N° 180.
125e Jaargang.
1882.
Woensdag
2 Augustus.
NATIONALE MILITIE.
FEUILLETON.
Dit blad verschijnt dagelijks,
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per 3/m. franco f 3,50.
Afzonderlijke nommers zijn verkrijgbaar a 5 Cent.
Ad ver ten tien: 20 Cent per regel.
Geboorte-, Trouw-, Doodberichten enz.: van 1 -7 regels f 1,50
iedere regel meer f 0,20.
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Hoofdagenten voor het Buitenland: de Compagnie générale de Publicité G. L. Daube Cie. te Parijs, Londen, Frankfort a. M., Berlijn, Weenen, Zurich enz.
Veemarkt te Middelburg,
Oproeping van Verlofgangers
der lichting 1879.
Middelburg 1 Augustus.
PATER, CORSTANTÏJR.
Uit het Franseh,
vin.
iUIDDELBLRGSCHË (COURANT.
Donderdag den 3en Augustus 1882, van des voor-
middags 8 tot des namiddags 4 uren.
Middelburg, den len Augustus 1882.
De burgemeester en -wethouders voornoemd,
PIC K
De secretaris,
G. N. DE STOPPELAAR.
De burgemeester van Middelburg,
gezien de circulaire van den commissaris des
konings in deze provincie van den 17 Mei 1882,
A n°. 1734/1, 3e afdeeling Provinciaal blad n°. 50),
roept bij deze op de in deze gemeente wonende
milicien-verlofgangers der lichting 1879, behoorende
tot het le en 2e regiment hussaren om op den tijd en
plaats als in de aan hen uit te reiken order is vermeld,
tegenwoordig te zijn, voorzien van al de voorwer
pen van kleeding en uitrusting, door hen bij hun
vertrek met groot verlof medegenomenbenevens
van hun verlofpas, teneinde rechtstreeks naar hun
korps te vertrekken.
Zjj moeten zich vooraf en wel op Vrijdag den
4eB Augustus a., des voormiddags tusschen 10
en 11 uren, bij den burgemeester hunner woonplaats
aanmelden, voorzien van hun verlofpas, teneinde de
noodige biljetten, alsmede daggeld, indien zij dit
verlangen en daarop recht hebben, te ontvangen.
De verlofgangers, die op het bepaalde uur niet
ter aflevering verschijnen, worden bij hun korps
gestraft.
Zij die niet aan de oproeping voldoen, worden
als deserteurs behandeld, terwijl degenen, die door
ziekte verhinderd worden op den bepaalden dag
onder de wapenen te komen, van die omstandig
heid, onder overlegging van eene verklaring van
een geneesheer, tijdig kennis behooren te geven
aan den burgemeester. Na hun herstel vervoegen
zij zich hij hun korps.
Middelburg, den 31 Juli 1882.
De burgemeester voornoemd,
PICKÉ.
Naar wij vernemen zal, wegens herstellingen
aan het klokkenspel van den Abdijtoren alhier,
bjj het vernieuwen van eene gescheurde klok, het
carillon in de eerstvolgende weken, en dus ook
bjj gelegenheid van den verjaardag van H. M.
de koningin, niet bespeeld kunnen worden.
Bij den raad van state is een ontwerp in be
handeling voor een algemeenen maatregel van
bestuur, die aan de spoorwegen de verplichting
oplegt tot het bezigen van doorloopende, zelfwer
kende remtoestellen.
Bij kon. besluit van 23 Juni 1882, n° 8, is de
vergoeding aan de postambtenaren toe te kennen
wegens hun bemoeingen in zake den diensteder
S3
van
LTJDOVIC HALÉVY.
„Ja, als ik hem bemin."
»lk tracht verstandig met u te praten en gij
praat steeds Bettina, ik heb meer onder
vinding dan gij. Versta mij goed. Sedert onze
komst te Parijs hebben we in een zeer drukke,
zeer schitterende, zeer voorname wereld geleefd
Indien gij gewild had, zoudt gij nu reeds
markiezin of prinses kunnen zijn."
»Ja, maar ik heb niet gewild."
»Zal het u niets kunnen schelen om een
voudig mevrouw Reynaud te heeten?"
»In het minst niet, daar ik hem liefheb."
»Ach, daar komt gij altijd op terug."
»Dat is ook de hoofdvraag. Een andere
bestaat er niet, en ik wil op mijn beurt ook ver
standig zijn. Ik geef u toe dat ik mjj misschien
wat spoedig heb laten opwinden en dat die vraag
pog niet geheel opgelost is. Maar zie nu eens
rijkspostspaarbank, geregeld. Die vergoeding be
draagt kantoorsgewijzea 2| cent voor elke inla
ge; b per mille van het bedrag der inlagen over
een geheel jaarc 5 cent voor eiken, op 31 Dec.
van elk jaar, aan het post-, bij-of hulpkantoor in
geschreven inlegger. Die vergoeding heeft een
terugwerkende kracht, zoodat voor 1881 ook naar
dezen maatstaf een uitkeering zal plaats hebben.
f
Sedert Zaterdag middag 3 uren hebben de dui
kers bun arbeid van bet onderzoek naar bet wrak
van de Adder wegens ongunstigen wind en zee
voorloopig moeten staken.
Bijzonderheden beeft het gehouden onderzoek
nog niet opgeleverd. Het gerucht dat eergisteren
verspreid werd, dat men een gat bij de schroef
had gevonden, zoodat aan het breken van de
schroefas en een daaruit ontstaan lek moest ge
dacht worden, bad waarschijnlijk zijn oorsprong
in het rapport van den duiker, die meldde, dat
hp 16 el uit de schroef een opening had gevon
den. Die opening is echter voor de spuikraan
bestemd en behoort in den romp. Het vinden
ervan getuigt alleen, dat de duiker zijn arbeid
nauwkeurig verricht.
Of het schip gelicht zou kunnen worden, is
hoogst twijfelachtig. Het gevaarte weegt 1,600,000
Nederlandsche pondenom het te lichten zouden
vier schepen van 500,000 Ned. ponden gewicht
noodig zijn, gesteld, dat men met de noodige
kettingen den romp omhoog kon hijsclien, zonder
dat die in elkaar gewerkt werd.
Blijkt het lichten met kettingen bjj nader on
derzoek niet mogelijk, dan is er wellicht nog een
kans om bet schip weer boven te krijgen, als men
het onder water kan keeren en leegpompen, zoo
dat het zelf weer naar boven stijgt. Doch ook
dit middel is zeer moeilijk toe te passen. Vad
Uit het leven van den te Wiesbaden, na eene
ongesteldheid van weinige oogenblikken, overleden
hoogleeraar dr. J. J. van Oosterzee worden nader
eenige bijzonderheden medegedeeld.
Geboren 1 April 1817, zegt de Zio. Ct.,
had hij den leeftijd van ruim 65 jaren bereikt;
maar als een mensch van gewone begaafdheid 130
jaren oud werd, zou hij zich nog moeten inspan
nen om zooveel te werken als prof. v. Oosterzee
heeft gedaan in de helft van dien tijd. Op 23ja-
rigen leeftijd werd hij door prof. Yinke, zijn leer
meester, als predikant bevestigd te Eemnes-Bin-
nen, na eerst den doctorstitel te hebben verwor
ven met de verdediging der theol. dissertatie:
De Jesu Christo e Maria virgine nato. Bijna vier
jaren bleef hij werkzaam in Eemnes. Zijn groote
gaven als redenaar bleven reeds daar niet ver
borgen. In 1844 beroepen naar Alkmaar, werd bij
ook daar niet lang met rust gelaten. Na tien
maanden was hij predikant in zijn vaderstad
Rotterdam, waar hij achttien jaren werkzaam
bleef. Welk een stormachtigen opgang deze
jeugdige prediker maakte, kan onder meer blijken
uit hetgeen in de maanden van zijn verblijf in
Noord-Holland gewoonte was. Een a twee uren
boe verstandig ik ben. Jean vertrekt morgen en
ik zal hem in drie weken niet zien. In die drie
weken zal ik al den tijd hebben om mjjzelve te
ondervragen, te raadplegen, in éen woord, om te
weten te komen wat er in mij omgaat. Met al
mijn luchthartigheid ben ik toch zeer ernstig en
nadenkend Dat moet gij erkennen."
»Ik erken het."
«Welnu, daarom richt Ik dit verzoek tot u,
zooals ik het tot onze goede moeder zou gericht
hebben, indien zij nog leefde. Al-s ik over drie
weken tot u zeg: «Suze, ik weet zeker dat ik
hem liefheb 1", veroorlooft gij mij dan dat ik ge
heel alleen naar hem toe ga en Vraag of hij mij
tot vrouw wil nemen Dat hebt gij met Richard
ook gedaan Zeg Suzie veroorlooft gjj
het mij
«Ja, dan zal ik het u veroorloven."
Bettina omhelsde haar zuster en fluisterde aan
haar oor
«Dank u, moedertje."
«Moedertje, moedertjeZoo noemdet gij
mij toen gij een kind waart, toen wij beiden al
leen op de wereld stonden, toen ik u eiken avond
uitkleedde in onze kleine woning te New-York;
toen ik u in mijne armen sloot en in uw bedje
legde en liedjes zong om u in slaap te maken.
Sedert dien tijd, Bettina, heb ik slechts éen
wenscb gehaduw geluk. Daarom verzoek ik u
goed na te denken. Antwoord mij niet
laten wij er niet meer over spreken. Ik wil u
kalm en rustig laten blijven. Gjj liebt Annie
vóór kerktijd werden in de dorpen om Alkmaar de
klokken geluid of werd op den trommel geslagen,
om aan te geven dat men zich diende gereed te
maken als men naar de stad wilde om v. Ooster
zee te hooren. In Rotterdam was bet al die 18
jaren al even moeilijk om een goede plaats in de
kerk te vinden, waar de beer v. Oosterzee pre
diken zou. Zijn grootste kracht zat dan ook in
zijn redenaarsgave. Begaafd met een zeldzaam
geheugen, wist hij den schat zijner groote geleerd
heid altijd met het meeste gemak en de meeste
gepastheid te gebruiken; ook had hij groote ga
ven van vinding.
In 1863 tot hoogleeraar benoemd in Utrecht,
nam hij die betrekking met den meesten ijver
waar; getuige de breede lijst zijner ook na dien
tijd verschenen theologische werken,
In en buiten Nederland werden Yan Oosterzee's
groote bekwaamheden op godgeleerd gebied hoog
gewaardeerd. Een groot aantal werken versche
nen van zijne hand, als tal van Leerredenen, Het
Leven van Jezus, Op reis, Jacques Saurin, Ge
schiedenis onzer Theologie, Gewijde bladen, enz.
enz. Wij bezitten van hem mede eenige weinige,
doch sehoone gedichten.
Te onzent herhaaldelijk uitgegeven, werden vele
zijner werken in onderscheidene vreemde talen
overgezet, zelfs in hetJapansch.
Gisteren morgen is te Arnhem in Musis Sacrum
de eerste tentoonstelling geopend, in ons land
door de Ned. Vereen, van locaalspoor- en tramwegen
ingericht. De minister van waterstaat hield eene
korte openingsrede, die door den heer S. Hamelinck,
voorzitter der Vereeniging, beantwoord werd.
De tentoonstelling is zeer belangrijk en volledig.
Zij bevat 352 inzendingen in de volgende 10,
groepen
Groep I. Onderbouw, aarden baan, wegen,
bruggen, viaducten en overgangen.
Groep II. Bovenbouw. Systemen van spoor
staven, langsliggers, dwarsliggers, wissels en draag
baar spoor.
Groep III. Seinen, als optische toestellen, tele
graaf, telephoon.
Groep IV. Samenstelling van stallen, halten
werkplaatsen, remises.
Groep Y. Systemen, electriciteit, locomotieven,
onderdeelen, paarden, hoefbeslag.
Groep VI. Rijtuigen, wagens, assen en wielen.
Verlichting. Verwarming.
Groep VII. Kleedingstukken en couponhouders.
Groep VIII. Werkplaatsen. Inrichting. Vaste
machines. Gereedschappen.
Groep IX. Controle-toestellen. Stelsels van
controle.
Groep X. Boekwerken. Kaarten. Verhande
lingen. Statistiek. Graphische voorstellingen.
Bljjkens telegram van den consul der Nederlanden
te Port Said, van 30 dezer, is de toestand aldaar
en op het Suez-kanaal voortdurend rustig.
(Zie laatste berichten van gisteren).
weggezonden. Wilt gij graag dat ik van avond
nog eens uw moedertje ben, u uitkleed en naar
bed breng, evenals vroeger?"
Ja, dat wil ik wel."
»En belooft gij, als gij in bed zijt, heel zoet
te zjjn
„Zoo zoet als een engel."
»En uw best te doen om te gaan slapen?"
«Zooveel ik kan."
«Heel gehoorzaam, zonder aan iets te den
ken
»Heel gehoorzaam, zonder aan iets te den
den."
«Des te beter."
Tien minuten later rustte het lieve hoofdje van
Bettina heel zacht tusschen de borduursels en
kanten, en zei Suze tot baar zuster
»Ik moet weer naar beneden, naar al die
menschen die mij van avond erg vervelen. Eer
ik naar mijn kamer ga, kom ik zien of gij slaapt.
Praat niet. Slaap wel."
Zij ging. Bettina bleef alleen en was heel braaf.
Zjj deed de grootste moeite om in slaap te ko
men maar het gelukte haar slechts ten halve.
Zij viel in een soort van dommeling en zweefde
tusschen de werkelijkheid en droomen. Zij had
beloofd aan niets te denken en zij dacht toch
aan hem, altijd aan hem, alleen aan hem, heel
flauw, heel verward. Hoeveel tijd er verloopen
was zou zij niet hebben kunnen zeggenmaar
eensklaps meende zij in haar kamer te hooren
loopen; zjj opende de oogen ten halve en dacht
Zoo als wij gisteren gemeld hebben, zal de duiven-
schieterjj te Bussum nu op een buitenplaats van den
heer Blaauw aldaar plaats hebben. Intusscben blijft
bet algemeen gevoelen daartegen protesteeren en
heeft de minister van binnenlandsche zaken aan
de burgemeesters eene aanschrijving gericht om
dergelijke wedstrijden te verbieden of te voorko
men. Dit verbod zal echter, op particuliere gron
den, wel ontdoken kunnen worden en het Han
delsblad herinnert nu nogmaals aan de redenen,
waarom deze soort van Sport, welke de jachtver-
eeniging Nimrod beschermt, in ons land voor laf
en wreed gehouden wordt.
«De duivenschieters, gaat het Hbl. voort.
begrijpen die redenen niet. Ze halen de schouders
op over de sentimenteele schoolmeesterachtigheid
van enkele courantiers en andere minder ontwik
kelde menschen; vinden dat ze een mal figuur
slaan tegenover vrienden te Parijs of te Monte
Carlo, als ze in ons vrije land niet eens op duiven
mogen schieten; verklaren dat ze geen tamme
witte duiven, maar grauwe torenduiven schieten,
die anders toch gevangen en gedood worden;
meenen, dat schieten op duiven hetzelfde is als
het schieten op patrijzen, en merken ten laatste op,
dat als men zoo tegen wreedheid is, men moest
beginnen met bengelaars te verbieden met pieren
baars te vangen, en vischvrouwen moest beletten
paling te villen.
»Wjj gelooven, dat dit, bondig bijeen, de argu
menten der duivenschieters zijn. Zij geven daar
door blijk, zelfs geen flauw besef te hebben van
de reden waarom de meerderheid der beschaafde
mannen en vrouwen, zoo in Nederland als in En
geland, walgt van hun vermaak.
„De duivenschieters zien zelve niets wreeds in
hun werk. We spreken hen dan ook gaarne vrij
van de beschuldiging, dat ze met opzet wreed zijn;
doch we gelooven dat ze zich geen rekenschap
geven van de gevoelens, welke het rondfladderen
van verminkte duiven, die met gebroken pooten
of slapbangenden vleugel op een boom vluchten,
wekt bij minder door gewoonte verharde menschen.
„Wij keuren het schieten van duiven als publieke
vermakelijkheid, door heeren die bierdoor gelden
eer pogen te winnen, zoo scherp af, wegens den
verlagenden invloed dien het op mannen en vrouwen
heeft dit slaehterswerk te aanschouwen, daar ze
moeten leeren hun hart te verharden en hun
medelijden te onderdrukken.
«Er zijn in andere landen vrouwen, die dit
ridderlijk spel bijwonen. Wanneer eene vrouw,
door een boscb wandelende, een gewonden vogel
voor bare voeten ziet nedervallen, is hare eerste
opwelling het dier op te nemen om te pogen
vleugel of poot te genezen, doch de vrouwen, die
gaan' kijken naar het verminken van duiven, zijn
een andere soort vrouwen, en weten van die over
gevoeligheid en sentimentaliteit niet af.
«Menschen, die van dierljjk voedsel leven, trek
ken zich het lot van vogels, die een snellen, ge-
weldadigen dood sterven, niet aan. Wanneer
hoenders geschoten worden op de heide of in het
haar zuster te herkennen. Met een slaperige stem
zei zij
«Weet ge wat Ik houd van hem I"
»Stilga nu slapen."
«Ik slaap al
Nu sliep zjj voorgoed in, ofschoon minder Vast
dan gewoonlijk, want tegen vier uren deed een
geluid haar wakker schrikken, dat haar slaap
anders niet gestoord zou hebben. De stortregen
sloeg met geweld tegen de twee groote vensters
van haar kamer.
»0die regen," dacht zij, „wat zal hij nat
worden."
Dat was haar eerste gedachte. Zij stond op,
liep op bloote voeten de kamer door en opende een
blind. De dag brak aan, grijsgrauw, somber de
lucht hing laag. De wind gierde en joeg den
regen driftig voort.
Bettina ging niet weer naar bed. Zij voelde
dat het haar onmogelijk zou zjjn weer in te
slapen. Zp trok een peignoir aan en bleef voor
het venster naar den regen staan kjjken. Als hp
dan toch volstrekt weg moest, had zij gaame ge
zien dat hjj op zjjn eerste etappe mooi weer en
zonneschjjn had gehad.
Toen Bettina een maand geleden te Logneval
kwam, wist zij niet wat een etappe was. Maar
nu wist zij het. Een artillerie-etappe is een
marsch van dertig of veertig mijlen, met een uur
halt om te ontbjjten. Dat heeft pater Constantjjn
haar geleerd; want op hare ochtend-wandelingen
naar de armen bestormt Bettina den priester met
