
stilzwpgtnde overeenkomst beschouwde Tom,
die iojinera op het punt van tiouwen stond,
Helena als een soort van tweelingzuster van
Catherina, en ik vrees ook dat onze goede
oude John zgn lieveling Helena een weinig
bedorven had, door haar altgd te doen gevoelen
hoe gelukkig bet hem maakte als hj) haar
mocht bedienen, zoodat zij misschien dacht dat
elke heer, met wien zy in aanraking kwam, ei
ook zoo over dacht.
„Zie zoo, dat is genoeg gegoten van avond",
zei zg rondziende. „Help mg nu nog eeus
deze loten opbinden, Torn."
In een oogwenk lag Tom op zijne knieën
kransen was bedekt, in de groeve neergelaten
en was deze droeve plechtigheid geëindigd.
Te Heinkenszand is door eenige liefhebber»
eene Rederijkerskamer opgericht onder den
naam van Ons Genoegen.
Het beBtuur bestaat nit de hesren P. v. d.
Dries, voorzitter, C. A. Remjjn, secretaris en
Job v. d. Dries en P. Berger, commissarissen.
Er zal getracht worden nog dezen winter eene
opvoering te geven ten bate der armen.
Bjj kon. besl. is een pensioen van f 144
's jaars verleend aan J. Meulmeester, wed. J.
Gtootjans, sluisknecht aan het kanaal door
Znid-Beveland.
Als een bpzonderheid meldt men ons dat
op eene bevolking van 2000 zielen teWemel-
dinge, in de maand December '9117 geboorten
werden aangegeven, waarvan éen levenloos-
Zelfs kwam het voor dat op éen dag vier
kinderen in het geboorte-register werden in*
geschreven.
Van het eiland Tholen schrpft men ons:
»Hard gaat ie t. w. de omnibasmaatschappp
de Nieuwe Onderneming, maar... hard achteruit.
De aandeelhouders de openhsrtigen onder
hen klagen reeds gernimen tpd steen en
been over de onvoordeelige geldbelegging. In
plaats van een dividend een deficit, dat we-
keljjks idem zooveel bedraagt. Het is natuurlpk,
dat zulks heel onpleizierig is, doch het wjjste
is nog om het financieel nadeel gelaten te
dragen zonder ervan te reppen. De huurkoet
siers, die de dnpe van de omnibusgeschiedenis
zpn geworden, verkneuteren zich van Schaden-
/reudei en dat zp alle mogelpk onheil en tegen*
spoed bjj het begin van den nienwen jaarkring
toegewenscht heöben, is zeker. Mooi is dat niet,
veel minder humaan, doch zoo boos is nu een
maal nog het hart der menschen, als men in
zpn geldbeurs, in zpn broodwinning benadeeld
wordt. Men vindt dat booze evengoed terug
in onberispeljjke, nette, hoof sche manieren als
onder ongepolijste, onbehageljjke vormen.
Die huurkoetsiers dan beleven in den laatsten
tpd vrooljjke dagen, wegens den zicht- en
tastbaren achteruitgang der omnibusonderne
ming.
Zichtbaar is het aan de inkrimping van het
aantal ritten, die op 3 gekomen zjjn, zoodat de
communicatie met groote rustpoozen gepaard
gaataan de afschaffing van een koetsier en
een conducteur, waardoor de heen- en terugrit
door een koetsier en een conducteur bediend
wordt, wat wel wat te veel gevergd is van het
dienstpersoneel. De wjjziging van den dienst
werkt zeer ongunstig. Er wordt meer gebruik van
huurrijtuigen gemaakt dan vroeger. Hier is
ook van toepassing »De mug uitzuigen enden
kemel doorzwelgen." De elegante wagens, de
sierljjk opgetuigde paarden, de fraai uitgedoste
conducteurs en koetsiers, alles is piekfijn op
gezet. Er zpn geen onkosten gespaard. En
nu gaat men zoo kruimerig aan het uitzuinigen.
Niemand had dit kunnen denken. Het is waar,
dat toegeven een vervelend ding is, doch ze
hebben dan ook dit jaar vele uitgaven gehad
en tot voor een paar maanden een concurree-
en hare vlugge vingers bonden de takjes
om den stok, toen een hand, die niet van
Helena was, op zpn schouder gelegd werd.
„Een aangename bezigheid, Tom", zei
Tincroft.
Tom sprong overeind.
„Haast u niet; maar als juffrouw Wilsofl
klaar is, moet ik u even spreken."
De jonge dame gaf Tom verlof om heen te
gaan en de heeren wandelden langzaam het
pad lange, zonder te spreken voordat zij het
einde bereikt hadden. Toen keerde John zich
om (Tom deed hetzelfde) en keek uit de verte
naar de bekoorlpke tuinierster, die blijkbaar
bezig was een ruiker te plukken.
HOOFDSTUK LXV.
Tegen den draad.
„Tom, gelooft gij niet dat gij beter deedt
met morgen naar huis te gaan vroeg John
eindelijk.
Tom zag zijn vaderlgken vriend verbaasd
aan en niet zonder redenwant John Tincroit
was niet gewoou zijne gasten weg te jagen.
„Vindt gy dat, mijnheer vroeg hij.
„Ik zal n straks zeggen wat ik vind en
ook waarommaar wees in alle geval over*
tuigd dat het mij spgteu zal uw aangenaam
gezelschap te moeten missen."
j,D»nk u, mynheer, gy zyt wej goed."
v.