N° 200.
126* Jaargang.
1886.
Zaterdag
25 Augustus.
SCHOPPEN VROUW,
Gemeente Financien.
Middelburg 24 Augustus.
FEUILLETON.
Dit blad verschijnt dagelijks,
met uitzondering van Zon- en Feestdagen:
Prijs per 3/m. franco f 3,50.
Afzonderlijke nommers zijn verkrijgbaar a 5 Cent:
Advertentiën* 20 Cent per regel.
Geboorte-, Trouw-, Doodberichten enz.: van 1 -7 regels f 1,50
iedere regel meer f 0,20.
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
MIDDELBURGS» COURANT.
Agenten voor dit Blad zijn te VlissingenP. G. de Veij Mestdagh, te Goes: A. A. W. JBolland, te Kruiningen: F. van der Peijl, te Zierikzee: A. C. de Mooij, te Tholen: W. A. van Nieuwenhüijzen, en te Ter Neuzen: A. van der Peijl Jz.
Hoofdagenten voor het Buitenland: de Compagnie générale de Puhlicité G. L. Daube en Cie. te Parijs, Londen, Frankfort a. M., Berlijn, Weenen, Zurich, enz.
De burgemeester en wethouders van Middelburg
maken bekend:
dat de begrooting der inkomsten en uitgaven
der gemeente voor het dienstjaar 1884, met eene
daartoe behoorende memorie van toelichting en
bijlagen, ingevolge artikel 203 van de gemeentewet
op de gemeente-secretarievoor een ieder ter
inzage nedergelegd en aldaar tegen betaling van
ƒ0.50 per exemplaar verkrijgbaar is gesteld.
Middelburg, den 24 Augustus 1883.
De burgemeester en wethouders van Middelburg,
D. A. DRONKKRS L. B.
De secretaris,
Gr. N. DE STOPPELAAR.
De Nederlandsche vereeniging van gemeente-amb
tenaren zal op Donderdag 6 Sept. te Amsterdam
bare derde algemeene vergadering houden.
Er zullen twee bestuursleden moeten gekozen
worden wegens periodieke aftreding van de heeren
m' G. J. Pické en J. Bosch Bruist. Er zal be
sproken worden de al of niet wenschelijkheid van
het instellen eener examen-commissie, belast met
het uitreiken van diploma's aan aspirant-secreta
rissen en ambtenaren ter secretarie en in verband
daarmede de vraagbehoort, ingeval die wen
schelijkheid wordt uitgesproken, die commissie van
staatswege te worden in het leven geroepen, of
behoort, in afwachting van wat de hooge regeering
in deze later zal doen, reeds nu, op initiatief
eener bijzondere vereeniging, zoodanige commissie
of commissiën te worden ingesteld en zoo de
vergadering de laatste meening is toegedaan, op
hoedanige wijze zal daaraan uitvoering gegeven
worden
Van verschillende vereenigingen zijn naar aan
leiding van deze quaestie rapporten uitgebracht.
Hoewel daaruit blijkt dat menige vereeniging
het instellen van zulk een commissie wenschelijk
acht, in den geest van het door de Vereeniging
van burgemeesters en secretarissen in Zuid- en
Noord-Beveland in dezen genomen besluit, waren
er toch ook die zich daarmeê niet konden ver
eenigen. Zoo verklaarde de Vereeniging van bur
gemeesters en secretarissen in de provincie Noord-
Holland daarmede niet te kunnen instemmen,
gedeeltelijk omdat zij in beginsel is tegen de
heerschende examenwoede, vooral op een gebied
waar practische ontwikkeling meer onmisbaar
werd beschouwd dan theoretische opleiding, ge
deeltelijk wijl zij aan de uitvoerbaarheid van het
plan twijfelt. Evenzeer achtte de Vereeniging\oan
burgemeesters en secretarissen der voormalige plat
telandsgemeenten in Walcheren de instelling van
zulk een examen-commissie voor die gemeenten
niet wenschelijk, aangezien de geringe bezoldiging
der gemeente-secretarissen daar, gebaseerd op bet
lage bevolkingscijfer dier gemeenten, oorzaak is,
VAM
PROSPER MERIMÉE.
II.
Na dien tjjd ging er geen dag voorbij zonder
dat de jonge ingenieur voor baar venster op en
neder liep, en weldra ontstond er tusschen ben
een stilzwijgende kennismaking. Als zij aan haar
borduurraam zat, voelde zij zijne tegenwoordigheid
dan hief zij bet hoofd op en zag hein eiken dag
langer aan. Hij scheen haar voor dit onschuldige
gunstbewijs zeer dankbaar te zijnzij zag met den
diepen, vluggen blik der jeugd, dat een donkere
blos telkens zijne wangen kleurde, wanneer hunne
oogen elkaar ontmoetten. Na verloop van een week
begon zij tegen hem te glimlachen.
Toen Tomski aan zijn grootmoeder verlof vroeg
om haar een zijner vrienden voor te stellen, begon
het hart van het arme meisje hevig te kloppen,
en toen zij hoorde dat Naroumof bij de garde te
paard was, speet het haar vreeselijk dat zij haar
geheim aan dien onbesuisden Paul had prijs
gegeven.
Hermann was de zoon van een Duitscher, die zich
jn Rusland gevestigd en hem een klein kapitaaltje
dat men geen hoogere eischen aan de titularissen
moet stellen, wil men niet verscheidene secretaris
plaatsen onbezet zien, terwijl verder de gemeente
besturen toch altijd de bevoegdheid hebben tot
bet afnemen van een examen bij een eventueel
talrijk opgekomen getal sollicitanten, zonder zich
daarom te behoeven te binden aan examens van
rijks- of particuliere commissiën.
Eenzelfde gevoelen werd ook gedeeld door de
Vereeniging van burgemeesters in de provincie Gro
ningen. Yolgens haar waren de jaarwedden dier
gemeente-ambtenaren zoo laag dat geen eischen
van wetenschap gevraagd kunnen worden, terwijl
pogingen, door haar aangewend om daarin ver
betering te brengen, herhaaldelijk schipbreuk leden.
De Provinciale administratieve vereeniging in
Gelderland kwam het voor dat door het samen
stellen van zoodanige commissie het voorgestelde
doel niet zal worden bereikt, als zijnde men niet
verzekerd van den steun der gemeenteraden, en
dat slechts door eene regeling bij de wet het ge-
wenschte doel kan worden bereikt.
De begrooting der gemeente Middelburg voor
1884, die wij als naar gewoonte in haar geheel
zullen opnemen, bedraagt in ontvang en uitgaaf
275,669,41. De begrooting voor de gasfabriek
wordt 57,175 in ontvang en uitgaaf geraamd.
Opgave van brieven, geadresseerd aan onbeken
den, verzonden door het postkantoor Middelburg,
gedurende de 2e helft der maand Juli 1883. Mej.
C. Van Wjjk, 's-GravenhageP. Van den Hoek,
's-GravenhageWillemse, Kruiningen; mevr. G.
Andreae, Middelburg; P. Constandt, Moerdijk.
Briefkaarten J. D. v. Dijk, Amsterdam.
Het waa de uitdrukkelijke iveogoh van den
overledene, mr J. H. De Laat de Kanter te Goes,
dat de ter aarde bestelling van zijn stoffelijk over
schot in den grootsten eenvoud zou plaats hebben.
Geen toespraken mochten worden gehouden. Toen
dus heden morgen op de begraafplaats te Goes
die droeve plechtigheid geschiedde, mocht geen
der aanwezigen een woord van waardeering spre
ken, en bepaalde de oudste zoon zich slechts tot
het uiten, namens de familie, van een enkel woord
van erkentelijkheid aan allen die door hunne
tegenwoordigheid eer hadden bewezen aan de
nagedachtenis van zijn besten vader.
Onder de aanwezigen merkten wij op het dage-
lijksch bestuur van Goes, leden van de commissie
van toezicht op het lager onderwijs aldaar, den
arrondissements schoolopzienereenige onderwij
zers, den deken der orde van advocaten hij de
rechtbank te Middelburg, mr W. C. Borsius, tevens
een goed vriend van den overledene.
Door de afwezigheid, gedurende de vacantie,
van vele leden der rechterlijke macht en tenge
volge van de zitting der rechtbank, die heden
plaats had, kon van die leden niemand tegen
woordig zijn, hoewel het anders zeker van hunne
zijde niet ontbroken zou hebben aan belangstelling
bij eene plechtigheid, die zulk een waardig lid
der balie gold.
nagelaten had. Vast besloten om zijn onafhankelijk
heid te bewaren, had Hermann zich tot wet gesteld
om de rente van zijn kapitaaltje niet te gebruiken,
van zjjn traktement te leven en zich geen enkele
buitensporigheid te veroorloven. Hij was weinig
mededeelzaam, zeer eerzuchtig en stelde zijne
makkers zelden in de gelegenheid om zich op
zijne kosten te vermaken. Achter een voorgewende
bedaardheid verborg hjj hevige hartstochten en
een teugellooze verbeelding, maar hij bleef zich
zelf altjjd meester en had zich weten te bewaren
voor de gewone uitspattingen der jeugd. Zoo had
hij, ofschoon een speler in zijn hart, nooit een
kaart aangeraakt, omdat bij begreep dat zijn for
tuin hem (zooals hijzelf zei) niet veroorloofde
om het noodige op te offeren in de hoop van het
overbodige te verkrijgenen toch bracht bij ge-
heele nachten aan de groene tafel door en volgde
met koortsachtige spanning de wisselende kansen
van het spel.
De anecdote van die drie kaarten van den
graaf De St Germain had zijne verbeelding sterk
getroffen, en hij bleef er den geheelen dag
aan denken.
„Als die oude gravin," zei hij bij zichzelf,
toen hij den volgenden avond door de straten van
Petersburg flaneerde, »mij haar geheim toch
eens toevertrouwdeAls zij mij die drie kaarten
slechts wilde noemen 1 Ik moet mij laten
voorstellen, haar vertrouwen winnen, haar het
hof maken Ja en zij is zeven en tach
tig jarenZjj kan deze week sterven, morgen
Tholen, 24 Aug. Door den kerkeraad der
N. H. gemeente is een verzoekschrift aan den
gemeenteraad ingezonden om geen kermis te doen
houden. De aangevoerde gronden betreffen zoowel
de quaestie der zedelijkheid als de besmettelijke
ziekten.
*St.-Annala,n<l, 24 Aug. De door regenten van
het weezen-armbestuur vastgestelde rekening over
1882/83 werd heden door den gemeenteraad goed
gekeurdde ontvangst bedroeg 5052,37 en de
uitgaaf 4069,28, zoodat de rekening een goed slot
van ƒ983,09 oplevert.
De begrooting van dat bestuur werd ook behan
deld en goedgekeurd, zijnde in ontvang op 4964
en in uitgaaf mede op 4964,
Zoo als in ons vorig nommer onder de Laatste
berichten medegedeeld werd, bezochten gisteren de
koning en de koningin incognito de tentoonstelling
te Amsterdam.
Z. M. de koning, wiens uiterlijk weerkrachten
gezondheid teekent, voerde voortdurend een leven
dig gesprek zoowel met de personen die hem bege
leidden als met de verschillende inzenders, en
menig adreskaartje werd door Z. M. medegenomen.
Ook met het bewakend personeel, de militairen,
voor welke eereposten de verschillende natiën
zonder uitzondering hunne s>kranigste" exemplaren
hebben gezonden, wisselde Z. M. nu en dan vrien
delijke woorden. Een Turksch koopman, neerge
hurkt op eene tafel in de midden-galerij, genoot
de eer de zakdoeken van H. M. de koningin en
van hare dames met een droppel rozenolie te
parfumeeren.
In 't gebouw der Surinaamsche inboorlingen en
in de Javaansche kampong had het onderhoud met
'sjioning? njiderdaneu uit üe Jieerlii'iügalartïdeii
plaats, door tusschenkomst van den heer Mackintosh
voor de eerstgenoemden, en van den heer Bosscher
voor de Javaantjes.
Omtrent dit allercurieust bezoek, dat de vorste
lijke personen uitmuntend voldeed, meldt het
Handelsblad
Toen HH. MM., na even door den heer Mackin
tosh te zijn toegesproken, bij de Surinamers bin
nentraden, stonden ze in een groepje bijeen. De
vrouwen in bet midden met de kleintjes, rechts
de naakte heeren, links de met hun veeren hoofd
tooisels gesierde Indianen.
De koning en de koningin traden naar hen toe.
Aanvankelijk maakte de blijdschap, die ze aan
den dag hadden gelegd toen hun de aanstaande
komst werd gemeld, plaats voor stomme verba
zing. Een der heeren bleef zelfs met de oogen
naar den grond geslagen staan. Langzamerhand
kwam er moed in, en ieder der mannen en vrou
wen bood den koning en der koningin een ge
schenk aan. De een 'n mandje, de ander 'n kruikje,
een derde een portret, weer een ander een groote
mand enz. enz. en alles werd met de meeste
vriendelijkheid aangenomen. Met de vrouwen
die zoo wat Hollandsch pratenwisselden de
vorstelijke personen vriendelijke woorden, en door
tusschenkomst van den heer Mackintosh spraken
wellicht reeds Bovendien is er misschien
geen woord waar van de heele historieNeen,
zuinigheid, matigheid en arbeid, dat zijn mijne
drie gelukskaartenDaarmede zal ik mijn kapi
taal verdubbelen, vertiendubbelen. Die zullen mij
mijn onafhankelijkheid en mijn welzijn verze
keren."
Aldus voortpeinzende, bevond hij zich eensklaps
in een der hoofdstraten voor een ouderwetsch
huis. De straat was versperd door de vele rijtui
gen, die een voor een voor dien schitterend ver
lichten voorgevel stilhielden. Uit elk opengaand
portier zag hij nu eens een sierlijk dames voetje
of de hooge stevels van een generaal te voorschijn
komen, afgewisseld met opengewerkte kousen of
Fransche schoentjes. Pelsen en mantels trokken
in statigen optocht een reusachtigen Zwitser
voorbij.
»Aan wie behoort dat huis?" vroeg hjj aan
den nachtwacht (boudoutchnik)die in zjjn huisje
verscholen stond.
„Aan de gravin (Dat was de groot
moeder van Tomski.)
Hermann sidderde. Eensklaps kwam hem de
geschiedenis der drie kaarten weêr voor den geest.
Hjj begon om het huis heen te loopen, en dacht
aan de vrouw die het bewoonde, aan haar rijk
dom, aan haar geheimzinnige macht.
Eindelijk op zijn kamer teruggekeerd, kon hij
lang den slaap niet vatten en toen hij ten laatste
indommelde, zag hij voor zijn oogen niets dan
kaarten dansen op eene groene tafel, bedekt met
ze met de anderen. Een neger-Engelsch lied, op
de wijze van het Wien Nesrlandsch Bloed, werd
den bezoekers toegezongen, 't Is een dankzeg
ging van de Surinaamsche negers voor de eman
cipatie. Daarna ging ieder aan den arbeid,
bezochten HH. MM. de hutten, nam de koningin
een pop aan, haar door een der vrouwen ten ge
schenke gegeven voor het prinsesje, en danste ten
slotte een der naakte heeren een soort van dans
onder vingertrombegeleiding, die belachelijk mooi
wa.s, want de man had zoo weinig begrip, dat bij
alle buigingen met den rug naar Z. M. toe maakte.
Ten slotte echter kwam bij naar voren en maakte
een buiging, den besten saletjonker waardig.
Toen HH. MM. weer naar het midden gingen
om afscheid te nemen van hunne Westersche on
derdanen, schaarden ze zich allen bijeen, de vrouwen
neigden en stemden met de mannen in, die een
hip, hip hip lioerah aanhieven.
Toen de koning en de koningin 's middags op
nieuw de tentoonstelling bezochten stroomde ook
veel volk daarheen, doch de grenzen der discretie
werden vrij wel in acht genomen.
Terwijl de vorstelijke bezoekers bij de muziektent
waren hief Bilse's orkest het Wien Neerlands Bloed
aan en juichten allen HH. MM. toe, die daarvoor
op minzame wijze hun dank betuigden
Het bezoek is tot zichtbare tevredenheid der
booge gasten afgeloopen.
Men leest in de Japan Weekly Mail:
>Bericbten van Timor melden, dat de inboor
lingen op het Portugeesche gebied zijn opgestaan.
Eenige tienduizenden verzetten zich tegen het
Portugeesch gezag en vuurden op de troepen, die
tegen hen uitgezonden wedden
»Het schijnt, dat op Timor de financieele toestand
der regeering zeer slecht is en dat de inlanders
onder onrechtvaardige en overmatige belastingen
zuchten. Men verhaalt zelfs, dat soms de plaatselijke
overheid gedwongen is geweest, geld van particu
lieren te leenen om de staatsambtenaren te betalen.
Timor en Macao vormen, ofschoon ver verwijderd,
samen een koloniale provincie, en dus is de stad
houder van Macao tevens de eerste ambtenaar van
Timor. Dr De Rosa heeft daarom hulptroepen
gezonden naar Timor en vele leden der nationale
garde van Macao, die binnenkort ontslagen zouden
worden, hebben zich op Timor weder laten aanwerven
voor den werkelijken dienst.
»Het is verblijdend, de welvaart der inboorlingen
in bet Nederlandsche gedeelte van Timor waar
te nemen. Terwijl de invloed van Portugal in
zijn Oostersche koloniën reeds sinds lang aanhou
dend vermindert, hebben Nederland's koloniën op
Timor en Java buitengewoon gebloeid. Door de
wijze en vrijzinnige wetten van Nederland gaan
de inboorlingen der koloniëmsnel en aanhoudend
vooruit in beschaving; zij zijn een tevreden en
welvarend volk, dat zijn land liefheeft en gemak
kelijk te regeeren is. In de laatste jaren heeft
de herziening van het strafwetboek vooral mede
gewerkt tot verbetering van den toestand dei-
inlanders; terwijl de misdaden merkbaar vermin
stapels gouden dukaten en bankbiljetten. Hij
zag zichzelf den eenen inzet na den anderen doen,
en handen vol gouds in zijn zak steken, terwijl
zijn portefeuille tot berstens toe vol was met
bankpapier. Bij zijn ontwaken zuchtte hij dat hij
zijne denkbeeldige schatten niet meer had, en
ging, om zich te verstrooien, weêr in de stad
wandelen.
Weldra bevond hij zich tegenover het huis der
gravin. Een onweerstaanbare macht dwong hem
om stil te staan en naar boven te kijken. Daar
zag hij aan een der vensters een jong meisje, met
mooi zwart baar, bevallig over een boek of bor
duurraam gebogen. Het hoofd werd opgeheven
bij zag een frisch gelaat en zwarte oogen. Dat
oogenblik besliste over zijn lot,
III
Lisabetta Iwanowna had juist haar hoed en
shawl afgelegd, toen de gravin haar liet roepen.
Zij had opnieuw laten inspannen, en terwijl twee
lakeien met veel moeite de oude dame in het
rijtuig tilden, zag Lisabetta den officier vlak
naast zich staanzij voelde dat hij hare band
vatte, en eer zjj van den schrik bekomen was,
bad hij haar een papier in de hand geduwd en
was reeds verdwenen. Zij verbm-g bet schielijk in
haar handschoen en gedurende den geheelen rit
zag of hoorde zij niets. Als de gravin reed, was
z^j gewoon voortdurend vragen te doen.
