BUITENLAND.
Handelsberichten.
Emanuel Geibel.
OPSTANDING.
Graanmarkten, enz.
1.16
Gedrukt bij De Gebroeders Abrahams, te Middelburg.
verlicht en haar opbrengst verhoogd. En dan zou
bv. nog het gedistilleerd kunnen worden verhoogd.
In een der afdeelingen berekende men, dat het
tekort op den gewonen dienst voor 1885 zou kun
nen teruggebracht worden op hoogstens 3 millioen,
ruimschoots te vinden uitverhoogde opbrengst
van den suikeraccijns 1$ millioen; gedistilleerd
verhooging mede 14 millioen; wijziging van de
zegelwet 3 ton opheffing van den vrijdom voor
gebouwde eigendommen 50.000.
Een groot aantal leden wenschten zich hun
oordeel over de verdere flnancieele plannen der
regeering geheel voor te behouden. Zij wilden
met de oplossing van het belasting vraagstuk, na
al het vroeger gebeurde, nu eens een begin ge
maakt te zien. Deze klassenbelasting wilden zij
aannemen, in het vertrouwen dat de daaraan ver
bonden gebreken in de praktijk voldoende zouden
blijken en gaandeweg zouden worden weggenomen.
Het beginsel van deze belasting achtten zij juist
en de jaarlijksche bepaling van het percentage
geeft er een gewenschte elasticiteit aan voor het
vervolg en zou tevens een prikkel zijn tot zuinig
beheer.
Verscheidene andere leden waren daarentegen
van oordeel, dat deze voordracht en de nog te
volgen het noodzakelijk verband tusschen directe
en indirecte belastingen geheel zullen verbreken.
Veeleer komen - - ook met 't oog vooral op het
geen door de provinciën en gemeenten geheven
wordt de indirecte belastingen voor uitbreiding
in aanmerking. Zoolang deze derhalve niet ver
sterkt zijn, was men ongenegen om tot invoering
van een nieuwe, moeielijk te innen directe belas
ting mee te werken. Sommige dezer leden achtten
zelfs het beginsel, waarop de voorgestelde klassen-
belasting berust, onjuist, en betoogden dat het
bedrag, hetwelk ieder belastingschuldige had op
te brengen, veeleer moest worden geregeld naar
het genot, dat hij uit den publieken dienst trekt,
eerder dan naar zijn inkomen.
Deze grondregel kan veel beter worden toege
past bij een stelsel van indirecte belastingen, dan
bij een zoodanig, waarin de directe belastingen
de hoofdrol spelen. Ook werd de wenschelijkheid
betoogd van de verhooging van verscheiden in
voerrechten, ook in het belang van de nijverheid.
In de elasticiteit der klassenbelasting zagen deze
leden veeleer een groot gevaar dan een voordeel.
Bij een wisselend percentage zou men het belas
tingstelsel verder laten rusten en aan de wenschen
tot opdrijving van de uitgaven zou maar al te
gereedeljjk worden toegegeven. Ook zou door de
veranderlijkheid van het bedrag der belasting in
het kiezerspersoneel een groote instabiliteit worden
gebracht. Zeer ongewenscht vooral aan den voor
avond van een grondwetsherziening.
Over de bekende vraag, of de grondbelasting als
een zakelijke last, op den grondeigendom rustende,
dan wel als een belasting op de inkomsten uit het
grondbezit moet beschouwd worden, liepen ook nu
weder de gevoelens uiteen.
Eenerzijds werd aangevoerd, dat de grondbelas
ting sedert onheugelijke tijden onafscheidelijk met
den grond verbonden is. De belasting rust niet
op den persoon van den grondeigenaar. Hier zal
niet de eigenaar van den grond als zoodanig, maar
de ingezetenen persoonlijk worden getroffen, en de
waarde van den grond blijft onaangetast.
Zelfs kan men zeggen, dat de invoering van deze
belasting in het belang der grondeigenaars zal
zijn, in zoover zij zal leiden tot het fixeeren van
de grondbelasting. Verhoogt men niet de grond
belasting, dan kan, na de herziening van de be
lastbare opbrengst, de aanslag der grondeigenaars
of kan het u niet schelen dat gij het mijne ver
woest hebt
sik? Het uwe? Uw leven verwoest? Wat
bedoelt gij? O! Flora! Flora!" - vervolgde
hjj als ging hem eensklaps een licht opsik
heb u slechts liefgehad als een zuster!"
Meer hoorde ik niet. Ik liep de kamer uit om
boven lucht te geven aan de smart en de schaamte,
die mij dreigden te doen stikken. Marie herstelde,
dat wil zeggen haar wond genas, maar zij bleef
altjjd min of meer ziekelijk. Intusschen liep de
oorlog teneinde en ik nam afscheid van de dier
bare, oude hoevewaar ik zooveel geluk en zoo
veel leed gekend had. Want ik kon er niet
langer blijven.
Men had mij niet noodig en Tom was blij dat
ik heenging. Zou hjj mij ooit vergeven?
sVaarwel Tom", was mijn laatste woord.
Eenmaal zult gij Marie huwen en dan zult gij
misschien leeren zachter over mjj te oordeelen;
maar ik kom hier nooit terug, tenzij gjj mij zelf
schrijft en mij uitnoodigt".
Ik ging naar New-York en werd verpleegster
in een der groote hospitalen. Ik vond goede
vrienden, deed mijn werk met lust en had na
eenigen tijd gedeeltelijk mijn kalmte teruggekregen,
Ik vernam dat Tom en Marie gehuwd waren en
op de oude hoeve woonden. Daarna hoorde ik
jaren lang niets van hen. Zou het woord: ver
giffenis" waarnaar ik nog altijd snakte dan
nooit komen
in de klassenbelasting bjj de regeling van de grond
belasting in aanmerking genomen worden.
Anderzijds werd ook de meening dat de grond
belasting hier te lande wel degelijk op de inkom
sten uit het grondbezit drukt en dat die inkomsten
daarom in geen geval nogmaals door een klassen
belasting behooren te worden getroffen, met klem
verdedigd. Het is nauwelijks meer aan twijfel
onderhevig, dat de grondbelasting, naar de begin
selen onzer belastingwetgeving, als een werkelijke
belasting is te beschouwen.
Nu reeds wordt geen enkele soort van eigendom
hier te lande zoo zwaar belast als het grondbezit.
Men komt met de mutatierechten en met de klas
senbelasting, van den tienden op den zevenden
penning, die van de inkomsten uit het grondbezit
zou worden geheven. En dan nog dreigen deze
niet te verbergen inkomsten nog zwaarder
getroffen te zullen worden dan die uit effecten en
uit handel en bedrijf. De prijs der landerijen
moge ook vroeger gestegen zijn, thans is hij ge
middeld een derde lager dan een tiental jaren
geleden. En voor den kleinen landbouwer dient
de grond niet voor kapitaal belegging, maar voor
zijn bedrijf. Men zou dus voor hem zeker niet de
grondbelasting mogen behouden waar voor anderen
het patentrecht in de klassenbelasting zou opge
lost zijn.
Bovendien wordt nu reeds de grondbelasting
met verhooging bedreigd na de herziening van de
belastbare opbrengst.
Er waren echter leden, die voor de inkomsten
uit den grond met eenigszins lager percentage van
de klassenbelasting tevreden zouden zijn. Daar
door zou rekening worden gehouden zoowel met de
grondbelasting als met het feit dat het grondbezit
slechts zeer matige renten pleegt af te werpen.
Het aannemen van een anderen maatstaf van
heffing ten aanzien der inkomsten uit den grond
eigendom, wordt ook aanbevolen in een afzonder
lijke nota van den heer Bastert.
Slot volgt.)
Het kan niet geloochend worden, dat zeer vele
Nederlanders, die zich met vreemde literatuur
ophouden, eer naar werken grijpen die de Parij-
sche uitgeversnamen Dentu, Charpentier of Lemerre
dragen, dan naar de producten onzer Germaansche
naburen. Hoe dit verschijnsel te verklaren Is
de geest der Fransche letterkunde gedurende de
laatste 25 jaren zoo aantrekkelijk, zoo onweer
staanbaar, zoo beantwoordend aan onze behoeften en
onze idealen? Of moet men 't wijten aan de sfeer
van den tijd, waarin wij ons bewegen, dat de stof en
de hartstochten, welke bij de Fransche romandich
ters op den voorgrond staan, vuriger belangstelling
wekken dan de idee, die bij deDuitsche hoofdzaak is?
Welk een verschil biedt de vergelijking tusschen
beider letterkunde uit de laatste decennia! In
Frankrijk, waar in den roman Emile Zola met zijne
kleine navolgers den scepter voeren, klaagt men
over gebrek aan dichters, al mag men dankbaar
wijzen op talentvolle jongeren, maar aan dichters,
die de moeilijkste wereldraadselen zich ter oplos
sing voorleggen, die de maatschappij hunner fan
tasie hervormen naar het ideaal in hun hart, die
hun tijd een spiegelbeeld voorhouden, waarin ook
de aesthetische dissonanten door eene dichterlijke
verbeeldingskracht ter oplossing komen. Zoo vindt
men er aan gene zijde van den Rijn te over noem
slechts Arndt, die in '13 het eerst de heilige kleuren
rood, goud en zwart in gloeiende liederen ver
heerlijkte Anastasius Grün, den warmen kampioen
voor de constitutioneele vrijheid tegen Metternich;
Gützkow, Laube, leden van het jonge Duitschland
Eindelijk, toen ik bijna alle hoop had opgegeven,
kwam het in den vorm van een telegram
»F 10 r a wilt gij tot ons komen. Wij
zijn in n 0 0 d. To m".
Ik ging natuurljjk en vond zijn vrouw en drie
kinderen door roodvonk aangetast. Oom en tante
waren sedert eenigen tijd overleden en hp wist
niet wat hij beginnen moest.
Ik paste hen op en, met uitzondering van de
zuigeling, herstelden zij allen. Ik verliet hen niet
vóór dat Marie haar gewone plaats beneden weer
kon innemen.
En nu ga ik elk jaar naar Tom toe. De kin
deren noemen mjj tante Flora en Marie zegt dat
ik een tooverheks ben; want sedert ik haar opge
past heb is zij veel sterker dan vóór dat zij rood
vonk kreeg. Yoor Tom ben ik als van ouds
azjjn goede zuster".
GIXDE.
van '30; in het noorden den onnavolgbaren Fritz
Reuter, in het zuiden den fieren Hoffmann Von
Fallerslebenen eindelijk de beide gunstelingen
van het hof te München, den schitterenden novellen-
schrijver en den lyrischen dweper, Paul Heyse en
Emanuel Geibel.
Voor u, lezer, is het immers niet noodig een
pleidooi te leveren voor het goed recht der lyri
sche poëzie gij zjjt wellicht niet een dier uiter
mate praktische lieden onzer dagen, die, aan elk
verheven gevoel, aan iedere meer dan alledaagsche
gedachte vreemd, een duren haat gezworen hebben
aan alle uiting der poëzie. En al waart ge met
hart en ziel de overtuiging toegedaan dat in onzen
tijd van strenge wetenschap en harden arbeid
geen plaats is voor de beminnelijke tokkelaars op
de harpe des gevoels, maar alleen voor dichters,
zieners, die de resultaten der geschiedenis in zich
verwerkend profeteeren van den tijd die komen
zal ook dan nog behoeft gij u niet af te
wenden van den man, aan wiens stem het gan-
sche Duitsche volk het oor leende en zal blijven
leenen.
Terwijl we dit schrijven wordt Emanuel Geibel
naar de laatste rustplaats gebracht, hij die aan
een zijner meest bekende gedichten den naam
Cita mors ruit gegeven heeftDer schnellste Reiter
ist der Tod." Geibel is op 68jarigen leeftijd door
dien vwahren Fürst der Welt" onderworpen hij
werd geboren in het jaar van Duitschland's be
vrijding van het Fransche juk. In die halve eeuw
heeft Geibel gearbeid voor het Duitsche volk.
Reeds in 1840, na zijn terugkeer uit Athene, waar
bij huisleeraar was geweest bij den Russischen
gezant, en waar de reine en edele vormen, de
klassieke schoonheid op het gemoed van den jon
geling onuitwischbare indrukken gemaakt hadden,
in dat jaar verscheen zijn eerste Liederbuch. Het
maakte grooten opgang, zoo groot als in Duitsch
land nog niet was gezien. En het is te begrijpen,
dat deze zoo warm gevoelde, in den vorm zoo
onberispelijke en welluidende liederen een zeer
dankbaren bodem vonden, want in de dagen na de
Pruisische troonwisseling, in die dagen van ont
spanning, verslagenheid en grootspreken) moest de
reine, volle stem van den zanger weldadig werken,
en naast het ruwe ongeloof en het radicalisme,
op welks hoogten frostige Sonnen leuchten," was
de kloekheid en de kinderlijk geloovige zin van
Emanuel Geibel verkwikkend.
In 1862 werd de dichter, die een niet te ruim
jaargeld van den koning genoot om zich aan zijn
beroep te kunnen wijden, door koning Maximiliaan
naar München geroepen. Hier bleef hij velejarenf
gelukkig levend met Paul Heyse, Hermann Lingg
en Hans Hopfen, totdat niet alleen door den dood
van koning Maximiliaan, wien de dichter een
waardige gedenkzuil stichtte, maar ook door het
verlies zijner jeugdige gade München alle bekoor
lijkheid begon te verliezen. Daarbij kwam, dat de
Beieren hem na zijn profetischen groet aan koning
Wilhelm, Lübeck binnentrekkend,
Und sei's als letzter Wunsch gesprochen,
Dasz noch dereinst dein Auge sieht,
Wie über's Reich ununterbrochen
VomFels zum Meer dein Adler~zieht,
het leven zoo moeilijk maakten, dat hij besloot
naar zijn vaderstad terug te keeren. Sedert dat
oogenblik heeft hij Lübeck niet meer verlaten,
dan alleen om nu en dan in den heeten zomer
aan de zee verademing te zoekenook in Lübeck
heeft hij zijn laatste rustplaats gevonden.
Geibel heeft zeer vele gedichten geschreven, die
zich uitnemenden eigenden om door de muziek
te worden vertolkt, en eveneens zeer vele die ons
recht geven hem een lyrischen dweper te noemen.
Maar men doet verkeerd, wanneer men hem zich
voorstelt als een de wereld ontvliedenden droomer,
die zich niet bekommert om de woelende menigte
buiten en zich opsluit in zijn bespiegelend dichter
leven. Neen, duidelijk heeft hij de golving van
den tjjdstroom gehoord en met scherpen blik zijn
loop nagegaan. Weinigen hebben als hij het eind
doel zoo klaar voor oogen gehad, weinigen met
zooveel moed en hardnekkigheid daaraan vast
gehouden. Reeds uit zijne eerste liederen spreekt
dat machtig verlangen naar de eenheid en de
kracht van het Duitsche rijk, en den uitroep van
1844 heeft hij twintig jaren later met even groote
hartstocht herhaald
Wann doch, wann erscheint der Meister,
Der, 0 Deutschland, dich erbaut,
Wie die Sehnsucht edler Geister
Ahnungsvoll dich langst geschaut
O, wann rauschen so verschlungen
Eure Farben, Süd und Nord?
Harfenspiel der deutschen Zungen,
Wann erklingst du im Akkord
Den dag, naar welken hij zoo hartstochtelijk
verlangde, heeft hij nog beleefd, en van zijne
jubelende vreugde getuigen de gedichten Am 3
September, An Deutschland Zur Friedensfeier.
Niet alleen warme geestdrift echter en hoop stra
len uit zijn gedichten, maar ook heilige veront
waardiging en mannelijke toornzoo bij politieke
gebeurtenissen als de aanslag, te Kissingen ge
pleegd zoo ook waar hij van de roeping des
dichters gewaagt en tegen de middelmatigheid
strijdt, tegen hen die door den „Preis des markies"
zich laten leiden, en van welke hij zegt
Kalt sind sie, kalt, und kalt ist ihr Gedicht
Sie waren nie vom Hauch des Frühlings trunken,
Nie in des Gottes Melodie versunken,
Der durch die heil'ge Nacht vernehmbar spricht.
Auch füblen sie's, was ihrem Lied gebricht,
Und lassen zum Ersatz der Lebensfunken
Mit Schmink' und Flattergold die Leiche prunken,
Mit eitlem Schimmer, der den Sinn besticht.
Zij, die van den dichter verlangen dat hij met
de grootste levensvragen zich zal hebben bezigge
houden om ze, op zijne wijze opgelost, allen te
verkondigen, moeten bij de kennismaking met
Emanuel Geibel worden teleurgesteld. Een philo-
soof was hij allerminstde vragen, die, steeds on
beantwoord blijvend, het hart verkoelen en het
gemoed verduisteren, zijn nooit bij hem opgekomen.
Daarvoor was zjjn vertrouwen in God te vast, en
zijne overtuiging te sterk dat er een Vader wonen
moet ȟberm Sternenzelt." Zijn kinderlijk geloof,
dat zich van kerkelijke banden wel had losge
maakt, maar tot zijne laatste jaren even vast is
gebleven, en dat voor twijfel of ontkenning geen
plaats overliet, gloeit in de meeste van Geibel's
gedichten. De natuur is voor hem de openbaring
van het goddelijke, de liefde een heilig geschenk
van boven. En met die geloovigheid en die rein
heid vereenigt zich diepe ernst. Voor het grijpen
liggen de tallooze liederen die dit bewjjzen.
Geibel heeft zich ook aan het drama gewijd,
doch zijne König Rodrich, Brunhilde en Sophonibe
zijn eer literarische dan dramatische werkenzij
bleven dan ook niet lang op de schouwburg pro
gramma's. In de eerste plaats is Emanuel Geibel
Duitschland's groote lyrische dichter, mannelijk
en gevoelvol, de taal beheerschend met ongekende
macht, zoowel in de moderne als in de antieke
vormen. Hij is dichter, want hij heeft niet alleen
op melodischen toon de bewegingen van het men-
schelijk hart bezongen, maar gelijkertijd, profe-
teerend van het éenig Duitschland, bij zijn volk
den drang naar een groot doel gevoed en levendig
gehouden.
Heden is Geibel begraven. Zijn leven was ar
beidzaam, schoon. Lichamelijk ljjden bracht 't hem
te over. De scheiding van eene liefhebbende jonge
vrouw moet zijn hart voor altijd hebben ge
wond
»Da schwebst, ein Trostesengel, du herab,
Und rührst es sacht, dass es nicht fürder blute
Und pflanzest ew'gen Lorbeer auf das Grab."
(Naar Emanuel Geibel.)
Als iemand sterft, dien g'in uw hart hebt lief gehad
Ga met uw smart dan uit naar 't vrije veld
In d'eenzaamheid, en wandel onverzeld
Aan het strand, in 't bosch langs onbetreden pad.
Uw dierbre, om wien gij treurt, die reeds voor goed
Begraven werd, komt daar u dan nabjj
Als opgestaan uit 't graf, en ademt aan uw zjj,
En heilige vrede en troost ontluikt in uw gemoed.
Ja, scho oner is hij u dan in zijn vroeger leven,
Verheerlijkt door uw smart, een licht straalt voor
hem heen.
En trouwer ook nooit zal bjj u begeven.
't Wordt Paschen in uw hart verwijderd is
de steen
Voor eeuwig! en bjj al uw voorwaarts streven
Bljjft gjj nu verder met hem éen.
Sint Maartensdijk, 11 April. Bjj de heden
gehouden voorjaarsmarkt was de aanvoer, evenals
de handel, zeer slap. Prijzen werden besteed als
volgtvoor slachtvee van 180 tot 200, twee
jarige ossen van 140 tot 160, jaarlingen van
80 tot 00biggen werden verkocht tegen
8 it 10.
u
t
h
t
t
f
1
t
1
t
1
V'liastngeii
Middelburg
Arnemnidea
Gom
Bergen op Zoom
Roosendaal
Breda
Rotterdam (Beun) (via Zevenbergen)
'j Gravenhage (over Rott. E. IJ,
Amsterdam over Rotterdam EIJ. tp.)
r Harm.-Br. A'. BS.)
v Utrecht Qcrtttrsp.)
'e B ertogenbosch
Antwerpen (Stat)
Brnssol (Nord)
'>riji 'ïlord}.
Inin t 1
Dexe trein neemt te Middelburg geen reixiger.
Sa'jE.
Uj> tfc
Keulen
Parijs (Nord)
Brusiel (Nord)
Antwerpen (Etat)
1 Hertogenboscb
Amsterdam over Utrecht Ootttrtp.
Harm.-Br. [S. 3. 8
0 w Rotterdam Holi. lj.tp
Gravenhage (over Rott. H. IJ. 8.)
Rotterdam (Benrs) (via Zevenbergen)
Breda
Roosendaal
Bergen op Zoon
Goes
Amemaidei
Middelburg
Vlissingon
ueteeXent dal op hel daarmede aangeduide gedeelte van het traject alléén rijtxilgee le en te ki, Soepen,
die, welke met de boot van Qneenborough sijn aangekomen.
a.iHt
641>
1 7,2»
9.80
2,\0
5.10
7 AO
Van
5,6S
7.
4 r,ss!
8.40
2 21
5.95
7.3S
V
9..41?
2,28
5.88
7.38
8.8
6,98
7,98
10.9
2 50
6.
7.82
8.8
11.6
3 50
7.14
S.lfc
7.54
s.ss
8,40
n.8i
4,12
7.38
fl.Sf
9
8.50
9.12
9.12
19,8
4.53
8.34
10.20
10.
- 10.
1.8
6.8
9.27
11.8
4 10.48
10.48
1.50
6.51
10.8
12.7
12.7
3.1
8 5
11.13
11.88
11.87
.4,9?
8.55
12.16
19 14
- 10,22
>0.22
1.47
6 9
9.42
io.sa
10.86
10.36
S
5 45
9,48
i 1. .Sb
li .46
1 ,40
16
1.16
9,20
9 20
I! J V
4. --O(v)
-
2.6
3.6
fv
Het leeren
Vlissiugei) alléén
6.—
9.8
1.40
O»
10.45 (n)
(n)
7.80
8.22
9.26 (v)
2,33
5.34
6.8
7.85
10.30
4.52
6.42
».17
1.5
5.23
*7.90
7.93
9.40
5.26
6.16
8.45
3.-
4.45
-
7.30
9.50
3.26
B.20
mm
8.44
11.4
4.43
6 32
5.60
9.30
11 49
5.44
7.13
6.30
10.11
11.8
IS 45
6.89
8.14
7.98
10.51
11.58
2 58
7.90
8.44
7.4»
11.13
19.14
8.97
7.88
8.6S
19.8
1.17
4.48
8J0
9.18
1.40
5.9
9,91
19.38
1.50
5.90
8.50
9.59
9.80
!«7
'.7,—
5,30
9,
S UW
Van Ter Nenxen
6.
11.45
5.30
Van Gent (Gr. station)
8.34
13.15
j Sas van Gen),
6.25
12.45
6.63
Sekaett
9.16
1.16 I
Zelzaete
6.40
1.2'
6.10
Sas van Gent.
9.35
1.40 I
Te Gent (Gr. station)
7.25
2.16
6.58
Te Ter Nemen
10.
3 47
6.SO
6.10
6.96
7.-
V*n Ter Nemen .11 6.80
Axel 3.48
0 Hnlst 1 7.8
'Pa Bt. Nicolaa» 7.50
MacbeUn 9,26
'I 8.45
10.5
10.90
10.40
11.16
19.97
19.80
19.S0
1.10
1.40
1.40
4.18
4,~
6.10
6.25
6.43
7.1»
8.30
9.4
Van Antwerpen
0 Mechelen
0 St. Nico'aas J
0 Hnlst
0 Axel 1
v» tm wsini
7.19
10.55
9.6
6.53
10.40
1.47
8.5
11.55
3.90
8.48
12.38
4.80
9.8
1.
4.55
9.96
5.90
T.10
14*
9.11
10.1C
10.15
10.IS
10.»
6.50
6.63
7.80
8.10
8.3
8.80
