N° 253. 126e Jaargang. 1883. Yrijda 26 October. TOR A TRONDAL a3 FEUILLETON. at Dit blad verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen; Prijs per 3/m. franco f 3,50. Afzonderlijke nommers zijn verkrijgbaar a 5 Cent: Advertentien* 20 Cent per regel. Geboorte-, Trouw-, Doodberichten enz.: van 1 -7 regels f 1,50 iedere regel meer f 0,20. Groote letters worden berekend naar plaatsruimte: Middelburg 25 October. KRISTIAAN ELSTER. {Wordt vervolgd.) MIDDELRURGSCHE COURANT. Agenten voor dit blad zijn te VlissingenP. G. de Veij Mestdagh, te Goes: A. A. W. Bolland, te Kruiningen: F. van der Peijl, te Zierikzee: A. C. de Mooij, te Tholen: W. A. van Nieuwenhuijzen, en te Ter Neuzen: A. van der Peijl Jz. Hoofdagenten voor het Buitenland: de Compagnie générale de Publicité G. L. Daube en Cie. te Parijs, Londen, Frankfort a. M., Berlijn, Weenen, Zurich, enz. Wij beginnen met te melden dat het idee oor spronkelijk niet geheel van ons is en brengen daar door gaarne hulde, zij het dan ook zonder zijn naam te noemen, aan den goeden kennis die ons, ongeveer een jaar geleden, erover sprak. Het is nog wel tijds genoeg maar de voorberei ding kost licht een paar weken en de tijd vliegt zoo snel om dat wij waarlijk ons niet kunnen voor stellen dat wij bijna alweer Sint Nicolaas hebben. En toch, hoe spoedig zal die dag weer voor de deur staan, die Sint Nicolaas met al zijne verras singen, zijne vreugde en zijne teleurstellingen Sint Nicolaas met zijn overvloed voor deze maar ook met zijn tekortkoming voor gene. En de goede bisschop had het wel anders ge wild. Hij had in elk gezin den kleinen vreugde willen bereiden, maar hoevelen zijn er vertegen woordigers van dat volk, waarvan De Genestet in zijn Sint Nicolaas-tivond zegt «Dat met een zieklijk oog komt op uw lekkers azen, En met zijn bleeken neus kleeft aan de winkelglazen." Zij moeten hun vreugde alleen zoeken in het aanschouwen, want, hoe gaarne de ouders het ook zouden willen, hun middelen laten niet toe dien kleinen eenige verrassing te bereiden. Welnu, zou daaraan niets te veranderen wezen? In zoo menig gezin wordt nieuw speelgoed als verrassing binnengebracht en de kasten staan nog vol van het oude. Zou nu van dat oude weer niet wat gemist kunnen worden Zou zich nu niet in elke gemeente, uit elke wijk een paar personen of uit elke buurt een bewoner zich kunnen vereenigen tot eene commissie welke een beroep deed op alle inwoners, die jaarlijks het Sint Nicolaasfeest met hunne klei nen vieren, om haar te geven wat nog goed en netjes is van vroegere geschenken, die op het punt staan van weêr door nieuwe te worden vervangen en dus overbodig zijn. Welnu, elk lid kent in zijn buurt van zelf de gezinnen waar kinderen zijn die op zulk een avond anders niets ontvangen en die toch o! zoo gelukkig zouden wezen met een verrassing op den Sint Nicolaas-avond van wiens zegeningen zij weinig of niets weten bij ondervinding en van wiens wel daden zij wel hebben gehoord maar niet genoten Daardoor kon elk lid een lijstie opmaken van die kinderen, terwijl dan de ingekomen geschen ken, die zoo noodig nog door te geven finan- cieele ondersteuning zouden aan te vullen zijn, onder hen konden worden verdeeld. Maar bij de uitdeeling zou men den aard van den Sint Nicolaasavond ongeschonden moeten be waren, ook tegenover de kleinen wien men iets wilde geven. Het geheel moet het karakter van verrassing bewaren. Er zou geen gelegenheid mogen bestaan dat ouders konden vragen voor hunne kinders; elk lid der commissie moest uit eigen oogen zien en, door TheaPetrina voerde bijna den heelen tijd het woord en zag er ontzaglijk nederig en onschuldig uit. Toen zij eindelijk opstond om heen te gaan, dankte zij Hans Ejd alsof hij haar een geheel nieuw inzicht in de zaak gegeven en ontelbare diensten bewezen had. Hjj vergezelde haar een eindweegs. Zij begaf zich naar de pastorie, haar tweede thuis, zooals zij zeide, en waarvan zij allerlei fraais te vertellen hadzij sprak er echter over als moest zij het verdedigen tegen een alom bekende beschuldiging, waarover zij zich echter volstrekt niet nader uit liet. De indruk, dien Hans van haar lofrede ont ving, was dat dat huis een heimeljjk gebrek had, dat zjj met den mantel der liefde zocht te bedekken. »Ja, ik heb er heerlijke uren doorgebracht," besloot zij met een weemoedigen blik. >Het zal een zware dag voor mij zijn, wanneer Tora de pastorie verlaat." ïGaat zijwegvroeg Hans. »Neen, ik bedoelde maar ja, weggaat zij zeker eenmaal dat vermoed ik - het wil zeggen neen dat was dota van mij dat ontviel mij Onwillekeurig zij is mjjn beste vriendin, weet zonder ruggespraak met belanghebbenden, alleen j met zijne medeleden of anderen, die daarbij zeiven niet betrokken kunnen zijn, bepalen waar de gave het best besteed zou zijn. Dan sloot men tevens het idee van gift uit dan ontnam men aan het geheel de stuitende gedachte die daarin voor de ouders soms mocht opgesloten wezen, dat wat zij niet kunnen doen door anderen, door hun bekenden wordt verricht, wien zij nog hun dank zouden moeten betuigen. Neenonbekend weldoen zou het streven moeten zijn. En gelooft men niet dat langs dien, toch waarlijk weinig kostbaren weg, er nog ontzachlijk veel ge daan zou kunnen worden dat zegen bracht en vreugde in zoo menigen kringdat kinderen deed genieten en ouders de oogen met tranen van dankbaarheid zou vullen over het genot, hun kleinen verschaft Op dat terrein valt nog veel te verrichten en wie in den door ons aangegeven geest werkzaam zou willen zijn doet, dunkt ons, een goed werk. Vooral u, moeders, die weldra weer zult beginnen met te overleggen wat gij voor uwe kinderen zult koopen, wenschen wij te vragen: och, denkt eens aan hen voor wie wij eeaAans breken. Slaat de handen eens aan het werk om in den door ons aangegeven geest zij het ook bij de uitvoering gewijzigd werkzaam te zijn. Wij houden ons overtuigd dat het u niet aan mannen-steun en mannen-hulp ontbreken zal, wanneer gij die vraagt om u voor te lichten en bij te staan. En zoo gij dan een genoeglijken Sint Nicolaas avond met al de uwen doorbrengt, dan durven wij u verzekeren dat gij dubbel genot smaken zult bij de gedachte dat op zoo menige plaats, waar gij hebt geholpen om voor Sint Nicolaas te spelen, blijde gezichten en dankbare harten zijn. En 't schoonst van alles vinden wij dat wij allen, van welke maatschappelijke betrekking en, naar wij hopen, van welke kerkelijke ot godsdienstige gevoelens ook, hierbij hulp kunnen verleenen. De heer S. H. Buitendijk geeft thans in het Wageningsch Weekblad de toegezegde opheldering omtrent het tusschen hem en de redactie van^<7e Standaard voorgevallene, naar aanleiding der open baarmaking van zijn mededeeling aan het centraal comité van anti-revolutionaire kiesvereenigingen dat hij zijn ontslag als lid van dat comité neemt. Uit die opheldering blijkt dat de heeren prof. Kuyper en prof. Fabius van dat schrijven, hun in hunne qualiteit van voorzitter en secretaris van het comité gezonden, misbruik maakten door publiciteit te geven aan het besluit van den heer Buitendijk tegen diens uitdrukkelijk verzoek in, en dat boven dien zijn schrijven verminkt werd weergegeven. Een brief, door den heer Buitendijk aan de redactie van de Standaard ter opname gezonden, waarin hij zich daarover beklaagt, werd niet geplaatst; wel verdedigde de heer Kuyper zich in een privaat schrijven aan den heer Buitendjjk en beriep hij zich op de woorden uit diens schrijven: »geen meer ruchtbaarheid dan volstrekt noodig is." Daarin vonden zij verschooning voor de door hen gij en neen het was vreeselijk dom van mij er is niets, waarover gesproken kan worden ik ben zoo ondoordacht zoo Zij zweeg geheel bedremmeld en zag erg bleek en verlegen voor zich. »Dus is het toch waar," dacht Hans. »En dus heb ik mijn vertrouwen aan dien goochelaar weggeworpen." Het kookte in zijn binnenste van schaamte en ergernishij zei Thea Petrina kortaf goeden dag en keerde om. Denzelfden dag ging hij naar de pastorie. Toen hij aan het tuinhek kwam bleef hij met de hand aan de klink staan. De stralen der avondzon vielen schuins over het huis en de boomen, waar aan elk blad uit trillend goud scheen te bestaan. Alle stammen hadden een lichte en een donkere zijde. De vensters blonken, nu eens allen tegeljjk, dan weer een voor een, terwjjl de anderen er somber uitzagen. Binnen in den rozenhaag, die de bloemperken omsloot, stond Tora, bezig om bloemen af te snjjden, welke zjj in een mand legde. Toen Hans haar daar zoo in het volle zonlicht zag staan, kwam het hem voor alsof zij eigenlijk het mid delpunt was, waarop al het licht viel en alsof alles om haar heen, vensters, boomen, struiken en bloemen oogen hadden gekregen om haar stralend van bewondering aan te staren. Hij duwde het hekje open, groette Tora in het voorbjjgaan en begaf zich naar de studeerkamer. Toen hij weer beneden kwam had Tora haar mand gedaDe openbaarmaking, want naar hun gevoelen was het aan hen ter beoordeeling welke publiciteit volstrekt noodig was. Terecht merkt de heer Buitendijk op dat niemand, buiten de heeren Kuy per en Fabius, uit die woorden zulk een gevolgtrek king zal kunnen maken. Men ziet alweer hiei'uit welk eene gespannen verhouding er bestaat tusschen de heeren van de Standaard en den redacteur van het Wageningsch Weekblad. Als zoodanig heeft het gebeurde eenige waarde; overigens vinden wij de quaestie al van zeer weinig belang. Men schrijft ons In onze provincie zijn hier en daar nog gemeenten aan te wijzen waar tot dusver geen belasting op de honden is ingevoerd. Het lijdt geen tegenspraak dat deze belasting gemakkelijker te dragen valt dan vele andere, aangezien de voorwerpen die den grondslag voor de heffing uitmaken als artikels van weelde zijn aan te merken. Met uitzondering der landbouwers, die hunne vaststaande honden bezigen voor het karnen, waardoor minder of voordeeiiger personeel in dienst is, houden de meeste, andere ingezetenen hunne huisdieren uit vermaak of gezelligheid. Die ingezetenen zouden niet bovenmatig worden bezwaard met een aan slag voor een paar gulden in het jaar en waren niettemin in elke gemeente hierop eenige- uitzon deringen, het zou niet zoo erg wezen wanneer zulk eene belasting eenige honden opruimde waar, hij gemis aan belasting, een te groot aantal dezer dieren wordt aangetroffen. Ook de land bouwers konden tegen een verminderd bedrag, om bovengemelde redenen, gevoegelijk worden aan geslagen, zonder eenigen druk te ondervinden. Bij de heffing van een matig bedrag zouden de gemeente-financiën eenige verbetering ondergaan of zou men de behoefte aan straatverlichting kun nen bevredigen. Als vervolg op het bericht in ons nommer van 23 dezer omtrent stormschade aan de verschillende wateringen van den polder Walcheren, kunnen wij nog mededeelen dat aan de Noordwatering de volgende schade is ontstaan Zuiderstrand. (Zoutelande). Strandpaal 10 12; 380 Ms Doorniksche steenglooiing; 46-47 (Zuidelijk einde van den Westkapelschen zeedijk); 850 M3 grond verlies; 800 Ma rijsbeslag; 250 M2 Vilvoordsche steenglooiing. Westkapelscbe zeedijk. Dijkpaal 031; 750 M3 grondverlies; 1500 M2 krammat; 140 M2 rijsbeslag; 2800 Ms Doorniksche steenglooiing; 200 Ms Vilvoordsche dito. Van dijkpaal 37 tot strandpaal 1 (Noordelijk einde van den West kapelschen zeedijk) is het duin over 150 M. lengte 4 a 5 M. afgenomen. De kosten van herstel worden bp benadering op f 5000 geraamd Te Domburg is geen schade. De hoogste oploop der golven werd waargenomen den 18en dezer, zijnde 4,50 M. boven hoogwater. Het was jammer dat Woensdagavond zoo weinigen voldaan hadden aan de uitnoodiging der commissie gevuld en stond zjj nu bjj de tuintafel een bouquet te maken. Hij bleef op zijn stok geleund naar haar staan kijken met een uitdrukking op zijn gelaat, alsof hij gezworen had dat er nooit meer éen vriende lijk woord over zijne lippen zou komen. Tora zag niet van hare bloemen op en was zeer bleek, alsof zij het koud had. Na een poos begon hij schielijk en stooterig, alsof hij zichzelven met zweepslagen dreef tot een daad, waartoe hij nooit den moed zou gehad heb ben, als hij zich den tijd gegund had om zich te bedenken »Ik moet u om verschooning vragen voor iets. Ik heb u een vertrouwen opgedrongen, waarom gij niets kunt gegeven hebben en waar over ik berouw heb. Ik heb meest met boeren omgegaan en weet niet zoo precies wat in de we reld gebruikelijk is. Ik begrijp nu dat ik dom geweest ben. Gij zijt mij vreemd en uwe vrienden zijn niet mijne vrienden. Ik had moeten beden ken dat mijne woorden waarschijnlijk moesten be landen bij menschen die ja, ik wil het u niet verbergen, ik nooit in mijn vertrouwen zou nemen. Menschen, die niet weten wat eerlijkheid, waarheidsliefde of trouw beteekent, maar die slechts weten te goochelen met mooie woorden en wiens geheele leven éen logen is I" Nu was het er uit. Hij bleef staan, als ver wachtte hij antwoord, ofschoon hij niets gevraagd had. Tora was vuurrood gewordenmaar hare voor de verlevendiging der verloren beurtvaart van Middelburg op verschillende verlaten haventjes in Zeeland, tot bijwoning eenervergadering, want hoe moor personen er bijeen feijn, hoe meer er van gedachten gewisseld kan worden over de middelen om het doel te bereiken. Thans waren slechts een zevental personen tegen woordig, wien het echter uit de door den heer A. A. Mes Gzn., namens de commissie, gedane mede- deelingen bleek dat het toch bij de ingezetenen van Middelburg niet ontbreekt aan belangstelling voor deze zaak'. De commissie had 700 aan bijdragen voor haar doel ontvangen, terwijl zij voor 13 haventjes 500 noodig had. Met schippers op Tholen, Yerseke, Wemeldinge, Hansweert, Walsoorden en de Paal was een accoord aangegaande meeste schippers kwamen om de veertien dagenalleen die van Yerseke hart zijn contract willekeurig verbroken, maar de commissie had de overtuiging dat spoedig wel een ander schipper zou varen. Een poging om een accoord aan te gaan met een schipper op Geersdijk is mislukt. Verder bleek dat de schippers een toelage ont vangen voor elke reis die zij doen. Waar nu een begin is, mag men met eenigen grond ook eene, zij het dan ook langzame, verbe tering in de beurtvaart te gemoet zien. Een paar handelaars, op de bijeenkomst aan wezig, verklaarden dat zij dientengevolge reeds eenige meerdere beweging in hunne zaken kon den waarnemen. Een ander doel dat de commissie voor oogen had was de verlevendiging van den graanhandel op de beurs te Middelburg. Na eene herinnering aan het plaatsen dertoon- tafels op de beurs deelde de heer Mes mee, dat volgens het gevoelen der commissie er nog niet genoeg publiciteit gegeven was aan deze nieuwe inrichting. Na eenige besprekingen werd, overeenkomstig het voorstel der oommissie dat eenigszins gewijzigd werd, haar opgedragen om door middel van aan plakbiljetten, in alle herbergen in Zeeland te ver spreiden, de landbouwers te wijzen op het nut dier tafels en op het gebruik dat daarvan kosteloos gemaakt kan worden. Verder zal de commissie zich wenden tot het hoofdbestuur der Maatschappij tot bevordering van landbouw en veeteelt in Zeeland met verzoek om de aandacht der afdeelingen op een en ander te vestigen en hunne medewerking te verzoeken in het bevorderen van meer bezoek aan onze beurs. Eene aangename tijding bracht nog de heer Mes, toen hij meedeelde dat een groothandelaar in granen zich in onze gemeente zou vestigen en daardoor ook zeker het zijne zou doen om den handel te verlevendigen. Eene vraag of het ook nuttig zou kunnen zijn om, evenals dit bij paardenmarkten in gebruik is, premiën uit te looven voor den verstafkomenden bezoeker, voor hem die het meest verkoopt of voor den persoon die de grootste partijen koopt, gaf aanleiding tot eenige beschouwingen. Eenige aanwezigen verwachten daarvan geen resultaat; lippen verrieden door geen enkel geluid wat die gloed beduidde. Eindelijk stierf de vlam weg en er kwam een koude, harde uitdrukking op hare bleeke trekken, terwijl zij op doffen toon sprak: »Ik geloof dat wij menigeen voor een goo chelaar in de wereld aanzien, omdat hij niet op ons gelijkt, en omdat wij hem niet begrijpen - 11 Nu, dacht hij, had hij de zekerheid, welke hij gezocht had. Konden hare woorden iets anders beteekenen dan dat die man haar vriend was en zij hem liefhad Het was dus afgedaan voor hemhet sprookje was uit. Wat hij gevoelde bij die zekerheid dat hij iemand, dien hij ver achtte, in het vertrouwen had genomen, was echter geen ergernishij dacht zelfs niet eens aan hetgeen hem zoo lang twijfelachtig, zoo vernede rend en beschamend was voorgekomen. Hij werd beheerscht door een onbestemd gevoel dat hij iets verloren had wat hem dierbaar washij voelde zich eensklaps arm en verlaten. Hij was te moede alsof een warm lichtpunt in de verte eensklaps uitgedoofd was en daardoor alles om hem heen verbleekte. Hij herstelde zich evenwel snel. Tora hoorde hem afscheid nemen en een oogenblik later had hij den tuin verlaten.

Krantenbank Zeeland

Middelburgsche Courant | 1883 | | pagina 1