N° 9L
Ï8ÖJ Jaargang»
Ï88T.
Dinsdag
JR,
19 April.
9 FEUILLETON.
Middelburg 18 April
De Compagnon van ïïarlowe.
Dit blad verschijnt dagelijks;
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per 8/m. franco 8.50.
Afzonderlijke nommers zijn verkrijgbaar a 5 Cent.
Advertentiën 20 Cent per regel.
Geboorte-, Trouw-, Doodberichten, enz.: van 1-7 regels ƒ1.50
iedere regel meer f 0.20.
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
M nam de viool en den strijkstok, liep met
IHIDDELBIIRGSCHE COURAIVT.
w
Agenten te Vlissingen: P. Gr. de "Vet Mestdagb Zoon, te Goes: A. A. W. Bolland, te Krniningen: f. vak dee Pexjl, te Zierikzee: A. C. de Mooij, te TholenW. A. tan NrEtrwENHtdJZEN.
Hoofdagenten voor het Buitenlandte Parjjs en Londen, de Compagnie générale de Publicité étrangère G. L. Dadee k Cie., John F. Jones, opvolger
Dezer dagen schreef het Rott. Nbld. het volgende:
„Het Hellegat
Nederland is een land, ontwoekerd aan de baren,
leerden wp, toen wij nog kleine dreumessen waren,
en op de schoolbanken zaten. Thans, nu wjj den
kinderschoenen ontwassen zpn, bespeuren wij, dat
de Nederlanders te lang op hun lauweren rustten
en: rust roest nu zijn de baren bezig met
rente terug te nemen, wat wij hun vroeger ontno
men hebben.
Na actie, reactie
Zoo bestaat er tuBscben "Willemstad en Oolt-
gensplaat een zeer breed water, bezaaid met zich
steeds uitbreidende Blikken en zandplaten, van
ongewone uitgestrektheid. Daar is het Hellegat.
Hoeveel schepen daar al gebleven zijn, mag de
goede God weten, bp benadering zouden wij het
aantal niet kunnen noemen. En hoeveel rivier
vaartuigen ook stoomschependaar in het
Hellegat aan den grond gevaren zjjn en het alleen
aan haar sterke constructie en den spoedig op
komenden vloed te danken hadden, dat zjj niet
verbrijzeld werden, het is niet op te geven. Geen
dag, geen enkele dag gaat voorbjj, of de meest
ervaren schippers hebben daar, geheel tegen hun
wil, hun „scheepjes op het droge".
De heer P. O. Olivier, directeur der Zierikzee~
sche stoomvaartmaatschappij, klaagt met alle recht
over het ondiepe, nauwe kronkelende Hellegat.
Als geen verbetering in dit vaarwater wordt ge
bracht, zal weldra de welvaart van menige
Nederlandsche gemeente gaan kwijnen en de
vaart langs de benedenrivieren naar (en langs)
Zuid-Holland, Noord-Brabant, Zeeland en België
weldra geheel onmogelijk worden.
De klaagtoon van den heer Olivier komt laat
hopen wij van niet te laat. De verschillende
stoombootmaatschappijen moeten de handen in
een slaan en zich wenden öf rechtstreeks tot de
Tweede kamer öf tot de Nederlandsche vereeniging
ter behartiging van stoomvaartbelangen, van welke
vereeniging het ons inderdaad wel een weinig
bevreemdt, dat de zaak nog niet in haar boezem
een punt van bespreking heeft uitgemaakt.
Men prate nu niet lang maar men steke de
handen uit de mouw en handele vóór over
het lot van duizenden met de totale onbruik
baarheid van het Hellegat als vaarwater beslist is".
De juistheid van dit betoog wordt ons beves
tigd. In de laatste weken konden de gezagvoer
ders van de stoombooten Valk I en II dit Hellegat
slechts met de meeste omzichtigheid en met half
vloed bevaren.
Zoo lang zal het dus niet meer duren of de
onbekwaamheid van dit gat is een feit.
De aandacht van de kamer van koophandel alhier
zij daarop gevestigd; en wjj zouden wel willen
Uit het Engelsch door FRANK BARRE TT.
EERSTE HOOFDSTUK.
„Hebt gij een viool?" vroeg ik.
-—„Er is er een bij het goed van papa" zei juffrouw
Goddard en opende een lange zwarte kist, waarin
ik een gebroken ledepop en allerlei kleeren zag
liggen. Zij haalde er een viool en een strijkstok
nit.
„'t Is maar jammer" zei zij lachend, „dat
er geen geluid uit te krijgen is."
Dat was waar. De bode m van het instrument
was gebarsten en noch aan de snaren noch aan
den strijkstok zat eenig bars. Zij streken over
elkaar heen alsof er vet aan gesmeerd was.
„Dat doet er niet toe," zei ik, „voor van daag
is het voldoende als gij leert de viool te houden
en den strijkstok hanteereu, en daar zijn beiden
voor te gebruiken. Het voornaamste is, dat gij
den strijkstok met een lossen arm beweegt en
den pols goed buigt."
„Dat ken ik geloof ik al."
„Goed" zei ik niet weinig behagen schep
pende in haar kinderlijke aanmatiging, want ik
vond bet hanteereu van den strijkstok een van
de moeieüjkste dingen om te leeren, „goed
laat mij eens zien wat gij kunt."
vragen, of het geen tijd wordt dat Schuttevaer zich
voor deze kwestie eens interesseert.
Op onze schilderpen-ten toonstelling is nog ver
kocht In de Schaduw van W. C. Nakken.
Het Zaterdag als verkocht gemelde stuk van
Schenkel, gedeelte der.groote kerk te Alkmaar, is
als geschenk afgestaan voor het kunstmuseum.
Men zietover het succes der tentoonstelling,
wat den verkoop betreft, en over de belangstel
ling in het Museum kan de commissie zeer
tevreden zjjn. Minder is dit het geval met het
bezoek, dat nog niet zoo groot is als bp vorige
tentoonstellingen.
"Wjj vestigen er daarom de aandacht op, dat
zp nog slechts acht dagen geopend blpften
verwachten nu ook een drukker bezoek.
Zulke gelegenheden om iets goeds te zien, komen
in onze omgeving te weinig voor, dan dat daar
van geen gebruik gemaakt zou worden. En er
is veel schoons te genieten; veel dat overbe-
zienswaardig is, en dat thans, dank zp de uitste
kende gelegenheid, waarin alles is geplaatst, te
meer uitkomt.
Op verzoek van enkelen is besloten de ten
toonstelling tot 5 uur geopend te houden een
goede bepaling, omdat velen niet den ganschen
namiddag beschikbaar hebben haar te bezoeken.
Z. M. woonde Zaterdagavond met de koningin
de voorstelling in den stadsschouwburg te Am
sterdam bp, waar beiden op de gebruikeljjke
wijze werden ontvangen. De heer J. J. Rogmans
zoog HH. MM. een welkomstgroet toe, die door
alle aanwezigen staande werd aangehoord.
Daarna werden opgevoerd, zooals men weet,
De Steenhouwer naar den ouden Dumas, (meer
bekend als De Grafsteen), een zachtzinnig „draakje,"
zooals het Hbld dit eigenaardig zegt, en Afge
sprongen, een geestig stukje naar Dreyfus. In
't eerste waren de hoofdrollen in handen van
mevrouw Erenkel, mevr. Róssing en de heeren
Bouwmeester en De Jongin 't laatste van mevr.
Róssing en de heeren Scbulze en Clous.
H. M. droeg een oranje-satpnen kleed met veeren
schouder- en haartooi, diadeem en rivière van
diamanten. Z. M. was in admiraals uniform.
Even voor tienen was de voorstelling afgeioopen.
Het vorstelpk echtpaar nam hier en daar nog de
illuminatie in oogenschouwde weg, dien het reed,
was met huzaren afgezet.
Zondag woonden HH. MM. de godsdienst
oefening in de Nieuwe kerk bij onder gehoor van
den heer Adriani, die tot tekst had gekozen Joh
20, laatste regel van vers 19: s Vrede zp ulieden".
's Middags bracht de koningin met het prinsesje
het gebruikelijk bezoek aan Artis. Wel niet zoo
erg als vroeger, ontbrak het toch niet aan het
gewone gedrang. Het bestuur van Artis was dit
jaar bpgestaan door 20 ceremoniemeesters.
Verder bezocht H. M. nog enkele straten en de
Zondagsschool in het gebouw der Vereeniging ter
verbreiding der waarheid
Aan het diner namen dien dag o. a. deel de
deftige stappen tot midden in de kamer, bleef
op de punt van het vierkante karpet staan en
maakte een diepe buiging voor mij. Toen richtte
zp zich op en keek langs mp heen, als wachtte
zij het oogenblik af om te beginnen. Ik was
weer geheel verzonken in bewondering van haar
schoonheid haar hand, haar pols, haar arm
alles was zoo volmaakt van vorm en van kleur
haar jeugdige en toch reeds goed ontwikkelde
gestalte; de lijnen van haar schouders en hals
haar hoofdje gekroond met een wrong van glanzig
haar, waaraan een zonnestraal een donker bruine
tint gaf; die groote oogen, die fijne ietwat gebo
gen neus, de ronde onderlippen, iets opgetrokken
om de korte bovenlip te bereiken; haar ronde
vooruitgestoken kin 't geen bij haar gewone
onbeschroomde uitdrukking nog een zekere fierheid
voegde al die bekoorlijkheden waren voldoende
om een ouder hoofd dan het mijne op hol te
brengen.
Ik geloof niet, dat zij mij zag; zij scheen in
haar verbeelding een talrijk publiek te zien en
was bereid zijne verwachtingen te beantwoorden
het was de houding eener groote kunstenares.
Die uitwerking was zoo sterk dat ik er zelf ook
door meegesleept werd en onwillekeurig mijn
stok ophief om de maat te slaan.
Zij zette zich in postuur, liet er haar ronde
kin op rusten, hief den elleboog op, en den strijk
stok licht tusschen duim en vinger houdende
liet zij het achtereinde op de snaren vallen en
treek, toen ik het teeken gaf, met een fraaie»,
heer Adriani en de groothertog van Saxen Mei-
aingen.
Heden (Maandag) morgen te half tien vertrok
de koninklijke familie .snaar het Loo.
Z. M. stelde aan den burgemeester 2000 ter
hand voor de algemeene armen en droeg den heer
Van Tienhoven op aan Amsterdam's burgerij de
hooge ingenomenheid kenbaar te maken met de
wpze, waarop Z. M., de koningin en de prinses
vooral ditmaal binnen de hoofdstad waren ont
vangen.
Men schrijft ons uit Hoedekenskerke
Sedert het vertrek van den heer Arentz, Arts,
naar Nieuwer-Amstel zpn er door de gemeenten
Oudelande, Baarland en Hoedekenskerke meer
malen pogingen aangewend tot verkrijging van
een geneesheer voor die 3 gemeenten, doch die
pogingen stuitten geregeld af op het gemi* van
eene geschikte woning. Oudelande, waar de heer
Arentz gevestigd was, heeft zich dezer dagen aan
de overeenkomst onttrokken, terwijl Hoedekens
kerke, Baarland en 's Gravenpolder een contract
gesloten hebben voor 12 jaren tot benoeming van
een gemeenschappelijken geneesheer. Eerstge
noemde gemeente zal voor eigen risico de woning
bouwen, zoodat de te benoemen geneesheer aldaar
zal gevestigd zpn. Worden er daardoor nieuwe
lasten op de gemeente gelegd, er bestaat periculum
in mora; onze tegenwoordige gemeente-geneesheer,
de heer Boogaert te Ovezande, is stokoud en een
man van den dag, en bp zpn onverhoopt over
lijden zou de gemeente voor bet moeilijk vraag,
stuk staan hoe geneeskundige hulp te erlangen
voor de armen en hoe in de doodschouw en de
vaccine te voorzien.
De gemeenteraad van Wolfaartsdpk hield Zater
dag ochtend een spoedeischende vergadering.
Aanleiding daartoe was -zoo schrijft men ons
een ingekomen brief van den minister van binnen-
landsohe zaken, in verband met het in de
vorige vergadering voorgevallene met een reclame
van den heer Lenshoek tegen de kiezerslijst voor
den gemeenteraad. Men weet dat de raad besloot
dat verzoek te behandelen, maar dat de voor
zitter, omdat de bewijsstukken, voorgeschreven in
art. 12 der kieswet daarbp niet waren overgelegd,
dit besluit als strpdig met de wet beschouwde en
den koning ter vernietiging zou voordragen.
Uit den voorgelezen brief bleek, dat de minister
de meening van den voorzitter niet is toegedaan;
op een raadsbesluit betreffende de kiezerslijst, al
is het in strijd met de wet, is volgens zpn ZEx.
niet art. 70 gemeentewet van toepassing, maar
moet de tussehenkomst van de rechterlijke macht
worden ingeroepen evenwel was er in zake door
den raad nog niets besloten. Mocht er evenwel
een besluit genomen worden, dan Btaat de weg
open, voorgeschreven bjj art. 15 der kieswet.
De voorzitter verdedigde nogmaals zijne, in de
vorige vergadering uitgesproken bewering, dat een
verzoekschrift betreffende de kiezerslijsten zonder
bewpsstukken niet voor behandeling vatbaar is;
lossen zwaai van den arm den stok tot het einde
toe uitdaarop liet zij haar pols zakken en
bracht met meesterlijken zwier den stok iu zijn
eerste positie terug. Er kwam echter geen ge
luid uit het onbruikbare instrument. De begoo
cheling kon dus niet volgehouden wordenmet
haar kin nog altijd op de viool, zag zij mij
lachend aan en zei
„Heeft dat er iets van, mijnheer Holderness
„Het is prachtig," zei ik, „gij hebt zeker
reeds les genomen."
„Neen, maar ik heb viool zien spelen en ik
heb het gebruik van den strijkstok bestudeerd."
„Ja, ja I" dacht ik, „en ik wed voor den
spiegel ook."
TWEEDE HOOFDSTUK.
Ik bezorgde juffrouw Goddard een behoorlijke
viool en deed mijn best om haar daar op te
leeren spelen, door drie maal, ja somtijds vier
maal in de week naar Highgate te gaan, want
het gebeurde heel dikwijls dat zij om de een of
Bndere reden geen les kon nemen. Dan moest
zij een japon veranderen, of een vriendin bezoe
ken, of zij had een andere uitvlucht; somtijds
zei zij ook wel
„Gij moet van daag maar niet beproeven
om my iets te leerenik ben volstrekt niet in
de stemming. Ik zal uit mijn humeur geraken
en het uwe noodeloos op de proef stellen."
De zaak was dat zij niet heel veel van muziek
hield en haar eerzucht om virtuoos te worden
dat, volgens den voorgelezen brief, niet hp maar
de raad over de reclame te beslissen heeftdat,
als de raad besluit het verzoek van den heer
Lenshoek in te willigen, dan de heer J. v. d.
Kreeke van de lijst wordt geschraptdat dit hem
door den deurwaarder op kosten van de gemeente
moet worden beteekenddat, mocht de raad het
besluit nemen, het den voorzitter voorkomt in
strjjd met de wet te zijn en, ais Van de Kreeke
zich tot de rechtbank wendt, hij ongetwijfeld weer
op de ljjst zal gebracht worden, terwijl dan toch
de gemeente de kosten van beteekening reeds heeft.
De meerderheid van den raad liet zich door die
meening niet van gedachten veranderenmet 4
tegen 3 stemmen besloot zp, ingevolge het ver
langen van den heer Lenshoek, J. van de Kreeke
van de kiezerslijst af te voeren.
Een tweede missive van denzelfden minister
bevatte de mededeeling, dat het besluit, den 12
Maart 1887 door den raad genomen om, dadelpk
na wijziging van het reglement van orde, een plaats
vervanger van den secretaris te benoemen, niet
in overeenstemming is met de wet, omdat in de
vacature reeds tjj lelpk was voorzien door burge
meester en wethouders volgens de toen geldende
bepalingen en er dus op dat oogenblik geene
vacature bestond. Er werd besloten, naar aan
leiding van dien brief, in het reglement van
orde een bepaling op te nemen, waarbp zulk een
plaatsvervanger verplicht is den eed af te leggen.
De minister van waterstaat had kennis gegeven
dat de tjjdeljjke aanwpzing van den heer P. van
der Voorde tot kantoorhouder van den telefoon
en J. de Bakker tot plaatsvervanger door hem
was goedgekeurd.
Volgens het proces-verbaal van kasopneming
van den gemeenteontvanger was over 1886 en
1887 ontvangen 13,731.84!, uitgeg. 14,196.42;
zoodat er een tekort zou zpn van 464.57ware
er nii-fc een goed slot der rekening van 1885 ad
624.16j en er dus op dit oogenblik 159.59
in kas. Voorwaar een kleine som. Gelukkig
dan ook dat in dezelfde vergadering het kohier
van den hoof del jj ken omslag is vastgesteld tot een
bedrag van 5300.
Zaterdagmiddag installeerde de minister vaa
koloniën met eene korte redevoering over het
gewichtige van den te ondernemen arbeid de
staats-commissie, op Zr Exc. voordracht door den
koning benoemd tot het ontwerpen van een wet
boek van strafrecht voor Europeanen in Ned,-
Indië.
Daarna hield de commissie hare eerste vergader
ring, die op een vergevorderd uur werd opgehevens
De burgemeester van Thorn, prov. Limburg,
was per deurwaard er-exploit gesommeerd geworden
tot het beleggen eener gemeenteraadsvergadering^
omdat 47 personen niet op de kiezerslijsten waren
gebracht. Dit had de uitwerking, dat 46 hunner
met 4 tegen 3 stemmen hun zin kregen, omdat
zij in een naburige gemeente een patent hadden
genomen. De burgemeester heeft omtrent dit
raadsbesluit 's koniügs tussehenkomst ingeroepen»
was niet sterk genoeg om haar den afkeer vaa
ernstige studie le doen overwinnen.
Niemand beknorde haar ooit om haar gebrek
aan volharding; de menschen zijn even onlogisch
in haar toegeveudneid voor een lief, mooi meisje
als in bun verbolgenheid op leelijke, onbehageh)ke
meisjes. En hare gebreken zijn niet het gevolg
van slechten aanleg, maar van een verwaarloosde
opvoeding.
„Het is meer onze schuld dan de hare,'»
zei Johanna, de oudste zuster, een leelijk, maar
zeer lief schepsel, „wij hebben haar gevleid
en vertroeteld, al haar grillen ingewilligd en hare
dwaasheden aangemoedigd en nu mogen wp niet
boos zijn, omdat zij is wat wij baar gemaakt
hebben."
Desniettegenstaande leed Magda onder bare
gebreken. Zij was bpsonder fijngevoelig en als
hare zusters eens wat stil waren, dan maakte zp
de gevolgtrekking dat zij over hare tekortko
mingen tobden. Somtijds, gedreven door zelf
verwijt, studeerde zij met grooten ijver en
verbazende volharding.
„Als gij ziet, dat ik lui word, herinner mij
dan aan mij a plicht," zei zij op zekeren dag tot
mij. In die dagen maakte zij groote vorderingen;
ongelukkig waren ze gewoonlijk van korten duur
en na verloop van een paar wekeu, kwam zij
zonder viool bij uuj eu zei op alierliefsten toon
„Praat vau daag niet ernstig met mij. Ik
ga schreien als gij het doet."
{Wordt v$mlgd>l