N° 9L Ï8ÖJ Jaargang» Ï88T. Dinsdag JR, 19 April. 9 FEUILLETON. Middelburg 18 April De Compagnon van ïïarlowe. Dit blad verschijnt dagelijks; met uitzondering van Zon- en Feestdagen. Prijs per 8/m. franco 8.50. Afzonderlijke nommers zijn verkrijgbaar a 5 Cent. Advertentiën 20 Cent per regel. Geboorte-, Trouw-, Doodberichten, enz.: van 1-7 regels ƒ1.50 iedere regel meer f 0.20. Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. M nam de viool en den strijkstok, liep met IHIDDELBIIRGSCHE COURAIVT. w Agenten te Vlissingen: P. Gr. de "Vet Mestdagb Zoon, te Goes: A. A. W. Bolland, te Krniningen: f. vak dee Pexjl, te Zierikzee: A. C. de Mooij, te TholenW. A. tan NrEtrwENHtdJZEN. Hoofdagenten voor het Buitenlandte Parjjs en Londen, de Compagnie générale de Publicité étrangère G. L. Dadee k Cie., John F. Jones, opvolger Dezer dagen schreef het Rott. Nbld. het volgende: „Het Hellegat Nederland is een land, ontwoekerd aan de baren, leerden wp, toen wij nog kleine dreumessen waren, en op de schoolbanken zaten. Thans, nu wjj den kinderschoenen ontwassen zpn, bespeuren wij, dat de Nederlanders te lang op hun lauweren rustten en: rust roest nu zijn de baren bezig met rente terug te nemen, wat wij hun vroeger ontno men hebben. Na actie, reactie Zoo bestaat er tuBscben "Willemstad en Oolt- gensplaat een zeer breed water, bezaaid met zich steeds uitbreidende Blikken en zandplaten, van ongewone uitgestrektheid. Daar is het Hellegat. Hoeveel schepen daar al gebleven zijn, mag de goede God weten, bp benadering zouden wij het aantal niet kunnen noemen. En hoeveel rivier vaartuigen ook stoomschependaar in het Hellegat aan den grond gevaren zjjn en het alleen aan haar sterke constructie en den spoedig op komenden vloed te danken hadden, dat zjj niet verbrijzeld werden, het is niet op te geven. Geen dag, geen enkele dag gaat voorbjj, of de meest ervaren schippers hebben daar, geheel tegen hun wil, hun „scheepjes op het droge". De heer P. O. Olivier, directeur der Zierikzee~ sche stoomvaartmaatschappij, klaagt met alle recht over het ondiepe, nauwe kronkelende Hellegat. Als geen verbetering in dit vaarwater wordt ge bracht, zal weldra de welvaart van menige Nederlandsche gemeente gaan kwijnen en de vaart langs de benedenrivieren naar (en langs) Zuid-Holland, Noord-Brabant, Zeeland en België weldra geheel onmogelijk worden. De klaagtoon van den heer Olivier komt laat hopen wij van niet te laat. De verschillende stoombootmaatschappijen moeten de handen in een slaan en zich wenden öf rechtstreeks tot de Tweede kamer öf tot de Nederlandsche vereeniging ter behartiging van stoomvaartbelangen, van welke vereeniging het ons inderdaad wel een weinig bevreemdt, dat de zaak nog niet in haar boezem een punt van bespreking heeft uitgemaakt. Men prate nu niet lang maar men steke de handen uit de mouw en handele vóór over het lot van duizenden met de totale onbruik baarheid van het Hellegat als vaarwater beslist is". De juistheid van dit betoog wordt ons beves tigd. In de laatste weken konden de gezagvoer ders van de stoombooten Valk I en II dit Hellegat slechts met de meeste omzichtigheid en met half vloed bevaren. Zoo lang zal het dus niet meer duren of de onbekwaamheid van dit gat is een feit. De aandacht van de kamer van koophandel alhier zij daarop gevestigd; en wjj zouden wel willen Uit het Engelsch door FRANK BARRE TT. EERSTE HOOFDSTUK. „Hebt gij een viool?" vroeg ik. -—„Er is er een bij het goed van papa" zei juffrouw Goddard en opende een lange zwarte kist, waarin ik een gebroken ledepop en allerlei kleeren zag liggen. Zij haalde er een viool en een strijkstok nit. „'t Is maar jammer" zei zij lachend, „dat er geen geluid uit te krijgen is." Dat was waar. De bode m van het instrument was gebarsten en noch aan de snaren noch aan den strijkstok zat eenig bars. Zij streken over elkaar heen alsof er vet aan gesmeerd was. „Dat doet er niet toe," zei ik, „voor van daag is het voldoende als gij leert de viool te houden en den strijkstok hanteereu, en daar zijn beiden voor te gebruiken. Het voornaamste is, dat gij den strijkstok met een lossen arm beweegt en den pols goed buigt." „Dat ken ik geloof ik al." „Goed" zei ik niet weinig behagen schep pende in haar kinderlijke aanmatiging, want ik vond bet hanteereu van den strijkstok een van de moeieüjkste dingen om te leeren, „goed laat mij eens zien wat gij kunt." vragen, of het geen tijd wordt dat Schuttevaer zich voor deze kwestie eens interesseert. Op onze schilderpen-ten toonstelling is nog ver kocht In de Schaduw van W. C. Nakken. Het Zaterdag als verkocht gemelde stuk van Schenkel, gedeelte der.groote kerk te Alkmaar, is als geschenk afgestaan voor het kunstmuseum. Men zietover het succes der tentoonstelling, wat den verkoop betreft, en over de belangstel ling in het Museum kan de commissie zeer tevreden zjjn. Minder is dit het geval met het bezoek, dat nog niet zoo groot is als bp vorige tentoonstellingen. "Wjj vestigen er daarom de aandacht op, dat zp nog slechts acht dagen geopend blpften verwachten nu ook een drukker bezoek. Zulke gelegenheden om iets goeds te zien, komen in onze omgeving te weinig voor, dan dat daar van geen gebruik gemaakt zou worden. En er is veel schoons te genieten; veel dat overbe- zienswaardig is, en dat thans, dank zp de uitste kende gelegenheid, waarin alles is geplaatst, te meer uitkomt. Op verzoek van enkelen is besloten de ten toonstelling tot 5 uur geopend te houden een goede bepaling, omdat velen niet den ganschen namiddag beschikbaar hebben haar te bezoeken. Z. M. woonde Zaterdagavond met de koningin de voorstelling in den stadsschouwburg te Am sterdam bp, waar beiden op de gebruikeljjke wijze werden ontvangen. De heer J. J. Rogmans zoog HH. MM. een welkomstgroet toe, die door alle aanwezigen staande werd aangehoord. Daarna werden opgevoerd, zooals men weet, De Steenhouwer naar den ouden Dumas, (meer bekend als De Grafsteen), een zachtzinnig „draakje," zooals het Hbld dit eigenaardig zegt, en Afge sprongen, een geestig stukje naar Dreyfus. In 't eerste waren de hoofdrollen in handen van mevrouw Erenkel, mevr. Róssing en de heeren Bouwmeester en De Jongin 't laatste van mevr. Róssing en de heeren Scbulze en Clous. H. M. droeg een oranje-satpnen kleed met veeren schouder- en haartooi, diadeem en rivière van diamanten. Z. M. was in admiraals uniform. Even voor tienen was de voorstelling afgeioopen. Het vorstelpk echtpaar nam hier en daar nog de illuminatie in oogenschouwde weg, dien het reed, was met huzaren afgezet. Zondag woonden HH. MM. de godsdienst oefening in de Nieuwe kerk bij onder gehoor van den heer Adriani, die tot tekst had gekozen Joh 20, laatste regel van vers 19: s Vrede zp ulieden". 's Middags bracht de koningin met het prinsesje het gebruikelijk bezoek aan Artis. Wel niet zoo erg als vroeger, ontbrak het toch niet aan het gewone gedrang. Het bestuur van Artis was dit jaar bpgestaan door 20 ceremoniemeesters. Verder bezocht H. M. nog enkele straten en de Zondagsschool in het gebouw der Vereeniging ter verbreiding der waarheid Aan het diner namen dien dag o. a. deel de deftige stappen tot midden in de kamer, bleef op de punt van het vierkante karpet staan en maakte een diepe buiging voor mij. Toen richtte zp zich op en keek langs mp heen, als wachtte zij het oogenblik af om te beginnen. Ik was weer geheel verzonken in bewondering van haar schoonheid haar hand, haar pols, haar arm alles was zoo volmaakt van vorm en van kleur haar jeugdige en toch reeds goed ontwikkelde gestalte; de lijnen van haar schouders en hals haar hoofdje gekroond met een wrong van glanzig haar, waaraan een zonnestraal een donker bruine tint gaf; die groote oogen, die fijne ietwat gebo gen neus, de ronde onderlippen, iets opgetrokken om de korte bovenlip te bereiken; haar ronde vooruitgestoken kin 't geen bij haar gewone onbeschroomde uitdrukking nog een zekere fierheid voegde al die bekoorlijkheden waren voldoende om een ouder hoofd dan het mijne op hol te brengen. Ik geloof niet, dat zij mij zag; zij scheen in haar verbeelding een talrijk publiek te zien en was bereid zijne verwachtingen te beantwoorden het was de houding eener groote kunstenares. Die uitwerking was zoo sterk dat ik er zelf ook door meegesleept werd en onwillekeurig mijn stok ophief om de maat te slaan. Zij zette zich in postuur, liet er haar ronde kin op rusten, hief den elleboog op, en den strijk stok licht tusschen duim en vinger houdende liet zij het achtereinde op de snaren vallen en treek, toen ik het teeken gaf, met een fraaie», heer Adriani en de groothertog van Saxen Mei- aingen. Heden (Maandag) morgen te half tien vertrok de koninklijke familie .snaar het Loo. Z. M. stelde aan den burgemeester 2000 ter hand voor de algemeene armen en droeg den heer Van Tienhoven op aan Amsterdam's burgerij de hooge ingenomenheid kenbaar te maken met de wpze, waarop Z. M., de koningin en de prinses vooral ditmaal binnen de hoofdstad waren ont vangen. Men schrijft ons uit Hoedekenskerke Sedert het vertrek van den heer Arentz, Arts, naar Nieuwer-Amstel zpn er door de gemeenten Oudelande, Baarland en Hoedekenskerke meer malen pogingen aangewend tot verkrijging van een geneesheer voor die 3 gemeenten, doch die pogingen stuitten geregeld af op het gemi* van eene geschikte woning. Oudelande, waar de heer Arentz gevestigd was, heeft zich dezer dagen aan de overeenkomst onttrokken, terwijl Hoedekens kerke, Baarland en 's Gravenpolder een contract gesloten hebben voor 12 jaren tot benoeming van een gemeenschappelijken geneesheer. Eerstge noemde gemeente zal voor eigen risico de woning bouwen, zoodat de te benoemen geneesheer aldaar zal gevestigd zpn. Worden er daardoor nieuwe lasten op de gemeente gelegd, er bestaat periculum in mora; onze tegenwoordige gemeente-geneesheer, de heer Boogaert te Ovezande, is stokoud en een man van den dag, en bp zpn onverhoopt over lijden zou de gemeente voor bet moeilijk vraag, stuk staan hoe geneeskundige hulp te erlangen voor de armen en hoe in de doodschouw en de vaccine te voorzien. De gemeenteraad van Wolfaartsdpk hield Zater dag ochtend een spoedeischende vergadering. Aanleiding daartoe was -zoo schrijft men ons een ingekomen brief van den minister van binnen- landsohe zaken, in verband met het in de vorige vergadering voorgevallene met een reclame van den heer Lenshoek tegen de kiezerslijst voor den gemeenteraad. Men weet dat de raad besloot dat verzoek te behandelen, maar dat de voor zitter, omdat de bewijsstukken, voorgeschreven in art. 12 der kieswet daarbp niet waren overgelegd, dit besluit als strpdig met de wet beschouwde en den koning ter vernietiging zou voordragen. Uit den voorgelezen brief bleek, dat de minister de meening van den voorzitter niet is toegedaan; op een raadsbesluit betreffende de kiezerslijst, al is het in strijd met de wet, is volgens zpn ZEx. niet art. 70 gemeentewet van toepassing, maar moet de tussehenkomst van de rechterlijke macht worden ingeroepen evenwel was er in zake door den raad nog niets besloten. Mocht er evenwel een besluit genomen worden, dan Btaat de weg open, voorgeschreven bjj art. 15 der kieswet. De voorzitter verdedigde nogmaals zijne, in de vorige vergadering uitgesproken bewering, dat een verzoekschrift betreffende de kiezerslijsten zonder bewpsstukken niet voor behandeling vatbaar is; lossen zwaai van den arm den stok tot het einde toe uitdaarop liet zij haar pols zakken en bracht met meesterlijken zwier den stok iu zijn eerste positie terug. Er kwam echter geen ge luid uit het onbruikbare instrument. De begoo cheling kon dus niet volgehouden wordenmet haar kin nog altijd op de viool, zag zij mij lachend aan en zei „Heeft dat er iets van, mijnheer Holderness „Het is prachtig," zei ik, „gij hebt zeker reeds les genomen." „Neen, maar ik heb viool zien spelen en ik heb het gebruik van den strijkstok bestudeerd." „Ja, ja I" dacht ik, „en ik wed voor den spiegel ook." TWEEDE HOOFDSTUK. Ik bezorgde juffrouw Goddard een behoorlijke viool en deed mijn best om haar daar op te leeren spelen, door drie maal, ja somtijds vier maal in de week naar Highgate te gaan, want het gebeurde heel dikwijls dat zij om de een of Bndere reden geen les kon nemen. Dan moest zij een japon veranderen, of een vriendin bezoe ken, of zij had een andere uitvlucht; somtijds zei zij ook wel „Gij moet van daag maar niet beproeven om my iets te leerenik ben volstrekt niet in de stemming. Ik zal uit mijn humeur geraken en het uwe noodeloos op de proef stellen." De zaak was dat zij niet heel veel van muziek hield en haar eerzucht om virtuoos te worden dat, volgens den voorgelezen brief, niet hp maar de raad over de reclame te beslissen heeftdat, als de raad besluit het verzoek van den heer Lenshoek in te willigen, dan de heer J. v. d. Kreeke van de lijst wordt geschraptdat dit hem door den deurwaarder op kosten van de gemeente moet worden beteekenddat, mocht de raad het besluit nemen, het den voorzitter voorkomt in strjjd met de wet te zijn en, ais Van de Kreeke zich tot de rechtbank wendt, hij ongetwijfeld weer op de ljjst zal gebracht worden, terwijl dan toch de gemeente de kosten van beteekening reeds heeft. De meerderheid van den raad liet zich door die meening niet van gedachten veranderenmet 4 tegen 3 stemmen besloot zp, ingevolge het ver langen van den heer Lenshoek, J. van de Kreeke van de kiezerslijst af te voeren. Een tweede missive van denzelfden minister bevatte de mededeeling, dat het besluit, den 12 Maart 1887 door den raad genomen om, dadelpk na wijziging van het reglement van orde, een plaats vervanger van den secretaris te benoemen, niet in overeenstemming is met de wet, omdat in de vacature reeds tjj lelpk was voorzien door burge meester en wethouders volgens de toen geldende bepalingen en er dus op dat oogenblik geene vacature bestond. Er werd besloten, naar aan leiding van dien brief, in het reglement van orde een bepaling op te nemen, waarbp zulk een plaatsvervanger verplicht is den eed af te leggen. De minister van waterstaat had kennis gegeven dat de tjjdeljjke aanwpzing van den heer P. van der Voorde tot kantoorhouder van den telefoon en J. de Bakker tot plaatsvervanger door hem was goedgekeurd. Volgens het proces-verbaal van kasopneming van den gemeenteontvanger was over 1886 en 1887 ontvangen 13,731.84!, uitgeg. 14,196.42; zoodat er een tekort zou zpn van 464.57ware er nii-fc een goed slot der rekening van 1885 ad 624.16j en er dus op dit oogenblik 159.59 in kas. Voorwaar een kleine som. Gelukkig dan ook dat in dezelfde vergadering het kohier van den hoof del jj ken omslag is vastgesteld tot een bedrag van 5300. Zaterdagmiddag installeerde de minister vaa koloniën met eene korte redevoering over het gewichtige van den te ondernemen arbeid de staats-commissie, op Zr Exc. voordracht door den koning benoemd tot het ontwerpen van een wet boek van strafrecht voor Europeanen in Ned,- Indië. Daarna hield de commissie hare eerste vergader ring, die op een vergevorderd uur werd opgehevens De burgemeester van Thorn, prov. Limburg, was per deurwaard er-exploit gesommeerd geworden tot het beleggen eener gemeenteraadsvergadering^ omdat 47 personen niet op de kiezerslijsten waren gebracht. Dit had de uitwerking, dat 46 hunner met 4 tegen 3 stemmen hun zin kregen, omdat zij in een naburige gemeente een patent hadden genomen. De burgemeester heeft omtrent dit raadsbesluit 's koniügs tussehenkomst ingeroepen» was niet sterk genoeg om haar den afkeer vaa ernstige studie le doen overwinnen. Niemand beknorde haar ooit om haar gebrek aan volharding; de menschen zijn even onlogisch in haar toegeveudneid voor een lief, mooi meisje als in bun verbolgenheid op leelijke, onbehageh)ke meisjes. En hare gebreken zijn niet het gevolg van slechten aanleg, maar van een verwaarloosde opvoeding. „Het is meer onze schuld dan de hare,'» zei Johanna, de oudste zuster, een leelijk, maar zeer lief schepsel, „wij hebben haar gevleid en vertroeteld, al haar grillen ingewilligd en hare dwaasheden aangemoedigd en nu mogen wp niet boos zijn, omdat zij is wat wij baar gemaakt hebben." Desniettegenstaande leed Magda onder bare gebreken. Zij was bpsonder fijngevoelig en als hare zusters eens wat stil waren, dan maakte zp de gevolgtrekking dat zij over hare tekortko mingen tobden. Somtijds, gedreven door zelf verwijt, studeerde zij met grooten ijver en verbazende volharding. „Als gij ziet, dat ik lui word, herinner mij dan aan mij a plicht," zei zij op zekeren dag tot mij. In die dagen maakte zij groote vorderingen; ongelukkig waren ze gewoonlijk van korten duur en na verloop van een paar wekeu, kwam zij zonder viool bij uuj eu zei op alierliefsten toon „Praat vau daag niet ernstig met mij. Ik ga schreien als gij het doet." {Wordt v$mlgd>l

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1887 | | pagina 1