N» 246
Ï28* Jaargang
1885.
Maandag
19 October.
i
Schietoefeningen.
Middelburg 17 October.
FEUILLETON.
De HÉstatel of: ie helft te Teel.
Dit blad verschijnt dagelijks*
met uitzondering van Zon- en Feestdagen?
Prijs per 3/m. franco 3,50;
Afzonderlijke nommers zijn verkrijgbaar a 5 Gent;
Advertentiën* 20 Gent per regel?
Geboorte-, Trouw-, Doodberichten enz.: van 1 -7 regels 1,10
iedere regel meer f 0,20.
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte
Bij deze courant behoort een BIJVOEGSEL.
H
F. S. M1LL1NGTON.
MIDDELBURGSCHE COURANT.
Agenten zijn te VlissingenP. G. De Veij Mestdagh eb Zoon, te GoesA. A. W. Bolland, te KruiningenF. Van dek Peijl, te Zierikzee: A. C. De Mooij, te TholenW. A. Van Nieüwebhdijzen, en te Ter Neuzen A. Van dek Peul Jz.
Hoofdagenten voor het Buitenland te Parijs en Londen, de Compagnie générale de Publicité étrangère G. L. Daube en Cie., John F. Jones opvolger.
De burgemeester en -wethouders van Middelburg,
gelet op art. 230 der gemeentewet en op de
circulaire van ged. staten van Zeeland van 8 Aug.
1879, n° 5, Provblad n° 73), brengen ter kennis
van belanghebbenden, dat bjj het gemeentebestuur
zijn ingekomen verschillende verzoeken, om het
huisje der gemeente (wijk H no 158), vroeger
dienende tot woning van de knapin van de Visch-
markt, te mogen koopen en dat, bijaldien de
gemeenteraad tot dien verkoop mocht besluiten,
genoemd perceel eerst aan den openbaren dienst
zal oehooren te worden onttrokken.
Zij, die tegen die onttrekking aan den openbaren
dienst bezwaar mochten hebben, worden mitsdien
verzocht om zulks voor of op den 20en October
a. schriftelijk aan bet gemeentebestuur kenbaar
Middelburg, den 16 October 1885.
De burgemeester en wethouders van Middelburg,
P I C K
Da secretaris,
A. DE VULDER VAN NOORDEN.
De burgemeester van Middelburg,
Gezien een scbrjjven van den commissaris des
konings in Zeeland van den 13 October 11., A
n° 2003.
maakt aan de zeevarenden bekend, dat van den
1031 dezer maand van zonsopkomst tot zons
ondergang schietoefeningen met zwaar geschut in
de richting van de Noordzee uit den pantserkoepel
op bet fort te IJmuiden en over bet geheele veld
in het fort zichtbaar zullen plaats hebben.
Middelburg, den 16 October 1885.
De burgemeester voornoemd,
PICKÉ.
De koning kan geen kwaad doen, is de consti-
tutioneele leer. Aan het orgaan van de partij, die
zich de liefde voor bet koningsbuis als bijzonder
eigendom toekent, begint dit te veryelen en bet
schrijft
»De koning geeft de wet, en door die wet is
het thans de koning die ons den vaccinedwang
oplegt, de koning, die ons in de scboolzaak krenkt
in onze rechten, de koning die in de kerk bet
moderne ongeloot ophoudt, en de koning, die den
arbeid van bet werkvolk ljjden doet."
Nu schuift de Standaard wel de schuld op de
adviseurs," gelijk bij de ministers noemt, maar
stelt toch den koning verantwoordelijk.
Het is een gevaarlijke weg, waarop het blad
zjjn lezers brengt, en onwillekeurig wordt men
herinnerd aan de rede van den heer De Beaufort
bjj bet adres van antwoord uitgesproken. (Arnh.Crt)
DOOR
XII
Dokter Jan.
De smeekende blik der moederjweerhield den dok
ter echter nog een oogenblikje, maar.toen liet ze hem
gaan, ofschoon zjj bet gevoel bad, alsof met hem
ook alle hoop verdween. De kinderen hielden
hem op de trip staande en hjj antwoordde hen
zoo vriendelijk en bemoedigend mogeljjk. De
uren verliepen en nog altjjd scheen er eenige
hoop te bestaan, als de jongere kinderen beneden
naar tijding vreegen. Decimus sliep nog altjjd
met de hand van Jan in de zjjne hjj ontwaakte
slechts af en toe een paar minuten en nam dan
alles in, wat Jan hem gaf, waarop hjj weer even
gerust in slaap viel, alsof zjjn broer zjjn bescherm
engel ware, 'tgeen hjj inderdaad ook scheen, zoo
geduldig en teeder als hjj daar bjj hem waakte
en elk zjjner bewegingen gadesloeg.
Mijnheer Winterblofsom was met den dokter
weggegaan, doch keerde kort daarna terug en
ging heel stil naar boven.
De kinderen volgden hem, Alfred eerst, toen
Marianne, Septimus en OctaviaJudith sloot den
trein, geleid door Sophie, t C voorsten d> »«jen
«elfs door tot ia de ziekefc T»er en he
De Vrijzinnige Kiesvereeniging te Rotterdam
besprak gisterenavond bet advies van het bestuur
der Liberale Unie omtrent kiesbevoegdheid.
Na langdurige disCLjriën werd uitgemaakt dat
men verandering van art. 76 der grondwet wen-
scheljjk acht.
Verder besliste de vergadering, met 13 tegen 12
stemmen dat het leidend beginsel van de stem
bevoegdheid niet in de grondwet moet worden
opgenomen maar aan den gewonen wetgever
worden overgelaten.
Met 24 tegen 1 stem werd algemeen stemrecht
verworpenmet 20 stemmen tegen 1 vier der
aanwezigen hielden zich buiten stemming werd
als eersten grondslag voor kiesbevoegdheid de
huurwaarde en, met 18 tegen 4 stemmen, capaci
teiten als tweeden grondslag goedgekeurd. Bij
de laatste stemming onthielden zich drie leden.
Door den commissaris des konings in Zeeland
is, ter vervanging van den heer J. M. Boone,
overleden, tot zetter voor 's rijks directe belastingen
in deze gemeente benoemd de heer J. C. Frederiks
JCz. alhier.
Benoemd tot directeur der zangvereeniging de
Hereeniging te Lochem, directeur van andere
corporaties en muziekonderwijzer aldaar de heer
O. J. Bekker Jr. te Middelburg.
Met zeer velen waren wjj gisterenavond in het
Schuttershof alhier te gast bij het genootschap
Nihil sine Labore, dat zjjn twintigjarig bestaan
herdacht. Daar waren curatoren van het gym
nasium, autoriteiten, mannen van positie in ons
middenen velen bnnner zullen zeker bij die
gelegenheid met ingenomenheid nog hebben terug
gedacht aan de dagen, toen ook zij zich laafden
aan de eerste bron, waaruit zij het Latjjn en
Grieksch, om van zoovele andere nuttige kundigheden
niet te spreken, moesten putten.
Van elders was zelfs nog een oud-leerling van
het gymnasium, medeoprichter van het genootschap,
overgekomen om dat feest te helpen gedenken,
terwijl tal van anderen bljjken gaven van deel
neming in dit feest. Het feit trok algemeen
de aandacht, en verdient zeker wel de opmerk
zaamheid.
Wat het doel van dit genootschap, de aanleiding
tot die feesteljjke bijeenkomst was, werd ons nog
nader uiteengezet door den voorzitter van Nihil,
die, na een welkomstgroet, o. a. het volgende sprak
>Het gezelschap Nihil sine Labore is eene veree-
niging van leerlingen van het gymnasium alhier,
ten doel hebbende vooreerst vrije letterkundige
ontwikkeling in het algemeen, voorts het snoeren
van een band tusscbende gymnasiasten onder
ling, maar verder bovenal bet aankweeken eener
daarmede hand aan hand gaande gepaste vrij
moedigheid in het spreken in het houden van
voordrachten, verdediging van stellingen en
dergeljjke. Wat het gezelschap dus vooral beoogt
is voorbereiding voor het latere maatschappelijke
leven.
Deze vereeniging is 20 jaren geleden in het leven
bleeke gelaat van hun broertje op het kussen
liggen en de wakers om hem heen. Er was echter
verandering gekomen. Zijne oogen waren wjjd
openbjj ademde natuurljjker en glimlachte tegen
hen. Vader en moeder bogen zich over het
bedje en knielden toen samen neer. Mjjnheer
Winterblofsom dit ziende, keerde zich om, spoedde
zich naar beneden, en sloot zich in het boudoirtje
op. De kinderen volgden het voorbeeld der ouders
en knielden ook neer in de ziekenkamer op het
portaal, op de trap, allen achter elkaar, evenals
op de basreliëfs van een grafdoch niet biddende
voor den doode, maar God dankende dat hjj leefde.
Ja het was duideljjk, dat het kind bjjgekomen
was en er nu alle hoop op herstel bestond. Zij
hadden reden om te danken en zjj deden het,
ofschoon in alle stilte, eenparig. En beneden lag
die deftige, ernstige, vreemde man, de eigenaar
van het huis ook op zjjne knieen en mengde zjjne
gebeden en dankzeggingen met de hunne, alhoe
wel zjj hem niet zagen.
In diezelfde kamer, waar thans die kleine jongen
lag, het middelpunt van hoop voor hen allen, had
hij, de eenzame weduwnaar, twee jaar geleden bjj
het sterfbed van zjjn eenig kind gestaan, O hjj
kon voor hen gevoelen. Hij had hun kommer
begrepen en kon thXns hunne vreugde beseffen.
De oude wonde in zjjn hart bloedde opnieuw,
maar de smart was van een anderen aard geworden;
het was niet meer die bitterheid, die versuftheid,
waaraan hij zoo lang had toegegeven. De tranen,
flje langs zjju^ wangen biggelden j waren
geroepen door dr. C. M. Kan, toen conrector aan
het gymnasium alhier, thans hoogleeraar aan de
gemeentelijke uniw-jrfTt -> Amsterdam. Gedurende
al die *aren heett aij lief en leed, voor entegen-
spoed gekend maar nog bestaat ons Nihil, nog
tiert de plant, waarvoor vóór het 5e van een eeuw
de zaden zijn gestrooiden zij wil blijven tieren,
zjj wil een band bljjven vlechten tusschen hen,
die, hoe verschillend van karakter en aanleg,
hoezeer uiteenloopend in plannen voor de toekomst,
toch dit eene doel voor oogen willen houden
eendrachtig samenwerken tot het vormen en ont
wikkelen, voor zoover dat mogeljjk is, van den
geest en van het karakter, teneinde later moedig
als mannen het leven in te treden.
Nu, na een bestaan van 20 jaren, meende het
genootschap niet verkeerd en zeker in den geest
van zjjn stichter te handelen, door in het openbaar
eenig teeken van leven te geyen. Het meende
dat doel het best te kunnen verwezenljjken door
het organiseeren van een feestdaartoe was het
evenwel alleen bij machte door de welwillende
medewerking van oud-leden van het genootschap,
van rector en leeraren en verder inzonderheid van
gymnasiasten."
Voor dien steun en die medewerking betuigde
spreker hartelijk danken hjj besloot zjjn korte
rede met den wensch 2. lang leve, bloeie en groeie
het Middelburgsche gymnasium, lang leve het
genootschap Nihil sine Labore
Gepaste vrijmoedigheid in het spreken wil Nihil
zijn leden leeren en de avond van gisteren heeft
ons doen zien dat dit met vrucht geschiedt. De
wijze, waarop die feestrede werd uitgesproken,
de opvoering van twee, blijkbaar met zorg gekozen,
tooneelstukjes en de voordracht van Abd-El Kader
bewezen dit. Advocaat Patelijn, het bekende
blijspel in 3 tafereelen, en de De belachelijke
jonker, bljjspel in 1 bedrijf, werdén met een vlug
heid, natuurlijkheid en bevalligheid gespeeld, die
bewonderenswaard waren. Het waren beide
bovendien aardige stukken, waarin pit en geest
zaten vooral in de Jonker werd ons menig
schilderachtig tafereeltje aangeboden. Niet minder
viel de voordracht van Abd-El-Kader in den smaak
van de genoodigden het vers werd met gevoel
voorgedragen, en de indruk ervan niet weinig
verhoogd door het figuur van den voordrager,
die èn door costuutn èn door grime ons den
gevallen emir gat te aanschouwen, zooals hij ons
wordt voorgesteld op menige plaat.
De Hochzeitsmarsch van Mendelssohn Bartholdy
voor piano en viool, bracht eene aangename
afwisseling, terwijl het muziekkorps der d. d.
schutterij alhier op verdienstelijke wijze eenige
nommers uitvoerde,
Alles werkte mee om deze feestviering te doen
slagen en zjj zal dan ook bjj gasten en genoodigden
eene zeer aangename herinnering achter laten.
Yóor het bal, dat het slotnommer van het
programma vormde, aanving, sprak de heer Abresch,
als curator van het gymnasium, een woord van
dank, van waardeering en van opwekking tot de
jongelui.
tranen van medegevoel en menschenliefde, wel
dadige tranen, die verzachten en bemoedigen. In
plaats van hem af te zonderen Van de wereld,
opgesloten in zjjn eigen leed, diende dit deelen in
het leed en de vreugde van anderen, om hem
weer terug te brengen in de weield van menscbeljjk
gevoel en liefde, welke door zjjn zelfzuchtig, bitter
leed zoolang voor hem gesloten was geweest.
Toen mjjnheer Jones 's avonds voorbjj kwam en
zag dat de gordjjnen nog niet neergelaten waren,
kwam hjj naar boven en keek heel voorzichtig
naar binnen. Na een kort onderzoek van den
patient keerde hjj zich lachend om en zei
»Welk een gelukkige wending! Ik had het
niet durven hopenIk vertrouw en denk nu
wel dat gij uw lieveling behouden zult".
Ziende hoe de oogen van het kind onafgebroken
op het galaat van zjjn oudsten broer gevestigd
waren, wendde hjj zich tot Jan, zeggende:
»Gjj zjjt de beste dokter 1"
XIII
»Ik hoop maar!1'
Ofschoon wij gezien hebben, dat Jan bijtijds te
Hastings aankwam om getuige te zijn van het
herstel van zjjn broertje, weten wjj nog niet, welk
een reeks van gebeurtenissen hem in staat gesteld
hadden om Liverpool te verlaten, nadat hjj zoo
stellig geschreven had, dat zjjn plicht hem gebood
daar te bljjven.
Het bericht van den hachelijken toestand van
zjjn broertje gewerd te», terwjjl bj alleen op zjjn
Uit Rotterdam schrijft men aan het Hbld:
Bij al de toestanden van crisis, die de wereld
verontrusten, beleven wij nu hier ook nog eene
blaasmuziekcrisis. De stafmuziek der schutterjj,
onder directie van den heer Hutschenruyter, is
namelijk ontbonden.
Dit korps werd indertijd opgericht onder leiding
van den vader des tegenwoordigen kapelmeesters
en genoot niet alleen hier ter stede, maar ook
elders in het land als harmoniekorps een-zeer
goeden naam. Het schijnt dat er in den laatsten
tijd tusschen de leden minder harmonie heeft
geheerscht dan tusschen hunne instrumenten. Wat
daarvan de oorzaak was, is aan de buitenwereld
niet bekend. Men zegt, dat de benoeming van
een zoon des kapelmeesters tot onderkapelmeester
daaraan niet vreemd was. Het kapelmeesterschap
zou daardoor overgaan in het derde geslacht. Of
dit nu op zich zelf de grief was, dan wel of er
mindere ingenomenheid bestond met den derde
der dynastie Hutschenruyter, zooveel is zeker, dat
het korps is uiteengegaan, zonder dat de kapel
meester vrijwillig zjjn staf heeft neergelegd.
Aan harmonie-muziek ontbreekt het ons, ook
zonder dit korps, niet geheel. Wjj hebben het
korps hoornblazers der schutterjj, onder aanvoering
van Blumentritt, het muziekkorps der weerbaarheid,
onder Westerbach, en een hartnoniecorps in bur-
gerkleeding, onder La Rondelle. Maar de staf
muziek kannen wjj niet missen, want in den zomer
consumeeren wjj hier buitengewoon veel harmonie-
muziek. Er is dan ook reeds sprake van, dat de
voornaamste leden van het ontbonden korps (die
des winters in het orkest van de opera en op
concerten medewerken) zich opnieuw zullen ver
eenigen tot eene kapel onder aanvoering van een
nieuwen kapelmeester
Als er voor deze betrekking eene goede keuze
wordt gedaan, zal het publiek er misschien niet
slecht bij varen, want de klacbt over de weinige
afwisseling, die de stafmuziek in hare programmal
wist te brengen, en over de weinige solo-partjjen,
die men te genieten kreeg, was vrjj algemeen, hoe
groot ook overigens de ingenomenheid met Hut«
schenruyters-kapel was.
De toestand van prof. Jonckbloet, te Wiesbaden,
is hoogst ernstig.
De Nederlandsche maatschappij voor1 tuinbouw
en planikunden heeft de onderstaande prijsvragen
uitgeschreven en de v olgende premiën uitgeloofd
1. Wat is de oorzaak van het kankeren en wrak
worden der boomen, bepaaldelijk onzer ooftboomen?
Is er meer dan éen soort van kanker en, zoo
ja, hoe worden deze van elkander onderscheiden 1
Welke middelen kunnen met vrucht tegen het
kankeren worden aanbevolen
Prjjs: gouden medaille en 200 gulden.
Antwoorden in te zenden vóór 1 Mei 1888.
2. De maatschappjj verlangt eene handleiding
voor het uitoefenen der broeierjj en warmoeserjj
(in het groot) geschikt voor Nederland.
Prjjsgouden medaille en 100 gulden.
«se
kamer in de Prospectstraat zat, een paar dagen
nadat hjj uit het kantoor ontslagen was; Zjjtó
eerste opwelling was om naar Hastings te gaan j
maar hjj had bjjna geen geld, daar Augustus
Sealey alweer zjjn laatste tientje geleend had;
En hij zöu toen ook niet gaarne weggegaan zjjn,
zoolang de mogelijkheid nog voor hem bestond,
gelijk hjj hoopte, om zich te rechtvaardigen. Hjj
vertrouwde dat de beschuldiging opgehelderd zou
worden als Tom terugkwam; men kon het haast
geen beschuldiging noemen, maar hjj was er diep
door gegriefd en beschouwde het als een smet op
zijn eerljjkheid. Hjj vreesde ook dat men, als hjj
nu juist wegging, zou zeggen dat hjj dit deed
om een onderzoek te vermijden en dan zou
natuurlijk de verdenking nog sterker tegen hem
worden. Hjj kon mijnheer Walrus, na hetgeen er
voorgevallen was, niet gaan zeggen, dat zjjn broertje
ziek wasen hij kon zich nog minder tot zjjne
tante wenden, T geen anders heel natuurljjk zou
geweest zjjnmaar hjj had behoefte aan toespraak
en raad en las dus den brief over Decimus aan
juffrouw Manifold voor, die niet alleen oprecht
in zjjn leed deelde en hem van al de ziekten
vertelde, welke hare eigen kinderen doorgemaakt
hadden, die ook dikwjjls als door een wonder
hersteld waren/nadat al de doktoren ze hadden opa
gegeven, en hem bemoedigde en opvrooljjkte, maar
zelfs al het geld, dat zjj in huis had bjjeen haaldé
en op de tafel wierp, hem smeekende dat aan te
nemen en niet aan teruggeven te denken vöordaj
het hem gelegen kwam,