N° 24.
128e Jaargang
1885.
Donderdag
29 Januari.
Dit blad verschijnt dagelijks
met uitzondering van Zon- en Feestdagen:
Prijs per 3/m. franco f 3^,50.
Afzonderlijke nommers zijn verkrijgbaar a 5 Gent.
Adrertentiën* 20 Genf per regel;
Geboorte-, Trouw-, Doodberichten enz.: van 1 -7 regel* 1,80
iedere regel meer f 0,20.
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte
Middelburg 28 Januari,
"FEUILLETON.
EINDELIJK ONTMASKEKD.
MIDDELBURGSCHE COIJBANT.
w
Agenten zijn fe VlissingenP. g. De Veij Mestdagh en Zoon, te GoesA. A. W. Bolland, te Kruiningen: F. Van der Peul, te Zierikzee: A. C. De Moou, te TholenW. A. Van Niedwenhuijzen, en te Ter Neuzen A. Van der Peul Jz.
Hoofdagenten voor het Buitenland te Parijs en Londen, de Compagnie générale de Publicité étrangère G. L. Daube en Cie., John F. Jones opvolger.
In De Economist van Januari komt een artikel
voor van den heer P. H. De Clercq te St. Peters
burg over: beschermende rechten in Rusland, dat
vooral de aandacht verdient in den tegenwoordi-
gen tijd nu de strijd tusschen bescherming en
vrijen handel, tusschen indirecte en directe belas
tingen, ook in ons land en in onze naaste omgeving
met kracht wordt gevoerd.
De schrijver komt tot de conclusie dat de be
scherming een voedsel is dat niet verzadigt en dat,
eenmaal verleend moeilijk weder kan worden
teruggenomen.
Zooals overal dragen ook de inkomende rechten
in Rusland een tweeslachtig karakter. Gedeelteljjk
zijn zij ingevoerd en verhoogd om de inkomsten
van den staat te vermeerderen, gedeeltelijk om de
inlandsche nijverheid te beschermen. Bij goederen
die Rusland zelf niet oplevert, geljjk thee en koffie,
zijn de rechten van zuiver fiscalen aard; bij som
mige artikelen gelijk piano's, die aan zeer hooge
rechten onderworpen zijn zonder belangrijk tot de
staatsinkomsten bij te dragen, is het tarief uit
sluitend op de protectie gegrond, maar de groote
meerderheid der inkomende rechten hebben een
gemengd karakter. Zij stijven de schatkist en
beschermen de nationale nijverheid.
Het oude Russische toltarief, van het jaar 1822
dagteekenend, was uiterst streng, en had een
karakter van verbod van invoer uit het buitenland;
het werd verzacht in 1850, maar vooral in 1857.
Het laatste tarief bleef hooge rechten eischen van
fabrikaten, doch verminderde de rechten op grond
stoffen en levensmiddelen. Als gevolg stegen de
ontvangsten der douane voor al die artikelen,
waarvan de inkomende rechten verlaagd waren,
maar de toeneming der totaalopbrengst was
onbeduidend.
Deze regeling werd in 1868 door een geheel
nieuw tarief vervangen, dat nog als basis dient
van het thans bestaande.
Later werden de inkomende rechten op ver
schillende artikelen, zooals tabak, piano's, vleugels,
katoen, jjzer, machines en locomotieven verhoogd
en verschillende andere, zooals groenten, gehouwen
steenen, teer enz., tot nutoe vrij gebleven, belast.
Na eene opsomming van de verschillende
heffingen schrjjft de heer De Clercq
Het behoeft geen betoog dat de hooge invoer
rechten den smokkelhandel zeer bevorderen,
Gedeeltelijk heeft hjj plaats door vermomde
zendingen, gedeeltelijk door het smokkelen van
passagiers, kapiteins en spoorwegconducteurs, maar
voornameljjk door boeren over de landgrens, die
zich ten westen van het rjjk over een lengte van
meer dan drieduizend kilometers uitstrekt. Het
eoslan van
HUGO KUUZE.
ACHTTIENDE HOOFDSTUK.
Zeer velen hadden, in het vaste vertrouwen op
de toekomst, op de meest lichtzinnige manier
verplichtingen aangegaan, waarvan de omvang hun
nu eerst duideljjk werd, en tegen welker gevolgen
de minsten hunner bestand waren.
De beurzen waren in dien noodlottigen tjjd
het tóoneel der hevigste hartstochten. »Ik geef"
óf liever, >ik zou willen geven" was het dage-
ljjksch parool, en het was maar jammer dat al
de „nemers" spoorloos verdwenen waren. Het
Vertrouwen, die hechte grondslag voor elke han
delsonderneming, was geschokt slechts het eigen
belang deed zich gelden en verwoestte 't geen
nog te redden zou geweest zijn.
Zelfmoorden, zelfs op de beurs, waren aan de
orde van den dag, en dagelijks verdwenen vroeger
algemeen bekende, en gevierde personen om weer
stil in het niet te verzinken, waaruit geen we-
derkeeren mogelijk is en waaruit de gouden regen
van den »Gründertijd" hen tjjdelijk opgericht had.
Want zjj konden zelfs niet hopen op betere tjjden
om het tooneel hunner werkzaamheid weer te
betreden. De meesten lieten zulke reusachtige
'verplichtingen achter, dat zelfs de veerkrachtige
geest van een beursman eraan wanhoopte, die
^Qit te kunnen nakomen. Eiken dag, ieder nur
hoofdartikel is alcohol, waarvan de prjjs in Rusland
door den zwaren accijns op het gedistilleerd zeer
hoog gehouden wordt, terwjjl de invoer van
korenbrandewijn in vaten verboden en in flesschen
aan een recht van een gulden ongeveer per flesch
onderworpen is. In officieele stukken der Russische
regeering is erkend, dat alle boeren in de grensstreek
aan den smokkelhandel deelnemen. De Nnvoste
(Nieuwstijdingen), een der beste Russische bladen,
gaf van de wijze, waarop deze handel over de
grenzen van Duitschland, Oostenrijk en Rumenië
uitgeoefend wordt, de volgende merkwaardige
schildering:
De eigenljjke smokkelaars bezitten geheel regel
matige paspoorten en loopen nooit gevaar betrapt
te worden, daar zij zich niet aan strafbare bedrijven
schuldig maken. Zij koopen nameljjk openlijk
den brandewijn in de distilleerderpen en depots
die aan de overzjjde der grenzen opzettelijk voor
dit doel zijn opgericht. Den zoo gekochten
brandewijn leveren zjj af aan Russischen grens-
boeren, die hem aan de overzijde van de grens
komen afhalen en hem dan des nachts door wouden
en moerassen in Rusland binnensmokkelen. Meestal
wordt geen gebruik van paarden gemaakt, maar
draagt ieder man eene hoeveelheid alcohol
van ongeveer 15 liter op den rug. De grenswach
ters houden slechts een honderdste deel van dit
vervoer aan. Nadat de kannen geledigd zijn
worden zij door benden smokkelaars van paspoor
ten voorzien, bij klaarlichten dag langs de groote
wegen naar de distilleerderijen teruggebracht om
daar opnieuw te worden gevuld.
Men zou kunnen meenen, dat eene bescherming,
gelijk in Rusland verleend wordt, de industrieelen
en over het algemeen de protectionisten bevredigen
moest. Tijdelijk moge dit het geval geweest zijn,
toen de verhoogde rechten en de daling van den
roebelkoers samenwerkten om de nijverheid in
eene bijzonder gunstige positie te plaatsen, maar
nauweljks was deze toestand voorbijgegaan, ot er
vormden zich nieuwe wenschen. Het hoofdorgaan
van het Russische protectionisme is de Moskoivsche
Couranthet blad van den befaamden slavo-phiel
Katkof. Dezelfde richting heerscht in de Novaja
Vremja (de nieuwe tijd), een der grootste Peters
burger bladen. De vrije handel vond vroeger een
verdediger in den Golos (De Stem) eer deze door
de censuur tot zwijgen gebracht was, en thans
wordt hij verdedigd door de Novisti, waar het
geldt de nieuwe eischen zijner vjjanden af te wijzen.
Het Fransche Journal de ist. Petersbourg in poli
tieke zaken officieus, steeds fatsoenlijk en gema
tigd van toon verzet zich ook als het erg loopt,
tegen de protectionistische stoutigheden. De slavo-
phielen hebben van de bescherming eene nationale
zaak gemaakt. Invoeren van artikelen, die op
Russischen bodem kunnen gewonnen of gemaakt
worden, heet bij hen eene onteerende afhankelijk
heid van het buitenlandBlind voor de belangen
van den verbruiker, achten zjj het steeds den
werden er nieuwe bankroeten van groote huizen
bekend en de daaruit voortvloeiende stakingen
van betaling van kleinere firma's maakte het
onmogelijk om te berekeneB of deze of gene
of men zelf binnenkort nog solvent zou zijn.
Zoo stonden de zaken toen er, op verzoek van
graaf Bolko Von Falkenhajjn, een buitengewone
vergadering van den raad van toezicht op de
steenzoutmjjn Melanie Tiefbau belegd werd.
Zjj zou in de kleine zaal van het „Engelsche huis"
te Berljjn gehouden worden. De beide directeu
ren waren uitgenoodigd om de vergadering bjj
te wonen en uitvoerig verslag te doen van den
toestand der mjjn, waarvan de toekomst niet
schitterend scheen te zijn.
Behalve dat de koers der aandeelen bjjna lion-
derd percent gedaald was, nam het debiet ook
bedenkeljjk af en de beschikbare middelen waren
tot bp een minimum versmolten, tot dekking der
arbeidsloonen, van de noodzakelijke bouwerijen
en andere dingen. Groote uitstaande sommen,
vooral in Russisch Polen, waren, z.ooal niet geheel
verloren dan toch tjjdelijk oninbaar en tot over
maat van ramp wilde de Russische regeering nu
nog een hoog inkomend recht op de producten
der maatschappjj heffen, wat haar volslagen
ondergang tengevolge moest hebben.
De zitting was officieel nog niet geopendbe
halve de president plaatsvervanger, ontbraken
nog eenige leden. De directeur Sommer liep
druk pratende met eenige heeren üoor de zaal,
terwjjl zijn collega Breuken met den president
Warburg in een zjjvertrek confereerde.
Warburg was zeer verouderd. De goedaardig-
heidj welke in de dagen van voorspoed op zjjn
plicht der regeering de invoerrechten zoo hoog op
te drjjven, dat de Russische nijverheid zich kunne
vestigen en geene mededinging te duchten hebbe.
Het systeem tot nu toe gevolgd, heet een uit
vloeisel van liberaal wanbegrip, daar het geene
voldoende bescherming verleend heeft. De Russi
sche producten zjjn volgens de Moskowsche courant
vaak van hunne natuurlijke markten verstoken
tengevolge der nalatigheid van de beerschende
tolpolitiek Het beste middel om verbetering te
brengen in den gedrukten toestand van handel en
njjverheid zou wezen een breken of althans eene
meer gematigde toepassing der vrijhandelsbegin
selen
De schrjjver zet verder uiteen de groote
quaesties, die in de laatste jaren de Russische
indu8trieele en handelswereld bewogen hebben, nl.
de invoer van jute zakken, landbouwmachines,
steenkolen en de doorvoer door Transkaukazie.
Het heffen van een hoog inkomend recht van
jute zakken, boewei het in strjjd is met de begin
selen van vrijen handel en den landbouwer bena
deelt ten gunste van een tak der industrie, acht
de schrijver wellicht gerechtvaardigd omdat het
daarbjj gold niet een nieuwe nijverheid kunst
matig te kweeken, maar eene bestaande industrie
voor den ondergang te behoeden, en wel zulk
eene, die, grootendeels in de woningen der boeren
of in kleine ateliers uitgeoefend, een weldauigen
invloed heeft op de landbouwende bevolking.
Aan pogingen om den vrjjen invoer van land
bouwwerktuigen op te heffen heeft de Russische
regeering naar de meening van den schrjjver ge
lukkig geen gehoor gegeven.
In Rusland zjjn 203 fabrieken van landbouwwerk
tuigen, met een productie van 4§ millioen, maar
•de Russische machines schijnen verre bjj de vreemde
achter te staan, want niettegenstaande de ontwik
keling der industrie en de prjjzen der vreemde
machines zeer verhoogd worden door de transport
kosten, nam de invoer zoodanig toe dat deze in
1870870.000, in 18793.999.000 en in 1880
5.502.000 roebels beliep. Deze invoer is den
Russischen fabrikanten natuurljjk een doorn in
het oog en daarom verzochten zjj dien invoer te
belasten met een recht, hoog genoeg om aan de
inlandsche nijverheid de mededinging met het
buitenland mogelijk te maken. Eigenaardig was
een argument dat zjj o, a. aanvoerden; zij be
weerden nl. dat de producten hunner fabrieken
zoo voortreffelijk zjjn dat »het niet meer noodig
is den invoer van dergeljjke werktuigen toe te
Btaan". Zulk een motief is zeker aanbevelings
waardig voor andere protectionisten. Tot nu toe is,
zooals hierboven werd gemeld, de regeering ook voor
een dergeljjk argument echter doof gebleven.
De heer De Clercq gaat verder na, welke resul
taten de inkomende vechten voor Rusland hebben
opgeleverd voor de schatkist en voor de njjverheid
om ten slotte als antwoord op de vraagkan de
gelaat te lezen stond, was geheel geweken. Som
ber luisterde hij naar de inlichtingen van Breuken.
»En dat hoor ik nu eerst," siste hp tusschen
de op elkaar geklemde tanden. »In dit toch zoo
noodlottige oogenblik deelt gij injj mede dat
mijnheer de graat wantrouwend jegens mjj is?
Dat heeft hjj zeker van die oude. Ik hoopte dat
zjj reeds lang tot hare vaderen vergaderd aou
zjjnIk gaf haar toen geen jaar levens meer
En die twee zjjn zulke groote vriendenMaar
wat kunnen zjj ons doen Niets, volstrekt niets.
Als gjj u niet verpraat hebt, als gij niet babbelt.
En dat doet gjj immers niet, hé Ik zou het u
ten minste niet raden. Ik ben trouw alle ver
plichtingen, die ik op mij genomen heb, nageko
men; nu verlang ik ook dat gjj u aan het verdrag
houdt."
Dreigend, met fonkelende oogen stond hjj voor
zjjn vroegeren vertrouweling. Diepe neerslach
tigheid lag op diens gelaat, terwjjl hij op doffen
toon zei
»Neen, ik heb niets verraden Maar éen
verzoek moet ik n doen. Mjjn geweten kwelt
mijhet maakt mjj het leven tot last. Laat ons
een middel bedenken om het kwaad althans ge
deeltelijk te herstellen. Ik zal geruster zijn als
wjj het geld teruggeven.
Het is helaasniet mogelijk om den dooden
man weer in het leven te roepen. Laat ons
onze schuld verminderen, Warburg 1 Ik smeek
het u. Ik wil alles weggeven wat ik bezit. Legt
gjj er het overige bp en laten wij het uit een
afgelegen plaats aan de benadeelden zenden. Ik
moet waarschijnlijk naar Warschau. Daar zal
ik het verzenden. Dat zal mjj rust geven en u
Russische nijverheid als gevestigd beschouwd
worden het volgende te schrijven
Zoolang de tegenwoordige bescherming voort
duurt, jamocht zjj echter opgeheven worden of
de waarde van den roebel belangrjjk stijgen,
neen! Wellicht zouden echter verschillende takken
eene langzame vermindering van bescherming
kunnen verdragen, welke of groofe winsten be
perkte, of tot hoogere krachtsinspanning prikkelde.
Over het algemeen echter drjjft de groote nijverheid
op de inkomende rechten, en zou zij noch eene
afschaffing dier rechten, noch eene belangrijke
rjjzing van den roebelkoers kunnen verdragen. Een
der bewjjzen voor mjjn beweren, dat de Russische
njjverheid niet als gevestigd kan beschouwd worden,
ligt in het feit dat zjj, op enkele uitzonderingen
na, niet uitvoertalleen op beschermd terrein
kan zjj hare producten plaatsen. De groote kapi
talen, in fabrieken vastgelegd, zjjn steeds aan het
gevaar blootgesteld, dat eene sterke stijging van den
roebelkoers of eene verandering in de tolpolitiek
der regeering hare rentabiliteit vernietige. Maar
zelfs zonder op het gevaarljjke van den toestand
der industrie te letten, is de ontwikkeling door
haar bereikt een minder groot voordeel voor
Rusland dan op het eerste oogenblik schijnt, want
een goed deel der winsten komt aan het buiten
land ten goede, daar vele groote fabrieken eigendom
van vreemdelingen zjjn, sommigen zelfs gedeeltelijk
vreemde werklieden gebruiken, en grootendeels
buitenlandsche grondstoffen en buitenlandsche
machineriën gebruikt worden.
De welvaart, door de Russische industrie verwekt,
is met dit al hoogst belangrjjk, maar zjj wordt
duur gekocht. Ten eerste zoude zonder bescher
mende rechten de handel natuurlijk eene veel
grootere vlucht hebben genomen, maar vooral
worden de belangen der verbruikers, dat wil
zeggen van het geheele volk, door de bescherming,
aan de njjverheid verleend, sterk benadeeld. Iedere
boer, iedere boerin moet voor de katoenen en
wollen kleedingstukken, welke bjj of zjj draagt,
belangrjjk meer betalen, dan met vrjjen handel
noodig ware, en elke schade, hoe klein ook, door
den boerenstand^ verreweg de talrjjkste van Rus
land, geleden, valt op den staat en het geheele
volk terug. Daar de boeren over het algemeen
nauweljjks hun levensonderhoud verdienen, doet
iedere verhooging van den prjjs hunner levensbe
hoeften hunne koopkracht af- en de achterstanden
der belastingen toenemen. Die schade behoort
tot hetgeen men niet ziet, de bloei van het
fabriekwezen tot hetgeen men ziet, en millioenen
verbruikers worden, geljjk meestal, door eenige
duizenden voortbrengers overschreeuwd. De Rus®
sische industrie heeft, mjjns inziens, slechts reden
van bestaan voor zulke artikelen, wier grondstof
(b. v. wol, vlas en hennep) door den vaderlandschen
grond wordt opgeleverd of in sommige streken,
waar Russische steenkool kan gebruikt worden,
maar het verwerken in Rusland van Amerikaansehe
katoen met Engelsche steenkolen en machineriën,
soms zelfs met vreemd werkvolk en vreemd kapi-
ten zegen zjjn."
Bjjna smeekend zag hjj zjjn swager aan ëfl
wilde zjjn hand vatten. Doch Warburg trok
haar onstuimig weg en liet een schellen lach
hooren.
^PrachtigUitstekendMooi uitgedacht;
dat bjjleggeu. Als ik maar wist waarvan. Denkt
mjjn dierbare zwager dan dat ik mjj alleen heb
kunnen staande houden bjj den algemeenen val
Ha, ha, ik gevenAls er niet spoedig veran
dering komt, ben ik bankroet, zonder genade;
volkomen insolvent."
Breuken had hem met ontzetting aangehoord;
- Warburg, dat is niet tnogeljjk. Zeg dat
het een laffe grap van u Was. Ik had het injj
zoo mooi voorgesteld, en Zal er nu niets van
komen
»Nooit," bromde de bankier. »Ik zie voor
mjj zelf haast geen uitweg. Die ellendige mpn-
aandeelen hebben mp den nekslag gegeven. Ik
heb een groote post verpand als ik den koers
niet kan doen rjjzen, wordt mp het bedrag op
gezegd. De middelen tot aflossing zjjn niet té
krjjgen, ten minste voor het oogenblik niet. En
al ware het ook. Andere fondsen worden a tout
prix aan de markt gebracht, wie zal ze nu nemen
»Als ik nu eens persoonlijk naar Rusland
ging" zei Brenken aarzelend. Misschien lukt
het mjj om die dreigende inkomende rechten af
te weren en de sommen, welke wjj te vorderen
hebben, te innen Zoudt gij dan later over mjjn
voorstel willen denken
Wordt vervolgd.}
