N°: 149.
124® Jaargan:
1881.
Dinsdag
28 Juni.
Dit blad verschijnt dagelijks,
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per 3/m. franco 3,50,
Afzonderlijke nommers zijn verkrijgbaar a 5 Cent.
Advertentiën: 20 Cent per regel.
Geboorte-, Trouw-, Doodberichten enz.: van 1-7 regels 1.50
iedere regel meer 0,20.
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Hoofdagenten voor het Buitenland: de Compagnie générale de Publicité O. L. Daiibb Cie. te Parijs Londen, Frankfort a. M., Berlyn Weenen, Zurich ens.
Middelburg, 27 Juni.
v
De dochter van lord Maskelyne,
ROSA MACKENZIE KETTLE.
de Bertie nit het verzenboek, Herbert Ducie,
baron Maskelyn®,
Van Vlissingen naar St. Nicolaas.
MIDDELBURG
In de beden namiddag gehouden zitting van
de kamer van koophandel en fabrieken werd
mededeeling gedaan van een schrijven van den
minister van waterstaat enz., houdende bericht
dat te rekenen van 7 Juni met den trein van
2.45 's avonds R, S. uit Amsterdam, langs
UtrechtBoxtelBreda, aangeteekecde brieven
naar Middelburg verzonden worden, welke aldaar
te 8.50 's avonds aankomen, terwijl maatregelen
genomen worden om voortaan te Middelburg mede
aangeteekende brieven te doen ontvangen met den
trein die te 10 u. 's avonds aldaar voorbijgaat.
(Naar wij vernemen is ook dit laatste gisteren
in werking getreden).
De motie van de heeren Lenting en Sickesz,
over welke de tweede kamer heden beslist, luidt
aldns
"De kamer, het ■vrensehelijk achtende dat een van
regeeringswege te benoemen staatscommissie een nader
onderzoek instelle naar de doelmatigste verbinding van
Amsterdam met den Rijn, schorst de beraadslaging over
het in behandeling zijnde wetsontwerp eD gaat over tot
de orde van den dag."
Men weet dat de openbare meening te Amster
dam vrij algemeen het door de regeering voorgestelde
plan tot verbetering der Keulsche vaart afkeurt.
Er is echter langen tijd gedacht dat de Amster
dammers, wanneer het op eene beslissing aankwam,
gedachtig aan het „halve ei", dat beter is daD de
„ledige dop," ten laatste toch nog in het regee-
ringsplan zonden berusten. Dit is echter het
geval niet en uit een hoofdartikel in het Handels
blad blijkt dat men zelfs den langen omweg
van benoeming eener nieuwe staatscommissie van
onderzoek, met al de daaraan verbonden kansen
van verandering van ministerie en andere politieke
hindernissen, verkiest boven de verbetering van
de Keulsche vaart.
Bedoeld hoofdartikel teekent tevens den stand
van het debat. Aangezien men aan mag nemen
dat in dit stuk tevens de zienswijze wordt uitge
sproken van een deel althans van Amsterdam's
handelaren, laten wij een overzicht ervan hier
volgen.
„Er bestaat voor Amsterdam behoefte aan een
betere verbinding met den Rijn. De oude Keulsche
vaart, voor 50 jaren wellicht voldoende, is sedert
lang onvoldoende. Ieder erkent de noodzakelijk
heid van verbeteringde vraag is alleenhoe
moet de verbetering tot stand komen, aan welke
eischen moet zij voldoen?
„De handelaars en de schipperij verklaren een
parig dat zij niet gebaat zijn met een verbetering
van den bestaanden waterweg, welke door de
DOOR
HOOFDSTUK 1 V.
HST ZUIDEN VAN HET CHEBIOTGEBEEGTE.
Tot nog toe had ik geen behagen geschept in
den omgang met vrouwen van mijn stand, behalve
in het gezelschap van mijn oude tante. Ik geloof
dat mijnheer Hurst gaarne zou gezien hebben dat
zijn aardig kleindochtertje en ik zin in elkaar
gekregen haddenmaar wij voelden er voorloopig
geen van beiden de minste neiging toe. Ik mocht
Susanna wel lijden; maar ik zou haar niet gaarne
de plaats mijner tante aan den huiselijken haard
hebben zien innemen.
Gij kunt er op aan dat ik de opdracht
Van tante aangaande het boek, dat ik aan haren
vroégeren minnaar moeat geven, niet vergeten
had. Ik bezag het titelblad den dag na haar
begrafenis en zette het weder op de plank. De
naam dien zij er in geschreven had wasHerbert
regeering is voorgesteld. Want de Nederlandsche
handel heeft slechts door uitstekende-waterwegen
uitzicht om den strijd vol te houden met Ham
burg en Antwerpen, daar deze geholpen worden
door staatsspoorwegen, die naar het hart van
Dnitschland voeren. Het Noordzeekanaal is gereed:
de groote zeeschepen kunnen er even goed en
veilig binnenkomen als op de Schelde en de Elbe;
Amsterdam heeft zich èn daarvoor èn voor zijn
havenwerken ontzaglijke opofferingen getroost;
maar het kan de aangevoerde goederen niet over
laden op de Rijnschepen, omdat die niet voor
Amsterdam kunnen komen.
„Vraagt de handel wellicht iets onmogelijks?
Hier komen wij tot de tweede vraag: Is een
oostelijk Rijnkanaal wel uitvoerbaar?
„Dit is een technische quaestie, welke evenwel
tot zekere hoogte geen quaestie kan zijn, want
met geld en tijd is elk kanaal in ons kanalenland
uitvoerbaar. De vraag is derhalve: is voor een
betrekkelijk matig bedrag en binnen een betrek
kelijk kort tijdsverloop een kanaal naar den
Boven Rijn te maken?
„Wie hebben hier te antwoorden De ingenieurs.
En nu is 't juist uit het vele licht, door de
ingenieurs reeds ontstoken, dat de duisternis is
geboren.
„Dezelfde ingenieurs toch, die in 1878 het
Valleikanaal in vier jaren uitvoerbaar achtten en
op de groote voordeelen ervan wezen, dezelfde
ingenieurs die in dat jaar de richting der Keul
sche vaart ongunstig beoordeeldendiezelfde
deskundigen hebben in 1880, volgens verklaring
van den minister, verzekerd, dat naar hun oordeel
slechts twee plannen voor uitvoering in aanmer
king komen, namelijk de vroeger zoo ongunstig
beoordeelde verbetering der Keulsche vaart
nog wat minder verbeterd en het kanaal
Waldorp 1
„Wat in 1879 hoven twijfel verheven scheen,
is door de houding der deskundigen weder op
losse schroeven gezet. En in de jongste verga
dering van het instituut van ingenieurs is wederom
het regeeringsplan Bchier niet verdedigdDaarom
is weder een staatscommissie noodig, die de
oplossing geeft op dit raadsel en tevens door
haar samenstelling waarborg verleent, dat èn de
handels- èn de technische belangen worden be
hartigd.
„Maar zijn er wel technische leden voor die
commissie te vinden, nu zoovele ingenieurs reeds
over de zaak gehoord zijn en er over hebben
geschreven Alsof ons land niet nog meer
deskundigen rijk was! De heeren jhr. Ortt, J.
Strootman, P. J. H. Hayward, J. J. de Kruyff,
G. van Diesen, om slechts hoofdingenieurs te
noemen, zijn tot dusver niet gehoordwaarlijk
aan geschikte, door niets gebonden beoordeelaars
ontbreekt het niet!
Er was geen mogelijkheid om hem thans dit
aandenken te geven, ofschoon hij nu de heer van
het goed was; maar daar hij nog even als in zijn
jeugd een liefhebber van vermaken was, had de
baron, voor zoover ik wist, nog nooit een voet
op den grond gezet die hem toebehoorde, behalve
éen enkele maal en dat was geweest toen ik
ziek te bed lag en dus had ik hem nooit gezien.
Hij moest in der tijd gelogeerd hebben bij zijn
oom, den ouden landheer, wiens bezittingen hij
later geërfd had, toen zijn begeerig oog viel op
de schoone bloem, die aan den oever van den
stroom, onder de schaduw der berken, opgroeide.
Lord Maskelyne bezat ook, zooals hij tante
verteld had, goederen in Schotland en hij vond
daar in den jachttijd en ten allen tijde op het
vaste land meer aantrekkelijks dan op zijn land
goed in het Noorden van Engeland. Geen won
der dat hij het zoo zelden bezocht. Er liepen
verhalen over hem in onze buurt, waarnaar ik
liever niet luisterde; maar ik vreesde dat het
vrome boek, dat tante voor hem uitgekozen had,
niet veel indrnk zou maken op iemand, dien ik
alle reden had om ongunstig te beoordeelen.
Ik nam het boek mede toen ik terugkeerde van
mijn eerste bezoek aan haar graf en las het van
het begin tot het einde door, zonder van gevoe
len te veranderen. Het was geschreven door een
onzer oude Schotsche godgeleerden, vol ernst en
vroomheid en meêsleepende welsprekendheid; maar
„Overmaat van licht en de nog altijd ongemo
tiveerde frontverandering van eenige der gehoorde
rijksingenieurs hebben hier duisternis geboren
doen worden, - alleen nieuw onderzoek kan den
juisten weg doen vinden. Leidt dat onderzoek tot
de slotsom, dat de verbeterde Keulsche vaart de
meeste aanbeveling verdient, dan zal Amsterdam
zijn tegenstand moeien opgeven en moeten trachten
daarmede zijn rang op te houden. De minister
kan zich bij de motie zonder bezwaar nederleggen,
want niet tegen hem is zij gericht, maar uitslui
tend tegen de onzekerheid, die nog altijd bestaat
en tegen een thans onmogelijk behoorljjk te
motiveeren goedkeuring van het regeeriDgsplan."
De beschouwingen der Amsterdamsche Ct., of
schoon daaraan niet zooveel waarde te hechten
is als aan die van het HM., komen tot eene an
dere slotsom. Met bijna alle zuidwaarts van
Amsterdam gevestigde bladen is de Amst. Ct. van
meening dat men een plan moet aannemen, dat niet
aan alle wenschen van den handel beantwoordt,
maar waarvan de technische en de snelle uitvoer
baarheid boven twijfel staat. Verwerpt men het,
dan staat men weder voor het onbekende. Ren-
voieert men het, met opdracht van een nieuw
onderzoek, aan eene staatscommissie, dan staat
dit in de gegeven omstandigheden gelijk meteen
verwerping. In het eerste geval verloopen
weder jaren; in het tweede treden wij een nieuw
tijdvak van geheele werkeloosheid in. En dat
ware, bij de aanneming van de motie Lenting-
Sickesz, werkelijk op til. Want de minister
van waterstaat heeft zeer duidelijk verklaard,
dat hij de verantwoordelijkheid voor de be
noeming eener nieuwe staatscommissie niet op
zich neemtdat hij het puur tijdverlies zou ach
ten en dat hij geen uitstel hoegenaamd behoeft.
„Hoe wij de zaak dus ook keeren of wenden,
schrijft de Amst. Ct., wij zien noch in verwerping
noch in uitstel eenig heil voor de zaak, die Am
sterdam en dus ook ons dierbaar is. Vijftien
jaren overpeinzens - is dit niet ruim voldoende?
Dertien plannen waartoe zou nog een veer
tiende ©a een vijftiende dienen
Onze vrienden nit Mechelen, die gisteren ter vroo-
lijke bedevaart naar Vlissingen en Middelburg geto
gen waren, werden door schoon weder begunstigd.
Ongeveer 380 personen sterk, waaronder 32 muzi
kanten der Garde eivigue en 80 zangers van V Union
lyrique, kwamen zij in den voormiddag met de
stoomboot Zelandia te -Vlissingen, waar een 60tal
passagiers achterbleven. De overigen zetten de
reis naar Middelburg voort en werden in het station
alhier ontvangen door commissiën uit het bestuur
der Confrérie van St Sebastiaan en van den
Buitentuin, door den kommandant onzer schutterij
en eenige barer officieren. Ook de kolonel-kom-
die ernstige waarheden -zouden hem niet treffen.
Onder de groote rots op de heide, met den hemel
hoven mijn hoofd en het open boek der natuur
voor mg, troffen die krachtige woorden mijn
onbedorven hartmaar voor de wereld waarin hij
leefde waren deze eenvoudige woorden ongeschikt.
Niet dat ik iets van die wereld afwist. Ik kende
haar slechts bij naam en paste dien in het onbe
stemde toe op het leven dat in de steden geleid
werd, onder kooplieden, zeelui, soldaten, hovelin
gen, menschen waarvan ik in de boeken las. Al
wat ik met zekerheid wist was dat lord Maske
lyne een man van de wereld was, van die wereld
buiten de Heidevelden.
-Op het oogenblik reisde zijn edelheid in het
oosten en er bestond geen vooruitzicht dat hij
vooreerst in onze streek zou komen. Ik pakte
het boek in, zette erop dat het aan het Heeren
huis moest bezorgd worden ingeval ik zelf ver
hinderd mocht worden het te doen, zooals ik'mij
stellig voornam, en zette het weer op zijn plaats
op de plank.
Gelijk de meeste jongelieden van mijn leeftijd had
ik mijn tijdperk van twijfel en ontevredenheid
waarin zelfs de sterrenhemel, dien ik van mijn
kindsheid af bemind had, bewolkt was; maar de
bekrompen geest der twijfelzucht kon niet tieren
in de heilzame berglucht. Ik schudde hem van
mij af, even als de bewoners van onze gezonde
streek genazen van koortsen, waaraan in de lage
mandant der Mecbelsehe schutterij bevond zich
met verscheidene zijner officieren onder de reizigers.
In en rondom den Buitentuin had zich des
middags een zeer talrijk publiek verzameld, waar
omstreeks half drie de beide gezelschappen achter
eenvolgens in den muziektempel plaats namen.
De kostbare banier, door koning Leopold vóór
weinige dagen aan V Union geschonken, prijkte
in haar midden. Dit prachtige geschenk, van
groen fluweel met gouden franje en borduursels,
vertoont eene lier, door eikentakken omslingerd,
het koninklijk naamcijfer, de wapens van België
en Mechelen en de jaartallen 1838 en 1881. Een
vergulde Belgische leeuw kroont den vaandelstok.
Het Mechelensehe schutterij korps blaast er flink
en frisch op los en de zangers bezitten de eigen
schappen, waardoor de meeste Belgische zang
verenigingen zich onderscheiden: een zeer juist
gevoel voor het rythmisch karakter der stukken
en uiterst fijne en correcte nuaneeering. Aan
toejuichingen liet het pnbiiek het niet ontbreken
en de gebruikelijke beleefdheid, het zingen van
het Nederlandsche Volkslied, door het verzoek
om de Brabangonne gevolgd, bleven niet uit.
De door eenige Middelburgsche en Mechelsche
dames en heeren onder het publiek gehouden
collecte, waarvan de opbrengst de Middelburgsche
armen ten goede komt, bracht f 228.63 op.
De heer mr. G. N. de Stoppelaar betuigde aan
het einde der uitvoering, uit naam van 't pu
bliek, aan het gezelschap zijn dank voor dit
weldadigheidsconcert, waarmede het zijn nieuwe
banier had willen inwijden. Zoo gaf ook vóór zeven
en twintig jaren het Mechelensehe gezelschap St. Ce
cile, waarvan spreker de eer heeft eerelid te zijn,
het eerste concert eener Belgische vereeniging in
Nederland, in 1856 gevolgd door andere, ten
voordeele der slachtoffers van den watersnood.
Spreker gaf de verzekering dat deze bewijzen
van goede nabuurschap en weldadigheid in Ne
derland op hoogen prijs gesteld worden en beval
Middelburg bij voortduring in de vriendschappe
lijke herinnering onzer bnren aan.
Deze toespraak werd op hartelijke wijze door
den kommandant der Mechelensehe schutterij be
antwoord en met toejuichingen bezegeld, waarna
de gasten omstreeks half zes den terugtocht aan
namen, overal door eene dichte menigte uitgeleid.
Reeds meermalen werd door ons melding ge
maakt van een „excursie" onzer Belgische naburen;
thans kunnen wij hetzelfde doen van een uitstapje
gisterendoor Vlissings Mannenkoor, naarSt.Niko-
laas, waar een festival voor Muziek- en Zang§
maatschappijen gehouden werd, ondernomen.
Het was eene kleine teleurstelling dat, in plaats
van met het fraaie stoomjacht Prinses Stephanie,
moerasgronden zoovelen bezweken. Toen het
voorbij was had ik een gevoel alsof ik ook een
zware ziekte had doorgemaakt, die ik wonder®5
baarlijk te boven was gekomen en het beste er
van was de overtuiging dat de aanval nooit
terug zou komen.
Voor deze crisis had ik mijne studies uitge-5
breid en het was niet uit de boeken van tante;
die ik naast de natuur bestudeerde, dat mijn
twijfel oprees maar er waren debatingclubs en
leesbibliotheeken in de naburige stad, waar dé
begaafde rector mij met belangstelling gadesloeg
en beschouwde als iemand die vooruit zou komen;
Ik leerde geen kwaad van hem en over het alge
meen waren de boeken goed gekozen, maar op
de een of andere manier leerde ik, 't zij geschreven
of gesproken, denkbeelden kennen die mij een
tijd lang in de war brachten. Ik geloof eigenlijk
niet dat zij mij kwaad gedaan hebben; maar ik
wilde er niet meer van lezen en vermeed het ons
ervan te hooren. Het was een tijd van omwen
telingen, waarin de menschelijke gedachten gisten
ea koken en het goede eindelijk uit veel kwaads
te voorschijn komt. Er waren bittere gevoelens
tegen de aristocratie in mij opgekomen, na den
dood mijner tante; maar ik overwon die, evenals
de twijfelzucht en keerde terug tot mijn vroeger
gezond geloof in God en de menschen. De wereld
was niet heelemaal slecht omdat sommige men-
schelgke instellingen in verval raakten en ver®
