N«. 258.
122®
I879.1
Zaterdag
1 November.
BLAUWE BOZEN
Dit blad verschijnt dagelijks,
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per 3/m. franco 3,50.
Afzonderlijke nommers zijn verkrijgbaar a 5 Cent,1
..Advertentïen: 20 Oent per regeL'
Geboorte-, Trouw-, Doodbelrichten enz,: van 1—7 regels f 1,50
iedere, regel meer 0,20.
Groote letten worden berekend naar plaatsruimte;
Hoofdagenten voor het Buitenland: de Compagnie générale de publicité étrangère 6. L. Daube en Cie. te Parijs en Frankfort, directeuren Elsbach en Jones.
Middelburg 31 October.
het huwelijk van
Hblewa HIalinosska,
9B
o;
U
Het zenden van adressen aan de tweede kamer
is eene zoo onschuldige liefhebberij, dat niemand
er iets tegen kan hebben. Wanneer men echter
wel eens hoort klagen dat ze zoo weinig baten,
dan is het billijk in aanmerking te nemen dat de
kamerleden, door al de dwaasheden die men hun
aanhoudend vraagt, wel eenigszins geblaseerd
moeten worden over dit gewichtige recht, waar
Ned erlandsche staatsburgers van iederen stand en
behoefte zoo overvloedig gebruik van maken.
Vele dier adressen zijn het nederleggen ter griffie
en nog veel minder het rapport, dat in eene
openbare zitting deftig erover wordt uitgebracht,
nauwelijks waard.
Een enkel proefje uit eene bloemlezing van een
drietal jongste zittingen zal doen zien wat alzoo
van onze volksvertegenwoordigers verlangd wordt.
Mr. Crommelin, oud-rijksontvanger, zendt twee
adressen in. In 'teene verklaart hij aanspraak
te hebben op „eene zeer hooge waardigheid in
den staat," omdat hij, als zijnde by vonnis der
•rechtbank verklaard te zijn in staat van kenne
lijk onvermogen, üit zijne betrekking is ontslagen,
terwijl het bedoelde vonnis, volgens adressants
verklaring, is: „nietig, afgedaan, dood en begra
ven." In 't andere adres klaagt hij zijn nood
omdat hem geweigerd is bij zijn geslachtsnaam
het aanhangsel „van de Mepsche" te voegen.
De erfgenamen van generaal Von Weibnom,
overleden in 1691, verzoeken de kamer om te
zorgen dat de regeering de „quaestie" dier
erfenis, welke noch de Duitsche noch de Neder
lands cLe regeering als quaestieus hebben willen
erkennen, door minzame schikking met de
erven vereffene.
H. P. van Asselt vraagt „spoedige herziening
van het kiesrecht zonder af te wachten tot ieder
burger zich volkomen rekenschap kan geven van
zijne stem."
De gemeenteraad van Zevenbergen verzoekt
eèn lesje in wetsuitlegging en wil weten hoe de
kamer denkt over de vraag „of een lid van het
stembureau zich gedurende de stemming mag
laten vervangen."
P. C. A. van der Pluym is onrechtmatig be
handeld door den commissionair Laarijssen, brengt
dit in verband met de woelingen der clericalen
over de geheele wereld en waarschuwt tegen het
„gaan naar Canossa."
Ph. von Roesgen von Floss wenscht dat de
kamer ga delibereeren over den inhoud van een
door hem geschreven boek, getiteld: Wat is recht
in Nederland t
A. Haverkamp klaagt omdat hij, bij beschik-
PEUILLETON.
OF
DOOR
de schrijfster van Vera
HOOFDSTUK XX.
üit logeeren.
„Om de knapste onder de heeren te zijnHij
is de zoon van lord Morlahe en schatrijk. Hij
heeft twee span paarden, een jacht en eenprach-
tigen stal en draagt roode kousenmen zegt dat
hij een roman schrijft, maar dat vind ik nog al
gevaarlijkwant misschien zet hij er ons ook
in. Ik heb nog nooit iemand gekend die romans
schreef en zal mij niets op mijn gemak met hein
voelen. Ik ben blij dat ik niet naast hem zit
maar nu moet ik mij gaan kleeden."
Is het een wonder dat deze dochter van sir
Lambert algemeen den bijnaam van de domme
had?
king van den kantonrechter, niet benoemd is tot
voogd zijner kinderen en verlangt schadevergoe
ding van den staat, dewijl hij tegen dat vonnis
niet heeft kunnen appelleeren.
J. O. Sigle maakt aan de kamer zijne ongeluk
kige omstandigheden bekend, veroorzaakt door
onaangenaamheden met den commissaris van
politie, den officier van justitie en zijn eigen
advocaat.
Wij zouden nog melding moeten maken van
een (hoeveelste?) adres van deu sedert 1868
petitionneerenden heer Van Angelbeek, indien wij
niet bekennen moesten dat deze quaestie, na ons
eenige malen duidelijk te zijn geweest, op 't oogen-
biik weder hare helderheid voor ons verloren
heeft en wij ze, om met een der adressanten
te spreken, sedert de wet van 1876, waarbij
aan adressant f 30.000 schadevergoeding geschon
ken werd, v.oor „nietig, afgedaan, dood en be
graven" houden.
Is 't wonder als de kamer er zeeziek van wordt
en aan den „ter griffie gedeponeerden" papierberg
maar zelden haar aandacht schenkt?
In verband met het bericht, dat van wege de
Exploitatie maatschappij twee hoofdambtenaren
afgevaardigd zijn geweest naar Engeland, om
daar de zoogenaamde hotelsrijtuigen te bezichti
gen, die eventueel voor den mailtréin zouden
gebruikt worden, laten wij hier eene korte be
schrijving van zulk een rijtuig volgen, zooals dat
door de Pullman Palace Car Company vervaardigd
is en met 1 November a. op de Great Eastern
Railway tusschen Leeds en KingsCross-station
zal loopen. Dat rijtuig zal dienst doen in een
sneltrein, die 's morgens om 10 uur uit Leeds
vertrekt en te 2 uren te Londen aankomt.
De met dezen trein reizende kooplieden kunnen
derhalve zeer geschikt hun tweede ontbijt in den
trein gebruiken, terwijl hun by den terugrit, die
om 5§ uur namiddags plaats heeft, een goed
middagmaal wacht. Na tafel, kan men in de
aangrenzende rookkamer de koffie gebruiken.
Aan het eind van het rijtuig bevinden zich'twee
deuren, waarvan de eene naar de keuken leidt,
terwijl de andere toegang tot de eetzaal geeft.
Tusschen de keuken en de eetzaal is een luik,
waardoor de kok de spijzen aangeeft. In de zaal
bevinden zich 6 tafels, 3 aan iedere zijde, zoodat
in het midden een doorgang open biyft. De
zitplaatsen, 10 in getal, zyn bekleed. Aan het
tegenovergestelde einde van het rijtuig, dus
tegenover de keuken, bevindt zich een toilet
kamer voor dames en een kachel, de rookkamer
en toiletkamer voor heeren. Aan iedere tafel
zijn electrische schellen aangebracht. De bediening
in het rijtuig geschiedt door een kok, een conduc
teur, die tegelijk kellner is, en een jongen. De
lengte van het rijtuig bedraagt binnenwerks 52
HOOFDSTUK XXI.
ïïët bal,
Helena dineerde in een hooge japon zooals
zij dat in andere landen gewoon was geweest.
Zg was in het lila satyn, met smal bont gegarneerd,
en toegeknoopt met geëmailleerde knoopen.
Iedereen was er verbaasd over behalve Temple
Joliffe. Hg zat aan tafel naast lady Ankerville,
at by na van niets en vroeg om allerlei dingen die
niet alleen niet in de kamer, maar zelfs niet in
huis waren. Hg keek zeer vervelend, om te laten
zien dat hg zich niet. dikwyis zoover verlaagde
van een jachtclub bg te wonen of met mevrouw
Ankerville te dineeren. Deze dame woonde buiten
en had zich voor deze gelegenheid zeer uitge
dost en was opvallend gekleed. Zg was een weinig
doof en zeer zedig, daarom vertelde mgnheer
Joliffe haar de nieuwste, ergste schandaaltjes van
Zijn club. Zg verstond lang niet alles wat hg
zei en daar zg de meeste namen die hg noemde
niet kende, verwarde zg wel eenigszins de rollen
toen zg later alles aan haar man overbracht, erbg
voegende dat het al heel treurig was.
Na hét eten was mijnheer Joliffe in de gelegen
heid om zich beter te amuseeren, door zich te
laten voorstellen aan Helena en tien minuten later
bleek het dat zij wel twintig personen en minstens
half zooveel steden gezamenlijk keuden.
:i0
Eng. voet en de breedte 8 voet. Zulk een rijtuig
kost f 35.000.
Een groote plaag bij de spoorwegen is het
warmloopen der metalen. Loopt b. v. van een
rijtuig een der metalen warm en is dat van
eenigszins ernstigen aard, dan mag het rgtuig
niet verder doorloopen alvorens hersteld te zijn;
de reizigers moeten uitstappen, het rijtuig wordt
uit den trein gezet, soms door een ander vervan
gen en de trein krggt vertraging.
Nu bestaat er veel meer gevaar dat de metalen
warmloopen van een voertuig dat in een sneltrein
loopt, dan b. v. in een goederentrein.
Ten einde het warmloopen te voorkomen, be
staat, naar wij vernemen, bij de Exploitatie maat
schappij het voornemen om de rg tuigen, die in
den mailtréin dienst doen, te voorzien van assen
met lange tappenwaardoor het draagvlak
grooter en de kans voor warmloopen geringer
wordt. De tegenwoordige tappen zgn meestal
15, de lange 20 centimeter lang.
De heer A. van Eek, hypotheek-bewaarder te
Leiden, heeft in het Handelsblad een opstel gewijd
aan de door ons gemaakte opmerking, betreffende
de wijze waarop in voorkomende vacatures bij
de algemeene rekenkamer voorzien wordt. {M. ct
van 25 Oct. ji.) Hg is het met onze critiek
geheel eens en toont in bijzonderheden aan welke
toevallige omstandigheden en welke invloeden,
die aan de aanvulling van het personeel der
rekenkamer geheel vreemd moesten blijven, bg
het opmaken der jongste nominatie zich hebben
doen gelden.
De keuze van den heer Becking, directeur der
registratie en domeinen in Zuid-Holland, tot eersten
candidaat, acht de heer Van Eek zeer gelukkig.
Hg verkreeg echter bg de eerste stemming maar
6 stemmen.
«Hoe lichtelijk zou de verplaatsing van aanvankelijk een
enkele stem een ganseh andere uitkomst hebben opge
leverd Een discussie, die kort voor het opmaken der
nominatie plaats vond tusschen twee corypheeën van
verschillende kerkelijk-politieke partijen, oefende niet
onwaarschijnlijk daarop mede eenigen invloed uit.
«Een aanwijzing te meer, dat de tegenwoordige nomi
natie veel heeft van een loterij, treft men aan in het
verschijnsel, dat hij de eerste stemming voor de eerste
plaats, hij die tweede candidaat werd, slechts innam de
volgorde van 56 met vijf stemmen en de derde candi
daat slechts die van 917 met twee stemmen."
Het denkbeeld, dat wij in overweging hebben
gegeven, benoeming eener vaste commissie
van leden der tweede kamer, om bg voorkomende
vacatures eene aanbeveling voor de candidaten-
lijst op te maken, oordeelt de heer Van Eek,
zooals het daar ligt, minder vatbaar voor aanne
ming. Wel zou ook hij aan eene commissie de
voorkeur gevenmaar schrgft hg
Hare oogen begonnen te schitteren; want zij
had al zoolang zij in Dampshire was gezegd
dat het leven zonder de ambassades vrg saai
was! Maar Temple Joliffe was aan verscheiden
hoven geweest en kende Bérold de Varicourt,
Sacha de Bérézoff en Gino degli Incontri, die
bij de ambassadas te Weenen en Parijs waren
geweest en allen gezworen hadden eeuwigdurend
rouw te dragen als zy getrouwd was.
Daarna kwamen zg op de buitenlandsche
politiek en om haar te behagen stelde mijnheer
Joliffe zich als Russophoob aan; Helena werd
opgewonden, hare wangen gloeiden. Zij sprak
over de heldhaftigheid en het lijden harer moeder
en groot was de deelneming van haar bewonderaar,
die vergat dat hg in geen drie maanden aan zgn
eigen moeder geschreven had, ofschoon zij weduwe
was en hij het grootste gedeelte van haar inko
men verteerde.
Onderwijl was het overige gezelschap naar de
piano gegaan. Er werd door eenige jonge dames
middelmatig gezongen; maar toen Helena begon
maakte zij vooral op Joliffe een diepen indruk.
Haar prachtige, zuivere stem en fijne uitvoering
bekoorden hem en hg deed voor haar iets waar
hij volstrekt geen plan op had gehad: hij zong
te Marham. Hg zong totdat zyn stem een
hartstochteiyke smart teweeg bracht in het
gemoed eener vrouw, die even vurig bemint als
altijd, doch tot de ontdekking begint te komen
«Ik zoude van haar geen. dubbeltallen wenschen, maar
de aanspraken en de geschiktheid overwogen willen heb
ben vau al de aspiranten, en op het gevaar af dat de
sollicitanten nog meer talrijk zouden worden, de aandacht
bij een publiek te maken stuk alleen willen doen vestigen
op dié personen, die haar voorkwamen ;het meest daartoe
bekwaam en geschikt te zijn; ook met'het'oog op het
element, dat, naar het oordeel dier commissie, in de
rekenkamer het meest versterking mocht eischen. En
al is er niet jaarlijks een vacature in dat weinig talrijk
college te wachten, zoo zoude ik toch jaarlijks wenschen
de aanwijzing van leden dier commissie, met bepaling
verder, dat niemand daarin langer dan voor twee achter
eenvolgende jaren zitting mocht hebben.
«De leden der tweede kamer zouden echter geenszins
gebonden moeten zijn aan die aanbeveling. Het betreden
van dien weg zoude de leden der staten-generaal ontheffen
van het ontvangen van vele noodelooze bezoeken, welke
verplichting minder aangenaam voor ieder, (ik weet dat
hij ondervinding) bovendien tamelijk krenkend is voor
menschen van meergevorderden leeftijd; het zoude, waar
het publiek oordeelt naar het succes, waarlijk verdienste
lijke mannen, bij het geheim blijven van hun solicitatie,
niet henadeelen en, wat de deur toedoet, het zou de deug
delijkheid der keuze zeer bevorderen.
Het Haagsche Dagblad heeft, mede naar aanlei
ding onzer opmerking, voorgesteld aan de reken
kamer zelve het recht van voordracht te geven,
even als de hooge raad bezit. Afgescheiden van
ons gevoelen dat het aantal colleges, die zichzelf
aanvullen, niet builen noodzaak vergroot moet
worden, is echter art. 176 der grondwet hiertegen
een bezwaar. Ook in dit opzicht meer in byzon-
derheden tredende dan in eene grondwet wensche-
lgk of doelmatig is, draagt dit artikel aan de tweede
kamer het opmaken der voordrachten tot aanvul
ling der rekenkamer op.
De aandacht onzer lezers wordt gevestigd op
achterstaande advertentie, waarin liefdegiften ge
vraagd worden tot leniging van den nood der
slachtoffers van den vreeselgken watersnood in
Spanje.
Nederland, dat zoo dikwijls zelf in de nood-
zakeiykheid heeft verkeerd om op de weldadigheid
van anderen een beroep te doen wanneer het
door zijn erfvijand, het water, geteisterd werd,
zal zeker den plicht der wedervergelding ook bij
deze gelegenheid niet uit het oog verliezen.
De heer J. C. van der Heil, door burg. eu
weth. benoemd tot onderbrandmeester by de Mid-
delburgsche brandweer heeft die betrekking aan
genomen en is geplaatst bg de spuit S.
Gedurende de week van 23 October tot en met
29 Oct. zijn te Ylissingen aangekomen met de
stoomschepen van de maatschappy Zeeland 389
en vertrokken vandaar naar Engeland 445
passagiers.
dat haar huwelijk niet in den hemel gesloten is.
Helena was ongelukkig en niet verstandig, en
de enkele woorden die zg dien avond tot haar
man sprak, waren niet vriendelgk of zacht, terwyi
zijne samengetrokken wenkbrauwen mijnheer Joliffe
spoedig op de hoogte hunner verstandhouding
brachten. Deze profiteerde ervan om zooveel mogelijk
met haar te dansen, te wandelen en te praten
en haar zoo opvallend het hof te maken dat al
de dames in buis een hekel aan haar kregen.
Mijnheer Tarleton, die in de rookkamer door
Joliffe en Baldwin beide was afgesnauwd, besloot
zich op de Poolsche schoone te wreken. Om
kort te gaan deze bals, die voor de bewoners
van Dampshire van zooveel beteekenis waren,
zetten heel wat kwaad bloed.
Worclt vervolgd).
