Gemeente-Belastingen.
Rijks-belastingen.
MIDDELBURGSCHE COURANT
Gemeente-belastingen.
feuilleton.
De dichteres van Carcassonne.
De Prostitutie-meeting
Donderdag 13 Januari 1881. N° 10.
Suppletoir kohier n° 2 voor de plaatselijke
directe belasting op de honden over 1880.
Suppletoir kohier n° 2 voor de plaatselijke
directe belasting op de inkomsten over 1880-
PAUL HEUSE.
Middelburg 12 Januari.
BIJ-VOEGSEL
VAN DE
VAN
De burgemeester en wethouders van Middelburg
maken bekend:
dat het suppletoir kohier n°. 2 voor de plaat
selijke directe behsting op de honden, over het
jaar 1880, waarvan de heffing is goedgekeurd
bij koninklijk besluit van den 8 Maart 1878 no.
17, ingevolge art. 264 der gemeentewet, voor-
loopig door hen is vastgesteld en gedurende
veertien dagen, aanvangende Dinsdag den Hen
Januari a., voor een ieder op de gemeente-secre
tarie zal zijn ter lezing nedergelegd,
dat ieder, die meent daartoe reden te hebben,
gedurende bovenvermelden tijd, volgens art. 265
der gemeentewet, tegen zijn aanslag bezwaren bij
den gemeenteraad kan inbrengen.
Hiervan is op heden afkondiging geschied waar
het behoort.
Middelburg, den lOen Januari 1881.
De burgemeester en wethouders voornoemd,
N. C. LAMBRECHTSEN VAN RITTHEM, l. b.
De secretaris,
G. N. DE STOPPEL AAR.
De bm gemeester en wethouders van Middelbnrg
maken bekend:
dat het suppletoir kohier no 2 voor de plaat
selijke directe belasting op de inkomsten, over
het jaar 1880, waarvan de heffing is goedgekeurd
bij koninklijke besluiten van den 23 December
1871, no 31, van den 10 December 1875, no 28
en van den 7 December 1876, no 16, ingevolge
art. 264 der gemeentewet, voorloopig door hen
is vastgesteld en gedurende veertien dagen, aan
vangende Dinsdag den Hen Januari a., voor een
ieder op de gemeente-secretarie zal zijn ter lezing
nedergelegd en aldaar in druk verkrijgbaar ge
steld, tegen betaling van 10 cent per exemplaar.
Hiervan is op heden afkondiging geschied
waar het behoort.
Middelburg, den lOen Januari 1881.
De burgemeester en wethouders voornoemd,
N. C. LAMBRECHTSEN VAN RITTHEM, l. b.
De secretaris,
G. N. DE STOPPELAAR.
De burgemeester van Middelburg maakt bekend
dat bij hem ontvangen en aan den ontvanger
der dir. belastingen ter invordering is verzonden
het door den provincialen inspecteur der directe
belastingen enz. te Middelburg, den 8 Jan. 1881,
invorderbaar verklaarde kohier der grondbe
lasting op de gebouwde- en ongebouwde eigen
dommen voor het dienstjaar 1881, met uitnoodiging
aan ieder wien zulks aaugaat, om, ua bekomen
kennisgeving van zijnen aanslag, ten spoedigste
het door hem verschuldigde te kwijten, met herin*
nering tevens, dat de bezwaren, we.ke dienaan
gaande mochten bestaanbinnen drie maanden
na heden behooren te worden ingediend.
Hiervan is heden afkondiging geschied waar
het behoort.
Middelburg, den li1" Januari 1880.
De burgemeester voornoemd,
N. C. LAMBRECHTSEN VAN RITTHEM, L. B.
9
NOVELLE VAN
Terwijl dit alles boven op het balkon voorviel»
zat heer Raimon in zijn kerker eenzaam te mij
meren. Hij wist dat het einde zijner boete nabij
was en dewijl het leven hem reeds lang tot last
was en zijne beste vrienden ook gevangen of
vermoord waren, zag hij zijn laatste uur met
ongeduld te gemoet.
Reeds lang was hem het hart in de borst
gestorven, meende hij, daar hij vreugde noch
droefheid, hoop noch vrees meer voelde. Maar
waarom begon het dan nu op eens zoo onstuimig
te kloppen, toen heel van verre, uit de hoogte, als
begroette hem reeds een bovenaardsche muziek,
een zacht, klagend gezang en de gedempte toon
eener viool in zijn ooren klonk Hg kon geen
Woord verstaan en ook nu en dan ontaardde de
melodie in een onduidelijk gegons, en toch trilde
Stijn hart van zooveel levenslust, dat hg er zelf
Verwonderd over was en meende de speelbal van
VAN DEN HEER H. PIERSON.
Nooit woonden wij eenige openbare bijeenkomst
te Middelburg bg, zoo talrijk als die van gisteren
avond. Nooit zagen wij de zaal van het Schut
tershof zoo propvol.
Men houde daarmede rekening, wanneer men
van ons een verslag verlangt. Even jóor half
acht gekomen, was onze verslaggever niet in
staat verder dan eenige schreden in de zaal door
te dringen. Daar staande, in een atmosfeer van
tabaksrook en menschen-adem, die best van allen
met den naam van pest-atmosfeer aangeduid wordt,
van alle kanten gedrukt, gedrongen en gedragen,
heeft hg geluisterd en hier en daar met moeite
eeDe enkele aanteekening opgekrabbeld. Uit deze
bouwstoffen wil hg beproeven de hoofdpunten
der rede van den heer Pierson en van het daarna
gevoerd debat tot eene schets te vereenigen. Tot
meer stelt onze ruimte hem niet in staat.
De redenaar begon met te verhalen dat hg tot,
en zelfs eenigen tgd na zgna benoeming als direc
teur der Heldring-gestichten, aan het keuring-stelsel
der publieke vrouwen weinig aandacht had geschon
ken. Eerst in Augustus 1877, tijdens een verblijf
te Genève, het aldaar gehonden congres bgwo-
nende, leerde hg den in Engeland aangevangen
en in alle landen overgebrachten strijd tegen dat
stelsel kennen, en naarmate bij zich er, na dien
tgd, grondiger mede vertrouwd maakte, begon hg
in te zien dat deze strijd niet alleen het hoofd
moment is in de prostitutie-qaaestie, maar ook
een der belangrgke punten in het algemeen maat
schappelijk vraagstuk onzer dagen.
Het stelsel is van Napoleon afkomstig. Niet
uit humaniteit of zedeigkheid, maar omdat de
venerische ziekten geduchte verwoestingen in
zijne legers aanrichtten, beproefde deze veroveraar
het kwaad te stuiten. Daarom werd een stelsel
ontworpen, waarin de geprostitneerden onder de
willekeur der politie gesteld, de bordeelen als
door de overheid gecontroleerde inrichtingen van
openbare noodzakelijkheid beschermd werden.
Parent-Duchatelet werkte in zgn beroemd werk
over de prostitntie dit stelsel vorder nithet
werd achtereenvolgens in alle staten als het alleen
mogeigke stelsel aangenomen; ten laatste, in
1869, ook in Engeland. Maar daar verhief zich
onmiddellijk de tegenstand, die, met mevrouw Butler
aan het hoofd, er zich op toelegde om aan te
toonen dat het stelsel in strijd was, niet slechts
met de iederen Brit zoo dierbare persoonigke
vrgheid, maar ook met de zedeigkheid, met het
recht en, ten laatste, met de openbare gezond
heid, welke het heet te beschermen.
Een parlementair onderzoek, in Engeland inge
steld, heeft volgens den heer Pierson bewezen dat
de gevolgen van het kenring-stelsel, in ieder
opzicht, nul en van geener waarde zgn, dat geen
enkel argument, ervoor aangevoerd, de proef der
oritiek kan doorstaan. De slotsom, nog niet
het gevolg, van dat onderzoek is dan ook
geweest: onmiddellijk het stelsel afschaffen. Die
slotsom is bestreden, ten deele met onbednidende of
oppervlakkige redeneeringen, ten deele met posi
tieve leugens, door de voorstanders van het systeem,
dat door velen verdedigd wordt omdat zg er
geldelgk belaDg bij hebben. Als voorbeeld dier
lengens haalt hg aan dat beweerd was dat in
Londen, waar geen toezicht bestond, het aantal
der met syphilis behandelde kinderen in een jaar
tijda het aanzienlijk cijfer van 2700 bedragen had.
By het vernemen dezer bewering vroeg het Geneef-
sche congres inlichtingen aan de Londensche hos
pitalen en de antwoorden, daarop ontvangen,
een koortsachtigen droom te zijn, daar hg zich
iets verbeeldde te hooren wat toch slechts mijlen
van hem verwijderd kon gespeeld en gezongen
worden.
Kort nadat die zonderlinge zinsbegoocheling
voorbij was, werd de zware deur van zijn kerker
ontgrendeld en kwam de gevangenbewaarder hem
in naam van den graaf naar buiten geleiden,
zeggende dat hij kon gaan waarheen hij wilde.
Het duurde een poos eer hg begreep, dat die
plotselinge bevrijding niet de voortzetting van zijn
droom was. Eerst toen de barsche grgsaard hem
op zijn aanhoudend vragen verklaarde aan wie
hij dit onbegrgpelijke gelnk te danken had, kon
hij besluiten om eraan te gelooven.
Maar het was geen blijdschap die op zijn
gezicht te lezen stond en in diepen weemoed riep
hij uit*:
„Ik wenschte dat gg mg ten dood gevoerd
hadt, in plaats van een vrijheid die erger is dan
de dood door beulshandenWas ik niet reeds
genoeg geschandvlekt? Had ik niet gedaan wat
ik kon, om de smet van mgn schild af te was*,
schen Nu wordt mij een nieuwen last opgelegd,
waaronder ik ten laatste zal bezwijken
Hg ging wankelend, met knikkende knieën naar
bniten, ofschoon zgne wonden zoo goed als ge
nezen waren en hg wierp nog een langen blik
naar het balkon, waar hij de luide, lachende stem
van zijn machtigen vijand vernam. Een oogenbiik
vermeldden zulke onbeduidende cijfers dat, zooals
de heer Pierson ze opgaf, men tot de gevolg
trekking zou moeteu komen dat erfelijke syphilis
in Londen eene schier onbekende kwaal was.
De redenaar wenscht liever voorbeelden uit den
vreemde dan uit Nederland aan te halen, dewijl
in ons kleine land het noemen van gevallen niet
altgd met verzwijging der personen gepaard kan
gaan en dit aan de polemiek een karakter van
scherpte zonder nut zou geven. Hg zeide echter
dat zgn strijd met Nederlandsche geleerden hem
de overtuiging gegeven heeft, dat ook deze niet
op de hoogte der zaak zijn. Ten bewgze baalde
hg eenige zinsneden uit de eerste brochnre van
prof. Fokker over dit onderwerp aan. Hot eenige
goede geschrift in onze taal is het opstel, door
prof. Huet in 1865 in het Geneeskundig Tijdschrift
geleverd over den toestand bg de garnizoenen.
Doch ook de daar gedane opgaven bewijzen,
volgens spr., de volkomen onmacht der keuring
tot beteugeling van het kwaad. Bg vele garni
zoenen is, na de invoering der keuring, het aantal
lgders aan venerische ziekte met vele percenten,
te Harderwgk ze'fs met 20 pet., toegenomen.
Ook prof. Chanflöury van IJsselstein heeft spr.
gemachtigd deze woorden te verkondigen waar
bij wilde: „vertel toch aan ieder die het hooren
wil, dat het geheele keuring-systeem niets geeft,
dat het niets om 'tlljf heeft, dat het éenige
middel om vrg te big ven van venerische besmet
ting is: een kuisch leven."
Uit hetgeen spr. als de vruchten van het keuring
stelsel te Brussel beschouwt deelde hj staaltjes mede
in den trant van hetgeen hij onlangs in ons blad be
schreven heeft en waaromtrent wg dus in geen bijzon
derheden zullen treden. Eindeigk bestreed hg ook
nog het stelsel uit het oogpunt van recht. Men
heeft geen recht, aldus der vrouwen vrijheid te
verkorten, aldus haar aan willekeur, aan al de
plagergen en mishandelingen eener slordige policie-
procedure te onderwerpen en haar tot slavinnen
te maken, ter wille van het beweerd hygiënisch
belang, en de mannendie een geigk deel in het
kwaad hebben, geheel ongemoeid te laten. Ter
wille van het recht, zou men ook de mannen aan
keuring moeten onderwerpen. Zulk een maat
regel is echter onuitvoerbaar; men zou zich
belacheigk makeu door dien te vragen en daarom
was sprekers slotsom dat men eeu einde moest
maken aan het stelsel, dat aan haar die gevallen
zijn de uitspraak te gemoet voert: niet „ga heen
en zondig niet meer," maar deze „ga heen en
zondig nog meer."
De heer Pierson verzocht, alvorens verder te
gaan, degenen die tegenwerpingen wilden aan
voeren, die te berde te willen brengen.
Hieraan werd voldaan door den arts dr. J. C.
Bolle. Deze bracht hulde aan den grer en de
goede bedoelingen van dea heer Pierson, doch
verklaarde in geen opzicht met zijn streven in te
stemmen. Eigenlijke motieven ter bestrijding
had bij in diens rede weinig aangetroffen; om
trent eenige feiten wilde hg echter beproeven
hem te wederleggen. Wat de heer P. had mede
gedeeld omtrent de lijders aan erfeigke syphilis
te Londen had hem zeer verbaasd. Indien te
Londen, op eene bevolking van vier millioen
zielen, slechts 2700 gevallen van syphilis bg
kinderen waren voorgekomen, dan zon hij zeggen dat
men daar in vrg wat gunstiger omstandigheden ver
keert dan hier te Middelburg, waar ook, feite
lijk, geen toezicht op de prostitutie bestaat, want
uit zijn persoonlijke praktijk kan hij verzekeren
dat dé percentage hier veel hooger is.
Gaat alzoo dit staaltje van de „leugens," waar
mede men de bestrijders van het keuring-systeem
heet wederlegd te hebben, niet op, ook de cgiers
van prof. Huet omtrent de ziekten bg de gar
nizoenen, worden op verkeerde wgze in het debat
gebracht. Speciaal de toeneming te Harderwgk,
waar allerlei volk, uit alle landen van Europa,
te zamen komt, bewgst niets tegen de keuring.
meende hg een blond hoofje boven de borstwering
van het balkon te zien uitstekenmaar de wachter
liet hem niet lang turen en kijken. Hg had bevel
gekregen om hem onverwgld buiten het slot te
brengen, met de ernstige vermaning om zgn
vogelvrij hoofd nooit weer onder de oogen van
zijn genadigen rechter te brengen, die het hem
enkel en alleen op de schouders had gelaten om
der wereld te toonen, dat hg in het gedruisch der
veldslagen niet doof was geworden voor de
betoovering van een liefeigk gezang.
Dus vertrok de diep vernederde man, wiens
boete nog niet ten einde mocht zijn, uit de stad
Toulouse, zonder vrouw en kind wedergezien te
hebben. Hg dacht er niet meer aan, zich voor
de oogen der wereld te verbergen; want in den
toren te Toulouse had hij alle aardsche ijdelheid
afgelegd en buitendien hadden de menschen in
dezen tijd te veel met hunne eigen zorgen te
doen, om verstoorde blikkeu te werpen op e»n
landlooper die, al had hg meer gezondigd dan
menigeen, ook strenger gestraft was.
Na verscheiden dagen in den blinde rond gedoold
te hebben bevond hg zich eindelijk in de buurt
van Miravalmaar den burci.t ze't dorst hij niet
naderen, daar hg vernam dat die door de scharen
van Simon de Montfort bezet en zgn broeder
Gancelm, die het gewaagd had hen te wederstaan,
Het door den heer P. betwiste uu der keu
ring bestaat, wanneer het toezicht goed is, vol
gens dr. B., in meer afdoende bestrgding der
venerische en syphiiitische ziekten. Als voor
beeld uit zgne praktgk haalde hg het geval aan
eener met syphilis besmette dienstbode. Hg had,
ja, de personen bg wie zg diende, kunnen waar
schuwen en zij had haar dieDSt moeten verlaten,
maar was naar elders getogen en ging daar
voort hare besmetting voort te planten. Zoo
iemand zon, indien de zaak goed geregeld was,
afgezonderd en behoorigk behandeld worden, even
goed als een ïgder aan pokken, en zg zon, dank
zg de hoogte waarop de geneeskunde thans ge
bracht is, grondig genezen en hersteld aan de
maatschappg teruggegeven worden.
Wat de door den heer P. medegedeelde verha
len nit Brnssel betrof, zeide dr. B. dat deze zeker
sterk tegen de Brusselscbe politie en tegen de zede-
lgkheid ia die hoofdstad getuigen, doch dat ze
tegen het keuringstelsel als zoodanig niets bewij
zen. Hij achtte ze bovendien in Nederland
oumogelgk.
Eindelijk ontwikkelde dr. B. in enkele trekken
een stelsel, waarin hg door een beter geregeld en
volledig staats-toezicht vooral de geheime prosti
tutie zou willen treffen en de openbare zoo on-
schadelijk mogelijk maken. In deze richting riep
hij de medewerking van dr. Pierson in, voor wiens
bemoeiingen om gevallen vrouwen te verbete
ren, hij warme sympathie koesterde, doch op
wiens steun hij dan ook aanspraak maakte voor
zijn eigen wetenschap, welke zieh ten doel stelt
ongelukkige vrouwen te genezen endemenach-
heid in 't algemeen tegen de gevolgen van een
eenmaal bestaand kwaad te beschermen.
De heer Pierson beantwoordde na de pauze
deze punten. Hg zeide ia deu heer Bolle den
eersten geneeskundige in ons land te hebben aan
getroffen, die hem met argumenten van beteekenis
te gemoet was getreden. Hg hield echter zgn
eigen beweringen, nu met andere opgaven versterkt,
staande. In 'i bgzonder verklaarde hg dat inder
daad, gelukkig, zulke afschuwelijke dingen als te
Brussel aan 't licht zijn getreden, in Nederland
met sebgnen te bestaan; maar toch, er gebeurt
meer dau men weet of vermoedt en uit zgn eigen
treurige ervaring te Steenbeek zouden dingen
mede te deekn zgn, welke weinig minder afschuw
zouden wekken.
Hg ontvouwde daarna wat hij in plaats van het
stelsel dat hij af zoekt te brekenwenscht te geven.
Tegenover het bestaande kwaad is drieerlei
gedragslijn mogelijk: 1° niets doen; 2°onderhan
deling; 3° bestrgden. Het tweede is het stelsel
der keuring, het stelsel om het kwaad te erkennen,
het te reglementeeren, in de hoop het onscha-
delgk te maken. Hg acht dat nog slechter dan
geheele vrg lating, ofschoon hg ook die niet wil.
Het stelsel van onderhandelen demoraliseert de
politie zeive, die uit naam der maatschappg tegen
tiet kwaad zon moeten atrgden. Zg leert gemeene
zaak maken met de bordeelhouders, gelgk on
langs op pikante wgze bleek nit het testament
van zulk een individu te Brussel, die haar twee
huizen ter waarde van 100.000 franken vermaakte
aaneen iuspecteur van politie. Dit stelsel
geeft aan deze veraentehjke manier van aan den
k«st te komen, van overheidswege, ja ook in ons
pas aatigenomeo, ofschoon overigens ook in deze
materie verdienstelijk nieuw strafwetboek, den
eerlgken naam van eeu „bedrgf"Dit stelsel
veroorzaakt schandalen op onze straten, waar de
pub ieke vrouwen, in optocht, „naar de keuring"
marebeeren, onder grooten jubel der straatjeugd
en tot ergernis der eerzame burgerg. Dit stelsel
geeft aan de jongelieden een on vertrouw baren
vrg brief tot het bezoeken van buizen, waar zg
zich veilig wanen, doch te dikwgls hun lichtge
lovigheid met eene noodlottige ziekte boeten.
Het stelsel, door den heer P. gewenscht, is het
boven inde derde plaats genoemde: de bestrgding
na een bloedigen strgd gevallen was. De oude
burchtwachter had zich, zwaar gewond, in een
jachthntje diep in het bosch verscholen.
Dien zocht hg op en vroeg hem een onder
komen, dat de trouwe dienaar zgn vermoeiden,
zwijgenden heer met vreugde verleende. Weldra
liep te Carcassonne het gerucht dat heer Raimon
als een gejaagd wild in een dicht bosch woonde;
maar slechts weinigen bekommerden zich daar
over, want ook in deze stad, die zwaar geteisterd
was door den toorn van den grimmigen Montfort,
had ieder genoeg met zich zelf te doen.
Graaf Simon echter werd, nu hij zijn kruis
tocht volbracht en geheil Provence van de
pest der kettery gezuiverd had, van Toulouse
weggeroepen door de twisten zgner eigen mede
strijders, die het niet eens konden worden over
den buit.
Hij was niet gezind hun dien te laten, daar hg
den post van strijder voor de rechtzinnige Katho
lieke kerk alleen op zich genomen had om voor
zich zelf een groote heerschappij te vestigen.
Zoo trok hij naar Carcassonne, teneinde die stad
weer te ontnemen aan een der baronnen, aan wien
hij haar slechts tijdelijk had toevertrouwd.
De zwaarbeproefde burgerij ontving den ge-
vreesden man met grooten angst, daar het lam
bij den strijd tusschen de beide wolven wel weer
bloed en wol zou moeten missen. Doch Montfort,
die zgn ongehoorzamen vazal reeds alleen door
